Η "Μεραρχία" της Κύπρου

[sharp]

To θέμα με τη Μεραρχία έχει γίνει λίγο σαν το άλλο με τον Καποδίστρια. Αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Καποδίστριας σήμερα θα ήμασταν πρώτοι. Αν είχε μείνει η μεραρχία θα ή δεν θα...

Είχε πολλές ευκαρίες το Ελληνικό κράτος να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα, γύρω στις 5 με 7 (δεν θυμάμαι) αναφέρονται στην επέκταση της επανέκδοσης σε μετάφραση (λολ) της ιστορίας του Παπαρρηγόπουλου.

Καμμία δεν δεχτήκαμε, χωρίς ιδαίτερους λόγους, από απλή ανικανότητα. Το διαβάζεις και γελάς... ή κλαις. Αυτοί είμαστε.

[Zelda]

Καλα η χειρότερη περίπτωση ήταν με την πρόταση των Αγγλων να παραχωρηθεί με αντάλλαγμα την Κυπρο το 1915 ο κολπος του Αργοστολιου ως ναυτικη βαση για να αντιμετωπισουν στην Αδριατικη το ναυτικο της Αυστροουγγαρίας.

Ο ορισμος του win-win. Θα γλυτώναμε απο τους Κεφαλονίτες (ποιος τη βραζει την Κυπρο...)

[Aitwlos]

Καλα η χειρότερη περίπτωση ήταν με την πρόταση των Αγγλων να παραχωρηθεί με αντάλλαγμα την Κυπρο το 1915 ο κολπος του Αργοστολιου ως ναυτικη βαση για να αντιμετωπισουν στην Αδριατικη το ναυτικο της Αυστροουγγαρίας.

Ο ορισμος του win-win. Θα γλυτώναμε απο τους Κεφαλονίτες (ποιος τη βραζει την Κυπρο...)

Εδώ έχουμε τους Κρητικούς, οι Κεφαλλονίτες σε πείραξαν;

[Λευκός Λύκος]

Μπορεί κανείς εύκολα να επιβεβαιώσει στις μέρες μας, με μία διαδικτυακή αναζήτηση, πως όλοι οι στρατιωτικοί που πολέμησαν στην Κύπρο το 1974, αλλά και όσοι υπηρέτησαν στο Νησί την ταραγμένη περίοδο 1960-74 ή/και σε καίριες θέσεις στα Επιτελεία, είναι κάθετοι στις δημόσιες τοποθετήσεις τους: παρούσης της Ελληνικής Μεραρχίας οι Τούρκοι δεν θα αποτολμούσαν αποβατική ενέργεια, και αν το έκαναν θα υφίσταντο ταπεινωτική ήττα. Ξεκινώ μία μικρή σταχυολόγηση με την κατάθεση του Ιερολοχίτη Στρατηγού Α. Σιαπκαρά στην Επιτροπή της Βουλής: «Από τα στρατιωτικά κριτήρια είναι βέβαιον πως δεν θα αποτολμούσαν οι Τούρκοι. Αν δε αποτολμούσαν θα είχαν πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα» (Φάκελος Κύπρου, Βουλή των Ελλήνων, Τόμος Α, σελ. 53). Ο υπερασπιστής της Λευκωσίας στον Αττίλα ΙΙ, Στρατηγός Δ. Αλευρομάγειρος, χαρακτηρίζει «επαίσχυντη» την απόσυρση της Μεραρχίας, σε επιστολή της 1/4/2019 στον Φιλελεύθερο της Λευκωσίας. Ο Στρατηγός των Καταδρομών Β. Μανουράς που συμμετείχε (ως Ταγματάρχης της Α’ Μοίρας Καταδρομών) στην μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας στις 23 Ιουλίου 1974, έχει διατυπώσει την άποψη πως αν δεν ματαιωνόταν η επιχείρηση αερομεταφοράς της Β’ Μοίρας Καταδρομών με τα Boeing της Ολυμπιακής τη νύχτα 20/21 Ιουλίου 1974, ίσως η εξέλιξη των επιχειρήσεων του Αττίλα Ι να ήταν διαφορετική – αν μία Μοίρα Καταδρομών μπορούσε, κατά τον γενναίο Ανωγειανό, να επηρεάσει θετικά τις επιχειρήσεις κατά του Αττίλα, τι να υποθέσει κανείς για τις δυνατότητες που έδινε μία συγκροτημένη Μεραρχία;

Πέραν των απόψεων που παραθέτει η προηγούμενη παράγραφος, οι σελίδες 51-60 του Τόμου Α του Φακέλου Κύπρου που εξέδωσε η Βουλή των Ελλήνων (Πορίσματα της Επιτροπής) βρίθουν καταθέσεων πού μονότονα και εμφατικά υποστηρίζουν την αξία της Μεραρχίας για την άμυνα της Κύπρου (Μπίτος, Καρούσος, Ντάβος, Κομπόκης, Χανιώτης, Παπαγιάννης, Πρέσβης Τζούνης, Γκιζίκης, Μπονάνος, Σπαντιδάκης και άλλοι).

https://www.istorikathemata.com/2020/11/1964-67.html

Δειλοί, ανίκανοι, προδότες, you name it.

Ο Αλευρομαγειρος είναι ένας Ήρωας πολέμου. Έχω την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά το 2016.

Από εκεί και πέρα,ο συγκεκριμένος,ήταν εναντίον της χούντας όλη την περίοδο 1967-1974. Συμφωνώ σε αυτό που λέει,απλά πρέπει να το επισημάνω αυτό.
Πολιτικά αν δεν κάνω λάθος είναι στο ΠΑΣΟΚ.

Οπότε η άποψη του δεν μπορεί να παρθεί σαν αντικειμενική.

[Γάταρος]

Παπαριές αντιχουντικών. Εδώ είχαμε υποβρύχια και Phantom (τα οποία είχε εξασφαλίσει ο Παπαδόπουλος προφανώς) που δεν έστειλε ο Καραμανλής γιατί "η Κύπρος κείται μακράν" αλλά καθόμαστε και συζητάμε για μια δύναμη που σε καμία περίπτωση δεν ήταν καν Μεραρχία (και ήταν καταδικασμένη).

[Λευκός Λύκος]

Παπαριές αντιχουντικών. Εδώ είχαμε υποβρύχια και Phantom (τα οποία είχε εξασφαλίσει ο Παπαδόπουλος προφανώς) που δεν έστειλε ο Καραμανλής γιατί "η Κύπρος κείται μακράν" αλλά καθόμαστε και συζητάμε για μια δύναμη που σε καμία περίπτωση δεν ήταν καν Μεραρχία (και ήταν καταδικασμένη).

Από πού προκύπτει ότι ήταν καταδικασμένη;
Εδώ χωρίς βοήθεια,στην πρώτη απόπειρα που κάνανε οι Τούρκοι, τους κράτησαν καλά οι άνδρες του Κουρούπη στην Κερύνεια.

