Επεμβάσεις των ΗΠΑ

[Ζαποτέκος]

Laconia

Άλλη μια απόδειξη πως οι Ελ είχαν πάει στο Αμέρικα απ' τα προϊστορικά χρόνια.

[Ζαποτέκος]

Επιχείρηση Άλσος
Η επιχείρηση αυτή πραγματοποιήθηκε προκειμένου να διαπιστώσουν οι Σύμμαχοι αν οι ναζί διέθεταν όπλα μαζικής καταστροφής ή αν βρίσκονταν κοντά στο να τα αποκτήσουν. Oι Σύμμαχοι είχαν σε πολύ υψηλή εκτίμηση τα βιομηχανικά και επιστημονικά επιτεύγματα των ναζί. Ήδη είχε φοβηθεί το μάτι τους , αφού οι Γερμανοί ανέπτυξαν και χρησιμοποίησαν πρώτοι αεροσκάφη με κινητήρες τζετ ( ΜΕ-262 ) καθώς και τους πυραύλους V1 και V2.
Το γερμανικό πρόγραμμα απόκτησης ατομικής βόμβας ξεκίνησε το 1939. Όμως το 1941 το γερμανικό πρόγραμμα είχε μείνει πίσω σε σχέση με το ΗΠΑνικό , εξαιτίας επιστημονικών λαθών , γραφειοκρατίας και έλλειψης χρηματοδότησης. Οι ΗΠΑνοί βρίσκονταν ήδη απ' το 1942 στο επίπεδο που ήταν οι Γερμανοί τον Μάιο του 1945.
Το αρχηγείο της επιχείρησης Άλσος εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο ( 1943 ).
Τα μέλη της επιχείρησης δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν το Πρόγραμμα Μανχάταν κατασκευής ατομικής βόμβας , ώστε αν πέσουν στα χέρια του εχθρού να μην κελαηδήσουν τα σχετικά.
Τα μέλη της επιχείρησης ήταν 19 στρατιωτικοί, μεταφραστές και φυσικοχημικοί. Προς το τέλος όμως είχαν γίνει 114 ( αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, οπλίτες, επιστήμονες και πολίτες ).

Η επιχείρηση διαιρέθηκε σε υποεπιχειρήσεις.

Αποστολή Άλσος 1 Ιταλία
Ξεκίνησε στις 14/12/1943 απ' το Αλγέρι. Η αποστολή ακολούθησε τα συμμαχικά στρατεύματα στην Ιταλία, αλλά δεν ανακάλυψε κάτι σημαντικό.

Αποστολή Άλσος 2 Γαλλία
Αύγουστος 1944. Απ' τις έρευνες η αποστολή μαθαίνει πως οι Γερμανοί έχουν κάνει μικρή μόνο πρόοδο.

Αποστολή Άλσος 3 Γερμανία
Ξεκίνησε στις 24/2/1945. Πλέον το πρόγραμμα έχει και άλλον έναν σκοπό. Να μην πέσουν Γερμανοί επιστήμονες και υλικό στα χέρια των προελαύνοντων Σοβιετικών. Γι' αυτό βομβαρδίστηκαν οι εγκαταστάσεις Αuergesellschaft Works στην περιοχή Oranienburg βόρεια του Βερολίνου : Στις 15/3/1945 612 ΗΠΑνικά βομβαρδιστικά εξαφάνισαν κυριολεκτικά το εργοστάσιο από προσώπου γης ρίχνοντάς του 2.000 τόνους βομβών.
Δεν ήταν μόνο οι Σοβιετικοί το πρόβλημα , αλλά και οι Γάλλοι. Η πόλη Hechingen , η οποία πιστευόταν πως διέθετε εργαστήρια για πειράματα ατομικών όπλων , δεν έπρεπε να πέσει στα χέρια των προελαυνουσών γαλλικών δυνάμεων. Γι' αυτό οι ΗΠΑνοί έβαλαν μπρος την επιχείρηση Harborage : Οι ΗΠΑνοί άλλαξαν μερικώς άξονα προελάσεως και μπήκαν διαγωνίως μπροστά απ' τις γαλλικές δυνάμεις . Κατέλαβαν ( 24/4/1945 ) την περιοχή, συνέλαβαν Γερμανούς επιστήμονες, κατέστρεψαν εργαστήρια και γενικά πήραν ο,τι θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στους Γάλλους.
Στην τρίτη αυτή φάση της επιχείρησης συνελήφθησαν πολλοί Γερμανοί επιστήμονες , ανακρίθηκαν και παρέδωσαν τα αρχεία τους. Το σημαντικότερο , κατασχέθηκαν γενναίες ποσότητες αχρησιμοποίητου ουρανίου και οι ΗΠΑνοί ξακαθάρισαν οριστικά πως οι Γερμανοί δεν είχαν καταφέρει να φτιάξουν ατομικά όπλα .
Η αποστολή Άλσος έληξε στις 15/10/1945.

Η περίπτωση των Ιαπώνων
Έκαναν και οι Ιάπωνες πειράματα με ουράνιο. Αλλά στις αρχές του 1943 οι επιστήμονές τους διατύπωσαν την άποψη πως τα όπλα θα ήταν έτοιμα σε 10 χρόνια ή και περισσότερο. Γι' αυτό η ιαπωνική ηγεσία σταμάτησε τα σχετικά πειράματα.

