ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΑΛΟΓΕΡΟΥ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ..

[Golden Age]

Στην σημερινή Ελλάδα , κάποιοι θέλουν να τον αγιοποιησουν σαν Άγιο του αντιδυτικισμου !!
(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 24 -25 Μαρτίου 2001)

Παραλίγο να προακαλέσει εμφύλιο πάντως.

Την προπαγάνδα πάντως την έκανε. Σε ένα κείμενο που διάβαζε για τους Άγγλους, είχε αλλοιώσει μία λέξη για να περάσει στους οπαδούς του άλλο νόημα.

τι εννοείς "εμφύλιο";

Πχ:

Ο στρατός έφτασε τη νύχτα, αλλά το πρωί βρέθηκε περικυκλωμένος από 2000 Μανιάτες. Ακολούθησε εξέγερση των Μανιατών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ο στρατός έδινε μάχη σώμα με σώμα με τους οπαδούς του Παπουλάκου.

[Σενέκας]

Παραλίγο να προακαλέσει εμφύλιο πάντως.

Την προπαγάνδα πάντως την έκανε. Σε ένα κείμενο που διάβαζε για τους Άγγλους, είχε αλλοιώσει μία λέξη για να περάσει στους οπαδούς του άλλο νόημα.

τι εννοείς "εμφύλιο";

Πχ:

Ο στρατός έφτασε τη νύχτα, αλλά το πρωί βρέθηκε περικυκλωμένος από 2000 Μανιάτες. Ακολούθησε εξέγερση των Μανιατών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ο στρατός έδινε μάχη σώμα με σώμα με τους οπαδούς του Παπουλάκου.

ξέρεις πόσες ανάλογες στάσεις είχαν λάβει χώρα στο ελληνικό κράτος στα χρόνια του Παπουλάκου και λίγο πριν; Μόνο το 1847 έγιναν 3-4, και μιλάμε για τις μεγάλες, τις σημαντικές. Που να βάλουμε και τις μικρότερες.

[Σενέκας]

"εμφύλιο" λέει στάση στη Μάνη, που στασίαζε κάθε δεύτερη Πέμπτη

[Σενέκας]

Η φιλορθοδοξία, τεκταινομένη ακάματος και καρτερική τα γνωστά μηχανήματα αυτής, ανύψωσε
θρασυτέραν την κεφαλήν και ο Παπουλάκος, περιπλανώμενος εις την χερσόνησον, εκήρυττε κατά της βασιλείας σημαίας δε φέρουσαι ταύτας τας επιγραφάς: Ζήτω η ορθοδοξία. Ζήτω ο αυτοκράτωρ Νικόλαος. Ζήτω ο θάνατος, κατεσχέθησαν υπό της αρχής .-Η Μάνη επανέστη

[πατησιωτης]

Ζήτω ο αυτοκράτωρ Νικόλαος.

Οπαδός του Λουκασένκο και αυτός.

[Σενέκας]

Ζήτω ο αυτοκράτωρ Νικόλαος.

Οπαδός του Λουκασένκο και αυτός.

"Ζήτω ο θάνατος" απο την άλλη παραπέμπει λιγότερο σε πουτινισμό και περισσότερο σε χιλιαστικό death cult

[Σενέκας]

Η κεντρική ιδέα, η οποία συνέχει σε σύνολο τόσο την κριτική κατά των Καϊρη και Φαρμάκιδη, όσο και κατά των Αγγλων είναι ο σκοπός στον οποίο α Παπουλάκας θεωρούσε οτι απέβλεπαν: "να χαλάσουν την θρησκεία". Για εκείνον όλοι οι ξένοι, καθολικοί ή προτεστάντες αλλά και όσοι τους αποδέχονταν, όπως ο Καϊρης, επεδίωκαν να Βεβηλώσουν την ορθόδοξη πίστη, να την εξαφανίσουν για να κυριαρχούν αυτοί».

