Ήταν η Κωσταντινούπολη η γνήσια πρωτεύουσα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας ;

[έργο_μακέτο]

Αν συνυπολογίσουμε ότι, η Ρωμαική Αυτοκρατορία άρχισε να υφίσταται τον 1ο αιώνα π.Χ, η μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Ρώμη στο Βυζάντιο έγινε τον 4ο αιώνα μ.Χ, κι ότι η Άλωση της Κωσταντινούπολης έγινε τον 15ο αιώνα μ.Χ, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι για το μεγαλύτερο διάστημα ύπαρξης της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας πρωτεύουσα και πολιτισμικό κέντρο ήταν η Κωσταντινούπολη κι όχι η Ρώμη. Αν θεωρήσουμε την Ρωμαική Αυτοκρατορία συνυφασμένη μόνο με τον κλασσικό πολιτισμό της αρχαιότητας μπορούμε να θεωρήσουμε οτι η αυτοκρατορία κατέρρευσε τον 4ο και 5ο αίωνα μ.Χ κι ότι κέντρο και σημείο αναφοράς ήταν η Ρώμη.

[George_V]

Την απάντηση στην δίνουν οι ίδιοι οι Ρωμαίοι που ονόμαζαν την Κωνσταντινούπολη Βασιλεύουσα Πόλη και την Ρώμη Βασιλιδα Πόλη.

[taxalata xalasa]

Εξοχικό στον Βόσπορο...

[Esperos]

Εγώ ξέρω πως, η επιλογή, φτιάχνουμε μια νέα πόλη στον Βόσπορο (το βυζάντιο ήταν ένα μικρό χωριό) και όχι
στην ως τότε σπουδαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της ανατολής, την Αλεξάνδρεια, ήταν η αρχή της καταστροφής.
Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν να χωρίσουμε την ελλάδα στα δύο, στον βορά, αντί να ορίσουμε πρωτεύουσα
την Θεσσαλονίκη, να ορίσουμε την Αμμουλιανή στη Χαλκιδική, ή να πάμε πιο μακριά, να ορίσουμε την Ερεικούσσα.

Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις απ τους Αλεξανδρινούς.
Οι πρώτες αντιδράσεις είχαν την μορφή "αιρέσεων" και αν παρακολουθήσουμε τις συνόδους, πρόκειται για ένα
τάπωμα δια της ισχύος του Αυτοκράτορα των περίεργων αιρέσεων που όμως εμπεριείχαν κάποιες λογικές αντιρρήσεις
πάνω στο δόγμα. Στην συνέχεια αυτή η διαμάχη πήρε και άλλες διαστάσεις. Η πάλη εικονομάχων εικονολατρών ήταν
μια από αυτές. Σε όλες οι Αλεξανδρινοί έτρωγαν την μία ήττα πίσω απ την άλλη.
Έτσι, αργότερα, ενέδωσαν εύκολα στον ισλαμισμό.

Ο Ισλαμισμός, θέριωσε όταν μετά από πολύχρονους πολέμους μεταξύ βυζαντινών και Περσών (Ηράκλειος - Χοσρόης)
συνθηκολόγησαν και όρισαν σύνορα αλλά πλέον η οικονομία και η παραγωγή είχαν καταρρακωθεί, επέστρεψαν σπίτια τους
αλλά τόσο οι πέρσες όσο και οι βυζαντινοί ήταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την νέα δύναμη που ξεπετάχτηκε, το ισλαμ, τους άραβες
και κατέλαβαν σε λίγα χρόνια πολλές επαρχίες, έφτασαν μέχρι Ισπανία, κατέλυσαν και τους Πέρσες που τους μετέτρεψαν σε γιουσουφάκια
αλλά και τους βυζαντινούς που τους έκαναν ραγιάδες.

[George_V]

Εγώ ξέρω πως, η επιλογή, φτιάχνουμε μια νέα πόλη στον Βόσπορο (το βυζάντιο ήταν ένα μικρό χωριό) και όχι
στην ως τότε σπουδαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της ανατολής, την Αλεξάνδρεια, ήταν η αρχή της καταστροφής.
Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν να χωρίσουμε την ελλάδα στα δύο, στον βορά, αντί να ορίσουμε πρωτεύουσα
την Θεσσαλονίκη, να ορίσουμε την Αμμουλιανή στη Χαλκιδική, ή να πάμε πιο μακριά, να ορίσουμε την Ερεικούσσα.

Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις απ τους Αλεξανδρινούς.
Οι πρώτες αντιδράσεις είχαν την μορφή "αιρέσεων" και αν παρακολουθήσουμε τις συνόδους, πρόκειται για ένα
τάπωμα δια της ισχύος του Αυτοκράτορα των περίεργων αιρέσεων που όμως εμπεριείχαν κάποιες λογικές αντιρρήσεις
πάνω στο δόγμα. Στην συνέχεια αυτή η διαμάχη πήρε και άλλες διαστάσεις. Η πάλη εικονομάχων εικονολατρών ήταν
μια από αυτές. Σε όλες οι Αλεξανδρινοί έτρωγαν την μία ήττα πίσω απ την άλλη.
Έτσι, αργότερα, ενέδωσαν εύκολα στον ισλαμισμό.

Ο Ισλαμισμός, θέριωσε όταν μετά από πολύχρονους πολέμους μεταξύ βυζαντινών και Περσών (Ηράκλειος - Χοσρόης)
συνθηκολόγησαν και όρισαν σύνορα αλλά πλέον η οικονομία και η παραγωγή είχαν καταρρακωθεί, επέστρεψαν σπίτια τους
αλλά τόσο οι πέρσες όσο και οι βυζαντινοί ήταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την νέα δύναμη που ξεπετάχτηκε, το ισλαμ, τους άραβες
και κατέλαβαν σε λίγα χρόνια πολλές επαρχίες, έφτασαν μέχρι Ισπανία, κατέλυσαν και τους Πέρσες που τους μετέτρεψαν σε γιουσουφάκια
αλλά και τους βυζαντινούς που τους έκαναν ραγιάδες.

Οι αιρέσεις δεν βγήκαν γιατί "έχασαν" στον "διαγωνισμο" για τη νέα πρωτεύουσα.

Άμα ήταν έτσι η Ρώμη θα έπρεπε να είχε πνίγει στις αιρέσεις αλλά αντίθετα παρέμεινε ορθόδοξη ακόμα και όταν η Κωνσταντινούπολη είχε πέσει σε αίρεση.

Είναι πολυ παιδιαστικη αντίληψη αυτή και αγνοείς κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα που ειχε το Βυζάντιο ως τοποθεσία για τη νέα πρωτεύουσα.

[Esperos]

Εγώ ξέρω πως, η επιλογή, φτιάχνουμε μια νέα πόλη στον Βόσπορο (το βυζάντιο ήταν ένα μικρό χωριό) και όχι
στην ως τότε σπουδαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της ανατολής, την Αλεξάνδρεια, ήταν η αρχή της καταστροφής.
Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν να χωρίσουμε την ελλάδα στα δύο, στον βορά, αντί να ορίσουμε πρωτεύουσα
την Θεσσαλονίκη, να ορίσουμε την Αμμουλιανή στη Χαλκιδική, ή να πάμε πιο μακριά, να ορίσουμε την Ερεικούσσα.

Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις απ τους Αλεξανδρινούς.
Οι πρώτες αντιδράσεις είχαν την μορφή "αιρέσεων" και αν παρακολουθήσουμε τις συνόδους, πρόκειται για ένα
τάπωμα δια της ισχύος του Αυτοκράτορα των περίεργων αιρέσεων που όμως εμπεριείχαν κάποιες λογικές αντιρρήσεις
πάνω στο δόγμα. Στην συνέχεια αυτή η διαμάχη πήρε και άλλες διαστάσεις. Η πάλη εικονομάχων εικονολατρών ήταν
μια από αυτές. Σε όλες οι Αλεξανδρινοί έτρωγαν την μία ήττα πίσω απ την άλλη.
Έτσι, αργότερα, ενέδωσαν εύκολα στον ισλαμισμό.

