Τα 100+ χρονια της Ακμης του Βυζαντίου

[George_V]

Ακμη ειναι αυτο;

Για να φτάσεις στην ακμη πρεπει να ξεκινησεις απο χαμηλα.

[George_V]

Στο μεταξυ μπορει οι Βουλγαροι να αποσυρθηκαν για την ωρα αλλα τα προβλήματα δεν σταματησαν.

Ο Δομέστικος των Σχολών Ποθος Αργυρος καθαιρέθηκε από το αξιωμα του λιγο μετα την ηττα στη μάχη των Πηγών και αντικαταστάθηκε από τον Στρατηγο Ιωάννη Κουρκούα ενώ λιγο αργοτερα μαθευτηκε ότι ξέσπασε επανασταση στην Χαλδία από τον τοπικο Κυβερνητη τον Πατρικιο Βαρδα Βοιλά με τη βοηθεια του Αδριανού Χάλδου και του Τατζάτη του Αρμένιου.

Αμεσως διατάχθηκε ο νεος Δομέστικος των Σχολών Ιωάννης Κουρκούας να συγκεντρωσει τον στρατο στην Καισάρεια και να καταστειλει την εξέγερση.

Ετσι στις αρχες του 922 με μια γρηγορη στρατιωτικη επιχείρηση ο Κουρκούας διέλυσε την επανασταση συλλαμβάνοντας τους πρωταιτιους τους οποιους καταδικασε σε τυφλωση και δημευση περιουσιας. Τους δε χαμηλοβαθμους της επαναστασης τους αφησε ελευθερους. Εκτος από τον Πατρικιο Βοιλά τον οποιο εστειλε σιδηροδέσμιο στην Κωνσταντινουπολη.

Μονο ο Τατζατης καταφερε να ξεφυγει και κλειστηκε σε ένα φρουριο σε ένα λοφο και από εκει ζητησε από τον Δομέστικο εγγυησεις για την ζωη και την ασφάλεια του για να παραδοθει.

Ο Κουρκουας του εδωσε τις εγγυησεις και ο Τατζάτης παρεδωσε το κάστρο. Ο Κουρκουας τον εστειλε στην Κωνσταντινουπολη οπου ο Ρωμανος του έδωσε αμνηστία και τον διορισε στη Φρουρά των Μανγκλαβιτων καθως και μια οικια κοντα στο Παλατι των Μαγγανων. Αλλα επειδη δεν τον
εμπιστευοταν τον εθεσε υπο παρακολουθηση.

Όταν ο Τατζάτης επιχειρησε να δραπετεύσει όμως συνεληφθη και τυφλωθηκε εξαιτιας της αχαριστίας που επεδειξε.

Οσο για τον Βαρδα Βοιλά ο Ρωμανος τον καταδικασε να καρει μοναχος και τον εκλεισε σε μοναστηρι.

Και εκει που ελεγαν ότι οι Βουλγαροι ειχαν ηρεμησει ξαναρχισαν παλι τα ιδια το 923 και ο Συμεων εισέβαλλε παλι στη Θράκη και πολιορκησε την Αδριανουπολη την οποια υπερασπιζοταν ο Πατρικιος Λέων (πατέρας του Μιχαηλ που ειχε σκοτωθει νωριτερα σε συμπλοκη με Βουλγάρους) ο οποιος ειχε διακριθει και σε προηγουμενες μάχες εναντιον των Βουλγάρων.

Ο Λεων υπερασπιζοταν με απιστευτη γενναιοτητα την Αδριανουπολη πολεμωντας ο ιδιος στα τειχη της πολης γκρεμιζοντας με τα χέρια του τις σκάλες που εστηναν οι Βουλγαροι ενώ άλλες φορες οδηγουσε ο ιδιος εξοδους αιφνιδιαζοντας τους Βουλγάρους που δεν περίμεναν τετοιες μεθοδους.

Αλλα η πολιορκια τραβουσε σε μακρος και οι προμηθειες τελειωναν.
Υπο το φάσμα του λιμου και χωρις τη δυνατοτητα ανεφοδιασμου από πουθενα και χωρις ενισχυσεις αναγκάστηκε να παραδώσει την πολη στους Βουλγάρους.

Ο Συμεων όμως θυμηθηκε ποσο αποτελεσματικος ηταν εναντια του σε παλαιοτερες μαχες αλλα και τωρα και αποφάσισε να τον εκδικηθει τωρα που τον ειχε στα χέρια του.

Ετσι αφου τον περασε από δεκαδες βασανιστηρια στο τέλος τον κρέμασε για να εκδικηθει ολους τους νεκρους στρατιωτες του που ειχε σκοτωσει ο Λεων.

Αφου εβαλε φρουρα στην Αδριανουπολη αποχωρησε.

Εν τουτοις όμως όταν μετα από λιγο διαστημα οι Βουλγαροι στην Αδριανουπολη εμαθαν ότι πλησιαζει ο Κουρκουας με στρατο πανικοβληθηκαν και εγκατέλειψαν την πολη η οποια επεσε στα χέρια των Βυζαντινων χωρις καν μαχη.

Το φθινοπωρο του 922 εμφανιστηκε και παλι ο πειρατικος στόλος του Λέοντα Τριπολιτη ενός αρνησιθρησκου πρωην Βυζαντινου υπηκοου που ειχε εξισλαμιστει και με τον πειρατικο του στολο ρημαζε ολο το Αιγαιο τα τελευταια 30 χρονια με αποκορυφωμα την αλωση και την λεηλασια της Θεσσαλονικης της δευτερης μεγαλυτερης πολης της Αυτοκρατοριας.

Οι πειρατές του Τριπολιτη αγκυροβολησαν εξω από την Λημνο και ετοιμαζονταν να λεηλατησουν την Χιο και την Λεσβο αλλα η ξαφνικη εμφάνιση του Αυτοκρατορικου Στόλου υπο τον Ναυαρχο Ιωαννη Ραδηνο ματαιωσε τα σχέδια τους.

Στην ναυμαχια που επακολουθησε ο πειρατικος στολος καταστράφηκε σχεδον ολοκληρωτικα από Υγρο Πυρ ενώ ο Λεοντας Τριπολιτης μολις που καταφερε να σωθει πηδωντας σε μια βαρκα και να σωσει τη ζωη του.

Eκτοτε εξαφανιζεται από την ιστορια και το πιθανοτερο είναι πως πέθανε μαλλον το ιδιο ετος.
Τον Σεπτέμβριο του 924 ο Συμεων εισεβαλλε για μια ακομα φορά στην Αυτοκρατορια και λεηλατησε την Μακεδονια και την Θρακη καιγοντας τα παντα στο περασμα του.

Στρατοπεδευσε εξω από την Κωνσταντινουπολη κοντα στις Βλαχερνες και από εκει ζητησε να ερθει να τον συναντησει ο Πατριάρχης Νικολαος η καποιος άλλος ανωτατος αξιωματουχος για να συζητησουν.

Ο Πατριαρχης δέχτηκε και ζητηθηκε η ανταλλαγη ομηρων για εγγυηση.

Αφου ανταλλαχθηκαν οι ομηροι ο Πατριαρχης Νικόλαος συνοδευομενος από τον Πατρικιο Μιχαήλ Στυππειωτη και τον Μυστικό Ιωάννη εφτασαν στο Βουλγαρικο στρατοπεδο.

Αλλα πριν ξεκινησουν τη συζητηση για την υπογραφη συνθηκης ο Συμεων τους διέκοψε λεγοντας τους πως εμαθε ότι ο Αυτοκράτορας Ρωμανος είναι ενας εντιμος και εξυπνος ανθρωπος και πως θα ηθελε να τον συναντησει προσωπικα.

Η επιτροπη γυρισε πισω στο Παλάτι και ανεφερε ότι τους ειπε ο Συμεων.

Ο Ρωμανος δέχτηκε την προταση και διέταξε να στηθει αμεσα ένας μωλος στο Κοσμίδιον οπου θα μπορουσε να δέσει ο Βασιλικος Δρόμωνας με ασφαλεια.

Μετα διέταξε να στηθει μια υπερυψωμενη πλατφορμα στο τελος του μωλου οπου θα συναντουσε τον Συμεων.
Στο μεταξυ ο Συμεων συνεχισε τις λεηλασιες και πυρπολησε τον ναο της Θεοτοκου των Πηγών που ειχε χτισει ο Ιουστινιανος.

Όταν μαθευτηκε αυτό καταλαβαν ολοι ότι ο Συμεων δεν εχει ερθει να μιλησει για ειρηνη και πως μαλλον κερδιζει χρονο για καποιο θεμα.
Αλλα ο Ρωμανος δεν ακυρωσε την συναντηση. Θα συναντουσε τον Συμεων όπως και να ειχε.

Στις 9 Νοεμβριου 924 όταν όλα ηταν ετοιμα ο Αυτοκράτορας με τον Πατριαρχη μετέβησαν στο Παλατι των Βλαχερνών οπου μετα τον Ορθρο επιβιβάστηκαν στον Βασιλικο Δρομωνα παιρνοντας μαζι τους και την λειψανοθηκη με το Μαφόριο της Θεοτοκου για προστασια και ξεκινησαν για το
Κοσμίδιον συνοδευομενοι από ισχυρη μοιρα του Αυτοκρατορικου στολου.

Ο Βασιλικος Δρομωνας εφτασε πρωτος στο Κοσμίδιον και αποβιβαστηκε η Αυτοκρατορικη Φρουρα και ο Ρωμανος με ολο το full ceremonial που αξιζει σε έναν Αυτοκράτορα (αυτό διοτι ο Βουλγαρικος στρατος ηταν παρατεγμενος απεναντι και εβλεπε οποτε το σοου επρεπε να γινει στο ακεραιο
αν ηθελε να εντυπωσιασει τους Βουλγάρους).

Ο Ρωμανος εφτασε στην πλατφορμα και περιμενε τον Συμεων (χωρις να ανεβει πανω στην πλατφορμα) ο οποιος ειχε ξεκινησει από απεναντι να ερχεται ενώ οι στρατιωτες του τον επευφημουσαν στα Ελληνικα ως Αυτοκράτορα των Ρωμαιων (για να πικάρει τον Ρωμανο προφανως. Ο Συμεων δεν εντυπωσιαζοταν από το σοου των Βυζαντινων το ηξερε και το ειχε ξαναδει).

Όταν εφτασε και ο Συμεων ανταλλαχθηκαν οι ομηροι που θα εγγυοταν την ζωη και την ασφαλεια και των δυο ηγεμονων και οι Βουλγαροι επιθεωρησαν την πλατφορμα για να διαπιστωσουν ότι δεν υπαρχει καμια παγιδα κρυμμενη εκει.

Όταν όλα ηταν εντάξει ο Συμεων κατέβηκε από το αλογο του και ανεβηκαν και οι δυο ταυτοχρονα στην πλατφορμα.
Στο μεταξυ οι Βουλγαροι εβλεπαν από μακρια πο τη μια πλευρα ενώ ο λαος της Κωνσταντινουπολης εβλεπε από την άλλη μερια εχοντας ανεβει στα Τειχη.

Όταν συναντηθηκαν στο μεσον αγκαλιαστηκαν και αρχισε η συνομιλια.
Πρωτος μιλησε ο Ρωμανος λεγοντας στον Συμεων τα εξης:

“Ακουσα ότι εισαι Χριστιανος και θεοφοβουμενος ανθρωπος αλλα αυτά που βλεπω διαψευδουν αυτά που ακουσα. Αν εισαι πράγματι Χριστιανος σταματα τωρα τις αδικες σφαγές και την ανιερη αιματοχυσία.
Διαπραγματευσου μαζι μας ως πραγματικος Χριστιανος. Μη λερωνεις άλλο τα χερια των Χριστιανων υπηκοων σου με το αιμα των αδελφων τους Χριστιανων.

Εισαι θνητος και ο θανατος είναι το τελος της επιγειας διαδρομης και μετα η κριση και η ανταμοιβη για τις πράξεις σου εδώ στη γη. Σημερα εισαι εδώ, αυριο δεν εισαι και θα εχεις διαλυθει εις τα εξ ων συνετέθης.

Αν όλα αυτά τα κανεις για το χρημα πεστο μου απλα και θα σε γεμισω πλουτη. Μονο να αγκαλιασεις την ειρηνη και την ομονοια ετσι ώστε να ζησεις μια ειρηνικη ζωη χωρις αιματοχυσιες και επιτελους οι Χριστιανοι να παυσουν να σηκωνουν οπλα κατά των αδελφων τους”.

O Συμεων δεν ειπε τιποτα. Η στάση του Αυτοκράτορα τον συγκίνησε και συμφωνησε να κανει ειρηνη μαζι του.

Οι δυο ηγεμονες αγκαλιαστηκαν ξανα και αφου ο Ρωμανος εδωσε πλουσια δωρα στον Συμεων αποχωρησε συμφωνοντας να στειλουν τους αντιπροσωπους τους για να συζητησουν τις λεπτομερειες της συνθηκης.

Με τον Βουλγαρικο κινδυνο να εχει ηρεμησει (για μια ακομα φορα) ο Αυτοκράτορας Ρωμανος τα Χριστουγεννα του 924 εστεψε ως Συναυτοκράτορες και τους αλλους δυο γιους του Στέφανο και Κωνσταντινο υποβιβάζοντας ακομα περισσοτερο τον νομιμο Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ’ ο οποιος τωρα ηταν πλεον πεμπτος στη σειρα των Αυτοκρατορων.

Ενώ τον τελευταιο και νεοτερο γιο του τον 11χρονο Θεοφύλακτο τον εκανε μοναχο και τον χειροθέτησε Υποδιάκονο και τον διόρισε Συγκελλο στο Πατριαρχειο (με απωτερο σκοπο να τον κανει Πατριάρχη αργοτερα όταν θα ανοιγε η θέση και θα ηταν και λιγο μεγαλυτερο καθως όπως ειδαμε το 924 ηταν μολις 11 ετών).

Την ιδια μερα προηχθη και ο Μυστικος Ιωάννης σε Πατρικιο και Ανθυπατο ως ανταμοιβη για τις υπηρεσιες του στην υπογραφη της συνθηκης με τον Συμεων.

5 μηνες αργοτερα στις 15 Μαιου 925 εκοιμηθη εν Κυριω ο Πατριαρχης Νικόλαος Α’ Μυστικος και ενταφιαστηκε στη Μονη Γαλακρηνων και στη θέση του εξελέγη Πατριαρχης ο Μητροπολίτης Αμασείας Στέφανος ως Πατριαρχης Στέφανος Β’ στις 29 Ιουνιου του 925.

Το καλοκαιρι του 925 όμως ο νεοπροαχθεις Πατρικιος Ιωάννης κατηγορηθηκε για συνομωσια με τον Πατρικιο Κοσμά τον Λογοθέτη του Δρομου (ο οποιος ηθελε να παντρεψει την κορη του με τον Ιωάννη) με σκοπο την ανατροπη του Ρωμανου και την ανοδο του Ιωάννη στο θρονο.