Η λαϊκή αντίθεση στη βαυαροκρατία και τις ξένες δυνάμεις ανεξάρτητα απο τα κίνητρα που την προκαλούσαν, φόβος ή καταπίεση, εκφραζόταν μέσα απο αυτό που αποτελούσε τη βάση της κοινωνικής ταυτότητας: τη θρησκεία. Το επόμενο βήμα Θα ήταν αναπόφευκτο για τον Παπουλάκο. Εφόσον όλοι οι ετερόδαξοι είναι εχθροί της πίστεως, τότε και ο Οθων δεν μπορεί παρά να συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτούς. Το αίτημα για ορθόδοξο μονάρχη επανερχόταν επιτακτικά. Το αυτοκέφαλο, n υπαγωγή της εκκλησίας στο κράτος το 1833, είχε καταστήσει το Βασιλιά κεφαλή της. Η αντίθεση του Παπουλάκου στο βασιλιά δεν ήταν παρά μια διαμαρτυρία γι'αυτό το παράδοξο: να διοικείται η ορθόδοξη εκκλησία απο μη ορθόδοξο! "...Εχομεν και ημείς την πίστην μας Μεγαλειότατε 1830 χρόνους, δηλαδή απο 30 έως τα 1852 την πίστη μας τη χάσαμεν.." διαμηνύει στον Οθωνα μέσω ενός βουλευτή. Ακόμη και η Ιερά Σύνοδος έγινε στόχος της σκληρής κριτικής του. Εφόσον υποτασσόταν στον Οθωνα, το "ψωριάρικο γίδι", όπως τον χαρακτήριζε, τότε και αυτή ήταν "μιαρά, διαβολική, βουλομένη" [σφραγισμένη], με τη βούλα του Αρμανσμπεργκ.

Η καταδίκη της Συνόδου απο τον Παπουλάκο συμβολίζει την απόσταση του ανώτερου απο τον κατώτερο κλήρο. Βοηθός των κυβερνώντων και συνεξουσιαστής ο πρώτος, προκαλούσε το λαϊκά αίσθημα με την αδιαφορία και την υπεροψία του. Υπεροψία που διατρέχει εμφανώς, όλη τη σχέση του Παπουλακου με τους ανώτερους εκκλησιαστικούς.

Εξάλλου μέσα στο ίδιο πνεύμα για την αλλοτρίωση της θρησκείας εντάσσονται και δύο ακόμη κεντρικά θέματα του κηρύγματος του: ο όρκος και η εκπαίδευση. Ο Παπουλάκος, χρησιμοποιεί τον όρκο σαν σύμβολο αμφισβήτησης της κρατικής εξουσίας και νομιμότητας, βασιζόμενος στη ρητή απαγόρευση του απο την εκκλησία, η άρνηση του όρκου στα δικαστήρια, παίρνει πολλές φορές στο κήρυγμα του χαρακτήρα μαρτυρίας για την πίστη: "...τούτον τον Νόμον ταυ Χριστού, τον έγραψαν τέσσαροι βαγγελιστάδες, εφτά σύνοδοι Οικουμενικοί και έντεκα τοπικοί, και έντεκα μελεούνια μάρτυρες, όπου τους έλεγαν "κάμε όρκον βρε, δεν κάνω βρε" και τους εσκότωναν και είναι έντεκα μελεούνια μάρτυρες..."

Γι'αυτό ο Παπουλάκος Βαφτίζει τα δικαστήρια "γυφτόσπιτα" και αναρωτιέται "...τον όρκον Βρε που σας λένε οι κριτές να κάμετε εκ του κατά ποίον νόμον είναι;..." Η αμφισβήτηση του Νόμου, δεν είναι παρά υπόμνηση της υπέροχης του Ευαγγελικού νόμου έναντι του κοσμικού. Ο Παπουλάκος μέσω του όρκου, ανοίγει ένα ακόμη μέτωπο κατά των ξένων και του Όθωνα, με το επιχείρημα, οτι οι Τούρκοι, αν και αλλόθρησκοι και δυνάστες δεν υποχρέωσαν το λαό να κάνει κάτι τόσο αντίθετο με την πίστη του. Και ο Όθωνας δεν ήταν ούτε αλλόθρησκος, ούτε δυνάστης...

Η διατήρηση της πίστης περνούσε φυσικά και απο την ευαίσθητη δικλείδα αναπαραγωγής αξιών: την εκπαίδευση. Ο Παπουλάκος απορρίπτοντας τις κρατικές εκπαιδευτικές επιλογές, τα αλληλοδιδακτικά σχολεία, αντιπρότεινε τα "θεϊκά" γράμματα, δηλαδή την παιδεία μέσω των εκκλησιαστικών Βιβλίων (οκτώηχος - ψαλτήρι). Σε οποιοδήποτε σχολείο κι αν μαθήτευαν τα παιδιά, θα έβγαιναν "Λουβηροκαλβινοι". Εκτός απο τα νεωτεριστικά σχολεία και τα πανεπιστήμια ήταν του διαβόλου κατά τον Παπουλάκο. Γι'αυτό παρακινούσε τον κόσμο να αποφεύγει τους σπουδασμένους σε
αυτά τα "διαβολοπανεπιστήμια", ιδιαίτερα τους "δεσποτάδες" και να δέχεται τους "παπάδες του λαού". Η αντίθεση με τον ανώτερο κλήρο, είναι εμφανής.