Ο Ισλαμισμός, θέριωσε όταν μετά από πολύχρονους πολέμους μεταξύ βυζαντινών και Περσών (Ηράκλειος - Χοσρόης)
συνθηκολόγησαν και όρισαν σύνορα αλλά πλέον η οικονομία και η παραγωγή είχαν καταρρακωθεί, επέστρεψαν σπίτια τους
αλλά τόσο οι πέρσες όσο και οι βυζαντινοί ήταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την νέα δύναμη που ξεπετάχτηκε, το ισλαμ, τους άραβες
και κατέλαβαν σε λίγα χρόνια πολλές επαρχίες, έφτασαν μέχρι Ισπανία, κατέλυσαν και τους Πέρσες που τους μετέτρεψαν σε γιουσουφάκια
αλλά και τους βυζαντινούς που τους έκαναν ραγιάδες.

Οι αιρέσεις δεν βγήκαν γιατί "έχασαν" στον "διαγωνισμο" για τη νέα πρωτεύουσα.

Άμα ήταν έτσι η Ρώμη θα έπρεπε να είχε πνίγει στις αιρέσεις αλλά αντίθετα παρέμεινε ορθόδοξη ακόμα και όταν η Κωνσταντινούπολη είχε πέσει σε αίρεση.

Είναι πολυ παιδιαστικη αντίληψη αυτή και αγνοείς κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα που ειχε το Βυζάντιο ως τοποθεσία για τη νέα πρωτεύουσα.

Τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα, τα διαπιστώνουμε τώρα εμείς που έχουμε χάρτες και βλέπουμε, τότε μόνο οι αυτοκράτορες ΙΣΩΣ να τα έβλεπαν.
Το ότι οι Αλεξανδρινοί δεν γούσταραν και αντιδρούσαν με διαφόρους τρόπους, όπως με το να δημιουργούν αιρέσεις και διαφοροποιήσεις,
είναι γεγονός. Τότε η "φορολογία" λειτουργούσε σαν πυραμίδα, η κορυφή της πυραμίδας ήταν η Κων/πολη και η Αλεξάνδρια έστελνε φόρους
αντί να λαμβάνει φόρους απ το βυζάντιο. Μια χαρά στα εξηγώ...

[George_V]

Εγώ ξέρω πως, η επιλογή, φτιάχνουμε μια νέα πόλη στον Βόσπορο (το βυζάντιο ήταν ένα μικρό χωριό) και όχι
στην ως τότε σπουδαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της ανατολής, την Αλεξάνδρεια, ήταν η αρχή της καταστροφής.
Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν να χωρίσουμε την ελλάδα στα δύο, στον βορά, αντί να ορίσουμε πρωτεύουσα
την Θεσσαλονίκη, να ορίσουμε την Αμμουλιανή στη Χαλκιδική, ή να πάμε πιο μακριά, να ορίσουμε την Ερεικούσσα.

Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις απ τους Αλεξανδρινούς.
Οι πρώτες αντιδράσεις είχαν την μορφή "αιρέσεων" και αν παρακολουθήσουμε τις συνόδους, πρόκειται για ένα
τάπωμα δια της ισχύος του Αυτοκράτορα των περίεργων αιρέσεων που όμως εμπεριείχαν κάποιες λογικές αντιρρήσεις
πάνω στο δόγμα. Στην συνέχεια αυτή η διαμάχη πήρε και άλλες διαστάσεις. Η πάλη εικονομάχων εικονολατρών ήταν
μια από αυτές. Σε όλες οι Αλεξανδρινοί έτρωγαν την μία ήττα πίσω απ την άλλη.
Έτσι, αργότερα, ενέδωσαν εύκολα στον ισλαμισμό.

Ο Ισλαμισμός, θέριωσε όταν μετά από πολύχρονους πολέμους μεταξύ βυζαντινών και Περσών (Ηράκλειος - Χοσρόης)
συνθηκολόγησαν και όρισαν σύνορα αλλά πλέον η οικονομία και η παραγωγή είχαν καταρρακωθεί, επέστρεψαν σπίτια τους
αλλά τόσο οι πέρσες όσο και οι βυζαντινοί ήταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την νέα δύναμη που ξεπετάχτηκε, το ισλαμ, τους άραβες
και κατέλαβαν σε λίγα χρόνια πολλές επαρχίες, έφτασαν μέχρι Ισπανία, κατέλυσαν και τους Πέρσες που τους μετέτρεψαν σε γιουσουφάκια
αλλά και τους βυζαντινούς που τους έκαναν ραγιάδες.

Οι αιρέσεις δεν βγήκαν γιατί "έχασαν" στον "διαγωνισμο" για τη νέα πρωτεύουσα.