Η καταγγελια προκάλεσε σκάνδαλο και ο Ρωμανος εδιωξε τον Ιωάννη από το Παλάτι για τυπικους λογους και μονο καθως δεν πιστεψε την καταγγελια. Εν τουτοις το σκανδαλο που προκληθηκε ηταν αρκετα μεγάλο για να τον αφησει ατιμωρητο.

Ο Ιωαννης μπορει να εξεδιωχθη από τις θεσεις του στο Παλατι αλλα ο Ρωμανος του επετρεπε να τον επισκεπτεται καθως τον εκτιμουσε.
Αλλα οι αρχικοι καταγγελοντες δεν ηταν ικανοποιημενοι με αυτό. Ετσι παρουσιασαν περισσοτερα αποδεικτικα στοιχεια στον Ρωμανο για τις καταγγελιες τους.

Ο Ρωμανος ερευνησε βαθυτερα την υποθεση και διαπιστωσε ότι οι καταγγελιες όχι μονο ειχαν βάση αλλα πως η συνομωσια ηταν υπαρκτη και πολύ βαθυτερη από ότι του ειχαν καταγγειλει.

Ο Ρωμανος σοκαριστηκε από την προδοσια του φιλου του και ηταν ετοιμος να δωσει διαταγη συλληψης και βασανισμου του Ιωάννη αλλα αυτος το καταλαβε οτι ερχεται το τελος του και την κοπανησε.

Πηγε στο Μοναστηρι του Μονοκάστανου στη Βιθυνια και εγινε μοναχος με τη θεληση του για να αποφυγει τα χειροτερα.

Ο Ρωμανος ωστοσο διεταξε να συλληφθει και να βασανιστει ο Λογοθετης του Δρομου Κοσμάς για να τα ξεράσει όλα και οσα ονοματα πει να συλληφθουν και να βασανιστουν και αυτοι.

Στη θεση του Ιωάννη που ειχε προλαβει να γινει μοναχος διόρισε τον Πρωτοβεστιαριο Ιωάννη.

Το 926 ενας σεισμος (που υπολογιζεται στα 7-8 ριχτερ σημερα) στο Θεμα Θρακησιων κατεστρεψε αρκετες πολεις και χωρια ενώ η γη ανοιξε σε πολλα σημεια αλλαζοντας την γεωγραφια της περιοχης

Τον Μαιο του 927 οι Βουλγαροι ηταν και παλι απασχολημενοι με Σερβικη επανασταση στα βουνα της σημερινης Κροατίας αλλα ο στρατος του Συμεων καταστραφηκε στα βουνα εξαιτιας του κρυου και των καταδρομικων επιθεσεων των Σερβων.

Τον ιδιο μηνα μαθαινοντας την καταστροφη του στρατου του ο Συμεων υπεστη καρδιακο επεισοδιο και πέθανε στις 27 Μαιου.
Αλλα υπαρχει και μια άλλη ιστορια πιο μυστηριωδης οσον αφορα τον θανατο του Συμεων.

Τον Μαιο του 927 ενας αστρολογος ονοματι Ιωάννης πηγε στον Ρωμανο και του ειπε πως διαβασε τα αστρα και διαπιστωσε πως η ζωη του Συμεων είναι συνδεδεμενη μαγικα με τνα χαλκινο αγαλμα που βρισκεται πανω στην Αψίδα του Ξηρολοφου στον Φορο του Αρκαδιου και βλεπει δυτικα.

Εάν ο Αυτοκράτορας διατάξει να κοπει το κεφάλι αυτου του αγάλματος τοτε ο Συμεων θα πεθάνει αμέσως.
Ο Ρωμανος πειστηκε (η απλα ηθελε να δει εάν αυτά που ελεγε ο αστρολογος είναι αληθεια) και διεταξε να κοπει το κεφάλι του αγαλματος την επομενη μέρα 27 Μαιου.

Ετσι την επομενη οι στρατιωτες ανεβηκαν στην Αψιδα και αποκεφάλισαν το άγαλμα στις 3 το μεσημερι περιπου.
Δεν περασε πολύ καιρος και ηρθαν οι αναφορες από τους κατασκοπους του Αυτοκράτορα στην Βουλγαρικη Αυλη πως ο Συμεων πέθανε στις 27
Μαιου 927 στις 3 το μεσημερι.

Η ημερομηνια και ωρα του θανατου του Συμεων είναι σωστη αλλα προφανως η ιστορια με το αγαλμα είναι μεταγενεστερη προσθηκη θελοντας να δωσει μια σατανικη υπερφυσικη χροια στον Συμεων που ειχε διασυρει την Αυτοκρατορια. Ο Συμεων πεθανε από καρδιακο επεισοδιο γιατι δεν αντεξε την καταστροφη του στρατου του στην Κροατια.

Στον Βουλγαρικο θρονο ανέβηκε ο γιος του Συμεων από τον δευτερο γάμο του ο Πέτρος.

Αυτος ηταν επιλογη του Συμεων ο οποιος ειχε αναγκάσει τον πρωτοτοκο γιο του από τον πρωτο του γάμο τον Μιχαήλ να γινει μοναχος για να μπορεσει να ορισει τον Πετρο ως διαδοχο του χωρις να του δημιουργησει προβλημα ο Μιχαήλ.

Όταν μαθευτηκε ο θανατος του Συμεων χτυπησαν καμπανακια σε ολες τις γειτονικες χωρες και πλεον Ουγγροι, Σερβοι, Κροάτες και οσοι αλλοι ειχε κατακτησει ή εισβάλλει η γενικοτερα παρενοχλησει ο Συμεων εκαναν σχέδια για εκδικηση κατά της Βουλγαριας.

Η Βασιλεια του Πέτρου δεν αρχιζε με τους καλυτερους οιωνους και σαν να μην εφταναν όλα αυτά η Βουλγαρια μαστιζοταν από λιμο και επιδρομη ακρίδων.

Αλλα πιο πολύ φοβοντουσαν οι Βουλγαροι Βυζαντινη επιθεση τωρα που πεθανε ο Συμεων.

Ετσι ο νεος Βασιλιας Πέτρος μετα από διαβουλευσεις με τους Βογιαρους αποφάσισε ότι η καλυτερη λυση είναι μια προληπτικη επιθεση στην Αυτοκρατορια ετσι για να τους δειξουν ότι δεν είναι ευκολος στοχος ακομα και χωρις τον Συμεων.

Επιπλεον μια νικη κατά των Βυζαντινων θα εκοβε τον βηχα και στους υπολοιπους λαους που ετοιμαζοταν να τους την πεσουν.
Ετσι το καλοκαιρι του 927 εισέβαλλαν στην Μακεδονια λεηλατωντας.

Όταν όμως εμαθαν ότι ο Ρωμανος εχει στειλει στρατο εναντιον τους εστειλαν κρυφα μηνυμα στον Ρωμανο ότι δεχονται να διαπραγματευτουν (αυτό δεν θα μπορουσαν να το πουν φανερα καθως το παραμικρο σημαδι αδυναμιας θα σημαινε ανατροπη του νεου Βασιλια και εκρηξη επαναστασεων
παντου) και πως θα δεχτουν και επιγαμια και συμμαχια μαζι του.

Ο Ρωμανος δεχτηκε την ιδεα αυτή και εστειλε τον μοναχο Θεοδοσιο και τον Κωνσταντινο Ροδιο με μοιρα του Αυτοκρατορικου Στολου να διαπραγματευτουν με τους αντιπροσωπους του Βασιλια Πετρου στη Μεσημβρία. Μαζι τους ηρθε και ο Συναυτοκράτορας Χριστοφορος με την οικογενεια του.

Οι Βουλγαροι εστειλαν τον Βογιάρο Στεφανο και τον θειο του Βασιλια Πέτρου Γεωργιο Σουρσουβούλη

Κατά τη διαρκεια των διαπραγματευσεων οι αντιπροσωποι του Βουλγαρου Βασιλια ειδαν την κορη του Συναυτοκράτορα Χριστοφόρου τη Μαρια και εντυπωσιαστηκαν από την ομορφια της καθως η συγκεκριμενη ηταν καλλονη της εποχης.

Ετσι εστειλαν επιστολη στον Βασιλια Πέτρο να βιαστει να ερθει στην Μεσημβρία αμεσα (ουτως η αλλως ειχαν τελειωσει και ειχαν συμφωνησει στις λεπτομερειες της συνθηκης) για να δει και αυτος την Πριγκιπισα Μαρια.

Ο Βασιλιας Πέτρος εφτασε στην Μεσημβρια αλλα εκει του ανακοινωθηκε πως ο Ρωμανος τον περιμενει στην Κωνσταντινουπολη και για αυτό το λογο εστάλη ο Μάγιστρος Νικητας ο συμπεθερος του Ρωμανου για να τον συνοδευσει.

Όταν εφτασαν στις Βλαχέρνες ο Ρωμανος εφτασε και αυτος εκει με τον Βασιλικο Δρομωνα και με κάθε μεγαλοπρεπεια.

Αφου αποβιβαστηκε αγκαλιασε τον Πέτρο και αφου ειπαν τα τυπικα για τη συνθηκη συμφωνησαν και για το θεμα του γάμου.
Ετσι στις 8 Οκτωβριου 927 ο Βασιλιας Πέτρος της Βουλγαρίας και η 13χρονη Πριγκιπισα Μαρία παντρευτηκαν στην Εκκλησια της Θεοτοκου των Πηγων (που ειχε ξαναχτιστει μετα την πυρποληση της από τον Συμεων) παρουσια Βυζαντινων και Βουλγάρων επισημων με τον Πατριαρχη Τρυφωνα να τελει το μυστηριο του Γαμου και με κουμπάρους τον Πρωτοβεστιαριο Θεοφάνη και τον Γεωργιο Σουρσουβουλη. Ο Πατριαρχης Στέφανος Β’ ειχε πεθάνει στις 18 Ιουλιου 927 και ειχε αντικατασταθει από τον Πατριαρχη Τρυφωνα.

Επισης κατά την τελετη του Γαμου η Πριγκιπισα Μαρια μετονομάστηκε σε Ειρήνη για να συμβολισει την ειρηνη μεταξυ Βυζαντινων και Βουλγάρων. Πλεον ηταν η Βασιλισσα Ειρήνη της Βουλγαρίας.

Μετα την τελετη του γάμου ο Πρωτοβεστιαριος επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη μαζι με την νυφη για να την προετοιμασουν για το ταξιδι της στην Βουλγαρια.

Στις 11 Οκτωβριου ο Αυτοκράτορας Ρωμανος παρέθεσε επισημη γαμηλια δεξιωση στις Πηγές και το επομενο πρωι αφου η Ειρήνη αποχαιρέτησε την οικογένεια της ξεκινησε μαζι με τον νέο της συζυγο για την Βουλγαρια συνοδευομενη από τιμητικο άγημα της Αυτοκρατορικης Φρουράς μεχρι το Εβδομον.

Οσο γινονταν αυτά στην Κωνσταντινουπολη στα ανατολικα συνορα επικρατουσε αναβρασμος.
Οι Αραβες ειχαν ξεκινησει παλι τις επιδρομες από το 926 και ο Δομεστικος των Σχολων Ιωάννης Κουρκουας βρισκοταν ηδη εκει εισβάλλοντας για αντιποινα στην Συρια τον Ιουλιο του 926 ενώ το 927 λεηλατησε την περιοχη γυρω από την Μελιτηνη και πολιορκησε την πολη η οποια κρατουσε γερα ακομα όμως.

Λιγο μετα το γάμο ο συμπεθερος του Ρωμανου και πεθερος του Χριστοφορου Μαγιστρος Νικητας κατηγορηθηκε ότι παρακινησε τον Χριστοφορο να επαναστατησει κατά του Ρωμανου και καταδικαστηκε σε εξορια και εγκλεισμο σε μοναστηρι.

Όπως ειδαμε και πιο πανω μετα το θανατο του Πατριάρχη Στεφάνου Β’ ο Ρωμανος επελεξε ως νέο Πατριαρχη τον μοναχο Τρυφωνα αλλα με την συμφωνια μολις ο γιος του Θεοφυλακτος ενηλικιωθει (το 927 ηταν 14 ετων) να παραιτηθει ο Τρυφωνας από Πατριαρχης για να αναλαβει ο Θεοφυλακτος.

Ο Τρυφωνας (που ηταν και λιγο φιλοδοξος) συμφωνησε σε αυτό και ετσι χειροτονηθηκε Πατριαρχης τον Αυγουστο του 927.

Στο μεταξυ ο Βασιλιας Πετρος και η νεα του Βασιλισσα εφτασαν στην Βουλγαρια αλλα η βασιλεια του συνεχισε να εχει προβληματα.
Πολύ συντομα ο αδελφος του Πετρου ο Ιωάννης αποκαλυφθηκε ότι συνομωτει εναντιον του για να του παρει τον θρονο.

Ο Πετρος δεν εχασε καιρο. Συνελαβε τον Ιωάννη τον οποιο και ξυλοκοπησε ενώ οσοι αλλοι εμπλεκονταν στην συνομωσια εκτελεστηκαν.
Μετα ενημερωσε τον Αυτοκράτορα Ρωμανο για τα προβληματα του.

Αλλα και ο Ρωμανος δεν εχασε καιρο. Εστειλε στην Βουλγαρια τον πρωην Ρεκτωρα Ιωάννη με το προσχημα της διπλωματικης αποστολης αλλα ο Ιωάννης ειχε κρυφες εντολες από τον Αυτοκρατορα.

Επρεπε να απαγαγει τον Ιωάννη βασικα από την φυλακη και να τον μεταφέρει στην Κωνσταντινουπολη.

Ο πρωην Ρεκτωρας με τη βοηθεια της συνοδειας του αλλα και των κατασκοπων που υπηρχαν στην Αυλη του Βουλγαρου Βασιλια καταφερε να απαγαγει τον Πριγκιπα Ιωάννη τον οποιο φορτωσε σε ένα πλοιο κρυμμενο σε ένα κιβωτιο στην Μεσημβρία και τον εστειλε στην Κωνσταντινουπολη.

Εκει ο Αυτοκράτορας τον παντρεψε με μια από τις Ζωστες Πατρικιες της Αυλης και του δωρησε αρκετα χρηματα και μια επαυλη στην Κωνσταντινουπολη υπο τον ορο να κατσει ησυχα εκει και να μην του μπαινουν ιδεες να φαει το στέμμα του αδελφου του.

Ο Ρωμανος τον ηθελε στην Κωνσταντινουπολη και για ενα ακομα λογο εκτος απο του οτι δεν ηθελε να δημιουργει προβληματα στον αδελφο του Πετρο. Τον ηθελε για ασφαλεια εναντι της Βουλγαριας. Αν τυχον στο μελλον ο Πετρος θα του κουνιοταν ή θα του εμπαιναν τιποτα περιεργες ιδεες περι εισβολης τοτε με τον Ιωάννη στο χέρι θα μπορουσε απλα να τον απειλησει οτι θα του τον στειλει πακετο με στρατο για να του φαει το στέμμα.

Και για αυτο τον απηγαγε. Ο Πετρος δεν θα του τον εδινε ετσι απλα για να μπορει να τον εκβιαζει ο Ρωμανος.

Αλλα δεν ηταν ο μονος που ηθελε να φαει το στέμμα του Πέτρου.

