Χάλια ψυχολογία

[Gherschaagk]

Να ζητήσει βοήθεια είπα, όχι να μπλέξει στο οτιδήποτε.

Ξέρω γυναίκα που είχε ανάγκη για δουλειά και ζήτησε βοήθεια ακόμη και στον χορευτικό σύλλογο που συμμετείχε. Βρήκε τελικά. Όχι κάτι σπουδαίο, αλλά ήταν δουλειά και πλήρωνε.

Δεν τα ξέρεις; Άμα σκάσει μύτη σε εκκλησία έτσι θα μπλέξει με πνευματικούς που θα του λένε κάποια άμαρτία βαραίνει την ψυχή του και θα πρέπει να εξομολογηθεί. Δε θα καλυτερεύει, μήπως είναι κάποια άλλη αμαρτία που δεν έχει εξομολογηθεί, νέα νηστεία-προσευχή-εξομολόγηση, ένας αέναος κύκλος ενδοσκοπήσεων που σε γεμίζει ενοχές και σε σπρώχνει όλο και πιο βαθιά.

Το πρόβλημα του δεν είναι οτι δε μπορεί να βρει δουλειά. Δε μπορεί να κινητοποιηθεί να βρει δουλειά
Όταν έχεις κατάθλιψη δεν πας ούτε να βρεις δουλειά, ούτε να βρεις να γαμήσεις (όπως προτείνουν οι περισσότεροι), ούτε τίποα. Πας σε ένα ψυχίατρο και ξεκινάς μια ειλικρινή συνεργασία μαζί του χωρίς να ακούς τους αυτόκλητους ψυχαναλυτές της πλάκας. Επικεντρώνεσαι να λύσεις το πρόβλημα σου. Και μετά όλα θα έρθουν από μόνα τους.

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό. Δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημά του. Κανένας δεν μπορεί εκτός κι αν του προτείνουμε δουλειά.

Όσο για τους παπάδες που θα ξεστομίσουν κάτι τέτοιο, φαντάζομαι πως θα δωθεί η κατάλληλη απάντηση και θα χωρίσουν οι δρόμοι τους.

[Υδράργυρος]

@ΟΡ:
1. πανε δες ψυχίατρο να βεβαιωθείς τι παιζει - μπορεί κάποια ψυχικη παθηση να ωθησε τη ζωή σου σημερα να ειναι σκατα αλλα μπορεί αυτο να ειναι αποτελεσμα συνδυασμου ψυχολογικου προβληματος, κακης ανατροφής και δικών σου λάθος επιλογων - μην αποκλείεις το agency που εχεις ο ιδιος να επιρρεασεις τη ζωή σου. Οποιοσδήποτε είχε τοσο σκατα ζωή όσο περιγραφεις θα είχε καταθλιψη - δεν ειναι σιγουρο οτι ειναι μονο αυτο.

Παράλληλα κανε ενα μικρο βημα να φτιαξεις
2. τον ύπνο σου (εστω μιση ωρα παραπανω)
3. τη διατροφή σου (όπως μπορείς)
4. το σώμα και την υγεια σου (γυμναστική - ό,τι είδος σου αρεσει)

Το αγαπα τον εαυτο σου ειναι ευκολο να το λες αλλα αμα ειναι ολα σκατα ειναι δυσκολο να το κανεις - αμα κανεις προσπαθεια ειναι πιο ευκολο ακομα κι αν ειναι ολα σκατα ακομα γιατι θα εχεις ελπιδα και αυτοσεβασμο. Η αγαπη απαιτει σεβασμο.

Ο Γαληνος στα λεει ωραια, βρες μια δουλεια, και να συγκρινεις τον εαυτο σου με εσενα περσι, οχι με τους αλλους. Δεν εχεις ιδεα για τον εαυτο σου (αυτο φαινεται) οποτε φαντασου ποσο λιγα ξερεις για τους αλλους. Δεν ξερεις τι προβληματα ειχες που δεν ειχαν και τι πλεονεκτηματα ειχαν που δεν ειχες εσυ.

