Ήταν ο Κωστής Παλαμάς εθνικιστής; Σαφώς και ήταν!

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.
.

Οτι καί νάταν ....... Ηξερε ...... με τι είχε νά κάνει ......

.

[ΓΑΛΗ]

Φορ δη ρεκορντ, πολιτικά ο Παλαμας την εποχή του Διχασμού ήταν βενιζελικός. Αντίθετα ο Καβαφης ήταν κωνσταντινικος.

Μια και το ανέφερες, ο Παλαμάς ήταν από τους πολέμιους του Καβάφη.

[foscilis]

Αποκλείεται να είμαι ο πρώτος που σκέφτηκε ότι κολλάει το "στ' αρχίδια μας κι εμάς -Κωστής Παλαμάς"

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Αποκλείεται να είμαι ο πρώτος που σκέφτηκε ότι κολλάει το "στ' αρχίδια μας κι εμάς -Κωστής Παλαμάς"

...δεν εισαι ο πρωτος !!!

...βασικα στα @@ μου τοσο οι εθνικιστες οσο κκαι οι αντιεθνικιστες ποιητες και λογιοι .., εμεις να την βολευουμε και να εξυπηρετουμε τα προσωπικα μας συμφεροντα, απο εκει και περα ας μελλεταμε ποιηση για να το παιζουμε διανοουμενοι στα κοσμικα σαλονια , μπας και μας κατσει καποια ''διανοουμενη'' γκομενα

[Golden Age]

Ο Κωστής Παλαμάς ήταν εθνικιστής, φυλετιστής και αντιδημοκράτης!!!

19 Οκτωβρίου 2018



Από την παρούσα ιστοσελίδα έχουν γίνει πολλές δημοσιεύσεις για τον Κωστή Παλαμά, με περιεχόμενο άγνωστο στο ευρύ κοινό. Ο εθνικός μας ποιητής έχει αποσιωπηθεί, η οικεία του έχει εγκαταλειφθεί από το κράτος ενώ πριν λίγα χρόνια βεβηλώθηκε το άγαλμά του στην Ακαδημίας.



Ο Κωστής Παλαμάς είναι άγνωστος στον ελληνικό λαό. Κι είναι άγνωστος διότι δεν γνωρίζει τη σκέψη του, τις ιδέες του. Γνωρίζει μόνο κάποιον ποιητή που έγραψε τον «Δωδεκάλογο του γύφτου» ή τη «Φλογέρα του Βασιλιά». Από εκεί και πέρα είναι αποσιωπημένος και παραδομένος στη λήθη. Δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο. Τώρα θα μιλήσει ο ποιητής, ο εθνικιστής και φυλετιστής ποιητής, μέσα από αποσπάσματα που ανέσυρα από τόμους και χιλιάδες σελίδες των απάντων του από τις εκδόσεις Γκοβόστη.



«Ο πατριωτισμός μας είναι έμφυτος. Κι εγώ είμαι εθνικιστής, βέβαια εθνικιστής, είμαι ένας πατριδολάτρης…Έλληνες είμαστε πάντα! Ας πάνε να λεν’ ό,τι θέλουν αυτοί που μου αναφέρατε. Έλληνες είμαστε! Όσο και να μην το θέλουν οι ξένοι, όσο και μεις να μην το θέλουμε πάλι θα πάμε μπροστά! Μην απελπίζεσθε. Συλλογιστείτε πως εορτάζομε μεθαύριο την εκατονταετηρίδα της Εξόδου του Μεσολογγίου.» Εφημερίδα «Νέος Αγών», 7 Φεβρουαρίου 1926



Από το άρθρο «Ο Ποιητής Κωστής Παλαμάς και το Ελληνικόν Πνεύμα» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος» 21 Ιουνίου 1923:

«…Πάνω στο πρόσωπο του Καραϊσκάκη συγκεντρώνω τα όνειρα της Φυλής μου… Σ’ ερώτησή μας ποια θεωρεί την κύρια ιδεολογία του έργου του, ο κ. Παλαμάς μας είπε:

Ναι, Σας είπα και πριν για το «Τραγούδι του Καραϊσκάκη». Λοιπόν ο Καραϊσκάκης. Η Πατρίδα. Η φυλή. Και προ και μετά τον πόλεμον πολλές νέες ιδέες εφάνηκαν και εκινήθηκαν. Ανάμεσα σ’ αυτές και η Σοσιαλιστική. Όχι πια η ιδέα της Πατρίδας, μα η ιδέα μιας ευτυχισμένης Ανθρωπότητας. Στη Ρωσσία η ιδέα επροχώρησε πιο πολύ. Ο Κομμουνισμός. Μα και εδώ η ιδέα αυτή είχε την επίδρασή της. Και βέβαια αν βγη ποίηση από την ιδέα αυτή «καλώς να βγη» Η αντίληψη των καινούριων ιδεών ίσως δεν είναι τόσο κοντά σ’ εμέ. Σ’ εμέ το μεγάλο Ιδανικό είναι άλλο. Είναι η «Μεγάλη Ιδέα».

– Δηλαδή η πατριωτική ιδέα;

Ναι. Καθαυτό η Μεγάλη Ιδέα. Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Εκπληρώνει ίσως τον προορισμό της η πατριδολατρεία στην Ποίηση και πλατύτερα…. Επειδή είμαι τόσο πατριδολάτρης όλες οι κρίσιμες στιγμές του Έθνους μας έχουν αποτυπωθή στους στίχους μου».



Στην κριτική που έγραψε για το βιβλίο «Μαρτύρων και ηρώων αίμα» του Ίωνος Δραγούμη σημείωσε:

«Η Τέχνη μόνη ζωντανεύει τις ιδέες και τις κάνει αποτελεσματικές. Το βιβλίο του Ίδα, έργο τέχνης πάντα, δεν έχει σκοπό του την καλλιτεχνική απόλαυση. Μέσο του είναι η ομορφιά για το κήρυγμα της ενέργειας. «Η Μακεδονία είναι οποίου την πάρη!…» «Σώνουν οι μάρτυρες!» Ήρθεν η ώρα των ηρώων! Για τούτο φαίνεται πως είναι καμωμένο με λιγώτερα λόγια, με περισσότερα πράγματα. Είπανε για το Βαλαωρίτη πως έβαλε την ποίηση στη φιλοπατρία. Ο Ίδας βάζει στη φιλοπατρία τη σκέψη. Είναι το πρώτο του αυτό βιβλίο που θα έλεγα πως μας φέρνει στον κόσμο των φυλετικών ιδανικών…»



«Υπό τα προσχήματα της ελευθερίας δήθεν του πνεύματος και των δικαιωμάτων του ατόμου, την νικητήρια ψήφο παρέχει η μάλλον τυφλή κι ανήθικη οχλοκρατία.» Εφημερίδα «Ακρόπολις», 29 Σεπτεμβρίου 1899

«Υπό τον μεγαλορρήμονα κήρυκα των κοινοβουλευτικών ελευθεριών κρύβεται ο δουλοπρεπέστατος των ραγιάδων» «Το Άστυ» 28 Φεβρουαρίου 1899

«Υποπτευόμαστε πως το αίσθημα της φυλής μπορεί να είναι στο αίμα, μα τρέφεται και με την ιδέα, και πρώτ’ απ’ όλα είν’ ιδανικό. …. Η εθνική αποκατάσταση αγκάλιασμα του πιο μεγάλου ιδανικού της φυλής.» Η επέτειος, 1913

«Όπου ελεύθεροι όλοι και με ίσα δικαιώματα, πολιτισμός δεν υπάρχει.» Σημειώματα στο περιθώριο

«Ελληνισμός θα πη μόρφωση, πολιτισμός. Κι Ελληνισμός θα πη λαός, εθνισμός.» Σημειώματα στο περιθώριο

