Η θέση της Γυναίκας στα Εθνικοσοσιαλιστικά Καθεστώτα

[Ju-87]

Ένα σημαντικό ερώτημα το οποίο οι αριστεριστές ψευτοπροοδευτικοί φοβούνται να απαντήσουν είναι "ποια η θέση της γυναίκας σε ένα Εθνικοσοσιαλιστικό Καθεστώς σε σύγκριση πάντα με την θέση που έχει η γυναίκα σε αντίστοιχες κοινωνίες που αναπτύσσονται στον ίδιο χρόνο;". Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν και είναι μία ιδεολογία επαναστατική και αυτό την κάνει πάντα επίκαιρη όταν εμφανίζεται. Η ίδια της αυτή η φύση είναι μια σαφής απάντηση προς όλους τους πουριτανούς. Η ίδια η ιστορία της είναι μια σαφής απάντηση στους φιλελεύθερους και τους δημοκράτες, μια ανωτερότητα που μόνο να την κρύψουν μπορούν. Θα μπορούσα να περιοριστώ σε μια στείρα ιστορική ανάλυση του θέματος, όμως προφανώς και δεν θα το κάνω. Το κυρίαρχο ερώτημα που υποβόσκει κάτω από κεντρικό ερώτημα που έθεσα είναι το εξής: Ποια ΘΑ είναι η θέση της γυναίκας σε ένα μελλοντικό Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς; Αυτό είναι και το βασικό ερώτημα κάθε παραγράφου της Ιστορίας, δηλαδή τι θα γίνει άμα βρεθεί ο Κόσμος σε ανάλογες καταστάσεις όπως στο παρελθόν...Οι ιστορικές στάσεις που θα κάνουμε θα είναι δύο χάριν συντομίας και για να μην σας κουράζω άσκοπα. Η μία θα γίνει στην Σπάρτη του Λυκούργου και η άλλη θα γίνει στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε δύο Πολιτείες που έχουν τόσα κοινά μεταξύ τους, όπως την συκοφαντία που έχουν δεχθεί και την σιωπή σχετικά με την πολιτική τους.

Σπάρτη
Η Σπάρτη μπορεί να μην ονόμαζε επισήμως το πολίτευμα της Εθνικοσοσιαλιστικό, όμως η πολιτική και η πνευματική της κληρονομιά είναι καθαρά Εθνικοσοσιαλιστική, όπως άλλωστε το παραδέχεται και το σύνολο των φιλολόγων. Ο Πλάτων στην "Πολιτεία" του είναι φανερά επηρεασμένος από την Λακεδαίμονα και μάλιστα ίσως και να φτάνει πιο κοντά στο Εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες για την εποχή του, όμως φυσικά είναι πάντα πιο εύκολα τα λόγια από τις πράξεις, ακόμα και αν αυτά τα λόγια είναι του Πλάτωνα. Μια αρκετά ενδιαφέρουσα παρατήρηση του καθηγητή Λιαντίνη σχετικά με τον Πλάτωνα είναι ότι καταδικάστηκε από τους Αθηναίους γιατί ήταν φιλό-λάκων. Για να εξετάσουμε το ζήτημα της ζωής των γυναικών στην Αρχαία Σπάρτη θα πρέπει πρώτα από όλα να δούμε λιγάκι την θέση των γυναικών στις άλλες πόλεις κράτη και κυρίως στην Δημοκρατική Αθήνα. Στην Αρχαία Ελλάδα, λοιπόν, και στην Αθήνα του Περικλή ειδικότερα η γυναίκα αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο, καθώς δεν έχει δικαίωμα ούτε καν στην ύπαρξη. Ο άνδρας, είτε ο πατέρας της είτε ο σύζυγός της αργότερα, αποτελούσε τον άρχοντα της που είχε πλήρη δικαιοδοσία πάνω της ακόμα και στο αν θα ζήσει. Στην Δημοκρατία των Αθηνών η γυναίκα ήταν ένα στολίδι, ένα παιχνίδι για τον άνδρα και τίποτα παραπάνω και σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν μπορούσε να έχει περιουσία ή δικαιώματα. Η εικόνα αυτή είναι ο κανόνας στην Αρχαία Ελλάδα. Η Σπάρτη αποτελεί την εξαίρεση, όπως άλλωστε σε όλα. Η γυναίκα στην Σπάρτη έχει δικαίωμα στην ιδιοκτησία, στον αθλητισμό, στην επιλογή του συζύγου της και στην πολυανδρία. Η πολυανδρία σήμαινε ότι μία γυναίκα μπορούσε να τεκνοποιήσει άμα ήθελε με κάποιον εκτός του συζύγου της. Είχε επίσης δικαίωμα να αλλάξει σύζυγο ή ακόμα και να πορευτεί μόνη της αν ο σύζυγος της πέθαινε. Ενδεικτικό της διαφοράς στα δικαιώματα των γυναικών ήταν ότι οι Σπαρτιάτισσες ήταν οι μόνες γυναίκες, με μοναδική ίσως εξαίρεση την Σαπφώ από την Λέσβο, στον αρχαίο κόσμο από τις τάξεις των οποίων προήλθαν Φιλόσοφοι και Ποιήτριες. Ενδεικτικός είναι ο διάλογος μεταξύ μίας Ελληνίδας μη Σπαρτιάτισσας με μία Λάκαινα όπου η δεύτερη απαντώντας στην ερώτηση της πρώτης που έλεγε ότι οι Σπαρτιάτισσες είναι οι μοναδικές γυναίκες στην Ελλάδα που εξουσιάζουν τους άνδρες τους απάντησε "Γιατί μόνον εμείς γεννάμε άνδρες". Αυτή η φράση, φυσικά, είναι ενδεικτική και της ανδρείας των Σπαρτιατών και της κοινωνικής δομής της Σπάρτης, μίας κοινωνίας που ήταν δομημένη με γνώμονα το κοινό και όχι το ατομικό καλό.


Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία
Βρισκόμαστε στο 1932 και η νίκη του NSDAP συγκλονίζει όχι μόνο την Γερμανία, αλλά ολόκληρο τον κόσμο, θετικά ή αρνητικά δεν έχει σημασία. Εκείνη η μέρα των εκλογών ήταν εξίσου σημαντική, βέβαια, και για τις γυναίκες της Γερμανίας. Η Γερμανία που τόσο εξευτελιστικά είχε υποστεί την συνθήκη των Βερσαλλιών μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έγινε παγκόσμια υπερδύναμη. Συνολικά η περίοδος λιτότητας τους ήταν το 1/20 από την λιτότητα στην οποία μας έχουν υποβάλει οι πολιτικοί στην Ελλάδα και αυτό αρκούσε για να ορθωθεί ένα Έθνος ικανό να πολεμήσει ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι γυναίκες γίναν μάρτυρες μιας κοινωνικής και εργατικής πολιτικής που έκανε όλους τους εργάτες ανά τον κόσμο να ζηλεύουν τους Γερμανούς εργάτες. Για πρώτη φορά δόθηκαν πληρωμένες άδειες σε όλους τους εργαζόμενους και οργανώθηκαν προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, έτσι ώστε ο κάθε εργάτης να μπορεί να ταξιδέψει σε μία ξένη χώρα. Ενδεικτικά αναφέρω από αντιναζιστική πηγή ότι μία κρουαζιέρα στις Κανάριες νήσους κόστιζε 62 μάρκα, ποσό που ήταν εύκολα προσβάσιμο από το σύνολο των εργατών. Οι γυναίκες τότε απόλαυσαν μητρικές άδειες και προνόμια που οι "σουφραζέτες" δεν θα μπορούσαν καν να ονειρευτούν. Ενώ οι "σουφραζέτες", λοιπόν, στην υπόλοιπη Ευρώπη κήρυτταν την άρνηση της φύσης για τις γυναίκες και μέσα σε όλο το αντί-φυσικό τους παραλήρημα είχαν και αίτημα για δικαίωμα ψήφου, οι γυναίκες στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία είχαν πάρει την μοίρα τους στα χέρια τους έχοντας γυναίκες για ηγέτιδες τους. Ναι... Ίσως δεν έγινε κατανοητό... Ας το επαναλάβω. Εντός της ιεραρχίας του NSDAP υπήρχαν και γυναίκες σε ηγετικές θέσεις. Μάλιστα ηγέτιδες των Γερμανίδων μπορούσαν να είναι μόνο Γερμανίδες και όχι άνδρες. Παρά την αντιναζιστική υστερία και τις απέλπιδες προσπάθειες σώζονται οι αποδείξεις για όλα αυτά και πολλά άλλα στις ομιλίες της Gertrud Scholtz-Klink . Ένα από τα πολύ χαρακτηριστικά προβλήματα των γυναικών εκείνης της εποχής ήταν ότι δεν τους επιτρεπόταν να έχουν ενασχολήσεις εκτός σπιτιού, εκτός και αν ο άντρας της ήταν πολύ προοδευτικός. Στην Γερμανία υπήρχαν πολλά παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω, αλλά θα μείνω, χάριν χώρου, σε λίγες όπως η Hanna Reitsch , η οποία άρχισε να πετάει με αεροπλάνα το 1932 και έγινε η μόνη γυναίκα που της απονεμήθηκε ο Σιδηρούν Σταυρός και άλλα παράσημα ή η Elenore Baur που άνηκε στα SA. Όλως "τυχαίως" και οι τρεις αυτές γυναίκες παραμείναν φανατικές Εθνικοσοσιαλίτριες μέχρι και τον θάνατο τους, χρόνια αργότερα.