Εισαι πολυ νεος ακομα και εχεις δυο πραγματα που τα 3/4 του πχώρουμ δεν εχουν:
1. Νιότη
2. Σεξουαλική εμπειρία (που να το ξέρει κι η άλλη)

[nick]

Μπορεί να είσαι ματιασμένος. Δεν έχεις ιδέα πόσος κόσμος είναι χωρίς να το ξέρει. Μην υποτιμάς τη δύναμη του ματιού. Ένας γνωστός μου έτρεχε στους γιατρούς και δεν του έβρισκαν τίποτα, στην αρχή δεν τα πίστευε αυτά, τώρα είναι περδίκι.

[Yochanan]

Μπορεί να είσαι ματιασμένος. Δεν έχεις ιδέα πόσος κόσμος είναι χωρίς να το ξέρει. Μην υποτιμάς τη δύναμη του ματιού. Ένας γνωστός μου έτρεχε στους γιατρούς και δεν του έβρισκαν τίποτα, στην αρχή δεν τα πίστευε αυτά, τώρα είναι περδίκι.

[GreekGuy]

Καταρχας ευχαριστω για τις συμβουλες. Σε 2 ερωτησεις που ειδα να επαναλαμβανονται εδω, 1) ζω με τη μητερα μου που ειναι συνταξιουχος και 2) δεν ειναι οτι σνομπαρω κανεναν ειδικο της υγειας απλα πιστευω πως εδω που ειμαι δεν ειμαι λογω καταθλιψης αλλα κακων επιλογων.

Θελω πολυ να βρω δουλεια, οπως εγραψα και στο αλλο θεμα, εχω δουλεψει ελαχιστα επειδη μεγαλωσα αρκετα κακομαθημενα και μου επαιρναν οι γονεις μου ο,τι ηθελα με αποτελεσμα να μη μαθω να τα αποκταω με την εργασια/την αξια μου. Θελω σε πρωτο πλανο να βρω μια δουλεια και μετα ισως κοιταξω για καποια σχεση, ωστε να βαλω σε μια υγιης ρουτινα τη ζωη μου...η αληθεια ειναι οτι ψαχνω παντου αλλα δε βρισκω, ακομα και για λαντζα θελουν προυπηρεσια...

(επισης, Θεσσαλονικη μενω, οχι στην Αθηνα, επειδη ειδα καποι@ ανεφερε τοποθεσια)

[GreekGuy]

Απλα νιωθω υπερβολικα πιεσμενος, νιωθω πως με πιεζει ο χρονος και το "ή τωρα ή ποτε" σχετικα με την δουλεια, θελω να γινω ανεξαρτητος απο τη μητερα μου επειδη ειλικρινα φοβαμαι (τρεμω στη σκεψη, σε σημειο να με πιανει πανικος και να θελω επειγοντως να κανω πραματα, οτιδηποτε για να απασχολησω το μυαλο μου) μη παθει κατι... επειδη αν παθει κατι εγω χωρις δουλεια και φιλους θα καταληξω στον δρομο, αστεγος... (δε τα παμε καλα με τους συγγενεις ωστε να ελπιζω σε καποια φιλοξενια, μιλαμε μια φορα τα Χριστουγεννα για τα τυπικα, σαν να μην υπαρχουν)

[GreekGuy]