Οι Σοβιετικοί
Παρόμοιες επιχειρήσεις με τις Άλσος έκαναν και οι Σοβιετικοί σε Γερμανία, Αυστρία και Τσεχοσλοβακία ( αρχές 1945 ) και μετακίνησαν ολόκληρα εργαστήρια στην Σοβιετική Ένωση.

πηγή πληροφοριών : περιοδικό ΓΕΣ/ΔΙΣ , Οι Αποστολές Άλσος, Λεωνίδας Καραχούντρης

[Ζαποτέκος]

Δημήτριος Σταυρόπουλος , "Κάτω απ' τον Βόρειο Πόλο - Η εκπληκτική αποστολή του USS Nautilus (1958 )" , περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, εκδόσεις Περισκόπιο 2003 , τεύχος 83

Το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο Nautilus φτάνει στον Βόρειο Πόλο σχεδόν έναν αιώνα μετά την εποχή που ο Ιούλιος Βερν έγραψε το μυθιστόρημα "20.000" λεύγες κάτω απ' την θάλασσα", πλέοντας κάτω απ' τον αρκτικό παγετώνα απ' τον Βερίγγειο ως την Γροιλανδία.

- Ο Βόρειος Παγωμένος ( Αρκτικός ) Ωκεανός είναι πενταπλάσιος απ' την Μεσόγειο Θάλασσα. Στο μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από τεράστια κομμάτια πάγου. Κατά διαστήματα αυτά αφήνουν κενά μεταξύ τους , δημιουργώντας τις αρκτικές λιμνοθάλασσες πολύνια, το περίγραμμα των οποίων μεταβάλλεται κάθε λεπτό που περνά. Ολόκληρος ο παγετώνας της Αρκτικής βρίσκεται σε μια διαρκή κίνηση και τον χειμώνα επεκτείνεται ως την Γροιλανδία και τον Βερίγγειο πορθμό.


- Παγοθραυστικά επιχείρησαν από αρκετά παλιά να ανοίξουν δρόμο προς τον Βόρειο Πόλο. Το νορβηγικό Fram ( 1898 ) παγιδεύτηκε στον κινούμενο πάγο και περιπλανήθηκε εκτός ελέγχου για 35 μήνες ! Το σοβιετικό Sedov ( 1920 ) ομοίως 27 μήνες ! Το 1937 οι Σοβιετικοί προσγειώθηκαν με αεροπλάνο στον Βόρειο Πόλο αλλά χρειάστηκαν μετά 9 μήνες επίπονης πεζοπορίας για να φτάσουν στα νερά της Γροιλανδίας.

- Η προσπάθεια κατάκτησης του Βορείου Πόλου με σκάφος στράφηκε προς τα υποβρύχια. Το 1931 , ο θαλασσοπόρος Χιούμπερτ Ουίλκινς , μίσθωσε το παροπλισμένο ΗΠΑνικό υποβρύχιο 0-12 ( ναυπήγησης 1918 ) , το μετονόμασε Nautilus και ξεκίνησε απ' την Γροιλανδία για να φθάσει στον Βόρειο Πόλο. Φυσικά απέτυχε. Το υποβρύχιο αυτό είχε πολύ μικρή αυτονομία υποβρύχιας πλεύσης. Όσο προχωρούσε προς τον βορρά οι πολύνια σπάνιζαν και τα πτερύγιά του καταστράφηκαν απ' τις προσκρούσεις στα παγόβουνα.
Το 1946 απέτυχε το ΗΠΑνικό υποβρύχιο Alute ( έκανε όμως πειραματική βολή τορπιλλών για να διαπιστωθεί η συμπεριφορά τους στα παγωμένα ύδατα ) , το 1947 απέτυχαν το ΗΠΑνικό υποβρύχιο Sennet ( παρά την βοήθεια του παγοθραυστικού Northwind ) και το ΗΠΑνικό υποβρύχιο Boarfish , το 1948 απέτυχε το ΗΠΑνικό υποβρύχιο Carp, το 1949 απέτυχε το ΗΠΑνικό υποβρύχιο Baya και το 1952 και το 1953 απέτυχε το ΗΠΑνικό υποβρύχιο Redfish.
Αποδείχτηκε ότι ένα πετρελαιοκίνητο υποβρύχιο ήταν αδύνατον να φτάσει στον Βόρειο Πόλο. Μπορούσε να πλεύσει σε κατάδυση μέχρι 8,5 ώρες και τις υπόλοιπες έπρεπε να ρυμουλκείται από παγοθραυστικό.

Ο Ρικόβερ


- Στα τέλη της δεκαετίας του '50 οι ΗΠΑνοί διέθεταν 4 πυρηνοκίνητα υποβρύχια ( Nautilus, Skate, Swordfish , Skipjack ) , κατά πολύ ανώτερα απ' τα παλαιότερα πετρελαιοκίνητα και ηλεκτροκίνητα . Τα πυρηνοκίνητα δεν χρειαζόταν να αναδύονται τακτικά για να φορτίσουν τους συσσωρευτές τους ή να απομακρύνουν τα καυσαέριά τους.
Το Nautilus SSN-571 υπήρξε το πρώτο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο που κατασκευάστηκε ποτέ ( 1952 ) και οι επιδόσεις του εξέπληξαν ευχάριστα ακόμη και τους σχεδιαστές του. Το Nautilus πρακτικά μπορούσε να πλέι κάτω απ' την θάλασσα για απεριόριστο χρονικό διάστημα. Στο πρώτο του ταξίδι κάλυψε 2.210 km ( 89,9 ώρες ) σε κατάδυση σπάζοντας ρεκόρ. Ήταν 50 φορές πιο αποτελεσματικό από ένα συμβατικό υποβρύχιο. Οι καμπίνες των αξιωματικών ήταν τετραπλάσιες, το εστιατόριο τεράστιο ( 36 θέσεων ) με ηχοσύστημα και αυτόματα μηχανήματα παγωτού και Coca Cola και κάθε μέλος του πληρώματος είχε την δική του κουκέτα. Επίσης το υποβρύχιο είχε αυτόματο πλυντήριο και στεγνωτήριο , βιβλιοθήκη 600 βιβλίων και μηχανή προβολής κινηματογραφικών ταινιών.