Συμπεράσματα για το μέλλον
Ο Εθνικοσοσιαλισμός, όπως ήδη προείπαμε, είναι μια φύσει επαναστατική και ριζοσπαστική ιδεολογία. Είδαμε τις γυναίκες να έχουν πρωτοφανή δικαιώματα για την εποχή τους στην αρχαία Σπάρτη και μάλιστα ο Αριστοτέλης αναφέρει μερικούς άρχοντες ως "γυναικοκρατούμενους" για να δείξει ότι επηρεάζονταν από γυναίκες. Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία αυτό συνεχίστηκε με τις γυναίκες να παρασημοφορούνται ακόμα και ως πιλότοι. Ποια είναι λοιπόν τα βασικά συστατικά της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας που οδήγησαν σε αυτά τα πρωτοφανή δικαιώματα για τις γυναίκες; Ο Ξενοφώντας σχολίασε και είπε ότι στην αρχαία Σπάρτη ο σκοπός ήταν η ευγονική. Η αλήθεια είναι ότι σκοπός ήταν και η ευγονική, αλλά όχι μόνο. Ο σκοπός ήταν γενικά η δημιουργία μίας κοινωνίας, η οποία δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στους άνδρες, αλλά θα μοιράζει τα καθήκοντα απέναντι στο Έθνος στο σύνολο του πληθυσμού της.

http://totenkopf.blogspot.com/2012/02/b ... t_28.html

[deCaritaine]

[Ju-87]

Σε καμία Ελληνική πόλη στην αρχαία Ελλάδα οι γυναίκες δεν απολάμβαναν την ίδια ελευθερία και κοινωνική θέση όπως οι Σπαρτιάτισσες.

Μόνο στη Σπάρτη οι γυναίκες διέθεταν οικονομική δύναμη και επιρροή.

Τα κορίτσια ασχολούνταν με τον αθλητισμό και ελάμβαναν δημόσια εκπαίδευση εν αντιθέσει με άλλες πόλεις, όπου οι περισσότερες γυναίκες ήσαν τελείως αγράμματες.

Επισκέπτες από άλλες Ελληνικές πόλεις σχολίαζαν για τις Σπαρτιάτισσες ότι όχι μόνο είχαν άποψη, που δεν φοβόντουσαν να εκφράσουν δημόσια, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις ανάγκαζαν τους συζύγους τους να τις αποδεχθούν!

Η θέση της γυναίκας στο μεγαλύτερο τμήμα του αρχαίου Ελληνικού κόσμου και ιδιαίτερα στην Αθήνα, ήταν παρόμοια με την σημερινή κατάσταση των γυναικών στα υπανάπτυκτα κράτη. Οι γυναίκες νυμφεύονταν αποκλειστικά για σκοπούς τεκνοποίησης των νόμιμων κληρονόμων, καθώς η σεξουαλική ευχαρίστηση αναζητείτο στον αγοραίο έρωτα σε σαφώς μονόπλευρες σχέσεις στις οποίες κυριαρχούσε το ενήλικο αρσενικό. Οι σύζυγοι και κόρες των πολιτών αποκλείονταν από όλες τις δημόσιες και πνευματικές δραστηριότητες, παρέμεναν εντός της οικίας και δεν είχαν τη δυνατότητα να ασκηθούν. Οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν, ή να έχουν περιουσία και δεν θεωρείτο αναγκαίο να τους παρασχεθεί η στοιχειώδης εκπαίδευση.

Η κατάσταση των γυναικών στην Σπάρτη κρίνεται με βάση το σκηνικό αυτού του ουσιαστικά «εχθρικού» περιβάλλοντος, όπου οι γυναίκες θεωρούντο «κατάρα για την ανθρωπότητα» και «πανούκλα χειρότερη από πυρκαγιά ή οποιαδήποτε οχιά» (Ευριπίδης).

Οι αρχαίες Σπαρτιάτισσες απολάμβαναν τέτοιας κοινωνικής θέσης και δικαιωμάτων που ήταν «σκανδαλώδη» για το σύνολο του αρχαίου κόσμου. Η ελευθερία και κοινωνική υπόσταση των Σπαρτιατισσών άρχιζε από την γέννησή τους. Οι νόμοι της Σπάρτης απαιτούσαν τα θηλυκά βρέφη και παιδιά να έχουν την ίδια φροντίδα και ανατροφή, όπως τα αδέρφια τους – σε αντίθεση με άλλες Ελληνικές πόλεις, όπου τα κορίτσια είχαν περισσότερες πιθανότητες να «απορριφθούν» κατά τη γέννηση, καθότι τρεφόντουσαν με λιγότερο θρεπτικές τροφές από τους αδελφούς τους και δεν τους επιτρεπόταν να ασκηθούν.

Επιπλέον όπως και τα αδέλφια τους, τα κορίτσια στην Σπάρτη παρακολουθούσαν δημόσιο σχολείο, αν και για μικρότερο χρονικό διάστημα από ότι τα αγόρια. Στο σχολείο είχαν τη δυνατότητα και ενθαρρύνονταν να συμμετέχουν στις αθλητικές δραστηριότητες. Αλλά όπως επισημαίνει ο Πλάτων στον Πρωταγόρα (342d) η εκπαίδευση δεν ήταν καθαρά σωματική. Στην Σπάρτη «δεν ήταν μόνο οι άνδρες αλλά και οι γυναίκες που υπερηφανεύονταν για την πνευματική καλλιέργειά τους». Αυτό ήταν κάτι περισσότερο από απλή παιδεία…….ήταν συστηματική εκπαίδευση στη ρητορική και φιλοσοφική σκέψη.

