Μπορεί κάποια επαφή του με τον κομμουνιστικό κίνημα εν γένει και την ΕΣΣΔ να τον πτόησε και να είπε "Που μπλέξαμε με αυτούς",nemo έγραψε: ↑25 Αύγ 2022, 17:18γιατι ρε να παμε στοκχολμη μεσω αφρικης .....γιατι να μην πουμε οτι ειχε μεγαλες συμπαθειες προς τον κομμουνισμοΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: ↑25 Αύγ 2022, 17:12Δεν τεκμαίρεται από κάπου αυτό, το αν διάβαζε ο Καζαντζάκης Χέγκελ ή Νίτσε και για αυτό το λόγο αρνήθηκε να γίνει ΚΚΕ
ή Βενιζελικός ή Ναζί είναι κάτι που δεν προκύπτει από πουθενά πέρα από τις εκτιμήσεις κάποιων κουλτουριάρηδων οι οποίοι
ντε και καλά πρέπει να αποδώσουν στον Καζαντζάκη, πνευματώδεις ανησυχίες για το οτίδήποτε. Αν ο Καζαντζάκης έβγαινε
στην Καθημερινή και έλεγε "Μου αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά, αλλά αυτά τα σκέτα με τη σάλτσα όχι" θα έπρεπε να δούμε
πως οδηγήθηκε σε αυτό το βαθυστόχαστο συμπέρασμα ο συγγραφέας μέσω της νιτσεικής φιλοσοφίας. Την οποία φιλοσοφία
και άλλοι τη διάβασαν και κατέληξαν να είναι της Παναγίας τα μάτια από πολιτικής άποψης. Προφανώς, το πως μπορεί κάποιος
διαβάζοντας Νίτσε να καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να ασχολείται με τα πολιτικά αλλά με τον μακροντέμπλικο
ίσκιο του, δεν το έχουμε διαπιστώσει ακόμη, μάλλον πρέπει να πάμε μέχρι τη Χάγη ποδαράτο μπας και ακούσουμε κανένα επιχείρημα
επ'αυτού.
μεχρι που ειδε με τα ιδια του τα ματια τις συνθηκες στην σοβετια και τρομαξε
δεν ξέρω ακριβώς πως σκέφτηκε ο Καζαντζάκης το 1933 όταν αποφάσισε-κατά τα δικά του λόγια- να εγκαταλείψει τις όποιες
αριστερές ιδέες του. Άλλος λέει πως διάβαζε τον ένα ή τον άλλο διανοούμενο, άλλος μπορεί να πεταχτεί σε λίγο και να μας πει
πως έφαγε χυλόπιτα από την τάδε γκόμενα ή τον τάδε γκόμενο. Η ουσία ποιά είναι? Πως ο συγγραφέας με 2 γραμμές είπε "Το έψαξα
από εδώ, το έψαξα από εκεί και κατέληξα να είμαι εγώ και ο ίσκιος μου". Γούστο του και καπέλο του, ας το γράψω άλλη μιά φορά μπας
και το διαβάσει κανείς επιτέλους. Απλώς, το αποτέλεσμα των ιδεολογικοπολιτικών αναζητήσεων του Καζαντζάκη δεν είναι τόσο fancy
όσο θα ήθελαν κάποιοι θαυμαστές του. Όλες του οι αναζητήσεις κατέληξαν στο "Τι να κάνεις μωρέ, εμείς να είμαστε καλά", αν αυτό ντύθηκε
με Νίτσε ή Χέγκελ είναι δευτερεύον, θα μπορούσε και ένας απλός άνθρωπος να καταλήξει δια του νιτσεικού δρόμου στο καζαντζακικό συμπέρασμα,
εμείς οι υπόλοιποι τι πρέπει να κάνουμε? Να αναρωτιόμαστε τι βαθιά σκέψη διαθέτει ο άνθρωπος?