Ο κυβερνήτης Άντερσον και η περιπετειώδης επιλογή του απ' τον Ρικόβερ.


- Το 1957 ο κυβερνήτης του Nautilus Ουίλιαμ Άντερσον αποφάσισε να φτάσει στον Βόρειο Πόλο μιμούμενος τους θρυλικούς εξερευνητές Πήρυ, Κούκ, Αμούδσεν , Στέφανσον και Ουίλκινς. Με τη συνοδεία του συμβατικού υποβρυχίου Trigger έφθασε την 1/9 βόρεια της Γροιλανδίας και συνέχισε προς Βόρειο Πόλο. Ένα κομμάτι πάγου προκάλεσε ζημιά στο περισκόπιο του υποβρυχίου. Το υποβρύχιο παρέμεινε σε ανάδυση και δύο ναύτες - συγκολλητές ανοξείδωτου χάλυβα δούλεψαν για 15 ώρες ασταμάτητα προκειμένου να το επισκευάσουν και ενώ λυσσομανούσε ο παγωμένος αέρας. Οι δυο τεχνίτες πέτυχαν ένα απ' τα πιο απίστευτα τεχνικά κατορθώματα που έγιναν ποτέ σε υποβρύχιο εν πλω.
Ο Άντερσον καταδύθηκε και πάλι και συνέχισε προς τον στόχο. Σε απόσταση 288 km απ' τον Βόρειο Πόλο οι γυροσκοπικές πυξίδες του σκάφους τρελάθηκαν, αφού ήταν σχεδιασμένες για μέχρι συγκεκριμένα γεωγραφικά πλάτη. Ο Άντερσον έκανε μεταβολή. Με τις πυξίδες εκτός λειτουργίας δεν θα ήταν ποτέ σίγουρος ότι έφτασε στον Βόρειο Πόλο. Επίσης κινδύνευε να κάνει κύκλους έχοντας την εντύπωση πως πλέει με σταθερή κατεύθυνση ( φαινόμενο "ρουλέτας του γεωγραφικού μήκους" ).
Το Nautilus έκανε μεταβολή και γύρισε στην Γροιλανδία. Οι πυξίδες του έκαναν 7 ώρες να συνέλθουν.

- Στην ηγεσία των ΗΠΑ άρεσε η προσπάθεια του Άντερσον. Ήταν μια καλή ευκαιρία να απαντήσουν στο πρόσφατο σοβιετικό επίτευγμα να σταλεί ο Sputnik σε τροχιά γύρω απ' την Γη. Οι ΗΠΑ λοιπόν θα έστελναν το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο Nautilus από τον Ειρηνικό στον Ατλαντικό περνώντας κάτω απ' τον Βόρειο Πόλο.
Αρχικά οι ΗΠΑ ήθελαν να στείλουν ένα πυρινοκίνητο υποβρύχιο να κάνει τον γύρο του κόσμου εν καταδύσει. Αλλά αυτό θα έπαιρνε 30 ημέρες ( τελικά το πραγματοποίησε το 1960 το πυρηνοκίνητο Triton ). Χρειάζονταν κάτι πιο άμεσο και η αποστολή στον Βόρειο Πόλο προκρίθηκε ( επιχείρηση Sunshine - 1958 ).
Εκτός απ' τους Σοβιετικούς οι ΗΠΑ ήθελαν να εντυπωσιάσουν και τους Ευρωπαίους και να επισημάνουν με εμφατικό τρόπο στους Εγγλέζους πως είχαν χάσει την θαλασσοκρατορία για πάντα.

- O Άντερσον αποφάσισε να εισέλθει στον Αρκτικό Ωκεανό από την δύσκολη πλευρά με τα αβαθή ύδατα , δηλαδή από τον Βερίγγειο Πορθμό ( θάλασσα Τσούκτσι ) , ώστε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες στην αρχή του ταξιδιού και όχι στο τέλος.
Προστέθηκαν πιο σύγχρονες πυξίδες και νέο σόναρ που να μπορεί να παρακολουθεί τον πάγο από μικρή απόσταση.
Θα επικρατούσε άκρα μυστικότητα για να μην το μάθουν οι Σοβιετικοί και για να αποσιωπηθεί μια πιθανή αποτυχία ή ατύχημα.
Το πλήρωμα είχε μέσο όρο ηλικίας τα 26 έτη και τα 2/3 αυτού είχε νυμφευθεί.

