Όσοι ξέρουν τον όμορφο γενειοφόρο νεαρό, «μαζεύονται» και χαμηλώνουν το βλέμμα. Όσοι δεν τον ξέρουν παρακολουθούν τις αντιδράσεις των πρώτων και τρομάζουν. Η νύχτα, άλλωστε, είναι γνωστό πως «μαγκιές» δεν χωράει. Αν νιώθεις πως για κάποιον λόγο «δεν σε παίρνει» καλό είναι να κάνεις πίσω.
Το βήμα του αργό και το βλέμμα του δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Η νύχτα (κυρίως με την κακή της έννοια) είναι για αυτόν ένα προνομιακό πεδίο. Είναι ο χώρος του. Η Θεσσαλονίκη είναι το λημέρι του. Αυτός κάνει κουμάντο και δεν χάνει την ευκαιρία να το δείχνει. Με κάθε τρόπο. Όσο σκληρός ή αιματηρός κι αν είναι αυτός.
«Άιντε, κάντε όλοι στην μπάντα, να βγει να χορέψει, ο Σαλονικιός. Άιντε, κάντε του λεζάντα, την βραδιά να κλέψει, ο Σαλονικιός. Άιντε, κάντε όλοι στην μπάντα, γέμισε την πίστα, ο Σαλονικιός»…
Μια… καριέρα στο έγκλημα
Ο Γιάννης Γκουλιόβας γεννήθηκε στο Κολλινδρό Πιερίας. Τα γράμματα δεν τα… «έπαιρνε», κάποια τέχνη δεν έμαθε, του άρεσε το εύκολο χρήμα και κάπως έτσι η πορεία του χαράχτηκε από πολύ νωρίς.
Πριν ακόμα ενηλικιωθεί συλλαμβάνεται για πρώτη φορά για κλοπή μοτοσικλέτας. Από εκεί και πέρα αναμορφωτήρια και φυλακές έγιναν το δεύτερο σπίτι του. Όπως συνηθίζεται όταν κάποιος δεν βρεθεί πίσω από τα κάγκελα από κάποια άσχημη συγκυρία ώστε να επιστρέψει γρήγορα στο κοινωνικό σύνολο, «μπαίνει μαθητούδι και βγαίνει πρύτανης» στο έγκλημα.
Από το 1965 και μετά η φήμη του Γκουλιόβα αρχίζει να λαμβάνει διαστάσεις «θρύλου». Λημέρι του πλέον έχει γίνει η Θεσσαλονίκη και έτσι αποκτά και το προσωνύμιο του. Ο «Σαλονικιός» είναι ο πλέον γνωστός νταής της πόλης. Νταβατζής, σκληρός και άκρως επικίνδυνος δεν διστάζει να τραβήξει πιστόλι ή να βγάλει μαχαίρι δια ασήμαντον αφορμή ή ακόμα και για επίδειξη δύναμης, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι.
Μπαίνει μέσα στα νυχτερινά κέντρα της πόλης και αφήνει το όπλο του πάνω στο τραπέζι, προκειμένου να στέλνει μήνυμα σε όσους (με άγνοια κινδύνου) ήθελαν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία του.
Η αστυνομία βρίσκεται διαρκώς στο κατόπι του και δεν τον αφήνει ήσυχο, παρά το γεγονός πως αυτός δεν δείχνει να ενοχλείται. Το να μπαινοβγαίνει στις φυλακές δεν είναι κάτι που τον ενοχλεί. Πιθανότατα το έβλεπε και σαν ευκαιρία για νέες γνωριμίες ή… ξεκούραση. Στον «Σαλονικιό» άρεσε να επαναλαμβάνει τη φράση που είχε πει ο αναρχικός Κλεμάν Ντυβάλ στο δικαστήριο που παρουσιάστηκε ύστερα από κλοπή και επίθεση κατά των αστυνομικών: «Ο αστυφύλακας με συνέλαβε εν ονόματι του νόμου. Κι εγώ τον χτύπησα εν ονόματι της ελευθερίας».
Το ποινικό του μητρώο περιελάβανε κάτι περισσότερο από τον… μισό ποινικό κώδικα! Παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, μαστροπεία, εκβιασμοί, κλοπές, ληστείες, φθορά ξένης περιουσίας, απλές και επικίνδυνες σωματικές βλάβες, αντίσταση κατά της αρχής και η λίστα τελειωμό δεν έχει.
