21η Απριλίου και pop music

[NikosVy]

Έχει όμως και μερικούς λίαν φανατικούς θαυμαστές που μιλάνε με έκσταση για τα επιτεύγματα της.

Λένα καλά λόγια στη γείτονα χώρα.

[Nandros]

Κανείς δεν τόλμησε να κάνει φιλοχουντικό ή ακροδεξιό κόμμα. Ιδού η απόδειξη σου.Μόνο ο Γαρουφαλιάς κάτι πήγε να κάνει και γέλασε ο κάθε πικραμένος!

γιατι να κανει? εγω ειπα οτι τον Παπαδοπουλο τον ηθελε ο λαος οχι οι πολιτικοι.

Γνωρίζουμε ότι οι πολιτικοί είναι αμοραλιστές και καιρο/κερδοσκόποι. Αν υπήρχε συμπάθεια για τον αρχιχουντικό, γιατί κανείς δεν έκανε κόμμα να μαζέψει τον λαό που ήθελε Παπαδόπουλο;
Μόνο ο Γαρουφαλιάς τόλμησε, μάζεψε χουνταίους και ακροδεξιούς και πήρε από τα τρία το μακρύτερο με 1%
.

[perseus]

διοτι δεμ κερδιζουν οι συμπαθεις κερδιζουν οι αμοραλιστες για αυτο κερδισε ο ΚΚ1 και μετα ο ΑΠ

Καμμια σχεση δεν εχει η Επαναστασις με τα γεγονοτα της Κυπρου ,η φωτο απο επανω ειναι εργο του ΚΚ1 και της "δημοκρατιας"

[Alexander the Great]

Η αλήθεια είναι ότι οι επικριτές είναι οι πολλοί

στην Κοβα πουσυχναζεις ισως.

Κανείς δεν τόλμησε να κάνει φιλοχουντικό ή ακροδεξιό κόμμα. Ιδού η απόδειξη σου.
Μόνο ο Γαρουφαλιάς κάτι πήγε να κάνει και γέλασε ο κάθε πικραμένος!
.

[wooded glade]

Μαλλιαδες γεγιεδες και ροκαδες την ιδια αντιμετωπιση ειχαν απο τους μπατσους παντου στα 60ς και στα 70ς, ξυλο, καταστολη και λογοκρισια, δεν πρωτοτυπησε η χουντα. Η ποπ κουλτουρα και η beat μουσικη ηταν εννοια ανατρεπτικη τοτε, δεν ηταν συνωνυμο της καταναλωτικης κουλτουρας οπως σημερα. Ο Φρανκο πχ, ειχε απαγορευσει τους δισκους των Μπιτς Μπους, των Βελβετ Αντεργκραουντ και της Τζοαν Μπαεζ, ακομα και το Ιματζιν του Τζον Λεννον επειδη ηταν εναντια στον πολεμο του Βιετναμ! Γενικα οι πολιτιστικοι θεωρητικοι διαφορων πολιτικών xωρων διεκριναν την ανατρεπτικη ποιοτητα της beat μουσικης που θεωρηθηκε ιδεολογικο οχημα για εναν αφηρημενο κομμουνιστικο εγκαλιταρισμο. Εκείνοι που εiδαν ως απειλη την beat/pop μουσική ηταν περιπου οι ιδιοι που ειχαν αντιμετωπισει ετσι την τζαζ στη δεκαετια του 50 επειδη μετεφερε δημοκρατικα και αντιρατσιστικα μηνυματα υπερ μιας κοινωνίας των πολιτών, ο εφιαλτης δηλαδη του δεξιου της εποχης, επειδη race mixing is communism, reefer madness κλπ.

Βλακείες, τι το ανατρεπτικό υπάρχει σ' αυτά τα τραγούδια ;







Λέτε ανοησίας.

