Η Ιδεολογική - Πολιτική ταυτότητα μίας περιοχής

[Apergos8]

Ο Βενιζέλος ξεκίνησε καλά. Ητανε ενας νέος και ελπιδοφόρος πολιτικός. Επι πρωθυπουργίας του η Ελλάδα από εκεί που είχε μόνο την Στερεά Ελλάδα, την Πελοπονήσο,τις Κυκλάδες,τα επτάνησα και την Θεσσαλία σχεδόν διπλασίασε την έκταση της παίρνοντας Νότια Ηπειρο, Μακεδονία, δυτικη Θράκη, Κρήτη και τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου(πλήν δωδεκανήσων που τα πήρε μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο η Ελλάδα). Και αν ο Βενιζέλος και οι υπόλοιποι Ελληνες της εποχής έμεναν ενωμένοι και λογικοί θα είχε πάρει η Ελλάδα και την Ανατολική Θράκη, την Ιμβρο και την Τένεδο και ίσως και την Σμύρνη.

Η Σμύρνη σκέτη - έστω και με τα περίχωρα της - ήταν χαμένη από χέρι. Δεν έχει στρατηγικό βάθος και η θάλασσα την χωρίζει από την υπόλοιπη Ελλάδα. Μόνο σαν διαπραγματευτικό χαρτί θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Ανατολική Θράκη, Ίμβρος και Τένεδος πάνε πακέτο σε αυτόν που ελέγχει τα Στενά. Όποιος κατέχει τα τελευταία παίρνει και τα πρώτα.
Εκείνη την εποχή είχαμε πλήρη κατοχή και υπεροχή στο Αιγαίο, σε σχέση με τους Τούρκους. Δεν ξέρω αν οι Σύμμαχοι θα ήθελαν να μας δώσουν ΚΑΙ τα Στενά.
.

Θα έπρεπε να μας δώσουν και τα στενά.Δεν είχαν λόγο να ευνοήσουν την Τουρκία που ήταν με το μέρος των ηττημένων του Α Παγκοσμίου πολέμου. Την ευνόησαν αργότερα (τον Κεμάλ ευνόησαν βασικά) γιατί η Ελλάδα διχάστηκε βαθύτατα και τελικά επανέφερε τον Κωνσταντίνο που δεν συμπαθούσαν οι σύμμαχοι καθόλου. Το λάθος του Βενιζέλου ήταν ότι προκήρυξε πρόωρες εκλογές εν καιρώ πολέμου και όταν τις έχασε έφυγε από τη χώρα αντί να έμενε και να προσπαθούσε να σώσει ότι ήταν δυνατόν.Οσον αφορά την τελευταία του θητεία (1932-1933) ο Βενιζέλος ακολούθησε μία άλλη πολιτική εντελώς διαφορετική από αυτήν που ακολούθησε στις προηγούμενες θητείες του.Εθαψε την Μεγάλη Ιδέα της οποίας υπήρξε παλιότερα πρωτεργάτης με το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας του 1930 και πίστεψε σε μία ψευδαίσθηση ότι θα υπήρξε αληθινή φιλία Ελλάδας και Τουρκίας. Πέθανε πριν προλάβει να δει ότι είχε πέσει έξω.

[Tarkovsky]

Πολύ δυνατό νήμα, μπράβο σε όλους - ή σχεδόν όλους!!!


Ενδιαφέρον θα είχε μία τοποθέτηση για το φαινόμενο της Λέσβου.

Από κάποιον που να ξέρει - δεν είναι επαρκής η άποψη της εκτενούς εγκατάστασης προσφύγων από απέναντι. Στο νησί υπήρχαν κομμουνιστικές οργανώσεις και εφημερίδα ήδη από τον Α΄ ΠΠ.

Το πιο κομμουνιστικό νησί στην Ελλάδα είναι η Ικαρία όπου το ΚΚΕ συνεχόμενα έρχεται πρώτο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Πάντως δεν είναι μόνο τα κομματικα προπύργια που βγάζουν ότι βγάζουν.Η Πάτρα ας πούμε έχει δήμαρχο του ΚΚΕ ενώ δεν θεωρείται προπύργιο του εντούτοις στις τελευταίες δημοτικές εκλογές του 2014 εξελέγη κόκκινος δήμαρχος.