Και ξερω πως ισως ειναι καπως περιεργο αλλα οταν σκεφτομαι την εως τωρα ζωη μου , εχω τη ταση να σκεφτομαι (ή να ψαχνω διαδικτυακα να δω ντοκιμαντερ/να διαβασω ιστοριες) ζωες χειροτερες απο τις δικες μου, σε μια προσπαθεια να με καθησυχασω οτι ναι, θα μπορουσαν να ηταν πολυ χειροτερα τα πραματα, να ημουν τετραπληγικος, ΑμΕΑ, να ημουν ισοβιτης σε φυλακες, αστεγος, να εμενα σε ζωνη πολεμου ή σε καθεστως απολυτης φτωχειας, τοσα πολλα... καμια φορα με πνιγει αυτο που ειμαι μονος και προσπαθω να πιασω κουβεντες διαδικτυακα με τον οποιονδηποτε και για το οτιδηποτε αλλα συνηθως στα chat μιλανε για σεξ και δεν με γοητευει τοσο να μιλαω για αυτα ετσι στο ακυρο.. η μοναξια ειναι υποφερτη μονο για οσο δεν καταλαβαινεις πληρως το τι χανεις και ειδικα τετοιες μερες που πλησιαζουν, την νιωθω περισσοτερο απο ποτε...δε περιμενω ουτε 1 τηλεφωνημα για καλη χρονια/χρονια πολλα, δεν περιμενω τιποτα. Χριστουγεννα θα ερθει μια φιλη της μητερας μου να φαμε ολοι μαζι και αυτο, αντε να παω και καμια βολτα μονος μου να θαυμασω τη στολισμενη πολη.

[GreekGuy]

Νιωθω καπως καλυτερα που τα εγραψα εδω, καπως πιο αναλαφρος.. Ευχαριστω για την υποστηριξη παιδια, ειστε πολυ τυχεροι/ες οσοι/ες δουλευετε και με κατωτατο μισθο, οσοι/ες εχετε εστω εναν φιλο/η, οσες εχετε σχεση ή εστω μιλατε με καποιον/α, δεν εχετε ιδεα ποσο τυχεροι/ες ειστε...

(εγω που δεν εχω κατι απ'ολα αυτα νιωθω σαν ερημιτης, καποιος που δε μπορει να μοιραστει με κανεναν τα καλα και τα κακα της ζωης, τι ακριβως προσφερει στη κοινωνια, ποιος ειναι ο ρολος του; Με πιανουν υπαρξιακες κρισεις συνεχεια τελευταια και σκεφτομαι ποσο αδεια ειναι η ζωη μου..)

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Τα έχω γράψει ξανά σε παλιό θέμα ( Να τα πω κάπου... ) και απλά να κάνω το εξής update: δεν άλλαξε τίποτα σε αυτό το διάστημα 1 μήνα από τότε που το έγραψα, παραμένω άνεργος και δεν έχω φίλους (για τον λόγο που αναφέρω εκεί) για να μοιραστώ μαζί τους το πόσο χάλια νιώθω... αν είχα χρήματα θα πήγαινα σε ψυχολόγο, πραγματικά με έχει πάρει πολύ από κάτω τελευταία, συνέχεια κάθομαι και σκέφτομαι τις λάθος επιλογές που πήρα και με οδήγησαν εδώ που βρίσκομαι τώρα, θα έλεγα στο σημείο μηδέν, σε ένα σημείο που πραγματικά μόνο ένας που αποφυλακίστηκε ίσως και να είναι..

Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο να ταυτιστεί (ο/η οποιοσδήποτε το διαβάζει αυτό) μαζί μου και να μου δώσει κάποια συμβουλή καθώς όλοι/ες ή έχουν δουλειά, ή έχουν σχέση, ή έχουν φίλους/ες, ανήκω στη κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που αναζητούν εργασία αλλά είναι απίστευτα πιο ψυχοφθόρο (και η λέξη "ψυχοφθόρο" ακούγεται απίστευτα αισιόδοξη σε σχέση με αυτό που νιώθω) το να μην έχεις κυριολεκτικά ΚΑΝΕΝΑΝ να μοιραστείς τα όσα αισθάνεσαι/σκέφτεσαι..

