Βασιλιάς, Βρετανοί και Κυβέρνηση Μ. Ανατολής φυλάκισαν χιλιάδες στρατιώτες από το μέτωπο

[Golden Age]

Τα κίνητρα των πρωταίτιων της στάσης αφορούσαν κατά πάσα πιθανότητα την προσπάθεια του ΕΑΜ να διαπραγματευτεί με καλύτερους
όρους τις Συμφωνίες Καζέρτας και Λιβάνου που υπογράφτηκαν αργότερα. Η συμμετοχή όμως τόσων πολλών στρατιωτών δείχνει μάλλον
πως αυτοί είχαν γίνει κρέας για τα κανόνια προς όφελος των Βρετανών. Εξάλλου, οι Βρετανοί συνήθιζαν στους μεγάλους πολέμους να
στρατολογούν Ινδούς, Αφρικανούς, Αυστραλούς και πάει λέγοντας για να μη θυσιάζουν το δικό τους ανθρώπινο δυναμικό.

Απλά επιρρεάστηκαν απο την προπαγάνδα. Ο πόλεμος φέρνει ψυχολογική φθορά. Ο οποιοσδήποτε επιτίδειος μπορεί να το εκμεταλλευτεί για τις τυχοδιωκτικές πολιτικές του επιδιώξεις.

Στην τελική δεν ήταν κρέας για τα κανόνια. Τη συμμετοχή της ανυπότακτης Ελλάδος στον πόλεμο κατά του Άξονα αποτελούσαν.

Όσο για τους Βρεττανούς μπορεί να επιστράτευαν απο τις αποικίες ή να είχαν και άλλους συμμάχους στα μέτωπα (Έλληνες, Πολωνούς), αλλά δεν ήταν απόντες. Συμμετείχαν πλείστες δικές τους δυνάμεις.

[Sol]

Στα απομνημονεύματά του γράφει σχετικά ο Τσουδερός: «Η επιτροπή, αποτελούμενη από τους υπογράφοντας το κατωτέρω υπόμνημα, παρουσιασθείσα χωρίς περαιτέρω τυπικήν χρονοτριβήν, ανέπτυξε διά του προεδρεύοντος αυτής Ταγματάρχου του Πεζικού Μ. Κλαδάκη το περιεχόμενου του υπομνήματος. Η συζήτησις διεξήχθη άνευ οξύτητος και δι' αυτό παραλαμβάνων το υπόμνημά των εδήλωσα, ''ότι δε συζητώ πολιτικά με αξιωματικούς, αλλά Εθνικά ζητήματα με πατριώτας, που, όπως πιστεύω, ευρίσκονται εν Μ. Ανατολή διά να πολεμήσουν κατά του εχθρού. Αν δεν είχα αυτήν την αντίληψιν, έπρεπε να κρίνω δεόντως, το διάβημά των και να διατάξω τα προσήκοντα''.
Εξέθηκα εις τους ούτω αναφερομένους τας μέχρι τότε ενέργειάς μας διά τον σχηματισμόν Κυβερνήσεως Εθνικού Μετώπου και τους εβεβαίωσα ότι θα συνεχίσω αυτάς μέχρι πλήρους επιτυχίας. Τους συνέστησα εν τέλει χάριν του Εθνικού Συμφέροντος να σταματήσουν τας ανωμάλους ενεργείας των προς επιτυχίαν του επιδιωκομένου σκοπού. Οταν απεχαιρέτισαν παρεκάλεσαν να τηρηθούν ενήμεροι της εξελίξεως των συνεννοήσεων περί σχηματισμού Κυβερνήσεως».

[Sol]

Στην Εκθεση που συνέταξε για τα γεγονότα ο Ταγματάρχης Κλαδάκης, γράφει για τη στάση του Τσουδερού:

«Ο κ. Τσουδερός, συνεπής προς εαυτόν και την παρελκυστικήν πολιτικήν του, επεχείρησε και την στιγμήν εκείνη να παρελκύσει το ζήτημα και κατά το κοινώς λεγόμενον να θολώσει τα νερά... Απηντήσαμεν εις τον κ. Τσουδερόν ότι η όλη του επί τριετίαν πολιτεία κάθε άλλο παρά πολιτική συνεννόησις είναι, ότι δεν έχομεν εμπιστοσύνην εις τας υποσχέσεις και τας επαγγελίας του, ότι αδυνατούμεν εφεξής να ανεχώμεθα όπως τα εθνικά μας ζητήματα διαχειρίζονται υπό της Κυβερνήσεώς του υφ' ην σύνθεσιν έχει, ότι η Κυβέρνησίς του αποτελεί συνέχειαν της Τετάρτης Αυγούστου και, τέλος, εδηλώσαμεν ότι αδυνατούμεν να δεχθώμεν παρελκύσεις του ζητήματος και εζητήσαμεν να μας δώσει σαφή και κατηγορηματικήν απάντησιν».

Ο Τσουδερός σύμφωνα με τον Κλαδάκη συνέχισε την παρελκυστική τακτική του και στο τέλος ύστερα, από πιέσεις, υποσχέθηκε ότι εντός δύο ημερών θα έδινε στον εν λόγω εκπρόσωπο της Επιτροπής σαφείς απαντήσεις στα αιτήματα που του ετέθησαν

[Sol]

Οπως αποδεικνύουν τα γεγονότα ο Τσουδερός δεν εγκατέλειψε ούτε για μια στιγμή την παρελκυστική του τακτική. Μόλις η Επιτροπή εγκατέλειψε το πρωθυπουργικό γραφείο εκείνος έθεσε σε ενέργεια το μηχανισμό για τη σύλληψη των μελών της και το χτύπημα του αντιφασιστικού κινήματος στο στρατό. Γράφει ο ίδιος χαρακτηριστικά:

«Κατά την 31- 4- 44 συνεκροτήθη Υπουργικόν Συμβούλιον, εξέθεσα τα λαμβάνοντα χώραν μεταξύ εμού και της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων και ανεκοίνωσα τα αντιπειθαρχικά κρούσματα ταγμάτων Κασσασίν, Καμπρίτ, του Συντάγματος Πυροβολικού. Ομοφώνως απεφασίσθη να γίνει καταδίωξις των ενεχομένων, να συλληφθούν αι επιτροπαί και εν γένει να ληφθούν μέτρα αποκαθιστώντα την τάξιν».

