Αίγαγρος έγραψε: ↑28 Ιούλ 2020, 16:39
Ζαποτέκος έγραψε: ↑28 Ιούλ 2020, 15:25
Αν οι Μανιάτες κατάγονταν απ' τους είλωτες ή τους περιοίκους παίζει να ήταν αρχαιότεροι απ' τους Σπαρτιάτες ( Ομοίους ).

Οι περίοικοι δεν ήταν Σπαρτιάτες στην καταγωγή που για διάφορους λόγους έχασαν τα πολιτικά τους δικαιώματα και άρα την έννοια του πολίτη,
ζώντας πέριξ της Σπάρτης ; Οι είλωτες όντως, ήταν θεωρητικά οι "προγενέστεροι" (;) κάτοικοι.
Περίοικοι σημαίνει αυτούς που ζούσαν στην περιφέρεια της Σπάρτης. Δεν ήταν Σπαρτιάτες ( Όμοιοι ) , εντούτοις όταν ο Λυκούργος μοίρασε κλήρους , έδωσε και σε αυτούς ( 30.000 κλήρους ) . Μάλλον η Λακωνία αποτελούταν από πόλεις που ήταν σαν μια ομοσπονδία. Η Σπάρτη όμως απέκτησε περισσότερη δύναμη και επιβλήθηκε των υπολοίπων , οι οποίες διατήρησαν μεν την αυτονομία τους ( τοπική οικονομία , τοπικό δίκαιο ) , αλλά δεν ήταν ισότιμες με την Σπάρτη στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οι περίοικοι ποτέ δεν εκδήλωσαν κάποια εχθρική διάθεση προς τους Ομοίους. Ίσως τους θεωρούσαν και προστάτες τους. Τους προστάτευαν δηλαδή από εχθρούς τους οποίους οι περίοικοι , έτσι διάσπαρτοι και κατακερματισμένοι που ήταν σε όλη την Λακωνική , δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Τόσο οι Όμοιοι όσο και οι Περίοικοι θεωρούνταν Λακεδαιμόνιοι. Αλλά οι δεύτεροι είχαν περιορισμένα πολιτικά δικαιώματα. Οι περίοικοι διέθεταν και αυτοί είλωτες !
Κατά τον Ισοκράτη οι Όμοιοι ήταν οι ευγενείς μεγαλοτσιφλικάδες Δωριείς , ενώ οι περίοικοι ήταν οι μικροϊδιοκτήτες Δωριείς . Οι περίοικοι συμμετείχαν ως οπλίτες στον πόλεμο , ζούσαν σε δικούς τους δήμους/πόλεις , αλλά δεν είχαν τα πολιτικά δικαιώματα των Ομοίων.
Ο Έφορος λέει πως οι περίοικοι δεν ήταν Δωριείς , αλλά Αχαιοί , οι οποίοι έγιναν υποτελείς των Δωριέων Ομοίων. Όσοι δεν δέχτηκαν , επαναστάτησαν, ηττήθηκαν και έγιναν είλωτες. Οι περίοικοι ήταν δηλαδή αυτοί που έσκυψαν το κεφάλι στους Δωριείς κατακτητές , ενώ οι είλωτες αυτοί που τους αντιστάθηκαν.
Πάμε στους είλωτες. Οι είλωτες δεν ήταν δούλοι , δεν ήταν σκλάβοι. Γι' αυτό ήταν "δημόσιοι" . Ήταν οι ακτήμονες , οι κολλίγοι , η πλέμπα , ο κατιμάς, ο κατσίγαρος. Την εποχή που οι υπόλοιπες ελληνικές πόλεις - κράτη πληγώνονταν από τις εσωτερικές τους κοινωνικές αναταραχές , οι Λακεδαιμόνιοι είχαν καταφέρει να λύσουν το πρόβλημα των ακτημόνων τους. Ο ακτήμονας του κράτους των Λακεδαιμονίων ( ο γνωστός είλωτας ) ήταν θεσμικά και πολιτειακά εξασφαλισμένος , με λίγα λόγια ασφαλής σε σχέση με τους ακτήμονες των υπολοίπων πόλεων - κρατών της αρχαϊκής εποχής . Ναι ! Ήταν σχετικά ελεύθεροι ! Δεν κινδύνευαν να πουληθούν εξαιτίας χρεών ή άλλων λόγων ούτε αυτοί ούτε οι οικογένειές τους. Δεν αποτελούσαν περιουσιακό στοιχείο ενός πολίτη ή ενός ιδιοκτήτη. Δεν μπορούσε ένας Όμοιος να τους πουλήσει έξω απ' την χώρα ούτε καν να τους μεταφέρει αλλού χωρίς την άδεια του κράτους. Τα δικαιώματά τους κατοχυρώνονταν από το νόμο. Η καλλιέργεια της γης τους εξασφάλιζε εισόδημα ( πολλοί πλούτιζαν ! ). Για αντάλλαγμα θα πλήρωναν ένα μάλλον μικρό ενοίκιο γης , δεν θα ήταν κάτοχοι γης και δεν θα είχαν πολιτικά δικαιώματα. Έξω απ' την Λακεδαίμονα οι είλωτες αντιμετωπίζονταν σαν ελεύθεροι απ' τους άλλους Έλληνες.
Είναι άγνωστο αν οι είλωτες ήταν Αχαιοί ή Δωριείς. Μπορεί να ήταν και τα δύο. Δεν έχει σημασία. Διακρίνονταν σε "αρχαίους" ( είλωτες της Λακωνίας ) και σε "Μεσσηνιακούς" ( είλωτες της Μεσσηνίας ). Ο διαχωρισμός είναι γεωγραφικός αλλά και χρονικός ( οι "αρχαίοι" ήταν τμήμα του κράτους των Λακεδαιμονίων πριν τους "Μεσσηνιακούς" ). Τι ήταν οι είλωτες της Μεσσηνίας ; Ουσιαστικά δεν υπήρχε ποτέ μεσσηνιακό κράτος πριν οι αντίπαλοι της Σπάρτης δημιουργήσουν ένα τέτοιο τον 4ο αι. π.Χ. Οι Μεσσηνιακοί Πόλεμοι ήταν πόλεμοι των γαιοκτημόνων της Λακωνικής εναντίον των γαιοκτημόνων της Μεσσηνίας. Οι δεύτεροι έχασαν, και όσοι δεν μετανάστευσαν , έγιναν σαν τους υπόλοιπους ακτήμονες της Μεσσηνίας ( οι τελευταίοι ίσως και να κέρδισαν με την σπαρτιατική κατάκτηση, για να μην πούμε πως βοήθησαν τους Σπαρτιάτες ! ). Όταν αυτοί οι έκπτωτοι ευγενείς θυμούνταν τα περασμένα τους μεγαλεία , προχωρούσαν σε επαναστατικές κινήσεις , και διέδιδαν την ιδέα της δήθεν ανεξάρτητης Μεσσηνίας που όλοι περνούσαμε καλά πριν μας καταλάβουν οι κακοί Σπαρτιάτες.