Ο άλλος αδελφος του Πετρου ο Μιχαήλ τον οποιο ο πατερας του ειχε αναγκάσει να γινει μοναχος για να κανει τον Πετρο Βασιλια τωρα ξυπνησε και αρχισε και αυτος να διεκδικει το στέμμα.

Πεταξε τα ράσα και κατέλαβε ένα φρουριο το οποιο μετετρεψε σε βαση επιχειρησεων και από εκει τρομοκρατουσε την Βουλγαρία.
Εν τουτοις λιγο καιρο μετα καπου το 929-930 πέθανε εντελως ξαφνικα. Ο θανατος του δεν εξηγηθηκε ποτε αλλα αρκετοι τον απέδωσαν σε δηλητηριαση από Βυζαντινους πράκτορες.

Ο στρατος του διαλυθηκε και οι οπαδοι του περασαν τα συνορα στην Αυτοκρατορια φοβουμενοι πως ο Βασιλιας Πετρος θα τους εκδικουνταν που στηριξαν τον αδελφο του.

Ετσι περασαν στην Μακεδονια και αποε εκει περνωντας τον Στρυμωνα και το Θεμα Ελλαδικων λεηλατωντας τα παντα στο περασμα τους και κατέληξαν στην Νικόπολη της Ηπειρου.

Εκει αποφάσισαν να εγκατασταθουν και τελικα ενσωματωθηκαν στην Βυζαντινη κοινωνια με την παροδο του χρονου.

Τον Αυγουστο του 931 πεθανε ξαφνικα όμως και ο Συναυτοκράτορας Χριστοφορος πρωτοτοκος γιος του Αυτοκράτορα Ρωμανου και ενταφιαστηκε στη Μονη Μυρελαιου. Πλεον ο Ρωμανος Α’ εμεινε με τους αλλους δυο γιους του Στεφανο και Κωνσταντινο ως συναυτοκράτορες και φυσικα με τον νομιμο Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ’ αλλα βασικα αυτόν τον ειχαν ολοι χεσμενο και ξεχασμενο. Και αυτος πολύ που νοιαστηκε βεβαια καθως ειχε τα βιβλια του και το συγγραφικο του εργο να ασχολειται.

(Συνεχιζεται)

[xioni]

Δικά σου είναι αυτά;

[George_V]

Δικά σου είναι αυτά;

Αν εννοεις αν τα εβγαλα απο το κεφαλι μου οχι δεν τα εβγαλα απο το κεφαλι μου.

Συνδιασμος πρωτογενων πηγων ειναι.

[Πτολεμαίος]

Τόση ίντριγκα ρε πστ μου και ταυτόχρονα τόσοι πόλεμοι δεξιά κι αριστερά είναι να απορεί κάνεις πως στο μπούτσο άντεξε άνω της χιλιετίας αυτή η αυτοκρατορία.

George_V με τόσο καλή γνώση της ιστορίας του Βυζαντίου έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις κάνα σενάριο για graphic novel;
Εχω διαβάσει το 1453 από Έλληνες δημιουργούς και ήταν αρκετά τίμιο.
Με έναν designer/γραφίστα ή όπως αλλιώς λέγεται, να φτιάξεις σενάρια για κόμικ τα οποίο θα μπορουν να μεταφραστούν και για κυκλοφορία στο εξωτερικό.

Είναι απίστευτα πλούσια η ιστορία του Βυζαντίου και δεδομένου του γεγονότος ότι δεν μπορούμε λόγω πόρων να την κάνουμε σειρά, ίσως η μέθοδος των graphic novel να είναι η ιδανική.

Με καλαίσθητες εκδόσεις, σωστά δομημένες, πιστεύω ότι θα γίνουν must και καλτ.
Υπάρχουν πολλοί νεαροί λάτρεις της ιστορίας εκεί έξω ανά τον πλανήτη και πιστεύω θα χαρούν αφάνταστα να έχουν στις συλλογές τους ένα τέτοιο project.

Για ψαξτο λίγο καθ'οτι εγώ προσωπικά (προφανώς και όλοι σχεδόν) διαβάζοντας τα κείμενα σου φτιαχνω εικόνες πόλεων, προσώπων, τόπων, landscapes κλπ.

Ψαχτο ρε μλκ.

[George_V]

Τόση ίντριγκα ρε πστ μου και ταυτόχρονα τόσοι πόλεμοι δεξιά κι αριστερά είναι να απορεί κάνεις πως στο μπούτσο άντεξε άνω της χιλιετίας αυτή η αυτοκρατορία.

George_V με τόσο καλή γνώση της ιστορίας του Βυζαντίου έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις κάνα σενάριο για graphic novel;
Εχω διαβάσει το 1453 από Έλληνες δημιουργούς και ήταν αρκετά τίμιο.
Με έναν designer/γραφίστα ή όπως αλλιώς λέγεται, να φτιάξεις σενάρια για κόμικ τα οποίο θα μπορουν να μεταφραστούν και για κυκλοφορία στο εξωτερικό.

Είναι απίστευτα πλούσια η ιστορία του Βυζαντίου και δεδομένου του γεγονότος ότι δεν μπορούμε λόγω πόρων να την κάνουμε σειρά, ίσως η μέθοδος των graphic novel να είναι η ιδανική.

Με καλαίσθητες εκδόσεις, σωστά δομημένες, πιστεύω ότι θα γίνουν must και καλτ.
Υπάρχουν πολλοί νεαροί λάτρεις της ιστορίας εκεί έξω ανά τον πλανήτη και πιστεύω θα χαρούν αφάνταστα να έχουν στις συλλογές τους ένα τέτοιο project.

Για ψαξτο λίγο καθ'οτι εγώ προσωπικά (προφανώς και όλοι σχεδόν) διαβάζοντας τα κείμενα σου φτιαχνω εικόνες πόλεων, προσώπων, τόπων, landscapes κλπ.

Ψαχτο ρε μλκ.

Eχει ηδη γινει. Τουλαχιστον η αρχη.

Byzantintales. Ιστοριες απο το Βυζαντιο σε Graphic Novels


Eιναι προφανες οτι το υλικο υπαρχει. Με την καταλληλη διασκευη και μερικες προσθηκες που να δινουν μεγαλυτερο βαθος (αλλα χωρις να αλλοιωνουν την ιστορια) γινονται ευκολα σεναρια σειρων.

Το μπατζετ και η βουληση για να υλοποιηθει κατι τετοιο ομως ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο.

[Πτολεμαίος]

Δεν τα ήξερα. Θα τα ψάξω. Πωλούνται σε βιβλιοπωλεία ή είναι από δικό τους σαιτ;
Είσαι στο πρότζεκτ;

[George_V]

Δεν τα ήξερα. Θα τα ψάξω. Πωλούνται σε βιβλιοπωλεία ή είναι από δικό τους σαιτ;
Είσαι στο πρότζεκτ;

Οχι δεν ειμαι. Απλα ετυχε να το δω στο FB τυχαια.

[George_V]

To ιδιο ετος (931) ο γιος του Ρωμανου ο Θεοφυλακτος εγινε 16 ετων αρα ενηλικος για να καταλαβει δημοσιο αξιωμα και ετσι ο Αυτοκράτορας Ρωμανος ζητησε από τον Πατριάρχη Τρυφωνα να υποβάλλει την παραίτηση του ετσι ώστε να ανεβει ο Θεοφυλακτος στον Πατριαρχικο θρονο (και ετσι να δέσει ολοκληρο το κράτος στην οικογενεια του ο Ρωμανος).

Αλλα ο Τρυφωνας σοκαρε τον Ρωμανο με την αρνηση του να παραιτηθει από τον θρονο λεγοντας του ότι δεν θα αφησει τον θρονο σε ένα αξεστο παιδαρέλι.

Ο Ρωμανος εγινε εξαλλος με τον Πατριάρχη και αναζητουσε λογο να τον καθαιρέσει.

Αλλα δεν εβρισκε τιποτα εναντιον του καθως ο Πατριάρχης ηταν αμεμπτου ηθικης και εναρετος.

Και δεν μπορουσε να κατασκευάσει και καμια κατηγορια εναντιον του καθως λογω του μεγάλου φιλανθρωπικου του εργου ηταν τρομερα δημοφιλης στον λαο και αν κινουνταν εναντιον του θα προκαλουσε εξέγερση.

Επρεπε να βρεθει τροπος ο Πατριαρχης να υποβαλλει παραιτηση από μονος του χωρις εξαναγκασμο (τουλαχιστον όχι εμφανη που θα προκαλουσε τον λαο). Αλλα πως? Αυτό το ερωτημα τον εκαιγε και δεν κοιμοταν τα βράδια.

Τελικα τον επισκεφτηκε καποια στιγμη ο Μητροπολιτης Καισαρειας Θεοφάνης τον οποιο ο λαος αποκαλουσε για καποιο λογο “Γουρουνοπετσο” και
ο οποιος ηταν πειθηνιο οργανο του Ρωμανου καθως και τα ματια και τα αυτια του στην Ενδημουσα Συνοδο του Πατριαρχειου.

Ο Θεοφάνης του ειπε να αφησει το ζήτημα πανω του και αυτος θα τακτοποιησει τον Τρυφωνα χωρις να ανοιξει μυτη.

Ο Ρωμανος του εδωσε το ελευθερο και ο Θεοφάνης εβαλε σε εφαρμογη το σχέδιο του.
Ετσι στην επομενη συνεδριαση της Ενδημουσας Συνόδου ο Θεοφάνης απευθυνηθηκε στον Πατριαρχη Τρυφωνα με προσποιητη δουλικοτητα λεγοντας:

“Παναγιωτατε οι επιθέσεις του Αυτοκράτορα εναντιον σας εχουν πολλαπλασιαστει τον τελευταιο καιρό. Προσπαθει ματαια είναι η αληθεια να βρει
τροπο να σας καθαιρέσει και τιποτα δεν βρισκει.

Πως να βρει αλλωστε ψόγο στον αμωμο?

Υπαρχει όμως ένα ζητημα το οποιο θα μπορουσε θεωρητικα να προκαλέσει την απομακρυνση σας.

Ο Αυτοκράτορας υποστηριζει ότι ειστε αγράμματος και δεν ξερετε ουτε να υπογράψετε και αυτό σας κανει αναξιο για τον Πατριαρχικο θρονο.

Αν μπορουσατε μονο να αποδειξετε ότι αυτό είναι ψευδές τοτε δεν θα εχετε να φοβηθειτε τιποτε άλλο από τον Αυτοκρατορα.

Να εχω εδώ ένα λευκό χαρτι. Σας συμβουλευω να βάλετε την υπογραφη σας εδώ στο κατω μερος και ετσι θα αποδειξετε ότι και η τελευταια αυτή κατηγορια είναι ψευτικη όπως και οι υπολοιπες καθως αυτό το χαρτι θα το δειξουμε στον Αυτοκρατορα και θα πειστει.”

Ο Πατριαρχης απάντησε:

“Ω Αγιοι αδελφοι είναι φανερο ότι οσοι ζητουν την απομακρυνση μου μηχανευονται διαφορα πραγματα και όλα αποδεικνυονται ψευδη.
Αλλα η κατηγορια ότι είμαι αγραμματος και δεν γνωριζω γραφη είναι απλα εξωφρενικη!

Ιδου μπροστά στα μάτια σας παιρνω το χαρτι από το χέρι του Μητροπολιτου Θεοφάνη και το υπογράφω ετσι ώστε να καταπέσει και αυτή η κατηγορία εναντιον μου. Ας το δουν οι κατηγοροι μου και ας ασταματησουν τις αδικες επιθεσεις εναντιον μου.”

Kαι με αυτά τα λογια υπέγραψε το χαρτι

Το χαρτι το πηρε ο Μητροπολιτης Θεοφάνης ο οποιος ειπε ότι θα το παει στον Αυτοκράτορα για να καταρριφθει η κατηγορια.

Αλλα πριν παει στον Αυτοκράτορα ο Θεοφάνης πηγε στο Κανικλειο οπου δωροδοκόντας έναν Νοτάριο τον εβαλε να πλαστογραφησει τον γραφικο χαρακτηρα του Τρυφωνα και στον κενο χωρο πανω από τις υπογραφές εγραψε (με τον χαρακτηρα του Τρυφωνα) το κειμενο της παραίτησης του από τον Πατριαρχικο θρονο.

Μετα το πηγε στον Αυτοκράτορα ο οποιος χάρηκε που ειχε στα χέρια του μια “εγκυρη” παραιτηση αν και φυσικα δε ρωτησε πως εφτασε στα χέρια του Θεοφανη.

Το μονο που τον ενοιαζε ηταν πως η υπογραφη του Πατριαρχη ηταν γνησια και αυτό μπορουσε να αποδειχτει.

Από το Παλατι ο Θεοφάνης ξαναγυρισε στην Συνοδο και (εν τη απουσια του Πατριαρχη) ανακοινωσε στην Ενδημουσα Συνοδο πως ο Πατριαρχης ειχε μολις υποβάλλει την παραιτηση του και παρουσιασε το χαρτι της παραιτησης.

Ο Συνοδικοι ειδαν ότι η υπογραφη είναι οντως του Πατριαρχη και επικυρωσαν την παραιτηση του Τρυφωνα κηρυσσοντας τον θρονο εν χηρεια.

Ο (πρωην πλεον) Πατριαρχης Τρυφωνας προσπαθησε να διαμαρτυρηθει πως εξαπατηθηκε αλλα ο Ρωμανος δεν ακουγε κουβέντα. Τελικα εστειλε την Αυτοκρατορικη Φρουρα να τον βγάλει σηκωτο από το Πατριαρχειο και να τον στειλει εξορια στην Βιθυνια.

Οσο για τον Θεοφυλακτο δεν εγινε Πατριάρχης άμεσα μετα από συμβουλη του Θεοφάνη για να μη προκαλεσει το λαο καθως ηταν σιγουρο ότι θα συνεδεαν την απομακρυνση του Τρυφωνα με την εκλογη του Θεοφυλακτου.

Τελικα μετα από 18 μηνες ο Θεοφυλακτος εξελεγη νεος Πατριάρχης Κωνσταντινουπολεως στις 2 Φεβρουαριου 933.
Παράλληλα με όλα αυτά εσκασε και η ανταρσια του Βασιλειου Χαλκόχειρα.

Ο Βασιλειος ηταν ενας χωρικος από την Μακεδονια ο οποιος ηδη από το 920 διέδιδε πως ηταν στην πραγματικοτητα ο Κωνσταντινος Δουκας (αυτος που ειχε αποπειραθει να κανει πραξικοπημα το 913 αλλα ειχε σκοτωθει στο δρομο) ο οποιος ειχε διαφυγει και κρυβοταν αλλα πλεον ηταν ο νομιμος Αυτοκράτορας.

Πολλοι τον πιστεψαν και ειχε αρκετους οπαδους. Τελικα συνεληφθη στο Οψικιον από τον Τουρμάρχη Ελεφαντινο και καταδικάστηκε από τον Κομητα του Οψικιου Πέτρο σε αποκοπη της δεξια χειρός για τα εγκληματα του καθως και σε φυλακιση.

