ρωσοι αλεξιπτωτιστες αποκρουουν μουτζαχεντιν

[Cavaliere]

Γενικά πάντως το 'χουν καμάρι. Ίσως να οφείλεται στο ότι είχαν γαλυοχηθεί με κομμουνισμό, όπου η στρατιωτική επέμβαση σε ξένη χώρα είναι κάτι καλό.

Την ίδια στιγμή, στον εθνομαζοχιστικό καπιταλισμό, βγάζουν κάθε τόσο στις ΗΠΑ βετεράνους πολέμου απο το Βιετνάμ και το Αφγανιστάν να λένε "γουότ ντα χελ ντα φακ γουι ντούιν δέαρ".

Δεν εγκρίνω την εισβολή μιας χώρας σε μιαν άλλη, Χρήστο. Όμως οι μουτζαχεντίν ήταν στρατός των Η.Π.Α.. Και όπως βλέπεις, ο πόλεμος μεταξύ των υπερδυνάμεων παρέμεινε, δεν ήταν μόνο θέμα κομουνισμού-καπιταλισμού, αλλά δύο γεωστρατηγικών αυτοκρατοριών. Λέω μόνο, πως ο πόλεμος ήταν σκληρός και το να έχεις περάσει από εκεί και να επέζησες, σημαίνει κάτι. Μετά, το Αφγανιστάν ήταν στα σύνορα της Ε.Σ.Σ.Δ. ενώ το Βιέτ Ναμ, μακριά της Αμερικής. Και κοίτα, οι πρώην σύμμαχοι των Γιάνκηδων, είναι οι Νούμερο 1 τρομοκράτες.

[run]

39 ρωσοι απέναντι στα αφιονισμένα

ηταν εκπαιδευμενοι ειχαν ψυχη τα καταφεραν

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Τα πολυβόλα είχαν πάρει φωτιά και τα Καλάσνικοφ θέριζαν. Οι αμυνόμενοι εκτόξευαν με μανία χειροβομβίδες καθιστώντας το πεδίο το ιδανικό σκηνικό για παράσταση της κόλασης του Δάντη.

Πάντα αναρωτιόμουν, γιατί στα ειδικά περιοδικά αλλά και τα σχετικά βιβλία του χώρου, δεν μπορεί κανείς να διαβάσει απλά και στεγνά στοιχεία για ένα ιστορικό γεγονός όπως στις ιστορικές μελέτες, αλλά πρέπει οι συντάκτες να το διανθίσουν με περίσσεια -και ανούσια- λογοτεχνικά στοιχεία;
Σύμφωνοι, το κείμενο προορίζεται και για άτομα που τους έλκει ακριβώς αυτή η επιτηδευμένη εξιστόρηση, αλλά γιατί κάποιος που θέλει απλά να διαβάσει για κάτι συγκεκριμένο, να εμβαθύνει σε κάποια ιστορικά στοιχεία, να νιώθει ότι έχει μπροστά του μια φτηνή λογοτεχνία, ένα άρλεκιν και με κάποιο τρόπο έτσι να απαξιώνεται το οποιοδήποτε ιστορικό κύρος;

Γιατί αυτά τα περιοδικά απευθύνονται σε αναγνώστες "στρατοκατλους" κσι όχι σε ανώτερο επιτελείο στρατιωτικών οι οποίοι βλέπουν τεχνοκρατικα απο στρατιωτικής πλευράς τα πράγματα

Αλλο πράγμα ο δημοσιογράφος που κανει μια μελέτη πανω σε στρατιωτικό ζήτημα και που απευθύνεται στον κόσμο και άλλο μια στρατιωτική μελετη που γίνεται απο επιτελείς στρατιωτικούς και που απευθύνεται στην ανώτατη ηγεσία τους

[Golden Age]

Γενικά πάντως το 'χουν καμάρι. Ίσως να οφείλεται στο ότι είχαν γαλυοχηθεί με κομμουνισμό, όπου η στρατιωτική επέμβαση σε ξένη χώρα είναι κάτι καλό.

Την ίδια στιγμή, στον εθνομαζοχιστικό καπιταλισμό, βγάζουν κάθε τόσο στις ΗΠΑ βετεράνους πολέμου απο το Βιετνάμ και το Αφγανιστάν να λένε "γουότ ντα χελ ντα φακ γουι ντούιν δέαρ".

