Η Παρισινή Κομμούνα

[Fluffy]

28 ΜΑΗ 1871 [150 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ]

Η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα. Η αγριότητα των νικητών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι πλήρωσαν με φυλακή, εξορία, εκτόπιση ή θάνατο. Σ' ένα τηλεγράφημά του, εκείνων των ημερών, ο Θιέρσος (Πρωθυπουργός της Γαλλίας, πρωταγωνιστής της αντεπανάστασης) ομολογούσε: «Η γη στρώθηκε από τα πτώματά τους και το φρικιαστικό αυτό θέαμα θα χρησιμεύσει για να δοθεί ένα μάθημα». Όντως, το μάθημα δόθηκε. Το προλεταριάτο στο εξής όφειλε να μη δείξει τόσο υπερβολική μεγαλοψυχία απέναντι στους ταξικούς εχθρούς του, όση έδειξε η Κομμούνα στις κυρίαρχες τάξεις της Γαλλίας.

Τα γεγονότα της εποχής εκείνης ανέδειξαν για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία, έστω και για 72 μέρες, και απέδειξαν, για πρώτη φορά, στην ιστορία της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων ότι η εργατική τάξη βρίσκεται στο προσκήνιο των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων «ως τάξη για τον εαυτό της», χειραφετημένη πολιτικά από την αστική τάξη. Οπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Μαρξ στο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», «ήταν η πρώτη επανάσταση με την οποία η εργατική τάξη αναγνωρίστηκε ανοιχτά σαν η μόνη τάξη που ήταν ακόμα ικανή για κοινωνική πρωτοβουλία».

Το ιστορικό έργο της Κομμούνας είναι έργο ζωτικής σημασίας για την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για την ίδια την επανάσταση, για τη θεωρητική μόρφωση και διαπαιδαγώγηση του υποκειμενικού παράγοντα που αντικειμενικά επωμίζεται το καθήκον της εκπλήρωσης της ιστορικής του αποστολής: Να δρα με κάθε μέσο και αποτελεσματικά ώστε να γίνεται ο μοχλός για το νομοτελειακό πέρασμα στην ανώτερη κοινωνική βαθμίδα της ιστορίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό

[Golden Age]

Υπάρχουν πολλα διδάγματα από την ιστορία της κομμουνας, π.χ. η αστική κυβέρνηση του θιερσου μπροστα στο δίλημα να υπερασπιστεί το εθνικο συμφερον και το ταξικο της συμφέρον δεν δίστασε να διαλέξει το δευτερο και συνθηκολόγησε με τους πρωσσους.

Ξαφνικά προέκυψε εσωτερικό μέτωπο. Πως θα προχωρούσαν με το εξωτερικό όταν είχαν εσωτερικό;

[Fluffy]

[Fluffy]

[Fluffy]

Επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Παρίσι

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας θα επισκεφτεί το Παρίσι στις 2, 3 και 4 Δεκέμβρη.

Το πρόγραμμα της επίσκεψης έχει ως εξής:

-- Την Πέμπτη 2 Δεκέμβρη το μεσημέρι θα επισκεφτεί το Μουσείο του Λούβρου.

-- Την Παρασκευή 3 Δεκέμβρη το πρωί θα παρευρεθεί στον ιστορικό περίπατο «Στα βήματα της Κομμούνας» και θα καταθέσει στεφάνι στον «Τοίχο των Ομόσπονδων», στο νεκροταφείο του Περ Λασέζ, όπου πραγματοποιήθηκε η τελευταία μαζική σφαγή Κομμουνάρων και σήμερα υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στην Παρισινή Κομμούνα.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας θα συναντηθεί με τον πρόξενο της Ελλάδας στη Γαλλία, στο ελληνικό προξενείο.

-- Το Σάββατο 4 Δεκέμβρη το μεσημέρι θα συναντηθεί με εκπροσώπους των συλλόγων γονέων των ελληνικών σχολείων.

Αργότερα, στις 15.00, θα μιλήσει σε εκδήλωση με θέμα «Παρισινή Κομμούνα 1871: Ο δοξασμένος προάγγελος της νέας κοινωνίας - Παρακαταθήκες για το σύγχρονο επαναστατικό εργατικό κίνημα». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Αμφιθέατρο AGECA, 177 Rue de Charonne - 75011 Παρίσι.

[Fluffy]

[Fluffy]

28 ΜΑΗ 1871 [150 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ]

Η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα. Η αγριότητα των νικητών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι πλήρωσαν με φυλακή, εξορία, εκτόπιση ή θάνατο. Σ' ένα τηλεγράφημά του, εκείνων των ημερών, ο Θιέρσος (Πρωθυπουργός της Γαλλίας, πρωταγωνιστής της αντεπανάστασης) ομολογούσε: «Η γη στρώθηκε από τα πτώματά τους και το φρικιαστικό αυτό θέαμα θα χρησιμεύσει για να δοθεί ένα μάθημα». Όντως, το μάθημα δόθηκε. Το προλεταριάτο στο εξής όφειλε να μη δείξει τόσο υπερβολική μεγαλοψυχία απέναντι στους ταξικούς εχθρούς του, όση έδειξε η Κομμούνα στις κυρίαρχες τάξεις της Γαλλίας.