Ετσι, άρχισαν τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής με τη μόνη διαφορά ότι η κυβέρνηση Τσουδερού δεν είχε την παραμικρή δύναμη, για να μπορέσει να εναντιωθεί στο αντιφασιστικό κίνημα των ενόπλων δυνάμεων και να αποκαταστήσει αυτό που η ίδια θεωρούσε τάξη. Το έργο αυτό το ανέλαβαν οι Εγγλέζοι προοιωνίζοντας αυτό που έμελλε να συμβεί μέσα στην Ελλάδα λίγους μήνες αργότερα, όταν η βρετανική κατοχή διαδεχόταν τη γερμανική.

[πατησιωτης]

Έγινε σε άλλες χώρες. Πρακτικά, και ο ντε Γκωλ ήταν στασιάτης...

Ναι,αλλά στασιαστής που αλλάζει στρατόπεδο σε παγκόσμιο πόλεμο.Εάν η δική του πλευρά νικήσει στον παγκόσμιο πόλεμο δικαιώνεται.Αυτά έγραφα πιο πάνω.
Εδώ έχουμε παγκόσμια πρωτοτυπία,οι στασιαστές δεν ήθελαν να αλλάξουν στρατόπεδο αλλά να μείνουν στο ίδιο υποτίθεται αλλά με τη ματιά στον ΕΠΟΜΕΝΟ παγκόσμιο πόλεμο (τον ψυχρό πόλεμο) που δεν είχε ακόμη αρχίσει και που οι πρωταγωνιστές του δεν είχαν καμμιά διάθεση να το ξεκινήσουν πριν ξεμπερδέψουν με τον Χίτλερ.
Αλλά για τους ημέτερους δεν υπήρχε καν θέμα Χίτλερ από το 1943 και μετά,αυτοί άρχισαν μόνοι τους τον ψυχρό πόλεμο ως εμφύλιο πριν τον ξεκινήσουν οι Αγγλοαμερικανοί και οι Σοβιετικοί.Και φυσικά ακυρώθηκαν όπως οι δρομείς που φεύγουν πριν πυροβολήσε ο αφέτης.

Πολυ λαθος οι ψυχροπολεμικες αναλυσεις που κανεις για το ετος 1943. Τοτε υπηρχαν 3 παραταξεις. Οι φιλοΓερμανοι, οι φιλοΡωσοι και οι φιλοΑγγλοι. Δεν υπηρχαν φιλοΑμερικανοι. Επελεγες κατοχη απο Γερμανους, κομμουνισμο η επιστροφη σε μοναρχικο καθεστως οπου ο βασιλιας ηταν πανω απο το συνταγμα και εκανε ανατροπες κυβερνησεων κατα βουληση

Δεν νομίζω.Κατ αρχήν δεν υπήρχε ουσιαστική διαφορά μεταξύ Άγγλων και Αμερικανών.Ειδικά στο ελληνικό θέμα οι Αμερικανοί που είχαν ψηφίσει τη βοήθεια προς την Ελλάδα από τον Μάρτιο του 1941 στήριζαν απόλυτα τον βασιλιά και έβαλα το βίντεο που ήταν δίπλα στον αντιπρόεδρο στη μεγάλη παρέλαση της Νέας Υόρκης.
Τα στρατόπεδα παγκοσμίως ήσαν αυτά που έγραψα.Σε τοπικό επίπεδο στην κυβέρνηση του Καίρου κυριαρχούσαν οι Κεντρώοι ακριβώς για να έχει ευρύτερη αποδοχή από την κοινή γνώμη.Πρωθυπουργός ήταν ο Τσουδερός και μετά θα γίνει ο Γεώργιος Παπανδρέου που θα απαιτήσει τον αφοπλισμό του ΕΑΜ πριν τα Δεκεμβριανά και κατόπιν ο Πλαστήρας που θα υπογράψει τις συμφωνίες της Βάρκιζας.Όποιος ονομάζει τον Παπανδρέου και τον Πλαστήρα "μοναρχικό καθεστώς" κάτι δεν έχει καταλάβει.Απλά όλοι οι πολιτικοί,βασιλικοί και βενιζελικοί έχουν καταλάβει πια τους σκοπούς του ΚΚΕ και έχουν ενωθεί εναντίον του.
Ούτε όμως αυτή η τριχοτόμηση υπάρχει,σε καμμία περίπτωση δεν υπάρχει ένα τρίτο γερμανόφιλων στην Ελλάδα.Οι "γερμανόφιλοι" πλην ελαχίστων περιπτώσεων δεν έχουν καμμία διάθεση να πολεμήσουν τους Άγγλους.Αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι οι Γερμανοί που αποφεύγουν να τους δώσουν σοβαρά όπλα διότι ξέρουν ότι εάν γίνει απόβαση όλοι αυτοί θα αυτομολήσουν και θα συνταχθούν με τους Άγγλους.Τους μόνους που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν είναι οι κομμουνιστές και απλά περιμένουν πότε θα έλθουν οι Άγγλοι και ο βασιλιάς για να τους υποδεχθούν και να τεθούν υπό τις διαταγές τους.Στην Ελλάδα ήδη διαγράφεται ο εμφύλιος και τα στρατόπεδα είναι αυτά που διεθνώς θα αποκρυσταλλωθούν στον υπόλοιπο κόσμο πέντε χρόνια αργότερα,το φιλοδυτικό και το φιλοσοβιετικό.

