Το μέλλον με τα μάτια του Στάλιν(1939)

[μίστερ μαξ]

Αλλάζεις θέμα. Κι επειδή προσπαθείς να ξεφύγεις, σε ξαναρωτώ. Σε ποιον απο αυτούς ο Νετανιάχου τον διέταξε τί να κάνει στα εσωτερικά της χώρας του (και μάλιστα διεθνώς δημοσίως) κι αυτός να απάντησε καταφατικά;

Φιλαράκι, το θέμα ειναι οτι οι ακροδεξιοι που υποστηρίζετε και παρουσιάζεστε οτι ειστε το αντιστοιχο τους στην Ελλάδα, κάνουν υποκλίσεις στον Νετανιάχου και τον Σιωνισμό. Σου εφερα τα παραδείγματα της πολιτικής τους με τα οποία υποκλίνονται στην Σιων.

Και εσυ βλέπω εχεις την δικαιολογια για την κωλοτουμπα έτοιμη.

Τα περι "αντιστοίχου" τα λες εσύ. Ποτέ δεν είπαμε ότι είμαστε το..."αντίστοιχό τους". Για εθνικές επιλογές μιλούμε έναντι του εθνομηδενισμού.

A μάλιστα, επειδη λέγατε πως ο εθνομηδενισμός ήταν στόχος του Σιωνισμού, καθώς τα πρωτοκολλα της Σιων θελανε να καταργηθουν τα έθνη. Τωρα όμως βλέπουμε πως οσοι μιλούν εναντιον του εθνομηδενισμου, φιλάνε την κλοτρυπίδα του Ισραήλ.

[Υπερκουλτουριάρης]

Καλημέρα Υπερκούλ.

Ο σοσιαλφασισμός είναι η πιο εξελιγμένη μορφή φασισμού γιατί συνδυάζει στη ρητορική κάτι μεταξύ δημοκρατίας και κομμουνισμού και είναι σε θέση να στρατολογήσει ακόμα και τους πιο ανυποψίαστους ανθρώπους που βρίσκονται συχνά στη θέση να ανακαλύψουν ότι τόσο καιρό τους προσφέρονταν δηλητηριασμένα δώρα.Πιο συγκεκριμένα σαν σύστημα δημιούργησε μια κρατικομονοπωλιακή αστική τάξη γραφειοκρατών αστών νέου τύπου που στην ουσία έτρωγαν τις σάρκες και τους μόχθους του σοβιετικού λαού,μέσω της αποσύνδεσης των μισθολογικών από την παραγωγικότητα και την αποτελεσματικότητα στην παραγωγή και ταυτίζοντάς την με τη θέση στην ιεραρχία της επιχείρησης.Με λίγα λόγια είχες ντυμένο στα κόκκινα το δεξιό σοσιαλισμό βισμαρκικού τύπου που έφερε στα πράγματα τον αδόλφο,όπου ναι μεν δεν υπήρχαν οι παλιοί αριστοκράτες,μεγαλοκεφαλαιούχοι και στη θέση τους υπήρξαν οι κομματικοί γραφειοκράτες(σε ρόλο αστών πλέον) και από κάτω μια μεγάλη μάζα λαού που κατάλαβε σύντομα ότι έκανε ότι δούλευε και οι άλλοι έκαναν ότι τους πλήρωναν.Παντρεμένα λοιπόν τα παραπάνω με την μονολιθικότητα και την απουσία άλλων παρατάξεων μοιραία οδηγηθήκαμε στο Μπρέζνιεφ που γράφεις μετά και στην ύστερη κατάληξή του που είναι ο Πούτιν.

Το λάθος σου βρίσκεται στο ότι ταυτίζεις το σταλινισμό ως ιδεολογικό προθάλαμο αυτού που έγινε από το Χρουτσώφ και μετά το οποίο απότελεί ιστορικό σφάλμα,μιας και ανέλαβαν οι ιδεολογικοί του εχθροί μετά το πέρας αυτού.Για το Χρουτσώφ χαίρομαι που γράφεις παρακάτω ότι το θεωρείς και συ τροτσκιστή γιατί πολύς κόσμος δεν το έχει καταλάβει αυτό το λεπτό σημείο και συμφωνώ μαζί σου για τους χαρακτηρισμούς ως προς το άτομό του ιδιοσυγκρασιακά.Βέβαια διαφωνώ ως προς το ότι το θεωρείς κάτι θετικό,στην πραγματικότητα η πολιτική του αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την ΕΣΣΔ.