Αργοτερα καπου το 930 όταν απελευθερωθηκε εφτιαξε ένα χάλκινο χέρι για να αντικαταστησει το κομμενο δεξι του χέρι και ένα Βασιλικο ξιφος.
Και ξεκινησε και παλι να διαδιδει ότι ηταν ο Κωνσταντινος Δουκας στην πραγματικοτητα και παλι αρχισε να μαζευει γυρω του οπαδους καθως η Μ. Ασια (κυριως Παφλαγονια, Οψικιον κλπ) ηταν περιοχες που ειχαν την βαση τους και τα κτηματα τους οι Δουκες οποτε οι περισσοτεροι οπαδοι του
ειχαν καποια σχέση με την οικογένεια η οποια ηταν πολύ δημοφιλης στις περιοχες αυτές.

Όταν ειχε αρκετους οπαδες κατέλαβε το Φρουριο της Πλατειας Πετρας και από εκει λεηλατουσε την γυρω περιοχη.

Ο Ρωμανος δεν ενοχληθηκε και πολύ. Εστειλε ένα αποσπασμα το οποιο κατέλαβε το φρουριο με εφοδο και συνέλαβε τον Χαλκοχειρα.

Αφου εφεραν αυτόν και τους οπαδους του στην Κωνσταντινουπολη ο Ρωμανος τους περασε ολους από βασανιστηρια και ανακρισεις για να διαπιστωσει αν εμπλεκοταν και κανεις άλλος στην συνομωσια.

Εν τουτοις δεν βρεθηκε τιποτα. Ο Χαλκοχειρας ηταν ενας διαταραγμένος τυπος που απλα νομιζε ότι είναι καποιος άλλος (αν και η αληθεια είναι ότι ειχε αρκετη ομοιοτητα με τον Κωνσταντινο Δουκα και αυτό ηταν κατι που συνετεινε στο να μαζεψει οπαδους).

Ετσι καταλαβε ότι δεν εχει νοημα να τον βασανιζει άλλο αφου δεν υπαρχει συνομωσια και τον καταδικασε σε θανατο δια πυράς. Οποτε ο Βασιλειος Χαλκόχειρ καηκε ζωντανος στον Φορο των Αμαστριανων στην Κωνσταντινουπολη στα τελη του 932.

Tην ανοιξη του 933 ο Αυτοκράτορας Ρωμανος πάντρεψε τον γιο του Συναυτοκράτορα Στέφανο με την Αννα κορη του Στρατηγου Γαβαλά και την ιδια μέρα την έστεψε Αυγούστα.

Τον Απριλιο του 934 η Αυτοκρατορια υπεστη άλλη μια εισβολη αυτή τη φορά από Ουγγρους οι οποιοι εφτασαν μεχρι τη Θρακη.
Ο Ρωμανος εστειλε τοτε εναντιον τους τον Πρωτοβεστιάριο Θεοφάνη με στρατο αλλα οι Ουγγροι φοβηθηκαν να συγκρουστουν μαζι του και ετσι προτιμησαν να διαπραγματευτουν μαζι του και συμφωνησαν σε ειρηνη ενώ ο Ρωμανος πληρωσε λυτρα για να απελευθερωθουν οι αιχμαλωτοι που ειχαν παρει οι Ουγγροι.

Το ιδιο ετος ο Ρωμανος παντρεψε και τον άλλο γιο του Συναυτοκράτορα Κωνσταντινο με την Ελένη κόρη του Πατρικιου Αδριανου από το θεμα Αρμενιακων.

Η Ελενη όμως πέθανε σε λιγοτερο από χρονο πανω στη γέννα και ετσι ο Ρωμανος παντρεψε τον γιο του με την Θεοφανώ κορη του Πατρικιου Μάμα.

Παραλληλα με όλα αυτά στα ανατολικα συνορα ο Δομεστικος Ιωάννης Κουρκουας συνεχιζε να πολιορκει την Μελιτηνη και το 933 κατάφερε να απωθησει τις ενισχυσεις που εστειλε ο Εμίρης της Μοσούλης.

Το επομενο ετος εχοντας ενισχυθει περαιτερω ανανεωσε την πολιορκια της Μελιτηνης και κατέλαβε τα Σαμοσατα καθως οι συνθηκες ηταν ιδανικες λογω του εμφυλιου πολεμου στο Χαλιφάτο μετα την καθαιρεση του Χαλιφη Αλ-Καχιρ και οι Αραβες ηταν απασχολημενοι με τον εμφυλιο και δεν ασχολουνταν μαζι του.

Τελικα η Μελιτηνη παραδοθηκε στις 19 Μαιου 934. Επετραπη μονο στους Χριστιανους κατοικους η σε αυτους που θα δεχονταν να βαφτιστουν να παραμεινουν στην πολη. Ολοι οι αλλοι ειχαν 3 μερες να την εγκαταλειψουν.

Η πτώση της Μελιτηνης σε συνδιασμο με τον συνεχιζόμενο εμφυλιο στο Χαλιφατο οδηγησε σε ηρεμια στα Ανατολικα συνορα για την επομενη 5ετια περιπου.

Αλλα νεες Αραβικες δυναστειες αναδυονταν από τον εμφυλιο στο Χαλιφατο και θα προκαλουσαν προβλημα στην Αυτοκρατορια στο μελλον.
Η πιο επικινδυνη από ολες ηταν η δυναστεια των Χαμδανιδων στην Βορεια Μεσοποταμια και στη Συρια με αρχηγους τον Εμιρη Νασιρ αλ-Νταουλα και τον νεοτερο αδελφο του Εμίρη Σαιφ αλ-Νταουλα (ο οποιος ηταν πιο επικνδυνος από τον αδελφο του) οι οποιοι εδραιωσαν την εξουσια τους το 935 στην περιοχη εκτοπιζοντας την Αραβικη φυλη των Μπανου Χαμπιμπ οι οποιοι ζητησαν ασυλο από τον Αυτοκράτορα και εθεσαν στη διαθεση του 12000 ιππεις που διεθεταν.

Ο Ρωμανος δεχτηκε την προσφορα και τους εγκατέστησε στην δυτικη πλευρα του Ευφρατη οπου βαφτιστηκαν Χριστιανοι και τους ανατέθηκε η προστασια των πεντε νεων Θεμάτων που δημιουργηθηκαν στα συνορα (ακρα) της Αυτοκρατοριας.

Η βαφτιση των Αραβων και η εγκατασταση τους στην περιοχη είναι ένα από τα ιστορικα γεγονοτα που συνθέτουν τον θρυλο του Διγενη Ακρίτα (ο οποιος δημιουργηθηκε αυτή την περιοδο) και ουσιαστικα είναι το πρωτο από αυτά που συναντάμε στην ιστορια.

Το 938 μια εισβολη του Σαιφ αλ-Νταουλα και η κατάληψη του Φρουριου των Μαζάρων από αυτόν σε συνδιασμο με την καταστροφη της εμπροσθοφυλακης του Κουρκουα στην μαχη που επακολουθησε εδειξε στους Βυζαντινους δυο πράγματα.

Πρωτον πως η ηρεμια στα ανατολικα συνορα ειχε μολις τελειωσει

Και δευτερον πως ο Σαιφ αλ-Νταουλα είναι πολύ πιο επικινδυνος από ότι υπολογιζαν.

Ετσι ο Ρωμανος αναγκάστηκε να καταφυει σε διπλωματια. Τα αδελφια αλ-Νταουλα ηταν επικινδυνοι και για την Αυτοκρατορια και για το Χαλιφάτο οσο αυξανε η δυναμη τους.

Οποτε ο Αυτοκράτορας κατέληξε σε συμφωνια με τον Χαλιφη της Βαγδάτης για ειρηνη πιστευοντας ότι ο Χαλιφης θα μπορουσε να ελεγξει πιο αποτελεσματικα τα δυο ανυποτακτα αδελφια.

Αλλα το σχέδιο δεν πηγε όπως θα περιμενε ο Ρωμανος. Παροτι επισημως ειχαν ειρήνη οι δυο Εμιρηδες κρυφα εβαζαν φυτιλιες σε αλλους ημιαυτονομους Εμιρηδες να εισβάλλουν στην Αυτοκρατορια και φυσικα τους εδιναν τα απαραιτητα χρηματα, ανδρες και εξοπλισμο να το κανουν
αυτό ενώ επισημως δεν ειχαν σχέση με το τι εκαναν οι ημιαυτονομοι Εμιρηδες.

Ο Ρωμανος προσπαθησε να τους περιορισει πολιορκώντας την Θεοδοσιοπολη το 939 αλλα αναγκαστηκε να λυσει την πολιορκια όταν εμφανιστηκε ο Σαιφ αλ-Νταουλα με μεγάλο στρατο.

Εν τουτοις ενας δευτερος στρατος καταφερε να κυριευσει τα Αρσαμοσατα ουσιαστικα κοβοντας στα δυο τα εδάφη των αλ-Νταουλα και να απειλησουν από εκει τα αδελφια.

Αλλα αυτό δεν θα το αφηνε ετσι ο Σαιφ. Ξεκινωντας από την Μαρτυροπολη το 940 περασε στην Αρμενια οπου την υπεταξε ευκολα και από εκει λεηλατησε ολη την περιοχη από την Θεοδοσιοπολη μεχρι την Κολωνεία την οποια και πολιορκησε χωρις επιτυχια όμως καθως η εμφάνιση του Δομεστικου Ιωάννη Κουρκουα τον αναγκασε να υποχωρησει για να μην περικυκλωθει.

Και παλι οι Βυζαντινοι ηταν τυχεροι εδώ καθως ξεσπασε νεος γυρος εμφυλιου πολεμου στο Χαλιφάτο και αυτή τη φορα παρεσυρε και τον Νασιρ και τον Σαιφ σε αυτό οποτε για την ωρα τα Ανατολικα συνορα θα ηταν ασφαλη τουλαχιστον μεχρι να τελειωσει ο εμφυλιος στο Χαλιφάτο.

(Συνεχίζεται)

[George_V]

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ενας νεος εχθρος εκανε την εμφανιση του. Οι Ρως οι οποιοι ηταν Βικινγκ που αναμειχθηκαν με Σλαβικες φυλες και εποικησαν τις περιοχες της σημερινης Λευκορωσιας και Ουκρανίας εμφανιστηκαν με ένα τεράστιο στόλο Ντρακαρ εξω από την Κωνσταντινουπολη υπο την ηγεσια των Ολεγκ και Ιγκορ.

Ο Ρωμανος εδωσε αμεσως εντολη να αποπλευσει ο Αυτοκρατορικος Στόλος διορίζοντας τον Πρωτοβεστιαριο Θεοφάνη ως Ναυαρχο.

Ο Θεοφάνης παρέπλευσε τον Κεράτιο και αγκυροβόλησε στην Ιέρεια απέναντι από τον εχθρικο στόλο που βρισκοταν στον Φάρο.

Μετα από λιγο ξεκίνησε η ναυμαχια και ο Ρωσικος στόλος πολύ συντομα διαλυθηκε. Τα περισσότερα πλοια τους καταστράφηκαν από το Υγρο Πυρ το οποιο ηταν κατι που οι Ρως δεν ειχαν ξαναδεί και οσοι γλιτωσαν από τη φωτια τρομοκρατημένοι υποχωρησαν ατακτα και με ταχύτητα και αναζητησαν ασφάλεια στην Ασιατικη πλευρα στην περιοχη Σγόρα.

Εκει αποβιβαστηκαν για να αναζητησουν προμηθειες αλλα ηταν για δευτερη φορά ατυχοι καθως επεσαν πανω στο αποσπασμα του Βάρδα Φωκά (αδελφου του Λεοντα Φωκα που ειχε τυφλωθει νωριτερα από τον Ρωμανο) το οποιο περιπολουσε εκει και στη μάχη που επακολουθησε οι Ρως σχεδον εξοντώθηκαν.

Οσοι κατάφεραν να γλιτώσουν τρεχοντας προς το δάσος ηταν για τρίτη φορά ατυχοι καθως επεσαν πανω στην εμπροσθοφυλακη του Δομεστικου Ιωάννη Κουρκούα που επεστρεφε από τα Ανατολικα συνορα και εξοντωθηκαν και αυτοι.

Γλιτωσαν μονο οσοι προλαβαν να μπουν στα πλοια και οσα πλοια δεν ειχαν φτάσει ακομα στην περιοχη Σγορα (μετα τη ναυμαχια ο στολος των Ρως ειχε σκορπισει-οσοι απεμειναν δλδ)

Χωρις προμηθειες και ηττημένοι από ολες τις πλευρες αποφάσισαν να γυρισουν πισω. Αλλα συντομα αντιληφθηκαν ότι εχουν περικυκλωθει από τον Αυτοκρατορικο Στόλο.

Ηταν πλεον αναγκασμένοι ειτε να παραδοθουν, ειτε να προσπαθησουν να το σκάσουν, ειτε να πεθάνουν πολεμωντας.

Οποτε επελεξαν να πλευσουν κατά πανω στον Αυτοκρατορικο Στόλο και να προσπαθησουν να διασπάσουν τον κλοιο για να σωθουν (η να πεθάνουν στη μάχη).

Μια δευτερη ναυμαχία ξεκινησε και παλι αρκετα πλοια τους ειτε καηκαν από Υγρο Πυρ, ειτε εμβολιστηκαν και βυθιστηκαν ενώ σε αλλα οι Βυζαντινοι εκαναν ρεσάλτο και τα κατέλαβαν.

Τελικα μετα από πολύ αγωνα καταφεραν να ξεφυγουν ελαχιστα πλοια αναμεσα τους και αυτά που μετεφεραν τον Ολεγκ και τον Ιγκορ.
Ο Ολεγκ και οι στρατιωτες του ντροπιασμένοι από την ηττα αυτή αρνηθηκαν να επιστρέψουν στην πατριδα τους με αυτή την ατιμωση και κατευθυνθηκαν στις ανατολικες ακτες της Μαυρης θαλασσας οπου εκαναν επιδρομη σε χωρια κοντα στην Κασπία θαλασσα τουλαχιστον για να μπορουν να λενε ότι κατι εκαναν και δεν γυρισαν πισω δαρμένοι και με την ουρα στα σκέλια.

Ο Ναυαρχος Θεοφάνης εκανε θριαμβευτικη εισοδο στην Κωνσταντινουπολη και ο Αυτοκράτορας τον τιμησε προάγοντας τον σε Παρακοιμωμενο.
Μετα την απωθηση των Ρως ο Κουρκουας διατάχθηκε να επιστρέψει το 942 στην Ανατολη για να εισβάλλει στην Συρία τωρα που οι Αραβες ηταν απασχολημένοι με τον εμφυλιο.

Ο Κουρκουας εισεβαλλε στην Συρία και λεηλατησε την περιοχη γυρω από Χαλεπι ενώ κατάφερε να καταλαβει το Φρουριο Χαμους κοντα στο Χαλέπι με αποτελεσμα να πιασει ένα μεγάλο αριθμο Αραβων αιχμαλωτων.

Παρα τις συνεχεις παρενοχλησεις των Αραβων και μερικες μικρες επιδρομες στην Ταρσο ο Κουρκουας συνέχισε το καλοκαιρι την εισβολη του στην Βορεια Μεσοποταμια οπου κατέλαβε με τη σειρα τη Μαρτυροπολη, την Αμιδη, την Νισιβη και την Δάρα.