- Το Nautilus ξεκίνησε απ' το Σηάτλ στις 8/6/1958. Προορισμός το Πόρτλαντ της Βρετανίας μέσω Βορείου Πόλου.
Στην προσπάθεια αποφυγής εντοπισμού το πελώριο λευκό "571" στον πυργίσκο περάστηκε με μαύρη μπογιά.
Φτάνοντας στον Βερίγγειο Πορθμό ( 14/6 ) υπήρχαν δύο δρόμοι για να περάσουν απ' τον Ειρηνικό στον Αρκτικό Ωκεανό . Ένας δυτικός κοντά στην ακτή της Σιβηρίας και ένας ανατολικός κοντά στην ακτή της Αλάσκας. Και στις δύο περιπτώσεις τα νερά στον Βερίγγειο Πορθμό έχουν μικρό βάθος και το πέρασμα ήταν δύσκολο.
Προτιμήθηκε αρχικά ο δυτικός δρόμος. Όμως τεράστια κομμάτια πάγου με βάθος 10 μέτρα είχαν αποκολληθεί απ' την Σιβηρία και ο Nautilus ( που κατά την κίνησή του κατά μέσο όρο ο πυργίσκος του βρισκόταν σε βάθος 7,6 μέτρων κάτω απ' τους επιπλέοντες πάγους και το κατώτερο τμήμα του 13,7 μέτρα πάνω απ' τον πυθμένα της θάλασσας ) έκλασε μέντες και έκανε μεταβολή.

Τώρα ακολουθήθηκε ο δυτικός δρόμος απ' την Αλάσκα ( 17/6 ). Εδώ τα νερά ήταν ακόμη πιο ρηχά. Και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους όγκος πάγου με βύθισμα τα 18,9 μέτρα. Ο Nautilus καταδύθηκε σε βάθος 42,7 μέτρα και με το κατώτερο τμήμα του να απέχει 5,3 μέτρα από τον πυθμένα της θάλασσας κατάφερε να περάσει. Τότε όμως εμφανίσθηκε ένα τρομερότερο παγόβουνο με βύθισμα 25,9 μέτρα. Το πλήρωμα έμεινε βουβό. Ο Άντερσον άρχισε να προσεύχεται περιμένοντας τον χάλυβα να συγκρουστεί με τον πάγο. Τελικά κατάφεραν να περάσουν με τον πυργίσκο του υποβρυχίου να απέχει μόλις 1,5 μέτρο απ' την μάζα του πάγου !!! ( Δηλαδή ο πυργίσκος βρισκόταν 27,4 μέτρα κάτω απ' την επιφάνεια ).
Μετά από αυτή την περιπέτεια εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια . Το Nautilus δεν είχε προχωρήσει αρκετά βόρεια και όμως ήρθε σε επαφή με τεράστια παγόβουνα. Ήταν φανερό πως θα έπρεπε να γυρίσουν πίσω και να επιχειρήσουν 2 μήνες αργότερα , όταν ο πάγος θα είχε αποσυρθεί βορειότερα. Αυτό και έγινε . Το Nautilus στάθμευσε στο Περλ Χάρμπορ μέχρι να βελτιωθούν οι συνθήκες.

συνεχίζεται ...

[Ζαποτέκος]

- Όσο κι αν η ΗΠΑνική ηγεσία δεν το περίμενε , τα μέλη του πληρώματος στο Περλ Χάρμπορ ( Χαβάη ) κράτησαν το στόμα τους κλειστό και δεν μίλησαν δεξιά κι αριστερά για τον σκοπό της αποστολής τους.
Στις 23/7 το Nautilus απέπλευσε και πάλι.


Ο παγετώνας είχε υποχωρήσει και Βερίγγειος Πορθμός ήταν ελεύθερος.
Στις 3/8 το Nautilus περνούσε κάτω απ' τον Βόρειο Πόλο.
Το βάθος των νερών στο βορειότερο σημείο του πλανήτη μετρήθηκε στα 4.087 μέτρα , δηλαδή 579 μέτρα μεγαλύτερο από αυτό που είχε ανακοινώσει ο Σοβιετικός επιστήμων Ιβάν Παπάνιν το 1937. Η θερμοκρασία νερού στον Βόρειο Πόλο ήταν 0,2 βαθμοί κελσίου.
Το Nautilus έφθασε στο Πόρτλαντ στις 12/8/1958. Είχε συμπληρώσει 19 μέρες από τον απόπλου του απ' το Περλ Χάρμπορ.
Από εκεί έφυγε για Νέα Υόρκη.

Η πορεία του Ναυτίλου απ' τον Βερίγγειο στην Βρετανία μέσω Βορείου Πόλου




( Το είχαν διατηρήσει με προσοχή στην κατάψυξη των μαγειρίων του υποβρυχίου ).





- Στις 17/3/1959 το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο Skate αναδύθηκε στον Βόρειο Πόλο σπάζοντας τον πάγο με τον ειδικά σχεδιασμένο πυργίσκο του.
Το 1960 το Sargo ( SSN-583 ) αναδύθηκε κατακόρυφα μέσα από στρώμα πάγου 60cm.
Το 1963 το σοβιετικό υποβρύχιο Leninsky Komsomolets αναδύθηκε και αυτό στον Βόρειο Πόλο.
Το 1986 τα ΗΠΑνικά υποβρύχια Ray, Hawkbill και Archerfish και το 1987 τα βρετανικά υποβρύχια Superb, Sea Devil και Billfish αναδύθηκαν ταυτόχρονα στον Βόρειο Πόλο.

