Εθνικοσοσιαλισμός και Νίκος Καζαντζάκης

[Χαοτικός]

"Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα, το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο. Εσύ είσαι μια λιγόστιγμη έκφραση, αυτή είναι το πρόσωπο. Εσύ είσαι ο ίσκιος, αυτή το κρέας.

Δεν είσαι λεύτερος. Αόρατα μυριάδες χέρια κρατούν τα χέρια σου και τα σαλεύουν. Όταν θυμώνεις, ένας πρόπαππος αφρίζει από το στόμα σου· όταν αγαπάς, ένας πρόγονος σπηλιώτης μουγκαλιέται· όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βουρκόλακες η κεφαλή σου.

(...)

Φώτισε το σκοτεινό αίμα των προγόνων, σύνταξε τις κραυγές τους σε λόγο, καθάρισε τη βούλησή τους, πλάτυνε το στενό τους ανήλεο μέτωπο· αυτό είναι το δεύτερό σου χρέος.

Γιατί δεν είσαι μονάχα σκλάβος. Ευτύς ως γεννήθηκες, μια νέα πιθανότητα γεννήθηκε μαζί σου, ένας λεύτερος σκιρτημός τρικυμίζει τη μεγάλη ζοφερή καρδιά του σογιού σου.

Φέρνεις, θες δεν θες, ένα νέο ρυθμό. Μια νέα επιθυμία, μια νέα ιδέα, μια θλίψη καινούρια. Θες δε θες, πλουτίζεις το πατρικό σου σώμα."



Θέλει προσοχή η λογοτεχνία. Δεν είναι επιστημονικό paper.

Ο Καζαντζάκης σου περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται ο άνθρωπος. Είσαι το απότοκο του σώματος και πνεύματος των προγόνων (ράτσα), εμπλουτισμένο με ό,τι φωτίζει τις σκοτεινές πλευρές τους, ότι αλλάζει τις στραβομάρες της ράτσας προς το καλό.

Ως νιτσεικός σου λέει "παράτα τον άνθρωπο και στόχευε τον υπεράνθρωπο", όπου άνθρωπος είναι αυτό που αφήνεις πίσω, το κατάλοιπο, το ζωώδες, το σκοτεινό.

Ρε το ναζόσκυλο τον Καζαντζάκη! Είδες τι άθλια πράγματα έγραφε;
Πολύ ωραία το έχεις αισθανθεί και το αποδίδεις αλλά δεν θα γίνει κλικ σε κάποιους που σκέφτονται με άλλα κουτάκια και διαχειρίζονται άλλα ρεύματα και φορτία. Ακριβώς αυτό είναι η πρόοδος και η Δημοκρατία και το ιδανικό γενικά. Το να προσμένεις την εξέλιξη. Για τον δίπλα και κατ' επέκτασιν για τη χώρα σου και μετά για όλον τον κόσμο.

Γράψε την αποψάρα σου για το θέμα κι άσε εμένα.
Δεν μπορείς να χωρίσεις δύο γαϊδάρων άχυρα, θες να μου κάνεις και ψυχανάλυση...

Κακώς αποστασιοποιείσαι. Εδώ βλέπω ότι συμφωνεί απόλυτα με το κείμενο. Μπορεί αυτό που λες εσύ εσύ αντιεθνικισμό και το θεωρείς αξία, να το λέει αυτός εθνικισμό και να είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα ρε.

Μπορεί αυτός να λέει το καλοριφέρ "τοστ".
Να πω κι εγώ ότι είναι "τοστ" ;

Ναι. Το πιο ουσιώδες είναι ότι θα μοιραστείτε τη ζεστασιά του καλοριφέρ μαζί.

[stavmanr]

μπουμπουνα σταβ σε μερικες φρασεις εννοει την ρατσα του και σε άλλες αναφερεται στην διαχρονικοτητα της ανθρωποτητας

Ακόμα δεν κατανόησες τη νιτσεϊκή σκέψη κι αντίληψη.
Πώς θα καταλάβεις τον Καζαντζανικό μηδενισμό;

Σιγά σιγά.
Πάρε βιβλία. Ξεκίνα από Σοπενάουερ, Νίτσε και κατάληξε στον Καζαντζάκη.
Μη βιάζεσαι να κάνεις τεράστια άλματα.