Δεν εγκρίνω την εισβολή μιας χώρας σε μιαν άλλη, Χρήστο. Όμως οι μουτζαχεντίν ήταν στρατός των Η.Π.Α.. Και όπως βλέπεις, ο πόλεμος μεταξύ των υπερδυνάμεων παρέμεινε, δεν ήταν μόνο θέμα κομουνισμού-καπιταλισμού, αλλά δύο γεωστρατηγικών αυτοκρατοριών. Λέω μόνο, πως ο πόλεμος ήταν σκληρός και το να έχεις περάσει από εκεί και να επέζησες, σημαίνει κάτι. Μετά, το Αφγανιστάν ήταν στα σύνορα της Ε.Σ.Σ.Δ. ενώ το Βιέτ Ναμ, μακριά της Αμερικής. Και κοίτα, οι πρώην σύμμαχοι των Γιάνκηδων, είναι οι Νούμερο 1 τρομοκράτες.

Δεν το είπα γιοα 'σένα, αλλά για τα κομμουνιστικά κράτη. Όταν πρόκειτια για τα δικά τους συμφέροντα, η ιμπεριαλιστική εισβολή σε άλλη χώρα, είναι καλή.

Τα "περι στρατού των ΗΠΑ" για τους μουτζαχεντίν δεν ισχύουν. Εδώ όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να τους στηρίξουν ενάντια στη σοβιετική κατοχή, αναρρωτιόντουσαν για το ποια οργάνωσή τους θα 'πρεπε να στηρίξουν (άσχετο εαν τελικά έκαναν πολλαπλά παιχνίδια με πολλούς και διάφορους). Αφγανοί ήτσν που δεν ήθελαν τον κομμουνισμό και στη συνέχεια τη σοβιετική κατοχή. Οι ξένοι εθελοντές πήγαν πολύ αργότερα.


Κατα τ' άλλα η ΕΣΣΔ δεν είχε εισβάλλει μόνο στο Αφγανιστάν. Είχε εισβάλλει και στην Τσεχοσλοβακία (και μάλιστα δυο φορές!) που δεν ήταν στα σύνορά της.


Έπειτα στο Βιετνάμ, η ΕΣΣΔ υποστήριζε και συνέδραμμε τους Βιετκόγκ και αυτός ήταν ο λόγος που οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε έναν πόλεμο στην άλλη άκρη, αφού το έβλεπαν σαν γεωπολιτική επέκταση της ΕΣΣΔ.

Αλλά και σε αυτό το Αφγανιστάν, η ΕΣΣΔ συνέδραμμε την αποσταθεροποίησή του, αφού είχε υποστηρίξει την ανατροποή του βασιλιά (την αρχή του κακού) και μάλιστα απο κοινού με τις ΗΠΑ. Μια χαρά γεωπολιτικά ουδέτερο ήταν το Αφγανιστάν με το βασιλιά. Θα μπορούσαν να στηρίξουν το βασιλιά με νύχια και με δόντια απέναντι στις ΗΠΑ και να τον κάνουν γεωπολιτικά "δικό τους". Ήθελαν όμως να κάνουν το Αφγανιστάν κομμουνιστικό προτεκτοράτο τους.

Η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ κάποιοι δημιούργησαν κινήματα με βετεράνους πολέμου που για κάθε μπύρα που έπιναν άφηναν και τη γενειάδα τους να μεγαλώνει άλλο τόσο και έβγαζαν τραγούδια με τα οποία κατηγορούσαν τη συμμετοχή τους (ίσως στα πλαίσια των σχεδιασμών κάποιων άλλων). Ενώ στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ, η υποψία και μόνο τέτοιου κινήματος απαγορευόταν δια ροπάλου. Εκεί δε, το σύστημα επιβράβευε τη συμμετοχή τους και το κράτος τους έλεγε "μπράβο σας" και "τι καλά που κάνατε". Και ο λόγος πρι του αντιθέτου, απαγορευόταν. Έτσι οι Σοβιετικοί βετεράνοι ήταν υπερήφανοι.

Αυτή είναι η διαφορά κομμουνισμού και καπιταλισμού.

[dna replication]

Η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ κάποιοι δημιούργησαν κινήματα με βετεράνους πολέμου που για κάθε μπύρα που έπιναν άφηναν και τη γενειάδα τους να μεγαλώνει άλλο τόσο και έβγαζαν τραγούδια με τα οποία κατηγορούσαν τη συμμετοχή τους (ίσως στα πλαίσια των σχεδιασμών κάποιων άλλων). Ενώ στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ, η υποψία και μόνο τέτοιου κινήματος απαγορευόταν δια ροπάλου. Εκεί δε, το σύστημα επιβράβευε τη συμμετοχή τους και το κράτος τους έλεγε "μπράβο σας" και "τι καλά που κάνατε". Και ο λόγος πρι του αντιθέτου, απαγορευόταν. Έτσι οι Σοβιετικοί βετεράνοι ήταν υπερήφανοι.