Σωστό, άλλωστε οι Σάμος-Ικαρία έδωσαν τη μονοεδρική τον Μάιο του 2012 στο ΚΚΕ.

Όμως για την Ικαρία μπορούν να βρεθούν κάποιες ερμηνείες (απομονωτισμός, λίγοι κάτοικοι, ιδιορρυθμίες ντόπιων, τόπος εξορίας) - με τη Λέσβο τι γίνεται;

Εκλογές στο «κόκκινο νησί»: Η παρουσία της Αριστεράς στις εκλογές της Λέσβου, 1915-2014



Ο ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΥΜΑΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΜΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΔΑ. ΑΡΧΕΣ 1964.

SpoilerShow

«41,77% συγκέντρωσε η Αριστερά στη Λέσβο, στις περιφερειακές εκλογές», έγραψε η τοπική εφημερίδα Εμπρός. Το ψηφοδέλτιο που υποστηρίχτηκε από τον Σύριζα πήρε 21,89%, του ΚΚΕ 14,25%, της Δημάρ 3,48% και της Ανταρσύα 2,15%. Σχεδόν 42% πήραν τα ίδια κόμματα στις ευρωεκλογές, από τα οποία μόνο ο Σύριζα αύξησε το ποσοστό του σε 27,88, ενώ και τα τρία άλλα μείωσαν τη δύναμή τους.

Βεβαίως όλοι συμφωνούμε ότι δεν γίνεται αυτή η πρόσθεση, γιατί υπάρχουν πολιτικές και άλλες διαφορές ανάμεσα στα κόμματα και στους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς. Όμως ο προσδιορισμός Αριστερά είναι υπαρκτός, δεν γίνεται να μην αναφερθεί, ούτε και να απαλειφθεί. Αν εξετάσουμε την πολιτική ιστορία της Λέσβου, θα διαπιστώσουμε το προοδευτικό και αριστερό πολιτικό πρόσημο που έχει το νησί διαχρονικά. Αυτό καταγράφεται από τις πρώτες εκλογές μετά την Απελευθέρωση του νησιού (1912) που έγιναν το 1915 μέχρι και σήμερα. Στις εκλογές τον Μαΐου του 1915 και τις 11 έδρες καταλαμβάνουν βενιζελικοί βουλευτές. Στις εκλογές τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου που έκανε η κυβέρνηση Γούναρη και απείχαν οι Φιλελεύθεροι η αποχή ήταν 90%. Και το 1920 οι 12 βουλευτές που εκλέγονται είναι Φιλελεύθεροι. Στις συμπληρωματικές εκλογές τον Ιούλιο του 1931 έχουμε την πρώτη ένδειξη σημαντικής παρουσίας της Αριστεράς με ποσοστό 21,39%, το οποίο ανησύχησε τους πολιτικούς αντιπάλους στη Λέσβο και στην Αθήνα.[1] Στις υπόλοιπες εκλογές μέχρι τη δικτατορία του Μεταξά τα εργατικά και αγροτικά κόμματα παίρνουν ποσοστά από 15 έως 32%. Στις εκλογές τον Ιανουάριο του 1936 εκλέγεται, με το Παλλαϊκό Μέτωπο, ο πρώτος κομμουνιστής βουλευτής του νομού ο Μιχάλης Τυρίμος.