[sharp]

Παπαριές αντιχουντικών. Εδώ είχαμε υποβρύχια και Phantom (τα οποία είχε εξασφαλίσει ο Παπαδόπουλος προφανώς) που δεν έστειλε ο Καραμανλής γιατί "η Κύπρος κείται μακράν" αλλά καθόμαστε και συζητάμε για μια δύναμη που σε καμία περίπτωση δεν ήταν καν Μεραρχία (και ήταν καταδικασμένη).

Από πού προκύπτει ότι ήταν καταδικασμένη;
Εδώ χωρίς βοήθεια,στην πρώτη απόπειρα που κάνανε οι Τούρκοι, τους κράτησαν καλά οι άνδρες του Κουρούπη στην Κερύνεια.

Οι Τούρκοι χάρι στην ανακωχή απεβίβασαν στρατό και εδραίωσαν το προγεφύρωμα. Ούτε με την εθνοφρουρά δεν θα τα κατάφερναν υπό κανονικές συνθήκες.

[Γάταρος]

Παπαριές αντιχουντικών. Εδώ είχαμε υποβρύχια και Phantom (τα οποία είχε εξασφαλίσει ο Παπαδόπουλος προφανώς) που δεν έστειλε ο Καραμανλής γιατί "η Κύπρος κείται μακράν" αλλά καθόμαστε και συζητάμε για μια δύναμη που σε καμία περίπτωση δεν ήταν καν Μεραρχία (και ήταν καταδικασμένη).

Από πού προκύπτει ότι ήταν καταδικασμένη;

Απ' αυτό.

β) Δεν εξασφάλιζε κανένα στρατηγικό πλεονέκτημα στην Κύπρο διότι εστερείτο παντελώς αεροναυτικής καλύψεως. Όποιος έχει στοιχειώδεις στρατιωτικές γνώσεις γνωρίζει ότι μία νήσος δεν καλύπτεται αμυντικά από επίγειες δυνάμεις χωρίς αεροναυτική κάλυψη. Διότι τότε είναι καταδικασμένες σε αποκοπή με μοιραίο αποτέλεσμα τον αγώνα φθοράς και τον τελικό αφανισμό.

Διάβασε την αρχική δημοσίευση.

Η Τουρκία, διέθετε βάσεις στην Μερσίνα και την Αλεξανδρέττα -σχεδόν απέναντι από την Κύπρο. Η Ελλάς αντιθέτως τότε, δεν διέθετε για την Κύπρο παρά μόνον ελάχιστα πανάρχαια αεροπλάνα τύπου Χάρβαρντ, τα οποία από εκπαιδευτικά είχαν μετατραπή σε μαχητικά!…

Η δυνατότητα όχι εισβολής, αλλά αεροναυτικού αποκλεισμού της Νήσου, θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα τις δυνάμεις αυτές σε αποκοπή και κίνδυνο αφανισμού. Το γεγονός αυτό επεσήμανε και ο γνωστός συγγραφεύς του Κυπριακού Σπύρος Παπαγεωργίου σε συνέντευξί του στον Τ/Σ «Τηλετώρα» στις 15-2-1996.

Αποκαλυπτική είναι και η γνώμη του Ναυάρχου Μαουντμπάντεν προς τον ίδιο τον Γαρουφαλιά. Του επεσήμανε την «απόλυτη κυριαρχία των Τούρκων στον αέρα», και κατέληξε: «Είμαι εγώ εκείνος που κατέστρωσα τα σχέδια της συμμαχικής αποβάσεως στην Νορμανδία και γνωρίζω καλά πόσο αποφασιστικό ρόλο παίζει σε μία απόβαση η αεροπορική υπεροχή».(Π. Γαρουφαλιά «Ελλάς και Κύπρος», σελ. 128).

Ακόμη πιο αποκαλυπτική όμως είναι η απόρρητη εκτίμησις του Αμερικανικού Πενταγώνου. Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ Στρατηγός Wheeler, σε έκθεσί του προς τον Πρόεδρο L. Johnson έγραφε τότε: «Η παρουσία της “ελληνικής μεραρχίας” στην Κύπρο δεν αλλάζει -κατά την εκτίμηση του Πενταγώνου- την ισορροπία δυνάμεων, λόγω αδυναμίας της Ελλάδος να της παράσχει αεροπορική κάλυψη»! (Α. Παπαχελά «Ο βιασμός της Ελλ. Δημοκρατίας», σελ. 100 – Notes on NCS meeting, 29 November 1967).

Ορθώς λοιπόν και οι Μ. Αλεξανδράκης, Β. Θεοδωρόπουλος και Ευστ. Λαγάκος την αποκαλούν «μονάδα αυτοκτονίας», εξηγώντας: «Χωρίς αεροπορία δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την άμυνα. Θα μπορούσε να δυσχεράνει ή να επιβραδύνει μία εισβολή, αλλά όχι να την ματαιώσει ή να την αποκρούσει».(«Το Κυπριακό. Μία Ενδοσκόπηση», σελ. 102 – 103).

[Στύξ]

Παπαριές αντιχουντικών. Εδώ είχαμε υποβρύχια και Phantom (τα οποία είχε εξασφαλίσει ο Παπαδόπουλος προφανώς) που δεν έστειλε ο Καραμανλής γιατί "η Κύπρος κείται μακράν" αλλά καθόμαστε και συζητάμε για μια δύναμη που σε καμία περίπτωση δεν ήταν καν Μεραρχία (και ήταν καταδικασμένη).

Από F-4 είχαμε μόνο 6 το 1974 . Μείον 1 που καταστράφηκε σε βαριά προσγείωση στην Κρήτη, δηλαδή 5 σύνολο. Κι όχι πιστοποιημένα με τα όπλα που θα μπορούσαν να μεταφέρουν, ως πολλαπλασιαστές δύναμης ( ΑIM -7,AGM -65 , Paweway , Hobos).
Δηλαδή ΑΚΥΡΟΝ.

[Γάταρος]

Παπαριές αντιχουντικών. Εδώ είχαμε υποβρύχια και Phantom (τα οποία είχε εξασφαλίσει ο Παπαδόπουλος προφανώς) που δεν έστειλε ο Καραμανλής γιατί "η Κύπρος κείται μακράν" αλλά καθόμαστε και συζητάμε για μια δύναμη που σε καμία περίπτωση δεν ήταν καν Μεραρχία (και ήταν καταδικασμένη).

Από F-4 είχαμε μόνο 6 το 1974 . Μείον 1 που καταστράφηκε σε βαριά προσγείωση στην Κρήτη, δηλαδή 5 σύνολο. Κι όχι πιστοποιημένα με τα όπλα που θα μπορούσαν να μεταφέρουν, ως πολλαπλασιαστές δύναμης ( ΑIM -7,AGM -65 , Paweway , Hobos).
Δηλαδή ΑΚΥΡΟΝ.