Ο επομενος στόχος ηταν η Εδεσσα η οποια ηταν εμπορικο και στρατιωτικο σταυροδρόμι.

Η πολη πολιορκηθηκε επι διετία και τελικα παραδοθηκε το 944. Στην πολη ο Κουρκουας ανακαλυψε το Αγιο Μανδηλιον (μια αχειροποιητη εικονα του
Χριστου που κατά την παράδοση ειχε αποστειλει ο ιδιος ο Χριστος στον τοτε Βασιλια της Εδεσσας Αβγαρο Ε’ πριν 900 χρονια περιπου) το οποιο και εστειλε στην Κωνσταντινουπολη.

Το Αγιο Μανδηλιον εφτασε στην Κωνσταντινουπολη στις 15 Αυγουστου 944 και εγινε δεκτο με θριαμβικες τιμες και από εκει κατατέθηκε στην Εκκλησια της Θεοτόκου εν τω Φάρω.

Οσο για τον Κουρκούα αυτος συνεχισε την εκστρατεια του καταλαμβανοντας την Βιθρα και την Γερμανικεια και μετα επέστρεψε στην Κωνσταντινουπολη.

Και στη δυση τα πράγματα δεν ηταν πολύ καλυτερα. Οι Ουγγροι εισέβαλλαν και παλι αλλα η εμφάνιση του Πρωτοβεστιαριου Θεοφάνη με στρατου τους τρομοκράτησε και παλι και αφου διαπραγματευτηκαν ειρηνη εφυγαν χωρις να ενοχλησουν κανεναν.

Αλλα στο παρασκηνιο τα πραγματα εβραζαν. Ο Δομεστικος Ιωάννης Κουρκουας ειχε αποκτησει ισχυρους εχθρους στην Αυλη οι οποιοι δεν εβλεπαν με καλο ματι την φημη που κυκλοφορουσε εντονα στο Παλατι πως επικειται γάμος της κορης του Κουρκουα της Ευφροσυνης με τον εγγονο του Αυτοκράτορα τον Ρωμανό (γιο του Κωνσταντινου Ζ’ και της κορης του Ρωμανου Ελένης).

Υπο την πιεση της Αυλης ο Αυτοκράτορας Ρωμανος καθαιρεσε τον Ιωάννη Κουρκούα από Δομεστικο μετα από 22 χρονια ευδοκιμης παρουσιας και εχοντας κατακτησει πανω από τα 2/3 της Συριας (με τη βοηθεια του αδελφου του Θεοφιλου Κουρκουα παππου του μελλοντικου Αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκη) και τον αντικατέστησε με τον Πανθέριο Σκληρό.

Το ιδιο ετος όμως ο Αυτοκράτορας Ρωμανος αρρωστησε και προφανως καθως δεν ηθελε να πεθανει με όλα τα αμαρτηματα του πανω του και να παει στην Κολαση αποφάσισε να κανει φιλανθρωπικο εργο για να σωσει την ψυχη του.

Ενδεικτικα αγορασε τα χρέη των πολιτών της Κωνσταντινουπολης εναντι 19 Κεντηναριων χρυσου από διαφορους τοκογλυφους, τραπεζιτες και αργυραμοιβους της Πολης και μετα εκαψε τα χρεογραφα στο Πορφυρουν Ομφαλιον της Αγιας Σοφίας δηλωνοντας πλεον πως οι πολιτες της Πρωτευουσας δεν χρωστάνε σε κανεναν πια και πως είναι ελευθεροι από χρέη.

Επισης πληρωνε τα ενοικια των φτωχοτερων πολιτων από την τσεπη του και κανονισε γι ετησιο εισοδημα στη Μονη Μυρελαιου που σχεδιαζε να ταφει ετσι ώστε να μνημονευεται το ονομα του κάθε μερα και να προσευχονται για την ψυχη του (μια παράδοση που κράτησε μεχρι το 1453).

Τον Σεπτέμβριο του 944 ο Ρωμανος εστειλε τον Πρωτοσπαθάριο Πασχάλιο στην Ιταλια για συνομιλιες με τον Βασιλια Ουγο της Ιταλιας και την προοπτικη γάμου μεταξυ των οικογενειων τους.

Οι συνομιλιες ηταν επιτυχεις και ο Ουγος συμφωνησε να παντρευτει η νοθα κορη του Βερθα τον 6χρονο εγγονο του Ρωμανου.
Ετσι ο Πασχάλιος επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη φερνοντας μαζι του την 5χρονη Βερθα η οποια βαφτιστηκε Ευδοκια και αρραβωνιαστηκε με τον 6χρονο Πριγκιπα Ρωμανο.

Δυστυχως όμως η Βερθα αρρωστησε και πέθανε 5 χρονια μετα το 949.
Όλα αυτά τα χρονια που κυβερνουσε ο Ρωμανος Α’ και οι γιοι του, ο νομιμος Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ζ’ βρισκοταν στο περιθώριο ασχολουμενος όπως ειπαμε με τα βιβλια του και την συγγραφη.

Αλλα πλεον αποφάσισε ότι αρκετα εμεινε στη σκια. Εφτανε σχεδον 40 χρονων και ακομα ολοι τον ειχαν χεσμένο στην καλυτερη. Ετσι αρχισε να ψάχνει τροπους για να ξεφορτωθει τον Λεκαπηνο και τους γιους του και να ανακτησει το πατρογονικο του δικαιωμα.

Αλλα ο Ρωμανος ηταν εξυπνος και θα τον καταλαβαινε αμεσως ότι παει να κανει κατι. Επρεπε να βρει ένα σχέδιο οπου δεν θα φαινοταν αυτος και ολο το σκηνικο θα φαινοταν σαν αλλουνου ιδεα.

Ετσι αποφάσισε να ξεκινησει από τα παιδια του Ρωμανου που δεν ειχαν κληρονομησει την εξυπναδα του πατέρα τους.
Ο Κωνσταντινος Λεκαπηνος ηταν λιγακι πιο υποψιασμένος αλλα ο άλλος γιος του Ρωμανου ο Στέφανος ηταν ο τέλειος στόχος. Πιο μπουνταλας και ευκολοπιστος οποτε θα ηταν ευκολο να τον στρέψει εκει που ηθελε.

Ο Κωνσταντινος Ζ’ ειχε έναν πολύ καλο φιλο (και υποστηρικτη) στην Εταιρεια τον Κωνσταντινο Πετεινο στον οποιο αποκάλυψε το σχεδιο του να σπειρει διχονεια στην οικογένεια του Λεκαπηνου και να τους αφησει ειτε να φαγωθουν μεταξυ τους ειτε να τους ξεπετάει έναν έναν όταν θα ειχαν σπασει οι δεσμοι μεταξυ τους.

Ετσι οι δυο τους εβαλαν σε εφαρμογη το σχέδιο κατά του Στεφάνου το οποιο προέβλεπε αρχικα να γινει ο Πετεινος πολύ καλός φιλος και εμπιστος του.

Όταν αυτό επετευχθη (δεν πηρε και πολύ στον Πετεινο) η επομενη φάση ηταν να του πιπιλιζει τα αυτια με διαφορα λογια για να τον κανει να στραφει εναντια στην οικογενεια του.

Σε καποια φάση ο Πετεινος ειπε στον Στέφανο:
“Ω Αυτοκράτωρ, εσυ που εισαι στην ακμη της νιοτης και εχεις τοσο ζηλο μεσα σου και εισαι τοσο εξυπνος γιατι καθεσαι στο παρασκηνιο και απλα παρακολουθεις και δεν αντιδρας? Το κράτος κρεμεται από μια κλωστη. Μια πολύ γερασμένη και παλια κλωστη αν με αντιλαμβανεσαι τι θελω να πω…

Γιατι δεν παιρνεις αυτό που σου ανηκει σπαζοντας αυτή τη γερασμενη κλωστη τον πατέρα σου. Ξεφορτωσου τον. Είναι εμποδιο για σενα και τις φιλοδοξιες σου. Διωξτον και παρε την Αυτοκρατορια στα χέρια σου γιατι εισαι ο μονος αξιος και ικανος να την κυβερνησεις. Και όχι μονο αυτή την
Αυτοκρατορια αλλα και άλλα Βασιλεια επισης.

Δεξου τη συμβουλη μου και παρε τη διακυβερνηση. Κανε την Αυτοκρατορια μεγάλη ξανα! Δειξε με τις πραξεις σου τα χαρισματα που σου εδωσε ο Θεος.

Και μην ξεχνας πως θα σε βοηθησει και θα σε υποστηριξει ο Πορφυρογεννητος σε αυτό.”

Aυτο ηταν. Ο Στέφανος τσιμπησε σαν χάνος τετοιος ευκολοπιστος που ηταν και από εκεινη τη μερα αποφάσισε να ανατρεψει τον πατέρα του και να αναλαβει ο ιδιος την Αυτοκρατορια.

Ο Στεφανος μιλησε στον αδελφο του για το σχέδιο να ανατρέψει τον πατέρα τους αλλα ο Κωνσταντινος παροτι δεν ειχε αντιρρηση σε αυτό τον προειδοποιησε να μην εμπιστευεται και πολύ τον Πορφυρογέννητο καθως είναι πολύ πιο εξυπνος και από τους δυο μας και καποια στιγμη θα μας τη φέρει. Δε θα του ηταν εμποδιο στο πραξικοπημα που σχεδιαζε (αρκει να μην ηταν αυτος ο στοχος μαζι με τον Ρωμανο) αλλα μετα θα επρεπε να δουν τι θα κανουν με τον Πορφυρογεννητο.

Παράλληλα ο Πετεινος δουλευε τη συνομωσια οσο πιο μυστικα γινοταν στρατολογωντας νεα μελη αναμεσα τους και τον Μαριανο Αργυρο γιο του Στρατηγου Λεοντα Αργυρου. Ολοι τους εμπιστα προσωπα του Ρωμανου και από τους τελευταιους που θα υποπτευοταν για προδοσια.

Όταν εφτασε ο καιρος το πραξικοπημα εξερράγη στις 16 Δεκεμβριου 944 και ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Α’ συνεληφθη από την Εταιρεια και αφου καθαιρέθηκε με διαταγη των γιων του Στεφάνου και Κωνσταντινου εξορίστηκε στην Νησο Πρωτη των Πριγκιποννησων και εγινε δια της βιας μοναχος στο εκει μοναστηρι.

Ετσι η εξουσια στην Αυτοκρατορια περασε σε μια νεα Τριανδρια. Τον Στέφανο, τον Κωνσταντινο και τον Κωνσταντινο Ζ’.
Ο Κωνσταντινος Ζ’ εκανε υπομονη καθως γνωριζοντας καλα τα δυο αδελφια γνωριζε πολύ καλα ότι σε πολύ λιγο χρονικο διαστημα θα φαγωθουν μεταξυ τους. Και αν δεν καθαρισει ο ενας τον άλλο τοτε θα του είναι πολύ ευκολο να τους φαει αυτος ενας προς έναν.

Ετσι ο Στέφανος ανελαβε ουσιαστικα Senior Emperor στη θέση του πατέρα του με δευτερο τον Κωνσταντινο ο οποιος ψιλοστραβωσε που ηταν δευτερος καθως θεωρουσε τον αδελφο του ηλιθιο και πως αυτος ειχε καλυτερες δυνατοτητες.

Ετσι αρχισε από την επομενη μερα το αλληλοφαγωμα. Τα δυο αδελφια τσακωνονταν καθημερινα και δεν μπορουσαν να συμφωνησουν σε τιποτα και στο τελος κατέληξαν να βλεπουν ο ενας τον άλλο καχυποπτα και φοβοντουσαν μη τυχον ο ενας δολοφονησει τον άλλο.

Αλλα καποια στιγμη τα αδελφια συνειδητοποιησαν ότι ειχαν ένα κοινο εχθρο τον Κωνσταντινο Ζ’ οποτε για την ωρα αποφάσισαν να αφησουν στην ακρη τις διαφορες τους και να ασχοληθουν με αυτόν.

Αλλα αυτό το καταλάβε ο Κωνσταντινος Ζ’ ότι πλεον εχει τον στοχο ζωγραφισμένο στην πλατη του και προς στιγμην σκεφτηκε να κανει πισω αλλα η γυναικα του Ελένη τον εβαλε στη θεση του και του ζητησε να καθαιρέσει τα αδελφια της και να βασιλευσει επιτελους ως Μονοκράτωρ.

Για την ωρα όμως ο Πορφυρογέννητος θα σφυριζε αδιαφορα και θα εκανε ότι δεν ειχε καταλαβει τιποτα. Αλλα υπογειως καλεσε ξανα τον φιλο του Βασιλειο Πετεινο και αυτή τη φορά συνομωτησαν κατά του Στεφάνου και του Κωνσταντινου.

Ο Πετεινος εφερε στη συνομωσια αρκετα προσωπα-κλειδια που θα τους εδιναν τον ελεγχο του Παλατιου όπως τον Μαριανο Αργυρο, τον Νικηφορο Φωκά, τον Λεοντα Φωκα (τους γιους του Βαρδα Φωκα), τον Νικολαο Τορνικιο, τον Λεοντα Τορνικιο και αλλους.

Η μυστικοτητα ηταν απολυτη και τα παιδια του Ρωμανου δεν καταλαβαν τιποτα και νομιζαν ότι θα πιάσουν τον Πορφυρογέννητο στον υπνο αλλα αυτό που εγινε στην πραγματικοτητα δεν το περιμεναν ουτε οι ιδιοι.

Το μεσημερι της 27ης Ιανουαριου 945 ο Πορφυρογέννητος τους καλεσε σε γεύμα στην Μεγάλη Αιθουσα και αφου τελειωσαν το φαγητο τους και πριν ερθει το γλυκο εισέβαλλε η Αυτοκρατορικη Φρουρά στην Αιθουσα και συνέλαβε και τους δυο Αυτοκρατορες ενώ ο Κωνσταντινος Ζ’ απλα τους ανακοινωσε την καθαίρεση και την εξορια τους ενώ αυτοι τον κοιτουσαν με ένα απορημενο βλεμμα χωρις να μπορουν να καταλαβουν τι ακριβως
εγινε μολις τωρα.

Ο μεν Στέφανος εξοριστηκε στην Πανορμο των Πριγκιποννησων ενώ ο Κωνσταντινος στην Τερέβινθο των Πριγκιποννησων. Εκει και οι δυο εκαρησαν δια της βιας μοναχοι και κλειστηκαν στα αντιστοιχα μοναστηρια.

Αργοτερα με διαταγη του Κωνσταντινου Ζ’ ο Στέφανος μετακινηθηκε στην Προικονησο και αποε εκι στην Ροδο και τελος στην Μυτιληνη ενώ ο Κωνσταντινος μετακινηθηκε στην Σαμοθράκη και μετα στην Μυτιληνη. Τελος στην Μυτιληνη τους συναντησε και ο πατέρας τους πρωην Αυτοκρατορας Ρωμανος Α’ που μετακινηθηκε και αυτος εκει με εντολη του Κωνσταντινου.