[Sid Vicious]

15χιλ φυλακισμένοι και βασδανισμένοι κομμουνιστες

Με εφτιαξες βραδιατικα, θα πιω σ αυτο

[Στρακαστρουκας]

Δεν νομίζω.Κατ αρχήν δεν υπήρχε ουσιαστική διαφορά μεταξύ Άγγλων και Αμερικανών.Ειδικά στο ελληνικό θέμα οι Αμερικανοί που είχαν ψηφίσει τη βοήθεια προς την Ελλάδα από τον Μάρτιο του 1941 στήριζαν απόλυτα τον βασιλιά και έβαλα το βίντεο που ήταν δίπλα στον αντιπρόεδρο στη μεγάλη παρέλαση της Νέας Υόρκης.
Τα στρατόπεδα παγκοσμίως ήσαν αυτά που έγραψα.Σε τοπικό επίπεδο στην κυβέρνηση του Καίρου κυριαρχούσαν οι Κεντρώοι ακριβώς για να έχει ευρύτερη αποδοχή από την κοινή γνώμη.Πρωθυπουργός ήταν ο Τσουδερός και μετά θα γίνει ο Γεώργιος Παπανδρέου που θα απαιτήσει τον αφοπλισμό του ΕΑΜ πριν τα Δεκεμβριανά και κατόπιν ο Πλαστήρας που θα υπογράψει τις συμφωνίες της Βάρκιζας.Όποιος ονομάζει τον Παπανδρέου και τον Πλαστήρα "μοναρχικό καθεστώς" κάτι δεν έχει καταλάβει.Απλά όλοι οι πολιτικοί,βασιλικοί και βενιζελικοί έχουν καταλάβει πια τους σκοπούς του ΚΚΕ και έχουν ενωθεί εναντίον του.
Ούτε όμως αυτή η τριχοτόμηση υπάρχει,σε καμμία περίπτωση δεν υπάρχει ένα τρίτο γερμανόφιλων στην Ελλάδα.Οι "γερμανόφιλοι" πλην ελαχίστων περιπτώσεων δεν έχουν καμμία διάθεση να πολεμήσουν τους Άγγλους.Αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι οι Γερμανοί που αποφεύγουν να τους δώσουν σοβαρά όπλα διότι ξέρουν ότι εάν γίνει απόβαση όλοι αυτοί θα αυτομολήσουν και θα συνταχθούν με τους Άγγλους.Τους μόνους που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν είναι οι κομμουνιστές και απλά περιμένουν πότε θα έλθουν οι Άγγλοι και ο βασιλιάς για να τους υποδεχθούν και να τεθούν υπό τις διαταγές τους.Στην Ελλάδα ήδη διαγράφεται ο εμφύλιος και τα στρατόπεδα είναι αυτά που διεθνώς θα αποκρυσταλλωθούν στον υπόλοιπο κόσμο πέντε χρόνια αργότερα,το φιλοδυτικό και το φιλοσοβιετικό.

Το γεγονος οτι οι Αμερικανοι υποστηριζαν τον βασιλια, οπως και οι Αγγλοι, δεν το λες επιχειρημα υπερ των Αμερικανων. Καλως η κακως πολλοι Ελληνες χρεωναν στην Μοναρχια και την μικρασιατικη καταστροφη αλλα και την χουντα του Μεταξα. Ελαχιστοι Ελληνες πιστευαν οτι το να υποστηριζεις τους ΑγγλοΑμερικανους το 1943 θα αλλαζε πολυ την κατασταση μεταπολεμικα. Οι περισσοτεροι Ελληνες πιστευαν οτι νικη των ΑγγλοΑμερικανων στην Ελλαδα θα ειχε σαν συνεπεια την επαναφορα του προηγουμενου καθεστωτος με τον βασιλια να επεμβαινει κατα βουληση και τους στρατιωτικους να κανουν συνομωσιες(το οποιο και συνεβη). Παραδοξως αυτο ηταν επιχειρημα και των φιλοΓερμανων εκεινη την εποχη

Το ΚΚΕ δεν εκανε τιποτα αλλο απο το να εκμεταλλευτει την οργη του λαου για αυτην την κατασταση. Πριν το ΚΚΕ ηταν οι Βενιζελικοι αλλα αυτοι με τον θανατο του ηγετη τους, εξαφανιστηκαν σιγα σιγα απο τον χαρτη

[πατησιωτης]

Οι περισσοτεροι Ελληνες πιστευαν οτι νικη των ΑγγλοΑμερικανων στην Ελλαδα θα ειχε σαν συνεπεια την επαναφορα του προηγουμενου καθεστωτος με τον βασιλια να επεμβαινει κατα βουληση και τους στρατιωτικους να κανουν συνομωσιες(το οποιο και συνεβη). Παραδοξως αυτο ηταν επιχειρημα και των φιλοΓερμανων εκεινη την εποχη

Το ΚΚΕ δεν εκανε τιποτα αλλο απο το να εκμεταλλευτει την οργη του λαου για αυτην την κατασταση. Πριν το ΚΚΕ ηταν οι Βενιζελικοι αλλα αυτοι με τον θανατο του ηγετη τους, εξαφανιστηκαν σιγα σιγα απο τον χαρτη

Πως θα υπήρχε επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος όταν πρωθυπουργός ήταν κάποιος που είχε φυλακισθεί από αυτό όπως ο Παπανδρέου,υπουργοί διάφοροι εξόριστοι κλπ;
Το ΚΚΕ βέβαια προσπαθούσε να μεταφέρει το ζήτημα σε βασιλιάς ή όχι αλλά οι Κεντρώοι πολιτικοί που ήσαν αποδεδειγμένα αντιβασιλικοί σαν τον Παπανδρέου και τον Πλαστήρα χάλαγαν τη δουλειά.Οι βενιζελικοί καθόλου δεν εξαφανίσθηκαν,υπήρχαν μια χαρά και θα συνεχίσουν να υπάρχουν δεκαετίες αργότερα μέχρι τη στιγμή που δημιουργήθηκε το ΠΑΣΟΚ που τους απορρόφησε ή μπορείς να πεις ότι μετεξελιχθηκαν σε πασόκους.Στην πραγματικότητα ο βενιζελισμός ως διακριτό ρεύμα συρρικνώθηκε με τα μνημόνια με τη διαρροή των πασόκων στον σύριζα μετά το 2012.Δεν έχουν σχέση οι συνθήκες της δεκαετίας του 40 με όλα αυτά.Το αν οι βενιζελικοί θα λέγονταν 'Ένωση Κέντρου" ή "δημοκρατική παράταξη" ή ΕΠΕΚ (το κόμμα του Πλαστήρα) δεν έχει σημασία,αυτοί ήσαν και αποφάσισαν εκείνη τη στιγμή να υποστηρίξουν τον βασιλιά προ του κομμουνιστικού κινδύνου.Όπως είπε ο Παπανδρέου ο κομμουνισμός είναι βιομηχανία παραγωγής βασιλοφρόνων.Πολύ αργότερα,το 1965,θα ξαναέλθουν σε ρήξη.