Ωστόσο δεν πρόκειται για μια επιμέρους αντίθεση, σε ένα επιμέρους θέμα, αλλά για την έκφραση μιας καθολικής αντίρρησης. Ο Παπουλάκος φαίνεται οτι αρνείται ολοκληρωτικά τα νέο, το σύγχρονο. Η μορφή με την οποία, αυτά το σύγχρονο διατρέχει ως κακό τα λόγο του, δεν είναι λανθάνουσα. Είναι άμεση. Για παράδειγμα, χαρακτηρίζει τα εμβόλια, "Βούλα του διαβόλου". 'Η τα ατμόπλοια, "καρότσες του διαβόλου", δίνοντας έτσι ένα όνομα στην αγωνία του ναυτικού κυρίως κόσμου, που έβλεπε να χάνονται τα μέσα βιοπορισμού του απο την εισαγωγή του ατμού.

https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/1600

foscilis, Λεγεών, Stalker: ορίστε βρε απο που έρχεται η αντίθεση των ορθοδόξων στα εμβόλια. Δεν είναι καινούργια ιστορία

[Σενέκας]

μήπως υπάρχει κανένας χριστιανός να μας πει πως προχωράει η αγιοποίησή του; Βλέπω εκκρεμούν δυο προτάσεις

#George_V

#lonelyrider

[George_V]

μήπως υπάρχει κανένας χριστιανός να μας πει πως προχωράει η αγιοποίησή του; Βλέπω εκκρεμούν δυο προτάσεις

#George_V

#lonelyrider

Η Αναγνώριση των Αγίων σήμερα
Στις μέρες μας η διαδικασία ανακηρύξεως των Αγίων φαίνεται να είναι ίδια (Παπαδόπουλος Χρ., 1934). Συγκεκριμένα, οι αρχές που ακολουθούνται για την αναγνώριση ενός Αγίου είναι οι εξής:

1. Αναγνώριση στοιχείων Αγιότητας υπό Συνόδου.
2. Η παραπάνω διαδικασία περιττεύει για όσους έχουν ήδη αναγνωριστεί ως Άγιοι.
3. Κατά την ανακήρυξη γίνεται σχετική εκκλησιαστική πράξη.

Η πράξη της ανακηρύξεως υπογράφεται πανηγυρικώς στην Εκκλησία εν μέσω της κατάλληλης εκκλησιαστικής τελετής. Κατέρχεται όλη η Σύνοδος στην Εκκλησία και, εν μέσω του Ευαγγελίου, ψάλλονται τα τροπάρια «Ευλογητός εί Χριστέ ο Θεός ημών…», «΄Οτε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε…» κ.τ.λ.. Κατόπιν, διαβάζεται και υπογράφεται από όλους όσους συμμετέχουν στη γενική Σύνοδο, η πράξη της αγιοποίησης. Μάλιστα, για τους Αγίους που θεωρούνται πιο άξιοι συντάσσεται και ιδιαίτερη ακολουθία. Αναγκαία είναι και η ανακομιδή των λειψάνων τους αν σώζονται όπως και το χρίσμα τους δια του Αγίου Μύρου.

Από τις παραπάνω αρχές η σπουδαιότερη είναι η 2η, από την οποία διαφαίνεται ποια ήταν η πράξη και παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα υπόλοιπα στοιχεία, είναι είτε μεταγενέστερα είτε πρόχειρα.

Συμπερασματικά, η αναγνώριση των υπό του Θεού δοξασμένων προσώπων και της κατάταξης αυτών γίνεται αδιάκοπα υπό της γενικής εκκλησιαστικής συνείδησης. Βέβαια, η εκκλησιαστική αρχή πρέπει να καθορίζει μερικές λεπτομέρειες που ακολουθούν την αγιοποίηση κάποιου, αλλά για κανένα λόγο δεν πρέπει να προβαίνει, με αποκλειστικά δικιά της πρωτοβουλία, στην ανακήρυξη Αγίου, διότι αυτό δεν είναι έργο αποκλειστικά δικό της, αλλά της εν γένει συνείδησης της Εκκλησίας.

Προϋποθέσεις ανακήρυξης
Υπάρχουν τρεις βασικές και δύο δευτερεύουσες προϋποθέσεις για να ανακηρυχτεί ένας άνθρωπος Άγιος (Σταυριανός Κ., σημειώσεις). Οι βασικές
προϋποθέσεις είναι οι εξής:

1. Να είναι μέλος της Εκκλησίας, να έχει βαπτιστεί
2. Να διακατέχεται από ορθόδοξο φρόνημα.
3. Να έχει ευσεβή ζωή και πνευματική ακτινοβολία, για τα οποία απαιτείται «πρώτιστα η απάρνηση όλων εκείνων των παθών, των πειρασμών και πονηρών σκέψεων που συνιστούν εμπόδιο στην μέθεξη του ανθρώπου με το Θεό» (Γεώργιος Τσέτσης).

