Έξυπνος Χανς- το άλογο ιδιοφυΐα που έλυνε μαθηματικές πράξεις

[Nero]

Ο έξυπνος Hans ήταν ένα άλογο που είχε την ικανότητα να επικοινωνεί με τους ανθρώπους και να λύνει μαθηματικές πράξεις. Τουλάχιστον, αυτό φαινόταν να ισχύει κάποιους αιώνες πριν...

Όλα ξεκίνησαν τα τέλη του 1800 από έναν Γερμανό καθηγητή μαθηματικών Γυμνασίου, τον Wilhelm Von Osten. Εκτός από καθηγητής, ήταν και φοιτητής της φρενολογίας, της επιστήμης που υποστηρίζει ότι η νοημοσύνη, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα ενός ατόμου καθορίζεται από το σχήμα και το μέγεθος του κεφαλιού του.

Ο μαθηματικός, όμως, ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την νοημοσύνη των ζώων. Πίστευε ακράδαντα ότι η ανθρωπότητα την είχε κατά πολύ υποτιμήσει. Μάλιστα, για να ελέγξει και να επιβεβαιώσει την υπόθεσή του, ξεκίνησε ένα πείραμα. Πήρε μία γάτα, μία αρκούδα και ένα άλογο και προσπάθησε να τα εκπαιδεύσει, βάσει των μαθηματικών.

Η γάτα φάνηκε μάλλον αδιάφορη, ενώ η αρκούδα ήταν τελείως εχθρική. Το άλογο, όμως, έδειχνε να ανταποκρίνεται στις μεθόδους του Osten. Με λίγη προσπάθεια, ο Hans (το άλογο) έμαθε να αναγνωρίζει τους αριθμούς μέχρι το δέκα. Ο μαθηματικός είχε γράψει τους αριθμούς σε έναν πίνακα και κάθε φορά που του έδειχνε έναν, το άλογο απαντούσε χτυπώντας τις οπλές του. Έτσι, εάν του έδειχνε το 3, τόσες φορές χτυπούσε ο Hans το πόδι του στο έδαφος.

Ενθουσιασμένος από την παραπάνω επιτυχία, ο Osten αποφάσισε να συνεχίσει τη διδασκαλία του. Ξεκίνησε, λοιπόν, να γράφει μερικά από τα βασικά αριθμητικά προβλήματα στον πίνακά του και προσπάθησε να μάθει στο άλογο τις σημασίες των συμβόλων. Ο Hans δεν δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει το πρόγραμμα εκπαίδευσης και σύντομα έδινε σωστές απαντήσεις σε πολλά μαθηματικά προβλήματα, που περιελάμβαναν τετραγωνικές ρίζες και κλάσματα. Μάλλον, ο Hans ήταν όντως ένα έξυπνο άλογο...

Από το 1891 ο Osten ξεκίνησε να γυρνά όλη τη Γερμανία, για να αναδείξει τις μαθηματικές ικανότητες του αλόγου. Οι δωρεάν παραστάσεις του Hans προσέλκυαν όλο και μεγαλύτερο πλήθος περίεργων θεατών, που σπάνια έφευγε απογοητευμένο.

“Αν η πρώτη ημέρα του μήνα είναι Τετάρτη, τότε πόσο θα έχει ο μήνας την επόμενη Δευτέρα;”, ρωτούσε ο Osten τον Hans, που είχε μάθει να απαντά στις προφορικές ερωτήσεις του αφεντικού του. Έξι χτυπήματα ακολουθούσαν ως απάντηση. “Ποια είναι η τετραγωνική ρίζα του 16;”, συνέχιζε. Τέσσερα χτυπήματα.

Σε κάθε επίδειξη ο Osten εξηγούσε στον έκπληκτο κόσμο ότι το άλογο είχε την ικανότητα να σχηματίζει και λέξεις. Πάλι με τον γνωστό τρόπο, χτυπώντας τις οπλές του. Έτσι, το “Α” ήταν ένα χτύπημα, το “Β” δύο και ούτω καθ' εξής. Αν και κατά καιρούς ο Hans έκανε μερικά λάθη, η ακρίβειά του έφτανε το 89%.

Φυσικά πολλοί εμφανίζονταν επιφυλακτικοί, γι' αυτό και το γερμανικό συμβούλιο εκπαίδευσης ζήτησε να διεξαχθεί ανεξάρτητη έρευνα για τις ικανότητες του Hans. Ο Osten συμφώνησε, αφού ήξερε ότι δεν ήταν κάποιο κόλπο και δεν θα εκθέτονταν.