[Golden Age]

Μαλλιαδες γεγιεδες και ροκαδες την ιδια αντιμετωπιση ειχαν απο τους μπατσους παντου στα 60ς και στα 70ς, ξυλο, καταστολη και λογοκρισια, δεν πρωτοτυπησε η χουντα. Η ποπ κουλτουρα και η beat μουσικη ηταν εννοια ανατρεπτικη τοτε, δεν ηταν συνωνυμο της καταναλωτικης κουλτουρας οπως σημερα. Ο Φρανκο πχ, ειχε απαγορευσει τους δισκους των Μπιτς Μπους, των Βελβετ Αντεργκραουντ και της Τζοαν Μπαεζ, ακομα και το Ιματζιν του Τζον Λεννον επειδη ηταν εναντια στον πολεμο του Βιετναμ! Γενικα οι πολιτιστικοι θεωρητικοι διαφορων πολιτικών xωρων διεκριναν την ανατρεπτικη ποιοτητα της beat μουσικης που θεωρηθηκε ιδεολογικο οχημα για εναν αφηρημενο κομμουνιστικο εγκαλιταρισμο. Εκείνοι που εiδαν ως απειλη την beat/pop μουσική ηταν περιπου οι ιδιοι που ειχαν αντιμετωπισει ετσι την τζαζ στη δεκαετια του 50 επειδη μετεφερε δημοκρατικα και αντιρατσιστικα μηνυματα υπερ μιας κοινωνίας των πολιτών, ο εφιαλτης δηλαδη του δεξιου της εποχης, επειδη race mixing is communism, reefer madness κλπ.

Άραγε στις κομμουνιστικές χώρες τί αντιμετώπιση είχαν όλοι αυτοί; Ή εκεί "επιβαλλόταν" να τους διώκουν γιατί "έτσι εξασφαλιζόντουσαν τα εργασιακά δικαιώματα παγκοσμίως";


Το ιμάτζιν ήταν ένα προπαγανδιστικό τραγούδι. Ήταν ένα όπλο με το οποίο πυροβολούσε η KGB τους λαούς των αντιπάλους της. Ήθελε να το ακούνε...αλλά όχι στο Ανατολικό Μπλοκ. Ήταν μια σαβούρα την οποία την προόριζε για να κάψει μυαλά.

Γράφτηκε κι εκτελούνταν στα πλαίσια ενός τέτοιου πλάνου:



Ο Φράνκο προτάτευε τους Ισπανούς, γιατί νοιαζόταν για τους Ισπανούς.

[Golden Age]

Κανείς δεν τόλμησε να κάνει φιλοχουντικό ή ακροδεξιό κόμμα. Ιδού η απόδειξη σου.Μόνο ο Γαρουφαλιάς κάτι πήγε να κάνει και γέλασε ο κάθε πικραμένος!

γιατι να κανει? εγω ειπα οτι τον Παπαδοπουλο τον ηθελε ο λαος οχι οι πολιτικοι.

Γνωρίζουμε ότι οι πολιτικοί είναι αμοραλιστές και καιρο/κερδοσκόποι. Αν υπήρχε συμπάθεια για τον αρχιχουντικό, γιατί κανείς δεν έκανε κόμμα να μαζέψει τον λαό που ήθελε Παπαδόπουλο;
Μόνο ο Γαρουφαλιάς τόλμησε, μάζεψε χουνταίους και ακροδεξιούς και πήρε από τα τρία το μακρύτερο με 1%
.

Μετά τον Γαρουφαλιά ακολούθησε η Εθνική Παράταξη μπαίνοντας στη βουλή με 6%.

[wooded glade]

Δεν ήτο αυτή η στάσις της ωρίμου πλέον επαναστάσεως μετά τον πρώτο χρόνο έναντι της ποπ.
Στη διάρκεια της γουεμπλεϊκής εποχής, οι φαβορίτες και τα γιεγιέδικα συγκροτήματα ήταν πλέον στην ημερησία διάταξη, καθώς και το μίνι.
Όμως το ξεκίνησαν στραβά. Ο γράφων είχε μία περιπέτεια, γνωστή στους παλιούς του πχόρουμ.gr.