Στις 20 Ιουλίου του 1974 είχαμε 18 Phantom και τo 1967 είχαμε 0.

Κύπρος 1974: Τα F-4 που δεν πήγαν ποτέ για να τσακίσουν τον Αττίλα! Ένας χειριστής τους μιλά!

Ο Μιχάλης Κωστάκος τις ημέρες του Αττίλα στην Κύπρο, ήταν ένας από τους χειριστές της ΠΑ που είχαν επιστρέψει από πολύμηνη εκπαιδευση στο νέο αεροσκάφος της ΠΑ: το F-4 Phantom. “Ο εκπαιδευτής μου είχε πετάξει στο Βιετνάμ και είχε καταρρίψεις Mig. Αιθανόμουν ανίκητος μετά από την εκπαίδευση στο F-4. Ήταν υπερόπλο για εκείνη την εποχή”….

Στις 20 Ιουλίου 1974 ο Μιχάλης Κωστάκος πίστεψε ότι είχε έρθει η ώρα να πολεμήσει με το F-4. Η ΠΑ είχε παραλάβει 18 αεροσκάφη, οι χειριστές ήταν καλά εκπαιδευμένοι. Οι Τούρκοι δεν θα μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν. Μια αποστολή στην Κύπρο έμοιαζε εύκολη. Τουλάχιστον για τους νεαρούς και ενθουσιώδεις τότε πιλότους τους . Ο Μ.Κωστάκος είχε γράψει σε μια από τις 24 βόμβες του F-4 που θα πετούσε: “Fuck you”.

Πέρασαν 48 ώρες χωρίς να φθάσει καμία διαταγή. Στις 22 Ιουλίου επιτέλους διατάσσονται να απογειωθούν. Κατά τη διάρκεια της πτήσης διατάσσονται να προσγειωθούν στο Ηράκλειο… Κι εκεί περίμεναν μάταια την εντολή απογείωσης για μια αποστολή που όπως λέει ο Μιχάλης Κωστάκος στην συνέντευξή του στο Militaire.gr θα άλλαζε πολλά δεδομένα…

Ο Παπαδόπουλος τα πήρε αυτά όπως και πολλά άλλα.

Την “απογύμνωσε” ή την κατέστησε πάνοπλη;

Καθ’ όλη την διάρκεια της πρωθυπουργίας του (1968 – 1973), ο Γεώργιος Παπαδόπουλος μόχθησε για την αυτόνομη γεωστρατηγικήκάλυψι του “ενιαίου Ελλαδοκυπριακού χώρου”.
Ο πρωτοφανής εξοπλισμός των Ε.Δ. εξ εθνικών πόρων, υπήρξε ο μεγαλύτερος που έγινε στην νεωτέρα Ιστορία μας. Αποτέλεσμά του υπήρξε:

α) Η αριθμητική ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων με την Τουρκία από 4 προς 10, σε 7 προς 10!

β) Η επίτευξις ισορροπίας χερσαίων δυνάμεων!

γ) Η πλήρης ποιοτική αεροναυτική υπεροπλία της Ελλάδος σε Αιγαίο και Κύπρο! Ο Παπαδόπουλος λοιπόν είχε φροντίσει για την κυριαρχία της Ελλάδος σε όλα τα μέτωπα. Και συγκεκριμένα:

Έβρος: Το 1967 η Ελλάς διέθετε μόνο 3 Επιλαρχίες Μέσων Αρμάτων έναντι 10 τουρκικών! Το 1973 διέθετε πλέον 9 Ἐπιλαρχίες Μέσων Αρμάτων (με δυνατότητα ενισχύσεως με ακόμη 4 από την Κεντρική Μακεδονία) έναντι 14 τουρκικῶν. Διέθετε επιπλέον το συγκριτικό πλεονέκτημα των συγχρόνων αρμάτων ΑΜΧ – 30, έναντι των πεπαλαιωμένων τουρκικών.

Βόρεια Σύνορα: Το 1967 ήσαν εκτεθειμένα σε επίθεσι της Βουλγαρίας καί κίνδυνο παράλληλης επιθέσεως από το αριστερό μέτωπο του Έβρου, σε περίπτωσι συρράξεως με την Τουρκία. Το 1973 η πλήρης ανακατασκευή των Οχυρών Μακεδονίας – Θράκης εκμηδένισε τον κίνδυνο “πλευροκοπήσεως” των δυνάμεων μας.

Αιγαίο: Το 1967 η Ελλάς δεν διέθετε καμμία αεροναυτική ισορροπία έναντι των Τούρκων. Το 1973 και έπειτα, διέθετε συντριπτική ποιοτική αεροναυτική υπεροπλία έναντι των Τούρκων: Η Ελλάς είχε την δυνατότητα πλήρους κυριαρχίας σε αέρα και θάλασσα εντός 48 ή 72 ωρών!… Το 1967 οι νήσοι του Ανατολικού Αιγαίου διέθεταν μερικά τμήματα Χωροφυλακής και ΤΕΑ με υποτυπώδη οπλισμό. Το 1973 πλέον, διέθεταν Τακτικά Συγκροτήματα με Άρματα Μάχης, Πυροβολικό και Αντιαρματικά μέσα, καθώς και Επάκτιες Οχυρώσεις με οπλισμένο σκυρόδεμα!…

Κύπρος: Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο μόνος που κατανόησε ότι το “κλειδί” για την άμυνα της Κύπρου ήταν η αεροναυτική κυριαρχία επί της νήσου! Το Σχέδιο Αμύνης Κύπρου (Σ.Α.Κ.) “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε για πρώτη φορά την αποστολή αεροναυτικών δυνάμεων στην Κύπρο:

– Ένα Υποβρύχιο τύπου 209 και δύο Πυραυλάκατοι θα έπλητταν από θαλάσσης τον τουρκικό αποβατικό στόλο.

– Μια μοίρα F4E Phantom II εφορμούσα από την Κρήτη, θα τον έπληττε από αέρος.

Συνεπῶς, τουρκική αποβατική ενέργεια θα ήταν εκ προοιμίου καταδικασμένη, πριν καν προσεγγίσει τις ακτές της Κύπρου! Παράλληλα η Ε.Φ. θα εξουδετέρωνε όλους τους τουρκικούς “θύλακες” της νήσου. Και η ΕΛΔΥΚ θα διετηρείτο ως εφεδρεία με αποστολή επίθεσι για εξάλειψι “προγεφυρώματος” στην απίθανη περίπτωσι που οι Τουρκοι έφταναν στην ακτή!

Χάρις στον Γεώργιο Παπαδόπουλο, η Ελλάς διέθετε τον Ιούλιο του 1974 όλες τις προϋποθέσεις για:

α. Να συντρίψη τον “ΑΤΤΙΛΑ” καί να κηρύξη την Ένωσι της Κύπρου με την Ελλάδα!