Το διοικητικό συμβούλιο σχημάτισε μία επιτροπή από εξαιρετικά επιστημονικά μυαλά, συμπεριλαμβανομένων δύο ζωολόγων, έναν ψυχολόγο, έναν εκπαιδευτή αλόγων, αρκετούς καθηγητές σχολείων και έναν διευθυντή τσίρκου. Μετά από αρκετές δοκιμασίες, η επιτροπή το 1904 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε καμία πονηριά στις απαντήσεις του Hans και ότι το ταλέντο του αλόγου ίσως ήταν όντως πραγματικό.

Μετά την επιτροπή και αφού δεν υπήρχε ουσιαστικό αποτέλεσμα, τη συνέχεια της έρευνα ανέλαβε ο Oskar Pfungst, ένας ψυχολόγος που είχε σκεφτεί έναν άλλο τρόπο για να διαλευκανθεί το μυστήριο. Ο Pfungst έστησε μία μεγάλη σκηνή, για να στεγάσει τα πειράματά του και να εξαλείψει τα εξωτερικά οπτικά ερεθίσματα. Για να εξασφαλίσει ένα επαρκή σύνολο δεδομένων, έφτιαξε μία λίστα με πολλές ερωτήσεις, που ήταν διαμορφωμένη έτσι, ώστε να αναδείξει όλες τις οπτικές που έπρεπε να εξεταστούν.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Hans είχε πολύ καλές επιδόσεις σε όλα τα ερωτήματα που τέθηκαν από τον ιδιοκτήτη του. Επίσης, μεγάλη ακρίβεια είχε στις ερωτήσεις που του έκαναν τρίτοι, υπό κανονικές συνθήκες. Όταν, όμως, τους ζητήθηκε να απομακρυνθούν λίγο από το άλογο για να κάνουν τις ερωτήσεις τους, τότε το ποσοστό της ακρίβειας των απαντήσεων μειώθηκε, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.

Ακόμα, όταν ο ερωτών δεν γνώριζε εκ των προτέρων την απάντηση των προβλημάτων που έθετε, τότε το ποσοστό των σωστών απαντήσεων από τον Hans κατρακύλησε στο 0%. Το ίδιο αποτέλεσμα έλαβε ο Pfungst, όταν ο ερωτών δεν βρισκόταν στο οπτικό πεδίο του αλόγου. Από αυτά ο ψυχολόγος συμπέρανε ότι η εξυπνάδα του αλόγου προερχόταν από την άμεσα και ανεμπόδιστη θέα του προσώπου που γνώριζε την απάντηση των ερωτήσεων που έθετε. Επίσης, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όταν το άλογο δεν ήξερε τις απαντήσεις γινόταν πιο βίαιο.

Ο Pfungst συνέχισε τα πειράματά του, αυτή τη φορά όμως δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στους ανθρώπους που έκαναν τις ερωτήσεις. Ο ψυχολόγος αμέσως κατάλαβε ότι η αναπνοή, η στάση του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου του ατόμου που ρωτούσε ακούσια άλλαζαν κάθε φορά που το άλογο χτυπούσε το πόδι του, δημιουργώντας μία ένταση. Μόλις το άλογο χτυπούσε το πόδι του για την σωστή απάντηση, η ένταση αυτή εξαφανιζόταν, γεγονός που ο Hans λάμβανε σαν σύνθημα για να σταματήσει. Στην περίπτωση που ο ερωτών δεν γνώριζε την απάντηση, δεν υπήρχε ένταση στο πρόσωπό του και άρα ο Hans δεν αναγνώριζε το “σύνθημα”.

Παρόλο που το πείραμα ουσιαστικά απέδειξε ότι το άλογο δεν είχε στην πραγματικότητα μαθηματικές γνώσεις, έφερε στην επιφάνεια μία νέα αποκάλυψη. Ο Hans δεν προσπαθούσε να μάθει τις απαντήσεις, προσπαθούσε να διαβάσει τα μικρά και ασυναίσθητα συνθήματα που του έδιναν οι άνθρωποι.