Τα γεγονότα της εποχής εκείνης ανέδειξαν για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία, έστω και για 72 μέρες, και απέδειξαν, για πρώτη φορά, στην ιστορία της ταξικής πάλης και των επαναστάσεων ότι η εργατική τάξη βρίσκεται στο προσκήνιο των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων «ως τάξη για τον εαυτό της», χειραφετημένη πολιτικά από την αστική τάξη. Οπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Μαρξ στο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», «ήταν η πρώτη επανάσταση με την οποία η εργατική τάξη αναγνωρίστηκε ανοιχτά σαν η μόνη τάξη που ήταν ακόμα ικανή για κοινωνική πρωτοβουλία».

Το ιστορικό έργο της Κομμούνας είναι έργο ζωτικής σημασίας για την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, για την ίδια την επανάσταση, για τη θεωρητική μόρφωση και διαπαιδαγώγηση του υποκειμενικού παράγοντα που αντικειμενικά επωμίζεται το καθήκον της εκπλήρωσης της ιστορικής του αποστολής: Να δρα με κάθε μέσο και αποτελεσματικά ώστε να γίνεται ο μοχλός για το νομοτελειακό πέρασμα στην ανώτερη κοινωνική βαθμίδα της ιστορίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό

ημέρα μνήμης, η κομμούνα μπορεί να θεωρηθεί ως αναβαθμός στην προοδο της ανθρωπότητας.

[Fluffy]

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Με "Παρισινη Κομουνα " ή χωρίς ...εμείς οι μικροαστοί ΑΙΝΕΙΑΝ, καμια αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις, θα πάρουμε;

[Beria]

Ελληνες αναρχικοί στην Παρισινή Κομμούνα

https://www.thestival.gr/eidiseis/polit ... arxikoi21/

Ο Εμμανουήλ Δαδάογλου, ο άνθρωπος που έστησε οδοφράγματα στην Καπνικαρέα το 1862 επί μοναρχίας του Όθωνα, γέννημα θρέμμα της Σμύρνης, ήταν έμπορος η ιδεολογική διαμόρφωση του οποίου εικάζεται ότι προήλθε από την επαφή του με Ιταλούς πολιτικούς πρόσφυγες, τους οποίους είχε γνωρίσει στα ταξίδια του.
Ανάμεσά τους συγκαταλέγονταν ο αναρχικός Αμιλκάρε Τσιπριάνι (αυτός ο μέγας Ιταλός φιλέλληνας, εθελοντής στις Κρητικές Επαναστάσεις) και ο διεθνιστής Παύλος Αργυριάδης, με διασυνδέσεις και επιρροή στο γαλλικό κυρίως σοσιαλιστικό κίνημα, τους οποίους ο Δαδάογλου γνώρισε στο Παρίσι.

Εκεί, επρόκειτο να οργανώσουν μία ομάδα εθελοντών αναρχο-σοσιαλιστών από όλη την Ευρώπη, η οποία συμμετείχε στις αναταραχές του 1862 κατά του Βασιλιά Όθωνα, ενώ αργότερα, με τη συνεπικουρία του έτερου μεγάλου Έλληνα αναρχικού Πλωτίνου Ροδοκανάκη, οργάνωσε μία αναρχική οργάνωση στην Αθήνα, με ελάχιστη όμως επιτυχία.
Εν συνεχεία έζησε στη Νάπολη της Ιταλίας, όπου εντάχτηκε στο εκεί παράρτημα της Πρώτης Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων (το οποίο συνδεόταν άμεσα με τον Μιχαήλ Μπακούνιν που εγκαταστάθηκε εκεί το 1865), οπότε και γνώρισε την Ελληνίδα Μαρία Πανταζή, που εργαζόταν τότε ως εκδιδόμενη, με την οποία έγιναν ζευγάρι.

Μετά το θάνατό του, κατά τη διάρκεια ενός καυγά στη Δημοκρατική Λέσχη (από τους ιδρυτές της οποίας ήταν ο Ιταλός αναρχικός Αμιλκάρε Τσιπριάνι), η δραστήρια αναρχική Μαρία μετέβη στο Παρίσι, όπου έγινε μέλος μιας ένοπλης αναρχικής οργάνωσης, διαδραματίζοντας ενεργό ρόλο στην τρίμηνη Παρισινή Κομμούνα (γνωστή και ως 4η Γαλλική Επανάσταση) του 1871, για να συλληφθεί αργότερα και να εκτελεστεί από τους Bερσαλλιέρους, μένοντας στην ιστορία ως η πρώτη Ελληνίδα που έλαβε μέρος στο διεθνές αναρχικό κίνημα.