Όταν τα κορίτσια έφθαναν σε σεξουαλική ωριμότητα δεν βιαζόντουσαν να έλθουν σε γάμο, σε αντίθεση με τα κορίτσια στον υπόλοιπο αρχαίο κόσμο, τα οποία υπέφεραν ψυχολογικά και σωματικά, υφιστάμενα σωματικές βλάβες από το πρόωρο σεξ και συχνά πέθαιναν κατά την λοχεία. Αντίθετα οι Σπαρτιατικοί νόμοι ανέφεραν ρητά ότι τα κορίτσια πρέπει να παντρεύονται μόνο εφόσον ήταν σε ηλικία κατάλληλη να «απολαύσουν τον έρωτα». Η λογική ήταν απλή…..για τα νεαρά κορίτσια που δεν ήταν ακόμη έτοιμα ψυχολογικά για σεξουαλική επαφή, το σεξ αποτελούσε ουσιαστικά μια «πράξη βίας». Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι Σπαρτιάτες καταδίκαζαν τη βία στο γάμο και θεωρούσαν το σεξ με παιδιά ως «πράξη βίας».

Επειδή οι άρρενες πολίτες της Σπάρτης ήταν υποχρεωμένοι να αφιερώνουν τη ζωή τους στις στρατιωτικές και άλλες μορφές της δημόσιας υπηρεσίας, οι οικοδέσποινες της Σπάρτης φρόντιζαν τα κτήματα των συζύγων τους. Αυτό σήμαινε ότι οι Σπαρτιάτισσες έλεγχαν τον οικογενειακό πλούτο και στην πραγματικότητα, το σύνολο της αγροτικής οικονομίας (το εμπόριο και οι κατασκευές ήταν στην αρμοδιότητα των περίοικων). Ο Σπαρτιάτης πολίτης ήταν εξαρτώμενος από την απόδοση της γυναίκας του προκειμένου να πληρώσει το φαγητό και τα δίδακτρα του γιου του κατά τη διάρκεια της «αγωγής». Αυτή η οικονομική δύναμη ήταν ιδιαίτερα έντονη στην Σπάρτη, σε αντίθεση με πόλεις όπως η Αθήνα, όπου ήταν παράνομο για μια γυναίκα να ελέγχει περισσότερα χρήματα από ότι χρειάζεται για να αγοράσει ένα δοχείο σιτηρών.

Το σπουδαιότερο είναι ότι οι Σπαρτιάτισσες μπορούσαν να κληρονομήσουν και να μεταφέρουν τον πλούτο. Οι Αθηναίες αντίθετα δεν ήσαν ποτέ κληρονόμοι και όλα τα περιουσιακά στοιχεία περνούσαν στον επόμενο αρσενικό συγγενή, ο οποίος το πολύ να αναγκαζόταν να παντρευτεί την κληρονόμο, προκειμένου να διεκδικήσει την κληρονομιά – μια ρύθμιση που συχνά οδηγούσε τους άνδρες να απορρίπτουν προηγούμενη σύζυγό τους, αν και άμεμπτη, μόνο και μόνο για να οικειοποιηθούν την κληρονομιά ενός συγγενή.

Όταν η σύζυγος του βασιλέα Λεωνίδα ρωτήθηκε γιατί οι Σπαρτιάτισσες ήταν οι μόνες γυναίκες στην Ελλάδα που «κυβερνούν» τους συζύγους τους, η Γοργώ απάντησε…..«επειδή είμαστε οι μόνες γυναίκες που γεννούν άνδρες». Με άλλα λόγια, μόνο οι άνδρες που είχαν την αυτοπεποίθηση να δεχθούν τις γυναίκες ως ίσες ήσαν πραγματικοί άνδρες.

Σε καμία άλλη αρχαία Ελληνική πόλη οι γυναίκες ήταν τόσο καλά ενταγμένες στην κοινωνία. Είναι τελικά ένας από τους λόγους (ο βασικότερος) που η Σπάρτη μεγαλούργησε, μονοπώλησε την κυριαρχία στην αρχαία Ελλάδα και θεωρείται διαχρονικά η πόλη των ανδρείων.

https://chilonas.com/2013/02/13/httpwp-mep1op6y-kf-2/

[Alexander the Great]

[Juno]

Ανοίξτε και νήμα για τη θέση της γυναίκας στα κομμουνιστικά καθεστώτα, να βάζουμε φωτογραφίες από "εξωτικές" χορεύτριες.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Αν και είμαι ο μισος Λακεδαίμων
Φίλτατη η Σπάρτη αλλά Φιλτέρα η Αλήθεια .........

Εβγαλε λέτε Φιλόσοφο η Σπάρτη ;

Ποιόν ; ...... Καί ποιά η ιδιαίτερη Φιλοσοφία του ;

Γιατί δέν μού τόπαν ;

Τί μάς κρύβουν πάλι οι σκοταδιστές ;

Οποιος μπορεί ας μάς ανοίξει τα μάτια ........

[Alexander the Great]

Σου το ειπαν στους Επτα Σοφους αλλα δεν προσεχες

Χίλων ο Λακεδαιμόνιος

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE ... E%BF%CF%82

Ανοίξτε και νήμα για τη θέση της γυναίκας στα κομμουνιστικά καθεστώτα, να βάζουμε φωτογραφίες από "εξωτικές" χορεύτριες.