[Στρακαστρουκας]

Οι περισσοτεροι Ελληνες πιστευαν οτι νικη των ΑγγλοΑμερικανων στην Ελλαδα θα ειχε σαν συνεπεια την επαναφορα του προηγουμενου καθεστωτος με τον βασιλια να επεμβαινει κατα βουληση και τους στρατιωτικους να κανουν συνομωσιες(το οποιο και συνεβη). Παραδοξως αυτο ηταν επιχειρημα και των φιλοΓερμανων εκεινη την εποχη

Το ΚΚΕ δεν εκανε τιποτα αλλο απο το να εκμεταλλευτει την οργη του λαου για αυτην την κατασταση. Πριν το ΚΚΕ ηταν οι Βενιζελικοι αλλα αυτοι με τον θανατο του ηγετη τους, εξαφανιστηκαν σιγα σιγα απο τον χαρτη

Πως θα υπήρχε επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος όταν πρωθυπουργός ήταν κάποιος που είχε φυλακισθεί από αυτό όπως ο Παπανδρέου,υπουργοί διάφοροι εξόριστοι κλπ;
Το ΚΚΕ βέβαια προσπαθούσε να μεταφέρει το ζήτημα σε βασιλιάς ή όχι αλλά οι Κεντρώοι πολιτικοί που ήσαν αποδεδειγμένα αντιβασιλικοί σαν τον Παπανδρέου και τον Πλαστήρα χάλαγαν τη δουλειά.Οι βενιζελικοί καθόλου δεν εξαφανίσθηκαν,υπήρχαν μια χαρά και θα συνεχίσουν να υπάρχουν δεκαετίες αργότερα μέχρι τη στιγμή που δημιουργήθηκε το ΠΑΣΟΚ που τους απορρόφησε ή μπορείς να πεις ότι μετεξελιχθηκαν σε πασόκους.Στην πραγματικότητα ο βενιζελισμός ως διακριτό ρεύμα συρρικνώθηκε με τα μνημόνια με τη διαρροή των πασόκων στον σύριζα μετά το 2012.Δεν έχουν σχέση οι συνθήκες της δεκαετίας του 40 με όλα αυτά.Το αν οι βενιζελικοί θα λέγονταν 'Ένωση Κέντρου" ή "δημοκρατική παράταξη" ή ΕΠΕΚ (το κόμμα του Πλαστήρα) δεν έχει σημασία,αυτοί ήσαν και αποφάσισαν εκείνη τη στιγμή να υποστηρίξουν τον βασιλιά προ του κομμουνιστικού κινδύνου.Όπως είπε ο Παπανδρέου ο κομμουνισμός είναι βιομηχανία παραγωγής βασιλοφρόνων.Πολύ αργότερα,το 1965,θα ξαναέλθουν σε ρήξη.

Μια που ανεφερες το Γιωργιο παπανδρεου, ενα απο τα μυστηρια των Δεκεμβριανων που ποτε δεν καταλαβα ηταν η παραιτηση του στις 5 Ιανουαριου 1945, πριν τελειωσουν τα λεγομενα Δεκεμβριανα. Μηπως καταλαβε οτι εκανε μαλακια και εφερε τους Αγγλους που απαιτουσαν επαναφορα της βασιλειας?

[πατησιωτης]

Μια που ανεφερες το Γιωργιο παπανδρεου, ενα απο τα μυστηρια των Δεκεμβριανων που ποτε δεν καταλαβα ηταν η παραιτηση του στις 5 Ιανουαριου 1945, πριν τελειωσουν τα λεγομενα Δεκεμβριανα. Μηπως καταλαβε οτι εκανε μαλακια και εφερε τους Αγγλους που απαιτουσαν επαναφορα της βασιλειας?

Όχι,ήταν εισήγηση των άλλων πολιτικών στον Τσώρτσιλ που ήλθε στην Αθήνα τα Χριστούγεννα να αναλάβει ο Πλαστήρας για να αποδυναμωθεί το ΕΑΜ.Ο Παπανδρέου βέβαια ήταν βενιζελικός αλλά ήταν γνωστός απλά ως τεχνοκράτης.Ο Πλαστήρας με το προσωνύμιο "Μαύρος Καβαλάρης" ήταν το τοτέμ του αντιβασιλικού αγώνα και ο άνθρωπος που είχε ρόλο στην εκτέλεση των 6.Άρχισε την κυβέρνησή του με διάγγελμα προς τους "συντρόφους του της μικρασιατικής καταστροφής να τον στηρίξουν.Με τον Πλαστήρα πρωθυπουργό κανείς δεν γινόταν να νομίζει ότι το θέμα ήταν ο βασιλιάς,ακόμη και οι πιο κολλημένοι έβλεπαν ότι το θέμα ήταν ο κομμουνισμός.Λίγες μέρες μετά ο ΕΛΑΣ αποσύρθηκε από την Αθήνα και υπέγραψε ανακωχή.Δεν ξέρω τι επίδραση είχε ο Πλαστήρας ή εάν αυτό συνέβη μόνο επειδή είχαν ενισχυθεί οι Άγγλοι,πάντως ο μετέπειτα υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Καψης έγραψε ότι το διάγγελμα επηρέασε πολλούς στρατιώτες του ΕΛΑΣ προσφυγικής καταγωγής που δεν μπορούσαν να δουν τον Πλαστήρα ως εχθρό.Την ψυχολογία της στιγμής φυσικά δεν μπορεί να την ξέρει κάποιος που δεν την έχει ζήσει.

[Στρακαστρουκας]

Μια που ανεφερες το Γιωργιο παπανδρεου, ενα απο τα μυστηρια των Δεκεμβριανων που ποτε δεν καταλαβα ηταν η παραιτηση του στις 5 Ιανουαριου 1945, πριν τελειωσουν τα λεγομενα Δεκεμβριανα. Μηπως καταλαβε οτι εκανε μαλακια και εφερε τους Αγγλους που απαιτουσαν επαναφορα της βασιλειας?