β. Να αντιμετωπίση μία ευρύτερη Ελληνοτουρκική σύρραξι με επιτυχία!

γ. Να πάρη την “ρεβάνς” για την Μικρασιατική καταστροφή!

Συνεπώς, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος όχι απλώς δεν… «απογύμνωσε αμυντικά της Κύπρο», αλλά αντιθέτως την κατέστησε πάνοπλη για πρώτη φορά, όπως και ολόκληρη την Ελλάδα!

Αυτοί που τον διαδέχθηκαν στην εξουσία δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να εκμεταλλευτούν αυτό το ασύγκριτο πλεονέκτημα που ο Γ. Παπαδόπουλος κληροδότησε στο Έθνος.

[Στύξ]

Αλλο 18 υπάρχοντα κι άλλο 6 διαθέσιμα
Μια "μαγική" λέξη: διαθεσιμότητα σου λέει κάτι;

[Γάταρος]

8 ηταν διαθέσιμα και σε κάθε περίπτωση το '67 είχαμε 0.

Η τότε Ηγεσία της ΠΑ (ήτοι ο Αρχηγός ΓΕΑ, πτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου, και ο Αρχηγός ΑΤΑ, πτέραρχος Περικλής Οικονόμου) είχε αναθέσει στις 22 Ιουλίου 1974, στη φάση του «Αττίλα Ι», την αποστολή εξουδετέρωσης των δυνάμεων του τουρκικού προγεφυρώματος σε δύο 4άδες βομβαρδιστικών Phantom.

Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη είχαν μετασταθμεύσει στο Ηράκλειο Κρήτης και είχαν προετοιμαστεί τάχιστα με τα κατάλληλα για την επιχείρηση ειδικά όπλα Rockeye.

Οι χειριστές των αεροσκαφών, καθ’ όλα έτοιμοι, ανέμεναν απλώς την εντολή απογειώσεως από την ηγεσία της ΠΑ, η οποία όμως ουδέποτε τους δόθηκε.

Συνεπεία τούτου, η προσβολή του προγεφυρώματος δεν εκτελέστηκε με αποκλειστική ευθύνη της τότε ηγεσίας της ΠΑ.

Εάν η επιχείρηση κατά του τουρκικού προγεφυρώματος είχε πραγματοποιηθεί στις 22 Ιουλίου 1974, οι επ’ αυτού εγκατεστημένες εχθρικές δυνάμεις θα είχαν σίγουρα εξουδετερωθεί και αποδεκατιστεί.

Επίσης, το σχέδιο της δεύτερης φάσης της εισβολής («Αττίλας ΙΙ») πιθανότατα δε θα ετίθετο καν σε εφαρμογή από τις αποδεκατισμένες τουρκικές δυνάμεις, ενώ η Κύπρος πιθανότατα θα ήταν σήμερα ελεύθερη.

Ο κ. Μπαλές επισημαίνει ότι έζησε τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής εκ των έσω, ως χειριστής και δη αρχηγός της μίας 4άδας βομβαρδιστικών Phantom που είχαν μετασταθμεύσει στην Κρήτη, κάτι που σημαίνει ότι είχε άμεση εμπλοκή στον όλον επιχειρησιακό σχεδιασμό.

Ο ίδιος υπογραμμίζει στην επιστολή του ότι και τα 8 Phantom που προορίζονταν για την αποστολή στη Μεγαλόνησο ήταν εξοπλισμένα με διασπειρόμενα βομβίδια Rockeye, από τα πλέον αποτελεσματικά όπλα της εποχής εκείνης, ικανά να καταστρέψουν τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και τανκς.

Πιο αναλυτικά, ο κ. Μπαλές αναφέρει ότι η δύναμη των 8 βομβαρδιστικών Phantom, με τα ειδικά όπλα που διέθεταν και με πραγματικό αναγκαίο χρόνο παραμονής άνωθεν στόχου μόνο 3-5 λεπτά, ήταν ικανή να εξουδετερώσει πλήρως τις τουρκικές αποβατικές δυνάμεις στο προγεφύρωμα του «Αττίλα Ι».

Την κάλυψη και την προστασία των βομβαρδιστικών αυτών κατά τη διαδρομή τους προς το στόχο θα παρείχε βάσει του ελληνικού επιχειρησιακού σχεδιασμού ένα ζεύγος Phantom αναχαιτίσεως.

Εξάλλου, τα πληρώματα των Phantom, πάντα κατά τον κ. Μπαλέ, ήταν καθ’ όλα ετοιμοπόλεμα, καθώς είχαν εκπαιδευτεί στις ΗΠΑ παρακολουθώντας το αυστηρό και λίαν απαιτητικό πολεμικό πρόγραμμα της USAF.

Τέλος, ο κ. Μπαλές σημειώνει στην επιστολή του ότι επιχειρησιακή δυνατότητα εκτέλεσης της αποστολής από πλευράς αεροσκαφών και πληρωμάτων υπήρχε και στις δύο φάσεις της τουρκικής εισβολής στη Μεγαλόνησο, στον «Αττίλα Ι» και στον «Αττίλα ΙΙ».

Μάλιστα, στην περίπτωση του «Αττίλα Ι» η αποστολή θα εκτελούνταν με απόλυτη επιτυχία, και κατά τούτο ήταν σκόπιμη και επιβεβλημένη.
https://www.in.gr/2020/07/22/stories/fe ... a-phantom/

[Λευκός Λύκος]

Παπαριές αντιχουντικών. Εδώ είχαμε υποβρύχια και Phantom (τα οποία είχε εξασφαλίσει ο Παπαδόπουλος προφανώς) που δεν έστειλε ο Καραμανλής γιατί "η Κύπρος κείται μακράν" αλλά καθόμαστε και συζητάμε για μια δύναμη που σε καμία περίπτωση δεν ήταν καν Μεραρχία (και ήταν καταδικασμένη).

Από πού προκύπτει ότι ήταν καταδικασμένη;

Απ' αυτό.

β) Δεν εξασφάλιζε κανένα στρατηγικό πλεονέκτημα στην Κύπρο διότι εστερείτο παντελώς αεροναυτικής καλύψεως. Όποιος έχει στοιχειώδεις στρατιωτικές γνώσεις γνωρίζει ότι μία νήσος δεν καλύπτεται αμυντικά από επίγειες δυνάμεις χωρίς αεροναυτική κάλυψη. Διότι τότε είναι καταδικασμένες σε αποκοπή με μοιραίο αποτέλεσμα τον αγώνα φθοράς και τον τελικό αφανισμό.

Διάβασε την αρχική δημοσίευση.