[the_black_planet]

Ένα σημαντικό ερώτημα το οποίο οι αριστεριστές ψευτοπροοδευτικοί φοβούνται να απαντήσουν είναι "ποια η θέση της γυναίκας σε ένα Εθνικοσοσιαλιστικό Καθεστώς σε σύγκριση πάντα με την θέση που έχει η γυναίκα σε αντίστοιχες κοινωνίες που αναπτύσσονται στον ίδιο χρόνο;". Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν και είναι μία ιδεολογία επαναστατική και αυτό την κάνει πάντα επίκαιρη όταν εμφανίζεται. Η ίδια της αυτή η φύση είναι μια σαφής απάντηση προς όλους τους πουριτανούς. Η ίδια η ιστορία της είναι μια σαφής απάντηση στους φιλελεύθερους και τους δημοκράτες, μια ανωτερότητα που μόνο να την κρύψουν μπορούν. Θα μπορούσα να περιοριστώ σε μια στείρα ιστορική ανάλυση του θέματος, όμως προφανώς και δεν θα το κάνω. Το κυρίαρχο ερώτημα που υποβόσκει κάτω από κεντρικό ερώτημα που έθεσα είναι το εξής: Ποια ΘΑ είναι η θέση της γυναίκας σε ένα μελλοντικό Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς; Αυτό είναι και το βασικό ερώτημα κάθε παραγράφου της Ιστορίας, δηλαδή τι θα γίνει άμα βρεθεί ο Κόσμος σε ανάλογες καταστάσεις όπως στο παρελθόν...Οι ιστορικές στάσεις που θα κάνουμε θα είναι δύο χάριν συντομίας και για να μην σας κουράζω άσκοπα. Η μία θα γίνει στην Σπάρτη του Λυκούργου και η άλλη θα γίνει στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε δύο Πολιτείες που έχουν τόσα κοινά μεταξύ τους, όπως την συκοφαντία που έχουν δεχθεί και την σιωπή σχετικά με την πολιτική τους.

Σπάρτη
Η Σπάρτη μπορεί να μην ονόμαζε επισήμως το πολίτευμα της Εθνικοσοσιαλιστικό, όμως η πολιτική και η πνευματική της κληρονομιά είναι καθαρά Εθνικοσοσιαλιστική, όπως άλλωστε το παραδέχεται και το σύνολο των φιλολόγων. Ο Πλάτων στην "Πολιτεία" του είναι φανερά επηρεασμένος από την Λακεδαίμονα και μάλιστα ίσως και να φτάνει πιο κοντά στο Εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες για την εποχή του, όμως φυσικά είναι πάντα πιο εύκολα τα λόγια από τις πράξεις, ακόμα και αν αυτά τα λόγια είναι του Πλάτωνα. Μια αρκετά ενδιαφέρουσα παρατήρηση του καθηγητή Λιαντίνη σχετικά με τον Πλάτωνα είναι ότι καταδικάστηκε από τους Αθηναίους γιατί ήταν φιλό-λάκων. Για να εξετάσουμε το ζήτημα της ζωής των γυναικών στην Αρχαία Σπάρτη θα πρέπει πρώτα από όλα να δούμε λιγάκι την θέση των γυναικών στις άλλες πόλεις κράτη και κυρίως στην Δημοκρατική Αθήνα. Στην Αρχαία Ελλάδα, λοιπόν, και στην Αθήνα του Περικλή ειδικότερα η γυναίκα αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο, καθώς δεν έχει δικαίωμα ούτε καν στην ύπαρξη. Ο άνδρας, είτε ο πατέρας της είτε ο σύζυγός της αργότερα, αποτελούσε τον άρχοντα της που είχε πλήρη δικαιοδοσία πάνω της ακόμα και στο αν θα ζήσει. Στην Δημοκρατία των Αθηνών η γυναίκα ήταν ένα στολίδι, ένα παιχνίδι για τον άνδρα και τίποτα παραπάνω και σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν μπορούσε να έχει περιουσία ή δικαιώματα. Η εικόνα αυτή είναι ο κανόνας στην Αρχαία Ελλάδα. Η Σπάρτη αποτελεί την εξαίρεση, όπως άλλωστε σε όλα. Η γυναίκα στην Σπάρτη έχει δικαίωμα στην ιδιοκτησία, στον αθλητισμό, στην επιλογή του συζύγου της και στην πολυανδρία. Η πολυανδρία σήμαινε ότι μία γυναίκα μπορούσε να τεκνοποιήσει άμα ήθελε με κάποιον εκτός του συζύγου της. Είχε επίσης δικαίωμα να αλλάξει σύζυγο ή ακόμα και να πορευτεί μόνη της αν ο σύζυγος της πέθαινε. Ενδεικτικό της διαφοράς στα δικαιώματα των γυναικών ήταν ότι οι Σπαρτιάτισσες ήταν οι μόνες γυναίκες, με μοναδική ίσως εξαίρεση την Σαπφώ από την Λέσβο, στον αρχαίο κόσμο από τις τάξεις των οποίων προήλθαν Φιλόσοφοι και Ποιήτριες. Ενδεικτικός είναι ο διάλογος μεταξύ μίας Ελληνίδας μη Σπαρτιάτισσας με μία Λάκαινα όπου η δεύτερη απαντώντας στην ερώτηση της πρώτης που έλεγε ότι οι Σπαρτιάτισσες είναι οι μοναδικές γυναίκες στην Ελλάδα που εξουσιάζουν τους άνδρες τους απάντησε "Γιατί μόνον εμείς γεννάμε άνδρες". Αυτή η φράση, φυσικά, είναι ενδεικτική και της ανδρείας των Σπαρτιατών και της κοινωνικής δομής της Σπάρτης, μίας κοινωνίας που ήταν δομημένη με γνώμονα το κοινό και όχι το ατομικό καλό.


Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία
Βρισκόμαστε στο 1932 και η νίκη του NSDAP συγκλονίζει όχι μόνο την Γερμανία, αλλά ολόκληρο τον κόσμο, θετικά ή αρνητικά δεν έχει σημασία. Εκείνη η μέρα των εκλογών ήταν εξίσου σημαντική, βέβαια, και για τις γυναίκες της Γερμανίας. Η Γερμανία που τόσο εξευτελιστικά είχε υποστεί την συνθήκη των Βερσαλλιών μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έγινε παγκόσμια υπερδύναμη. Συνολικά η περίοδος λιτότητας τους ήταν το 1/20 από την λιτότητα στην οποία μας έχουν υποβάλει οι πολιτικοί στην Ελλάδα και αυτό αρκούσε για να ορθωθεί ένα Έθνος ικανό να πολεμήσει ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι γυναίκες γίναν μάρτυρες μιας κοινωνικής και εργατικής πολιτικής που έκανε όλους τους εργάτες ανά τον κόσμο να ζηλεύουν τους Γερμανούς εργάτες. Για πρώτη φορά δόθηκαν πληρωμένες άδειες σε όλους τους εργαζόμενους και οργανώθηκαν προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, έτσι ώστε ο κάθε εργάτης να μπορεί να ταξιδέψει σε μία ξένη χώρα. Ενδεικτικά αναφέρω από αντιναζιστική πηγή ότι μία κρουαζιέρα στις Κανάριες νήσους κόστιζε 62 μάρκα, ποσό που ήταν εύκολα προσβάσιμο από το σύνολο των εργατών. Οι γυναίκες τότε απόλαυσαν μητρικές άδειες και προνόμια που οι "σουφραζέτες" δεν θα μπορούσαν καν να ονειρευτούν. Ενώ οι "σουφραζέτες", λοιπόν, στην υπόλοιπη Ευρώπη κήρυτταν την άρνηση της φύσης για τις γυναίκες και μέσα σε όλο το αντί-φυσικό τους παραλήρημα είχαν και αίτημα για δικαίωμα ψήφου, οι γυναίκες στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία είχαν πάρει την μοίρα τους στα χέρια τους έχοντας γυναίκες για ηγέτιδες τους. Ναι... Ίσως δεν έγινε κατανοητό... Ας το επαναλάβω. Εντός της ιεραρχίας του NSDAP υπήρχαν και γυναίκες σε ηγετικές θέσεις. Μάλιστα ηγέτιδες των Γερμανίδων μπορούσαν να είναι μόνο Γερμανίδες και όχι άνδρες. Παρά την αντιναζιστική υστερία και τις απέλπιδες προσπάθειες σώζονται οι αποδείξεις για όλα αυτά και πολλά άλλα στις ομιλίες της Gertrud Scholtz-Klink . Ένα από τα πολύ χαρακτηριστικά προβλήματα των γυναικών εκείνης της εποχής ήταν ότι δεν τους επιτρεπόταν να έχουν ενασχολήσεις εκτός σπιτιού, εκτός και αν ο άντρας της ήταν πολύ προοδευτικός. Στην Γερμανία υπήρχαν πολλά παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω, αλλά θα μείνω, χάριν χώρου, σε λίγες όπως η Hanna Reitsch , η οποία άρχισε να πετάει με αεροπλάνα το 1932 και έγινε η μόνη γυναίκα που της απονεμήθηκε ο Σιδηρούν Σταυρός και άλλα παράσημα ή η Elenore Baur που άνηκε στα SA. Όλως "τυχαίως" και οι τρεις αυτές γυναίκες παραμείναν φανατικές Εθνικοσοσιαλίτριες μέχρι και τον θάνατο τους, χρόνια αργότερα.


Συμπεράσματα για το μέλλον
Ο Εθνικοσοσιαλισμός, όπως ήδη προείπαμε, είναι μια φύσει επαναστατική και ριζοσπαστική ιδεολογία. Είδαμε τις γυναίκες να έχουν πρωτοφανή δικαιώματα για την εποχή τους στην αρχαία Σπάρτη και μάλιστα ο Αριστοτέλης αναφέρει μερικούς άρχοντες ως "γυναικοκρατούμενους" για να δείξει ότι επηρεάζονταν από γυναίκες. Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία αυτό συνεχίστηκε με τις γυναίκες να παρασημοφορούνται ακόμα και ως πιλότοι. Ποια είναι λοιπόν τα βασικά συστατικά της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας που οδήγησαν σε αυτά τα πρωτοφανή δικαιώματα για τις γυναίκες; Ο Ξενοφώντας σχολίασε και είπε ότι στην αρχαία Σπάρτη ο σκοπός ήταν η ευγονική. Η αλήθεια είναι ότι σκοπός ήταν και η ευγονική, αλλά όχι μόνο. Ο σκοπός ήταν γενικά η δημιουργία μίας κοινωνίας, η οποία δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στους άνδρες, αλλά θα μοιράζει τα καθήκοντα απέναντι στο Έθνος στο σύνολο του πληθυσμού της.