Τα μεγάλα έργα είναι σαν τις κορυφές των βουνών. Και πρέπει να έχει κανείς μεγάλο διασκελισμό για να μπορεί να πηδά από κορυφή σε κορυφή χωρίς να τσακίζεται.

Σιγά σιγά.

για πες λιγα απο την νιτσεικη σκεψη και αντιληψη (...)

Πώς μπορώ να σου μεταφέρω σε λίγες αράδες χιλιάδες γραμμές από συγγράμματα φιλοσοφικής, ποιητικής και λογοτεχνικής τεχνοτροπίας;
Διάβασε.

Η αλυσίδα Σοπενάουερ, Νίτσε, Καζαντζάκης είναι από τις σημαντικότερες "γραμμές πνεύματος" που έχουν εμφανιστεί στην ιστορία.

[ΓΑΛΗ]

Απο την εμπαθή κριτική του ξυνού Αποστολίδη για τον ΝΚ προτιμώ την κριτική της Λιλής Ζωγράφου:

Ήταν λοιπόν ουτοπιστής και δονκιχωτικός, ακριβώς γιατί ήταν και δειλός και μανιακός φιλόδοξος. Και όλ' αυτά πάλι ξεκινούσαν από ένα μικρό παράπονο, καθώς ένιωθε τον εαυτό του πεταγμένο έξω από τις τάξεις της ζωής... Αυτός ήταν ο Καζαντζάκης: ένας εγωκεντρικός. Επέβαλλε στους ήρωές του να μην έχουνε σεξουαλική επαφή με τις γυναίκες. Κανένα δεν άφησε ποτέ να πηδήξει".

Καλά, αυτή δηλαδή δεν είναι εμπαθής κριτική; Δολοφονία χαρακτήρα το λέμε.

Αν ξέρεις περισσότερες λεπτομέρειες για την πραγματική και όχι μυθιστορηματική ζωή του Καζαντζάκη, δεν είναι δολοφονία χαρακτήρα.

Το ότι η προβολή ανεκπλήρωτων επιθυμιών στη συγγραφή, από κάποιους εκλαμβάνονται ως πραγματικές εμπειρίες, είναι άλλο θέμα.

Κάτι αντίστοιχο σε παραλλαγή, παίζει στο Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου. Ένας ανήλικος πιθανόν να ενθουσιασθεί, ένας ενήλικος θα πει "οκ" και θα εστιάσει μόνον στη λογοτεχνική εκφορά.

[stavmanr]

Μπορεί αυτός να λέει το καλοριφέρ "τοστ".
Να πω κι εγώ ότι είναι "τοστ" ;

Ναι. Το πιο ουσιώδες είναι ότι θα μοιραστείτε τη ζεστασιά του καλοριφέρ μαζί.

Ή ο ένας θα κρατά ένα τοστ, ο άλλος ένα καλοριφέρ και θα προσπαθούμε να μοιράσουμε τα πετρέλαια...

[nemo]

Από την άλλη έχω γράψει πως δεν είναι ανάγκη την αδυναμία ενός ανθρώπου να τοποθετηθεί ξεκάθαρα
πολιτικά απέναντι στα δρώμενα των καιρών του, να τη βάλομυμε ντε και καλά στα καλούπια κάποιων πνευματικών επιρροών.