Μετά τον πόλεμο υπάρχει σημαντική εκλογική παρουσία της Αριστεράς, κι αυτός είναι ο λόγος που χαρακτηρίστηκε η Λέσβος «κόκκινο νησί». Τον Μάρτιο του 1950, αμέσως μετά τον Εμφύλιο, η Αριστερά με το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Παράταξης έρχεται πρώτη με 21,83% και εκλέγει δύο βουλευτές, τον δημοσιογράφο Θείελπι Λευκία και τον γνωστό συγγραφέα Ασημάκη Πανσέληνο. Στις ίδιες εκλογές το Κόμμα των Χιτών πήρε 9,83%. Τον Σεπτέμβριο του 1951 η ΕΔΑ με 26,46% έρχεται δεύτερη και εκλέγει τον Ηλία Ηλιού, όμως επειδή ήταν εξόριστος τη θέση του πήρε ο Γιώργος Σίμος. Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1952 η Αριστερά παίρνει 38,79% αλλά λόγω πλειοψηφικού συστήματος δεν εκλέγει βουλευτή.

Ιδιαίτερη περίπτωση είναι οι εκλογές που έγιναν τον Φεβρουάριο του 1956. Η Αριστερά και το Κέντρο συνασπίζονται στη Δημοκρατική Ένωση, παίρνουν 62,56% και εκλέγουν πέντε βουλευτές μεταξύ των οποίων οι Ηλίας Ηλιού και Παναγιώτης Γλιγλής. Στις επόμενες εκλογές, τον Μάιο του 1958, η ΕΔΑ, που τότε αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση, παίρνει 42,15% και εκλέγει 3 βουλευτές, τους Ηλιού, Γλιγλή και Μίμη Γαληνό. Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 («της βίας και νοθείας») η Αριστερά με το ΠΑΜΕ (ΕΔΑ και Αγροτικό Κόμμα) παίρνουν 25,41% και εκλέγονται οι Ηλιού και Θεόφραστος Παππάς. Ομοίως στις εκλογές του 1963 η ΕΔΑ παίρνει 31,02% και του 1964 29,57%. Χαρακτηριστικό όλων των εκλογών ήταν η συνεργασία των διάφορων αριστερών πολιτικών χώρων.

Ξεχωριστή περίπτωση συνεργασίας αποτελούν οι δημοτικές εκλογές στον δήμο Μυτιλήνης. Ο Απόστολος Αποστόλου, ο δάσκαλος, δεν εκλέχτηκε δήμαρχος, πέντε ολόκληρες τετραετίες, μόνο με τις ψήφους των κομμουνιστών. Συνεργάστηκαν κομμουνιστές, αριστεροί, σοσιαλιστές και δημοκράτες προοδευτικοί πολίτες. Κι όπως γράφει στα απομνημονεύματά του, στις εκλογές του 1978, «οι δημοκρατικές δυνάμεις κατεβαίνουν ενωμένες, με υποψήφιο δήμαρχο τον Αποστόλου».

Τώρα διαφαίνεται ότι η ιστορία χτυπά την πόρτα της Αριστεράς. Όχι για να αυξήσει την εκλογική της δύναμη, αλλά για να κυβερνήσει. Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, όσοι θέλουν και μπορούν πρέπει να της ανοίξουν. Τα μεμονωμένα ποσοστά, όσο κι αν αυξηθούν, είναι για καταγραφή και σχολιασμό. Πρέπει να επιτευχθεί μια ενωτική πορεία των αριστερών δυνάμεων. Κι αν δεν θέλουν οι ηγεσίες, αυτό πρέπει να επιτευχθεί στη βάση.

[1] Βλ. Αριστείδης Καλάργαλης, «Ο φόβος της Αριστεράς», Ενθέματα Αυγής, 18.5.2014.

https://enthemata.wordpress.com/2014/07/06/kalarg-2/

καλή καταγραφή, αλλά δεν επιχειρεί ερμηνεία


ΥΓ ο Ηλιού (που άλλωστε ήταν Λημνιός) είναι αποτέλεσμα, όχι αιτία. Το ίδιο και η επιλογή του Γεωργίου Παπανδρέου επί δεκαετίες να κατεβαίνει εκεί και όχι Αχαΐα ή Αττική.

[Tarkovsky]

SpoilerShow

Να μην το ξεχάσω οι Κρητικοί δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς αριστεροί. Είναι πιο πολύ κεντρώοι.

Οι Κρητικοί είναι απλώς προσωπολάτρες και τίποτε άλλο πολιτικά.