[Ζαποτέκος]

North American B-25 Mitchell , ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΣΑΜΗΣ , περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , εκδόσεις Γνώμων

Το αεροσκάφος αυτό αποτέλεσε το πολυαριθμότερο ΗΠΑνικό δικινητήριο βομβαρδιστικό του Β΄ΠΠ. Έδρασε σε Β. Αφρική , Ευρώπη, Βιρμανία, Κιίνα και Ειρηνικό. Ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής το διατήρησαν σε υπηρεσία ως τη δεκαετία του '70.

Το 1938 -39 η North American δημιούργησε το ΝΑ-40.
Το ΝΑ-62 ονομάστηκε Β-25 Μitchell προς τιμή του στρατηγού Μπίλυ Μπίτσελ ( 1879 - 1936 ) που το 1924 είχε περάσει από στρατοδικείο για την πίστη του στο αεροπορικό όπλο. Ο Μίτσελ ήταν από τους πρώτους οραματιστές του αεροπορικού πολέμου , αλλά δικαιώθηκε μετά τον θάνατό του. Στην τελετή ονομασίας του σκάφους ήταν παρούσα η αδελφή του Ρουθ , που έγραψε με κιμωλία στην αριστερή θυρίδα της αποθήκης βομβών : Για τον μαχητή Μπίλυ, το βομβαρδιστικό του.

SpoilerShow

Γραμμή συναρμολόγησης Β-25 . Κάνσας, Οκτώβριος 1942.

Εκδόσεις


Β-25
Στο Β-25 το πιλοτήριο είχε τροποποιηθεί και ο κυβερνήτης καθόταν δίπλα στον συγκυβερνήτη. Τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος ήταν ένας βομβαρδιστής, ένας πλοηγός ασυρματιστής και ένας πολυβολητής. Ο υψηλός θόρυβος ήταν κύριο χαρακτηριστικό του αεροσκάφους λόγω της εγγύτητας των κινητήρων στο πιλοτήριο.
Το πρώτο Β-25 πέταξε στις 19/8/1940.
Κατασκευάστηκαν 24 τέτοια σκάφη.


Β-25Α
Η πρώτη πτήση του ήταν στις 25/2/1941. Κατασκευάστηκαν 40 Β-25Α.

Β-25Β
Πρωτοπέταξε τον Ιούλιο του '41. Κατασκευάστηκαν 120 Β-25Β.
Από τον Οκτώβριο του 1942 τα Β-25Α/Β ανέλαβαν εκπαιδευτικές αποστολές με την ονομασία RB-25A/B και ΤΒ-25.

SpoilerShow

Β-25Β στο αεροπλανοφόρο Hornet πριν από τον βομβαρδισμό του Τόκυο και άλλων ιαπωνικών πόλεων ( 18/4/1942)

Β-25C ( NA-82 )
Το πρώτο Β-25C ( 41-12434) πέταξε στις 9/11/1941. Κατασκευάστηκαν 605 Β-25C και 258 Β-25C-1. Ακολούθησαν κατασκευές B-25C-15 , C-20 και C-25. Συνολικά κατασκευάστηκαν 1.620 B-25C από τα οποία 365 κατέληξαν στην RAF , 182 στην Σοβιετική Ένωση και 50 στους ΗΠΑνούς πεζοναύτες ( ως PBJ-1C , Φεβρουάριος 1943 ). Ορισμένα μετατράπηκαν σε εκπαιδευτικά ΑΤ-24C και ΤΒ-25C.
Το πενταμελές πλήρωμα αποτελείτο από κυβερνήτη , συγκυβερνήτη , βομβαρδιστή και δύο πολυβολητές.

SpoilerShow

Μέλη του πληρώματος μπροστά απ' το αεροσκάφος OH-7 ( έδρασε με πάνω από 80 αποστολές σε Βόρεια Αφρική και Ιταλία το 1943-44 ) , ένα B-25C-1 ( 41-13207 ) με σύμβολα 42 πολεμικών αποστολών.

Β-25D ( NA-87 )
Πρωτοπέταξε στις 3/1/1942. Μέχρι τον Μάρτιο του 1944 κατασκευάστηκαν 2.290 Β-25D. 212 ( ως Mitchell 2 ) δόθηκαν στην RAF και 152 ( ως PBJ-1D ) στους ΗΠΑνούς πεζοναύτες.
Το PBJ ήταν αξιόπιστο βομβαρδιστικό που μπορούσε να παραμείνει στον αέρα με τον ένα κινητήρα σε λειτουργία. Μειονέκτημα ήταν η έλλειψη ταχύτητας. Τα τελευταία PBJ παρέμειναν σε υπηρεσία για δευτερεύουσε αποστολές και ερευνητικά προγράμματα ως το 1948. Ορισμένα Β-25D μετατράπηκαν σε ΑΤ-24Α ( αργότερα TB-25D ) και 10-45 σε αναγνωριστικά F-10.

SpoilerShow

B-25D-30 για την Σοβιετική Αεροπορία στην Αλάσκα το 1944. Διακρίνονται στο βάθος τα σοβιετικά εθνόσημα.


PBJ των πεζοναυτών με τεράστια ρουκέτα Tiny Tim. Παρατηρούμε το σημαντικό μέγεθος της ρουκέτας σε σχέση με τους οπλουργούς που ετοιμάζουν ένα Mitchell για αποστολή στην Ιβοτζίμα.

