Εξέγερση του Ίλιντεν, το μακεδονικό έθνος γεννιέται

[Nandros]

Γερό μπουκάκε απο Ντάρνυ.

Δεν μασάει ο πρακτοράκος. Θα πλυθεί και θα ξανάρθει για την 2η δόση!
.

[wooded glade]

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από το να αρνιέται κάποιος τους προγόνους του και την ιστορία τους.

Δεν ήταν ακριβώς πρόγονοι οι Βούλγαροι των Σκοπιανών αλλά περίπου.
Η περιοχή αυτή, η Βαρντάρσκα, ήταν Σέρβικη αλλά την διεκδικούσε η Βουλγαρία. Το 1913 απέτυχε, στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο την κατέλαβε αλλά την ξαναέχασε, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο την κατέλαβε ως το τέλος. Στον δεύτερο πόλεμο οι Γερμανοί δεν είχαν αποφασίσει ακριβώς τι θα έκαναν αλλά βασικά είχαν τάξει στους Βούλγαρους διάφορες περιοχές και την Καβάλα.
Είχε και βουλγαρομακεδόνες εν τω μεταξύ στην περιοχή του Πιρίν.
Οι κάτοικοι της Βαρντάρσκα άλλοι ήταν με τη Σόφια και άλλοι με το Βελιγράδι και υπήρχαν και οι Αλβανοί βέβαια.
Ο Τίτο τώρα μόλις ανακατέλαβε την Βαρντάρσκα πρώτα απ' όλα έστησε στον τοίχο τους νάζους αλλά και τους ναζομακεδόνες.
Μετά έβαλε τους δικούς του και είπαν στους ντόπιους ότι η ξεφτιλισμένη Βουλγαρία θα ελέγχεται από το Βελιγράδι πλέον και θα κατακτήσει και την Ελλάδα. Τους έπεισε μ΄αυτόν τον τρόπο να ξεχάσουν τις σχέσεις τους με τη Βουλγαρία και κατάφερε να τους κρατήσει, παρά την άσχημη τροπή που πήραν τα πράγματα για τα σχέδια του (ο Στάλιν δεν τον άφηνε να γίνει κύριος των Βαλκανίων και στο τέλος του ζήταγε να του παραδώσει και όλη την παραγωγή σιτηρών).
Οι Βούλγαροι εν τω μεταξύ τα παράτησαν, αφ΄ενός γιατί ο Ελληνικός στρατός κατόρθωσε να θέσει υπό έλεγχο τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα πολύ πριν από το Γράμμο και αφ' ετέρου επειδή οι Ρώσοι τους είπαν "άστε τους τους Έλληνες, μην ασχολείστε". Οι Σκοπιανοί λοιπόν απο-βουλγαροποιήθηκαν οριστικώς και το συνέχισαν μόνοι τους από εκεί και μετά, μέχρι εποχής Γκλιγκόρωφ.
Το περίεργο της υποθέσεως είναι ότι τα Αμερικανά και οι υπόλοιποι είχαν πολεμήσει σαν σύμμαχοι της Ελλάδος σε όλους τους πολέμους, εκτός του 1913 που ήταν η προσπάθεια των Βουλγάρων να τα βάλουν μόνοι τους με όλους. Θα περίμενε λοιπόν κανείς να πουν στον Γκλιγκόροφ "άφτα αυτά τώρα", πριν ακόμα το μάθει η Αθήνα ότι τα Σκόπια ήθελαν να ανεξαρτητοποιηθούν ! Όμως είδαμε άλλα έργα.

[Ελβετός Τραπεζίτης]

'
Τα σκοπιανά ούφο έχουν στήσει σαν μνημείο αυτό το ούφο!


.

[Chainis]

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από το να αρνιέται κάποιος τους προγόνους του και την ιστορία τους.

Δεν ήταν ακριβώς πρόγονοι οι Βούλγαροι των Σκοπιανών αλλά περίπου.
Η περιοχή αυτή, η Βαρντάρσκα, ήταν Σέρβικη αλλά την διεκδικούσε η Βουλγαρία. Το 1913 απέτυχε, στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο την κατέλαβε αλλά την ξαναέχασε, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο την κατέλαβε ως το τέλος. Στον δεύτερο πόλεμο οι Γερμανοί δεν είχαν αποφασίσει ακριβώς τι θα έκαναν αλλά βασικά είχαν τάξει στους Βούλγαρους διάφορες περιοχές και την Καβάλα.
Είχε και βουλγαρομακεδόνες εν τω μεταξύ στην περιοχή του Πιρίν.

Για το Ιλιντέν μιλάμε και η εξέγερση ήταν Βουλγάρικη και οι Σκοπιανοί τώρα δεν είδαν και δεν ξέρουν τους Βούλγαρους.

