Αν ο Αλκιβιάδης δεν είχε ανακληθεί

[ΓΑΛΗ]

Τι και αν ήταν ικανός στρατηγός;

Aυτό παρεμπιπτόντως δεν προκύπτει από πουθενά.

Ακόμα χειρότερα.
Τέτοιο φίδι κολοβό που ήταν, τον έχω ικανό να είχε αλυσοδεμένο έναν έξυπνο με γνώσεις στρατηγικής και να τον βασάνιζε για να παίρνει ιδέες τι να κάνει και να μην το μάθαμε ποτέ.

Όσον αφορά το έγκλημα για σύσταση μαφίας, το σπάσιμο των Ερμών κεφαλών, πιστεύω πως άλλος του έδωσε την ιδέα (που δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος ήταν) και αυτό το ζώον νόμιζε πως θα ήταν ο αρχινονός.
Θα του ερχόταν ο λογαριασμός μετά, αλλά οι Αθηναίοι δεν έκαναν πίσω και δεν άφησαν να κουκουλωθεί τέτοια ιεροσυλία. Σιγά μην σκεφτόταν κάτι τέτοιο μόνος του.
Οι Σπαρτιάτες πάντως θα το χειρίζονταν πολύ καλύτερα. Θα τους εκτελούσαν όλους χωρίς διακρίσεις (-Μα είναι ο ανιψιός του Περικλή! -Χεστήκαμε!) και θα έβρισκαν και τον εγκέφαλο του εγκλήματος.

Καλά μου παιδιά, σας διαφεύγει ότι και οι Σπαρτιάτες μήδισαν, όταν τους την έσπασαν οι Αθηναίοι.

Και ακριβώς γι' αυτό ο Αλκιβιάδης ήταν ο απόλυτος συνδυασμός Σπάρτης και Αθήνας.

Ένας θνητός ημίθεος που δεν χώραγε στα συνηθισμένα κουτάκια.

Τα υπόλοιπα, είναι συμπλεγματικές προσεγγίσεις.

[Πασιφάη]

Βασικά, τώρα που το καλοσκέφτομαι, σε δεύτερη ανάγνωση, μάλλον έχω μιαν απάντηση στο γιατί τον θεωρώ αγαπημένη προσωπικότητα.
Ένα παιδί που χάνει τον πατέρα του τον Κλινία στον πόλεμο και με μια Δεινομάχη ράκος σ'ένα σπίτι που τον είχε παρατήσει στο έλεος, λόγω θρήνου, ανέπτυσσε συν τω χρόνω μια προσωπικότητα απρόσιτη.
Όταν αναγκάστηκε να αναλάβει την κηδεμονία του ο Περικλής, είχε να κάνει με ένα αγρίμι αλαζονικό που συνέχιζε να μεγαλώνει δίχως το παραμικρό ίχνος ενδιαφέροντος και αγάπης, με αποτέλεσμα να θεωρείται πιστεύω,το μεγαλύτερο εγωϊστικό πλάσμα που έχει να επιδείξει η αρχαιότητα. Ένα κλουβί με όρους και πρέπει, δεν αρκούσε στον χαρακτήρα του.
Μαλακίες έκανε άπειρες. Αλλά πάντα είχε τον τρόπο να του τις συγχωρούν.
Αναρωτιέμαι αν αυτός ο άνθρωπος μεγάλωνε με διαφορετικό τρόπο, πως θα εξελλισσόταν.

[ΓΑΛΗ]

Θα συμπληρώσω ότι και ο Μιλτιάδης ο θριαμβευτής του Μαραθώνα, ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και όλως τυχαίως συνεργάστηκε και αυτός με τους Πέρσες και κάποια στιγμή καταδικάστηκε και αυτός σε θάνατο αλλά τελικώς δεν εκτελέστηκε.

Επίσης όλως τυχαίως, δεν έτρεφε κάποιο μίσος για τη Σπάρτη αλλά το τελείως αντίθετο.

[ΓΑΛΗ]

Η Ελλάδα γενικώς είναι μια προσομοίωση του Κρόνου. Πάντα έτρωγε τα καλύτερα παιδιά της.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Όλοι οι μαθητές του Σωκρατη αποδείχθηκαν εχθροί της πατρίδας τους της Αθήνας...
Και κανείς δεν τήρησε το παράδειγμα του δασκάλου τους ..

[Πασιφάη]

Τον Σωκράτη τον λάτρευε ο Αλκιβιάδης. Απλά πιστεύω πως κάποια στιγμή οι διδαχές του, περιόριζαν την προσωπική του ματαιοδοξία. Το θέμα έγκειται στο γεγονός πως ένας λαός εύκολα ξεχνάει την προδοσία και εξίσου εύκολα δέχεται την ''επανένταξη'' στο Ηρώο του, ανθρώπων με τόσο μεγάλο εκτόπισμα.