Ο δε Πλωτίνος Ροδοκανάκης, γεννημένος στην Αθήνα το 1828, αποτελεί απίστευτη περίπτωση ιστορικής φυσιογνωμίας με δράση στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο Πλωτίνος Ροδοκανάκης – Ένας Έλληνας Αναρχικός (εκδ. Ηλέκτρα, Α΄ έκδοση 2005, Β΄ έκδοση 2008):

«Στα 1861 ένας Έλληνας σοσιαλιστής, ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης, ταξιδεύει από την Ευρώπη στο Νέο Κόσμο. Έχει σπουδάσει ιατρική στη Βιέννη και στο Βερολίνο, φιλοσοφία στο Παρίσι και είναι γαλουχημένος με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πολιτικές θεωρίες της εποχής.

Επηρεασμένος από τον Σαιν Σιμόν, τον Πιερ Ζοζέφ Προυντόν και τον Κάρολο Φουριέ φτάνει στο Μεξικό με σκοπό να εφαρμόσει τις ιδέες του Σοσιαλισμού για τις οποίες αγωνίστηκε με συνέπεια επί 25 χρόνια. Στη χώρα αυτή ο Έλληνας σοσιαλιστής μπόλιασε ιδέες που αλλού δύσκολα γίνονταν κατανοητές. Την ίδια εποχή, η ιδέα και μόνο ότι η ιδιοκτησία είναι κλοπή αντιμετωπιζόταν στην Ευρώπη, με ιερή αγανάκτηση και αποτροπιασμό, αντίθετα από το Μεξικό όπου από αιώνες ίσχυε στους Ινδιάνους η λογική της κοινοτικής γης (Calpuli) την οποία είχαν σφετεριστεί οι μεγαλοκτηματίες. Το «Γη και Ελευθερία», σύνθημα των εξεγέρσεων που ξέσπασαν τις μέρες εκείνες, έμελλε να γίνει το σύμβολο της κατοπινής επανάστασης του Ζαπάτα.

Ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης παρέμεινε σε όλη του τη ζωή αγωνιστής, συνεπής στις ιδέες του κι έγινε γνωστός ως ο ιδρυτής του μεξικάνικου αναρχισμού και μια από τις σημαντικότερες μορφές του πρώιμου εργατικού κινήματος. Με το έργο του επηρέασε σημαντικά το αγροτικό και το εργατικό κίνημα συντελώντας στην προώθηση μερικών από τους σημαντικότερους κοινωνικούς στόχους του. Οι ιδέες και η δράση του, όπως ήταν φυσικό, σε μια συντηρητική κοινωνία και σε μια εποχή έντονων πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων στο Μεξικό, συνάντησαν πολλές αντιδράσεις. Εκείνος, όμως, ήταν πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των φτωχών και κατατρεγμένων κάνοντας πολεμική στους ισχυρούς αντιπάλους του, που μάχονταν τις πολιτικές του ιδέες, όπως αποδεικνύει η πληθώρα των άρθρων που δημοσίευσε στις εφημερίδες της εποχής.

Το όνομα του Πλωτίνου Ροδοκανάκη θα φωτίζει το όραμα για Ισότητα και Δικαιοσύνη των ξεχασμένων της μεξικανικής γης, δίπλα σ’ εκείνο του Εμιλιάνο Ζαπάτα, που παραμένει ο θρυλικός ήρωας των απόκληρων του Μεξικού…

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Αν ή κάθε λογής επαναστατική Κομουνα ή αναρχική εξέγερση, δεν μας φέρνει οικονομικό όφελος σε εμας τις .. πλατιές λαϊκές μάζες ....

[Fluffy]

ο ροδοκανάκης είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση για μελέτη, όπως αναφέρεται είχε σημαντικό ρόλο στο μεξικό.

[Sol]

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Με "Παρισινη Κομουνα " ή χωρίς ...εμείς οι μικροαστοί ΑΙΝΕΙΑΝ, καμια αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις, θα πάρουμε;

Αν ή κάθε λογής επαναστατική Κομουνα ή αναρχική εξέγερση, δεν μας φέρνει οικονομικό όφελος σε εμας τις .. πλατιές λαϊκές μάζες ....

[pylothess]

Παρισινη Κομμουνα: Η μητρα γεννεσης του Φασισμου, απο τον πρωτοφασιστα Μπλανκι στον πρωτοφασιστα Σορελ

Αφού να σκεφτείς ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι,ο Χόρτι ,ο Φράνκο ,ο Πινοσέτ είχαν διαβάσει τη ιστορία της Παρισινής κομμούνας και εμπνεύστηκαν από εκεί.