Ο Στεφανος παρέμεινε 19 χρονια εγκλειστος στα διαφορα μοναστηρια εχοντας δεχτει τη μοιρα του μεχρι που πεθανε το 963.

Ο Κωνσταντινος παλι δεν δεχοταν ότι ειχε χάσει την εξουσια και μετα από αναριθμητες αποτυχημενες προσπαθειες να αποδράσει σκοτωθηκε από τους δεσμοφυλακες του κατά τη διαρκεια μιας ακομα αποτυχημενης αποδρασης το 946.

Τελος στις 15 Ιουνιου 948 πεθανε και ο πρωην Αυτοκράτορας Ρωμανος Α’ και ενταφιαστηκε με τιμες που αξιζαν σε πρωην Αυτοκρατορα στη Μονη Μυρελαιου όπως ηταν και προσωπικη του επιθυμια.

(Συνεχιζεται)

[Πτολεμαίος]

Δεν τα ήξερα. Θα τα ψάξω. Πωλούνται σε βιβλιοπωλεία ή είναι από δικό τους σαιτ;
Είσαι στο πρότζεκτ;

Οχι δεν ειμαι. Απλα ετυχε να το δω στο FB τυχαια.

Τα κοίταξα και θα πεταχτώ κάποια στιγμή Πολιτεία να τα πάρω.
Εκείνο που με χάλασε είναι Α) οι διαστάσεις των κόμικ (29x20) η οποία είναι μεγάλη για τα γούστα μου (21x14 η ιδανική κατ'εμε) και Β) οι σελίδες που κυμαίνονται σε 48 και 52 αντιστοίχως στα 2 κόμικ του Βασιλειου.
Λιγες,τι να πρώτοπεριγράψεις σε τόσες λίγες σελίδες.



Ψαξου ρε σου λέω. Ξηγησου kickstarter.

[George_V]

Δεν τα ήξερα. Θα τα ψάξω. Πωλούνται σε βιβλιοπωλεία ή είναι από δικό τους σαιτ;
Είσαι στο πρότζεκτ;

Οχι δεν ειμαι. Απλα ετυχε να το δω στο FB τυχαια.

Τα κοίταξα και θα πεταχτώ κάποια στιγμή Πολιτεία να τα πάρω.
Εκείνο που με χάλασε είναι Α) οι διαστάσεις των κόμικ (29x20) η οποία είναι μεγάλη για τα γούστα μου (21x14 η ιδανική κατ'εμε) και Β) οι σελίδες που κυμαίνονται σε 48 και 52 αντιστοίχως στα 2 κόμικ του Βασιλειου.
Λιγες,τι να πρώτοπεριγράψεις σε τόσες λίγες σελίδες.



Ψαξου ρε σου λέω. Ξηγησου kickstarter.

Σειρα στην τηλεοραση θα εβγαινε καλυτερα παντως.

Πιο εξυπνοι ειναι οι Σέρβοι που εφτιαξαν το Nemanjici-H γεννηση ενος Βασιλειου? (προφανως βεβαια αφορα την ιστορια του Βασιλειου των Σέρβων απο τον 12ο αιωνα αλλα εχει καργα Βυζαντινους οπως βλεπεις στις φωτο)

[George_V]

Εχοντας πλεον μεινει μονος Αυτοκράτωρ (επιτέλους μετα από 30 χρονια) ο Κωνσταντινος Ζ’ στερεωσε τον θρόνο του στέφοντας ως Συναυτοκράτορα του τον 7χρονο γιο του Ρωμανο Β’.

Ο λαος ειχε μεγαλες προσδοκιες από αυτόν καθως γνωριζαν ότι ειχε τεράστια μορφωση ενώ καποιοι φιλοσοφοι τον χαρακτηριζαν ως “Δευτερο Μαρκο Αυρήλιο”.

Εν τουτοις σαν χαρακτηρας ειχε και τα ελαττωματα του. Αγαπουσε υπερβολικα το κρασι και συχνα μεθουσε ενώ ηταν σκληρος σε οσους τον προσέβαλλαν και πολλες φορές επεβαλλε βαριες ποινες ακομα και σε ελαφρα αδικηματα.

Οσον αφορα τις προαγωγες των διαφορων αξιωματουχων ηταν αδιαφορος και δεν πιστευε στην προαγωγη με βάση την καταγωγη ή την αξια.

Βασικα ηταν τοσο αδιάφορος που μπορουσε να διορισει καποιον σε καποιο αξιωμα (π.χ. Στρατηγος) μονο και μονο επειδη τυχαινε να στεκοταν διπλα του εκεινη την ωρα.

Επισης ηταν υπο την επιρροη της γυναικας του Ελένης και του Παρακοιμωμενου Βασιλειου του Νοθου (ηταν νοθος γιος του Αυτοκρατορα Ρωμανου Α’ και μιας Σκυθισας σκλαβας ο οποιος εγινε Παρακοιμωμενος μετα την πτωση του Θεοφάνη) οι οποιοι ειχαν αναλαβει να πουλανε τα δημοσια
αξιωματα και μετα να βαζουν τον Κωνσταντινο Ζ’ να υπογράφει τους διορισμους χωρις καν να βλεπει τι υπογράφει.

Αλλα δεν ειχε μονο ελατωματα. Ειχε και καποιες αρετες.

Δεδομενης της μεγάλης του μορφωσης προωθησε πολύ τις επιστημες των Μαθηματικων, της Μουσικης, της Αστρονομιας και της Φιλοσοφιας.
Αναδιοργάνωσε το Πανδιδακτηριο της Μαγναυρας και ουσιαστικα το εκανε το πρωτο (πρωιμο) Πανεπιστημιακου τυπου ιδρυμα της Ευρωπης και το πρωτο που να προσομοιαζει αρκετα με τα σημερινα Πανεπιστημια πολύ πριν ιδρυθουν αντιστοιχα Πανεπιστημια στην Δυση.

Επιπλεον ηταν αρκετα ευσεβης και θεοφοβουμενος ανθρωπος.

Τουλαχιστον παντως στην αρχη της βασιλειας του εκανε καποιες πολύ καλες επιλογές οσον αφορα τους συνεργάτες του.

Ο Βαρδας Φωκάς διοριστηκε ως νεος Δομεστικος των Σχολων.

Ο Νικηφορος Φωκάς διοριστηκε Στρατηγος του Θεματος Ανατολικων

Ο Λεοντας Φωκάς διοριστηκε Στρατηγος του Θεματος Καππαδοκιας

Ο Κωνσταντινος Φωκάς διοριστηκε Στρατηγος του Θεματος Σελευκείας

Ο Βασιλειος Πετεινος διοριστηκε Μεγας Εταιρειαρχης

Ο Μαριανος Αργυρος διοριστηκε Κόμης των Στάβλων

Ο Μανουηλ Κουρτικιος διοριστηκε Δρουγγάριος της Βιγλας

Τα υπολοιπα αξιωματα τα μοιρασε όπως να ναι και φυσικα η γυναικα του με τον Νοθο εβγαλαν μια περιουσια πουλωντας τα υπολοιπα αξιωματα.

Οσον αφορα την υπολοιπη οικογένεια του Ρωμανου Α’ που ειχε απομεινει στο Παλατι αυτοι εξουδετερωθηκαν για να μην αποτελεσουν απειλη.

Ο Ρωμανος Λεκαπηνος γιος του Στεφανου Λεκαπηνου ευνουχιστηκε

Ο Βασιλειος ο Νοθος (που εγινε Παρακοιμωμενος λιγο πιο μετα) ευνουχιστηκε επισης

Ο Μιχαηλ Λεκαπηνος γιος του Χριστοφορου Λεκαπηνου χειροτονηθηκε ιερέας

Ετσι με τους διορισμους αυτους και τις τιμωριες που επεβαλλε ο Κωνσταντινος Ζ’ ειχε πλεον τον απολυτο ελεγχο και καμια εσωτερικη απειλη.

Η τουλαχιστον ετσι νομιζε.

Ο Παρακοιμωμενος Θεοφάνης συνομωτησε με τους Λεοντα Κλαδωνα, Γρηγοριο Μακεδονιτη, Θεοδοσιο, Στεφανο τον Αρχιθαλαμηπολο και τον Ρεκτωρα Ιωάννη για να επαναφέρουν τον πρωην Αυτοκράτορα Ρωμανο Α’ στον θρονο.

Όμως το μυστικο διερευσε από απροσεξια καποιων συνομωτων και συνεληφθησαν ολοι με διαταγη του Κωνσταντινου και καταδικαστηκαν σε φραγγελωμα, κοψιμο της μυτης, εξορια και δημευση περιουσιας.

Στο μεταξυ οι Ουγγροι συνεχιζαν τις επιδρομές τους μεχρι το 947 οποτε εφτασε στην Κωνσταντινουπολη ενας από τους φυλαρχους τους ο Μπουλτζους ο οποιος βαφτιστηκε χριστιανος με νονο τον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ’ ο οποιος τον ονομασε Πατρικιο και αφου του εδωσε πλουσια δώρα τον έστειλε πισω στην Ουγγαρια.

Το επομενο ετος εφτασε και άλλος φυλαρχος ο Γκουλας για να βαφτιστει και αυτος (μαθανε στην Ουγγαρια ότι αμα βαφτιστεις παιρνεις χρυσαφι και αλλα δωρα και αρχισαν να κανουν ουρα οι Ουγγροι για να βαφτιστουνε).

Ο Κωνσταντινος Ζ’ βάφτισε και αυτόν και τους εδωσε τα ιδια δωρα και τιμές με τον προηγουμενο και τον εστειλε στην Ουγγαρια μαζι με τον Ιεροθεο ο οποιος χειροτονηθηκε Αρχιεπισκοπος Ουγγαριας για να βαφτιζει τους Ουγγρους (και να μην του μαζευονται κάθε τρεις και λιγο στο Παλατι).
Από τους δυο φυλαρχους που βαφτιστηκαν χριστιανοι ο Γκουλας σταματησε τις επιδρομες και απελευθερωσε τους χριστιανους αιχμαλωτους που ειχε παρει και εζησε μια ειρηνικη ζωη εκτοτε.

Ο Μπουλτζους από την άλλη ξεχασε το βαφτισμα του και συνεχισε τις επιδρομες στην Αυτοκρατορια αλλα όταν πηγε να εισβάλλει στην Φραγκια πιαστηκε από τον Αυτοκράτορα Οθωνα και παλουκωθηκε το 955.

Το 946 όμως επισκέφθηκε την Κωνσταντινουπολη και η Χέλγκα η συζυγος του Ρωσου ηγεμονα Ιγκορ (ο οποιος μολις πριν λιγα χρονια ειχε αποπειραθει να επιτεθει στην Κωνσταντινουπολη) ο οποιος ειχε μολις πεθάνει.

Εκει βαφτιστηκε χριστιανη και εμεινε γνωστη με το ελληνοποιημενο ονομα της Ολγα.

Το 949 πέθανε η αρραβωνιαστικια του Συναυτοκράτορα Ρωμανου Β’ η Βέρθα σε ηλικια 10 ετων και το θεμα του γάμου του Ρωμανου ηλθε και παλι στο προσκήνιο.

Ο Ρωμανος από την άλλη όταν εγινε 15 χρονων ουτε να ακουσει ηθελε για γάμο. Μια χαρα περνουσε με τους φιλους του γυριζοντας από πορνειο σε πορνειο και αλλαζοντας τις γυναικες σαν τα πουκάμισα.

Σε καποια από αυτές τις εξόδους του γνωρισε την 12χρονη τοτε Αναστασω η οποια δουλευε στο καπηλειο του πατέρα της Κρατερου. Ο Κρατερος ειχε μεταναστευσει από τη Λακωνια στην Κωνσταντινουπολη για μια καλυτερη τυχη και εκει ειχε ανοιξει ένα (μαλλον κακοφημο) καπηλειο.

Συνηθως το σερβιρισμα κρασιου και φαγητου ηταν η βιτρινα για αυτό που πραγματικα ηταν η επιχειρηση σε τετοια μερη. Και προφανως μιλαμε για ένα κρυφο πορνειο οπου στο ισογειο επινες το κρασι σου αλλα αν ηθελες παραπανω διασκέδαση με το αζημιωτο υπηρχαν δωματιακια στο πισω μερος η στον πανω οροφο οπου μπορουσες να κανεις ότι ηθελες με οποιον ηθελες.

Σε ένα τετοιο μαγαζι δουλευε και η Αναστασω όταν την γνωρισε ο Ρωμανος και αν πιστεψουμε τις περιγραφές της εποχης ηταν από τις ομορφοτερες
γυναικες της Πολης.

Και εκει την ειδε ο Ρωμανος και του επεσε το σαγονι.

Ο μεχρι προτινος ανεμελος νεαρος γοης που δεν αφηνε θηλυκια γάτα και δεν ηθελε να παντρευτει τωρα καιγοταν να παντρευτει την Αναστασώ.
Οποτε ζητησε την αδεια του πατέρα του να την παντρευτει.

Ο Κωνσταντινος Ζ’ αρχικα χάρηκε που ο γιος του εβαλε μυαλο όπως χαρηκε και η μανα του Ελένη που επιτέλους ο Ρωμανος αποφασισε να νοικοκυρευτει αλλα επαθαν και οι δυο τριπλο εγκεφαλικο όταν τους ανακοινωσε ποια θελει να πάρει.

Ο Κωνσταντινος εγινε εξαλλος με το γιο του που ηθελε να παντρευτει μια πληβεια και μαλιστα μια που δουλευε σε τετοιο κακοφημο περιβάλλον. Όπως και η Ελένη που δεν θα αντεχε την ντροπη όπως ελεγε να φέρει ο Ρωμανος μια τετοια γυναικα στο Παλάτι.

Του αντιπροτειναν να την κρατησει ως ερωμενη και να παντρευτει μια ευγενη αντιθετα αλλα ο Ρωμανος ειχε δαγκωσει πολύ γερα τη λαμαρινα και η την Αναστασω θα παντρευοταν ή δεν θα παντρευοταν καθολου.

Ολος αυτος ο καυγάς για τον γάμο του Ρωμανου κράτησε 3 χρονια (στο μεταξυ ο δεσμος Ρωμανου-Αναστασως κρατουσε καλα) με τους γονεις να είναι ανενδοτοι και τον Ρωμανο να απειλει ότι δεν θα παντρευτει, ότι θα φυγει, ότι θα αυτοκτονησει κτλ.

Τελικα το 956 κάμφθηκαν οι αντιστάσεις των γονιων του Ρωμανου και επετρεψαν τον γάμο μετονομάζοντας την Αναστασώ σε Θεοφανω (για να ακουγεται πιο ευγενικο ονομα από την μπασκλασαρια Αναστασω).

Αυτά οσον αφορα τον ταραχωδη γάμο του Ρωμανου Β’.

Πισω στα συνορα οι Αραβες παλι ειχαν αρχισει τις επιδρομες μετα την ληξη του εμφυλιου στο Χαλιφάτο το 945 και επικρατουσε αναβρασμος.
Ο Εμιρης της Ταρσου εκανε επιδρομες φτάνοντας μεχρι την Καππαδοκία και εκει στο χωριο Ηρακλέως ένα Αραβικο αποσπασμα φανηκε για να λεηλατησει την περιοχη.

