Ποιος Μελιγαλάς; Στο Μπούλκες να δείτε πηγάδες!

[Αγις]

Αν επικρατουσαν οι κομθουνιστοσυμμοριτες ειναι πασιφανες πως η Καμποτζη του Πολ Ποτ θα ηταν παιδικη χαρα σε σχεση με το τι θα γινοταν στη Ελλαδα

[Γάταρος]

Αν επικρατουσαν οι κομθουνιστοσυμμοριτες ειναι πασιφανες πως η Καμποτζη του Πολ Ποτ θα ηταν παιδικη χαρα σε σχεση με το τι θα γινοταν στη Ελλαδα

Κι αυτοί κλαίγονται για το παρακάτω.



Κακώς τους προστάτευαν επιτρέποντάς τους να κάνουν διακοπές σ' ελληνικά νησιά. Κανονικά έπρεπε να τους αφήσουν μέσα στην ελληνική κοινωνία για να τους εξηγηθούν οι συγγενείς των θυμάτων όπως τους εξηγήθηκε ο Α2.

Π.χ. ας υποθέσουμε ότι έρχεται να μείνει δίπλα σου κάποιος που είτε έκανε ο ίδιος τα παρακάτω εγκλήματα είτε βρισκόταν στην πλευρά εκείνων που έκαναν αυτά τα εγκλήματα. Ας υποθέσουμε ότι είσαι συγγενής των θυμάτων.



Ε τον γαμάς ή δεν τον γαμάς;

[Γάταρος]

Το τραγικό τέλος του κομμουνιστή Κώστα Καραγιώργη, στις φυλακές της Securitate στην Ρουμανία!
Ο Κώστας Καραγιώργης (Γυφτοδήμος), είχε "βαρύ" βιογραφικό: γιατρός, παλιό ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, που προπολεμικά πέρασε από εξορίες και φυλακές, γ.γ. της οργάνωσης Θεσσαλίας του ΚΚΕ και οργανωτής του ΕΑΜ κατά την περίοδο της κατοχής, διευθυντής του "Ριζοσπάστη" από το 1944 ως το 1947, εν συνεχεία στρατηγός του ΔΣΕ.
Μετά την ήττα, κατέφυγε στην Ρουμανία. Διαφώνησε με τον "Έλληνα Στάλιν" Ζαχαριάδη, καθαιρέθηκε από την Κεντρική Επιτροπή, διαγράφηκε με συνοπτικές διαδικασίες από το ΚΚΕ και παραδόθηκε στην διαβόητη Securitate, την μυστική αστυνομία της Ρουμανίας. Κλείστηκε στις φυλακές Μαρτζινένι, ανακρίθηκε & βασανίστηκε αγρίως από στελέχη του ΚΚΕ, κι άφησε την τελευταία του πνοή το 1954, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Στην μνήμη του, η γυναίκα του, Μαρία (μέλος του ΚΚΕ και βουλευτής της ΕΔΑ), έγραψε το 2011 ένα βιβλίο με τίτλο «Κώστας Καραγιώργης (1905-1955): ο άνθρωπος, ο κομμουνιστής, ο δημοσιογράφος, ο αγωνιστής, το εξιλαστήριο θύμα». Το βιβλίο εκδόθηκε σε λίγα αντίτυπα και χαρίστηκε σε φίλους και γνωστούς της οικογένειας.
Απ' αυτό το βιβλίο, επέλεξα κάποια χαρακτηριστικά σημεία, τα οποία και θα σας παραθέσω:
«Οι βασανισμοί κάθε είδους ατέλειωτοι. Ψυχολογικοί και σωματικοί! Ο πόλεμος νεύρων στα μπουντρούμια της Σεκουριτάτε που τον έκλεισαν δεν έχει τέλος. Του έβαλαν και έναν δικό τους χαφιέ –δήθεν κρατούμενο– για να τον "ψαρεύει", κι αυτός έδινε καθημερινό ραπόρτο στους δημίους του. Κι από τροφή ούτε λόγος να γίνεται. Κάπου-κάπου κανένα ξεροκόμματο. Το μαρτύριο των ανακρίσεων. Ξανά οι ίδιες και οι ίδιες, παραλλαγμένες, μήπως πέσει σε αντιφάσεις, γίνονταν στα ξάφνου, για να τον πιάσουν εξ απήνης, πρωί, μεσάνυχτα, μεσημέρι και βασανιστήρια ανάμεσα»
«Τις ανακρίσεις διεξήγαγε ένα κλιμάκιο "ανακριτών", συγκροτημένο από την ομάδα Ζαχαριάδη, υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Βλαντά (το φθινόπωρο του 1949 είχε διευθύνει τις φρικιαστικές ανακρίσεις σε εκατοντάδες αντάρτες της 7ης Μεραρχίας του ΔΣΕ στον Έβρο και στη Βουλγαρία, αναζητώντας "πράκτορες του εχθρού" ανάμεσά τους). Αρχιανακριτής ήταν ο Ηλίας Καρράς, παλιό μέλος του ΚΚΕ, άνθρωπος χαμηλής μόρφωσης και χαμηλού πνευματικού επιπέδου»
Το τέλος του Καραγιώργη αφηγήθηκε ο παλιός αντάρτης του ΔΣΕ Δημήτρης Χαρλέπας, πολιτικός κρατούμενος στο ίδιο κάτεργο:
«Οι συνθήκες ήταν άθλιες κι ο Κώστας αρρώστησε. Στην έκκλησή μας να εξεταστεί από γιατρό, δεχτήκαμε αντίποινα. Δεν μπορούσε να κουνηθεί από το κρεβάτι του. Ύστερα από τις επίμονες διαμαρτυρίες μας τον πήρανε και τον μετέφεραν στο ιατρείο της φυλακής. Την άλλη μέρα που μας βγάλανε στην αυλή για να πάρουμε λίγο αέρα, είδα το παράθυρο του ιατρείου ανοιχτό, πήγα από περιέργεια και κοίταξα μέσα. Εκεί είδα για τελευταία φορά τον Καραγιώργη, πάνω σ' ένα σανιδένιο κρεβάτι, αυτή τη φορά νεκρό. Πώς τον θάψανε και πού, κανένας μας δεν έμαθε»
Ο θάνατος του Καραγιώργη, καταγράφηκε ως φυσικός. Ωστόσο, η Μαρία Καραγιώργη, δεν είχε πειστεί ότι ο άνδρας της είχε φυσικό θάνατο:
«Πως ακριβώς πέθανε ο Καραγιώργης; Από τη βαριά πνευμονία ή τον "βοήθησαν" να πεθάνει και οι "σύντροφοί" του;»
Κι είχε τους λόγους της να αμφιβάλλει:
«Άλλη μαρτυρία, στην Αθήνα έγινε αυτό, στο ΚΚΕ επί Φλωράκη Γραμματέα. Στο 10ο Συνέδριο, το Μάη του 1978. Δυο από τους συνέδρους διαφωνούσαν σε κάτι, μέχρι που ήρθαν στα χέρια. Και λέει ο ένας στον άλλο πάνω στο θυμό του: "Οι πρόκες από τις αρβύλες σου είναι ακόμα στο κεφάλι του Καραγιώργη". Κι ο άλλος του απαντάει: "Κι εσύ που τον κρατούσες, τι έκανες;"»
Πίστευε δε, η Μαρία Καραγιώργη, ότι το μυστικό του θανάτου του άνδρα της, μπορεί να κρύβεται στα υπόγεια του Περισσού:
«Πολλά γραφτά έχουν χαθεί, όπως π.χ. τα γραφτά του Κώστα Καραγιώργη, ή αν δεν έχουν χαθεί ίσως να βρίσκονται καταχωνιασμένα στα υπόγεια της ρουμάνικης αστυνομίας ή κρυμμένα σαν εφτασφράγιστο μυστικό στα υπόγεια του Περισσού. Πότε θα δοθούν όλα στο φως, στη μελέτη των ερευνητών και των τίμιων ιστορικών;»
Τα σχόλια δικά σας!