Ήταν λοιπόν η 27η Οκτωβρίου του 1967 και ο θείος Μαστ είχε μία συναυλία στο θέατρο Μινώα της οδού Πατησίων.
Εμείς, οι μαθηταί του πρώτου γυμνασίου της Πλάκας, αφού τελείωσε η δοξολογία για την 28η είπαμε να πάμε.
Όμως θα παίρναμε μαζί μας παρέα και ένα παιδί του 7ου γυμνασίου του Παγκρατίου.
Ξεκινάνε λοιπόν τρεις από εμάς με κατεύθυνση το Μοναστηράκι να πάρουν την Αθηνάς μετά και να φτάσουν στην Πατησίων και εγώ με άλλον έναν ανεβαίνουμε προς τον Άγνωστο να συναντήσουμε το άλλο παιδί που ερχόταν με το τρόλλεϋ.
Βασικά χωρίσαμε οι δύο από τους άλλους τρεις στη γωνία Μητροπόλεως - Πλατεία Συντάγματος.
Στην Όθωνος τώρα όπως την ανεβαίνουμε μας την πέφτει ξαφνικά ένα μπουλντόγκ και μας ζητάει ταυτότητες. Τις δείχνουμε, λέει καλά πηγαίνετε.
Προχωράμε λίγο παραπάνω και τώρα μας την πέφτουν τρεις και μας κάνουν σάντουϊτς.
Λέει ο ένας τους πιάσαμε, αυτοί είναι !
Αυτοί λοιπόν ρωτάνε "ποιοί είναι οι άλλοι τρεις ;" και τους λέμε συμμαθητές μας είναι πάνε προς το Μινώα.
Μας βάζουν λοιπόν σε ένα αυτοκίνητο.
Με τον μη αφιχθέντα ακόμα Παγκρατιώτη δεν ασχολούνται αλλά λέει ο ένας "πάμε Μπουμπουλίνας".
Λέω εγώ "όχι, πάμε στο α' τμήμα στη Λέκκα".
Εκεί ο διοικητής ήταν μακρινός μου συγγενής, ονόματι Ασπραδάκης.
Λέει λοιπόν ο μπατσίου "χα, στον παπανδρεϊκό διοικητή θέλει να πάει αυτός, τώρα θα τον περιποιηθούμε".
Φτάνουμε λοιπόν στη Μπουμπουλίνας και εκεί ήταν και οι άλλοι τρεις συμμαθητές ήδη - είχε πάει άλλο απόσπασμα και τους τσάκωσε στη Μητροπόλεως !
Τους εξηγούμε λοιπόν ότι πηγαίναμε στο Μινώα, στο θείο Μαστ αλλά οι μπατσίου φώναζαν "όχι είσαστε αναρχοκομμουνισταί εσείς - σας πήραμε πρέφα - και γιατί χωρίσατε έτσι όπως χωρίσατε στο Σύνταγμα ;".
Με τα πολλά αρχίζει η κανονική εξακρίβωση και μας ρώταγαν αν είχαμε συγγενείς Λαμπράκηδες, στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τα τοιαύτα.
Εν τω μεταξύ οι τρεις από τους πέντε ήταν ΕΡΕ στην πραγματικότητα -σκληρός πυρήνας- και τα προηγούμενα χρόνια τσακωνόμαστε μάλιστα.
Στη διάρκεια της εξακρίβωσης ήταν και μία γριά που γύρναγε γύρω γύρω στους διαδρόμους και φώναζε "τα παιδιά μουουουου, λυπηθείτε τα παιδιά μουουουουου". Καθαρίστρια πρέπει να ήταν αυτή και οι μπατσίου την είχαν βάλει να φωνάζει έτσι για μπούγιο.
Έρχεται ένας άλλος και μας λέει "στον Μαστοράκη πάτε ε ; αν τον είχαμε εδώ τον Μαστοράκη θα του βγάζαμε τα νύχια ένα-ένα" - ήταν ένα πρώτο σημείο επαφής, γιατί παρ' όλο που πηγαίναμε στις συναυλίες του Μαστ το άτομο ήταν μεγάλος αντιπάθας, ακόμα και τότε.
Με τα πολλά όμως τελειώνει η εξακρίβωση και μας φωνάζει ένας αξιωματικός στο γραφείο του.
Αρχίζει αυτός το κήρυγμα υπέρ της 21ης Απριλίου αλλά μας λέει "εξακρίβωσα ότι είσαστε καλά παιδιά, αλλά σας έχει παρασύρει το ρεύμα, δεν έχετε καταλάβει ακόμα τα ιδεώδη της επαναστάσεως".
Ήταν η σειρά του καλοπιάσματος. Λέει στον αρχιφύλακα "αρχιφύλακα κόψε μιά ατέλεια να πάνε τα παιδιά σινεμά τζάμπα".
Μας άφησε λοιπόν και μας λέει "εμένα θα έρχεστε να με βρίσκετε για το οτιδήποτε".
Μετά από αυτό προλάβαμε και πήγαμε και στο Μινώα -δεν είχε αρχίσει ακόμα η συναυλία- και είδαμε τους Prophets.