Επίσης με έφεση στο φατριασμό και, όντες θερμοκέφαλοι, εύκολα χειρίσιμοι.

Από την εποχή του Βενιζέλου και πριν ακόμα ενωθεί η Κρήτη με την Ελλάδα έτσι ήταν.

Για πριν την Ένωση είναι αδόκιμο να μιλάμε.

Για μετά κι εφόσον ένας από τους Δημήτριο Γούναρη, Μεταξά ή έστω Θ. Πάγκαλο Α΄ ήταν Κρητικός, τότε:

* εάν δεν είχε υπάρξει Βενιζέλος, σήμερα το νησί θα έδινε 50% στη ΧΑ
* εάν είχε υπάρξει, σήμερα δεν θα υπήρχε νησί.

Tι προσωπολατρεία υπάρχει για τον Τσίπρα στην Κρήτη; αδιάφορος είναι. Παροχές προς το νησί ψηφίζουν.

Άσε τον Τσίπρα, η σχέση του με το νησί θα κριθεί σε βάθος χρόνου. Μιλούσα για Βενιζέλο-Αντρέα.

Δλδ τα 55-65% του δεύτερου σε όλους τους κρητικούς νομούς το 1981, τα αποδίδεις στα ΜΟΠ που προέκυψαν στην πορεία (1985); Τη στιγμή μάλιστα που βασικό του σύνθημα ήταν έξοδος από την ΕΟΚ;

Επίσης, πώς εξηγείς ότι το 1977 οι μόνοι νομοί πανελλαδικά που δεν πήρε ο Καραμανλής ήταν Ηρακλείου, Χανίων (ΠΑΣΟΚ) και Λασιθίου (Κέντρο); Ποιες παροχές ανέμεναν τότε στην Κρήτη;

Ο Βενιζέλος με σημερινά mainstream συστημικά κριτήρια είναι υπερεθνικιστής γενοκτόνος. Η Κρήτη μέχρι και πριν τον πολεμο, ήταν σαν ηπειρωτική χώρα και ο πληθυσμός είχε αυτή την νοοτροπία. Ελάχιστα λιμάνια, ούτε καν ψαράδικη παράδοση της προκοπής δεν είχε, ναυτοσύνη της πλάκας. Ο πληθυσμός κατοικούσε βαθεία στην ενδοχώρα, και από την εποχή των Αράβων πειρατών που λεηλατούσαν και επειδή σε μεσαία υψόμετρα υπήρχε ικανοποιητική βροχόπτωση, οι παραλιακές περιοχές ήταν γενικά άγονοι ξερότοποι. Η νοοτροπία και ο τρόπος ζωής ήταν σχεδόν ίδια με ενούς κατοίκου στην ενδοχώρα της Μακεδονίας ,σε αντίθεση με τυπικούς νησιώτες σε Κυκλάδες Χίος Λέσβος κλπ. Έγινε ακόμα πιο έντονο ειδικά με τις επαναστάσεις του 19ου αιώνα, μείωση των μουσουλμάνων που κατείχαν εύφορες σχετικά πεδινές εκτάσεις πχ όλη η πεδιάδα της Μεσαράς ήταν μουσουλμανική, και με την ανταλλαγή του 1923-24 ολοκληρώθηκε. Όχι μόνο δεν υπήρχε η νησιωτική πίεση και ασφυξία αλλά το αντίθετο. Με τα χρόνια αυξήθηκε ο πληθυσμός, από 140.000 Χριστιανούς το 1821 είναι 600.000, κατέβηκαν στις ακτές, ενισχύθηκε ο νησιώτικος χαρακτήρας.