[Ζαποτέκος]

Παπάρια χειρίστηκαν. Όταν έφυγε ο βασιλιάς Άγις για εκστρατεία, η γυναίκα του η Τιμαία, (αν θυμάμαι καλά το όνομά της και δεν την μπερδεύω με την μετέπειτα ερωμένη του την Τιμάνδρα..), έμπλεξε στα ''δίχυα'' της εμορφάδας του και μάλιστα φημολογείται πως έκανε έναν γιο, τον Λεωτυχίδη, για τον οποίον καμάρωνε στη Σπάρτη ο Αλκιβιάδης. Μετά απ'αυτό, έφυγε σαν κύριος.

Αν είχε γίνει αυτό δεν θα έφευγε ποτέ. Οι διαδόσεις αυτές δημιουργήθηκαν απ' τους αντιπάλους του Λεωτυχίδα που ήθελαν να του φάνε τον θρόνο.


[3.3.1] Μετά απ᾽ αυτά ο Άγις πήγε στους Δελφούς κι αφιέρωσε στον θεό το ένα δέκατο από τα λάφυρα. Στον γυρισμό —γέρος άνθρωπος πια— αρρώστησε στην Ηραία· τον μετέφεραν ζωντανό ακόμα στη Λακεδαίμονα, όπου όμως δεν άργησε να πεθάνει. Αφού τον έθαψαν με τιμές μεγαλύτερες απ᾽ όσες συνηθίζονται γι᾽ ανθρώπους, και πέρασαν οι μέρες του πένθους, ήρθε η στιγμή ν᾽ ανακηρυχτεί καινούργιος βασιλιάς. Τότε τσακώθηκαν για το ποιός θα γίνει βασιλιάς, ο Λεωτυχίδης —που έλεγε πως ήταν γιος του Άγιδος— κι ο Αγησίλαος, που ήταν αδελφός του. [3.3.2] Ο Λεωτυχίδης είπε:
«Μα ο νόμος, Αγησίλαε, ορίζει να γίνεται βασιλιάς όχι ο αδελφός του βασιλιά, αλλά ο γιος του. Αν τύχει και δεν υπάρχει γιος, τότε γίνεται βασιλιάς ο αδελφός».
«Τότε εγώ θα ᾽πρεπε να γίνω βασιλιάς».
«Πώς, αφού υπάρχω εγώ;»
«Γιατί αυτός που ονομάζεις πατέρα σου έλεγε πως δεν είσαι παιδί του».
«Κι όμως η μάνα μου, που ξέρει πολύ καλύτερα απ᾽ αυτόν, και τώρα ακόμα λέει πως είμαι».
«Μπα! Σ᾽ έβγαλε ψεύτη μια και καλή ο Ποσειδώνας, όταν έκανε σεισμό κι ανάγκασε τον πατέρα σου να βγει στα φανερά από τον κοιτώνα της. Τη μαρτυρία του άλλωστε την επιβεβαιώνει κι ο χρόνος, που καθώς λένε δεν ξεγελάει — γιατί γεννήθηκες τον δέκατο μήνα από τότε που εκείνος σ᾽ έσπειρε και τον είδαν στον κοιτώνα».
Τέτοια στάθηκε η συζήτησή τους.
[3.3.3] Ο Διοπείθης —δεινός ερμηνευτής χρησμών— υποστήριξε τον Λεωτυχίδη λέγοντας πως υπήρχε και χρησμός του Απόλλωνα που συμβούλευε να φυλαχτούν από «κουτσή βασιλεία». Ο Λύσανδρος όμως, παίρνοντας το μέρος του Αγησιλάου, του αποκρίθηκε ότι κατά τη γνώμη του δεν είχε συμβουλέψει ο θεός να φυλαχτούν από άνθρωπο που θα κούτσαινε από χτύπημα, αλλά μάλλον να μη γίνει βασιλιάς κάποιος που δεν βαστούσε από βασιλική γενιά — γιατί τότε θα ᾽ταν στ᾽ αλήθεια κουτσή η βασιλεία, όταν δεν θα κυβερνούσαν την πόλη οι απόγονοι του Ηρακλή. [3.3.4] Αφού άκουσαν οι πολίτες τέτοια επιχειρήματα από τις δυο πλευρές, διάλεξαν για βασιλιά τον Αγησίλαο.

https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 32&page=27

Παρόμοια περίπτωση με τον Δημάρατο. Βλ. spoiler εδώ Ζαποτέκος @ Α : ΚΑΒΑΦΗΣ : Το Ποιημα των Ποιηματων...