Άμα ήταν έτσι η Ρώμη θα έπρεπε να είχε πνίγει στις αιρέσεις αλλά αντίθετα παρέμεινε ορθόδοξη ακόμα και όταν η Κωνσταντινούπολη είχε πέσει σε αίρεση.

Είναι πολυ παιδιαστικη αντίληψη αυτή και αγνοείς κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα που ειχε το Βυζάντιο ως τοποθεσία για τη νέα πρωτεύουσα.

Τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα, τα διαπιστώνουμε τώρα εμείς που έχουμε χάρτες και βλέπουμε, τότε μόνο οι αυτοκράτορες ΙΣΩΣ να τα έβλεπαν.
Το ότι οι Αλεξανδρινοί δεν γούσταραν και αντιδρούσαν με διαφόρους τρόπους, όπως με το να δημιουργούν αιρέσεις και διαφοροποιήσεις,
είναι γεγονός. Τότε η "φορολογία" λειτουργούσε σαν πυραμίδα, η κορυφή της πυραμίδας ήταν η Κων/πολη και η Αλεξάνδρια έστελνε φόρους
αντί να λαμβάνει φόρους απ το βυζάντιο. Μια χαρά στα εξηγώ...

To ότι είχαν θέματα με την κεντρική διοίκηση αυτό δεν το αρνείται κάνεις.

Αλλά η σύνδεση που επιχειρείς να κάνεις δεν ισχύει με τίποτα.

Τα ίδια θέματα θα υπήρχαν ακόμα και αν ο Αυτοκράτορας είχε μεταφέρει την έδρα εκεί. Και ενδεχομένως χειρότερα καθώς αν οι αιρέσεις ειχαν επικρατήσει νωρίτερα στην Αυτοκρατορικη Αυλή η ρήξη με τη Ρώμη θα ήταν πολύ πιο νωρίτερα με απρόβλεπτες συνέπειες για την ιστορία.

Τα υπόλοιπα για τους χάρτες ασχολίαστα.

[Καραμελίτσα]

Αν θεωρήσουμε την Ρωμαική Αυτοκρατορία συνυφασμένη μόνο με τον κλασσικό πολιτισμό της αρχαιότητας μπορούμε να θεωρήσουμε οτι η αυτοκρατορία κατέρρευσε τον 4ο και 5ο αίωνα μ.Χ κι ότι κέντρο και σημείο αναφοράς ήταν η Ρώμη.

Γιατί να κάνουμε τέτοιες ακροβασίες; Η αυτοκρατορία είναι πολιτική έννοια όχι πολιτιστική.

Η έννοια "κλασικός πολιτισμός" είναι πολιτιστική, αλλα δεν περιορίζεται ούτε μόνο στους ρωμαίους ούτε στην περίοδο της αυτοκρατορίας.

[έργο_μακέτο]

Εγώ ξέρω πως, η επιλογή, φτιάχνουμε μια νέα πόλη στον Βόσπορο (το βυζάντιο ήταν ένα μικρό χωριό) και όχι
στην ως τότε σπουδαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της ανατολής, την Αλεξάνδρεια, ήταν η αρχή της καταστροφής.
Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, σαν να χωρίσουμε την ελλάδα στα δύο, στον βορά, αντί να ορίσουμε πρωτεύουσα
την Θεσσαλονίκη, να ορίσουμε την Αμμουλιανή στη Χαλκιδική, ή να πάμε πιο μακριά, να ορίσουμε την Ερεικούσσα.

Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις απ τους Αλεξανδρινούς.
Οι πρώτες αντιδράσεις είχαν την μορφή "αιρέσεων" και αν παρακολουθήσουμε τις συνόδους, πρόκειται για ένα
τάπωμα δια της ισχύος του Αυτοκράτορα των περίεργων αιρέσεων που όμως εμπεριείχαν κάποιες λογικές αντιρρήσεις
πάνω στο δόγμα. Στην συνέχεια αυτή η διαμάχη πήρε και άλλες διαστάσεις. Η πάλη εικονομάχων εικονολατρών ήταν
μια από αυτές. Σε όλες οι Αλεξανδρινοί έτρωγαν την μία ήττα πίσω απ την άλλη.
Έτσι, αργότερα, ενέδωσαν εύκολα στον ισλαμισμό.