Πού θες να καταλήξεις; Ρωτώ επειδή όλα αυτά συντείνουν σε ένα προφίλ συντηρητικής παράδοσης, τουλάχιστον όπως έχουμε δει εν γένει στις υπόλοιπες περιοχές...


edit: ΟΚ κατάλαβα, τα παραπάνω είναι επέκταση του ποστ σου αυτού: Dorian @ Η Ιδεολογική - Πολιτική ταυτότητα μίας περιοχής

Το σχήμα αστικοποίηση ---> ριζοσπαστικοποίηση δεν μπορεί να επαληθευτεί στην περίπτωση της Κρήτης, καθώς η πρώτη ήταν ακόμη στην αρχή της όταν εμφανίστηκε ο Βενιζέλος (και άρα τα πράγματα είχαν πάρει ήδη το δρόμο τους). Μπορεί μόνο να εξηγήσει την σύνδεση του νησιού με τον Παπανδρέου. Αλλά και αυτό σε κάποιον μόνον βαθμό, πάντα δε συνυπολογίζοντας ότι για μισό αιώνα η Κρήτη αντιμετωπίστηκε ως αποπαίδι από τις δεξιές κυβερνήσεις (ακριβώς λόγω βενιζελικού παρελθόντος).

Επιμένω ότι οι Κρητικοί θα ακολουθούσαν γενεές επί γενεών τους επιγόνους και "επιγόνους" του Λευτέρη, ακόμη κι αν ο ίδιος είχε υπάρξει βασιλικότερος του Βασιλέως.

[κυριος Μακης]

προσωπικα ειχα απορια για την ταυτοτητα Στερεας Ελλαδας, που ανηκε μεν στην παλια Ελλαδα, αλλα δεξια-φιλοβασιλικη δεν την λες(με εξαιρεση περιοχες τυπου Ξηρομερο ισως).

[Apergos8]

Πολύ δυνατό νήμα, μπράβο σε όλους - ή σχεδόν όλους!!!


Ενδιαφέρον θα είχε μία τοποθέτηση για το φαινόμενο της Λέσβου.

Από κάποιον που να ξέρει - δεν είναι επαρκής η άποψη της εκτενούς εγκατάστασης προσφύγων από απέναντι. Στο νησί υπήρχαν κομμουνιστικές οργανώσεις και εφημερίδα ήδη από τον Α΄ ΠΠ.

Το πιο κομμουνιστικό νησί στην Ελλάδα είναι η Ικαρία όπου το ΚΚΕ συνεχόμενα έρχεται πρώτο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Πάντως δεν είναι μόνο τα κομματικα προπύργια που βγάζουν ότι βγάζουν.Η Πάτρα ας πούμε έχει δήμαρχο του ΚΚΕ ενώ δεν θεωρείται προπύργιο του εντούτοις στις τελευταίες δημοτικές εκλογές του 2014 εξελέγη κόκκινος δήμαρχος.

Σωστό, άλλωστε οι Σάμος-Ικαρία έδωσαν τη μονοεδρική τον Μάιο του 2012 στο ΚΚΕ.

Όμως για την Ικαρία μπορούν να βρεθούν κάποιες ερμηνείες (απομονωτισμός, λίγοι κάτοικοι, ιδιορρυθμίες ντόπιων, τόπος εξορίας) - με τη Λέσβο τι γίνεται;

Εκλογές στο «κόκκινο νησί»: Η παρουσία της Αριστεράς στις εκλογές της Λέσβου, 1915-2014



Ο ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΥΜΑΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΜΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΔΑ. ΑΡΧΕΣ 1964.

SpoilerShow

«41,77% συγκέντρωσε η Αριστερά στη Λέσβο, στις περιφερειακές εκλογές», έγραψε η τοπική εφημερίδα Εμπρός. Το ψηφοδέλτιο που υποστηρίχτηκε από τον Σύριζα πήρε 21,89%, του ΚΚΕ 14,25%, της Δημάρ 3,48% και της Ανταρσύα 2,15%. Σχεδόν 42% πήραν τα ίδια κόμματα στις ευρωεκλογές, από τα οποία μόνο ο Σύριζα αύξησε το ποσοστό του σε 27,88, ενώ και τα τρία άλλα μείωσαν τη δύναμή τους.

