Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[Lugozzi]

παίδες βλέπω την επίσκεψη του Πάπα στη Βουλγαρία
και πόσο θερμά έγινε δεκτός και από ΧΟ (απλό κόσμο)

αυτό δεν θα γινόταν ποτέ εδώ

στο βαθμό λοιπόν που στο εθνικό ασυνείδητο ο Πάπας είναι εχθρός
[από το 1054, άντε και 1204, όχι το 1453 για να μην παρεξηγηθώ (κι εγώ με τους ενωτικούς θα ήμουν)]
τότε μόνο οι Έλληνες μπορούν να θεωρηθούν κληρονόμοι

[Καλαβρία]

Μέχρι και αυτά μιλούν όμως για τα 100 - 200 πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας και όχι για όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Αφού από ένα σημείο και μετά η ύπαρξη σχολείων ήταν δεδομένη. Ο μύθος της συστηματικής δίωξης της παιδείας (γιατί αυτός εν ολίγοις είναι ο μύθος του κρυφού σχολειού) μόνο στους δύο πρώτους αιώνες μπορούσε να αναφέρεται.

Αρα υπήρχε κρυφο σχολειό.....
Και οχι μια εξαιρεση αλλα σε διαφορετικες χρονικες περιοδους και σε διαφορετικες περιοχες της ρωμιοσυνης.

Αρα οποιος λεει οτι δεν υπηρξε κρυφο σχολειο μαλλον δεν το χει ψαξει

[Καλαβρία]

Εθνομηδενιστες σε δυσκολη θεση

Οκ, δες τώρα και το τρομπόνι των "εθνομηδενιστών" στον Γιανναρά για την "αξία" των κοινοτήτων.

Εν τω μεταξύ λεει ο Βερέμης οτι υπηρξε κρυφο σχολειο την περιοδο.... του Κοσμα του Αιτωλού

[Καλαβρία]

Το παραπανω βιντεο το εχει ανεβασει ο Λαζαρης

[Pertinax]

Αρα υπήρχε κρυφο σχολειό.....
Και οχι μια εξαιρεση αλλα σε διαφορετικες χρονικες περιοδους και σε διαφορετικες περιοχες της ρωμιοσυνης.

Αρα οποιος λεει οτι δεν υπηρξε κρυφο σχολειο μαλλον δεν το χει ψαξει

Ο μύθος της ολικής ανυπαρξίας του κρυφού σχολειού δημιουργήθηκε σαν αντίδραση στο μύθο της συστηματικής δίωξης της παιδείας. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και αυτή προσεγγίζει ο Βερέμης: από τη μία παραδέχεται κάποια ύπαρξη κρυφού σχολειού και από την άλλη χαρακτηρίζει ως μύθο αυτό που λέει ο Παπαχελάς ("εγώ έχω μάθει σαν ιστορία ότι σε κάθε εκκλησία υπήρχε και ένα κρυφό σχολειό").

[Ζαποτέκος]

'Αλλο ένα Ραικός/Γραικός - Έλληνας - Ρωμαίος .

SpoilerShow

Ησύχιος ( 5ος αι. ) : Ραίκος. Έλλην. Ρωμαίοι δέ το γ προσθέντες Γραικόν φασί.

Σούδα ( 10ος αι. ) :
Γραικοί : Οι Έλληνες. Εκ του Γραίξ, Γραικός.
Ραίκος : Ρωμαίος.

Ετυμολογικό Μέγα ( 10ος - 11ος αι. ) :
Γραικός : Καλλίμαχος, και γής ημετέρης αδαείς. Παρά το ραίσαι. Ραικός και Γραικός. Διά γάρ τήν κατά πολύ ανδρείαν ούτως οι Έλληνες εκαλούντο. Ή από τινος Έλληνος Γραικού, ως από του Έλλην Έλληνος ελληνιστί και γραικιστί.
Ραικός : από του Γραικός. αποβολή του γ εις το διαραίσαι.

Λεξικό Ζωναρά ( 12ος αι. ) :
Γραικοί: οἱ Ελληνες. ἀπὸ κώμης τινός. παρὰ τὸ ῥαῖσαι ῥαικὸς καὶ Γραικός. Καὶ γὰρ διὰ τὴν πολλὴν ἀνδρείαν οἱ Ελληνες ουτως ἐκαλοῦντο.
Ραικόσ : ὁ ̔Ρωμαῖος. ̓Επίχαρμος· φιλεῖ ειναι γραικὸς, ἀποβολῇ τοῦ ˉγ ῥαικός.