Όχι,ήταν εισήγηση των άλλων πολιτικών στον Τσώρτσιλ που ήλθε στην Αθήνα τα Χριστούγεννα να αναλάβει ο Πλαστήρας για να αποδυναμωθεί το ΕΑΜ.Ο Παπανδρέου βέβαια ήταν βενιζελικός αλλά ήταν γνωστός απλά ως τεχνοκράτης.Ο Πλαστήρας με το προσωνύμιο "Μαύρος Καβαλάρης" ήταν το τοτέμ του αντιβασιλικού αγώνα και ο άνθρωπος που είχε ρόλο στην εκτέλεση των 6.Άρχισε την κυβέρνησή του με διάγγελμα προς τους "συντρόφους του της μικρασιατικής καταστροφής να τον στηρίξουν.Με τον Πλαστήρα πρωθυπουργό κανείς δεν γινόταν να νομίζει ότι το θέμα ήταν ο βασιλιάς,ακόμη και οι πιο κολλημένοι έβλεπαν ότι το θέμα ήταν ο κομμουνισμός.Λίγες μέρες μετά ο ΕΛΑΣ αποσύρθηκε από την Αθήνα και υπέγραψε ανακωχή.Δεν ξέρω τι επίδραση είχε ο Πλαστήρας ή εάν αυτό συνέβη μόνο επειδή είχαν ενισχυθεί οι Άγγλοι,πάντως ο μετέπειτα υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Καψης έγραψε ότι το διάγγελμα επηρέασε πολλούς στρατιώτες του ΕΛΑΣ προσφυγικής καταγωγής που δεν μπορούσαν να δουν τον Πλαστήρα ως εχθρό.Την ψυχολογία της στιγμής φυσικά δεν μπορεί να την ξέρει κάποιος που δεν την έχει ζήσει.

Aρα παραδεχεσαι οτι η κυβερνηση ηταν μαριονετα των Αγγλων που ανεβοκατεβαζαν κυβερνησεις? Ενδιαφερον. Προσωπικα θεωρω οτι ο παππους Παπανδρεου καταλαβε την βλακεια που εκανε και παραιτηθηκε. Σε αντιθεση με τους Αγγλους που πιεζαν για εμφυλιο και επιβολη με την βια, μαλλον θα θεωρουσε οτι επρεπε να γινουν διαπραγματευσεις. Ο διαδοχος του Πλαστηρας, κι αυτος δεν αντεξε πανω απο 3-4 μηνες

[nostromos]

Btw, μέσω Τουρκίας έφυγαν οι περισσότεροι για Μέση Ανατολή. Ας είναι καλά ο Σμυρναίος Ινονού, φιλαράκι των Άγγλων...

Btw απο Τουρκια ειναι πιο κοντα η Ρωσια παρα η Αιγυπτος ... ας πηγαινανε εκει να πολεμησουνε το ναζισμο οι αριστεροι πρακτορες της Μοσχας ...

Τσου. Σμύρνη - Κάιρο ένα τσιγάρο δρόμος. Και με τα πόδια πας. Τώρα, Σμύρνη - Μόσχα λίγο πιο μακριά και με ένα σωρό Γερμανούς ναζί στη μέση.

ποια Μοσχα και Σμυρνη γραφεις ρε παπαρα ...? η Τουρκια ειχε συνορα με την Ρωσια ...

[πατησιωτης]

Προσωπικα θεωρω οτι ο παππους Παπανδρεου καταλαβε την βλακεια που εκανε και παραιτηθηκε.

Δεν φαίνεται να είχε μετανιώσει μετά από τεσσερα χρόνια όταν ανέλυσε τα γεγονότα.


https://www.in.gr/2021/12/07/life/stori ... apandreou/

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Φίλε κ. Διευθυντά,

Εις το χθεσινόν άρθρον Σας, συνάγοντες «μάθημα» από το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας, ενθυμείσθε και τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Νομιμοποιείτε τοιουτοτρόπως την παρέμβασίν μου. Αλλά θα επεθύμουν πρώτον να διατυπώσω μερικάς γενικωτέρας απόψεις μου.

Γράφετε: «Το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας πρέπει να μας διδάξη ότι ουδεμία μέση λύσις υπάρχει μεταξύ της σταθεράς και ακάμπτου προσηλώσεως προς την εθνικήν μας ελευθερίαν από το ένα μέρος και της απολύτου υποδουλώσεώς μας από το άλλο. Ότι ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί. Με τους Σλάβους δυστυχώς συνεννόησις δεν υπάρχει». […]


Πράγματι, «ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί». Αλλά, χρειάζεται διευκρίνισις. Δεν ωφελεί εάν δι’ αυτής επιδιώκωμεν να «κατευνάσωμεν» τον Κομμουνιστικόν Πανσλαβισμόν και να «συνεννοηθώμεν» όπως μωρώς επηγγέλλετο το «Κέντρον». Ωφελεί όμως διά να τον νικήσωμεν. […]

Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον.

Γράφετε: «Ο Ύψιστος μας έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινεν αν δεν εγίνοντο; Διά να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι. Θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμη και πέντε. Σιγά, σιγά, θα τους παρεδίδαμεν -για να μη γίνη Επανάστασις- και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίναμε όλα».

Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Όχι ότι δεν υπήρξε «δώρον του Υψίστου» ο Δεκέμβριος… Αλλά ότι «θα τους τα εδίδαμεν όλα…». Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: «Τους τα επαίρναμεν όλα…». Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν… […]

Θα επικαλεσθώ κείμενα:

Την 26ην Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρον, διεκήρυξα το σύνθημα: «Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός».

Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομιλών ενώπιον και των εκπροσώπων του Κ.Κ.Ε., είπα: «Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυνάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ειλικρινώς και απεριφράστως. Εάν το Ε.Α.Μ. έχη την πρόθεσιν να χρησιμοποιήση την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανoν δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συναγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώ μεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός Λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν… […]

Την 6ην Ιουλίου 1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καΐρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζητήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα: «Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ’ ουσίαν: Στρατόν του Ε.Α.Μ. Έλεγχον της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το Ε.Α.Μ. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το Ε.Α.Μ. Τώρα πλέον ημπορεί να γίνη πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνομεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσω μεν την Ελλάδα… Αρνούμεθα!…».

Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρεταννόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποία είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους, αφοπλισμός του Ε.Α.Μ.».

Την 8ην Οκτωβρίου 1944 συνηντήθην πάλιν με τον Βρεταννόν Ηγέτην και τον υπουργόν των Εξωτερικών κ. Eden εις την Νεάπολιν της Ιταλίας. Εις το υπόμνημα το οποίον τους επέδωκα, προβλέπω και ότι η επικειμένη Απελευθέρωσις θα είναι αναίμακτος και ότι κατόπιν το Κ.Κ.Ε. θα επιχειρήση Στάσιν. Και αι δύο προβλέψεις επηλήθευσαν. […] Όπως επανειλημμένως είχον την ευκαιρίαν να εξηγήσω, η Ελλάς αποτελείται σήμερον από μίαν μεγάλην αφωπλισμένην πλειοψηφίαν και αφ’ ετέρου από την ένοπλον μειοψηφίαν του Κ.Κ.Ε..

Εξ άλλου η προσαρμογή του Κ.Κ.Ε. εις την Εθνικήν Ένωσιν έχει συντελεσθή υπό την σιωπηράν προϋπόθεσιν της παρουσίας εν Ελλάδι σημαντικών βρεταννικών στρατιωτικών δυνάμεων. Εάν διεπιστούτο ότι ο όρος ούτος δεν υφίσταται, υπάρχει φόβος ότι το Κ.Κ.Ε. θα θέση εις ενέργειαν, κατά τρόπον συγκεκαλυμμένον ή απροκάλυπτον, την υλικήν του δύναμιν διά να γίνη κύριον της καταστάοεως. Τα ακόλουθα μέτρα είναι απαραίτητα προς αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κρισίμου ταύτης καταστάσεως: 1) Η άμεσος αποστολή σημαντικών βρεταννικών δυνάμεων, 2) Η άμεσος δημιουργία τακτικού ελληνικού Στρατού, και 3) ο πλήρης εφοδιασμός της Ελλάδος».

Και την 18ην Οκτωβρίου 1944, εκφωνών τον λόγον της Απελευθερώσεως εις την πλατείαν του Συντάγματος, επανελάμβανον: «Βάσις του Εθνικού μας Στρατού διά το μέλλον θα είναι η τακτική στρατολογία. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ο Κυρίαρχος Λαός του οποίου την θέλησιν εκφράζει η Κυβέρνησις, και τας διαταγάς της Κυβερνήσεως εκτελεί ο Στρατός. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν ημπορεί να ανήκη ούτε εις πρόσωπα, ούτε εις κόμματα. Ανήκει μόνον εις την Πατρίδα που υπακούει μόνον εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως…».

Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν, επηκολούθησεν η εφαρμογή…

Η Κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήνας την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την 3ην Νοεμβρίου 1944, προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις: «Μετά την συντελεσθείσαν πλήρη Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν, ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Ανταρτικών ομάδων Ε.Λ.Α.Σ. και Ε.Δ.Ε.Σ., η οποία ωρίσθη διά την 10ην Δεκεμβρίου». Και όταν έφθασεν η ώρα της πραγματοποιήσεως και το Κ.Κ.Ε. διεπίστωσεν, ότι αι αποφάσεις μου δεν ήσαν λέξεις, αλλά πράξεις, και ότι, αφοπλιζόμενον, θα μετεβάλλετο πλέον από παντοδύναμος δυνάστης εις μικρόν πολιτικόν κόμμα μειοψηφίας, απετόλμησε την Στάσιν. […]

Όλαι αι άλλαι παραχωρήσεις μου προς το Κ.Κ.Ε. -αι οποίαι τόσον επεκρίνοντο τότε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχον εμβαθύνει εις την υφισταμένην πραγματικήν κατάστασιν- ήσαν εντελώς δευτερεύουσαι και άνευ ουσιαστικής αξίας. Επειδή τότε μίαν ήτο η επείγουσα και υπέρτατη ανάγκη: Να αφοπλισθή το Κ.Κ.Ε. και να εξοπλισθή το Κράτος. Κατόπιν, όλα τα άλλα, αυτομάτως θα επηκολούθουν… Και διά τούτο η ημερομηνία της Αποστρατεύσεως -η 10η Δεκεμβρίου- έμενεν αμετακίνητος! Όσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944, όταν ανέλαβον την Κυβέρνησιν. Εις την Μ. Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθή από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το Κ.Κ.Ε. είχε καταστή παντoδύναμoν και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρνησιν των Βουνών -την Π.E.E.A. Και η αγωνία, από την οποίαν αδιαλείπτως κατειχόμην, ήτο: Πώς θα κατελύετο;

Δύο ήσαν τα στάδια, διά να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας. Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του Κ.Κ.Ε. Διά να έλθωμεν εις τας Αθήνας -ως αντίπαλοι του Κ.Κ.Ε.- δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις αριθμητικώς επαρκείς διά ν’ αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του Ε.Λ.Α.Σ., τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του Ε.Α.Μ. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε Βρεταννικαί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχαν απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρισίμους εκείνους μήνας -Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944- επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης… Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων Βρεταννικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον Πρεσβευτήν της Μεγ. Βρεταννίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα «εκατοντάδων» ή και «δεκάδων» ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι «έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου»… […]

Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του Κ.Κ.Ε. εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα – και ευτυχώς κατωρθώθη… Καθώς επίσης, μόνον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο Ε.Λ.Α.Σ., διά του αρχηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρεταννικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρεταννούς εις την Ελλάδα, καθίστα Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των… Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του Ε.Λ.Α.Σ. Διότι, εφ’ όσον το Κ.Κ.Ε. παρέμενε πάνοπλον, η Ελληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς «η περικεφαλαία του Εαμικού Κράτους…». Αλλά πότε θα έπρεπε ν’ αποφασισθή η αποστράτευσις. Θα έπρεπε ν’ αποφασισθή αμέσως ή ν’ αναβληθή δι’ αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το Κ.Κ.Ε. εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφ’ όσον εξηκολούθει ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι’ αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη… […]