Βεβαίως όλοι συμφωνούμε ότι δεν γίνεται αυτή η πρόσθεση, γιατί υπάρχουν πολιτικές και άλλες διαφορές ανάμεσα στα κόμματα και στους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς. Όμως ο προσδιορισμός Αριστερά είναι υπαρκτός, δεν γίνεται να μην αναφερθεί, ούτε και να απαλειφθεί. Αν εξετάσουμε την πολιτική ιστορία της Λέσβου, θα διαπιστώσουμε το προοδευτικό και αριστερό πολιτικό πρόσημο που έχει το νησί διαχρονικά. Αυτό καταγράφεται από τις πρώτες εκλογές μετά την Απελευθέρωση του νησιού (1912) που έγιναν το 1915 μέχρι και σήμερα. Στις εκλογές τον Μαΐου του 1915 και τις 11 έδρες καταλαμβάνουν βενιζελικοί βουλευτές. Στις εκλογές τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου που έκανε η κυβέρνηση Γούναρη και απείχαν οι Φιλελεύθεροι η αποχή ήταν 90%. Και το 1920 οι 12 βουλευτές που εκλέγονται είναι Φιλελεύθεροι. Στις συμπληρωματικές εκλογές τον Ιούλιο του 1931 έχουμε την πρώτη ένδειξη σημαντικής παρουσίας της Αριστεράς με ποσοστό 21,39%, το οποίο ανησύχησε τους πολιτικούς αντιπάλους στη Λέσβο και στην Αθήνα.[1] Στις υπόλοιπες εκλογές μέχρι τη δικτατορία του Μεταξά τα εργατικά και αγροτικά κόμματα παίρνουν ποσοστά από 15 έως 32%. Στις εκλογές τον Ιανουάριο του 1936 εκλέγεται, με το Παλλαϊκό Μέτωπο, ο πρώτος κομμουνιστής βουλευτής του νομού ο Μιχάλης Τυρίμος.

Μετά τον πόλεμο υπάρχει σημαντική εκλογική παρουσία της Αριστεράς, κι αυτός είναι ο λόγος που χαρακτηρίστηκε η Λέσβος «κόκκινο νησί». Τον Μάρτιο του 1950, αμέσως μετά τον Εμφύλιο, η Αριστερά με το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Παράταξης έρχεται πρώτη με 21,83% και εκλέγει δύο βουλευτές, τον δημοσιογράφο Θείελπι Λευκία και τον γνωστό συγγραφέα Ασημάκη Πανσέληνο. Στις ίδιες εκλογές το Κόμμα των Χιτών πήρε 9,83%. Τον Σεπτέμβριο του 1951 η ΕΔΑ με 26,46% έρχεται δεύτερη και εκλέγει τον Ηλία Ηλιού, όμως επειδή ήταν εξόριστος τη θέση του πήρε ο Γιώργος Σίμος. Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1952 η Αριστερά παίρνει 38,79% αλλά λόγω πλειοψηφικού συστήματος δεν εκλέγει βουλευτή.

Ιδιαίτερη περίπτωση είναι οι εκλογές που έγιναν τον Φεβρουάριο του 1956. Η Αριστερά και το Κέντρο συνασπίζονται στη Δημοκρατική Ένωση, παίρνουν 62,56% και εκλέγουν πέντε βουλευτές μεταξύ των οποίων οι Ηλίας Ηλιού και Παναγιώτης Γλιγλής. Στις επόμενες εκλογές, τον Μάιο του 1958, η ΕΔΑ, που τότε αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση, παίρνει 42,15% και εκλέγει 3 βουλευτές, τους Ηλιού, Γλιγλή και Μίμη Γαληνό. Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 («της βίας και νοθείας») η Αριστερά με το ΠΑΜΕ (ΕΔΑ και Αγροτικό Κόμμα) παίρνουν 25,41% και εκλέγονται οι Ηλιού και Θεόφραστος Παππάς. Ομοίως στις εκλογές του 1963 η ΕΔΑ παίρνει 31,02% και του 1964 29,57%. Χαρακτηριστικό όλων των εκλογών ήταν η συνεργασία των διάφορων αριστερών πολιτικών χώρων.