Ο τζόγος, η ανατολίτικη συμπεριφορά και ο εκβιασμός της Μπέμπα Μπλανς
wekwlreksoplo1
Όσο ο «Σαλονικιός» αύξανε την δράση του, τόσο μεγάλωνε η φήμη του, τόσο πιο αδίστακτος και «αχόρταγος» γινόταν. Κυκλοφορούσε με πολυτελή αυτοκίνητα, έπαιζε μεγάλα ποσά στον ιππόδρομο και σύχναζε σε παράνομες χαρτοπαικτικές λέσχες προκειμένου να παίζει την αγαπημένη του πόκα.
Όσοι ξέρουν έλεγαν πως ο Γκουλιόβας εμφανιζόταν σε αυτά τα μέρη με δυο νεαρές πόρνες από τις οποίες έπαιρνε τις εισπράξεις της βραδιάς και στη συνέχεια τις ανάγκαζε να μένουν δίπλα του και να τον φροντίζουν. Όταν δεν γινόταν αυτό, δεν δίσταζε να τις χτυπά ακόμα και δημόσια.
Από ένα σημείο και έπειτα ο «Σαλονικιός» άρχισε να φυλάγεται καλύτερα από τους αστυνομικούς οι οποίοι τον κατεδίωκαν διαρκώς διότι σε βάρος εκκρεμούσαν μια… στοίβα εντάλματα σύλληψης καθώς ολοένα και πλήθαιναν όσοι έσπευσαν στις αρχές προκειμένου να καταγγείλουν (ανώνυμα τις περισσότερες φορές) την εγκληματική του δράση.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν και η γνωστή τραγουδίστρια Μπέμπα Μπλανς (Αγγελική Μούτση) η οποία ένα βράδυ, τρομοκρατημένη κατέληξε στο αστυνομικό τμήμα και ζήτησε από τον αξιωματικό υπηρεσίας να της επιτρέψει να κοιμηθεί εκεί γιατί κάποιος την κυνηγούσε για να της χαράξει το πρόσωπο. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του αστυνομικού η τραγουδίστρια δεν έλεγε το όνομα του ανθρώπου που την κυνηγούσε γιατί, όπως είχε πει, φοβόταν για τη ζωή της.
Τελικά, η Μπέμπα Μπλανς αποκάλυψε στους αστυνομικούς αυτό που ήδη υποψιάζονταν. Πίσω απ' όλα αυτά βρισκόταν ο «Σαλονικιός» ο οποίος εκβίαζε την τραγουδίστρια και της είχε αποσπάσει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές απειλώντας την πως αν δεν υπακούει θα της κάνει κακό.
Η «επέκταση» στην Αθήνα
Κάτι το γεγονός πως ο αστυνομικός κλοιός στη Θεσσαλονίκη είχε στενέψει γύρο του, κάτι ότι η νύχτα της Αθήνας τον «τραβούσε», ο «Σαλονικιός» δεν άργησε να… επεκταθεί και στην πρωτεύουσα. Σχεδόν αμέσως έπιασε «δουλειά» και άρχισε να δικτυώνεται. Άρχισε πουλώντας προστασία σε διάφορα μικρά μπαρ σε κακόφημες γειτονιές ενώ παράλληλα έκανε κλοπές και εκβιασμούς. Φαίνεται, ωστόσο, πως το 1977 η τύχη του Γκουλιόβα είχε πλέον στερέψει.
Μια νύχτα ο «Σαλονικιός» κάνει την… καθιερωμένη του γύρα στα μαγαζιά που πουλούσε προστασία για να κάνει τις εισπράξεις. Φτάνει έξω από το μπαρ «Greek Saloon» στην οδό Φυλής. Θεωρώντας τον εαυτό του άτρωτο, «παρκάρει» το αυτοκίνητό του στη μέση του δρόμου, διακόπτοντας την κυκλοφορία και μπήκε μέσα στο μαγαζί ψάχνοντας τον ιδιοκτήτη.
Ένα περιπολικό της Άμεσης Δράσης που περνούσε τυχαία, όμως, από το σημείο «κόλλησε» στην κίνηση. Ο συνοδηγός πήγε στα πρώτα αυτοκίνητα για να ρωτήσει τι είχε συμβεί. Όταν ο αστυνομικός ενημερώθηκε πως ο οδηγός τους αυτοκινήτου είχε μπει μέσα στο μπαρ, μπήκε και εκείνος προκειμένου να τον αναζητήσει.