ΥΓ:Για μια χώρα μικροιδιοκτητών όμως σαν την Ελλάδα,θα συμφωνήσω ότι μόνο βιώσιμο ρεαλιστικό σχήμα για τον αγώνα κατά της δεξιάς θα είναι ένας αριστερός ρεφορμισμός που θα εμπνέεται από τα Σκανδιναβικά κράτη.Αν ζήσουμε εποχή Τσίπρα θα γεράσουμε σε μια πραγματική Σκανδιναβία του Νότου,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Φιλαράκι μου καλησπέρα, με καθυστέρηση απαντώ σήμερα.
Η εποχή του Στάλιν ορίζει τον σοσιαλφασισμό. Τα στελέχη παρότι ζούσαν σε ένα μόνιμο καθεστώς τρόμου,απολάμβαναν απίστευτα προνόμια και η εργατική τάξη ξεζουμίζονταν σαν να ήταν σε εποχές νέγρων στον Νότο και χειρότερα. Η πρότερη εποχή Λενιν, δηλ πολεμικός κομμουνισμός και ΝΕΠ επίσης δεν ήταν σοσιαλιστική.
Ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, ελευθερία και άνοδος του βιοτικού επιπέδου για όλους, στην ουσία εισάγεται από τον Νικήτα. Τα όποια θετικά έμειναν στο ανατολικό μπλοκ είναι από αυτόν. Και η Γιουγκοσλαβία επίσης, παρότι μια μονοκομματική σοσιαλδημοκρατική χώρα ήταν, θεωρείται από εμένα πιο προοδευτικό κράτος από το αρχιπέλαγος Γκούλαγκ και τα τερατα του Εμβερ, του Μαο ή του Κιμ.
Ο Νικήτα ήταν ΟΝΤΩΣ τροτσκιστής, αφου είχε ταχθεί με την αριστερη αντιπολίτευση και μετά αναθεώρησε υποτίθεται. Αυτή ηταν η αδυναμία του και πάντα ο Ιωσήφ επέλεγε ανθρώπους δίπλα του που είχαν μια τέτοια, αλλιώς ρίχνονταν στα λιοντάρια.

Και ο Νικος Ζαχαριάδης, που και οι δυο μας εκτιμούμε, στην ουσία του δεν αντιπαρατέθηκε ποτέ στο πνεύμα του 20ου συνεδρίου ως λανθασμένο. Αν δεν είχε την στήριξη του Μολότοφ και των άλλων η πορεία του θα ήταν αλλιώς. Παρόλα αυτά μέχρι το 62, οι Χρουτσοφικοί του φέρθηκαν με αξιοπρέπεια. Δεκα χρόνια πριν θα είχε εκτελεστει, αφου είχε ομολογήσει πως είναι τροτσκιστής, ναζιστής, σιωνιστής. Μπορούν να έχουν σχέση αυτά με μια κοινωνία καλύτερη από αυτή που ζούμε;

[-71]

Και ο Νικος Ζαχαριάδης, που και οι δυο μας εκτιμούμε, στην ουσία του δεν αντιπαρατέθηκε ποτέ στο πνεύμα του 20ου συνεδρίου ως λανθασμένο. Αν δεν είχε την στήριξη του Μολότοφ και των άλλων η πορεία του θα ήταν αλλιώς. Παρόλα αυτά μέχρι το 62, οι Χρουτσοφικοί του φέρθηκαν με αξιοπρέπεια. Δεκα χρόνια πριν θα είχε εκτελεστει, αφου είχε ομολογήσει πως είναι τροτσκιστής, ναζιστής, σιωνιστής. Μπορούν να έχουν σχέση αυτά με μια κοινωνία καλύτερη από αυτή που ζούμε;

Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση,είναι παντού και πάντοτε πολιτική.