Εγώ θα το έγραφα ότι οι πνευματικές του επιρροές ήταν τέτοιες που τον απέτρεψαν από μια ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση απέναντι στα δρώμενα των καιρών του.
Και τι να κάνουμε τώρα δηλαδή; Να πάμε στη Χάγη;

Δεν τεκμαίρεται από κάπου αυτό, το αν διάβαζε ο Καζαντζάκης Χέγκελ ή Νίτσε και για αυτό το λόγο αρνήθηκε να γίνει ΚΚΕ
ή Βενιζελικός ή Ναζί είναι κάτι που δεν προκύπτει από πουθενά πέρα από τις εκτιμήσεις κάποιων κουλτουριάρηδων οι οποίοι
ντε και καλά πρέπει να αποδώσουν στον Καζαντζάκη, πνευματώδεις ανησυχίες για το οτίδήποτε. Αν ο Καζαντζάκης έβγαινε
στην Καθημερινή και έλεγε "Μου αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά, αλλά αυτά τα σκέτα με τη σάλτσα όχι" θα έπρεπε να δούμε
πως οδηγήθηκε σε αυτό το βαθυστόχαστο συμπέρασμα ο συγγραφέας μέσω της νιτσεικής φιλοσοφίας. Την οποία φιλοσοφία
και άλλοι τη διάβασαν και κατέληξαν να είναι της Παναγίας τα μάτια από πολιτικής άποψης. Προφανώς, το πως μπορεί κάποιος
διαβάζοντας Νίτσε να καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να ασχολείται με τα πολιτικά αλλά με τον μακροντέμπλικο
ίσκιο του, δεν το έχουμε διαπιστώσει ακόμη, μάλλον πρέπει να πάμε μέχρι τη Χάγη ποδαράτο μπας και ακούσουμε κανένα επιχείρημα
επ'αυτού.

γιατι ρε να παμε στοκχολμη μεσω αφρικης .....γιατι να μην πουμε οτι ειχε μεγαλες συμπαθειες προς τον κομμουνισμο
μεχρι που ειδε με τα ιδια του τα ματια τις συνθηκες στην σοβετια και τρομαξε

[Χαοτικός]

Μπορεί αυτός να λέει το καλοριφέρ "τοστ".
Να πω κι εγώ ότι είναι "τοστ" ;

Ναι. Το πιο ουσιώδες είναι ότι θα μοιραστείτε τη ζεστασιά του καλοριφέρ μαζί.

Ή ο ένας θα κρατά ένα τοστ, ο άλλος ένα καλοριφέρ και θα προσπαθούμε να μοιράσουμε τα πετρέλαια...

Να ψήσεις το τοστ στο καλοριφέρ

[ΓΑΛΗ]

Σκέψου ότι κάποιοι τους ψηφίζουν κιόλα αυτούς τους ελλαδέμπορες, σκέψου ποιοι τους ψηφίζουν και κυρίως γιατί.

Επειδή οι τελευταίες μελοτουϊτεριές που διάβασα για Αντιγόνη και Παναγία ήταν αυτές που αφορούσαν στον Έβρο, όντως αποτελεί ερώτημα στο ποιοι θα τους ψηφίσουν.

ενα παραξενο που εχει να κανει με μενα ..παλια ημουν με την αντιγονη ασυζητητι αλλα τωρα αρχιζω να αμφιβαλω
αν εχει παντα δικιο η αντιγονη μας

Μα ακριβώς αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο σε όλες τις ελληνικές τραγωδίες.

Το ότι δεν είναι ποτέ σαφές το ποιος έχει "δίκιο".

Αν ήταν σαφές δεν θα είχαν αυτήν τη διαχρονική δυναμική που διατηρούν μέχρι σήμερα.

[stavmanr]

Δε φτάνει ν’ ακούς μέσα σου τη βουή των προγόνων. Δεν φτάνει να τους νιώθεις να παλεύουν μπροστά από το κατώφλι του νου σου.

Όλοι χύνονται να πιαστούν από το ζεστό μυαλό σου, ν’ ανέβουν πάλι στο φως της μέρας.

Μα εσύ να ξεδιαλέγεις. Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αιμάτου σου και ποιος ν’ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα.

Δεν είναι η ράτσα, λοιπόν, το ζητούμενο. Η ράτσα σε κρατά πίσω. Προσπαθεί να επιβληθεί επάνω σου, να σε μηδενίσει. Να σε κάνει ένα άβουλο πλάσμα των δικών της επιταγών.