http://totenkopf.blogspot.com/2012/02/b ... t_28.html

Αφού έβαλες για την αρχαία Σπάρτη βάλε και για τους συμμάχους τους τους Μακκαβαιους, εθνικοσοσιαλιστές νομίζω ήταν και αυτοί.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Σοφός συνάδελφε ναί οπως λένε οι 7 Σοφοί.....

Αλλο ομως νομίζω ο Φιλόσοφος ......

Τό νόημα πσντως είναι οτι χωρίς τήν ανάδυση τής Κριτικής και τήν σνακάλυψη τής Δημοκρατίας

Δεν θά υπήρχαν πολλοι λόγοι να δοξαστεί Αιωνίως ......

[wooded glade]

Πως να ήταν επί εποχής ναζί η Κουρφύστενταμ ;
Μπορούσες να πεις σε μία "μπείτε στο καμπριολέ ;" όπως κάναμε επί πασόκ ή όχι ;

[blackpaint]

https://en.wikipedia.org/wiki/Salon_Kitty

The idea to use Salon Kitty for espionage purposes came from Reinhard Heydrich, a leading SS general and police chief within Nazi Germany. Instead of infiltrating the brothel, Schellenberg decided to take it over altogether.[4] The idea was to entertain prominent guests with wine and women, so they would disclose secrets or talk about their real opinions to ensure their support could be relied upon.[4] The nine rooms of the salon were lavishly expanded and renovated to the highest standards of the 1930s. Schellenberg installed covert listening devices in the rooms and converted the basement into a "workshop" where five operators could make transcriptions of conversations from the love-making rooms.[2][4]

Girls of Salon Kitty
For the purpose of espionage, the SS started looking for young women to work in the brothel. In a circular deemed "top secret", Schellenberg asked administrative offices in Berlin for assistance. The requirement profile read: "Wanted are women and girls, who are intelligent, multilingual, nationalistically minded and furthermore man-crazy" (Gesucht werden Frauen und Mädchen, die intelligent, mehrsprachig, nationalistisch gesinnt und ferner mannstoll sind.).[5] Berlin's Sittenpolizei ("vice squad") arrested dozens of Berlin prostitutes and selected the most attractive as potential agents to work at Salon Kitty. Among other things, they were trained to recognize military uniforms, and to glean secrets from innocuous conversation.[4] They were not told about the microphones, but had to make a report after every encounter. The ladies all had their particular attractions and had been trained to satisfy even the discerning customers.[4] Historian Paul Roland further notes that the women who entertained members of the Nazi elite, however, were respected ladies of Berlin's high society who were given no allowances for their "contributions" and were nearly all married to men of good financial means.[4]

[blackpaint]

Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία καθιέρωσε οικους ανοχης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Lagerbordell). Οι γυναίκες που αναγκάστηκαν να εργαστούν σε αυτούς τους οίκους ανοχής ήρθαν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ravensbrück. Οι οίκοι ανοχης των στρατιωτων (Wehrmachtsbordell) διοργανώνονταν συνήθως σε ήδη υπαρχοντες οίκους ανοχής ή σε ξενοδοχεία που κατασχέθηκαν από τους Γερμανούς.
Εκτιμάται ότι τουλάχιστον 34.140 γυναίκες από κατεχόμενα κράτη αναγκάστηκαν να εργαστούν ως πόρνες κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ. Στην κατεχόμενη Ευρώπη οι τοπικές γυναίκες συχνά εξαναγκάστηκαν στην πορνεία. Στις 3 Μαΐου 1941, το υπουργείο Εξωτερικών της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης εξέδωσε ένα έγγραφο που περιγράφει τις μαζικές επιδρομές των Ναζί που έγιναν στις πόλεις της Πολωνίας με στόχο τη σύλληψη νέων γυναικών, οι οποίες αργότερα αναγκάστηκαν να εργαστούν σε οίκους ανοχής που χρησιμοποιούσαν γερμανοί στρατιώτες και αξιωματικοί. Οι γυναίκες συχνά προσπάθησαν να ξεφύγουν από αυτα τα πορνεια, με τουλάχιστον μία μαζική διαφυγή που είναι γνωστή ότι επιχειρηθηκε από γυναίκες στη Νορβηγία.

https://en.wikipedia.org/wiki/German_ca ... rld_War_II

https://en.wikipedia.org/wiki/German_mi ... rld_War_II




Υπαρχουν μαρτυριες πως σε μερικούς από τους οίκους ανοχής, οι γυναίκες είχαν τατουάζ στα στήθη τις λεξεις "Feld-Hure" (Πορνη Εκστρατειας) . Ορισμένες από αυτές υποβλήθηκαν σε αναγκαστικη στειρωση καθώς και σε αναγκαστικές αποβολές, οι οποίες συχνά οδήγησαν σε θάνατο