Προφανώς δεν ήταν όλοι Βούλγαροι, η περιοχές του Μοναστηρίου και της Γευγελής είχαν πολλούς Έλληνες κι αλλού μέσα στο κράτος αυτό υπήρχαν Έλληνες.

[Βινόσαυρος]

2 Αυγούστου ή 20 ιουλίου (ανήμερα του αηλιά) με το παλιό ημερολόγιο πριν 115 χρόνια και μια μέρα έχουμε την γέννηση ενός έθνους,
του μακεδονικού. Στο πανηγύρι λοιπόν του προφήτη ηλία σηκώνεται το λάβαρο της επανάστασης του μακεδονικού λαού, ελληνόφωνου,
σλαβόφωνου, βλαχόφωνου, αλβανόφωνου, πατριαρχικών και εξαρχικών και ζητούν με την βία να αποτινάξουν τα οθωμανικά δεσμά
που καταπνίγουν τον πληθυσμό της μακεδονίας. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να καλούν και τουρκόφωνους και μουσουλμάνους στο
πιούρο επαναστατικό κίνημα. Για του λόγου το αληθές αναφέρουν στην διακύρηξη:

«...Ελάτε κοντά μας, αδέλφια μουσουλμάνοι για να πολεμήσουμε τους εχθρούς σας και εχθρούς μας. Ελάτε κάτω από την σημαία της “Αυτόνομης Μακεδονίας”! Ή Μακεδονία είναι ή κοινή μας μάννα και φωνάζει για βοήθεια.
Ελάτε να συντρίψουμε τις αλυσίδες της δουλείας για να γλιτώσουμε από τα βάσανα και τα μαρτύρια και να στεγνώσουμε τους ποταμούς αίματος και δακρύων.
Ελάτε κοντά μας, αδέλφια να ενώσουμε τις καρδιές και τις ψυχές...».
΄

Στο Ίλιντεν οι εξεγερμένοι ύψωναν βουλγάρικες σημαίες και τραγουδούσαν βουλγάρικα πατριωτικά τραγούδια όπως το "Μακεντόνια στάρα Μπουλγκάρια"=Μακεδονία παλιά Βουλγαρία, ενώ ο εκ των ηγετών του κινήματος Νίκολα Κάρεφ απευθύνθηκε στο συγκεντρωμένο πλήθος με την προσφώνηση "αδέρφια Βούλγαροι".

εδώ έλεγαν αδέλφια μας μουσουλμάνοι(ή μήπως δεν έλεγαν;), δε θα έλεγαν και αδέρφια μας βούλγαροι;
Σημασία έχει ότι στην εξέγερση του ιλιντεν πήραν μέρος όλοι οι παραπάνω που ανέφερα ακόμα και ο ιωνας επιβεβαιώνει την συμμετοχή πατριαρχικών και εξαρχικών, που ήταν το πρωταρχικό κριτήριο διαχωρισμού, αλλά μόνο σλαβόφωνων. Βέβαια αυτοί που δώσαν την ζωή τους μετά από λίγο ήταν και αλβανόφωνοι και ελληνόφωνοι και βλαχόφωνοι.

Όσοι Σλάβοι της Μακεδονίας μετανάστευαν στις ΗΠΑ και στον Καναδά εκείνη την εποχή, αυτοπροσδιορίζονταν ως Βούλγαροι, ίδρυαν παντού βουλγάρικους συλλόγους και σχολεία και αρκετοί επέστρεψαν με την έναρξη των βαλκανικών πολέμων για να καταταγούν και να πολεμήσουν στις τάξεις του βουλγάρικου στρατού. Μόνο μετά το 1945, με την έλευση νέων μεταναστατών από την Τιτοϊκή πλέον "Δημοκρατία της Μακεδονίας" οι απόγονοί τους "εκμακεδονίστηκαν".

Είσαι σίγουρος πως δεν υπάρχουν έγγραφα-διαβατήρια πριν το 45 που δεν αναφέρουν σαν εθνικότητα την μακεδονική;

[Golden Age]

σηκώνεται το λάβαρο της επανάστασης του μακεδονικού λαού,

Το λάβαρο της επανάστασης του μακεδονικού λαού, δηλαδή του Ελληνισμού της Μακεδονίας, σηκώθηκε το 1821.

Σιγά μην περίμεναν οι Μακεδόνες του βουλγαροκίνητους πράκτορες που κατασκεύασαν νέα εθνική ταυτότητα 82 χρόνια μετά για να ξεσηκωθούν.

17 Μαΐου 1821 Η Επανάσταση στη Χαλκιδική

Η ηρωική Χαλκιδική μας ...!!!

Το χρονικό της Επανάστασης

Γιορτάζουμε σήμερα την κήρυξη της Επανάστασης του ηρωικού Λαού του Πολυγύρου και της Χαλκιδικής εναντίον των Τούρκων, που έγινε το βράδυ της 16ης προς την 17η Μαΐου 1821.


Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι έγινε εκείνες τις μέρες στον τόπο μας, να μπούμε μέσα στην ψυχή των κατοίκων του Πολύγυρου και της ευρύτερης περιοχής της Χαλκιδικής, και να βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα για το νόημα της Επανάστασης και το μήνυμα που δίνει σήμερα για το ρόλο της Χαλκιδικής στην ελληνική επικράτεια.

Ο Εμμ. Παππάς έφθασε στις 23 Μαρτίου 1821 στο Άγιο Όρος. Στη Μονή Εσφιγμένου, όπου ο ηγούμενος Ευθύμιος ήταν και αυτός μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, γίνεται μυστική συνέλευση των προϊσταμένων των μονών, και προετοιμασία για την Επανάσταση.

Ο Γιουσούφ πασάς στη Θεσσαλονίκη μαθαίνοντας τις κινήσεις των Ελλήνων στο Άγιο Όρος και τις επαναστατικές ενέργειες των ραγιάδων, διατάζει τους πρόκριτους της Χαλκιδικής να παρουσιασθούν στη Θεσσαλονίκη.

Οι πρόκριτοι στέλνουν στη θέση τους άσημους κατοίκους, που ο πασάς τους φυλακίζει στα υπόγεια του κονακιού του. Διατάζει 2 διοικητές με 500 άνδρες ο καθένας να εισβάλλουν στη Χαλκιδική.

Στον Πολύγυρο ο πρόκριτος Κύρκος Παπαγεωργάκης με τα αδέρφια του Γιάννη και Μαυρουδή Παπαγεωργάκη μυούν και άλλους ντόπιους στη Φιλική Εταιρεία, και σε συνεργασία με άλλους φιλικούς από Θεσσαλονίκη και Άγιο Όρος οργανώνουν στον Πολύγυρο τον αγώνα.

Η τουρκική φρουρά του Πολυγύρου, στις 16 Μαΐου αρχίζει να προκαλεί, να βρίζει, να απειλεί, να πυροβολεί τους κατοίκους και στο τέλος σκοτώνει τον πρόκριτο του Πολυγύρου, Κύρκο Παπαγεωργάκη.

Ο Κύρκος Παπαγεωργάκης έγινε ο πρωτομάρτυρας της Χαλκιδικής

Μετά την δολοφονία του Κύρκου Παπαγεωργάκη, οι κάτοικοι είναι σε αναβρασμό.

Μαζεύονται κρυφά και παίρνουν την απόφαση να αντισταθούν στους Τούρκους. Το βράδυ της Παρασκευής 16ης προς ξημερώματα Σαββάτου 17ης Μαΐου παίρνουν τα όπλα και επιτίθενται κατά της τουρκικής φρουράς στην πρωτεύουσα του νομού μας. Οι Πολυγυρινοί αποδεκατίζουν τους Τούρκους.

Σε ενέδρα, κοντά την περιοχή του Παλαιοκάστρου (Καατζίκ) οι Πολυγυρινοί έρχονται αντιμέτωποι με τις τούρκικες ενισχύσεις από την Θεσσαλονίκη. Δίνεται μάχη σώμα με σώμα, αποκρούουν το τούρκικο ασκέρι και οι Τούρκοι υποχωρούν και επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή ήταν η πρώτη μάχη και η πρώτη νίκη του αγώνα σ? όλη τη Μακεδονία.

Οι επιτυχίες των Πολυγυρινών εξοργίζουν τον Γιουσούφ πασά που διατάζει να σφαγούν 200 και περισσότεροι Έλληνες όμηροι.

Οι αγριότητες των Τούρκων στη Θεσσαλονίκη δεν τρομοκρατούν τους Χαλκιδικιώτες και στις 23 Μαΐου κηρύσσουν επίσημα την Επανάσταση στο Άγιο Όρος. Ο Εμμ. Παππάς ονομάζεται Αρχηγός και Υπερασπιστής της Μακεδονίας

Η φλόγα της Επανάστασης μεταδίδεται από τον Πολύγυρο στη Κασσάνδρα και στις 27 Μαΐου ακολουθούν η Ορμύλια, ο Παρθενώνας, η Νικήτη, τα Μαντεμοχώρια και τα χωριά της Καλαμαριάς. Απ? όλη τη Χαλκιδική συγκεντρώνονται 4000 πολεμιστές και ο Εμμ. Παππάς οργανώνει δύο σώματα: ένα με αρχηγό τον ίδιο και 1000 μοναχούς και Μαντεμοχωρίτες, που συγκεντρώθηκαν στον Άθω \

και το άλλο με παλικάρια από όλη τη Χαλκιδική και αρχηγό τον ανδρείο Συκιώτη οπλαρχηγό, Στάμο Χάψα.