Λαμβάνοντας υπόψη του τα συμπεράσματα αυτά, ο Pfungst προσπάθησε να βάλει τον εαυτό του στη θέση του Hans. Έτσι, ζήτησε να του κάνουν ερωτήσεις και εκείνος παρατηρούσε τους ερωτώντες, για να αποκωδικοποιήσει τη γλώσσα του σώματός τους. Με έκπληξη κατάλαβε ότι ακόμα και όταν γνώριζαν ότι ο τρόπος που στήνονταν έδινε τις απαντήσεις, δεν μπορούσαν να σταματήσουν να δίνουν τα συνθήματα.

Τα επόμενα χρόνια πολλές μελέτες διεξάχθηκαν αποκαλύπτοντας ότι πολλά ζώα καταλάβαιναν τι ζητούσαν τα αφεντικά τους από τη στάση του σώματός τους. Ακόμα και σήμερα ο όρος “Clever Hans Effect” χρησιμοποιείται για να περιγράψει την επίδραση και τα ακούσια συνθήματα που δίνει ο ερωτώμενος, τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα.

Όσο για τον έξυπνο Hans συνέχισε να δίνει τις παραστάσεις του, αφού ο Osten δεν αποδέχτηκε ποτέ τα αποτελέσματα των πειραμάτων. Σε όλη τη σταδιοδρομία του, το ζευγάρι συνέχισε να ενθουσιάζει τα πλήθη. Αν και ο Hans στην πραγματικότητα δεν ήξερε μαθηματικά, το γεγονός ότι ξεγελούσε τόσους ανθρώπους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα του δίνει επάξια τον τίτλο του έξυπνου. Εάν σκεφτούμε μάλιστα και τα οφέλη που κέρδισε η επιστήμη, μαθαίνοντας πώς να διαβάζει τα ακούσια στοιχεία που δίνει η στάση του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου, ο Hans μπορεί να θεωρηθεί και διάνοια...

http://www.pathfinder.gr/stories/338058 ... s-praxeis/

[Gherschaagk]

Πολύ ωραίο Νέρο.

[bolek]

μου ειχε δωθει η εντυπωση οτι το αφεντικο του εσπαγε μια οδοντογλυφιδα στην τσεπη του. μαλλον τοσα χρονια τα ειχα μπερδεψει

[Nero]

μου ειχε δωθει η εντυπωση οτι το αφεντικο του εσπαγε μια οδοντογλυφιδα στην τσεπη του. μαλλον τοσα χρονια τα ειχα μπερδεψει

όχι. Δεν είχε ιδέα για το κόλπο του αλόγου. Εξάλλου δεν πηρε ποτέ λεφτά για τις επιδείξεις του. Ήταν απλά ένας μαθηματικός με λόξα τον οποίο κορόιδεψε το άλογο όπως κορόιδεψε και τον υπόλοιπο κόσμο

[paul25]

Ο έξυπνος Hans ήταν ένα άλογο που είχε την ικανότητα να επικοινωνεί με τους ανθρώπους και να λύνει μαθηματικές πράξεις. Τουλάχιστον, αυτό φαινόταν να ισχύει κάποιους αιώνες πριν...

Όλα ξεκίνησαν τα τέλη του 1800 από έναν Γερμανό καθηγητή μαθηματικών Γυμνασίου, τον Wilhelm Von Osten. Εκτός από καθηγητής, ήταν και φοιτητής της φρενολογίας, της επιστήμης που υποστηρίζει ότι η νοημοσύνη, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα ενός ατόμου καθορίζεται από το σχήμα και το μέγεθος του κεφαλιού του.

Ο μαθηματικός, όμως, ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την νοημοσύνη των ζώων. Πίστευε ακράδαντα ότι η ανθρωπότητα την είχε κατά πολύ υποτιμήσει. Μάλιστα, για να ελέγξει και να επιβεβαιώσει την υπόθεσή του, ξεκίνησε ένα πείραμα. Πήρε μία γάτα, μία αρκούδα και ένα άλογο και προσπάθησε να τα εκπαιδεύσει, βάσει των μαθηματικών.

Η γάτα φάνηκε μάλλον αδιάφορη, ενώ η αρκούδα ήταν τελείως εχθρική. Το άλογο, όμως, έδειχνε να ανταποκρίνεται στις μεθόδους του Osten. Με λίγη προσπάθεια, ο Hans (το άλογο) έμαθε να αναγνωρίζει τους αριθμούς μέχρι το δέκα. Ο μαθηματικός είχε γράψει τους αριθμούς σε έναν πίνακα και κάθε φορά που του έδειχνε έναν, το άλογο απαντούσε χτυπώντας τις οπλές του. Έτσι, εάν του έδειχνε το 3, τόσες φορές χτυπούσε ο Hans το πόδι του στο έδαφος.