Κάνω πολλές μαύρες σκέψεις τελευταία οι οποίες σίγουρα θα περνούσαν για καταθλιπτικές άμα τις έγραφα εδώ αλλά πιστεύω πως είναι αποτέλεσμα της κατάστασης που βιώνω και μακάρι να γινόταν να τις έγραφα χωρίς να λογοκριθούν από κάποιον mod ή να με ειρωνευτούν για αυτές, δυστυχώς όμως δε γίνεται αυτό, έχω διαβάσει πολλά θέματα τα οποία είτε διαγράφτηκαν είτε κλειδώθηκαν επειδή τόλμησε κάποιος/α να περιγράψει με όσο γίνεται πιο αναπαραστατικό τρόπο τα όσα βιώνει και αισθάνεται, απλά μερικά θέματα είναι πολύ ευαίσθητα και δεν "εγκρίνονται" -ή εγκρίνονται και παρεξηγούνται / πέφτουν θύμα τρολ-.

Ελπίζω το 2023 να είναι η χρονιά που θα αλλάξουν όλα, να βρω μία δουλειά και να αποκτήσω κάποια σχέση καθώς το έχω πάρει απόφαση πλέον πως "ή τώρα ή ποτέ", στα 27 μου είμαι ένας άνεργος χωρίς καθόλου φίλους και γνωριμίες και όταν σκέφτομαι πόσο άθλια είναι η ζωή μου, θέλω/εύχομαι να υπήρχε μία μηχανή του χρόνου να τα άλλαζα όλα αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και ο χρόνος μπροστά πηγαίνει μόνο...

Μην ανησυχείς και μη στεναχωριέσαι. Είσαι ακόμα μικρός και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Θα σου πω για εμένα όταν ήμουν στην ηλικία σου. Μετά από ένα εργατικό ατύχημα, έκοψα το χέρι μου από τον καρπό σε κορδέλα, έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Οι φίλοι μου εξαφανίστηκαν όπως και η τότε κοπέλα μου 4 ετών. Όλες τις μέρες μου τις περνούσα στο κρεβάτι σε πανικό. Πίστευα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει προτου καλά καλά αρχίσει. 'Εχασα 3 χρόνια από τη ζωή μου έτσι και αν δεν ήταν η οικογένειά μου πιθανότατα να κατέληγα σε κάποιο ίδρυμα όπου θα με είχαν ακόμα κλεισμένο. Τώρα που πλησιάζω τα 60 είμαι πια είμαι καλά. Έχω οικογένεια και ανθρώπους που με αγαπάνε. Έχω δουλειά (βέβαια με τον μαλάκα μητσοτάκη δεν ξέρω για πόσο) και βρίσκω τρόπους να αποφεύγω την μαυρίλα μου. Με τη γυμναστική, με το γαμήσι, με μια επίσκεψη σε ψυχίατρο μια τον μήνα έχω βρει έναν δρόμο. Το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Που δεν έχεις κομμένο χέρι. Που είσαι ακομα νέος.

[νύχτα]

έχε υπόψη σου πως οι περισσότεροι εδώ μέσα, ακόμη κι αν δεν είμαστε μόνοι,
έτσι αισθανόμαστε, και ακριβώς γι αυτό βρισκόμαστε εδώ

προσπάθησε να απευθυνθείς σε κάποια δημόσια δομή εφόσον δεν έχεις
χρήματα για ψυχολόγο/ψυχίατρο, να είσαι βέβαιος πως θα πάρεις ένα
μπουστάρισμα που ίσως είναι αρκετό για να ξεκινήσεις να διεκδικείς όσα
έχεις στερηθεί τόσα χρόνια, αν και απ ό,τι αντιλαμβάνομαι μόνος σου
τρικλοποδιάζεσαι

αλλά ακόμη κι αυτό, πιθανότατα σημαίνει πως πράγματι χρειάζεσαι βοήθεια από κάπου
έξω από σένα, και κάνεις πολύ καλά που επιχειρείς να εκφράσεις όσα σε βασανίζουν
έστω και εδώ, με αυτόν τον τρόπο, αφού τουλάχιστον σε ανακουφίζει


προσπάθησε να βγαίνεις από το σπίτι όσο το δυνατόν περισσότερο, καλώς
ή κακώς εκεί βρίσκεται η ζωή, εκεί συμβαίνει

καλή δύναμη

[Λεγεών]

Όλοι έχουμε βρεθεί σε παρόμοια θέση. Και εγώ την διετία 2014-2016 ήμουν με κομμένα φτερά, μετά άρχισαν να βελτιώνονται τα πράγματα.