«Η πειθώ! Ποιος θάρνηθή τη δύναμή της και το δίκιο της; Ποιος δε θ’ ανατριχιάση στόνομα της βίας; Και όμως. Η βία μας δείχνεται σαν ιστορικός νόμος. Τίποτα δε γίνεται με τη θεληματική συγκατάβαση, όλα με το στανιό. Και σε τούτο χρωστάμε την προκοπή. Τι θέλετε να κάμω; Η πειθώ και ο καταναγκασμός, λέει ο κάπου ο Taine, οι δυο κυρίαρχοι του κόσμου, ο Κούμπλοβιτς λέει, απλούστερα: ο καταναγκασμός. Αυτός είναι η φύση της ιστορίας!» Σημειώματα στο περιθώριο

«Ο Ψυχάρης θρησκολάτρης πια εθνικιστής αντιμπολσεβικιστής φανατικός, τη δηλώνει την εγκάτων του την πίστη: «Ο μεγάλος πόλεμος μας άλλαξε τις νοοτροπίες μας».

«Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά όταν ανθίζουν και ζούνε στο σπίτι του καθενός, ο ποιητής τους χτίζει παλάτια. Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά, όταν ξεπέφτουν, κι ο καθένας τα διώχνει από το σπίτι του, ο ποιητής τα παίρνει στο καλύβι του και άσυλο τους δίνει.»

«Ο έρωτας των φύλων δίνει και παίρνει ανεξάντλητα στην ποίηση, ενώ η αγάπη της πατρίδας είναι μία, γιατί μία είναι και η πατρίδα για τον καθένα, θρησκεία και λατρεία, κι ένας είναι ο τρόπος που εξωτερικεύεται του είδους αυτού η αγάπη.» Ποιητική και Πολιτική

Στην κριτική του βιβλίου «Σύντροφοι επλανήθημεν» ο Κωστής Παλαμάς γράφει για τον μπολσεβίκο ήρωα του μυθιστορήματος: «Πιστεύω πως δεν είναι άξιος ν’ αλλάξη, να μεταβληθή κρύβοντας την μάσκα του, σε συντηρητικό εθνικιστή σοσιαλιστή, να κλείση τα μάτια χριστιανικά προσευχόμενος…»

«Οι τόποι που κινούνται τα Σοβιέτ και οι τρόποι με τους οποίους πολιτεύονται, όσο κι αν ευρίσκομ’ έξω και ολόμακρα, μου είναι αντιπαθητικοί. Χορείες δυσκολοξεχώριστες μέσα στ’ ολόγοργο δαιμονισμένο πέρασμά τους από τα εκστατικά μάτια μου, τσαρισμοί και μπολσεβικισμοί. Σοβιετικές δημοκρατίες και τσαρικές απολυταρχίες μου είναι σχεδόν το ίδιο μ’ όλες τις τρανές των ίσως διαφορές εις τα καθέκαστα και τη Χριστιανική – να μια λέξη όλως διόλου αντισοβιετική – συμπάθεια που μου εμπνέει ο τραγικός εξαφανισμός της προσοβιετικής Ρωσίας από το θέατρο του κόσμου». Περ. Πολιτικά Φύλλα Ιούλιος 1931

Ο Κωστής Παλαμάς παραθέτει απόσπασμα ομιλίας ενός Έλληνος πρέσβη στο Λονδίνο, ονόματι Δημήτριος Κακλαμάνος στο άρθρο του, «Βυρωνολάτρης επίλογος». Δημοσιεύτηκε στις 9 Ιουνίου του 1924 στην εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος»:

Και η κάπως θλιβερή σκέψη εμπνέει την υψηλότερα ευγενική κραυγή, επίκληση προς το χρέος των Πατρίδων να ποράγουν της Τέχνης τη λατρεία στα πρόσωπα των υπέροχων που την εκπροσωπούν: «Επάνω από το εφήμερον των πολιτικών περιπετειών, επάνω από την αστάθειαν των εθνικών τυχών, επάνω και από τα κύματα της ιστορικής ακμής και παρακμής, η Τέχνη απλώνει μεγαλοφάντους, προστατευτικάς και αιωνίας τας πτέρυγας. Αντλεί την δύναμίν της από αυτήν την βαθυτέραν υπόστασιν του Έθνους. Και ως αυτή η ψυχή της Φυλής, λάμπουσα, φλογερά, αθάνατος, την φωτίζει, την οδηγεί, την υψώνει, πνεύμα κυρίαρχον του μέλλοντος, έξαρσις προς το αιώνιον ιδανικόν. Την ψυχήν αυτήν της Φυλής ας μη αφήσωμεν να γίνεται πτωχοτέρα, και εκείνοι, από το δαιμόνιον των οποίων ενδυναμώνεται, ας είναι δι’ ημάς υπέρτεροι από κάθε τι άλλο. Ο ποιητής όστις είναι ικανός να ενσαρκώση τα υψηλότερα ιδεώδη του Έθνους του, ας μας είναι τόσον προσφιλής, όσον εκείνος, ο οποίος δίδει το αίμα του υπέρ της πατρίδος. Ο Ποιητής και ο Ήρως ας είναι εν και το αυτό δι’ ημάς!».