[blackpaint]

Κορίτσια ηλικίας 15 ετών - τα οποία ταξινομήθηκαν ως κατάλληλα για σεξουαλικο δουλεμπόριο και μεταφέρθηκαν στη Γερμανία απο την Πολωνια- και βιαστηκαν συστηματικα από Γερμανούς άνδρες στον τόπο προορισμού τους.
Ο οδηγός της αποστολής του Ελβετικού Ερυθρού Σταυρού Franz Mawick έγραψε το 1942 από τη Βαρσοβία για το τι είδε:

"Οι ενστολοι Γερμανοί [...] παρατηρουν προσεκτικα γυναίκες και κορίτσια ηλικίας 15 έως 25 ετών. Ένας από τους στρατιώτες βγάζει έναν φακό τσέπης και το στρεφει σε μια από τις γυναίκες, κατευθείαν στα μάτια της.Τα ωχρά τους πρόσωπα γυρνουν προς εμάς, εκφράζοντας την κούραση και την παραίτησή τους. Η πρώτη είναι περίπου 30 ετών. "Τι θελει αυτη η γρια πορνη εδώ;" - ρωταει ένας από τους τρεις στρατιώτες γελωντας "Ψωμί, κύριε", παρακαλαει η γυναίκα. "Μια κλωτσια στον κώλο θα παρεις, όχι ψωμί" - απαντά ο στρατιώτης. Ο ιδιοκτήτης του φακού κατευθύνει το φως ξανά στα πρόσωπα και τα σώματα των κοριτσιών [...] Η νεοτερη είναι ίσως 15 ετών [...] Ανοίγουν το παλτό της και αρχίζουν να την χουφτωνουν με τα βρωμοχερα τους. "Αυτό είναι ιδανικό για κρεβάτι".

[blackpaint]

Σύμφωνα με έκθεση του πολωνικού περιοδικού Wprost , οι γυναίκες που εξαναγκάστηκαν σε σεξουαλική δουλεία από τις ναζιστικές γερμανικές αρχές προσπάθησαν μερικές φορές να ξεφύγουν. Σε μια τέτοια περίπτωση, μια ομάδα Πολωνών και Σοβιετικών γυναικών που φυλακίστηκαν σε γερμανικό στρατιωτικό πορνειο στη Νορβηγία διέφυγε το 1941. Βρήκαν καταφύγιο στην τοπική Λουθηρανικη εκκλησία της που τους πρόσεφερε άσυλο. Οι γυναίκες αναγκαζονταν να εξυπηρετήσουν έως και 32 άνδρες ανά ημέρα. Οι στρατιώτες διεθεταν 15 λεπτά ο καθένας με ονομαστικό κόστος 3 Reichsmarks ανά σύνοδο, μεταξύ των ωρών 2 μ.μ. και 8.30 μ.μ. Οι γυναίκες που ήταν εμφανώς έγκυες μερικές φορές απελευθερωνονταν , αλλά δεν επέστρεφαν στις οικογένειές τους, για να μην τις ντροπιάσουν.

[Isomnia]

Η εισβολή του Κόκκινου Στρατού στη Γερμανία συνοδεύτηκε από κλοπές και δολοφονίες και φυσικά από χιλιάδες βιασμούς Γερμανίδων.
Ανάλογα συμπεριφέρθηκαν και οι Αμερικάνοι.
Από το ημερολόγιο της γερμανίδας δημοσιογράφου Μάρτα Χίλερς, η οποία είχε βιασθεί επανειλημμένως από στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, όπως και χιλιάδες άλλες Γερμανίδες στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Μια γυναίκα στο Βερολίνο» του Μαξ Φέρμπερμπεκ.

Στη Βιέννη, γιατροί και κλινικές ανέφεραν τον αριθμό των 87.000 βιασθέντων γυναικών από σοβιετικούς στρατιώτες μέσα σε τρεις βδομάδες από την είσοδο του Κόκκινου στρατού. Στο Βερολίνο ο αριθμός ήταν πολύ μεγαλύτερος, οι περισσότερες βιάστηκαν από 2 μέχρι 7 Μαΐου, λίγο πριν την παράδοση της Γερμανίας.
Οι δύο αυτοί αριθμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι του πραγματικού, καθώς συνυπολογίζονται αμέτρητες περιπτώσεις επιθέσεων σε γυναίκες σε χωριά και κωμοπόλεις στον δρόμο προέλασης των σοβιετικών δυνάμεων.

Όργιο βιασμών διαδέχτηκαν την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στις τελευταίες ημέρες της ναζιστικής Γερμανίας, σύμφωνα με τον στρατιωτικό ιστορικό Anthony Beevor.

Ενδεικτικά νούμερα: 200.000 γεννήσεις "ρώσικων" μωρών στην σοβιετική ζώνη κατά τα έτη 1945 -46.
(άγνωστος ο αριθμός εκτρώσεων και βρεφών που προστέθηκαν στα ορφανά και άστεγα).
53.000 παιδιά στο Βερολίνο.
(άγνωστος ο αριθμός αντίστοιχα στα χωριά και στις κωμοπόλεις).