B-25G
Πρωτοπέταξε ( XB-25G ) στις 22/10/1942. Πέντε B-25C ( 42-32384/32388 ) μετατράπηκαν σε G-1 . Έπειτα παρήχθησαν 400 B-25 G. Και έπειτα 63 B-25C μετατράπηκαν σε B-25 G.

B-25H
Ήταν το πρώτο Μitchell δεύτερης γενιάς , με σημαντικά αναβαθμισμένο οπλισμό. Το πρωτότυπο προήλθε από ένα B-25C.
Πρωτοπέταξε στις 15/5/1943.
Το B-25H υπήρξε η βαρύτερη παραλλαγή της οικογένειας , με αποτέλεσμα η ταχύτητα πλεύσης να περιοριστεί.
Η θέση του συγκυβερνήτη είχε απαλειφθεί και δεξιά του κυβερνήτη βρισκόταν πλέον ο πλοηγός, που εκτελούσε χρέη ασυρματιστή και πυροβολητή. Το υπόλοιπο πλήρωμα ήταν ο ραχιαίος πολυβολητής/ιπτάμενος μηχανικός, ο πολυβολητής και ο ουραίος πολυβολητής. Ο πιλότος είχε και το καθήκον του βομβαρδιστή.


B-25J
Ήταν η πολυπληθέστερη έκδοση παραγωγής, με 4.390 μονάδες που κατασκευάστηκαν αποκλειστικά στο Κάνσας. Το πρώτο σκάφος πέταξε στις 14/12/1943.
Τα B-25J-25 διέθεταν πλήρως θωρακισμένες θέσεις για τον κυβερνήτη και τον συγκυβερνήτη.
Με μέγιστο οπλισμό 18 πολυβόλα ( στην πράξη όμως 13-14 πολυβόλα επειδή εκείνα στο ρύγχος πάθαιναν συχνά εμπλοκές και η επιδιόρθωση κατά την διάρκεια της πτήσης ήταν περίπλοκη ) και 8 ρουκέτες HVAR το B-25J ήταν το βαρύτερα εξοπλισμένο αεροσκάφος προσβολών εδάφους στο Συμμαχικό οπλοστάσιο.

SpoilerShow

North American B-25J-27-NC Mitchell


B-25J στην Κίνα το 1944.Το αεροσκάφος φέρει τα κινεζικά εθνόσημα.

Μεταπολεμικά , αρκετά Mitchell αναπτύχθηκαν για εκπαίδευση πιλότων ( 700 TB-25J/L/N ) , για εκπαίδευση χειριστών ραντάρ ( TB-25K/M ) , για μεταφορές VIP ( VB-25 ) και ως μεταφορικά ( CB-25 ).
Συνολικά κατασκευάστηκαν 9.989 Mitchell όλων των εκδόσεων. Το τελευταίο αποσύρθηκε απ' την υπηρεσία της USAF τον Ιανουάριο του '59.

SpoilerShow

Η πρώτη προσνήωση B-25 ( Heavenly Body ) μετά από 50 χρόνια στο αεροπλανοφόρο Ranger τον Απρίλιο του 1992, επέτειο της επιδρομής του Ντούλιτλ στην Ιαπωνία.

SpoilerShow

Το Β-25 Old Glory συμμετέχει σε πολλές αεροπορικές επιδείξεις στις ΗΠΑ.

Τα Mitchell στη RAF και στη Σοβιετική Ένωση
Τον Αύγουστο του 1941 πήρε η RAF 23 Β-25Β ( Mitchell 1 ) στις Μπαχάμες, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για εκπαίδευση. Το Β-25C ήταν η πρώτη έκδοση που χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά απ' την RAF.
Η πρώτη επιχείρηση έγινε στις 22/1/1943 όταν 6 αεροσκάφη βομβάρδισαν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στη Γάνδη. Αντιμετώπισαν ισχυρά αντιαεροπορικά πυρά . Ένα αεροσκάφος καταρρίφθηκε απ' τα πυρά και δύο από μαχητικά Fw 190.
To Noέμβριο του 1944 η RAF παρέλαβε τα Mitchell 3.( Τα Mitchell 2 ήταν πιο δημοφιλή διότι ελέγχονταν πιο εύκολα, εξαιτίας του μικρότερου βάρους ).
Τον Δεκέμβριο του 1944 τα Β-25 στην υπηρεσία της RAF έφτασαν τα 517. Ένα χρόνο αργότερα παρέμεναν σε υπηρεσία 393 αεροσκάφη. Στις 2/5/1945 πραγματοποιήθηκε η τελευταία αποστολή των Mitchell της RAF, όταν 47 από αυτά έπληξαν σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις.
Ο συνολικός αριθμός των Β-25 που παραχωρήθηκαν στη RAF έφθασε τα 910 αεροσκάφη , όμως ο αριθμός που εντάχθηκε σε υπηρεσία ήταν μικρότερος διότι ορισμένα αεροπλάνα επέστρεψαν στη USAAF ή παραχωρήθηκαν σε άλλους συμμάχους.
Με βάση το νόμο περί Δανεισμού και Εκμίσθωσης παραχωρήθηκαν στην Σοβιετική Ένωση 870 Β-25B/C/D/G/J από τα οποία 862 χρησιμοποιήθηκαν επιχειρησιακά. Μερικά μεταράπηκαν σε μεταφορικά για νυκτερινές αποστολές ανεφοδιασμού παρτιζάνων. Οι χειμερινές συνθήκες στο Ανατολικό Μέτωπο μείωσαν τη διάρκεια ζωής αρκετών υποσυστημάτων , αλλά το Mitchell παρέμεινε ιδιαίτερα αγαπητό στα πληρώματά του.
Oi Σοβιετικοί πήραν τα πρώτα Β-25 το καλοκαίρι του 1942. Τα αεροσκάφη που παρέμειναν μεταπολεμικά σε υπηρεσία στην Σοβιετική Ένωση απέκτησαν από το ΝΑΤΟ την κωδική ονομασία Bank.