Το σώμα του Εμμ. Παππά, καταλαμβάνει θέσεις στα στενά της Ρεντίνας και στη Νέα Απολλωνία, για να εμποδίσει τον τουρκικό στρατό που έρχεται από τη Δράμα

Η σύρραξη με τους Τούρκους δεν κράτησε πολύ. Οι Χαλκιδικιώτες επαναστάτες με τα ελάχιστα πολεμοφόδια υποχωρούν μπροστά στον πολυπληθέστερο και οργανωμένο τουρκικό στρατό και διασκορπίζονται ή καταφεύγουν στο Άγιο Όρος.

Ο Εμμ. Παππάς με 200 πολεμιστές καταφεύγει στον Πολύγυρο, στις 16 Ιουνίου, όπου ήταν ο Μαυρουδής Παπαγεωργάκης, άξιος πολεμιστής. Λόγω έλλειψης πολεμοφοδίων, όλοι μαζί εγκαταλείπουν τον Πολύγυρο και υποχωρούν στην Κασσάνδρα.

Ο Καπετάν Χάψα βρίσκεται, στα Βασιλικά. Κάτω από τη Μονή της Αγίας Αναστασίας, στη θέση «Κούτσουρο», γίνεται σφοδρή μάχη, όπου ο Καπετάν Χάψας και τα 200 παλικάρια του πέφτουν ηρωικά στο πεδίο της μάχης, αφού έχουν εξοντώσει αρκετούς τούρκους.

Στο σημείο αυτό υπάρχει ανδριάντας, δίπλα στο δρόμο, για να μας θυμίζει τον δικό μας Αθανάσιο Διάκο, τον Χαλκιδικιώτη Καπετάν Χάψα και τα 200 παλικάρια του.

Μετά τη μάχη των Βασιλικών, οι Τούρκοι προχωρούν στο εσωτερικό της Χαλκιδικής και καταστρέφουν τα πάντα. Αγία Αναστασία, Βασιλικά, Γαλάτιστα, Βάβδος παραδίδονται στις φλόγες...

Ο Πολύγυρο καίγεται....!!! και από τα 1600 σπίτια μόνο 2-3 σώζονται. Όλοι οι κάτοικοι και οι πολεμιστές υποχωρούν στη Κασσάνδρα και προς τη θάλασσα. Πολλοί μπαίνουν στα πλοία και φεύγουν για τα νησιά. Ο Μπαϊράμ αφού πέρασε και κατέστρεψε πολλά χωριά της Χαλκιδικής, φεύγει για τη Νότια Ελλάδα.

Οι Έλληνες πολεμιστές που έμειναν στην Κασσάνδρα, οχυρώνονται στη Ποτίδαια, όπου αντιστέκονται μέχρι το φθινόπωρο.

Τότε ο θηριώδης πασάς Αβδούδ Αβούδ με 18.000 άνδρες και ιππικό, φθάνει στα τέλη Οκτωβρίου απέναντι από το οχυρό των υπερασπιστών.

Στις 30 Οκτωβρίου 1821, καταφέρνει να περάσει την τάφρο και να αποδεκατίσει την αντίσταση των Χαλκιδικιωτών .

Ο Αβούδ προχωρεί σε φοβερές καταστροφές στα χωριά της Κασσάνδρας, και τα γεγονότα αυτά έμειναν στην ιστορία με τον χαρακτηρισμό «Χαλασμός».

Η Χαλκιδική παραδίδεται στις φλόγες.

Ο Εμμ. Παππάς, που είχε καταφύγει στο Άγιο Όρος, σώθηκε φεύγοντας προς την Ύδρα, αλλά πέθανε στο πλοίο από την στενοχώρια του.

Η ηρωική επανάσταση της Χαλκιδικής άρχισε στις 17 Μαΐου 1821 στον Πολύγυρο και τελείωσε στις 30 Οκτωβρίου 1821 στην Κασσάνδρα.

Κράτησε πάνω από 5 μήνες και βοήθησε να εδραιωθεί η Επανάσταση στη Νότια Ελλάδα.

Ο τόπος μας είχε πολλά θύματα και έπαθε μεγάλες καταστροφές, αλλά η προσφορά του στον γενικότερο αγώνα της πατρίδας μας ήταν ανεκτίμητη.

Όλοι εμείς, μικροί και μεγάλοι, γονείς, δάσκαλοι και παιδιά της Χαλκιδικής

τιμούμε τους Χαλκιδικιώτες ήρωες και ηρωίδες...!!!

http://dim-simantr.chal.sch.gr/autosch/ ... 1821-.html

Tο άγνωστο ολοκαύτωμα της Νάουσας στις 22 Απριλίου 1822


Εφάμιλλος της ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου είναι ο κατά των Τούρκων αγώνας των Ναουσαίων, οι οποίοι, παρότι ζούσαν με προνόμια την περίοδο της τουρκοκρατίας, ξεσηκώθηκαν από τον δεύτερο χρόνο της ελληνικής επανάστασης, επιδιώκοντας την ελευθερία τους.