Απ' τα Ποιήματα του Μιχαήλ Ψελλού :

Ῥαικὸς ὁ Ἕλλην λέγεται.

H αρχική προέλευση πρέπει να ανάγεται στον Σοφοκλή ( απόσπασμα 1087 , το διασώζει ο Αίλιος Διονύσιος ) :

Ῥαικούσ : οἱ βάρβαροι τοὺς Ἕλληνας·Σοφοκλῆς τηῖ λέξει κέχρηται. ( Λεξικό Πατριάρχη Φωτίου ).

https://books.google.gr/books?id=jqkjyp ... B9&f=false

https://archive.org/details/tragicorumg ... c/page/278

https://books.google.gr/books?id=zyFJAA ... B9&f=false

[Καλαβρία]

Αρα υπήρχε κρυφο σχολειό.....
Και οχι μια εξαιρεση αλλα σε διαφορετικες χρονικες περιοδους και σε διαφορετικες περιοχες της ρωμιοσυνης.

Αρα οποιος λεει οτι δεν υπηρξε κρυφο σχολειο μαλλον δεν το χει ψαξει

Ο μύθος της ολικής ανυπαρξίας του κρυφού σχολειού δημιουργήθηκε σαν αντίδραση στο μύθο της συστηματικής δίωξης της παιδείας. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και αυτή προσεγγίζει ο Βερέμης: από τη μία παραδέχεται κάποια ύπαρξη κρυφού σχολειού και από την άλλη χαρακτηρίζει ως μύθο αυτό που λέει ο Παπαχελάς ("εγώ έχω μάθει σαν ιστορία ότι σε κάθε εκκλησία υπήρχε και ένα κρυφό σχολειό").

Καλα οι γενικευσεις ετσι κι αλλιως ειναι αμφισβητησιμες και πρεπει να ειμαστε επιφυλακτικοι προς αυτές .

Αλλα να παρουσιαζοντε τη σημερινη εποχή
ανθρωποι που ευαγγελιζοντε την αντικειμενικότητα
και να προχωρανε σε παρομοιες ανιστορητες γενικευσεις με αυτες που κάνανε αλλοι πριν 70 χρόνια σε εποχές εθνικισμού
....εεεε ..παει πολύ.
Τουλαχιστον αυτοί του 1950 δεν ευαγγελιζοτανε καποια ..αντικειμενικότητα ...

[Ζαποτέκος]

Μιχαήλ Χωνιάτης


… εις τον εισβατήριο λόγο του, «ὅτε πρῶτον ταῖς Ἀθήναις ἐπέστη», συνιστά εις το ποίμνιό του στην Αθήνα: «εὔλογον καὶ ὑμᾶς τὰ πατρῶα φυλάττειν καὶ χρηστὰ ἤθη παρ᾽ ἅπαν ἀδιαλώβητα. Οἶδα γάρ, πάλαι μαθὼν ἐκ βιβλίων εἰκονιζόντων ἀκριβῶς ἀνδρῶν ἤθη, τοὺς ἀρχηγέτας τοῦ γένους ὑμῶν φιλανθρωποτάτους ἁπάντων Ἑλλήνων καὶ φιλοτίμους» ...

Τρισχιλιετής !


Απ'το Η «ιερά» και η «θύραθεν» παιδεία του Μιχαήλ Χωνιάτη, Μητροπολίτη Αθηνών. DEMETRIOS I. CONSTANTELOS / LINWOOD, NJ I , σελ. 25 - 34 https://epdf.tips/realia-byzantina-germ ... ition.html


Κάποια άλλα ενδιαφέροντα πρωτοχριστιανικά/πρωτοβυζαντινά στην δημοσίευση :

