21 Απριλίου 1975: Όταν οι διαδηλωτές μπήκαν στην αμερικανική πρεσβεία

[Βίνγκιλοτ]

21 Απριλίου 1975: Όταν οι διαδηλωτές μπήκαν στην αμερικανική πρεσβεία

Ήταν 21 Απριλίου 1975, κατά την επέτειο του χουντικού πραξικοπήματος του 1967, μόλις δύο μήνες μετά το «πραξικόπημα της πυτζάμας», όταν πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο και πορεία στην Πρεσβεία των ΗΠΑ.

Όταν το μπλοκ του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας φτάνει έξω από την πρεσβεία, διαδηλωτές σπάνε τον κλοιό των αστυνομικών, περνούν στο προαύλιο και επιτίθενται στο κτήριο με αυγά, πέτρες και μπογιές, σπάνε τα εξωτερικά τζάμια ενώ πυρπολούνται και οι κουρτίνες των παραθύρων του ισογείου.



Το 2015 το ιστορικό στέλεχος του ΕΚΚΕ Χρήστος Μπίστης μίλησε στην Εργατική Αλληλεγγύη για τα γεγονότα εκείνων των ημερών. Το απόσπασμα του κειμένου συνοδεύεται από σχετικό ηχητικό απόσπασμα παλιότερης συνέντευξης που είχε δώσει ο ίδιος στη σειρά εκπομπών «Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο» για τον διαδικτυακό ραδιοσταθμό «Βαθύ Κόκκινο».

Ο Χρίστος Μπίστης ήταν ιστορικό στέλεχος του ΕΚΚΕ και μέλος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Μίλησε στον Κυριάκο Μπάνο.

Στις 21 Απρίλη του 1975 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη αντι-ιμπεριαλιστική διαδήλωση του κινήματος της μεταπολίτευσης. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου βγήκαν στους δρόμους ανήμερα της επετείου της χούντας και διαδήλωσαν μέχρι την Αμερικάνικη πρεσβεία. Εκεί εξεγερμένη νεολαία έκανε επίθεση στην πρεσβεία και κατάφερε να φτάσει μέχρι και το ισόγειο. Πέρασαν 40 χρόνια από τότε. Θα μας θυμίσεις τα γεγονότα εκείνης της μέρας;

Ήταν έκφραση, ήταν ξέσπασμα συσσωρευμένης λαϊκής οργής. Ο λαός και η νεολαία που είχαν αρχίσει να ανακτούν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την κατάρρευση του χουντικού καθεστώτος τον Ιούλη του 74, τα είχαν πολύ χοντρά μαζεμένα ενάντια στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους εταίρους τους της αστικής τάξης.

Για τα εγκλήματά τους στον εμφύλιο από το ‘47 και μετά, για τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση ενός αντιδραστικού στρατιωτικού και κατασταλτικού μηχανισμού στα πλαίσια του μοναρχοφασιστικού μετεμφυλιακού καθεστώτος που εγκαθίδρυσαν στη συνέχεια, για την διοργάνωση του φασιστικού πραξικοπήματος της 21ης του Απρίλη σε συνθήκες κρίσης του πολιτικού συστήματος, για την ολόπλευρη στήριξή τους στο εγκληματικό χουντικό καθεστώς της 7ετίας που όταν είχε αρχίσει να διασπάται και να καταρρέει μετά την εξέγερση του Νοέμβρη αξιοποιήθηκε για άλλη μια φορά με επί κεφαλής πράκτορες της CIA όπως ο Ιωαννίδης για τη διοργάνωση πραξικοπήματος στην Κύπρο, για το άνοιγμα του δρόμου στην τούρκικη εισβολή και κατοχή και στη διχοτόμηση του νησιού. Αλλά και για το αποτυχημένο «πραξικόπημα της πυτζάμας» που είχε επιχειρήσει η συμμορία του Ιωαννίδη λίγους μήνες μετά τη μεταπολίτευση τον Φλεβάρη του 1975.