Ενθουσιασμένος από την παραπάνω επιτυχία, ο Osten αποφάσισε να συνεχίσει τη διδασκαλία του. Ξεκίνησε, λοιπόν, να γράφει μερικά από τα βασικά αριθμητικά προβλήματα στον πίνακά του και προσπάθησε να μάθει στο άλογο τις σημασίες των συμβόλων. Ο Hans δεν δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει το πρόγραμμα εκπαίδευσης και σύντομα έδινε σωστές απαντήσεις σε πολλά μαθηματικά προβλήματα, που περιελάμβαναν τετραγωνικές ρίζες και κλάσματα. Μάλλον, ο Hans ήταν όντως ένα έξυπνο άλογο...

Από το 1891 ο Osten ξεκίνησε να γυρνά όλη τη Γερμανία, για να αναδείξει τις μαθηματικές ικανότητες του αλόγου. Οι δωρεάν παραστάσεις του Hans προσέλκυαν όλο και μεγαλύτερο πλήθος περίεργων θεατών, που σπάνια έφευγε απογοητευμένο.

“Αν η πρώτη ημέρα του μήνα είναι Τετάρτη, τότε πόσο θα έχει ο μήνας την επόμενη Δευτέρα;”, ρωτούσε ο Osten τον Hans, που είχε μάθει να απαντά στις προφορικές ερωτήσεις του αφεντικού του. Έξι χτυπήματα ακολουθούσαν ως απάντηση. “Ποια είναι η τετραγωνική ρίζα του 16;”, συνέχιζε. Τέσσερα χτυπήματα.

Σε κάθε επίδειξη ο Osten εξηγούσε στον έκπληκτο κόσμο ότι το άλογο είχε την ικανότητα να σχηματίζει και λέξεις. Πάλι με τον γνωστό τρόπο, χτυπώντας τις οπλές του. Έτσι, το “Α” ήταν ένα χτύπημα, το “Β” δύο και ούτω καθ' εξής. Αν και κατά καιρούς ο Hans έκανε μερικά λάθη, η ακρίβειά του έφτανε το 89%.

Φυσικά πολλοί εμφανίζονταν επιφυλακτικοί, γι' αυτό και το γερμανικό συμβούλιο εκπαίδευσης ζήτησε να διεξαχθεί ανεξάρτητη έρευνα για τις ικανότητες του Hans. Ο Osten συμφώνησε, αφού ήξερε ότι δεν ήταν κάποιο κόλπο και δεν θα εκθέτονταν.

Το διοικητικό συμβούλιο σχημάτισε μία επιτροπή από εξαιρετικά επιστημονικά μυαλά, συμπεριλαμβανομένων δύο ζωολόγων, έναν ψυχολόγο, έναν εκπαιδευτή αλόγων, αρκετούς καθηγητές σχολείων και έναν διευθυντή τσίρκου. Μετά από αρκετές δοκιμασίες, η επιτροπή το 1904 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε καμία πονηριά στις απαντήσεις του Hans και ότι το ταλέντο του αλόγου ίσως ήταν όντως πραγματικό.

Μετά την επιτροπή και αφού δεν υπήρχε ουσιαστικό αποτέλεσμα, τη συνέχεια της έρευνα ανέλαβε ο Oskar Pfungst, ένας ψυχολόγος που είχε σκεφτεί έναν άλλο τρόπο για να διαλευκανθεί το μυστήριο. Ο Pfungst έστησε μία μεγάλη σκηνή, για να στεγάσει τα πειράματά του και να εξαλείψει τα εξωτερικά οπτικά ερεθίσματα. Για να εξασφαλίσει ένα επαρκή σύνολο δεδομένων, έφτιαξε μία λίστα με πολλές ερωτήσεις, που ήταν διαμορφωμένη έτσι, ώστε να αναδείξει όλες τις οπτικές που έπρεπε να εξεταστούν.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Hans είχε πολύ καλές επιδόσεις σε όλα τα ερωτήματα που τέθηκαν από τον ιδιοκτήτη του. Επίσης, μεγάλη ακρίβεια είχε στις ερωτήσεις που του έκαναν τρίτοι, υπό κανονικές συνθήκες. Όταν, όμως, τους ζητήθηκε να απομακρυνθούν λίγο από το άλογο για να κάνουν τις ερωτήσεις τους, τότε το ποσοστό της ακρίβειας των απαντήσεων μειώθηκε, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.

