Επειδή, ως γνωστόν, έχω μια “πετριά” με την ιστορία και ειδικά του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα μας, θα ήθελα να προσθέσω, ότι ο ναζισμός – φασισμός δεν έχει βαθιές ρίζες μόνο στην Κροατία, όπως διάβαζα προηγουμένως, και σε κάποιες άλλες χώρες, αλλά έχει μεγάλο παρελθόν και σημερινή παρουσία και στην χώρα μας.
Αμφιβάλλουμε αν υπάρχει άλλη χώρα στην οποία δυο πρωθυπουργοί της δεξιάς είχαν εκδηλώσει τέτοια φιλοναζιστικά αισθήματα.
Αν κάποιος/α “σκαλίσει” την πρόσφατη ιστορία μας, θα συναντήσει γεγονότα που θα τον εντυπωσιάσουν. (Το ότι μένουν στην αφάνεια είναι μια άλλη ιστορία).
Ποιος άραγε γνωρίζει ότι ο πρώην πρωθυπουργός της Ν.Δ., Γιώργος Ράλλης ήταν συνήγορος στις δίκες -παρωδία- του δοσίλογου κατοχικού πατέρα του, ένιωθε περήφανος για το ότι έγινε όργανο των κατοχικών ναζιστικών δυνάμεων και μάλιστα αυτό το διατυμπάνιζε ανοιχτά στο βιβλίο που είχε εκδώσει με τίτλο: «Ὁ Ἰωάννης Ράλλης ὁμιλεῖ ἐκ τοῦ τάφου»;
Πόσοι/ες γνωρίζουν ότι η φάρα του Μητσοτακέικου είχε στην Κρήτη αγαστές, προνομιακές σχέσεις με τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής;
Ποιος, ας πούμε, έχει διαβάσει τα Απομνημονεύματα του γιατρού Ιωάννη Παΐζη, ιδρυτή και ηγετικού στελέχους της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης που συγκροτήθηκε στα Χανιά τον Ιούνη του 1941 µε την ονομασία «Ανωτάτη Επιτροπή Αγώνος Κρήτης» (ΑΕΑΚ), όπου και κατηγορεί ευθέως τους Μητσοτάκηδες για στενές πολιτικές κοινωνικές σχέσεις µε τους κατακτητές;
, αναφέρει ο Ιωάννης Παΐζης.«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αμέσως σχεδόν μετά την επικράτησιν των Γερµανών στην Κρήτη, φάνηκε ότι πολύ ευχερώς προσαρµόστηκε µε την δηµιουργηθείσαν νέαν κατάστασιν, και σαν επιβεβαίωσις τούτου εθεωρήθη η πρόσληψις της κόρης του Καίτης, σχεδόν ευθύς αμέσως, στην υπηρεσίαν των Γερµανών ως διερµην έως όπου και παρέμεινεν µέχρι τέλους της αποχωρήσεως των Γερµανών … Ο υιός του Κων. Μητσοτάκης, ο και ήδη θεωρούµενος εν δράσει πολιτικός, ήλθε στην Κρήτη, αν καλώς έχω σηµειώσει, τον Οκτώβριον ή Νοέµβριον του 1941 και η δημιουργημένη οικογενειακή ατμόσφαιρα των καλών σχέσεων µε τους Γερμανούς φάνηκε ότι τον βόλευε στην προσαρμογή του µε την νέα κατάστασιν. Ελέγετο ότι είχε λάβει το δίπλωµά του της Νοµικής και, σαν γνώστης της Γερµανικής γλώσσας, παρίστατο στα ψευτοστρατοδικεία που είχαν συσταθεί από τους Γερµανούς, σε λίγο καιρό µάλιστα οι Γερµανοί τού παρεχώρησαν και αυτοκίνητο … Στο σπίτι τού Μητσοτάκη οι Γερµανοί έκαναν κάθε βράδυ πάρτυ διασκεδάσεως»
Και προφανώς τα ναζιστικά κατοχικά στρατεύματα στην χώρα μας δεν βρήκαν υποστήριξη μόνο από κάποια στελέχη του τότε αστικού πολιτικού προσωπικού. “Σε κάθε τόπο θα βρεθούν κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα για να εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχθούν και να πλουτίσουν στη χώρα τους”, είχε δηλώσει ο Αδόλφος Χίτλερ και στην Ελλάδα υπήρξαν δεκάδες χιλιάδες τέτοια καθάρματα. Μόνο στον ένοπλο δοσιλογισμό κατατάχτηκαν περίπου 30.000 τομάρια, ενώ ήταν απείρως περισσότεροι οι οικονομικοί δοσίλογοι.
Εχει φυσικά ρίζες ο ναζισμός στην χώρα μας. Δεν πέρασε, δα, και πολύς καιρός από τότε που το εκλογικό σώμα ανέδειξε τρίτο σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμμα την εγκληματική συμμορία του Μιχαλολιάκου που είχε βασικό σύνθημα: “Τιμή και δόξα σε Χίτες και Ταγματασφαλίτες”.
Σχετικά πρόσφατη δεν είναι η εκλογική ετυμηγορία του Ελληνικού λαού να καταστήσει κοινοβουλευτικό κόμμα αυτό που πραγματικό ηγέτη έχει ένα τύπο ο οποίος φέρνει τατουάζ στο μπράτσο του την ναζιστική σβάστικα;
Εμείς, σ’ αυτή την διαδικτυακή γωνιά και στο μέρος των δυνατοτήτων μας θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη και όσο αφορά τα εγκλήματα των ντόπιων καθαρμάτων που συνεργάστηκαν με τις ναζιστικές κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας μας και πώς αυτούς στην συνέχεια το αστικό καθεστώς τους ενέταξε στον “εθνικό κορμό”.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα παραθέσουμε δυο σχετικά πονήματα. Αυτό που έχουμε ήδη αναρτήσει με κεφάλαια από το πολύ καλό βιβλίο του Νίκου Κ. Καρκάνη: “ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Δίκες – Παρωδία (ντοκουμέντα, αποκαλύψεις, μαρτυρίες)” και στην συνέχεια θα παραθέσουμε αποσπάσματα από ένα άλλο σχετικό πόνημα του Τάσου Κωστόπουλου.
Διαβάστε εδώ κείμενα από την σχετική μελέτη του Νίκου Κ. Καρκάνη
ισραηλινοι.