Εκτίμηση του ΕΚΚΕ ήταν ότι η πρώτη αυτή επέτειος του αμερικανόπνευστου φασιστικού πραξικοπήματος του ‘67, σε συνθήκες ανακήρυξης ως «στιγμιαίου» του εγκλήματος της Χούντας που οδηγούσε στη σύλληψη ορισμένων μόνο από τους επί κεφαλής της αφήνοντας ανέπαφους τους μηχανισμούς ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα – θα μπορούσε και θά ‘πρεπε να αποτελέσει τομή για την ενίσχυση των αντιιμπεριαλιστικών και δημοκρατικών διεκδικήσεων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.

Έτσι βδομάδες πριν την 21η του Απρίλη του ‘75 είχε αρχίσει να καλεί σε μαζική συμμετοχή στη διαδήλωση μοιράζοντας χιλιάδες προκηρύξεις και αναρτώντας εκατοντάδες χαρτοπανώ στο κέντρο και στις γειτονιές της Αθήνας. Την ημέρα της διαδήλωσης ξεκινώντας απ’ την πλατεία Κοτζιά όπου είχαν μαζευτεί πάνω από 1000 αγωνιστές προχωρούσε προς την Ομόνοια που είχε γεμίσει από κόσμο ενώ παραπέρα συγχωνεύονταν με την κοσμοπλημμύρα που είχε κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας απ’ το Μουσείο και το Πολυτεχνείο μέχρι το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους. Με τα καλλιτεχνικά πανώ που έδειχναν την εργατιά να τσακίζει τους αμερικάνους και τους κεφαλαιοκράτες πράκτορές τους, με το κάψιμο της αμερικάνικης σημαίας κάτω απ’ τις ζητωκραυγές των συγκεντρωμένων, με επαναστατικά τραγούδια και συνθήματα πολλές χιλιάδες διαδηλωτές είχαν πια συσπειρωθεί στα μπλοκ του ΕΚΚΕ.

Φτάνοντας μπροστά στην Πρεσβεία που δεν περιστοιχίζονταν ακόμα από κάγκελα, καίγονταν άλλες δυο αμερικάνικες σημαίες, ενώ την ώρα που απ’ το πίσω μέρος της πορείας βάφονταν ο θυρεός και η πρόσοψη του κτιρίου με κόκκινες μπογιές, από το μπροστινό γίνονταν η προσπάθεια εισόδου στο προαύλιο.


Μπροστά στον άγριο ξυλοδαρμό απ’ την αστυνομία των πρώτων συντρόφων που επιχείρησαν την είσοδο ξέσπασε η οργή όλου του συγκεντρωμένου πλήθους, που κανείς δεν μπορούσε πια να συγκρατήσει και που κατέληγε στην εισβολή στην Πρεσβεία όχι μονάχα από εκκετζήδες αλλά και από άλλες αριστερές οργανώσεις, ρηγάδες και κνίτες και κάθε λογής δημοκράτες αγωνιστές που έσπαζαν τζαμαρίες, έκαιγαν κουρτίνες, κατέβαζαν την αμερικάνικη σημαία και πανηγύριζαν ενθουσιασμένοι υψώνονταν πλακάτ που έλεγαν « Συνεχίζουμε στο δρόμο του Νοέμβρη», «Εθνική Ανεξαρτησία», «Λαοκρατία» και άλλα τέτοια.

Η μαζική επίθεση της αστυνομίας με θύελλα δακρυγόνων που επακολούθησε και αφού είχε αδειάσει το προαύλιο από διαδηλωτές, στράφηκε στη συνέχεια κυρίως ενάντια στο πίσω μέρος της πορείας για να το εμποδίσει να προχωρήσει και να μη δει τα χάλια της Πρεσβείας κυνηγώντας το και διαλύοντάς το μέχρι το Σύνταγμα.

Από την άλλη πλευρά όπου είχε περάσει το ΕΚΚΕ ανασύντασσε τις δυνάμεις του και συνέχιζε από Αλεξάνδρας, Ιπποκράτους, Βαλτετσίου, Στουρνάρα και μέχρι το Πολυτεχνείο ενημερώνοντας με ντουντούκες κάτω από τις επιδοκιμασίες περίοικων και περαστικών για την εισβολή στην Πρεσβεία και το κατέβασμα της αμερικάνικης σημαίας. Όποιες συκοφαντίες και προβοκάτσιες επιχειρήθηκαν στη συνέχεια από αστούς και ρεφορμιστές κανείς δεν μπόρεσε να σπιλώσει την μεγάλη αυτή αγωνιστική παρέμβαση που είχε ακόμα μια φορά ανυψώσει την περηφάνια και την αυτοπεποίθηση του λαού.