Από την άλλη μεριά δευτερεύουσες προϋποθέσεις ορίζονται οι εξής :
1. Να κάνει θαύματα
2. Να έχει αδιάφθορο σώμα

https://www.pemptousia.gr/2016/09/i-dia ... katataxis/

[Σενέκας]

εδώ βλέπω πάντως ότι φωτογραφίζεται συγκεκριμένο πρόσωπο ως υπαίτιος για το μπλοκάρισμα στην αγιοποίησή του

Στην περιοχή της γενέτειράς μου Αχαίας και ευρύτερα της Πελοποννήσου, εκκρεμεί μία τουλάχιστον κραυγαλέα περίπτωση ασυμφωνίας Ποιμένων (ενός ευτυχώς) και εκκλησιαστικού πληρώματος. Ο Ομολογητής της Βαυαροκρατίας Όσιος Χριστοφόρος ο Παπουλάκος, ο ηρωικός κήρυκας της Ορθοδοξίας, που συγκρούστηκε με την παπική κεφαλή της Ελληνικής Εκκλησίας, τον Βασιλιά Όθωνα και τους προσκυνημένους Δεσποτάδες της εποχής του (βλ. περιστατικό με τον Μήτρο, που έγινε Δεσπότης), γιατί δεν εγγράφεται στο Αγιολόγιο; Επειδή αντιδρά συγκεκριμένος Μητροπολίτης της Πελοποννήσου; Κάποιος γνώστης του τόπου, του προσώπου και του θέματος είπε: «Υπομονή, έρχεται το δρέπανο του θανάτου, είναι 84 ετών, ο επόμενος θα το σκεφθεί διαφορετικά».

Εν βρασμώ ψυχής, για το άδικο!

https://www.ekklisiaonline.gr/ekklisisi ... apoulakos/

[George_V]

εδώ βλέπω πάντως ότι φωτογραφίζεται συγκεκριμένο πρόσωπο ως υπαίτιος για το μπλοκάρισμα στην αγιοποίησή του

Στην περιοχή της γενέτειράς μου Αχαίας και ευρύτερα της Πελοποννήσου, εκκρεμεί μία τουλάχιστον κραυγαλέα περίπτωση ασυμφωνίας Ποιμένων (ενός ευτυχώς) και εκκλησιαστικού πληρώματος. Ο Ομολογητής της Βαυαροκρατίας Όσιος Χριστοφόρος ο Παπουλάκος, ο ηρωικός κήρυκας της Ορθοδοξίας, που συγκρούστηκε με την παπική κεφαλή της Ελληνικής Εκκλησίας, τον Βασιλιά Όθωνα και τους προσκυνημένους Δεσποτάδες της εποχής του (βλ. περιστατικό με τον Μήτρο, που έγινε Δεσπότης), γιατί δεν εγγράφεται στο Αγιολόγιο; Επειδή αντιδρά συγκεκριμένος Μητροπολίτης της Πελοποννήσου; Κάποιος γνώστης του τόπου, του προσώπου και του θέματος είπε: «Υπομονή, έρχεται το δρέπανο του θανάτου, είναι 84 ετών, ο επόμενος θα το σκεφθεί διαφορετικά».

Εν βρασμώ ψυχής, για το άδικο!

https://www.ekklisiaonline.gr/ekklisisi ... apoulakos/

Kαι στην περιπτωση του Αγιου Νεκταριου υπηρξε αντιδραση απο το Πατριαρχειο Αλεξανδρειας.

Το οτι αντιδρα ενας δεσποτης δεν θετει ζητημα μη αγιοποιησεως. Ειδικοτερα αν εχει καθιερωθει ως αγιος στη συνειδηση του κοσμου (το οποιο ειναι το κυριοτερο κριτηριο στην αγιοποιηση καποιου προσωπου)

Ο Νεκτάριος ειναι Αγιος απο το 1961 και το Πατριαρχειο Αλεξανδρειας εκανε αρση της καταδικαστικης αποφασης εναντιον του μολις το 1998

[Fairfax]

Ήταν ο αντίστοιχος Βαρουφακης της εποχής του. Νάρκισσος, εμμονικος, αντιδυτικος και με πίστη σε θρησκεία η θρησκευτικού τύπου ιδεολογία.

[Σενέκας]

[Σενέκας]

[John Brown Gun Club]

Ζήτω ο αυτοκράτωρ Νικόλαος.

Οπαδός του Λουκασένκο και αυτός.

"Ζήτω ο θάνατος" απο την άλλη παραπέμπει λιγότερο σε πουτινισμό και περισσότερο σε χιλιαστικό death cult

στους ισπανους φασιστες παραπεμπει.