Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑16 Δεκ 2019, 12:56
wooded glade έγραψε: ↑16 Δεκ 2019, 12:51
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑16 Δεκ 2019, 11:35
Κατ'εμέ μέγα σφάλμα. Καταρχάς η ερωτική μουσικότητα των Γαλλικών ταιριάζει στο μεσογειακό μας ταμπεραμέντο. Κατά δεύτερον έχομε έναν σταθερό φίλο και σύμμαχο στο πρόσωπο των βατραχολάγνων Γάλλων.
Ήταν η εποχή σεξ.
Νομίζαμε ότι οι Αγγλίδες πέφτουν πιό εύκολα.
Είχε και Γαλλίδες βέβαια, αλλά πιό λίγες.
Οι Αγγλίδες είναι εύκολες σε βαθμό αηδίας. Αρνούμαι να την πέσω σε Αγγλίδα γιατί πέφτει μόνη της σαν ώριμο φρούτο. Η γυναίκα πρέπει να σε παιδέψει για να χαρείς. Πρέπει να κουραστείς να κουνάς το δέντρο μέχρι να πέσει στην αγκαλιά σου.
Εν πάσει περιπτώσει.
Πάντως οι boomers κατελήφθησαν όλοι από αγγλομανία, αντί να πηγαίνουν στα Γαλλικά.
Και εδώ που τα λαίμαι βλακεία ήταν.
Τον καιρό εκείνο το Αγγλίος είχε τα licensing hours και εκτός αυτού μετά τις 9 είχε μόνο τα βρωμοπάμπ τους να την αράξεις.
Open air cafe δεν θυμάμαι άλλο από το μικράκι τη σερπαντίνα στο Hyde park τα πρωϊνά.
Ενώ το Παρίσι ήταν μία απέραντη Φωκίωνος Νέγρη, να κάθεσαι με τις μαρξιστικές συζητήσεις σου και να πηγαίνει δύο το πρωϊ.
Εκτός οι ντομάτες. Στη Γαλλία σου έδιναν μία ντομάτα μεγάλη σαν καρπούζι ενώ στην Αγγλία σου έδιναν μία πιτσιλιά που τη λέγανε ντομάτα.
Και αληθινά μπιφτέκια, όχι νάϋλον.
Τώρα όχι πιά βέβαια αλλά τότε έτσι ήταν.