SpoilerShow

Ένα από τα μείζονα προβλήματα που αντιμετώπισε η αρχέγονος Εκκλησία ήτο σε ποιό βαθμό επιτρέπετο από τους Χριστιανούς η μελέτη των αρχαίων Ελλήνων, των «εθνικών». Από τα αποστολικά ακόμη χρόνια υπάρχει μια αντινομία μεταξύ λόγων και πράξεων των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης αλλά και των μεταγενεστέρων εκκλησιαστικών συγγραφέων· κατακρίνουν αλλά και δικαιολογούν γιατί παραπέμπουν στην σοφία των αρχαίων. Ο Μάρκος μιμείται το ελληνικό δραματικό στοιχείο στην αφήγηση διά τα πάθη του Χριστού. Ο Λουκάς παραδειγματίζεται από τον Θουκυδίδη διά την συγγραφή του Ευαγγελίου του αλλά και του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων. Ο Ιωάννης αρχίζει με τον φιλοσοφικό λόγο του Ηρακλείτου και εμπλουτίζει το Ευαγγέλιό του με νεοπλατωνικό μυστικισμό. Ο Παύλος καταδικάζει την σοφία των αρχαίων ως μωρία αλλά δεν παραλείπει να χρησιμοποιεί στις ομιλίες και τις επιστολές του διδασκαλίες Ελλήνων ποιητών και φιλοσόφων, τον Άρατο, τον Επιμενίδη, τον Μένανδρο, τον Ζήνωνα. Είναι γνωστή η ομιλία του στην Αθήνα. Δια να προσηλυτίσει τους Αθηναίους, ο Παύλος χρησιμοποιεί το κλασικό της Στωικής φιλοσοφίας, ότι «ἐν αὐτῷ [τῷ Θεῷ] γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν». Η δεύτερη επιστολή του Πέτρου συνιστά ζωή ευσεβείας διά να γίνουν οι πιστοί «θείας φύσεως κοινωνοί», διδασκαλία της ελληνικής θρησκευτικής και φιλοσοφικής σχολής της εποχής.

Είναι γνωστό το ερώτημα του Λατίνου χριστιανού Τερτυλλιανού: «Ποιές είναι δυνατόν να είναι οι σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Ιερουσαλήμ;». Ο εκ Καρθαγένης Τερτυλλιανός συνιστά μόνο την Ιερουσαλήμ και την χριστιανική πίστι, και τάσσεται εναντίον της μελέτης και της σοφίας των αρχαίων. Οι διδασκαλίες του επηρέασαν τη λατινική χριστιανική σκέψι διά πολλούς αιώνες. Οι απόψεις του Τερτυλλιανού δεν ευρήκαν απήχησι στην ελληνική Ανατολή, διότι τα ελληνικά γράμματα, η ελληνική παράδοσις, ο ελληνισμός ως κυριαρχούσα εθνική υπόστασις είχαν εκεί βαθειές ρίζες. Απολογητές, αλλά και μεγάλοι Χριστιανοί πατέρες, με μερικές μόνο εξαιρέσεις, είδαν την ελληνική παιδεία ως δώρο Θεού και ως πρόδρομο και προπαιδεία διά την επιφάνεια του Λόγου του Θεού.