[Γάταρος]

Σκοτώνονται αναμεταξύ τους σαν τα ποντίκια.

[nyxtovios]

Μόνο με κουμουνισμό ή κάποιο άλλο όμοιο καθεστώς θα πήγαινε μπροστά η Ελλάδα. Δε θέλατε.
Δεν πειράζει την άλλη φορά.

[Golden Age]

Μόνο με κουμουνισμό ή κάποιο άλλο όμοιο καθεστώς θα πήγαινε μπροστά η Ελλάδα. Δε θέλατε.
Δεν πειράζει την άλλη φορά.

Όσο μπροστά πήγαν και οι κομμουνιστικές χώρες.

[nyxtovios]

Μόνο με κουμουνισμό ή κάποιο άλλο όμοιο καθεστώς θα πήγαινε μπροστά η Ελλάδα. Δε θέλατε.
Δεν πειράζει την άλλη φορά.

Όσο μπροστά πήγαν και οι κομμουνιστικές χώρες.

Όσες έχουν ροπή στην τριτοκοσμικότητα σαφέστατα ήταν καλύτερα με κουμουνισμό.
Δες Αλβανία, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Γεωργία, Ουκρανία κτλ
Η Ελλάδα ως επίσης τριτοκοσμικό κράτος θα είχε ωφεληθεί. Επιβεβαιώνομαι όταν αφήνεται ελέυθερος ο κόσμος να πάει να ψηφίζει μπουμπούκους, αχ βαχ καραμανλήδες και λοιπούς αγράμματους και ακαμάτηδες.
Δεν είμαστε Ολλανδία και Δανία να λειτουργεί το κράτος και ο εγκέφαλος των πολιτών.