[Golden Age]

Ήταν λοιπόν η 27η Οκτωβρίου του 1967 και ο θείος Μαστ είχε μία συναυλία στο θέατρο Μινώα της οδού Πατησίων.
Εμείς, οι μαθηταί του πρώτου γυμνασίου της Πλάκας, αφού τελείωσε η δοξολογία για την 28η είπαμε να πάμε.
Όμως θα παίρναμε μαζί μας παρέα και ένα παιδί του 7ου γυμνασίου του Παγκρατίου.
Ξεκινάνε λοιπόν τρεις από εμάς με κατεύθυνση το Μοναστηράκι να πάρουν την Αθηνάς μετά και να φτάσουν στην Πατησίων και εγώ με άλλον έναν ανεβαίνουμε προς τον Άγνωστο να συναντήσουμε το άλλο παιδί που ερχόταν με το τρόλλεϋ.
Βασικά χωρίσαμε οι δύο από τους άλλους τρεις στη γωνία Μητροπόλεως - Πλατεία Συντάγματος.
Στην Όθωνος τώρα όπως την ανεβαίνουμε μας την πέφτει ξαφνικά ένα μπουλντόγκ και μας ζητάει ταυτότητες. Τις δείχνουμε, λέει καλά πηγαίνετε.
Προχωράμε λίγο παραπάνω και τώρα μας την πέφτουν τρεις και μας κάνουν σάντουϊτς.
Λέει ο ένας τους πιάσαμε, αυτοί είναι !
Αυτοί λοιπόν ρωτάνε "ποιοί είναι οι άλλοι τρεις ;" και τους λέμε συμμαθητές μας είναι πάνε προς το Μινώα.
Μας βάζουν λοιπόν σε ένα αυτοκίνητο.
Με τον μη αφιχθέντα ακόμα Παγκρατιώτη δεν ασχολούνται αλλά λέει ο ένας "πάμε Μπουμπουλίνας".
Λέω εγώ "όχι, πάμε στο α' τμήμα στη Λέκκα".
Εκεί ο διοικητής ήταν μακρινός μου συγγενής, ονόματι Ασπραδάκης.
Λέει λοιπόν ο μπατσίου "χα, στον παπανδρεϊκό διοικητή θέλει να πάει αυτός, τώρα θα τον περιποιηθούμε".
Φτάνουμε λοιπόν στη Μπουμπουλίνας και εκεί ήταν και οι άλλοι τρεις συμμαθητές ήδη - είχε πάει άλλο απόσπασμα και τους τσάκωσε στη Μητροπόλεως !
Τους εξηγούμε λοιπόν ότι πηγαίναμε στο Μινώα, στο θείο Μαστ αλλά οι μπατσίου φώναζαν "όχι είσαστε αναρχοκομμουνισταί εσείς - σας πήραμε πρέφα - και γιατί χωρίσατε έτσι όπως χωρίσατε στο Σύνταγμα ;".
Με τα πολλά αρχίζει η κανονική εξακρίβωση και μας ρώταγαν αν είχαμε συγγενείς Λαμπράκηδες, στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τα τοιαύτα.