Της Μαρίας Καραούλη

Δυστυχώς, ο ξεσηκωμός των Ναουσαίων καταπνίγηκε στο αίμα και καταγράφηκε στην ιστορία ως η πιο αιματηρή σελίδα της. Η ελληνική πολιτεία, τιμώντας τη θυσία των Ναουσαίων και την ηρωική πράξη των γυναικών -που δεν θέλησαν να πέσουν στα χέρια των Τούρκων, ως άλλες Σουλιώτισσες γκρεμίστηκαν μαζί με τα παιδιά τους στον καταρράκτη της Αράπιστας και πέρασαν στην αιωνιότητα ελεύθερες-, το 1955 με βασιλικό διάταγμα χαρακτήρισε ηρωική πόλη τη Νάουσα για τους αγώνες και τις θυσίες της στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, πλάι στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι.

Το ολοκαύτωμα των Ναουσαίων τιμάται κάθε χρόνο[...]Ήταν Κυριακή του Θωμά, στις 22 Απριλίου του 1822, οπότε η πόλη πέφτει, παραδομένη στις πολυπληθέστερες δυνάμεις του διοικητή της Θεσσαλονίκης Εμπού Λουμπούτ.

Το «άγνωστο» ολοκαύτωμα

Το ολοκαύτωμα της Νάουσας είναι κυρίως γνωστό από τη θυσία των γυναικών που έπεσαν στην Αράπιτσα, κι αυτό εξαιτίας της μικρής αναφοράς που γίνεται στα μαθητικά εγχειρίδια του δημοτικού. Όμως η θυσία των Ναουσαίων και ο αγώνας τους για ελευθερία ήταν πολύ μεγαλύτερα, αφού, όπως καταγράφουν έγκριτοι ιστορικοί, στη σφαγή χιλιάδων κατοίκων της πόλης εκτός από τους Τούρκους «συνέβαλαν», και μάλιστα με πολλή αγριότητα, και οι Εβραίοι.

Χαρακτηριστικά, ο Σπυρίδων Τρικούπης γράφει: «Πάμπολλοι δε Εβραίοι ένοπλοι και πολύδιψοι χριστιανικού αίματος παρηκολούθουν τον τουρκικόν στρατόν ως εκούσιοι δήμιοι. Ούτοι έλκοντες έξω της πόλεως τους χριστιανούς τους ερροπάλιζαν κατακέφαλα, και πίπτοντας κατά γης τους έσφαζαν ως βόας». Στο πλαίσιο άμβλυνσης του αντισημιτισμού, το κεφάλαιο που αναφέρεται στις αγριότητες των Εβραίων απαλείφθηκε με παρέμβαση του Γιώργου Παπανδρέου, όταν ήταν υπουργός Παιδείας.

Το ιστορικό της σφαγής

Η Νάουσα στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης ήταν μια ευημερούσα πόλη με χίλιες οικογένειες, καθώς, όπως λέγεται, απολάμβανε ειδικά προνόμια που της εξασφάλισε η «βαλιντέ σουλτάνα» (βασιλομήτωρ). Παρόλα αυτά, ο λαός τής Νάουσας θα ξεσηκωθεί ενάντια στον τούρκο κατακτητή τον Φεβρουάριο του 1822, με ηγετικές μορφές τον Ζαφειράκη Λογοθέτη, τον Αναστάσιο Καρατάσο και τον Αγγελή Γάτσο.

Γρήγορα απελευθερώνουν τη Νάουσα και την γύρω περιοχή και φτάνουν μέχρι τη Βέροια. Παρότι οι Τούρκοι φεύγουν τρομοκρατημένοι, εν τούτοις οι Έλληνες δεν κυριεύουν την πόλη, καθώς μαθαίνουν πως ήδη εκστρατεύει εναντίον τους ο διοικητής της Θεσσαλονίκης Mεχμέτ Eμίν πασάς, γνωστός και ως Αμπντούλ Eμπού Λουμπούτ (ο ροπαλοφόρος), με 15.000 στρατιώτες και 12 κανόνια. Το εκστρατευτικό σώμα το ακολουθούσαν και 600 Εβραίοι, οι οποίοι είχαν πληρώσει τους Τούρκους για την απόκτηση των δικαιωμάτων πάνω στους εν δυνάμει σκλάβους και την πώλησή τους στα σκλαβοπάζαρα της εποχής.