Το ζητούμενο για τον Καζαντζάκη είναι σε ποιον από τους προγόνους σου θα επιτρέψεις να συμμετέχει μαζί σου στη νέα ζωή. Ποιον θα επιτρέψεις να είναι συνοδοιπόρος σου στο ταξίδι σου αυτό, της ζωής, ως συνεπιβάτης του εξελιγμένου νου σου. Τους υπόλοιπους τους πετάς στα Τάρταρα της λήθης. Έκαναν το χρέος τους, ώρα να θαφτούν οριστικά για να κάνεις κι εσύ ελεύθερος το δικό σου.

[ethereal]

Από την άλλη έχω γράψει πως δεν είναι ανάγκη την αδυναμία ενός ανθρώπου να τοποθετηθεί ξεκάθαρα
πολιτικά απέναντι στα δρώμενα των καιρών του, να τη βάλομυμε ντε και καλά στα καλούπια κάποιων πνευματικών επιρροών.

Εγώ θα το έγραφα ότι οι πνευματικές του επιρροές ήταν τέτοιες που τον απέτρεψαν από μια ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση απέναντι στα δρώμενα των καιρών του.
Και τι να κάνουμε τώρα δηλαδή; Να πάμε στη Χάγη;

Δεν τεκμαίρεται από κάπου αυτό, το αν διάβαζε ο Καζαντζάκης Χέγκελ ή Νίτσε και για αυτό το λόγο αρνήθηκε να γίνει ΚΚΕ
ή Βενιζελικός ή Ναζί είναι κάτι που δεν προκύπτει από πουθενά πέρα από τις εκτιμήσεις κάποιων κουλτουριάρηδων οι οποίοι
ντε και καλά πρέπει να αποδώσουν στον Καζαντζάκη, πνευματώδεις ανησυχίες για το οτίδήποτε. Αν ο Καζαντζάκης έβγαινε
στην Καθημερινή και έλεγε "Μου αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά, αλλά αυτά τα σκέτα με τη σάλτσα όχι" θα έπρεπε να δούμε
πως οδηγήθηκε σε αυτό το βαθυστόχαστο συμπέρασμα ο συγγραφέας μέσω της νιτσεικής φιλοσοφίας. Την οποία φιλοσοφία
και άλλοι τη διάβασαν και κατέληξαν να είναι της Παναγίας τα μάτια από πολιτικής άποψης. Προφανώς, το πως μπορεί κάποιος
διαβάζοντας Νίτσε να καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να ασχολείται με τα πολιτικά αλλά με τον μακροντέμπλικο
ίσκιο του, δεν το έχουμε διαπιστώσει ακόμη, μάλλον πρέπει να πάμε μέχρι τη Χάγη ποδαράτο μπας και ακούσουμε κανένα επιχείρημα
επ'αυτού.

Με την κότα και το αυγό ποτέ δεν βγάλαμε άκρη. Ούτε, φυσικά, είμαστε εδώ για να λέμε αν μας αρέσει ή όχι ο ΝΚ. Σκέψεις και διάλογο. Δες και το αντίστοιχο νήμα που έγραψα και πιο πάνω. Εκτός αν σ' αρέσει εδώ που θα πάει στο "ζαίοι, νουδουλικά, γκαιυπραιντ" κλπ.
Χαιρετώ.

[Καραμελίτσα]

Απο την εμπαθή κριτική του ξυνού Αποστολίδη για τον ΝΚ προτιμώ την κριτική της Λιλής Ζωγράφου:

Ήταν λοιπόν ουτοπιστής και δονκιχωτικός, ακριβώς γιατί ήταν και δειλός και μανιακός φιλόδοξος. Και όλ' αυτά πάλι ξεκινούσαν από ένα μικρό παράπονο, καθώς ένιωθε τον εαυτό του πεταγμένο έξω από τις τάξεις της ζωής... Αυτός ήταν ο Καζαντζάκης: ένας εγωκεντρικός. Επέβαλλε στους ήρωές του να μην έχουνε σεξουαλική επαφή με τις γυναίκες. Κανένα δεν άφησε ποτέ να πηδήξει".

Καλά, αυτή δηλαδή δεν είναι εμπαθής κριτική; Δολοφονία χαρακτήρα το λέμε.