Αυτή είναι η διαφορά κομμουνισμού και καπιταλισμού.

έβαλα τη μαύρη τουλίπα παραπάνω που είναι καθαρή ποίηση. O Ροζενμπάουμ τιμήθηκε το 2001 απο τον Πουτιν με την ανώτατη διάκριση "εθνικός καλλιτέχνης"
Το αντίστοιχο τραγούδι στις ΗΠΑ για το Βιετναμ είναι μια μικρή αναφορά του Bruce Springsteen στο born in the USA - I had a brother at Ke Shon, he fought long with the Viet-Kong, they're still there but he's all gone.... oooh..... argh....yeeeeaah......booooorn in the USA....
Aλλος ημι-κρατικός καλλιτέχνης και αυτός αλλά μιλάμε για στίχους γυμνασιόπαιδου, δήθεν οργή και μεγάλη πνευματική ένδεια...

δεν έχει να κάνει με κομμουνισμό και καπιταλισμό

Δε γράφτηκαν σοβαρά αντιπολεμικά τραγούδια στις ΗΠΑ ουτε και σοβαρές αντιπολεμικές ταινίες γυρίστηκαν. Στον Ελαφοκυνηγό, το Πλατοον κ.λ.π. ο εχθρός είναι καρικατούρα που θερίζεται ή είναι κωμικά κακός και μοχθηρός. Αν τα συγκρινεις με το "prisoner of the mountains" 1996 ή ακόμη και με "blockpost" 1999 που έχουν μια σπάνια κατανόηση της θέσης του Άλλου,
τα αμερικανικα φιλμ είναι όλα στην ίδια κατηγορία με τα "πράσινα μπερέ" του Τζον Γουέην και το Ράμπο.
Και δεν φτάει μονο το Χολυγουντ, ουτε στο τεμέκ ανεξάρτητο in the valley of Ellah διορθώθηκε αυτό

[Cavaliere]

Δεν το είπα γιοα 'σένα, αλλά για τα κομμουνιστικά κράτη. Όταν πρόκειτια για τα δικά τους συμφέροντα, η ιμπεριαλιστική εισβολή σε άλλη χώρα, είναι καλή.

Τα "περι στρατού των ΗΠΑ" για τους μουτζαχεντίν δεν ισχύουν. Εδώ όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να τους στηρίξουν ενάντια στη σοβιετική κατοχή, αναρρωτιόντουσαν για το ποια οργάνωσή τους θα 'πρεπε να στηρίξουν (άσχετο εαν τελικά έκαναν πολλαπλά παιχνίδια με πολλούς και διάφορους). Αφγανοί ήτσν που δεν ήθελαν τον κομμουνισμό και στη συνέχεια τη σοβιετική κατοχή. Οι ξένοι εθελοντές πήγαν πολύ αργότερα.


Κατα τ' άλλα η ΕΣΣΔ δεν είχε εισβάλλει μόνο στο Αφγανιστάν. Είχε εισβάλλει και στην Τσεχοσλοβακία (και μάλιστα δυο φορές!) που δεν ήταν στα σύνορά της.


Έπειτα στο Βιετνάμ, η ΕΣΣΔ υποστήριζε και συνέδραμμε τους Βιετκόγκ και αυτός ήταν ο λόγος που οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε έναν πόλεμο στην άλλη άκρη, αφού το έβλεπαν σαν γεωπολιτική επέκταση της ΕΣΣΔ.

Αλλά και σε αυτό το Αφγανιστάν, η ΕΣΣΔ συνέδραμμε την αποσταθεροποίησή του, αφού είχε υποστηρίξει την ανατροποή του βασιλιά (την αρχή του κακού) και μάλιστα απο κοινού με τις ΗΠΑ. Μια χαρά γεωπολιτικά ουδέτερο ήταν το Αφγανιστάν με το βασιλιά. Θα μπορούσαν να στηρίξουν το βασιλιά με νύχια και με δόντια απέναντι στις ΗΠΑ και να τον κάνουν γεωπολιτικά "δικό τους". Ήθελαν όμως να κάνουν το Αφγανιστάν κομμουνιστικό προτεκτοράτο τους.