Η διδασκαλία του Ιουστίνου, φιλοσόφου και μάρτυρος, ότι «οἱ μετὰ Λόγου βιώσαντες χριστιανοί εἰσι, κἂν ἄθεοι ἐνομίσθησαν … οἷον ἐν Ἕλλησι μὲν Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος καὶ οἱ ὅμοιοι αὐτοῖς …», οι απόψεις του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως, ότι η ελληνική φιλοσοφία είναι χρήσιμος, διότι οδηγεί στη θεοσέβεια και διά της φιλοσοφίας ο Θεός επαιδαγώγησε τους Έλληνες, όπως έπραξε διά τους Εβραίους με τους νόμους του Μωϋσέως, η μεγάλη χρήσις των Ελλήνων σοφών από τον Ειρηναίο Λυώνος, έστω και αν τους χρησιμοποιεί διά αρνητικούς λόγους προετοίμασαν το κλίμα διά πιο συγκεκριμένη θέσι της Εκκλησίας έναντι της ελληνικής παιδείας. Οι απόψεις του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου του Θεολόγου διά την θέσι των ελληνικών γραμμάτων στην χριστιανική παιδεία εξήσκησαν αποφασιστική σημασία διά την παιδεία στο Βυζάντιο. Ο Βασίλειος συνιστά την διάκρισι αλλά τονίζει ότι «πᾶσα μὲν ἡ ποίησις τῷ Ὁμήρῳ ἀρετῆς ἐστιν ἔπαινος, καὶ πάντα αὐτῷ πρὸς τοῦτο φέρει, ὅ,τι μὴ πάρεργον». Εις την ομιλία του εις τους νέους ο Βασίλειος αναφέρει και άλλα αξιομίμητα παραδείγματα από Έλληνες φιλοσόφους ακόμη δε και μυθολογικά πρόσωπα — τον Ηρακλή, τον Πίνδαρο, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Περικλή, τον Κλεινία, τον Ευκλείδη, τον Μ. Αλέξανδρο — «ταῦτα σχεδὸν εἰς ταὐτὸν τοῖς ἡμετέροις φέροντα πολλοῦ ἄξιον εἶναι μιμήσασθαι τοὺς τηλικούτους φημί», γράφει ο Βασίλειος. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος στηλιτεύει τον αυτοκράτορα Ιουλιανό, ο οποίος απηγόρευσε στους Χριστιανούς να διδάσκονται τα ελληνικά γράμματα. Πώς τολμάς «εὐηθέστατε … καὶ ἀπαιδευτότατε … πόθεν οὖν ἐπῆλθέ σοι τοῦτο, ὦ κουφότατε πάντων καὶ ἀπληστότατε, τὸ λόγων [να διδάσκουν] ἀποστερῆσαι χριστιανούς». Τονίζει ο Γρηγόριος ότι τα ελληνικά γράμματα ανήκουν τόσο στους εθνικούς όσο και στούς χριστιανούς. Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Σωκράτης (380-450) συνοψίζει την πατερική παράδοσι διά την θέσι της ελληνικής παιδείας εις την χριστιανική παιδεία ως εξής: «Ἡ ἑλληνική παίδευσις οὔτε παρά τοῦ Χριστοῦ, οὔτε παρὰ τῶν αὑτοῦ μαθητῶν, ἢ ὡς θεόπνευστος ἐδέχθη, ἢ ὡς ἐπιβλαβὴς ἐξεβλήθη. Καὶ τοῦτο ὡς ἡγοῦμαι, οὐκ ἀπρονοήτως ἐποίησαν· πολλοὶ γὰρ τῶν παρ᾽ Ἕλλησιν φιλοσοφησάντων οὐ μακρὰν τοῦ γνῶναι Θεὸν ἐγένοντο». Και συμπληρώνει με λόγο που ενισχύει την θέσι του: «τὸ γὰρ καλόν, ἔνθα ἂν ᾖ, ἴδιον τῆς ἀληθείας ἐστίν». Κατά τον Σωκράτη, οι πατέρες ακολούθησαν το πράδειγμα του αποστόλου Παύλου, ο οποίος δεν απηγόρευε να σπουδάζουμε και να ωφελούμεθα από την ελληνική παιδεία, διότι αυτός ο ίδιος την είχε μελετήσει, αφού γνώριζε πολλές γνώμες των σοφών της. Διά τους μεγάλους πατέρες χριστιανική πίστις και ελληνικός λόγος αλληλοσυμπληρούνται.

[Chronicle]

Βεβαίως! Και μάλιστα δεν ονομάζει Έλληνες μόνο τους προγόνους.
Από τον Μιχαήλ και τον αδελφό του Νικήτα μαθαίνουμε ότι στα τέλη του 12ου αιώνα, για τους Αθηναίους διατηρείται το όνομα Έλληνες οι οποίοι όμως παραμένουν και Ρωμαίοι (βλ. σχετική απορία αν δυτικά του Νέστου υπήρχαν... Ρωμαίοι).

[Ζαποτέκος]

Βεβαίως! Και μάλιστα δεν ονομάζει Έλληνες μόνο τους προγόνους.
Από τον Μιχαήλ και τον αδελφό του Νικήτα μαθαίνουμε ότι στα τέλη του 12ου αιώνα, για τους Αθηναίους διατηρείται το όνομα Έλληνες οι οποίοι όμως παραμένουν και Ρωμαίοι (βλ. σχετική απορία αν δυτικά του Νέστου υπήρχαν... Ρωμαίοι).

Και μάλιστα φαίνεται να επαναλαμβάνει κάτι που είχε πεί πρίν 8 αιώνες ο Ιουλιανός στον Μισοπώγωνά του :

ἔγνων Ἀθηναίους Ἑλλήνων φιλοτιμοτάτους καὶ φιλανθρωποτάτους

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... age%3D348c

Για τον αν υπήρχαν Ρωμαίοι ή μόνο Γραικοί δυτικά του Νέστου η ένσταση είναι για την περίοδο β΄μισό του 7ου αι. - α΄μισό του 10ου αι. Υποτίθεται ότι μετά την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο δημιουργήθηκε το άγιο έθνος των Ρωμαίων , λες και η Σύνοδος δεν αφορούσε όλη την χριστιανοσύνη. Μετά το β΄μισό του 10ου αι. έγιναν ( ή ξανάγιναν ) και οι Ελλαδίτες Ρωμαίοι .