Ετυχε τοτε ο ιερέας του χωριου ο Θεμελ να τελει την Θεια Λειτουργία στην εκκλησια του χωριου όταν εμφανιστηκαν οι Αραβες.
Όταν ειδε ότι γινοταν επιδρομη διέκοψε την λειτουργια και αρπάζοντας το σημαντρο της εκκλησιας επιτέθηκε στους Αραβες που ειχαν επιτεθει στο χωριο.

Καταφερε να σκοτωσει αρκετους και να τρέψει τους υπολοιπους σε φυγη αλλα ο τοπικος Επισκοπος τον εθεσε σε αργια γιατι ειχε “μολυνθει” σκοτωνοντας ανθρωπους και για την διακοπη της Θειας Λειτουργιας και δεν δεχοταν να τον συγχωρεσει παροτι του το ζητησε ολο το χωριο.

Τελικα ο Θεμελ απογοητευμένος από τη στάση της Εκκλησιας αλλα και καποιων αλλων αυτομολησε στους Αραβες και οργανωνοντας δικο του στρατιωτικο σωμα εκανε επιδρομες στην Καππαδοκια και αλλου διαπράττοντας φρικτα εγκληματα.

Ολες αυτές οι αναφορες για τον αναβρασμο στα ανατολικα συνορα εφταναν στην Κωνσταντινουπολη αλλα ο Αυτοκράτορας και ο Δομεστικος των
Σχολων δεν εκαναν κατι για να τις αντιμετωπισουν.

Το πιθανοτερο είναι ότι της θεωρουσαν απλα συνηθισμενες border raids όπως γινοντουσαν παντα και από τις δυο πλευρες και όχι σαν γενικευμενη εισβολη που να αξιζει να ασχοληθει κανεις.

Για τον Κωνσταντινο μπορει κανεις να δικαιολογηθει πως ηταν απλα της θεωριας και πως δεν ειχε στρατιωτικη εμπειρια για να κρινει.
Αλλα ο Βαρδας Φωκάς δεν ειχε καμια δικαιολογια για την αδράνεια του. Ηταν πλεον φανερο πως οι στρατιωτικες αρετες του φαινονταν καλυτερα
όταν βρισκόταν υπο την διοικηση αλλων (και ο Κωνσταντινος δεν ηταν ατομο που μπορουσε να ασκησει στρατιωτικη διοικηση και να διατάξει τον Φωκα) αλλα όταν βρισκοταν σε θεση να παρει πρωτοβουλια επεφτε σε αδράνεια.

Επιπλεον ηταν και τρομερα φιλάργυρος και δεν εκανε ποτε τιποτα αν δεν υπηρχε υλικη ανταμοιβη.

Καποτε σε μια αψιμαχια με ανδρες του Σαιφ αλ-Νταουλα κατά τη μαχη του Μαράς το 953 καταφερε να τους τρέψει σε φυγη αλλα μετα ειχε απορροφηθει τοσο πολύ με το πλιατσικο στο πεδιο της μάχης που δεν προσεξε ότι ειχε απομακρυνθει πολύ μαζευοντας τιμαλφη και ηταν μονος του την ωρα που οι Αραβες εκαναν αντεπιθεση.

Ευτυχως για αυτόν το προσεξαν οι στρατιωτες του ότι ελειπε και ετρεξαν να τον σωσουν και να τον παρουν από εκει. Τελικα στην συγκρουση που επακολουθησε όταν πηγαν να τον σωσουν ο Βαρδας Φωκάς χτυπηθηκε από σπαθια στο πρόσωπο η οποια δεν ηταν σοβαρη αλλα του αφησε μια ουλη στο μετωπο την οποια επεδεικνυε με καμαρι αργοτερα λεγοντας ιστοριες για το πως την απεκτησε.

Για την ιστορια η μάχη του Μαράς κατέληξε σε ηττα για του Βυζαντινους και με την αιχμαλωσια του γιου του Βαρδα του Κωνσταντινου Φωκά από τους Αραβες

Οι γιοι του από την άλλη δεν ηταν ετσι. Λιγοτερο φιλαργυροι ο Νικηφόρος με τον Λεοντα και κλασεις ανωτεροι στην στρατηγικη και αντιθετα με τον πατερα τους που εβλεπε τους στρατιωτες σαν πιονια, οι γιοι του ειχαν μια πιο αδελφικη σχεση μαζι τους.

Πιο πολύ ο Νικηφορος αλλα αυτόν θα τον δουμε εκτενεστερα παρα κατω.
Οσο για τον Λεοντα Φωκα ηταν και αυτος ικανοτατος Στρατηγος ο οποιος ειχε κερδισει την φημη νικωντας και συλλαμβάνοντας τον Εμιρη Αμπου αλ-Χασιρ εξαδελφο του Εμιρη Σαιφ αλ-Νταουλα τον οποιο εστειλε σιδηροδέσμιο στην Κωνσταντινουπολη.

Όταν εφτασε ο αιχμαλωτος Εμιρης στην Κωνστατνινουπολη ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ζ’ τον παρέλασε σε θριαμβο και στον Ιπποδρομο εβαλε το ποδι του πανω στον λαιμο του ηττημενου Εμιρη μετα τον απελευθερωσε και του χάρισε μια επαυλη στην Κωνσταντινουπολη για να διαμενει.

Οσο για τον Κωνσταντινο Φωκα που ειχε πιαστει αιχμαλωτος τον πηγαν στον Εμιρη Σαιφ αλ-Νταουλα ο οποιος τον φυλακισε ελπιζοντας σε λυτρα η για ανταλλαγη αλλα παράλληλα προσπαθουσε να τον δελεασει να εξισλαμιστει.

Ο Κωνσταντινος αρνουνταν πεισματικα να εξισλαμιστει και επειδη δεν εβλεπε φως για λυτρα η ανταλλαγη τελικα τον δηλητηριασε οσο τον ειχε κρατουμενο στο Χαλεπι.

Όταν εμαθε ο Βαρδας τον θανατο του γιου του διεταξε τον αποκεφαλισμο ολων των Αραβων αιχμαλωτων που ηταν συγγενεις του Σαιφ αλ-Νταουλα σε αντιποινα.

Αυτό βεβαια ειχε αντικτυπο στην εξωτερικη πολιτικη της Αυτοκρατοριας καθως ο Εμιρης Σαιφ αλ-Νταουλα εδιωξε τον πρέσβη Παυλο Μονομαχο που ειχε στειλει ο Αυτοκρατορας για να συναψουν ειρηνη και φυλακισε τον άλλο πρεσβη Νικητα Χαλκουτζη μολις εμαθε ότι ο Φωκάς ειχε αποκεφαλισει ολους τους συγγενεις του που ηταν αιχμαλωτοι και διεταξε εισβολη στην Αυτοκρατορια σε αντιποινα.

Όμως ο Νικητας Χαλκουτζης τον οποιο ο Εμιρης ειχε πάρει μαζι του στην εκστρατεια καταφερε να στειλει κρυφα μηνυμα στον Φωκά για τα πολεμικα σχεδια του Εμιρη καθως και το ακριβες δρομολογιο του.

Ετσι ο Φωκάς εστησε ενεδρα στον στρατο του Εμίρη σε ένα στενο περασμα. Όταν εμφανιστηκαν οι Αραβες τους αφησε να περάσουν και αμεσως μετα μπλοκαρε την εισοδο και την εξοδο και αφου τους εριξε βραχια από τις πλαγιες καθως και βροχη από βέλη αποδεκατιζοντας τους Αραβες.

Στο μεταξυ ο Χαλκουτζης που περιμενε κατι τετοιο ειχε προετοιμαστει για αυτό δωροδοκοντας τους δεσμοφυλακες του να κανουν τα στραβα ματια μεσα στο χαμο ετσι ώστε να την κοπανησει.

Όπως και εγινε. Μεσα στο χάος της ενεδρας ο Χαλκουτζης και οι υπολοιποι αιχμαλωτοι καταφεραν να δραπετευσουν κατω από τη μυτη των δεσμοφυλακων.

Οι απωλειες των Αράβων ηταν τεράστιες και ο Εμιρης Σαιφ αναγκαστηκε να υποχωρησει ανοιγοντας δρομο προς τα πισω αν και ελαχιστοι γλιτωσαν την σφαγη.

(Συνεχιζεται)

Gherschaagk Κοψε αντιδραση γονιων στην ανακοινωση γάμου του γιου τους και πες μου αν συμβαινει και σημερα το ιδιο...

[George_V]

Στις 27 Φεβρουαριου 956 πέθανε και ο Πατριαρχης Θεοφύλακτος (ο γιος του Ρωμανου Α’) σε ηλικια 39 ετών μετα από πτωση που ειχε από το αλογο του.

Η Πατριαρχία του δεν διακριθηκε σε τιποτα παρα μονο στη διαφθορά. Η Σιμωνια δλδ οι αγοραπωλησιες εκκλησιαστικων αξιωματων και θεσεων ηταν καθημερινοτητα ενώ η χλιδη με την οποια περιεβαλλε τον εαυτο του ηταν εξωπραγματικη.

Ο Θεοφυλακτος ειχε παθος με τα αλογα. Σε ολη τη διαρκεια της ζωης του ειχε περιπου 2000 αλογα και η φροντιδα τους ηταν το μονο αληθινο πάθος που ειχε.

Δεν τα ταιζε μονο αχυρα και βρωμη αλλα το μενου των αλογων του στους σταβλους περιειχε κουκουνάρια, αμυγδαλα, φυστικια μεχρι και χουρμάδες, συκα και σταφιδες μουλιασμένες σε κρασι που ειχε βράσει με σαφραν κανελλα, βαλσαμο και αλλα μπαχαρικα.

Καποτε Μεγάλη Πέμπτη πρωι και ενώ τελουσε τη Θεια Λειτουργία της Διαθηκης στην Αγία Σοφια τον ειδοποιησε ο Αρχιδιακονος του που ηταν υπευθυνος για τους σταβλους του πως η αγαπημενη του φοράδα γεννάει.

Τοτε παράτησε την Λειτουργια στη μεση εγκατελειψε την εκκλησια και ετρεξε στο Κοσμιδιον που ηταν οι σταβλοι του για να είναι παρων στην γέννα της φοράδας του.

Μετα τη γέννα επεστρεψε στην Αγια Σοφία για να συνεχισει τη λειτουργια από εκει που σταματησε (και φυσικα ολος ο κοσμος τον περιμενε να γυρισει καθως η λειτουργια ειχε σταματησει. Ειχε παει 3 το μεσημερι και ακομα δεν ειχε γυρισει).

Αλλα και κατά τη διαρκεια των λειτουργιων στην εκκλησια δεν φαινοταν να είναι και πολύ στα καλα του. Άλλες φορες εσκαγε στα γέλια ενώ ιερουργουσε χωρις λογο ενώ άλλες φορες εκλαιγε γοερα η ουρλιαζε.

Και περαν αυτου ειχε μαζεψει γυρω του μια Αυλη η οποια αποτελουνταν από τα χειροτερα καθάρματα της Κωνσταντινουπολης με επικεφαλης τον Ευθυμιο Κασνή τον οποιο ειχε γνωρισει σε ένα καπηλειο της Πολης οπου μεθουσαν παρεα και επειδη του αρεσαν οι ασεμνοι χοροι που χορευε τον διορισε Δομέστικο της Αγιας Σοφίας.

Και με αυτή την παρεα καθαρμάτων κάθε βραδυ γυρνουσαν από καπηλειο σε πορνειο και ταναπαλιν.
Μετα τον θανατο του Θεοφυλακτου ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ζ’ αφησε την ενδημουσα Συνοδο να αποφασισει ελευθερα για το ποιος θα εκλεγει νεος Πατριαρχης και ετσι στις 3 Απριλιου 956 η Ενδημουσα Συνοδος εξέλεξε τον μοναχο Πολυευκτο ως νέο Πατριαρχη.

Η χειροτονια του εγινε λιγο αργοτερα αλλα ο Κωνσταντινος Ζ’ απαγορευσε στον Μητροπολιτη Ηρακλειας Νικηφορο να χειροτονησει τον Πολυευκτο Πατριαρχη όπως ηταν το εθιμο (συμφωνα με αρχαιο εθιμο εάν ο εψηφισμένος Πατριαρχης δεν είναι ακομα Επισκοπος είναι δικαιωμα του Μητροπολιτη Ηρακλειας να τον χειροτονησει Πατριαρχη) καθως ο Νικηφορος τον ειχε προσβαλει πριν μερικες μερες και ηταν εξοργισμένος μαζι του ακομα οποτε του απαγορευσε να πατησει το ποδι του στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι την χειροτονια του Πολυευκτου ανελαβε να τελεσει ο Μητροπολιτης Καισαρείας Βασιλειος (παλι συμφωνα με αρχαιο εθιμο ο Μητροπολιτης Καισαρειας είναι αυτος που δινει την Ποιμαντορικη Ραβδο στον νέο Πατριαρχη)

Όταν λοιπον ο Πολυευκτος εγινε Πατριαρχης “λύθηκε” η γλωσσα του και αρχισε να μιλαει τολμηρα κατά των απληστων συγγενων του πρωην Αυτοκράτορα Ρωμανου Α’ (φωτογραφιζοντας ουσιαστικα τον Βασιλειο Νοθο τον Παρακοιμωμενο που ειχε πλουτισει από τη διαφθορα) και μαλιστα παροτρυνε τον Αυτοκράτορα να διορθωσει αυτό το κακο.

Εν τουτοις ο Κωνσταντινος Ζ’ δεν ειχε διαθεση να τα βαλει με τον Νοθο ουτε να συγκρουστει μαζι του εξαιτιας της μεγάλης επιρροης που ειχε στο Παλατι και επιπλεον η γυναικα του Ελενη ηταν ετεροθαλης αδελφη του Νοθου και συνεταιράκι του στις βρωμοδουλειες. Δεν ειχε ορεξη να ανοιγει αλλα μετωπα.

Αλλα ο Πολυευκτος συνεχισε να τον πιεζει για καιρο ως που καποια στιγμη δεν αντεξε και ο Κωνσταντινος και μετανιωσε την ωρα και τη στιγμη που δεχτηκε την εκλογη του Πολυευκτου στον θρονο.

Νομιζε ότι θα ηταν ησυχος και καλος αλλα τωρα τον ειχε βρει κακος μπελας με δαυτονε και θα επρεπε να τον ξεφορτωθει.
Ετσι ξεκινησε να συνομωτει με τον Μητροπολιτη Κυζικου Θεοδωρο για να βρουν μια προφαση να καθαιρέσουν τον Πολυευκτο.

Αλλα η συνομωσια δεν προχώρησε καθως στις 9 Νοεμβριου 959 ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ζ’ πέθανε ξαφνικα σε ηλικια 54 ετών. Τοτε κυκλοφορησε εντονα η φημη πως ειχε δηλητηριαστει από την νυφη του Θεοφανω για να φέρει μια ωρα αρχυτερα τον αντρα της Ρωμανο Β’ στον θρονο. Αλλα κατι τέτοιο δεν αποδειχτηκε ποτε και παρεμεινε απλη φημη.