Η Τουρκία, διέθετε βάσεις στην Μερσίνα και την Αλεξανδρέττα -σχεδόν απέναντι από την Κύπρο. Η Ελλάς αντιθέτως τότε, δεν διέθετε για την Κύπρο παρά μόνον ελάχιστα πανάρχαια αεροπλάνα τύπου Χάρβαρντ, τα οποία από εκπαιδευτικά είχαν μετατραπή σε μαχητικά!…

Η δυνατότητα όχι εισβολής, αλλά αεροναυτικού αποκλεισμού της Νήσου, θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα τις δυνάμεις αυτές σε αποκοπή και κίνδυνο αφανισμού. Το γεγονός αυτό επεσήμανε και ο γνωστός συγγραφεύς του Κυπριακού Σπύρος Παπαγεωργίου σε συνέντευξί του στον Τ/Σ «Τηλετώρα» στις 15-2-1996.

Αποκαλυπτική είναι και η γνώμη του Ναυάρχου Μαουντμπάντεν προς τον ίδιο τον Γαρουφαλιά. Του επεσήμανε την «απόλυτη κυριαρχία των Τούρκων στον αέρα», και κατέληξε: «Είμαι εγώ εκείνος που κατέστρωσα τα σχέδια της συμμαχικής αποβάσεως στην Νορμανδία και γνωρίζω καλά πόσο αποφασιστικό ρόλο παίζει σε μία απόβαση η αεροπορική υπεροχή».(Π. Γαρουφαλιά «Ελλάς και Κύπρος», σελ. 128).

Ακόμη πιο αποκαλυπτική όμως είναι η απόρρητη εκτίμησις του Αμερικανικού Πενταγώνου. Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ Στρατηγός Wheeler, σε έκθεσί του προς τον Πρόεδρο L. Johnson έγραφε τότε: «Η παρουσία της “ελληνικής μεραρχίας” στην Κύπρο δεν αλλάζει -κατά την εκτίμηση του Πενταγώνου- την ισορροπία δυνάμεων, λόγω αδυναμίας της Ελλάδος να της παράσχει αεροπορική κάλυψη»! (Α. Παπαχελά «Ο βιασμός της Ελλ. Δημοκρατίας», σελ. 100 – Notes on NCS meeting, 29 November 1967).

Ορθώς λοιπόν και οι Μ. Αλεξανδράκης, Β. Θεοδωρόπουλος και Ευστ. Λαγάκος την αποκαλούν «μονάδα αυτοκτονίας», εξηγώντας: «Χωρίς αεροπορία δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την άμυνα. Θα μπορούσε να δυσχεράνει ή να επιβραδύνει μία εισβολή, αλλά όχι να την ματαιώσει ή να την αποκρούσει».(«Το Κυπριακό. Μία Ενδοσκόπηση», σελ. 102 – 103).

Αν υπήρχε η περιβόητη μεραρχία,και αν ο στρατός του Μακαρίου δεν έκανε δολιοφθορά στα όπλα,οι Τούρκοι θα είχαν πεταχτεί στην θάλασσα.
Εδώ χωρίς βοήθεια,χωρίς όπλα και δυναμικό ο Κουρούπης τους καθήλωσε.
Και το βράδυ πριν την εισβολή, υπήρχε σκέψη να βάλουν νάρκες σε όλο το παραλιακό μέτωπο στην Κερύνεια,γιατί κάποιοι βλέπανε ότι τα φωτάκια που έρχονται και αυξάνονται,δεν είναι ψαράδες όπως έλεγαν τα πουληταρια,αλλά Τούρκοι.

[Λευκός Λύκος]

To θέμα με τη Μεραρχία έχει γίνει λίγο σαν το άλλο με τον Καποδίστρια. Αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Καποδίστριας σήμερα θα ήμασταν πρώτοι. Αν είχε μείνει η μεραρχία θα ή δεν θα...

Είχε πολλές ευκαρίες το Ελληνικό κράτος να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα, γύρω στις 5 με 7 (δεν θυμάμαι) αναφέρονται στην επέκταση της επανέκδοσης σε μετάφραση (λολ) της ιστορίας του Παπαρρηγόπουλου.

Καμμία δεν δεχτήκαμε, χωρίς ιδαίτερους λόγους, από απλή ανικανότητα. Το διαβάζεις και γελάς... ή κλαις. Αυτοί είμαστε.

Τι άποψη έχεις,αν ο Σαμψών όταν ανέλαβε, είχε κηρύξει την πολυπόθητη Ένωση;
Είχε ανακηρύξει και Ελληνική δημοκρατία της Κύπρου,την Νήσο.

[Γάταρος]

Αν υπήρχε η περιβόητη μεραρχία,και αν ο στρατός του Μακαρίου δεν έκανε δολιοφθορά στα όπλα,οι Τούρκοι θα είχαν πεταχτεί στην θάλασσα.
Εδώ χωρίς βοήθεια,χωρίς όπλα και δυναμικό ο Κουρούπης τους καθήλωσε.
Και το βράδυ πριν την εισβολή, υπήρχε σκέψη να βάλουν νάρκες σε όλο το παραλιακό μέτωπο στην Κερύνεια,γιατί κάποιοι βλέπανε ότι τα φωτάκια που έρχονται και αυξάνονται,δεν είναι ψαράδες όπως έλεγαν τα πουληταρια,αλλά Τούρκοι.

Οι Τούρκοι είχαν δώσει τελεσίγραφο για τη "μεραρχία" διότι γνώριζαν το στρατηγικό τους πλεονέκτημα.

Το Α’ Σώμα Στρατού, σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο “Τ”, κάλυπτε ένα ανάπτυγμα μετώπου 180 χλμ. με δύο Μεραρχίες. Την XV και την ΙΧ. Έπειτα από την απόσπασι μονάδων για την αποστολή στην Κύπρο, η XV Μεραρχία διέθετε πλέον μόνον ένα Τάγμα Πεζικού για να καλύψη ένα μέτωπο 100 χλμ. από το Τσάρνο μέχρι την Βίγλα Πισοδερίου!… Η δε ΙΧ Μεραρχία διέθετε πια κι αυτή, ένα Τάγμα μείον Λόχο για να καλύψη το υπόλοιπο μέτωπο 80 χλμ.!…

Και οι δύο ανωτέρω Μεραρχίες δηλαδή, κάλυπταν τα σύνορα της Ελλάδος με δύναμι που δεν αντιστοιχούσε ούτε καν σε δύο πλήρη Τάγματα και μάλιστα χωρίς καμμία εφεδρεία…

Σύμφωνα με τα σχέδια, το ύψος των αποθεμάτων Θεάτρου Επιχειρήσεων (εφόδια, πυρομαχικά, καύσιμα κ.λπ.) έπρεπε να βρίσκεται σε ύψος 20 ημερών. Ήδη προτού αποσπασθούν αποθέματα για την ΕΛΔΥΚ/Μ, βρισκόταν στο απαράδεκτο ύψος των 7 – 10 ημερών. Όταν δε έγινε η αφαίμαξις για την αποστολή της, έφθασε στο απίστευτο ύψος των 2 ημερών!…

Δηλαδή σε περίπτωσι πολέμου, τα όπλα της Ελλάδος θα σιγούσαν από την δεύτερή του ημέρα στα βόρεια σύνορά μας, ελλείψει πυρομαχικών!…

Επομένως καλώς ο Βασιλιάς τάχθηκε υπέρ της απόσυρσής της και κακώς ο Παπαδόπουλος τάχθηκε υπέρ της παραμονής της.