Ακόμα, όταν ο ερωτών δεν γνώριζε εκ των προτέρων την απάντηση των προβλημάτων που έθετε, τότε το ποσοστό των σωστών απαντήσεων από τον Hans κατρακύλησε στο 0%. Το ίδιο αποτέλεσμα έλαβε ο Pfungst, όταν ο ερωτών δεν βρισκόταν στο οπτικό πεδίο του αλόγου. Από αυτά ο ψυχολόγος συμπέρανε ότι η εξυπνάδα του αλόγου προερχόταν από την άμεσα και ανεμπόδιστη θέα του προσώπου που γνώριζε την απάντηση των ερωτήσεων που έθετε. Επίσης, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όταν το άλογο δεν ήξερε τις απαντήσεις γινόταν πιο βίαιο.

Ο Pfungst συνέχισε τα πειράματά του, αυτή τη φορά όμως δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στους ανθρώπους που έκαναν τις ερωτήσεις. Ο ψυχολόγος αμέσως κατάλαβε ότι η αναπνοή, η στάση του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου του ατόμου που ρωτούσε ακούσια άλλαζαν κάθε φορά που το άλογο χτυπούσε το πόδι του, δημιουργώντας μία ένταση. Μόλις το άλογο χτυπούσε το πόδι του για την σωστή απάντηση, η ένταση αυτή εξαφανιζόταν, γεγονός που ο Hans λάμβανε σαν σύνθημα για να σταματήσει. Στην περίπτωση που ο ερωτών δεν γνώριζε την απάντηση, δεν υπήρχε ένταση στο πρόσωπό του και άρα ο Hans δεν αναγνώριζε το “σύνθημα”.

Παρόλο που το πείραμα ουσιαστικά απέδειξε ότι το άλογο δεν είχε στην πραγματικότητα μαθηματικές γνώσεις, έφερε στην επιφάνεια μία νέα αποκάλυψη. Ο Hans δεν προσπαθούσε να μάθει τις απαντήσεις, προσπαθούσε να διαβάσει τα μικρά και ασυναίσθητα συνθήματα που του έδιναν οι άνθρωποι.

Λαμβάνοντας υπόψη του τα συμπεράσματα αυτά, ο Pfungst προσπάθησε να βάλει τον εαυτό του στη θέση του Hans. Έτσι, ζήτησε να του κάνουν ερωτήσεις και εκείνος παρατηρούσε τους ερωτώντες, για να αποκωδικοποιήσει τη γλώσσα του σώματός τους. Με έκπληξη κατάλαβε ότι ακόμα και όταν γνώριζαν ότι ο τρόπος που στήνονταν έδινε τις απαντήσεις, δεν μπορούσαν να σταματήσουν να δίνουν τα συνθήματα.

Τα επόμενα χρόνια πολλές μελέτες διεξάχθηκαν αποκαλύπτοντας ότι πολλά ζώα καταλάβαιναν τι ζητούσαν τα αφεντικά τους από τη στάση του σώματός τους. Ακόμα και σήμερα ο όρος “Clever Hans Effect” χρησιμοποιείται για να περιγράψει την επίδραση και τα ακούσια συνθήματα που δίνει ο ερωτώμενος, τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα.

Όσο για τον έξυπνο Hans συνέχισε να δίνει τις παραστάσεις του, αφού ο Osten δεν αποδέχτηκε ποτέ τα αποτελέσματα των πειραμάτων. Σε όλη τη σταδιοδρομία του, το ζευγάρι συνέχισε να ενθουσιάζει τα πλήθη. Αν και ο Hans στην πραγματικότητα δεν ήξερε μαθηματικά, το γεγονός ότι ξεγελούσε τόσους ανθρώπους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα του δίνει επάξια τον τίτλο του έξυπνου. Εάν σκεφτούμε μάλιστα και τα οφέλη που κέρδισε η επιστήμη, μαθαίνοντας πώς να διαβάζει τα ακούσια στοιχεία που δίνει η στάση του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου, ο Hans μπορεί να θεωρηθεί και διάνοια...

http://www.pathfinder.gr/stories/338058 ... s-praxeis/

Ναι! Τον ξέρω τον έξυπνο Hans, ήταν καθηγητής μου στο μαθηματικό.

