Phorum.com.gr

name έγραψε: ↑

14 Μάιος 2018, 19:13

Isomnia έγραψε: ↑

14 Μάιος 2018, 18:58

Χειρότερο πράγμα από τους τοξικούς γονείς δεν υπάρχει. Έχω μια τέτοια μητέρα....

Πως σε εχει επηρεασει στην ζωη σου;

Εγω πχ εχω μεγαλο θεμα με την εξουσια. Στον πρωτο εργοδοτη μου την ειπα πολυ χοντρα, τον δευτερο τον σαπισα στο ξυλο. Με μπατσους πετρες, ξυλο κλπ δεν το συζηταω, τα εχω κοψει αυτα βεβαια. Οι δε καθηγητες στο σχολειο, με βλεπαν και αλλαζαν δρομο. Τις προαλλες ειχα παει στο σχολειο του παιδιου μου και ηρθε ενας ταλαιπωρος επιστατης να μου πει "τι κανετε εδω κυριε;" και μονο που δεν τον γαμησα.

Για γυναικες και σχεσεις που ειναι και το μεγαλυτερο σοου, ισως μιλησω αργοτερα.

Κάποιο μπέρδεμα έγινε με τις παραθέσεις.
Όταν ήμουν μικρή την είχα ως πρότυπο. Η μητέρα μου ήταν και είναι νάρκισσος. Στην εφηβεία, καθώς την αντέγραφα άρχισα να τρώω απανωτές "σφαλιάρες"... Λάθη επί λαθών...
Ήμουν όμως ήσυχο παιδί και την επανάστασή μου την έκανα αρκετά μεγάλη. Μετά το πτυχίο (είχα την ατυχία να σπουδάζω Θεσ/νίκη κι έμενα με τους γονείς μου) και με την πρώτη μου εργασία - πρακτική άρχισε το σόου. Όταν μου έλεγε δεν χρειάζεται να δουλέψεις, εγώ θα σου δίνω περισσότερα για χαρτιζιλίκι. Με ήθελε και συνεχίζει (δεν λέει να το βάλει κάτω) να είμαι συνεχώς "δίπλα" της.
Κάποια στιγμή, έσκασα σαν βόμβα... Της είπα όλα όσα μάζευα από παιδί. Έφυγα από το σπίτι κι έκανα ένα χρόνο να της μιλήσω.
Κάθε μέρα έπαιρνε τηλ και ζητούσε συγγνώμη. (αυτό της το παραδέχομαι από τη μια αλλά από την άλλη δεν υπήρξε διαφορά διότι όταν τα ξαναβρήκαμε έκανε πάλι τα ίδια).
Τώρα πια, είναι πολύ μεγάλη και ακόμη συνεχίζει να θέλει ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω της.
Ο αδερφός μου, 7 χρόνια μεγαλύτερος από μένα δεν της μιλάει τα τελευταία χρόνια.
Δεν μπόρεσε ποτέ να την καταλάβει. Τα ψέματα, τις υποκρισίες, όλα όσα έκανε για να έχει ότι ήθελε γύρω της.
Εγώ την συγχώρησα, την κατάλαβα αλλά δεν την ανέχομαι. Είμαι ίσως το μόνο άτομο που δεν μπορεί να χειριστεί.
Κι αυτό το βλέπει καθημερινά. Δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά πλέον... είναι όμως άξιο απορίας ότι προσπαθεί ακόμα...

Ίφιδα έγραψε: ↑

14 Μάιος 2018, 17:03

δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως πολλή αγάπη.

όλο ωραίο, ευχαριστούμε

Isomnia έγραψε: ↑

14 Μάιος 2018, 19:27

Όταν ήμουν μικρή την είχα ως πρότυπο. Η μητέρα μου ήταν και είναι νάρκισσος. Στην εφηβεία, καθώς την αντέγραφα άρχισα να τρώω απανωτές "σφαλιάρες"... Λάθη επί λαθών...

Για να πούμε και ένα αστείο πάντως, δεν έχεις δει όλη την εικόνα, νομίζω δεν γίνεται.


Δεν την αντέγραφες, σε προγραμμάτιζες. Το πρόγραμμα λέει οτι θα φας απανωτές σφαλιάρες με λάθη επί λαθών, μέχρι κάποτε εσύ, να γίνεις στην ηλικία της μαμάς σου ίδια με εκείνο που είδες, μικρό κοριτσάκι τότε, που τώρα δεν θα μοιάζετε βέβαια, θα έχει μεγαλώσει και εκείνη.

όλη η ζωή της μητέρας σου μέχρι να την γνωρίσεις σου είναι άγνωστη ακόμα, την ζεις σιγά σιγά, μπορεί και να της έμοιαζες πολύ, κάθε μέρα.

name έγραψε: ↑

14 Μάιος 2018, 18:27

Εχω δοκιμασει, εχω ερθει σε μεγαλες συγκρουσεις. Εχω πει αυτα που σκεφτομαι. Αδικος κοπος, παντα εγω θα φταιω γιατι ειμαι αναξιος και καθηκι

πάντα εσύ θα φταις, όσο σε νοιάζει έτσι ώστε να τσακώνεσαι. Βρες έναν που σε λέει αλλιώς και σταμάτα να πρήζεις τους γονείς σου, τους κάνεις κακό, θρέφει τον ναρκισσισμό τους.

πολλα μαζεμενα θεματα εχετε παιδια και δεν τα αντιμετωπιζετε.

Εγω δεν μπορω να κατηγορησω τους γονεις μου για τιποτα πολεμος φτωχεια κομμουνιστοσυμμοριτες και πολυ καλα τα καταφεραν,δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα σε αυτη την ζωη,το θεμα ειναι να ξεκολλατε και μην ξεχνατε οτι οταν πεθανει καποιος δεν μπορεις να του πεις αυτα που ηθελες.

ένα τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό, σχετικό μάλλον, τα λέει στενάχωρα, αλλά και ευχάριστα μπορεί να μοιάζει έτσι