Ποιες ήταν οι συνέπειες για το ΕΚΚΕ – που δέχτηκε και τα περισσότερα πυρά της κατασταλτικής μανίας του κράτους για εκείνη την διαδήλωση;

Για αρκετά χρόνια μετά οι αγωνιστές του ΕΚΚΕ αποτελούσαν στόχο των διωκτικών μηχανισμών για την συμμετοχή τους σε απεργίες, απαγορευμένες διαδηλώσεις, φοιτητικές κινητοποιήσεις κ.λ.π. με συλλήψεις, προσαγωγές σε δίκες και καταδίκες. Σ’ ότι αφορά την εισβολή στην αμερικάνικη πρεσβεία αυτή από την πρώτη στιγμή θεωρήθηκε «ποινικό αδίκημα» και «εγκληματική πράξη» και όχι πολιτική εκδήλωση του λαού. Η ευθύνη αποδόθηκε στην «Διοικούσα Επιτροπή» του ΕΚΚΕ που είχε κατατεθεί στον Άρειο Πάγο για τις εκλογές του ‘74 και αποτελούνταν από τους Πέτρο Στάγκο, Άννα Φιλίνη και Χρίστο Μπίστη και που σέρνονταν στα δικαστήρια με την κατηγορία της «ηθικής αυτουργίας» μαζί και με τον μαθητή και μέλος της ΑΑΜΠΕ Αντώνη Σούλτσε για «εξύβριση αρχής» επειδή είχε αποκαλέσει απ’ τη ντουντούκα «φασίστα» τον αστυνομικό διευθυντή Καραθανάση τον οποίο είχαν καταγγείλει σαν «χαφιέ» του χουντικού καθεστώτος ακόμα και οι αστικές εφημερίδες.

Επακολούθησε ένα μεγάλο κίνημα συμπαράστασης που κράτησε αρκετούς μήνες με μαζικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, με εκατοντάδες αγωνιστές, καλλιτέχνες και δημοκρατικές προσωπικότητες που ζητούσαν την αθώωση των αγωνιστών, με την συλλογή 25000 υπογραφών που δήλωναν επίσης «ηθικοί αυτουργοί» για την εισβολή στην πρεσβεία και που είχε σαν συνέπεια ύστερα από την καταδίκη σε 18 μήνες φυλάκιση για την «Διοικούσα Επιτροπή» και 5 μήνες για τον μαθητή στο Πρωτοδικείο, η συνέχιση της δίκης στο Εφετείο να καταλήξει στην κατάρρευση της «ηθικής αυτουργίας» και στην αθώωση των τριών εκκετζήδων μειώνοντας ταυτόχρονα στους 3 μήνες την καταδίκη του μαθητή.

https://info-war.gr/21-apriliou-1975-ot ... i-presvia/

[Ερμής]

Φρεσκαδουρα η αλλιώς όταν ο υπέρτατος μπουμερισμος αγκαλιαζεται με την απύθμενη κριντζεριλα

[Beria]

Ήταν πολύ γέρος τσαμπουκας πάντως.
Τις επόμενες μέρες κυκλοφορούσαν ως θρύλοι διάφορες ιστορίες για το ποιος από αυτούς που ήξερες είχε μπει μέχρι και στο γραφείο του Αμερικανού πρέσβη

Μετά από ένα μήνα η αμερικανική πρεσβεία απέκτησε κάγκελα (δεν είχε μέχρι τότε)

[πατησιωτης]

Η αστυνομία έσωσε τη ζωή μερικών από αυτούς εκείνη την ημέρα διότι μέσα στο κτίριο όπως σε όλες τις αμερικανικές πρεσβείες υπήρχαν πεζοναύτες που αν έμπαιναν μέσα θα άνοιγαν πυρ.
Έτσι τους έδωσε την ευκαιρία να εξελιχθούν στην ΟΑΚΚΕ που τώρα ψέγει τους Αμερικανούς ότι δεν είναι αρκετά αντιρώσοι.