Την 21η Απριλίου 1967 πραγματοποιήθηκε ένας συμβιβασμός και καταμερισμός εξουσίας, που κράτησε 8 μήνες. Οι επαναστάτες απέκτησαν τον έλεγχο μόνο τριών Υπουργείων (Προεδρίας, Εσωτερικών, Συντονισμού) και του Γ.Ε.Σ. (με τον διορισμό ως αρχηγού του Οδ. Αγγελή). Αυτή ήταν η μόνη εξουσία τους!…

Ο τότε Βασιλεύς διέθετε έναν ισχυρότατο “θύλακα” στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Ο Πρωθυπουργός Κ. Κόλλιας ήταν προσωπική επιλογή του. Ο Αντιπρόεδρος και ΥΠ.ΕΘ.Α. Γρ. Σπαντιδάκης είχε επίσης προσχωρήσει σε αυτόν. Οι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ, ΓΕΝ και ΓΕΑ ήσαν έμπιστοι του Βασιλέως.

Κάνει λοιπόν πολύ μεγάλο λάθος ο κ. Κρανιδιώτης που νομίζει ότι ο Παπαδόπουλος «ήταν ο αληθινός απόλυτος άρχων της εποχής».

Αφού ο βασιλικός “θύλακας” στην πολιτική και στρατιωτική εξουσία έστησε την “προβοκάτσια” που και ο ίδιος αναγνώρισε, ακολούθησαν τα εξής γεγονότα λίαν συνοπτικά:

Από τις 17 Νοεμβρίου 1967 μέχρι τις 26 Νοεμβρίου 1967 -επί 10 ημέρες- συνεκλήθησαν αλλεπάλληλα Υπουργικά Συμβούλια, Πολεμικά Συμβούλια και κυβερνητικές συσκέψεις περιορισμένης συνθέσεως, με θέμα το τουρκικό “τελεσίγραφο”. Πάντοτε υπό την προεδρία του Βασιλέως, κάποια έλαβαν χώρα στα Παλαιά Ανάκτορα, κάποια στα Ανάκτορα Δεκελείας και άλλα στο ΓΕΕΘΑ.
Μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1967 πολιτική και στρατιωτική ηγεσία εταυτίζετο ως προς την απόφασί της: Να απορριφθή το τουρκικό “τελεσίγραφο” και να μη δεχθούμε καμμία ανάκλησι ελλαδικών δυνάμεων από την Κύπρο!
Η ηγεσία της Επαναστάσεως όμως είχε αρχίσει να λαμβάνη πληροφορίες για την “προβοκάτσια” που είχε στηθή. Και κυρίως για την εμπλοκή του Βασιλέως σε αυτήν. Κατά την Σύσκεψι εκείνη στην οποία προήδρευε ο Βασιλεύς, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ηγέρθη και του είπε την εξής φράσι: «Εις περίπτωσιν πολέμου, σεις Μεγαλειότατε -σύμφωνα με το Σύνταγμα- θα αναλάβητε Αρχιστράτηγος των Ενόπλων Δυνάμεων!»
Την ιστορική εκείνη φράσι του Γ. Παπαδοπούλου προς τον Βασιλέα, αναφέρει και ο Στυλιανός Παττακός: «Συνήλθε το Επαναστατικό Συμβούλιο, εν όψει της κρίσεως, εν όψει του τελεσιγράφου και απεφάσισε πόλεμο κατά της Τουρκίας, αλλά θα ετίθετο ο Βασιλεύς επικεφαλής… Ο Παπαδόπουλος διεμήνυσε στην Κυβέρνηση, δηλαδή στον Βασιλέα και στον Κόλλια, ότι σε ενδεχόμενη πολεμική περιπέτεια ο Βασιλεύς θα εκαλείτο να τεθή επικεφαλής».(«21η Απριλίου – Μύθοι και Αλήθεια», σελ. 95).

Το γεγονός γνώριζε και ο ιστορικός και πολιτικός Σπ. Μαρκεζίνης ο οποίος έγραψε: «Ο Βασιλεύς ετηρούσε περίεργη στάση… Ο Παπαδόπουλος όμως διεμήνυσε ότι σε ενδεχόμενη πολεμική περιπέτεια, ο Βασιλεύς θα εκαλείτο να τεθεί επικεφαλής». («Σύγχ. Πολ. Ιστορία της Ελλάδος», Τόμος Τρίτος, σελ. 154).

Πράγματι, πριν την Σύσκεψι, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε συγκαλέσει σύσσωμο το Επαναστατικό Συμβούλιο σε συνεδρίασι. Και παμψηφεί η απόφασις ήταν: Απόρριψις των τουρκικών όρων και πόλεμος με την Τουρκία εφ᾽ όσον εξηντλούντο όλα τα διπλωματικά μέσα. Επίσης ανάθεσις της Αρχιστρατηγίας στον Βασιλέα για να τεθή προ των ευθυνών του.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος όχι μόνον δεν εδέχετο οποιαδήποτε ανάκλησι δυνάμεων, αλλά εισηγήθη και την αποστολή μίας Ίλης Καταστροφέων Αρμάτων προς ενίσχυσι της αντιαρματικής αμύνης. Αυτή εστάλη άμεσα στην Κύπρο με εμπορικό πλοίο του εφοπλιστού Ιωάννου Λάτση, με τον οποίο τότε για πρώτη φορά γνωρίστηκε ο Γ. Παπαδόπουλος. Ο τότε Δ/της της Επιλαρχίας Αρμάτων της Ε.Φ. Αντισυνταγματάρχης Κων/νος Σπηλιωτόπουλος γράφει: «Την ΙΛΗΝ εκείνην παρέλαβον από την ακτήν εκφορτώσεως και με πλήρη κάλυψιν μετέφερα και έταξα εις θέσεις αντιαρματικής αμύνης».

Από την στιγμή εκείνη, ο Βασιλεύς πραγματοποίησε έναν δραματικό ελιγμό. Συνειδητοποίησε ότι έπεφτε ο ίδιος στην παγίδα που είχε στήσει! Ότι ο ίδιος θα υφίστατο τις ευθύνες της “εθνικής περιπέτειας” που είχε σκηνοθετήσει.

Παπαδόπουλος: “Όχι στην ανάκλησι” – Βασιλεύς: “Πρέπει να ανακληθεί…”

Από την ίδια εκείνη ημέρα και στις Συσκέψεις που ακολούθησαν μέχρι το πρωϊ της 26 Νοεμβρίου 1967, η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία διαχωρίστηκε σε δύο ομάδες:
α. Οι Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακός και Ν. Μακαρέζος έμεναν άκαμπτοι στην απόφασί τους: «Ποτέ ανάκλησι ελληνικών δυνάμεων. Έστω κι αν αυτό σημαίνει πολεμική σύρραξι»!