Mετα τον θανατο και την κηδεια του Κωνσταντινου Ζ’ ο Ρωμανος Β’ ανεβηκε στον θρονο ως μονος Αυτοκράτωρ και η πρωτη του δουλεια ηταν να απολυσει ολους τους συνεργάτες του πατέρα του και να τους αντικαταστήσει με δικους του φιλους απολυτα πιστους σε αυτόν.

Αμεσως μετα το Πάσχα του 960 έστεψε τον 2 ετών γιο του Βασιλειο ως Συναυτοκράτορα για να στερεωθει ο θρονος ενώ το 961 γεννηθηκε και δευτερος γιος από τον Ρωμανο και την Θεοφανω ο οποιος ονομάστηκε Κωνσταντίνος.

Ο Ρωμανος Β’ εχοντας θεσει το κράτος του υπο τον πληρη ελεγχο του (η τουλαχιστον ετσι νομιζε) ουσιαστικα παρέδωσε τη διακυβέρνηση του κράτους τον Πραιπόζιτο και Παρακοιμωμενο Ιωσηφ Βρίγγα και ο ιδιος προτιμησε τις ηδονες χωρις να ασχολειται με τις κρατικες υποθεσεις.

Το παλατι γεμισε ηθοποιους, τραγουδιστες, πορνες και μεθυσμένους και τα οργια εγιναν μια συνηθισμενη καθημερινοτητα.
Το κράτος μπορει να ηταν στον αυτοματο πιλοτο και υπο την διοικηση του Βριγγα αλλα τουλαχιστον πηγαινε καλα.

Στην Ανατολη ο νεος Δομεστικος των Σχολων (ειχε διοριστει από τον Κωνσταντινο Ζ’ λιγο πριν πεθανει) Νικηφόρος Φωκάς ειχε πετυχει μεγάλες νικες εναντι των Αράβων και ειχε υποτάξει τον Εμιρη της Ταρσου ενώ ο Εμιρης του Χαλεπιου Σαιφ αλ-Νταουλα ειχε κλειστει στο Χαλεπι και δεν ξεμυτουσε οσο ηταν στην περιοχη ο Νικηφόρος όπως και ο Εμιρης της Τρίπολης.

Αλλα ανακληθηκε στην Κωνσταντινουπολη το 960 για να του ανατεθει μια μεγαλυτερη εκστρατεια.

Ο Αυτοκράτορας τον διορισε αρχηγο της εκστρατειας κατά της Κρήτης η οποια από το 824 βρισκοταν υπο Αραβικη κατοχη.

Ο Κωνσταντινος Ζ’ ειχε δοκιμασει το 949 να την καταλαβει αλλα η εκστρατεια υπο την διοικηση του Κωνσταντινου Γογγυλη ειχε αποτυχει οικτρά.

Τωρα ηταν η σειρα του Ρωμανου Β’ να δοκιμασει. Αλλωστε χρειαζοταν μια μεγαλειωδη στρατιωτικη νικη εναντι των Αραβων για λογους PR.
Οι προετοιμασιες ειχαν ολοκληρωθει μεχρι το καλοκαιρι του 960 και ο Νικηφορος Φωκας αφου συγκεντρωσε τον στρατο από την Ασια επιβιβάστηκε στον στολο και ξεκινησαν για την Κρητη.

Ο Εμιρης της Κρητης εμαθε ότι ερχεται στρατος εναντιον του και αποφάσισε να τους αιφνιδιασει όταν θα αποβιβάζονταν από τα πλοια και θα ηταν ακομα ανοργάνωτοι (πρωτα θα αποβιβαζαν τις προμηθειες, μετα τους στρατιωτες και τελευταια τα αλογα) και ετσι να τους διαλυσει μολις θα πατουσαν στην Κρητη.

Αλλα ο Νικηφορος περιμενε μια τετοια κινηση. Ειχε μετασκευασει αρκετα πλοια σε αποβατικα ενώ σε αλλα ειχε βαλει κινητες ράμπες σε αλλα ετσι ώστε οι στρατιωτες του να κανουν αποβαση πληρως οπλισμενοι, με τα αλογα τους και σε πολεμικη διάταξη.

Όταν ειδαν οι Αραβες ότι γινεται αποβαση οργανωμενμη εγκατέλειψαν το σχεδιο τους να επιτεθουν πρωτοι και παρέμειναν σε αμυντικη διάταξη αφηνοντας τον Νικηφόρο να αποβιβάσει τον στρατό του.

Ο Φωκάς διαίρεσε τις δυναμεις του σε 3 τμηματα και αφου διέταξε να ηχήσουν οι σάλπιγγες εκανε εφοδο κατευθειαν πανω στον Αραβικο στρατό.
Οι Αραβες προσπάθησαν να ανακόψουν την Βυζάντινη επίθεση με βροχη από βέλη αλλα δεν κατάφεραν ουτε να τους καθυστερησουν με αποτέλεσμα
η συγκρουση να είναι σφοδρότατη.

Ο Αραβικος στρατος προσπάθησε να αντισταθει αλλα πολύ γρηγορα εσπασαν τις γραμμες τους και υποχώρησαν ατάκτως πισω στο Φρούριο του Χάνδακα.

Ο Νικηφόρος ηταν αποφασισμένος να μην τους αφησει να του ξεφυγουν και διέταξε καταδιωξη η οποια κατέληξε σε σφαγη οσων δεν προφτασαν να μπουν στο κάστρο.

Ετσι εληξε η πρώτη μάχη μεταξυ Βυζαντινων και Αραβων στην Κρητη.
Αμεσως μετα ο Φωκάς εστησε το στρατοπεδο του μπροστα από το Φρουριο του Χάνδακα και διέταξε τον στόλο να αγκυροβολησει σε ασφαλες σημειο μπροστα από το κάστρο για να μπορει να ελεγχει τη θαλασσα από εκει αποκλειοντας κάθε πιθανοτητα ανεφοδιασμου των Αράβων δια θαλασσης.

Αφου όλα ηταν ετοιμα ζητησε τον Στρατηγο Παστιλλά ο οποιος ηταν βετεράνος πολεμιστής και ηρωας πολέμου καθως ειχε αιχμαλωτιστει 7 φορές από τους Αραβες και τις 7 φορές κατορθωσε να δραπετευσει ενώ εφερε στο προσωπο και στο σώμα του αναριθμητες ουλές από πολεμικα τραυματα από τις μαχες που ειχε παρει μερος στην Ασία.

Ο Νικηφορος τον ορισε επικεφαλης αποσπασματος που θα εκανε αναγνωριση στην περιοχη, θα μαζευε προμηθειες και θα ασφάλιζε την περιμετρο του στρατοπεδου ετσι ώστε να μην τους αιφνιδιασουν οι Αραβες.

Ετσι ο Παστιλλας εφυγε για να εκτελεσει την διαταγη. Προωθηθηκε βαθυτερα όμως από οσο του ειχε πει ο Φωκάς και σε καποιο σημειο ανακαλυψε μια πεδιάδα η οποια ηταν εξαιρετικα ευφορη με ελιες, αμπέλια και αλλα φρουτα και λαχανικα καθως και πολλα κοπάδια με βοοειδη και προβατα.

Και εκει βλεποντας ολον αυτό τον πλουτο ξεχάστηκαν και αρχισαν να μαζευουν ότι ευρισκαν μπροστά τους.
Αλλα δεν κατάλαβαν ότι ειχαν πεσει σε ενεδρα.

Δεν περασε πολύ ωρα και από τις πλαγιές των γειτονικων λοφων αρχισαν να κατεβαινουν Αραβες στρατιωτες οι οποιοι βρηκαν ευκαιρια να τους επιτεθουν την ωρα που οι Βυζαντινοι ειχαν βγάλει τον οπλισμο τους και ασχολουνταν με την συλλογη προμηθειων και λαφυρων.

Οι Βυζαντινοι αιφνιδιαστηκαν αλλα προλαβαν να αναλαβουν τον οπλισμο τους και να αντισταθουν σθεναρα με τον Παστιλλα να οδηγει την αντεπιθεση μπροστά και να σφάζει οποιον Αραβα τον πλησιαζε.

Όμως το άλογο του σκοτώθηκε χτυπημένο από βελη και ακοντια και επεσε στο έδαφος γκρεμιζοντας τον Στρατηγο ο οποιος όμως δεν πτοηθηκε, σηκώθηκε αμέσως και συνέχισε να μάχεται πεζός ενώ παράλληλα εδινε οδηγίες στους ανδρες του.

Καπου εκει όμως τον βρηκε ένα εχθρικο βέλος στο στηθος και τον ανεκοψε.
Αλλα ο Παστιλλάς ηταν σκληρο καρύδι και δεν ηταν η πρωτη φορά που ετρωγε βέλος. Ετσι συνέχισε να μάχεται αφου εσπασε το βέλος για να μην τον ενοχλει.

Μετα από λιγο όμως ένα δευτερο βέλος καρφώθηκε στην κοιλια του και τον εριξε κάτω. Αλλα και παλι ο βετεράνος Στρατηγος ξανασηκώθηκε και συνέχισε να πολεμάει με γενναιοτητα σπαζοντας και το δευτερο βέλος που τον χτυπησε.

Το τρίτο βέλος όμως που τον βρηκε και παλι στο στηθος ηταν τελειωτικο. Ο Παστιλλάς επεσε στα γόνατα, εσπασε και το τριτο βέλος αλλα δεν μπορεσε να ξανασηκωθει καθως ειχε χάσει πολύ αιμα και τελικα επεσε νεκρος.

Οι Βυζαντινοι βλεποντας τον διοικητη τους νεκρο τραπηκαν σε φυγη και πολύ σφαγιαστηκαν.

Ελαχιστοι καταφεραν να γυρισουν πισω στο στρατοπεδο οπου ανεφεραν στον Φωκά τι ειχε συμβει.

Ακουγοντας ο Φωκάς τι ειχε συμβει εξοργιστηκε. Ειχε δώσει σαφεις οδηγίες στον Παστιλλά και τους στρατιωτες για το τι επρεπε να κανουν και αυτοι ειχαν παραβιασει τις διαταγες του. Ηταν υπευθυνοι για αυτό που εγινε.

Αλλα περισσοτερο φοβοταν ότι αυτή η μικρη νικη των Αράβων θα ηταν morale boost για αυτους και θα εκανε το δικο του εργο δυσκολοτερο
Ετσι αποφάσισε να μη χάσει καιρο και να σφιξει την πολιορκια οσο δεν παιρνει αποκλειοντας τους από κάθε πλευρα πριν προλάβουν να στησουν και άλλες ενεδρες η να οργανωθουν καλυτερα.

Οποτε αποφάσισε να κανει ο ιδιος αναγνωριση της περιοχης με δικους του στρατιωτες (μιας και η αποτυχια του Παστιλλα τον εκανε εξω φρενων και δεν εμπιστευοταν πλεον κανενα ότι θα ακολουθουσε τις διαταγες του στο ακεραιο) και στο φιναλε αν θες να γινει μια δουλεια σωστα καντην μονος σου.

Ετσι και εγινε. Ο Νικηφορος εκανε το γυρω του φρουριου και διαπιστωσε ότι ηταν πολύ καλα προστατευμένο και πολύ δυσκολα θα γινοταν εφοδος. Όχι τουλαχιστον χωρις να καταληξει σε σφαγη και για τις δυο πλευρες.

Από τη μια πλευρα ηταν η θαλασσα οποτε εφοδος από εκει αποκλειοταν καθως δεν ηθελε να φέρει το στολο του πολύ κοντα στα τειχη και αποτην άλλη προστατευοταν από αποτομα επιπεδα βράχια πανω στα οποια ειχαν χτιστει τα τείχη τα οποια ηταν πολύ ψηλοτερα από τα συνηθη τειχη. Ενώ γυρω γυρω υπηρχε διπλη τάφρος με νερο.

Ο Νικηφορος επεστρεψε στο στρατοπεδο και αρχισε να σκεφτεται πως μπορει να πάρει το κάστρο μιας και αδυναμο σημειο δεν εβλεπε.
Για αρχη κατασκευασε ένα ξυλινο τειχος γυρω από το φρουριο αποκλειοντας το εντελως από την ξηρα οποτε κάθε φορα που θα επιχειρουσαν εξοδο οι Αραβες θα επρεπε ουσιαστικα να “πολιορκησουν” αυτοι τους Βυζαντινους με ότι συνεπαγοταν αυτό.

Ουσιαστικα θα επελεγε αυτος ποτε να πολεμησει τους Αραβες κανοντας αντιστοιχα εξοδο από το ξυλινο τειχος αφαιρωντας τους ετσι το
πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου με ξαφνικη εξοδο.

Μετα κάλεσε τους αξιωματικους του στη σκηνη του και τους ειπε:

“Πιστευω ολοι γνωριζετε τη αγριοτητα των απογόνων της Αγάρ και τις επιδρομές τους και το σκλαβωμα των Ρωμαιων συμπατριωτων μας. Ολες οι ακτές μας εγιναν ακατοικητες εξαιτιας τους. Όλα τα νησια μας λεηλατηθηκαν από αυτους.

Τωρα λοιπον η Θεια Προνοια πλεον δεν αντεχει άλλο αυτή την κατάσταση με αυτά τα αγρια θηρια να τρωνε τους Χριστιανους και ετσι με τη βοηθεια του Θεου μας εφερε εδώ για να τους κανουμε να πληρώσουνε επτάκις για οσες συμφορες μας εχουν φέρει.

Αποδειξη για αυτό η νικη μας εναντιον τους με το που πατησαμε το ποδι μας στην Κρήτη. Καταφέραμε να τους τρέψουμε σε φυγη ενώ ειμασταν με το ένα ποδι ακομα στη θαλασσα χωρις καν να εχουμε συνελθει από την ναυτία του ταξιδιου μας και ο Θεος μας βοηθησε να τους κατακοψουμε και να τους αποκλεισουμε στο κάστρο τους.

Ετσι λοιπον αδελφοι μου στρατιωτες σας παρακαλω να ειστε συνετοι και να μην κανετε τα ιδια λαθη που εκαναν οι στρατιωτες του Παστιλλα και καταστράφηκαν παρακουωντας τις διαταγές μου.

Να ειστε συνετοι και επικεντρωμενοι στην αποστολη σας ετσι ώστε να ξεριζώσουμε τα αγρια θηρια που λυμαινονται το νησι. Μη χαραμισουμε το χρονο μας ασκόπως και σε πολυτελειες και μεθυσια αλλα ως αληθινοι Ρωμαιοι να τους δειξουμε το γενναιο πνευμα μας στη μάχη”.

Aυτα ειπε ο Φωκάς στους αξιωματικους του οι οποιοι ενθουσιαστηκαν και σηκωνοντας τα σπαθια τους στον αέρα τον επευφημισαν και ορκιστηκαν να τον ακολουθησουν μεχρι το θάνατο.

Ο Φωκας όμως τους ζητησε να σταματησουν τις επευφημιες και να πανε να ξεκουραστουν για την ωρα μεχρι να τους εκδοσει τις διαταγές για την επομενη φάση της πολιορκιας πολύ συντομα.

(Συνεχίζεται)