[Βίνγκιλοτ]

Ήταν πολύ γέρος τσαμπουκας πάντως.
Τις επόμενες μέρες κυκλοφορούσαν ως θρύλοι διάφορες ιστορίες για το ποιος από αυτούς που ήξερες είχε μπει μέχρι και στο γραφείο του Αμερικανού πρέσβη

Μετά από ένα μήνα η αμερικανική πρεσβεία απέκτησε κάγκελα (δεν είχε μέχρι τότε)

Τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης το κίνημα ήταν πάρα πολύ δυναμικό.

[Golden Age]

Ας συγκρίνει κανείς τον τρόπου που φώναζαν τότε οι ακροαριστεροί συνθήματα με τον τρόπο που τα φωνάζουν τώρα. Τότε υπήρχε παλμός. Τώρα τα φωνάζουν λες και κρατάνε τη μύτη τους.

Επίσης, ένα σύνθημα που φώναζαν τότε ήταν "αυτοί πουλήσαν τα αδέρφια μας, αυτοί προδόσαν την Κύπρο μας". Θα φώναζαν τέτοιο σύνθημα οι ακροαριστεροί σήμερα;

[dna replication]

Η αστυνομία έσωσε τη ζωή μερικών από αυτούς εκείνη την ημέρα διότι μέσα στο κτίριο όπως σε όλες τις αμερικανικές πρεσβείες υπήρχαν πεζοναύτες που αν έμπαιναν μέσα θα άνοιγαν πυρ.
Έτσι τους έδωσε την ευκαιρία να εξελιχθούν στην ΟΑΚΚΕ που τώρα ψέγει τους Αμερικανούς ότι δεν είναι αρκετά αντιρώσοι.

αν άνοιγαν πυρ η Ελλάδα θα έφευγε απο το ΝΑΤΟ και θα προσχωρούσε στο κινημα των Αδεσμεύτων αν όχι στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας

*η ΟΑΚΚΕ είναι πρακτοράκια

[dna replication]

το κτιριο της αμερικανικής πρεσβείας είναι έργο του Βάλτερ Γκρόπιους , εξαιρετικό δείγμα μοντερνισμού

https://www.katiousa.gr/koinonia/episti ... -presveia/

[Philip Mortimer]

Καμμενοι.

[dna replication]

Το 1957, πριν ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής ο Γκρόπιους ήρθε στη Αθήνα και έδωσε συνέντευξη τύπου για το προς ανέγερση κτίριο.
Η πιο χαρακτηριστική, όμως, δήλωση που κάνει και που μετά από 60 χρόνια ακούγεται μεγάλη ειρωνεία είναι: ” Το κτίριον της πρεσβείας θα είναι ανοικτό, χωρίς τοίχους, διαζώματα ή προσόψεις που να εμποδίζουν τη θέα του εσωτερικού. Το κτίριο θα είναι ανοικτό σε όλους και άρα δημοκρατικό”.

Πού να το περίμενε ο αρχιτέκτονας αυτού του κτιρίου που το οραματίστηκε ως σύμβολο της δημοκρατίας, πως τελικά θα ήταν σύμβολο της σφαγής των λαών, σύμβολο των πολέμων και του ιμπεριαλισμού. Πού να φανταζόταν ο Γκρόπιους όταν επέλεγε τις τεράστιες τζαμαρίες (σύμβολο διαφάνειας και ειλικρίνειας) πως τώρα τα τζάμια θα ήταν αλεξίσφαιρα; Που να φανταζόταν πως ο ανοικτός στο κόσμο περιβάλλοντας χώρος θα περιφρασσόταν γύρω γύρω με μάντρες και πως συχνά πυκνά σειρές θα το περιτριγύριζαν κλούβες και ΜΑΤ για να μη μπει ο κόσμος μέσα; Πού να το περίμενε πως στη συνείδηση του Αθηναίου πολίτη το κτίριο της Αμερικάνικης πρεσβείας θα συνδεόταν με μεγάλα συλλαλητήρια, με το θυμό και την αγανάκτησή του

[Scouser]

Παραλίγο να ανατραπεί ο καπιταλισμός εκείνη τη μέρα.

[alto_sem]

Πάντως αν έκαναν το λάθος και μπήκαν και στην Ισραηλινή, δεν πιστεύω να μαθευόταν ποτέ...