«Γλώσσα, πατρίδα, ιστορία, την αλήθεια τους κανείς δε μου τη δασκάλεψε. Έρχεται ο ποιητής και με μπάζει και στων τριών το νόημα. Μ’ αγγίζει με το μαγικό του ραβδί και μου ψιθυρίζει: Άνθρωπος είσαι, και μ΄ένα τίτλο αρχοντιάς ξεχωριστό: ελληνικό αίμα, και κάτι θετικώτερο: ελληνική συνείδηση. » Σημειώματα στο περιθώριο

Σε εφημερίδα της «Καθημερινής» έγραψε:

«Εις τον Αδόλφον Χίτλερ επιφυλάσσεται η μοίρα των οικοδόμων κυβερνητών, ή θα παρέλθη ως μετέωρον, και ως ανθός αγρού θα εξανθήση η επιβολή του. Ότι και αν η μοίρα του επιφυλάττει μάχεται υπέρ ιδανικού, σοφώτατα διαρρυθμισμένου. Το μέλλον ίσως ανήκει εις τον σοσιαλισμόν, τον ανορθούντα και ενισχύοντα την ιδέαν της πατρίδος, χωρίς την οποίαν σωτηρία δεν υφίσταται.»

«…ιδού ο τολμητίας αξιοθαύμαστος φασισμός, αν τον εξετάσετε από περιωπής και ασχέτως προς τα συμφέροντα των καθέκαστα εθνών, μας υπομιμνήσκει την κατ’ εξοχήν ανάγκην ενός λαού δια να ζωογονηθεί, να επικρατήση, να προκόψη, την παλαιάν και τόσον περιφρονουμένην φιλοπατρίαν το απλούστατον, φαεινότατον πατροπαράδοτον ιδανικόν, το οποίον βαρυνθέντες να προσβλέπωμεν και να γευώμεθα ως άσπρο καλοψημένο ψωμί, μεταβάλλομεν εις αμφιβόλου ποιότητος καρύκευμα, εις αμφιβόλου Ελληνικότητος λέξιν, και το μετωνομάσαμεν εθνικισμόν. Η πατριδολατρεία των φασιστών, θρησκεία τάσεων συντηρητικών…»

Έρευνα:

Αλέξανδρος Καρράς



https://ethnikonkratos.gr/2018/10/19/ko ... hmokraths/

[deCaritaine]

Φορ δη ρεκορντ, πολιτικά ο Παλαμας την εποχή του Διχασμού ήταν βενιζελικός. Αντίθετα ο Καβαφης ήταν κωνσταντινικος.

Μια και το ανέφερες, ο Παλαμάς ήταν από τους πολέμιους του Καβάφη.

Φαφλατάς ο Παλαμάς, έβαζε την πένα στην πρίζα και έγραφε κατεβατά. Ο Καβάφης ήταν πιο σπουδαίος και σοβαρός ποιητής, μία πρόταση το μήνα έβγαζε και αν, τελειομανης. Ειχε ρωτήσει κάποτε ένας δημοσιογράφος τον Καβάφη ποιος ειναι ο μεγαλύτερος εν ζωή Ελληνας ποιητής, αυτος τον κοίταξε καλά καλά και του λέει: "δεύτερος, ο Παλαμάς"

[Μπίστης]

Γόλδεν έδωσες πόνο.

[Beria]

Φορ δη ρεκορντ, πολιτικά ο Παλαμας την εποχή του Διχασμού ήταν βενιζελικός. Αντίθετα ο Καβαφης ήταν κωνσταντινικος.