Η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ κάποιοι δημιούργησαν κινήματα με βετεράνους πολέμου που για κάθε μπύρα που έπιναν άφηναν και τη γενειάδα τους να μεγαλώνει άλλο τόσο και έβγαζαν τραγούδια με τα οποία κατηγορούσαν τη συμμετοχή τους (ίσως στα πλαίσια των σχεδιασμών κάποιων άλλων). Ενώ στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ, η υποψία και μόνο τέτοιου κινήματος απαγορευόταν δια ροπάλου. Εκεί δε, το σύστημα επιβράβευε τη συμμετοχή τους και το κράτος τους έλεγε "μπράβο σας" και "τι καλά που κάνατε". Και ο λόγος πρι του αντιθέτου, απαγορευόταν. Έτσι οι Σοβιετικοί βετεράνοι ήταν υπερήφανοι.

Αυτή είναι η διαφορά κομμουνισμού και καπιταλισμού.

Ξαναδιάβασε την Ισστορία του πολέμου του Βιέτ Ναμ, για να μη σε προσβάλω. Δεν μου αρέσει να παίρνω δασκαλίστικο ύφος.

[Nandros]

Δεν το είπα γιοα 'σένα, αλλά για τα κομμουνιστικά κράτη. Όταν πρόκειτια για τα δικά τους συμφέροντα, η ιμπεριαλιστική εισβολή σε άλλη χώρα, είναι καλή.

Τα "περι στρατού των ΗΠΑ" για τους μουτζαχεντίν δεν ισχύουν. Εδώ όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να τους στηρίξουν ενάντια στη σοβιετική κατοχή, αναρρωτιόντουσαν για το ποια οργάνωσή τους θα 'πρεπε να στηρίξουν (άσχετο εαν τελικά έκαναν πολλαπλά παιχνίδια με πολλούς και διάφορους). Αφγανοί ήτσν που δεν ήθελαν τον κομμουνισμό και στη συνέχεια τη σοβιετική κατοχή. Οι ξένοι εθελοντές πήγαν πολύ αργότερα.


Κατα τ' άλλα η ΕΣΣΔ δεν είχε εισβάλλει μόνο στο Αφγανιστάν. Είχε εισβάλλει και στην Τσεχοσλοβακία (και μάλιστα δυο φορές!) που δεν ήταν στα σύνορά της.


Έπειτα στο Βιετνάμ, η ΕΣΣΔ υποστήριζε και συνέδραμμε τους Βιετκόγκ και αυτός ήταν ο λόγος που οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε έναν πόλεμο στην άλλη άκρη, αφού το έβλεπαν σαν γεωπολιτική επέκταση της ΕΣΣΔ.

Αλλά και σε αυτό το Αφγανιστάν, η ΕΣΣΔ συνέδραμμε την αποσταθεροποίησή του, αφού είχε υποστηρίξει την ανατροποή του βασιλιά (την αρχή του κακού) και μάλιστα απο κοινού με τις ΗΠΑ. Μια χαρά γεωπολιτικά ουδέτερο ήταν το Αφγανιστάν με το βασιλιά. Θα μπορούσαν να στηρίξουν το βασιλιά με νύχια και με δόντια απέναντι στις ΗΠΑ και να τον κάνουν γεωπολιτικά "δικό τους". Ήθελαν όμως να κάνουν το Αφγανιστάν κομμουνιστικό προτεκτοράτο τους.

Η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ κάποιοι δημιούργησαν κινήματα με βετεράνους πολέμου που για κάθε μπύρα που έπιναν άφηναν και τη γενειάδα τους να μεγαλώνει άλλο τόσο και έβγαζαν τραγούδια με τα οποία κατηγορούσαν τη συμμετοχή τους (ίσως στα πλαίσια των σχεδιασμών κάποιων άλλων). Ενώ στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ, η υποψία και μόνο τέτοιου κινήματος απαγορευόταν δια ροπάλου. Εκεί δε, το σύστημα επιβράβευε τη συμμετοχή τους και το κράτος τους έλεγε "μπράβο σας" και "τι καλά που κάνατε". Και ο λόγος πρι του αντιθέτου, απαγορευόταν. Έτσι οι Σοβιετικοί βετεράνοι ήταν υπερήφανοι.

Αυτή είναι η διαφορά κομμουνισμού και καπιταλισμού.

Ξαναδιάβασε την Ισστορία του πολέμου του Βιέτ Ναμ, για να μη σε προσβάλω. Δεν μου αρέσει να παίρνω δασκαλίστικο ύφος.

Μεταπολεμική Ελλάδα + μεταπολεμικό Βιετνάμ + μεταπολεμική Κορέα = Βίοι παράλληλοι, αλλά με διαφορετικά αποτελέσματα.
Ο Βιετναμέζος Ζαχαριάδης κέρδισε αφού είχε τεράστια υποστήριξη, και επέβαλε κομμουνισμό.
Κανείς βέβαια δεν νοιάστηκε τί πραγματικά ήθελε ο λαός.
.