Ξεχωριστή περίπτωση συνεργασίας αποτελούν οι δημοτικές εκλογές στον δήμο Μυτιλήνης. Ο Απόστολος Αποστόλου, ο δάσκαλος, δεν εκλέχτηκε δήμαρχος, πέντε ολόκληρες τετραετίες, μόνο με τις ψήφους των κομμουνιστών. Συνεργάστηκαν κομμουνιστές, αριστεροί, σοσιαλιστές και δημοκράτες προοδευτικοί πολίτες. Κι όπως γράφει στα απομνημονεύματά του, στις εκλογές του 1978, «οι δημοκρατικές δυνάμεις κατεβαίνουν ενωμένες, με υποψήφιο δήμαρχο τον Αποστόλου».

Τώρα διαφαίνεται ότι η ιστορία χτυπά την πόρτα της Αριστεράς. Όχι για να αυξήσει την εκλογική της δύναμη, αλλά για να κυβερνήσει. Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, όσοι θέλουν και μπορούν πρέπει να της ανοίξουν. Τα μεμονωμένα ποσοστά, όσο κι αν αυξηθούν, είναι για καταγραφή και σχολιασμό. Πρέπει να επιτευχθεί μια ενωτική πορεία των αριστερών δυνάμεων. Κι αν δεν θέλουν οι ηγεσίες, αυτό πρέπει να επιτευχθεί στη βάση.

[1] Βλ. Αριστείδης Καλάργαλης, «Ο φόβος της Αριστεράς», Ενθέματα Αυγής, 18.5.2014.

https://enthemata.wordpress.com/2014/07/06/kalarg-2/

καλή καταγραφή, αλλά δεν επιχειρεί ερμηνεία


ΥΓ ο Ηλιού (που άλλωστε ήταν Λημνιός) είναι αποτέλεσμα, όχι αιτία. Το ίδιο και η επιλογή του Γεωργίου Παπανδρέου επί δεκαετίες να κατεβαίνει εκεί και όχι Αχαΐα ή Αττική.

Τα αριστερά κόμματα γενικά στα νησιά έχουν υψηλά ποσοστά. Δεν έχω καταφέρει ακόμα να βρω εξήγηση γι αυτό ίσως επειδή ήταν μέρη εξορίας αριστερών, ίσως για άλλο λόγο μέχρι τώρα δεν κατάφερα να το καταλάβω.

[Tarkovsky]

- αχθοφόροι, ναυτεργάτες και λοιπά ναυτικά επαγγέλματα
- επαφή με εξωτερικό
- κοσμοπολιτισμός
- μετανάστευση.


Το ζήτημα είναι ότι όσο το ΠΑΣΟΚ σάρωνε Δωδεκάνησα-Κυκλάδες-Επτάνησα (πλην Λευκάδας), η Λέσβος και η Ικαρία έδιναν στο ΚΚΕ σταθερά πολύ παραπάνω από τον πανελλαδικό μέσο όρο του. Άρα σε κάποια νησιά υπάρχουν εγγενείς παράγοντες που παραδοσιακά διατηρούν ψηλά την Αριστερά.

[Apergos8]

- αχθοφόροι, ναυτεργάτες και λοιπά ναυτικά επαγγέλματα
- επαφή με εξωτερικό
- κοσμοπολιτισμός
- μετανάστευση.


Το ζήτημα είναι ότι όσο το ΠΑΣΟΚ σάρωνε Δωδεκάνησα-Κυκλάδες-Επτάνησα (πλην Λευκάδας), η Λέσβος και η Ικαρία έδιναν στο ΚΚΕ σταθερά πολύ παραπάνω από τον πανελλαδικό μέσο όρο του. Άρα σε κάποια νησιά υπάρχουν εγγενείς παράγοντες που παραδοσιακά διατηρούν ψηλά την Αριστερά.

Πιθανόν να ισχύει και αυτό.Ομως οι Κρητικοί όπως είπα δεν είναι αριστεροί είναι κεντρώοι από τον Βενιζέλο ακόμα.