Εν τω μεταξύ οι τρεις από τους πέντε ήταν ΕΡΕ στην πραγματικότητα -σκληρός πυρήνας- και τα προηγούμενα χρόνια τσακωνόμαστε μάλιστα.
Στη διάρκεια της εξακρίβωσης ήταν και μία γριά που γύρναγε γύρω γύρω στους διαδρόμους και φώναζε "τα παιδιά μουουουου, λυπηθείτε τα παιδιά μουουουουου". Καθαρίστρια πρέπει να ήταν αυτή και οι μπατσίου την είχαν βάλει να φωνάζει έτσι για μπούγιο.
Έρχεται ένας άλλος και μας λέει "στον Μαστοράκη πάτε ε ; αν τον είχαμε εδώ τον Μαστοράκη θα του βγάζαμε τα νύχια ένα-ένα" - ήταν ένα πρώτο σημείο επαφής, γιατί παρ' όλο που πηγαίναμε στις συναυλίες του Μαστ το άτομο ήταν μεγάλος αντιπάθας, ακόμα και τότε.
Με τα πολλά όμως τελειώνει η εξακρίβωση και μας φωνάζει ένας αξιωματικός στο γραφείο του.
Αρχίζει αυτός το κήρυγμα υπέρ της 21ης Απριλίου αλλά μας λέει "εξακρίβωσα ότι είσαστε καλά παιδιά, αλλά σας έχει παρασύρει το ρεύμα, δεν έχετε καταλάβει ακόμα τα ιδεώδη της επαναστάσεως".
Ήταν η σειρά του καλοπιάσματος. Λέει στον αρχιφύλακα "αρχιφύλακα κόψε μιά ατέλεια να πάνε τα παιδιά σινεμά τζάμπα".
Μας άφησε λοιπόν και μας λέει "εμένα θα έρχεστε να με βρίσκετε για το οτιδήποτε".
Μετά από αυτό προλάβαμε και πήγαμε και στο Μινώα -δεν είχε αρχίσει ακόμα η συναυλία- και είδαμε τους Prophets.

Πρώτη φορά βλέπω κράτος να νοιάζεται τόσο πολύ για τους νέους του!

Έρχεται ένας άλλος και μας λέει "στον Μαστοράκη πάτε ε ; αν τον είχαμε εδώ τον Μαστοράκη θα του βγάζαμε τα νύχια ένα-ένα" - ήταν ένα πρώτο σημείο επαφής, γιατί παρ' όλο που πηγαίναμε στις συναυλίες του Μαστ το άτομο ήταν μεγάλος αντιπάθας, ακόμα και τότε.

Και αντιαμερικάνικος αντιιμπεριαλισμός!!!

[Golden Age]

καθώς και το μίνι.

Αυτά είναι μπούρδες

[wooded glade]

καθώς και το μίνι.