Φυσικά υπάρχει ο Πορφυ που λέει πως οι Μανιάτες κατάγονταν από τους παλαιοτέρους Ρωμαίους ( δηλαδή όχι Σλάβους ). Δύσκολο οι ελληνόφωνοι Μανιάτες να ήταν Έλληνες, μετά να έγιναν Ρωμαίοι , μετά Γραικοί και τέλος ξανά Ρωμαίοι.
Υπάρχει και ο Σκυλίτζης που ναι μεν δεν περιγράφει γεγονότα του α΄μισού του 10ου αι. , αλλά του β΄μισού, πολύ κοντά όμως σε αυτό που μας ενδιαφέρει. Λέει πως ο Νικηφόρος Ουρανός νικάει τον Σαμουήλ στη μάχη του Σπερχειού ( 997 ) και απελευθερώνει όλους τους Ρωμαίους αιχμαλώτους απ’τις λεηλασίες του στον ελλαδικό χώρο ( Πελ/σο, Θεσσαλία, Αττική, Βοιωτία ) :

τά τε Θετταλικὰ διαβάντα Τέμπη καὶ τὸν Πηνειὸν περαιωσάμενον ποταμόν, Θετταλίαν τε καὶ Βοιωτίαν καὶ Ἀττικὴν εἰσβαλόντα τε καὶ ἐν Πελοποννήσῳ διὰ τοῦ ἐν Κορίνθῳ ἰσθμοῦ, καὶ πάντα ταῦτα δῃοῦντα καὶ ληϊζόμενον, (…) ὁ δὲ μάγιστρος τοὺς αἰχμαλώτους Ῥωμαίους ἐλευθερώσας, σκυλεύσας δὲ καὶ τοὺς πεσόντας Βουλγάρους


Άρα δεν υπάρχει εθνοτικό χάσμα μεταξύ Γραικών Ελλαδιτών και ελληνοφώνων Ρωμαίων .

[Chronicle]

"η ένσταση είναι για την περίοδο β΄μισό του 7ου αι. - α΄μισό του 10ου αι."

Για όποια εποχή και αν τεθεί η ένσταση είναι εξίσου αστεία. Αρέθας, Χρονικό Μονεμβασίας και Πορφυρογέννητος, με σαφήνεια προσδιορίζουν τους γηγενείς πληθυσμούς της Πελοποννήσου που είχαν προβλήματα με τους Σλάβους ως "ελληνικά έθνη" και "Γραικούς".

Και σύμφωνα με όσα γράφει ο Λέοντας ΣΤ΄ (στο χωρίο με το περίφημο "γραικώσας") αυτοί που ο Βασίλειος Α΄ "αμερίμνους εποίησε" με την καταστολή των σλαβικών εξεγέρσεων, ήταν... Ρωμαίοι! Αυτό το εδάφιο καλύπτει όλη την περίοδο από τον 7ο αι. όπου τα συγκεκριμένα "ελληνικά έθνη" ή "γραικοί", είναι σαφώς και "Ρωμαίοι". Φυσικά όλα αυτά είναι αυτονόητα, αλλά κάποιοι έχουν την κρυφή ελπίδα ότι είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος ότι δεν είναι Ελέφαντας...

[Ζαποτέκος]

"η ένσταση είναι για την περίοδο β΄μισό του 7ου αι. - α΄μισό του 10ου αι."

Για όποια εποχή και αν τεθεί η ένσταση είναι εξίσου αστεία. Αρέθας, Χρονικό Μονεμβασίας και Πορφυρογέννητος, με σαφήνεια προσδιορίζουν τους γηγενείς πληθυσμούς που είχαν προβλήματα με τους Σλάβους ως "ελληνικά έθνη" και "Γραικούς".

Και σύμφωνα με όσα γράφει ο Λέοντας ΣΤ΄ (στο χωρίο με το περίφημο "γραικώσας") αυτοί που ο Βασίλειος Α΄ "αμερίμνους εποίησε" με την καταστολή των σλαβικών εξεγέρσεων, ήταν... Ρωμαίοι! Αυτό το εδάφιο καλύπτει όλη την περίοδο από τον 7ο αι. όπου τα "ελληνικά έθνη" ή "γραικοί", είναι σαφώς και "Ρωμαίοι". Φυσικά όλα αυτά είναι αυτονόητα, αλλά κάποιοι έχουν την κρυφή ελπίδα ότι είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος ότι δεν είναι Ελέφαντας...