Στην πόλη της Νάουσας καταφθάνουν περί τις 5.000 χιλιάδες οικογένειες των γύρω περιοχών για να προστατευτούν από την επερχόμενη καταστροφή. Οι όροι όμως είναι άνισοι. Ο Αμπντούλ Εμπού, παρ’ όλη την αντίσταση που συναντά για περίπου έναν μήνα, θα φτάσει τελικά στη Νάουσα στις 11 Απριλίου 1822. Έπειτα από ολιγοήμερη αντίσταση περίπου 400 αγωνιστών και των συν αυτώ, η πόλη πέφτει στα χέρια των Οθωμανών στις 22 Απριλίου 1822.

Οι αγριότητες

Ακολουθούν σκηνές αλλοφροσύνης. Η πόλη επί πέντε ημέρες γίνεται πεδίο σφαγών και λεηλασιών από Τούρκους και Εβραίους. Μαζί με τη Νάουσα περίπου 120 χωριά πυρπολήθηκαν. Εκτιμήσεις υπολογίζουν τον αριθμό των θυμάτων έως περίπου 5.000, ενώ άλλοι τόσοι (κυρίως γυναικόπαιδα) αιχμαλωτίστηκαν για να πάρουν τον δρόμο των σκλαβοπάζαρων, αν και, σύμφωνα με τα τουρκικά αρχεία, τα θύματα ήταν μόνο 409 και άλλοι τόσοι περίπου οι αιχμάλωτοι.

Οι σύζυγοι των τριών οπλαρχηγών εστάλησαν ως δώρο στον βεζίρη της Θεσσαλονίκης, και όπως μας πληροφορεί ο Σπυρίδων Τρικούπης, «η μεν γυναίκα του Γάτσου ετούρκευσεν αποδειλιάσασα ενώπιον των βασάνων, αι δε δύο άλλαι μη αλλαξοπιστήσασαι προσηλώθησαν (σ.σ.: καρφώθηκαν) απέναντι αλλήλων όρθιαι επί του τοίχου μιας των αιθουσών του παλατίου του θηριώδους βεζίρη και απέθαναν πολυειδώς βασανιζόμεναι…». Άλλες γυναίκες, αναζητώντας έναν πιο έντιμο θάνατο, προτίμησαν να πνιγούν μαζί με τα παιδιά τους πέφτοντας στον καταρράκτη της Αράπιτσας στους «Στουμπάνους», ο οποίος κατέληγε στη λίμνη του Παλαιοπύργου, που έκτοτε ονομάστηκε «Μαύρο Νερό» (ή «Μαύρη Λίμνη»).

Ο Αμπντούλ Εμπού, όμως, είχε μεριμνήσει και για το δώρο του σουλτάνου αλλά και για τη δική του διασκέδαση. Έτσι, συγκέντρωσε εν μέσω των στρατιωτών του περίπου 1.500 αιχμάλωτους, άνδρες και γυναικόπαιδα, στην θέση Κιόσκι. Εκεί οι Εβραίοι ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο, και αφού τους έσφαξαν, τα κεφάλια τους ταριχεύτηκαν και στάλθηκαν στην Κωνσταντινούπολη ως τεκμήριο της νίκης του Εμπού, ενώ τα πτώματά τους αφέθηκαν βορά στα ζώα και τα αρπακτικά πουλιά. Ο θρύλος λέει πως τόσο πολύ ήταν το αίμα που πότισε τη γη, ώστε για τα επόμενα πέντε χρόνια δεν φύτρωνε χορτάρι σε εκείνο το σημείο. Έκθεση ξένου προξενείου στη Θεσσαλονίκη περιγράφει τις δραματικές σκηνές που προηγήθηκαν της «διαλογής» των σκλάβων και έλαβαν χώρα πλάι στον τόπο των σφαγών: «Όλο το Κιόσκι είχε μετασχηματιστεί εις πανηγύρι κλαυθμώνος, ένθεν ανθρωπομακελείον, ένθεν αγοραπώλησις αιχμαλώτων, γυναικών, παιδιών, διηρημένον εις πωλητάς, διαφόρους, ένας έχων την μητέρα, άλλος τα τέκνα, έσκουζαν και τσίριζαν τα παιδιά διά τας μάνας των, αλλά αδύνατον, διότι άλλος είχε τους μεν, άλλος τους δε…».

http://www.pontos-news.gr/article/20528 ... ilioy-1822

[Χουργιατς]

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από το να αρνιέται κάποιος τους προγόνους του και την ιστορία τους.

υπάρχει, να θεωρεί το πεγκινγκ στρέητ αν το κάνει η κοπέλα του

[Βινόσαυρος]

golden δεν είχαν όμως μακεδονική εθνική συνειδηση, αυτή ωρίμασε στο ίλιντεν.

[Golden Age]

golden δεν είχαν όμως μακεδονική εθνική συνειδηση, αυτή ωρίμασε στο ίλιντεν.