Αυτά είναι μπούρδες

Δεν είναι:

[Υδράργυρος]

Μαλλιαδες γεγιεδες και ροκαδες την ιδια αντιμετωπιση ειχαν απο τους μπατσους παντου στα 60ς και στα 70ς, ξυλο, καταστολη και λογοκρισια, δεν πρωτοτυπησε η χουντα. Η ποπ κουλτουρα και η beat μουσικη ηταν εννοια ανατρεπτικη τοτε, δεν ηταν συνωνυμο της καταναλωτικης κουλτουρας οπως σημερα. Ο Φρανκο πχ, ειχε απαγορευσει τους δισκους των Μπιτς Μπους, των Βελβετ Αντεργκραουντ και της Τζοαν Μπαεζ, ακομα και το Ιματζιν του Τζον Λεννον επειδη ηταν εναντια στον πολεμο του Βιετναμ! Γενικα οι πολιτιστικοι θεωρητικοι διαφορων πολιτικών xωρων διεκριναν την ανατρεπτικη ποιοτητα της beat μουσικης που θεωρηθηκε ιδεολογικο οχημα για εναν αφηρημενο κομμουνιστικο εγκαλιταρισμο. Εκείνοι που εiδαν ως απειλη την beat/pop μουσική ηταν περιπου οι ιδιοι που ειχαν αντιμετωπισει ετσι την τζαζ στη δεκαετια του 50 επειδη μετεφερε δημοκρατικα και αντιρατσιστικα μηνυματα υπερ μιας κοινωνίας των πολιτών, ο εφιαλτης δηλαδη του δεξιου της εποχης, επειδη race mixing is communism, reefer madness κλπ.

Βλακείες, τι το ανατρεπτικό υπάρχει σ' αυτά τα τραγούδια ;







Λέτε ανοησίας.

Για τη χουντίλα είναι κάργα ανατρεπτικα

[wooded glade]

Η αλήθεια είναι ότι η επανάσταση τα πρώϊμα χρόνια έκανε αυτό που ήθελαν τα παππούδια.
Ακόμα και κεντρώα παπούδια έφριτταν με τους μαλλιάδες τότε.
Τον θυμόσαστε τον μπασίστα των Forminx τον Μπακόπουλο ; Αυτός ήταν ένα σοβαρώτατο παιδί, ούτε καν μαλιάς. Ο πατέρας του ήταν κεντρώος και ήταν διευθυντής σε μία τράπεζα - κάτι τέτοιο. Είχε τρελαθεί λοιπόν ο γέρος επειδή ο γυιός του έγινε γιεγιές και τα έλεγε στον πατέρα μου που συναντιόντουσαν.
Το περίφημο δε έργο με τον Μαυρογιαλούρο, που παίχτηκε προεπαναστατικώς, ήταν στην πραγματικότητα μία κοινωνική κραυγή αγωνίας κατά του σέϊκ και του χάλλυ γκάλλυ !

Περίεργα πράγματα, αλλά και τα κουμούνια ήταν βασικά εναντίον της ποπ.
Εμείς στο σχολείο είχαμε και έναν καθηγητή της Φυσικής που μία μέρα τα πήρε και μας έβγαλε πύρινο λόγο κατά της ποπ, που ήταν λέει μουσική της ζούγκλας και όσοι χόρευαν ροκ ήταν πίθηκοι.
Μετά την μεταπολίτευση έμαθα ότι αυτός ήταν ΚΚ και σκληρός μάλιστα !

[Golden Age]

καθώς και το μίνι.

Αυτά είναι μπούρδες

Δεν είναι:

Όλο βλακείες. Κριτική ασκεί στο βίντεο και καμμία σχέση δεν έχει η κριτική που ασκεί με τις θεωρίες του βαρεμένου ΕΡΤιτζή περι "απαγορεύσεως". Μέχρι και σε νυχτερινό κέντρο με τραγουδίστριες με μίνι είχε φωτογραφηθεί για διαψεύσει τις μπούρδες. "Δικτάτορες" σου λέει κατα τ' άλλα. Τόσο "δικτάτορες" που έμπαιναν στην διαδικασία να απολογούντια σε ξένους δημοσιογράφους για τις θεωρίες τους.

[Golden Age]

Οι Απριλιανοί θέλανε να δημιουργήσουνε μια - κατα πρισέγγισι - σπαρτιατική κοινωνία κι εσείς θέλατε πρεζάκια. Πότε θα ζητήσετε συγγνώμη απο αυτά τα παιδιά;