Από την δράση των Β-25 στα μέτωπα του πολέμου

Ειρηνικός
Η αρχή έγινε στις 25/2/1942 όταν μερικά Β-25C επιτέθηκαν σε ιαπωνικούς στόχους στη νέα Γουινέα.
H διασημότερη επιδρομή των Β-25 στον Β΄ΠΠ ήταν ο βομβαρδισμός του Τόκυο στις 18 Απρίλιο του 1942 ( επιδρομή του αντισυνταγματάρχη Τζέημς Ντούλιτλ ) . 16 Β-25Β απογειώθηκαν από το αεροπλανοφόρο Hornet . Τα καύσιμα δεν ήταν αρκετά και τα αεροσκάφη θα αναζητούσαν καταφύγιο στην Κίνα μετά την επιδρομή. 13 αεροσκάφη βομβάρδισαν το Τόκυο και 3 βομβάρδισαν τις πόλεις Ναγκόγια, Γιοκοχάμα και Κόμπε . Η επιδρομή προκάλεσε μικρές ζημιές, αλλά αναπτέρωσε το ηθικό των Συμμάχων.

SpoilerShow

Ένα B-25C πετά πολύ χαμηλά μετά από την προσβολή ιαπωνικών πλοίων.

Η 499 μοίρα Bats out of Hell της 345 Σμηναρχίας στον Ειρηνικό διακοσμούσε τα αεροσκάφη της με μια τεράστια μπλε νυχτερίδα. Η 501 Black Panthers και η 500 Mustangs με κεφάλι πάνθηρα και αλόγου αντίστοιχα. Απ' τον Ιούλιο του 1944 τα αεροσκάφη της Σμηναρχίας απέκτησαν το κεφάλι Ινδιάνου στα κάθετα φτερά.

Στις 11/9/1944 ένα Β-25D στη Νέα Γουινέα είχε μια περιπέτεια. Μετέφερε τα άπλυτα ρούχα , αλλά κατέπεσε στους βάλτους της Νέας Γουινέας , κοντά σε μια ιαπωνική βάση στη Βεβάκ. Οι άνδρες του σκάφους δέχτηκαν επίθεση από σμήνη κουνουπιών του βάλτου . Η λάσπη του βάλτου ήταν τέτοια που μετακινούσαν τα πόδια τους με την βοήθεια των χεριών τους. Η στάθμη του νερού έφτανε στους ώμους τους. Σε 1 ώρα είχαν καταφέρει να διασχίσουν μόλις 400 μέτρα. Οι αναθυμιάσεις θείου δυσχέραιναν την αναπνοή. Εμφανίστηκαν δυο ιθαγενείς. Ο ένας είχε ένα κόκαλο περασμένο στην μύτη του. Το πλήρωμα του σκάφους φοβήθηκε πως ήταν κυνηγοί κεφαλών. Μόλις όμως ένα μέλος του πληρώματος εμφανίσθηκε μπροστά τους , ανέβηκαν σε ένα δένδρο. Τελικά ανέπτυξαν φιλικές σχέσεις . Οι ιθαγενείς τους βοήθησαν δίνοντάς τους για φαγητό καρύδες. Ακόμη γνώριζαν τον βάλτο τόσο καλά που το νερό του μόλις που έβρεξε τις μπότες των ΗΠΑνών. Τέλος τους οδήγησαν σε ένα αυστραλιανό φυλάκιο και όλα έληξαν καλά.

Βόρεια Αφρική
Στο Ελ Αλαμέιν τα Β-25 κατέστρεψαν το κέντρο επικοινωνιών του Afrika Korps ( 24/10/1942 ). Ο Ρόμμελ έχασε τον κύριο χώρο επικοινωνιών του την παραμονή της κρίσιμης μάχης του Ελ Αλαμέιν. Επίσης τα Β-25 πέτυχαν να προβάλουν και κινούμενα άρματα που ήταν από τους δύσκολους στόχους.

Ιταλία
Στις 22/6/1944 , 30 αεροσκάφη συμμετείχαν στον βομβαρδισμό της σιδηροδρομικής γέφυρας στην Γκριτσιλιάνα , στην περιοχή ανάμεσα στην Μπολόνια και τη Φλωρεντία. Η γέφυρα ήταν σημαντική επειδή αποτελούσε την οδό ανεφοδιασμού των Γερμανών και η καταστροφή της θα διευκόλυνε την εξέλιξη των μαχών βόρεια της Ρώμης.
Το Β-25J-5 του κυβερνήτη Τομ Κάσεϊ και του συγκυβερνήτη Χάρυ Τζωρτζ είχε κατασκευαστεί με τη συνδρομή των μαθητών ενός γυμνασίου , οι οποίοι είχαν κατορθώσει να συγκεντρώσουν το ποσό των 250.000 δολαρίων μέσω των πωλήσεων πολεμικών ομολόγων. Μόλις το αεροσκάφος έριξε τις βόμβες του , κτυπήθηκε από αντιαεροπορικά. Τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο κυβερνήτης τραυματίστηκε σοβαρά. Το αίμα του βρισκόταν ολόγυρα μέσα στο σκάφος και είχε χάσει τμήμα του κρανίου του. Λίγο πριν ξεψυχήσει , άνοιξε τα μάτια του και πρόλαβε να πει στο υπόλοιπο πλήρωμα
- Για όνομα του Θεού, εγκαταλείψετε το αεροσκάφος.
Μόλις το πλήρωμα εγκατέλειψε το αεροσκάφος , ανατινάχτηκε η μια δεξαμενή καυσίμου. Ο συγκυβερνήτης έπεσε πίσω από τις εχθρικές γραμμές και για 3 μήνες κατόρθωνε να ξεφεύγει απ' τον εχθρό με την βοήθεια του τοπικού πληθυσμού , έως ότου διασώθηκε.