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του Υψίστου». Αλλά, διά να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του Κ.Κ.Ε. εις την Κυβέρνησιν, δηλ. με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρεταννοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά την Νίκην έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και για να γίνη η Στάσις -το «δώρον του Υψίστου»- έπρεπε προηγουμένως να εμμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του Ε.Λ.Α.Σ. και να θέσω το Κ.Κ.Ε. ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως, πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του…

Αυτή είναι ή ιστορική αλήθεια,

Μετά εξαίρετου τιμής,

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, 1/3/1948

[Στρακαστρουκας]

Προσωπικα θεωρω οτι ο παππους Παπανδρεου καταλαβε την βλακεια που εκανε και παραιτηθηκε.

Δεν φαίνεται να είχε μετανιώσει μετά από τεσσερα χρόνια όταν ανέλυσε τα γεγονότα.


https://www.in.gr/2021/12/07/life/stori ... apandreou/

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Φίλε κ. Διευθυντά,

Εις το χθεσινόν άρθρον Σας, συνάγοντες «μάθημα» από το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας, ενθυμείσθε και τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Νομιμοποιείτε τοιουτοτρόπως την παρέμβασίν μου. Αλλά θα επεθύμουν πρώτον να διατυπώσω μερικάς γενικωτέρας απόψεις μου.

Γράφετε: «Το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας πρέπει να μας διδάξη ότι ουδεμία μέση λύσις υπάρχει μεταξύ της σταθεράς και ακάμπτου προσηλώσεως προς την εθνικήν μας ελευθερίαν από το ένα μέρος και της απολύτου υποδουλώσεώς μας από το άλλο. Ότι ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί. Με τους Σλάβους δυστυχώς συνεννόησις δεν υπάρχει». […]


Πράγματι, «ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί». Αλλά, χρειάζεται διευκρίνισις. Δεν ωφελεί εάν δι’ αυτής επιδιώκωμεν να «κατευνάσωμεν» τον Κομμουνιστικόν Πανσλαβισμόν και να «συνεννοηθώμεν» όπως μωρώς επηγγέλλετο το «Κέντρον». Ωφελεί όμως διά να τον νικήσωμεν. […]

Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον.

Γράφετε: «Ο Ύψιστος μας έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινεν αν δεν εγίνοντο; Διά να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι. Θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμη και πέντε. Σιγά, σιγά, θα τους παρεδίδαμεν -για να μη γίνη Επανάστασις- και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίναμε όλα».

Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Όχι ότι δεν υπήρξε «δώρον του Υψίστου» ο Δεκέμβριος… Αλλά ότι «θα τους τα εδίδαμεν όλα…». Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: «Τους τα επαίρναμεν όλα…». Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν… […]

Θα επικαλεσθώ κείμενα:

Την 26ην Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρον, διεκήρυξα το σύνθημα: «Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός».

Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομιλών ενώπιον και των εκπροσώπων του Κ.Κ.Ε., είπα: «Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυνάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ειλικρινώς και απεριφράστως. Εάν το Ε.Α.Μ. έχη την πρόθεσιν να χρησιμοποιήση την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανoν δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συναγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώ μεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός Λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν… […]

Την 6ην Ιουλίου 1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καΐρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζητήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα: «Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ’ ουσίαν: Στρατόν του Ε.Α.Μ. Έλεγχον της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το Ε.Α.Μ. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το Ε.Α.Μ. Τώρα πλέον ημπορεί να γίνη πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνομεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσω μεν την Ελλάδα… Αρνούμεθα!…».

Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρεταννόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποία είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους, αφοπλισμός του Ε.Α.Μ.».

Την 8ην Οκτωβρίου 1944 συνηντήθην πάλιν με τον Βρεταννόν Ηγέτην και τον υπουργόν των Εξωτερικών κ. Eden εις την Νεάπολιν της Ιταλίας. Εις το υπόμνημα το οποίον τους επέδωκα, προβλέπω και ότι η επικειμένη Απελευθέρωσις θα είναι αναίμακτος και ότι κατόπιν το Κ.Κ.Ε. θα επιχειρήση Στάσιν. Και αι δύο προβλέψεις επηλήθευσαν. […] Όπως επανειλημμένως είχον την ευκαιρίαν να εξηγήσω, η Ελλάς αποτελείται σήμερον από μίαν μεγάλην αφωπλισμένην πλειοψηφίαν και αφ’ ετέρου από την ένοπλον μειοψηφίαν του Κ.Κ.Ε..

Εξ άλλου η προσαρμογή του Κ.Κ.Ε. εις την Εθνικήν Ένωσιν έχει συντελεσθή υπό την σιωπηράν προϋπόθεσιν της παρουσίας εν Ελλάδι σημαντικών βρεταννικών στρατιωτικών δυνάμεων. Εάν διεπιστούτο ότι ο όρος ούτος δεν υφίσταται, υπάρχει φόβος ότι το Κ.Κ.Ε. θα θέση εις ενέργειαν, κατά τρόπον συγκεκαλυμμένον ή απροκάλυπτον, την υλικήν του δύναμιν διά να γίνη κύριον της καταστάοεως. Τα ακόλουθα μέτρα είναι απαραίτητα προς αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κρισίμου ταύτης καταστάσεως: 1) Η άμεσος αποστολή σημαντικών βρεταννικών δυνάμεων, 2) Η άμεσος δημιουργία τακτικού ελληνικού Στρατού, και 3) ο πλήρης εφοδιασμός της Ελλάδος».

Και την 18ην Οκτωβρίου 1944, εκφωνών τον λόγον της Απελευθερώσεως εις την πλατείαν του Συντάγματος, επανελάμβανον: «Βάσις του Εθνικού μας Στρατού διά το μέλλον θα είναι η τακτική στρατολογία. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ο Κυρίαρχος Λαός του οποίου την θέλησιν εκφράζει η Κυβέρνησις, και τας διαταγάς της Κυβερνήσεως εκτελεί ο Στρατός. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν ημπορεί να ανήκη ούτε εις πρόσωπα, ούτε εις κόμματα. Ανήκει μόνον εις την Πατρίδα που υπακούει μόνον εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως…».

Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν, επηκολούθησεν η εφαρμογή…

Η Κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήνας την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την 3ην Νοεμβρίου 1944, προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις: «Μετά την συντελεσθείσαν πλήρη Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν, ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Ανταρτικών ομάδων Ε.Λ.Α.Σ. και Ε.Δ.Ε.Σ., η οποία ωρίσθη διά την 10ην Δεκεμβρίου». Και όταν έφθασεν η ώρα της πραγματοποιήσεως και το Κ.Κ.Ε. διεπίστωσεν, ότι αι αποφάσεις μου δεν ήσαν λέξεις, αλλά πράξεις, και ότι, αφοπλιζόμενον, θα μετεβάλλετο πλέον από παντοδύναμος δυνάστης εις μικρόν πολιτικόν κόμμα μειοψηφίας, απετόλμησε την Στάσιν. […]

Όλαι αι άλλαι παραχωρήσεις μου προς το Κ.Κ.Ε. -αι οποίαι τόσον επεκρίνοντο τότε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχον εμβαθύνει εις την υφισταμένην πραγματικήν κατάστασιν- ήσαν εντελώς δευτερεύουσαι και άνευ ουσιαστικής αξίας. Επειδή τότε μίαν ήτο η επείγουσα και υπέρτατη ανάγκη: Να αφοπλισθή το Κ.Κ.Ε. και να εξοπλισθή το Κράτος. Κατόπιν, όλα τα άλλα, αυτομάτως θα επηκολούθουν… Και διά τούτο η ημερομηνία της Αποστρατεύσεως -η 10η Δεκεμβρίου- έμενεν αμετακίνητος! Όσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944, όταν ανέλαβον την Κυβέρνησιν. Εις την Μ. Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθή από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το Κ.Κ.Ε. είχε καταστή παντoδύναμoν και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρνησιν των Βουνών -την Π.E.E.A. Και η αγωνία, από την οποίαν αδιαλείπτως κατειχόμην, ήτο: Πώς θα κατελύετο;

Δύο ήσαν τα στάδια, διά να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας. Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του Κ.Κ.Ε. Διά να έλθωμεν εις τας Αθήνας -ως αντίπαλοι του Κ.Κ.Ε.- δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις αριθμητικώς επαρκείς διά ν’ αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του Ε.Λ.Α.Σ., τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του Ε.Α.Μ. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε Βρεταννικαί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχαν απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρισίμους εκείνους μήνας -Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944- επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης… Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων Βρεταννικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον Πρεσβευτήν της Μεγ. Βρεταννίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα «εκατοντάδων» ή και «δεκάδων» ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι «έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου»… […]

Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του Κ.Κ.Ε. εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα – και ευτυχώς κατωρθώθη… Καθώς επίσης, μόνον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο Ε.Λ.Α.Σ., διά του αρχηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρεταννικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρεταννούς εις την Ελλάδα, καθίστα Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των… Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του Ε.Λ.Α.Σ. Διότι, εφ’ όσον το Κ.Κ.Ε. παρέμενε πάνοπλον, η Ελληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς «η περικεφαλαία του Εαμικού Κράτους…». Αλλά πότε θα έπρεπε ν’ αποφασισθή η αποστράτευσις. Θα έπρεπε ν’ αποφασισθή αμέσως ή ν’ αναβληθή δι’ αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το Κ.Κ.Ε. εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφ’ όσον εξηκολούθει ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι’ αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη… […]

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του Υψίστου». Αλλά, διά να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του Κ.Κ.Ε. εις την Κυβέρνησιν, δηλ. με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρεταννοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά την Νίκην έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και για να γίνη η Στάσις -το «δώρον του Υψίστου»- έπρεπε προηγουμένως να εμμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του Ε.Λ.Α.Σ. και να θέσω το Κ.Κ.Ε. ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως, πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του…

Αυτή είναι ή ιστορική αλήθεια,

Μετά εξαίρετου τιμής,

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, 1/3/1948

Ε ενταξει μεσα στο κλιμα τρομοκρατιας οπου οι δεξιοι καθαριζαν οποιον εβρισκαν μπροστα τους, τι μπορουσε να πει? Αυτο δεν αλλαζει το γεγονος οτι στις 5 Ιανουαριου του 1945(πριν τελειωσουν τα Δεκεμβριανα)παραιτηθηκε. Προφανως υπηρξε ρηξη με τους Αγγλους. Ο Πλαστηρας που επισης ηταν εναντια στην μοναρχια, δεν τα καταφερε καλύτερα

[Golden Age]

Ε ενταξει μεσα στο κλιμα τρομοκρατιας οπου οι δεξιοι καθαριζαν οποιον εβρισκαν μπροστα τους, τι μπορουσε να πει? Αυτο δεν αλλαζει το γεγονος οτι στις 5 Ιανουαριου του 1945(πριν τελειωσουν τα Δεκεμβριανα)παραιτηθηκε. Προφανως υπηρξε ρηξη με τους Αγγλους. Ο Πλαστηρας που επισης ηταν εναντια στην μοναρχια, δεν τα καταφερε καλύτερα

Του '48 είναι η επιστολή, δεν υπήρχε τρομοκρατία, υπήρχε εμφύλιος. Ο Παπανδρέου δεν είχε να φοβηθεί κανέναν. Ούτε υπάρχει κάποια ιστορική αναφορά για ρήξη του με τους Άγγλους. Εαν υπήρχε στη δεκαετία του '60 θα είχε γίνει σημαία. Και πολυ περισσότερο θα γινόταν σημαία στη Μεταπολίτευση απο το ΠΑΣΟΚ. Ο Πλαστήρας παραιτήθηκε όταν το Ελληνικό Αίμα έφερε στη δημοσιότητα μια επιστολή του προς την κυβέρνηση το '40, όπου ζητούσε συνθηκολόγηση με τον Άξονα.