Δεν υπήρχε "μακεδονική εθνική συνείδηση". Αυτό ήταν ένα δημιούργημα πρακτόρων της βουλγαρικής προπαγάνδας, καθότι ως Βούλγαροι δεν μπορούσαν να επιτύχουν τους στόχους τους. Ο ίδιος ο εμπνευστής της απο ένα σημείο και μετά δήλωνε ανοιχτά Βούλγαρος.

[μίστερ μαξ]

Είναι χρέος όλων μας να στηρίξουμε το νέο αυτό έθνος. Ελληνες - Μακεδόνες, φιλία από την Αρχαία Ιστορία. Μάλιστα, παρόλο που οι άλλοι έλληνες θεωρούσαν τους μακεδόνες βάρβαρους, τους άφησαν μερικές χρονιές να συμμετέχουν στην ολυμπιάδα.

[Βινόσαυρος]

golden δεν είχαν όμως μακεδονική εθνική συνειδηση, αυτή ωρίμασε στο ίλιντεν.

Δεν υπήρχε "μακεδονική εθνική συνείδηση". Αυτό ήταν ένα δημιούργημα πρακτόρων της βουλγαρικής προπαγάνδας, καθότι ως Βούλγαροι δεν μπορούσαν να επιτύχουν τους στόχους τους. Ο ίδιος ο εμπνευστής της απο ένα σημείο και μετά δήλωνε ανοιχτά Βούλγαρος.

η βουλγάρικη προπαγάνδα προσπάθησε να οικειοποιηθεί το επαναστατικό κίνημα των μακεδόνων αλλά αυτό το λέω στην αρχική δημοσιευση, τι ξαναλέμε;

[Golden Age]

golden δεν είχαν όμως μακεδονική εθνική συνειδηση, αυτή ωρίμασε στο ίλιντεν.

Δεν υπήρχε "μακεδονική εθνική συνείδηση". Αυτό ήταν ένα δημιούργημα πρακτόρων της βουλγαρικής προπαγάνδας, καθότι ως Βούλγαροι δεν μπορούσαν να επιτύχουν τους στόχους τους. Ο ίδιος ο εμπνευστής της απο ένα σημείο και μετά δήλωνε ανοιχτά Βούλγαρος.

η βουλγάρικη προπαγάνδα προσπάθησε να οικειοποιηθεί το επαναστατικό κίνημα των μακεδόνων αλλά αυτό το λέω στην αρχική δημοσιευση, τι ξαναλέμε;

Δεν προσπάθησε να το οικοιοποιηθεί. Η ίδια το δημιούργησε. Απο το 1870 μέχρι το 1900, οι πράκτορες της Βουλγαρίας και της βουλγαρικής Εξαρχείας (στη δημιουργία της οποίας συνέβαλλε τα μέγιστα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ακριβώς εξαιτίας του φόβου της για τον Ελληνισμό), προσπαθούσαν να οικοιοποιηθούν τους Μακεδόνες, δηλαδή τον Ελληνισμό της Μακεδονίας. Έκαναν προπαγάνδα, τους μπέρδευαν όσο μπορούσαν. Δεν τους έβγαινε. Έτσι επινόησαν το (πρώτα) "εθνικά Μακεδόνες, οι οποίοι δεν είναι Έλληνες" (και σε δεύτερη φάση το "οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι", στο επόμενο βήμα του σχεδιασμού). Ο σχεδιασμός όμως δεν βγήκε στη Βουλγαρία όπως ακριβώς θα επιθυμούσε (δηλαδή στο δεύτερο στάδιο) κι έτσι της γύρισε μπούμερανκ (μεταξύ άλλων χάνοντας συνειδησιακά πάρα πολύ μεγάλο αριθμό ομοεθνών της που έμεναν στη Μακεδονία και κυρίως στις βορειότερες περιοχές (οθωμανική "Μακεδονία"), όπου είχε αντιδικία με τους Σέρβους). Έτσι προέκυψε το "μακεδονικό έθνος".

[Βινόσαυρος]

Δεν υπήρχε "μακεδονική εθνική συνείδηση". Αυτό ήταν ένα δημιούργημα πρακτόρων της βουλγαρικής προπαγάνδας, καθότι ως Βούλγαροι δεν μπορούσαν να επιτύχουν τους στόχους τους. Ο ίδιος ο εμπνευστής της απο ένα σημείο και μετά δήλωνε ανοιχτά Βούλγαρος.