Κίνα
Κατά τον κινεζικό Εμφύλιο οι εθνικιστές χρησιμοποίησαν B-25C/J .
131 B-25J παραδόθηκαν απ' τις ΗΠΑ στους εθνικιστές.
Μετά τον Εμφύλιο , μερικά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν για μικρό χρονικό διάστημα απ' τον Μάο Τσε Τούνγκ.

Καναδάς
Η Βασιλική Καναδική Αεροπορία ( RCAF ) παρέλαβε 62 Β-25 απ' την RAF ( Μάιος 1944 ). Χρησιμοποιήθηκαν για αεροφωτογράφηση από μεγάλα ύψη. To 1951 η RCAF παρέλαβε 75 B-25J απ' την USAF. Χρησιμοποιήθηκαν για δευτερεύουσες αποστολές ως το 1960.

Αυστραλία
Η Αεροπορία της Αυστραλίας ( RAAF ) απ' τον Ιούνιο του 1944 χρησιμοποίησε 30 B-25D κατά των Ιαπώνων. Αργότερα ενισχύθηκε με άλλα 19 Β-25.

Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες
Η Ολλανδική Αεροπορία των Ανατολικών Ινδιών έλαβε 270 B-25D/J.
Τον Δεκέμβριο του 1949 η Ινδονησία έγινε ανεξάρτητη και η Αεροπορία της Ινδονησίας ( AURI ) χρησιμοποίησε B-25 την δεκαετία του '50 κατά των ανταρτών. Τον Αύγουστο του 1958 ουσιαστικά οι αντάρτες είχαν εξαλειφθεί , αλλά η AURI συνέχισε να χρησιμοποιεί Β-25J ως τα μέσα της δεκαετίας του '70.
Σε μια αεροπορική επιδρομή κατά ανταρτών στη νήσο Σουλαουέζι ένας αξιωματικός του στρατού εντόπισε τον ασύρματο των ανταρτών σε ένα σπίτι. Υπέδειξε το σπίτι στην αεροπορική δύναμη βομβαρδισμού , αλλά δημιουργήθηκε ένα δίλημμα. Ανάλογα με την κατεύθυνση της επίθεσης θα προκαλούντο ζημιές στην παρακείμενη οικία. Ο αξιωματικός ανέφερε πως δεξιά βρισκόταν το σπίτι ενός συγγενή του και αριστερά το σπίτι ενός πολύ καλού φίλου του. Έτσι επιλέχθηκε η πίσω πλευρά που είχε το σπίτι της μια οικογένεια Κινέζων.

Βραζιλία
Συνολικά απέκτησε 10 Β-25Β ( το πρώτο τον Αύγουστο του 1941 ). Οι προσβολές γερμανικών υποβρυχίων δεν είχαν ιδιαίτερη επιτυχία. Το φθινόπωρο του 1944 η Βραζιλία πήρε 21Β-25J , 1 Β-25C και 1 Β-25Β. Το 1946 - 48 πήρε απ' τις ΗΠΑ 64-65 B-25J .
Η Βραζιλία απέσυρε τα τελευταία της Mitchell το 1974.

Μεξικό
Συνολικά πήρε 10 Β-25J-30 ( το πρώτο τον Δεκέμβριο του 1945 ).

Βενεζουέλα
Υπήρξε ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης Mitchell στη Λατινική Αμερική μετά τη Βραζιλία. Συνολικά απέκτησε 40 Mitchell ( το πρώτο τον Αύγουστο του 1947 ). Η Βενεζουέλα τα χρησιμοποίησε ως το 1973.

Βολιβία
Απέκτησε 7 Mitchell ( κάποια χρησιμοποιήθηκαν ως μεταφορικά ). Τα χρησιμοποίησε ως τα τέλη της δεκαετίας του '70.

Χιλή
Απέκτησε 12 Β-25J το 1947. Αποσύρθηκαν το 1957.

Κολομβία
Απέκτησε 3 Β-25J το 1947 . Αποσύρθηκαν το 1957.

Περού
Απέκτησε 8 B-25 το 1947.

Ουρουγουάη
Απέκτησε το 1950 11 Β-25J. Το 1958 απέκτησε 3 Β-25J και 1 Β-25H. Αποσύρθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του '60.

Κούβα
Ο Μπατίστα χρησιμοποίησε Mitchell κατά του Κάστρο.

Δομινικανή Δημοκρατία
Το 1950 απέκτησε 5 Mitchell. Χρησιμοποιήθηκαν για πολύ λίγο.