Αν ξέρεις περισσότερες λεπτομέρειες για την πραγματική και όχι μυθιστορηματική ζωή του Καζαντζάκη, δεν είναι δολοφονία χαρακτήρα.

Το ότι η προβολή ανεκπλήρωτων επιθυμιών στη συγγραφή, από κάποιους εκλαμβάνονται ως πραγματικές εμπειρίες, είναι άλλο θέμα.

Κάτι αντίστοιχο σε παραλλαγή, παίζει στο Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου. Ένας ανήλικος πιθανόν να ενθουσιασθεί, ένας ενήλικος θα πει "οκ" και θα εστιάσει μόνον στη λογοτεχνική εκφορά.

Μα δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια στοιχειώδης δεοντολογία ότι κρίνεις το έργο και όχι το πρόσωπο; Εδώ του κάνει προσωπική επίθεση. Υποθέτω αφού έχει πεθάνει, για να χρησιμοποιεί παρελθοντικό χρόνο.

[nemo]

Ακόμα δεν κατανόησες τη νιτσεϊκή σκέψη κι αντίληψη.
Πώς θα καταλάβεις τον Καζαντζανικό μηδενισμό;

Σιγά σιγά.
Πάρε βιβλία. Ξεκίνα από Σοπενάουερ, Νίτσε και κατάληξε στον Καζαντζάκη.
Μη βιάζεσαι να κάνεις τεράστια άλματα.

Τα μεγάλα έργα είναι σαν τις κορυφές των βουνών. Και πρέπει να έχει κανείς μεγάλο διασκελισμό για να μπορεί να πηδά από κορυφή σε κορυφή χωρίς να τσακίζεται.

Σιγά σιγά.

για πες λιγα απο την νιτσεικη σκεψη και αντιληψη (...)

Πώς μπορώ να σου μεταφέρω σε λίγες αράδες χιλιάδες γραμμές από συγγράμματα φιλοσοφικής, ποιητικής και λογοτεχνικής τεχνοτροπίας;
Διάβασε.

Η αλυσίδα Σοπενάουερ, Νίτσε, Καζαντζάκης είναι από τις σημαντικότερες "γραμμές πνεύματος" που έχουν εμφανιστεί στην ιστορία.

δεν θυμαμαι πολλα απο σοπεναουερ ..αλλα αν σου γνωριζω εναν μπαρμπα μου απο το χωριο σε μηδεν χρονο θα
τους αποδομήσει και τους τρεις -και κοψε λιγο απο συναισθημα γιατι εχεις παρανοησει αρκετα πραγματα και οι τρεις τους
θα ηταν φασιστες με την συγχρονη ορολογια

[Χαοτικός]

Απο την εμπαθή κριτική του ξυνού Αποστολίδη για τον ΝΚ προτιμώ την κριτική της Λιλής Ζωγράφου:

Ήταν λοιπόν ουτοπιστής και δονκιχωτικός, ακριβώς γιατί ήταν και δειλός και μανιακός φιλόδοξος. Και όλ' αυτά πάλι ξεκινούσαν από ένα μικρό παράπονο, καθώς ένιωθε τον εαυτό του πεταγμένο έξω από τις τάξεις της ζωής... Αυτός ήταν ο Καζαντζάκης: ένας εγωκεντρικός. Επέβαλλε στους ήρωές του να μην έχουνε σεξουαλική επαφή με τις γυναίκες. Κανένα δεν άφησε ποτέ να πηδήξει".

Τα είπε η Λιλή Ζωγράφου αυτά;
Δεν βρέθηκε να της απαντήσει "και τι έγινε;"; Το έργο κρίνεται με βάση το είσαι εγωκεντρικός ή όχι; και δεν νομίζω ότι κανείς δεν πήδαγε. Στο Χριστός ξανασταυρώνεται δεν πήδαγε ο Αγάς το γιουσουφάκι; Αλλά ΟΚ το σκανδαλίζω.
Η λογοτεχνία είναι χρήσιμη και γι αυτό. Για να μάθεις για τον ηρωα που δεν πηδάει, που είναι πεταγμένος από τις κοινωνικές τάξεις ή που νιώθει έτσι κι ας μην ισχύει. Αλίμονο για να κάνεις τέχνη ή οτιδήποτε στην τελική να πρέπει να αποδείξεις τα ηθικο-συναισθηματικά σου "φρονήματα".