[parafrwn]

[AlienWay]

Επομένως ήταν εν-λογο και όχι άλογο.

[nostromos]

και εδω ενα πραγματικα εξυπνο αλογο

[Awesomatic]

Η γάτα αδιαφόρησε γιατί ήδη τα ήξερε

Απλά βαριόταν να εξηγεί σε κατώτερα lifeforms

[paul25]

Εγω δε κατάλαβα πως απαντούσε το άλογο διαβάζοντας τις εκφράσεις και μπορώ να πω πως είναι απο τις πιο άβολες στιγμές μου να αντιλαμβάνομαι πως δεν είμαι τόσο έξυπνος όσο ο Hans....δηλαδή σήκωμα φρυδιού είναι η απάντηση στη τετραγωνική ρίζα του 16 ας πούμε;

[Nero]

Εγω δε κατάλαβα πως απαντούσε το άλογο διαβάζοντας τις εκφράσεις και μπορώ να πω πως είναι απο τις πιο άβολες στιγμές μου να αντιλαμβάνομαι πως δεν είμαι τόσο έξυπνος όσο ο Hans....δηλαδή σήκωμα φρυδιού είναι η απάντηση στη τετραγωνική ρίζα του 16 ας πούμε;

το σύστημα του τύπου ήταν πολλαπλής επιλογής. Του έκανε μια ερώτηση και άφηνε στο πάτωμα 3-4 κάρτες με απαντήσεις. Το ζώο τις πέρναγε όλες και πάταγε μόνο τη σωστή

[Spiros252]

Το κείμενο λέει ότι χτυπούσε τις οπλές του τόσες φορές όση η αξία του αριθμού.

Η εξήγηση του ψυχολόγου ήταν ότι καταλάβαινε πότε έπρεπε να σταματήσει (π.χ. στα 7 χτυπήματα) διαβάζοντας τις εκφράσεις του ερωτώντος. Δηλαδή σε κάποιο τηλεπαιχνίδι με τέτοιου τύπου ερωτήματα θα μπορούσε να κερδίσει. Πχ. στο ΠΑΝΩ- ΚΑΤΩ θα μπορούσε να διαβάζει τις εκφράσεις του Φερεντίνου πριν κλειδώσει στη σωστή θέση.
Επίσης στο πόκερ θα μπορούσε να "διαβάσει" τις μπλόφες κ.ο.κ.

[Nero]

Το κείμενο λέει ότι χτυπούσε τις οπλές του τόσες φορές όση η αξία του αριθμού.

Η εξήγηση του ψυχολόγου ήταν ότι καταλάβαινε πότε έπρεπε να σταματήσει (π.χ. στα 7 χτυπήματα) διαβάζοντας τις εκφράσεις του ερωτώντος. Δηλαδή σε κάποιο τηλεπαιχνίδι με τέτοιου τύπου ερωτήματα θα μπορούσε να κερδίσει. Πχ. στο ΠΑΝΩ- ΚΑΤΩ θα μπορούσε να διαβάζει τις εκφράσεις του Φερεντίνου πριν κλειδώσει στη σωστή θέση.
Επίσης στο πόκερ θα μπορούσε να "διαβάσει" τις μπλόφες κ.ο.κ.

στην αρχή ναι, αλλά στη συνέχεια οι ερωτήσεις έγιναν πιο πολύπλοκες, δηλαδή άρχισε να τον ρωτάει τετραγωνικές ρίζες κλπ και άρχισε να του κάνει και άλλες ερωτήσεις γνώσεων που είχαν συγκεκριμένη απάντηση

[Spiros252]

Η απάντηση ήταν πάλι αριθμός;

Υ.Γ. Μήπως το νήμα ταιριάζει καλύτερα στην ενότητα ζώα & άνθρωπος;

[Nero]

Η απάντηση ήταν πάλι αριθμός;

απ'ότι φαίνεται όχι, αλλά η μέθοδος που χρησιμοποιούσε ο ίδιος ήταν αριθμοί. Εδώ το original άρθρο των NYT απο το 1904


https://timesmachine.nytimes.com/timesm ... 396572.pdf