Ωραίο.

Και κάπου εδώ ακούω τον αντίλογο : το αμερίμνους Ρωμαίους αφορά την Ρωμαϊκή Πολιτεία ( Βυζαντινό Κράτος ) και την Κωνσταντινούπολη και όχι τους Γραικούς δυτικά του Νέστου .

[Chronicle]

:-)

Μάλλον δεν υπάρχει περιθώριο, διότι το χωρίο ονομάζει "Ρωμαίους" αυτούς που υπέφεραν. Κι αν δεχτούμε ότι υπέφερε η "ρωμαϊκή εξουσία", αυτό δεν αλλάζει ότι τα "ελληνικά έθνη" ή "Γραικοί" επίσης καταγράφεται ότι υπέφεραν.

Άρα, με βάση το χωρίο, όλοι όσοι υπέφεραν προσδιορίζονται με το κοινό όνομα "Ρωμαίοι".

Η ιστορία γράφεται με βάση τις πηγές, όχι με βάση τις εξαιρέσεις που φτιάχνει η... φαντασία του καθένα!

[Ζαποτέκος]

:-)

Αυτό θα επιβεβαίωνε ακόμα περισσότερο ότι ήταν Ρωμαίοι διότι το χωρίο ονομάζει "Ρωμαίους" αυτούς που υπέφεραν. Κι αν δεχτούμε ότι υπέφερε η "ρωμαϊκή εξουσία", αυτό δεν αλλάζει ότι τα "ελληνικά έθνη" ή "Γραικοί" επίσης καταγράφεται ότι υπέφεραν.

Άρα, με βάση το χωρίο, όλοι όσοι υπέφεραν προσδιορίζονται με το κοινό όνομα "Ρωμαίοι".

Η ιστορία γράφεται με βάση τις πηγές, όχι με βάση τις εξαιρέσεις που φτιάχνει η... φαντασία του καθένα!

Καλά ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Κι αν οι πηγές δεν συμφωνούν μαζί του, τόσο χειρότερο για τις πηγές.
( Θυμάσαι από αλλού για τους Βογόμιλους και την Ιερά Εξέταση επί Ιουστινιανού. )
Δες εδώ έναν αδιέξοδο διάλογο : h**ps://smerdaleos.wordpress.com/2018/11/06/ο-νεοελληνικός-τσιτακισμός/#comment-12522

[Chronicle]

Καλά ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Κι αν οι πηγές δεν συμφωνούν μαζί του, τόσο χειρότερο για τις πηγές.
( Θυμάσαι από αλλού για τους Βογόμιλους και την Ιερά Εξέταση επί Ιουστινιανού. )
Δες εδώ έναν αδιέξοδο διάλογο : h**ps://smerdaleos.wordpress.com/2018/11/06/ο-νεοελληνικός-τσιτακισμός/#comment-12522

Γενικά είναι προβληματικό να ασχολείται κανείς με το Βυζάντιο έχοντας άγνοια της εκκλησιαστικής ιστορίας και των πρωταγωνιστών της, είτε συλλογικών οργάνων είτε μεμονωμένων προσώπων.

Ως προς το ζήτημα αυτό, ορθά ανέφερες τις υπογραφές των λοιπών Πατριαρχείων, με τον Αλεξανδρείας Πέτρο, Ιεροσολύμων Αναστάσιο και Αντιοχείας Γεώργιο (Mansi 11, 988 Ε), και φυσικά γνωρίζουμε πόσο ενοχλεί το γεγονός ότι από πλευράς παπικής δικαιοδοσίας υπογράφει ο επίσκοπος Γορτύνης της Κρήτης Βασίλειος, ως "τόπον επέχων πάσης της συνόδου της αγίας Εκκλησίας Ρώμης" (Mansi 11, 989 Β)

Και βεβαίως, έθεσες το πιο σωστό ερώτημα: ποιος είναι δηλ. ο Shay Eshel;
Αλλά εδώ έχουμε άρθρο ότι η Εικονομαχία δεν υπήρξε αλλά ήταν μια... εικονική πραγματικότητα, εκεί θα κολλήσουμε; Σε λίγο θα λέμε ότι μας ψεκάζουν και τελειώνει το ζήτημα...