β. Στον Βασιλέα, τον Πρωθυπουργό Κ. Κόλλια, τον Παν. Πιπινέλη και το ΓΕΕΘΑ που προσπαθούσαν ν᾽ αποσοβήσουν μία πολεμική σύρραξι αποδεχόμενοι την ανάκλησι!

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε Υπουργός Εξωτερικών, ο Παναγιώτης Πιπινέλης διαπίστωσε τις προθέσεις της Επαναστάσεως. Σε έκθεσί του μετά την συνάντησι πρεσβευτών στο Μπαχ Σισνάχ της Ελβετίας στις 26-8-1969, έγραφε:

«Το Στρατιωτικό Καθεστώς αντιμετώπισε την απειλή πολέμου με διάθεσιν ελληνοτουρκικής αναμετρήσεως».

Στις 21 Νοεμβρίου 1967 ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος απευθυνόμενος στον πρέσβυ των ΗΠΑ Τάλμποτ του έλεγε ότι: «… η Ελλάδα δεν θα εξαπέλυε πρώτη επίθεσι εναντίον Τουρκικών αποβατικών δυνάμεων (στην Κύπρο)!…». (USA Foreign Relations 1964 – 1968 Volume XVI, Telegrams 2294, 2295 fromAthens).

Και στις 23 Νοεμβρίου 1967 δεν παρέλειψε να επαναλάβη την απαράδεκτη θέσι του, ότι: «…σε καμιά περίπτωση η Ελλάδα δεν θα έριχνε τον πρώτο πυροβολισμό εναντίον των Τούρκων, ακόμα και στην περίπτωση εισβολής στην Κύπρο». (USA Foreign Relations 1964 – 1968 Volume XVI, τηλεγράφημα 2295 προς State Department).

Δηλαδή την ώρα που ο Γ. Παπαδόπουλος δεν απέκλειε πολεμική αναμέτρησι με μόνο αίτιο την ανάκλησι μιας στρατιωτικής δυνάμεως, ο Βασιλεύς δήλωνε ότι δεν θα πολεμούσε για την Κύπρο ακόμη και σε περίπτωσι εισβολής!…

Στις 24 Νοεμβρίου 1967 το βράδυ πραγματοποιήθηκε σύσκεψις του μικρού υπουργικού συμβουλίου. Ο Βασιλεύς προσπάθησε να πείση για έναν έντιμο συμβιβασμό.

Η αντίδρασις όμως του Γ. Παπαδοπούλου υπήρξε άμεση: Η Επανάστασις δεν εδέχετο καμμία υποχώρησι!

Ο Νικόλαος Μακαρέζος αναφέρει: «Οι τρεις της Επαναστατικής ηγεσίας που συμμετείχαμε στην Σύσκεψη (Παπαδόπουλος – Παττακός – Μακαρέζος) είχαμε απομείνει ως τότε οι μόνοι που επιμέναμε στην απόρριψη του τελεσιγράφου…».

Στην Σύσκεψι της 26 Νοεμβρίου 1967, οι Αρχηγοί των Επιτελείων προέβησαν στην στρατιωτική εκτίμησι των δυνατοτήτων ενός Ελληνοτουρκικού πολέμου. Το γενικό συμπέρασμα ήταν:

α. Στην Κύπρο μπορούσε άνετα ν᾽ αποκρουσθή μία απόπειρα αποβάσεως η να εξαλειφθή τυχόν “προγεφύρωμα”. Όμως η Ελλάς υστερούσε συντριπτικά σε αέρα και θάλασσα και η Τουρκία μπορούσε ν᾽ αποκλείση την νήσο αεροναυτικά επιβάλλωντας τους όρους της.

β. Στον Έβρο είχαμε δυνατότητες αποκρούσεως των Τούρκων, εφ᾽ όσον δεν εκμεταλλεύοντο την κατάστασι οι Βούλγαροι.

γ. Στο Ανατολικό Αιγαίο η αδυναμία της Ελλάδος ήταν πλήρης και οι Τούρκοι είχαν την δυνατότητα να καταλάβουν δύο η τρία νησιά μας χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε.

Έπειτα ήλθε η σειρά της ΚΥΠ η οποία έδωσε μία συγκλονιστική πληροφορία: Υπήρχε “σχέδιον παραπλανήσεως” της Τουρκίας ως εξής:

α. Η καλλιέργεια της εντυπώσεως ότι η κύρια επιθετική ενέργεια των Τούρκων θα γινόταν στην Κύπρο ήταν παραπλανητική.

β. Ο πραγματικός στόχος της Τουρκίας ήταν η κυρία επιθετική ενέργεια να εκδηλωθή στο Ανατολικό Αιγαίο με αιφνιδιαστική απόβασι στην Χίο, την Σάμο και την Κω ή την Ρόδο!…

γ. Παράλληλα, στον Έβρο θα εκδηλωνόταν δραστηριότητα “απασχολήσεως” και η Κύπρος θα υφίστατο αεροπορική επιδρομή και ναυτικό αποκλεισμό!

Εν ολίγοις, η Τουρκία παραπλανούσε με την απειλή εισβολής στην Κύπρο. Στόχος της ήταν η κατάληψις τριών νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και ο ταυτόχρονος αεροναυτικός αποκλεισμός της Κύπρου! Η κατοχή των νήσων ως κύρια επιθετική ενέργεια και η απόκτησις αεροναυτικής κυριαρχίας στην Κύπρο, θα επέτρεπε κατόπιν στην Τουρκία να επιβάλη τους όρους της στο Κυπριακό από θέσεως ισχύος!…

Τα δεδομένα πλέον ήσαν συντριπτικά. Η τελική εκτίμησις της στρατιωτικής ηγεσίας ήταν ότι: «Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι εις θέσιν ν᾽ αντιμετωπίσουν έναν πόλεμο με την Τουρκία την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η Ελλάς κινδυνεύει να υποστή ένα νέο 1897!…».(Βλπ. και Αλεξανδράκη – Θεοδωρόπουλο – Λαγάκου «Το Κυπριακό: Μία ενδοσκόπηση», σελ. 111)

Κατόπιν αυτών, ο Βασιλεύς, ο Πρωθυπουργός Κ. Κόλλιας και ο Υπουργός Εξωτερικών Π. Πιπινέλης, τάχθηκαν αμέσως υπέρ της ανακλήσεως της ΕΛΔΥΚ/Μ από την Κύπρο με το εξής σκεπτικό: «Προτιμώτερο είναι να αποσυρθή μία δύναμις χωρίς αεροναυτική κάλυψι και χωρίς να απωλεσθή σπιθαμή εθνικού εδάφους, παρά να καταληφθούν νήσοι του Ανατολικού Αιγαίου και η Τουρκία να επιβάλη τους όρους της».