η βουλγάρικη προπαγάνδα προσπάθησε να οικειοποιηθεί το επαναστατικό κίνημα των μακεδόνων αλλά αυτό το λέω στην αρχική δημοσιευση, τι ξαναλέμε;

Δεν προσπάθησε να το οικοιοποιηθεί. Η ίδια το δημιούργησε. Απο το 1870 μέχρι το 1900, οι πράκτορες της Βουλγαρίας και της βουλγαρικής Εξαρχείας (στη δημιουργία της οποίας συνέβαλλε τα μέγιστα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ακριβώς εξαιτίας του φόβου της για τον Ελληνισμό), προσπαθούσαν να οικοιοποιηθούν τους Μακεδόνες, δηλαδή τον Ελληνισμό της Μακεδονίας. Έκαναν προπαγάνδα, τους μπέρδευαν όσο μπορούσαν. Δεν τους έβγαινε. Έτσι επινόησαν το (πρώτα) "εθνικά Μακεδόνες, οι οποίοι δεν είναι Έλληνες" (και σε δεύτερη φάση το "οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι", στο επόμενο βήμα του σχεδιασμού). Ο σχεδιασμός όμως δεν βγήκε στη Βουλγαρία όπως ακριβώς θα επιθυμούσε (δηλαδή στο δεύτερο στάδιο) κι έτσι της γύρισε μπούμερανκ (μεταξύ άλλων χάνοντας συνειδησιακά πάρα πολύ μεγάλο αριθμό ομοεθνών της που έμεναν στη Μακεδονία και κυρίως στις βορειότερες περιοχές (οθωμανική "Μακεδονία"), όπου είχε αντιδικία με τους Σέρβους). Έτσι προέκυψε το "μακεδονικό έθνος".

Στα επόμενα στάδια μετά το ίλιντεν το τιμωρό χέρι του μακεδονικού λαού εκτέλεσε ουκ ολίγους πράκτορες του βουλγαρισμού, επομένως όλη η αυτή παραφιλολογία, θεωρία συνομωσίας που είναι και η μοναδική στην ελληνική και βουλγάρικη βιβλιογραφίες και ρητορικές καταρίπτεται από τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα.

[Golden Age]

η βουλγάρικη προπαγάνδα προσπάθησε να οικειοποιηθεί το επαναστατικό κίνημα των μακεδόνων αλλά αυτό το λέω στην αρχική δημοσιευση, τι ξαναλέμε;

Δεν προσπάθησε να το οικοιοποιηθεί. Η ίδια το δημιούργησε. Απο το 1870 μέχρι το 1900, οι πράκτορες της Βουλγαρίας και της βουλγαρικής Εξαρχείας (στη δημιουργία της οποίας συνέβαλλε τα μέγιστα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ακριβώς εξαιτίας του φόβου της για τον Ελληνισμό), προσπαθούσαν να οικοιοποιηθούν τους Μακεδόνες, δηλαδή τον Ελληνισμό της Μακεδονίας. Έκαναν προπαγάνδα, τους μπέρδευαν όσο μπορούσαν. Δεν τους έβγαινε. Έτσι επινόησαν το (πρώτα) "εθνικά Μακεδόνες, οι οποίοι δεν είναι Έλληνες" (και σε δεύτερη φάση το "οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι", στο επόμενο βήμα του σχεδιασμού). Ο σχεδιασμός όμως δεν βγήκε στη Βουλγαρία όπως ακριβώς θα επιθυμούσε (δηλαδή στο δεύτερο στάδιο) κι έτσι της γύρισε μπούμερανκ (μεταξύ άλλων χάνοντας συνειδησιακά πάρα πολύ μεγάλο αριθμό ομοεθνών της που έμεναν στη Μακεδονία και κυρίως στις βορειότερες περιοχές (οθωμανική "Μακεδονία"), όπου είχε αντιδικία με τους Σέρβους). Έτσι προέκυψε το "μακεδονικό έθνος".

Στα επόμενα στάδια μετά το ίλιντεν το τιμωρό χέρι του μακεδονικού λαού εκτέλεσε ουκ ολίγους πράκτορες του βουλγαρισμού, επομένως όλη η αυτή παραφιλολογία, θεωρία συνομωσίας που είναι και η μοναδική στην ελληνική και βουλγάρικη βιβλιογραφίες και ρητορικές καταρίπτεται από τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα.

Η απάντηση υπάρχει στην παράθεση που κάνεις:

Έτσι επινόησαν το (πρώτα) "εθνικά Μακεδόνες, οι οποίοι δεν είναι Έλληνες" (και σε δεύτερη φάση το "οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι", στο επόμενο βήμα του σχεδιασμού). Ο σχεδιασμός όμως δεν βγήκε στη Βουλγαρία όπως ακριβώς θα επιθυμούσε (δηλαδή στο δεύτερο στάδιο) κι έτσι της γύρισε μπούμερανκ (μεταξύ άλλων χάνοντας συνειδησιακά πάρα πολύ μεγάλο αριθμό ομοεθνών της που έμεναν στη Μακεδονία και κυρίως στις βορειότερες περιοχές (οθωμανική "Μακεδονία"), όπου είχε αντιδικία με τους Σέρβους). Έτσι προέκυψε το "μακεδονικό έθνος".

[Βινόσαυρος]

ας γιορτασουμε λοιπον την γεννηση του εθνους που είδε το φως της ιστορίας το 1903.