[stavmanr]

Καλά, αυτή δηλαδή δεν είναι εμπαθής κριτική; Δολοφονία χαρακτήρα το λέμε.

Αν ξέρεις περισσότερες λεπτομέρειες για την πραγματική και όχι μυθιστορηματική ζωή του Καζαντζάκη, δεν είναι δολοφονία χαρακτήρα.

Το ότι η προβολή ανεκπλήρωτων επιθυμιών στη συγγραφή, από κάποιους εκλαμβάνονται ως πραγματικές εμπειρίες, είναι άλλο θέμα.

Κάτι αντίστοιχο σε παραλλαγή, παίζει στο Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου. Ένας ανήλικος πιθανόν να ενθουσιασθεί, ένας ενήλικος θα πει "οκ" και θα εστιάσει μόνον στη λογοτεχνική εκφορά.

Μα δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια στοιχειώδης δεοντολογία ότι κρίνεις το έργο και όχι το πρόσωπο; Εδώ του κάνει προσωπική επίθεση. Υποθέτω αφού έχει πεθάνει, για να χρησιμοποιεί παρελθοντικό χρόνο.

Δεν είναι ακριβώς έτσι, αν και συμφωνώ μαζί σου ότι πρόκειται για κριτική επιπέδου καφενείου.

Η συγκεκριμένη ήθελε να διαβάζει από Άρλεκιν και κάτω. Κρεβατώματα, όργια κλπ. Αυτό το πράγμα δεν το βρήκε στον Καζαντζάκη. Σφίχτηκε. Δεν κατάλαβε ότι υπάρχουν τόσα πράγματα στη ζωή πέρα από τα ένστικτα και τις λιγουριές. Δεν είναι κάτι στο οποίο μπορείς να την κατηγορήσεις ή να της κρατήσεις κακία.

[Χαοτικός]

Ή δε γαμιέστε καθόλου ή δε γαμιέστε αρκετά, όσο και να γαμιέστε δε φτάνει παιδιά, χρειάζεται περισσότερο, πολύ περισσότερο.

[nemo]

Δε φτάνει ν’ ακούς μέσα σου τη βουή των προγόνων. Δεν φτάνει να τους νιώθεις να παλεύουν μπροστά από το κατώφλι του νου σου.

Όλοι χύνονται να πιαστούν από το ζεστό μυαλό σου, ν’ ανέβουν πάλι στο φως της μέρας.

Μα εσύ να ξεδιαλέγεις. Ποιος πρόγονος να γκρεμιστεί πίσω στα τάρταρα του αιμάτου σου και ποιος ν’ ανηφορίσει πάλι στο φως και στο χώμα.

Δεν είναι η ράτσα, λοιπόν, το ζητούμενο. Η ράτσα σε κρατά πίσω. Προσπαθεί να επιβληθεί επάνω σου, να σε μηδενίσει. Να σε κάνει ένα άβουλο πλάσμα των δικών της επιταγών.

Το ζητούμενο για τον Καζαντζάκη είναι σε ποιον από τους προγόνους σου θα επιτρέψεις να συμμετέχει μαζί σου στη νέα ζωή. Ποιον θα επιτρέψεις να είναι συνοδοιπόρος σου στο ταξίδι σου αυτό, της ζωής, ως συνεπιβάτης του εξελιγμένου νου σου. Τους υπόλοιπους τους πετάς στα Τάρταρα της λήθης. Έκαναν το χρέος τους, ώρα να θαφτούν οριστικά για να κάνεις κι εσύ ελεύθερος το δικό σου.

ειναι η ρατσα σταβ και οχι το -δεν ειναι η ρατσα -τα υπολοιπα απο την γαλη αν εχει ορεξη