Την τελική απόφασι την έλαβε ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ο οποίος δήλωσε ρητά: «Η ΕΛΔΥΚ/Μ πρέπει να ανακληθή!…».

Ο ίδιος το παραδέχθηκε και σε συνέντευξί του, όπου είπε:

«Η πρότασή μου αρχικά αντιμετωπίστηκε αρνητικά διότι η εκτίμηση των στρατιωτικών ήταν ότι η κίνηση αυτή θα αποτελούσε ανεπίτρεπτη υποχώρηση… είχα προσωπικά διαβεβαιώσει ότι θα αποχωρήσει ο ελληνικός στρατός». («Βήμα» 11-2-2006. Αυτά επιβεβαιώνει και στο βιβλίο του «Βασιλεύς Κωνσταντίνος χωρίς τίτλο», Τόμος Β’ σελ. 289 – 293).

Ποιός την απέσυρε τελικά;

Ο Κωνσταντίνος δεσμεύθηκε προσωπικά τόσο προς τον πρέσβυ των ΗΠΑ Τάλμποτ, όσο και στον πρέσβυ της Μ. Βρεταννίας. Ο Σπ. Μαρκεζίνης γράφει:«… την νύκτα της μεγάλης κρίσεως, ο Βασιλεύς ετηλεφώνησε στον Άγγλο Πρέσβυ Sir Michael Stewart και τον παρεκάλεσε να παρέμβει αμέσως, με την διαβεβαίωση ότι η Μεραρχία θα απεσύρετο». («Συγχ. Πολ. Ιστορία της Ελλάδος», Τόμος Τρίτος σελ. 154). Και σε άλλο σημείο αποσαφηνίζει: «Η “Μεραρχία Γεννηματά”, όπως την ονόμασαν, θα ανακληθεί από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο, με υπόδειξη του Π. Πιπινέλη».

Την αγωνία του Βασιλέως να πείση τον Γ. Παπαδόπουλο παρουσιάζει και μία συγκλονιστική μαρτυρία του συγγραφέως του Κυπριακού Σπύρου Παπαγεωργίου:

«Ο Βασιλεύς… αντέδρασε στην κήρυξη πολέμου. Προειδοποίησε τον παριστάμενο Γ. Παπαδόπουλο ότι σε περίπτωση πολέμου, δια διαγγέλματός του προς τον Ελληνικόν Λαόν, θα ανήγγελλε ότι “η Επανάστασις έπαυσεν υφισταμένη” διότι ο ίδιος θα απευθυνόταν προς “σύμπαν το Έθνος”!…». («Επιχείρηση Κοφίνου», σελ. 78).

Φυσικά ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν υπέκυψε σε καμμία απειλή του Βασιλέως. Είχε απομείνει ο τελευταίος που απέρριπτε την ανάκλησι όταν Βασιλεύς, Κυβέρνησις Κόλλια και ηγεσία των Ε.Δ. την είχαν αποδεχθή. Η ανάλυσις των δεδομένων ήταν συντριπτική:

– Η Ελλάς θα “συρόταν” σε έναν πόλεμο ανέτοιμη;

– Θα έπαιζε το παιγνίδι της “συμπαιγνίας” που αδίστακτα επεδίωξε μία “εθνική περιπέτεια” για την ανάκτησι της εξουσίας;

– Θα έδιδε την μάχη στον χρόνο και το πεδίο που είχε επιλέξει ο εχθρός;

– Θα οδηγούσε σε μία εθνική συμφορά με απώλεια νήσων του Ανατολικού Αιγαίου η οποία θα οδηγούσε και σε επιβολή των όρων του εχθρού στο Κυπριακό;

– Θα έδιδε -για λόγους “γοήτρου”- μία εύκολη νίκη στον αντίπαλο;

Αναγκάστηκε λοιπόν να αποδεχθή την ανάκλησι μόνον ως εκτέλεσι ενός “στρατηγικού υποχωρητικού ελιγμού”. Ο οποίος θα επέτρεπε την “επιθετική επιστροφή” σε χρόνο και τόπο που θα επέλεγε η Ελλάς. Και χωρίς να απωλεσθή ούτε σπιθαμή εθνικού εδάφους σε Ελλάδα και Κύπρο.

Έλεγε ο Γ. Παπαδόπουλος σαφέστατα: «Τα αιματηρά γεγονότα της Κοφίνου υπήρξαν μία “προβοκάτσια”… Η ανάκλησις της “μεραρχίας” δεν υπήρξε δική μου ενέργεια, αλλά απεφασίσθη από το Πολεμικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του τότε Βασιλέως Κωνσταντίνου». (Κατάθεσις στην Βουλή 1987, «Τα Νέα», 6-5-1987 & «Βραδυνή», 6-5-1987).

Ο Σπύρος Παπαγεωργίου σε συνέντευξί του, όταν ερωτήθηκε για το αν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε ρόλο στην απόφασι ανακλήσεως της ΕΛΔΥΚ/Μ, είπε χαρακτηριστικά: «Όχι, δεν είχε. Δεν μαρτυρείται ότι είχε ρόλο στην “προβοκάτσια”. (σ.σ. της Κοφίνου). Και δεν μαρτυρείται ότι είχε ρόλο στην απόφαση ανακλήσεως της “Μεραρχίας”!».

Και ο Σ. Βανς σε έκθεσί του προς το State Department για το πόσο καθοριστικός ήταν ο ρόλος του Βασιλέως Κωνσταντίνου στην απόφασι της ανακλήσεως της ΕΛΔΥΚ/Μ, γράφει χαρακτηριστικά: «Σε αυτό το ζήτημα, ο βασιλέας της Ελλάδος έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο!» (Αλ. Παπαχελά «Ο βιασμός της Ελλ. Δημοκρατίας», σελ. 403).

Μετά τα ανωτέρω, είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι δήθεν: «… ο Παπαδόπουλος απέσυρε την Μεραρχία»;;;;…

Ευτυχώς στο τέλος επικράτησε η λογική. Μπορεί το 1967 να μην ήμασταν έτοιμοι για σύγκρουση με την Τουρκία όμως όσο κυβερνούσε ο Παπαδόπουλος εξόπλιζε την Ελλάδα και την έκανε την πιο ισχυρή στην ιστορία της. Δεν φταίει ο Παπαδόπουλος ούτε για το γεγονός ότι οι αρχηγοί των Όπλων δεν υπάκουσαν τον Ιωαννίδη ούτε για το γεγονός ότι ο Καραμανλής ήταν τόσο κατά του πολέμου που δεν πολέμησε ούτε ενάντια στον Άξονα (την ίδια ώρα που οι χουντικοί παρασημοφορούνταν με Αριστεία Ανδρείας τα οποία κέρδιζαν στα πεδία των μαχών).