Πώς θα μπορούσε να είναι εθνικιστής και βασιλικός;

[deCaritaine]

Φορ δη ρεκορντ, πολιτικά ο Παλαμας την εποχή του Διχασμού ήταν βενιζελικός. Αντίθετα ο Καβαφης ήταν κωνσταντινικος.

Πώς θα μπορούσε να είναι εθνικιστής και βασιλικός;

Όλοι "εθνικιστές" ήταν τότε. Δεν γουσταραν δηλαδή οι βασιλιάδες και οι οπαδοί τους προελάσεις και Αγιασοφιες;

[Beria]

Φορ δη ρεκορντ, πολιτικά ο Παλαμας την εποχή του Διχασμού ήταν βενιζελικός. Αντίθετα ο Καβαφης ήταν κωνσταντινικος.

Πώς θα μπορούσε να είναι εθνικιστής και βασιλικός;

Όλοι "εθνικιστές" ήταν τότε. Δεν γουσταραν δηλαδή οι βασιλιάδες και οι οπαδοί τους προελάσεις και Αγιασοφιες;

Όχι
Την μικραν αλλ' έντιμον Ελλάδα ζητούσαν

Ο Εθνικισμός είχε ως εκπρόσωπο τον Βενιζέλο και την Μεγάλη Ιδέα

[Cloud87]

«Ο πατριωτισμός μας είναι έμφυτος. Κι εγώ είμαι εθνικιστής, βέβαια εθνικιστής, είμαι ένας πατριδολάτρης…Έλληνες είμαστε πάντα! Ας πάνε να λεν’ ό,τι θέλουν αυτοί που μου αναφέρατε. Έλληνες είμαστε! Όσο και να μην το θέλουν οι ξένοι, όσο και μεις να μην το θέλουμε πάλι θα πάμε μπροστά! Μην απελπίζεσθε. Συλλογιστείτε πως εορτάζομε μεθαύριο την εκατονταετηρίδα της Εξόδου του Μεσολογγίου.» Εφημερίδα «Νέος Αγών», 7 Φεβρουαρίου 1926

Ολη η ανοησία και η μικρότητα της ιδέας του εθνικισμού συμπυκνωμένη σε μια παράγραφο. Εμείς είμαστε Ελληνες! καλύτεροι από τους άλλους ανθρώπους επειδή γίναμε από Ελληνικά σπερματοζωάρια. Και πάλι θα πάμε μπροστά! (Θα γίνουμε καλύτεροι από τους άλλους) αντι να σκεφτόμαστε την πανανθρώπινη συνεργασία. Συλλογίστειτε πως πολεμήσαμε! Λες και ο πόλεμος είναι κάτι που αξίζει να το θυμάσαι. Λες και είμαστε οι μόνοι που έχουμε πολεμήσει.

[ΓΑΛΗ]

Φορ δη ρεκορντ, πολιτικά ο Παλαμας την εποχή του Διχασμού ήταν βενιζελικός. Αντίθετα ο Καβαφης ήταν κωνσταντινικος.

Μια και το ανέφερες, ο Παλαμάς ήταν από τους πολέμιους του Καβάφη.

Φαφλατάς ο Παλαμάς, έβαζε την πένα στην πρίζα και έγραφε κατεβατά. Ο Καβάφης ήταν πιο σπουδαίος και σοβαρός ποιητής, μία πρόταση το μήνα έβγαζε και αν, τελειομανης. Ειχε ρωτήσει κάποτε ένας δημοσιογράφος τον Καβάφη ποιος ειναι ο μεγαλύτερος εν ζωή Ελληνας ποιητής, αυτος τον κοίταξε καλά καλά και του λέει: "δεύτερος, ο Παλαμάς"