[Αίγαγρος]

Νομίζω πως μόνο το Ρέθυμνο απ'όλους τους νομούς της Κρήτης έχει αναδειχθεί αρκετές φορές μπλε, περισσότερες ίσως από πράσινο ή ροζ.
Πως εξηγείται αυτό;

[Μηχανικός]

Νομίζω πως μόνο το Ρέθυμνο απ'όλους τους νομούς της Κρήτης έχει αναδειχθεί αρκετές φορές μπλε, περισσότερες ίσως από πράσινο ή ροζ.
Πως εξηγείται αυτό;

Δεν έχουν όλοι οι Κρητικοί την ίδια καταγωγή.

[Highlander]

Νομίζω πως μόνο το Ρέθυμνο απ'όλους τους νομούς της Κρήτης έχει αναδειχθεί αρκετές φορές μπλε, περισσότερες ίσως από πράσινο ή ροζ.
Πως εξηγείται αυτό;

Και το Ηράκλειο είναι το περισσότερο πράσινο / ροζ.

[Tarkovsky]

Νομίζω πως μόνο το Ρέθυμνο απ'όλους τους νομούς της Κρήτης έχει αναδειχθεί αρκετές φορές μπλε, περισσότερες ίσως από πράσινο ή ροζ.
Πως εξηγείται αυτό;

Δεν έχουν όλοι οι Κρητικοί την ίδια καταγωγή.

σωστό

μόνο κάποια σόγια ακολουθούν πιστά τον ευγονισμό

SpoilerShow

Μοναδική εκδήλωση μνήμης και τιμής στον άνθρωπο και πολιτικό Γιάννη Κεφαλογιάννη

SpoilerShow

ο Dino μακαρίτης κατέχει 3 ακατάρριπτα πανελλήνια ρεκόρ:
* κοινοβουλευτικής παρουσίας -με διαλείμματα- σχεδόν μισού αιώνα (1958-2004, από την ηλικία των 24)
* 14/15 εκλογικές νίκες, τις τελευταίες 11 διαδοχικές (δεν εκλέχτηκε το 1964 του 53% της Εν. Κέντρου)
* βαπτίσεων.

Πάντως το Ρέθυμνο σε βουλευτικές έχει δώσει την πρωτιά στη ΝΔ λίγες φορές:
ΠΑΣΟΚ ---> 11
ΝΔ ---> 3 (1974, 1977 και 2007, δλδ φορές που ήταν 1ο κόμμα και πανελλαδικά)
ΣΥΡΙΖΑ ---> 3.
https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro ... apoliteusi

Την εντύπωση του Αίγαγρου την έχουν αρκετοί αλλά απλώς έχει διαμορφωθεί συγκριτικά, καθώς διαχρονικά προκύπτουν πιο ισορροπημένα ποσοστά από τους άλλους τρεις νομούς - ένεκα των κουκιών που κατευθύνουν οι Β. ώστε η μία έδρα να πηγαίνει πάντα σε Κ. (εξαίρεση το 2009 που το συμπεθεράκι ακόμα σπούδαζε).



edit: άκυρο, και τότε είχε βγει (2η φορά) η κόρη του μπαμπά, πριν μεγαλοπιαστεί με την Α΄ Αθήνας και κάνει χώρο στο πρωτοξαδελφάκι. Μοναδική φορά από το 1964 που ρεθεμνιώτικη έδρα δεν πήγε σε Κ. ήταν το Μάιο του 2012, με την απώλεια να διορθώνεται στις επαναληπτικές του Ιουνίου.

[Παλαιοελλαδίτης]

Έχω ακούσει κάποιες ενδιαφέρουσες ιστορίες για τις εκλογές του 2007 στον νομό Ρεθύμνης. Υπάρχει περίπτωση να ισχύουν;

[Tarkovsky]

Το κορίτσι θα βγει...

http://www.kathimerini.gr/354820/articl ... h-re8ymnoy

[Αίγαγρος]

Καλή ανάλυση Tarkovsky.
Οπότε και σε αυτή την περίπτωση είναι ζήτημα προσώπων για τους φίλους Κρήτες, και όχι ιδεολογικό.

[Pam]

Ενδιαφέρουσα ανάλυση.