[Volk]

Που τα θυμαστε ολα αυτα τυποι;

Εχω μεινει εκπληκτος με τις γνωσεις των μελων πανω στο θεμα!

Κανα μαγαζι με δυνατη κιμαδοπιτα, ξερουμε;

[Volk]

Θα συμπληρώσω ότι και ο Μιλτιάδης ο θριαμβευτής του Μαραθώνα, ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και όλως τυχαίως συνεργάστηκε και αυτός με τους Πέρσες και κάποια στιγμή καταδικάστηκε και αυτός σε θάνατο αλλά τελικώς δεν εκτελέστηκε.

Επίσης όλως τυχαίως, δεν έτρεφε κάποιο μίσος για τη Σπάρτη αλλά το τελείως αντίθετο.

Γιατι δεν εκτελεστηκε ενω καταδικαστηκε σε θανατο;

[Στύγιος]

O Αλκιβιάδης ήταν εξαιρετικά όμορφος ,γυναικάς ,αλαζόνας, καιροσκόπος και γενικά ένας άνθρωπος που οι Αθηναίοι , όπως ειπώθηκε από κάποιον ιστορικό: "λάτρευαν και μισούσαν ταυτόχρονα".

[ΓΑΛΗ]

Θα συμπληρώσω ότι και ο Μιλτιάδης ο θριαμβευτής του Μαραθώνα, ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και όλως τυχαίως συνεργάστηκε και αυτός με τους Πέρσες και κάποια στιγμή καταδικάστηκε και αυτός σε θάνατο αλλά τελικώς δεν εκτελέστηκε.

Επίσης όλως τυχαίως, δεν έτρεφε κάποιο μίσος για τη Σπάρτη αλλά το τελείως αντίθετο.

Γιατι δεν εκτελεστηκε ενω καταδικαστηκε σε θανατο;

Να διαβάσεις για να μάθεις.

[ΓΑΛΗ]

O Αλκιβιάδης ήταν εξαιρετικά όμορφος ,γυναικάς ,αλαζόνας, καιροσκόπος και γενικά ένας άνθρωπος που οι Αθηναίοι , όπως ειπώθηκε από κάποιον ιστορικό: "λάτρευαν και μισούσαν ταυτόχρονα".

Δεν ήταν μόνον αυτά, είχε και άλλες ικανότητες.

[Volk]

Θα συμπληρώσω ότι και ο Μιλτιάδης ο θριαμβευτής του Μαραθώνα, ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και όλως τυχαίως συνεργάστηκε και αυτός με τους Πέρσες και κάποια στιγμή καταδικάστηκε και αυτός σε θάνατο αλλά τελικώς δεν εκτελέστηκε.

Επίσης όλως τυχαίως, δεν έτρεφε κάποιο μίσος για τη Σπάρτη αλλά το τελείως αντίθετο.

Γιατι δεν εκτελεστηκε ενω καταδικαστηκε σε θανατο;

Να διαβάσεις για να μάθεις.

Ουτε καν.

Θα ζησω και χωρις να μαθω!

[jason0]

Ο Αλκιβιάδης είναι ο Καρυπίδης, και σε φάτσα και σε συμπεριφορά

[ΓΑΛΗ]

Ο Αλκιβιάδης είναι ο Καρυπίδης, και σε φάτσα και σε συμπεριφορά

Δεν ξέρω ποιος είναι ο Καρυπίδης αλλά ως σύγκριση με τον Αλκιβιάδη, περισσότερα κοινά βρίσκω με τον Ιούλιο Καίσαρα.

O Αλκιβιάδης ήταν εξαιρετικά όμορφος ,γυναικάς ,αλαζόνας, καιροσκόπος και γενικά ένας άνθρωπος που οι Αθηναίοι , όπως ειπώθηκε από κάποιον ιστορικό: "λάτρευαν και μισούσαν ταυτόχρονα".

Δεν ήταν μόνον αυτά, είχε και άλλες ικανότητες.

Γι' αυτό τον συγκρίνω με τον Ιούλιο Καίσαρα.

Ευγενής καταγωγή, μοιραίες σχέσεις με τον Νικομήδη, στρατηγικές ικανότητες, ο άντρας όλων των γυναικών και γυναίκα όλων των αντρών κλπ Είχε δεχθεί πολλούς προσδιορισμούς από διάφορους, οι οποίοι όλως τυχαίως αν και ήταν καλοί χειριστές του λόγου ήταν τελείως άσχετοι με τη χρήση του ξίφους. Και τελικώς τον καθάρισαν.

Αλλά ο δκος μας ήταν πολύ πιο όμορφος και δεν χρειαζόταν κότινο για να κρύβει την... υπερέκκριση τεστοστερόνης.