Όταν τον είδε ο «Σαλονικιός» προσπάθησε να διαφύγει, αφού πρώτα πέταξε το όπλο του. Ο αστυνομικός προσπάθησε να μπλοκάρει την έξοδο αλλά ο Γκουλιόβας του έσπασε ένα μπουκάλι στο κεφάλι. Αν και ζαλισμένος και μέσα στα αίματα ο ένστολος συνέχισε να τον καταδιώκει. Ο κακοποιός πρόλαβε και μπήκε στο αυτοκίνητό του, έβαλε μπροστά και ξεκίνησε αλλά ο αστυνομικός τον πρόλαβε. Πιάστηκε από την πόρτα του οδηγού και με το αυτοκίνητο εν κινήσει πυροβόλησε τον δράστη τρεις φορές χωρίς να τον τραυματίσει. Στη συνέχεια ο αστυνομικός εγκατέλειψε την προσπάθεια και ο Γκουλιόβας κατάφερε να διαφύγει.
Η μοιραία συμπλοκή και το τέλος του «Σαλονικιού»
Από το περιστατικό στην οδό Φυλής και έπειτα η σύλληψη του «Σαλονικιού» έγινε κάτι σαν ζήτημα τιμής για τους αστυνομικούς που ήταν πλέον αποφασισμένοι να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί τον 30χρονο πλέον κακοποιό. Αυτό που περίμεναν ήταν ποτέ θα έχουν μια αξιόπιστη πληροφορία προκειμένου να την αξιοποιήσουν.
Μπορεί στη Θεσσαλονίκη ο Γκουλιόβας να έκανε κουμάντο, ωστόσο, στην Αθήνα είχε αποκτήσει πολλούς εχθρούς και έτσι αυτή η «αξιόπιστη πληροφορία» που έψαχναν οι αστυνομικοί δεν άργησε να έρθει. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1977, ένας άγνωστος άνδρας ενημέρωσε την Ασφάλεια πως ο «Σαλονικιός» βρισκόταν σε μια χαρτοπαικτική λέσχη στην οδό Σύρου στην Κυψέλη.
Η πληροφορία θεωρείται έγκυρη και έτσι μερικά λεπτά αργότερα περιπολικά αλλά και συμβατικά αυτοκίνητα της Ασφάλειας γεμάτα με ένστολους και αστυνομικούς με πολιτικά περικυκλώνουν την λέσχη, «κόβοντας» στον Γκουλιόβα κάθε πιθανότητα διαφυγής.
Ένας αστυνομικός μπήκε μέσα στη λέσχη και φωνάζοντας δυνατά, ρώτησε «ποιος είναι ο Σαλονικιός». Αμέσως στράφηκε στο νεαρό με το μούσι και το μακρύ μαλλί και απευθυνόμενος σε εκείνον επανέλαβε: «εσύ είσαι ο Σαλονικιός»; Ο κακοποιός αμέσως σηκώθηκε από τη θέση του και πήγε προς την τουαλέτα με στόχο να διαφύγει. Αστυνομικοί με πολιτικά που ήδη είχαν μπει μέσα στη λέσχη, ωστόσο, τον ακινητοποίησαν και τον συνέλαβαν.
Ο Γκουλιόβας, ωστόσο, δεν ήταν διατεθειμένος να παραδοθεί έτσι εύκολα. Με μια απότομη κίνηση κατάφερε και απέφυγε τους αστυνομικούς που τον κρατούσαν και έβγαλε σε έναν από αυτούς μαχαίρι φωνάζοντάς του «πίσω γιατί θα σε ξεκοιλιάσω». Όταν έκανε ένα βήμα μπροστά για να τον χτυπήσει, ο αστυνομικός τράβηξε το όπλο και τον πυροβόλησε στο στήθος. Το τέλος για τον «Σαλονικιό» ήρθε, λίγο αργότερα, μέσα στο ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο Γενικό Κρατικό.
Κάποια χρόνια μετά τον θάνατο του, ο Στράτος Διονυσίου με τον οποίο είχαν και λόγο καταγωγής, φιλικές σχέσεις, έβγαλε το γνωστό τραγούδι στην μνήμη του
Ενω γυρίστηκε και μια ταινία με τον Θεό Διονύση Ξάνθο, αλλά ελάχιστη σχέση είχε με την αληθινή ιστορία
Δεν μιλάμε για έναν απλό άνθρωπο . Μιλάμε για ανθρώπινο οδοστρωτήρα που πρέπει να εκμεταλλευτούμε ! Με 100 τέτοιους στέλναμε τους Τούρκους πίσω στο Ουλάν Μπατόρ.