Ο Ισλαμισμός, θέριωσε όταν μετά από πολύχρονους πολέμους μεταξύ βυζαντινών και Περσών (Ηράκλειος - Χοσρόης)
συνθηκολόγησαν και όρισαν σύνορα αλλά πλέον η οικονομία και η παραγωγή είχαν καταρρακωθεί, επέστρεψαν σπίτια τους
αλλά τόσο οι πέρσες όσο και οι βυζαντινοί ήταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την νέα δύναμη που ξεπετάχτηκε, το ισλαμ, τους άραβες
και κατέλαβαν σε λίγα χρόνια πολλές επαρχίες, έφτασαν μέχρι Ισπανία, κατέλυσαν και τους Πέρσες που τους μετέτρεψαν σε γιουσουφάκια
αλλά και τους βυζαντινούς που τους έκαναν ραγιάδες.

Πάντως απ'όσο γνωρίζω, οι Ρωμαίοι, από την Pax Romana ακόμα, ήταν περισσότερο επικεντρωμένοι στη Μεσόγειο και ειδικά την Ανατολική, απ'ότι στον Βορά. Έλληνες, Πέρσες, Καρχηδόνιοι, Σύροι, Εβραίοι και Αιγύπτιοι, αποτελούσαν μεγαλύτερη πρόκληση από τους Σλάβους και τα γερμανικά φύλα του Βορά.

[έργο_μακέτο]

Αν θεωρήσουμε την Ρωμαική Αυτοκρατορία συνυφασμένη μόνο με τον κλασσικό πολιτισμό της αρχαιότητας μπορούμε να θεωρήσουμε οτι η αυτοκρατορία κατέρρευσε τον 4ο και 5ο αίωνα μ.Χ κι ότι κέντρο και σημείο αναφοράς ήταν η Ρώμη.

Γιατί να κάνουμε τέτοιες ακροβασίες; Η αυτοκρατορία είναι πολιτική έννοια όχι πολιτιστική.

Η έννοια "κλασικός πολιτισμός" είναι πολιτιστική, αλλα δεν περιορίζεται ούτε μόνο στους ρωμαίους ούτε στην περίοδο της αυτοκρατορίας.

Η mainstream αντίληψη της νεότερης εποχής περί Ρωμαικής Αυτοκρατορίας είναι αυτή. Δεν είπα ότι είναι η σωστή.

Κλασσικός πολιτισμός βεβαίως υπήρχε από πριν τη Ρωμαική Αυτοκρατορία αλλά αυτό που φέρνουμε συνήθως στο μυαλό μας οταν ακούμε για Ρωμαική Αυτοκρατορία παραπέμπει στογς αυτοκρατορικούς χρόνους (1ος αιώνας π.Χ - 2ος αιώνας μ.Χ) όπου η ρωμαική τέχνη, αρχιτεκτονική, και λογιοσύνη αφομοίωσε πολλά ελληνικά χαρακτηριστικά.

Ήδη από τον 1ο αιώνα π.Χ υπήρχε μια αντίληψη στους Ρωμαίους παρελθοντολάγνους της εποχής ότι οι Ρωμαίοι σιγά σιγά "εξελληνίζονται" δηλαδή γίνονται λίγο φλώροι που δίνουν περισσότερη έμφαση στην αισθητική και τη λογιοσύνη απ'ότι έδιναν οι υποτιθέμενοι σκληροτράχηλοι Ρωμαίοι του παρελθόντος.

[Μπίστης]

Οι αιρέσεις δεν βγήκαν γιατί "έχασαν" στον "διαγωνισμο" για τη νέα πρωτεύουσα.

Άμα ήταν έτσι η Ρώμη θα έπρεπε να είχε πνίγει στις αιρέσεις αλλά αντίθετα παρέμεινε ορθόδοξη ακόμα και όταν η Κωνσταντινούπολη είχε πέσει σε αίρεση.

Όταν ο μέγας Βασίλειος πήγε στην Πόλη γιά να μας σώσει οι αιρετικοί δεν ήταν απλώς πλειοψηφία αλλά πλημμύρα



Κι όλα αυτά πενήντα χρονάκια σχεδόν μετά την Νίκαια

απορώ πως ανατράπηκε η κατάστα