Νομίζω ότι η αξιολόγηση της ποίησης είναι καθαρά προσωπικό θέμα και δεν μπορεί να μπει σε μια αντικειμενική κλίμακα. Στην δική μου -καθαρά υποκειμενική- αξιολόγηση, οι Έλληνες ποιητές που με εκφράζουν περισσότερο είναι ο Καβάφης και ο Σεφέρης γιατί βρίσκω φοβερά ενδιαφέροντα τα επίπεδα της γραφής τους. Και καθόλου συμπτωματικά, δεν είναι λυρικοί.
Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν βρίσκω τον Παλαμά "φαφλατά". Ο λόγος του έχει φοβερή εσωτερικότητα και πυκνά νοήματα, που ο υπερβάλλων λυρισμός του, τα καλύπτει. Δεν ξέρω αν αυτός ο λυρισμός είναι επιλογή του για να εναρμονισθεί με τα ακαδημαϊκά ζητούμενα της εποχής του ή αν έγραφε με τον ίδιο τρόπο ακόμη και αν δεν υπήρχαν αυτά τα "δεσμά".
Σε κάθε περίπτωση, τον θεωρώ πολύ καλό και δυνατό ποιητή.

[μίστερ μαξ]

"...δουλευτε τον ξανα τον κοσμο στη φωτια και τα καλα του ξανανθιστε και τα κριματα χτυπωντας τον με το σφυρι και με τ'αμονι! περαστε απανου απο τις μαντρες τα μουλαρια σας, φτερωστε τα σαν τα σκουποξυλα, οταν οι μαγισσες τα καβαλανε! Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΚΟΜΜΑΤΙΑΣΤΟΣ ΚΙ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ! οπου τελειωνουν οι στεριες, τα πελαγα αρχινανε! οσα βουνα κι αν ανεβειτε, απ'τις κορφες τους θ'αγναντευετε αλλες κορφες, ψηλοτερες, μιαν αλλη πλαση ξελογιαστρα και στην κορφη σα φταστε την καταψηλη, παλε θα καταλαβετε πως βρισκεστε σαν πρωτα κατου απ'ολα τ'αστρα..."

Παλαμάς

[Golden Age]

Πώς θα μπορούσε να είναι εθνικιστής και βασιλικός;

Όλοι "εθνικιστές" ήταν τότε. Δεν γουσταραν δηλαδή οι βασιλιάδες και οι οπαδοί τους προελάσεις και Αγιασοφιες;

Όχι
Την μικραν αλλ' έντιμον Ελλάδα ζητούσαν

Ο Εθνικισμός είχε ως εκπρόσωπο τον Βενιζέλο και την Μεγάλη Ιδέα

Όταν είχε αναλάβει την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων ο διάδοχος Κωνσταντίνος, οι οπαδοί του άρχισαν να ταυτίζουν με προφητείες ότι ένας Κωνσταντίνος θα απελευθερώσει την Κωνσταντινούπολη.

Οι Κωνσταντινικοί ήταν επίσης οπαδοί της Μεγάλης Ιδέας. Τη "μικράν αλλά έντιμον" την υποστήριζαν κάποιοι βουλευτές της δεξιάς, όχι ο κόσμος της. Άλλωστε ο Γούναρης συνέχισε την Εκστρατεία.

[deCaritaine]

Καβάλα πάει ο Χάροντας
το Διγενή στον Άδη,
κι άλλους μαζί... Κλαίει, δέρνεται
τ’ ανθρώπινο κοπάδι.

Και τους κρατεί στου αλόγου του
δεμένους τα καπούλια,
της λεβεντιάς τον άνεμο,
της ομορφιάς την πούλια.

Και σα να μην τον πάτησε
του Χάρου το ποδάρι,
ο Ακρίτας μόνο ατάραχα
κοιτάει τον καβαλάρη!

– Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα,
δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ’ άγγιξες και δε μ’ ένοιωσες
στα μαρμαρένια αλώνια;

Είμ’ εγώ η ακατάλυτη
ψυχή των Σαλαμίνων.
Στην Εφτάλοφην έφερα
το σπαθί των Ελλήνων.

Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω.
Στη ζωή ξαναφαίνομαι
και λαούς ανασταίνω! –

Και μελοποιημένο αλα Κρέτα:

Ο Διγενής Κι Ο Χάροντας
Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου - Γιάννης Χαρούλης
Μουσική: Λουκάς Θάνος
Στίχοι: Κωστής Παλαμάς