Πέρα από τα της ψυχολογίας, της γυμναστικής και τα γκομενικά που είναι σημαντικά, το πιο σημαντικό είναι να βρεις δουλειά. Θα σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου, θα δεις κάποια χρήματα στην τσέπη σου, θα σου ανοίξει νέους δρόμους, θα γνωρίσεις νέα άτομα και όλα αυτά μαζί θα αλλάξουν κατά πολύ την ζωή σου.

Αφού δεν έχεις εργασιακή εμπειρία, θα αναγκαστείς να ξεκινήσεις από χαμηλά, και με βασικό μισθό. Τα call center δεν είναι ιδανικός τόπος εργασίας και απαιτούν τσαμπουκά και αρχίδια, αλλά σε μαθαίνουν πολλά και αποτελούν μία καλή εισαγωγή στην αγορά εργασίας. Υπάρχουν μερικές εταιρείες εκεί έξω (Teleperformance ας πούμε) που δίνουν ευκαιρίες κυριολεκτικά στον οποιονδήποτε, αρκεί να μπορεί να μιλήσει σαν άνθρωπος. Θα είναι γαλέρα, αλλά θα είναι μία διέξοδος από το τώρα.

Αλλιώς θα είναι η ζωή σου σε 3 χρόνια αν παραμείνεις άνεργος στο παιδικό σου δωμάτιο, και αλλιώς αν εργάζεσαι επί 3 χρόνια στην ίδια δουλειά που πλέον γνωρίζεις, βγάζεις 1000+ τον μήνα μαζί με τα μπόνους και έχεις μία σχέση που ίσως πηγαίνει σοβαρά.

[Αλητάκι88]

Τα έχω γράψει ξανά σε παλιό θέμα ( Να τα πω κάπου... ) και απλά να κάνω το εξής update: δεν άλλαξε τίποτα σε αυτό το διάστημα 1 μήνα από τότε που το έγραψα, παραμένω άνεργος και δεν έχω φίλους (για τον λόγο που αναφέρω εκεί) για να μοιραστώ μαζί τους το πόσο χάλια νιώθω... αν είχα χρήματα θα πήγαινα σε ψυχολόγο, πραγματικά με έχει πάρει πολύ από κάτω τελευταία, συνέχεια κάθομαι και σκέφτομαι τις λάθος επιλογές που πήρα και με οδήγησαν εδώ που βρίσκομαι τώρα, θα έλεγα στο σημείο μηδέν, σε ένα σημείο που πραγματικά μόνο ένας που αποφυλακίστηκε ίσως και να είναι..

Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο να ταυτιστεί (ο/η οποιοσδήποτε το διαβάζει αυτό) μαζί μου και να μου δώσει κάποια συμβουλή καθώς όλοι/ες ή έχουν δουλειά, ή έχουν σχέση, ή έχουν φίλους/ες, ανήκω στη κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που αναζητούν εργασία αλλά είναι απίστευτα πιο ψυχοφθόρο (και η λέξη "ψυχοφθόρο" ακούγεται απίστευτα αισιόδοξη σε σχέση με αυτό που νιώθω) το να μην έχεις κυριολεκτικά ΚΑΝΕΝΑΝ να μοιραστείς τα όσα αισθάνεσαι/σκέφτεσαι..

Κάνω πολλές μαύρες σκέψεις τελευταία οι οποίες σίγουρα θα περνούσαν για καταθλιπτικές άμα τις έγραφα εδώ αλλά πιστεύω πως είναι αποτέλεσμα της κατάστασης που βιώνω και μακάρι να γινόταν να τις έγραφα χωρίς να λογοκριθούν από κάποιον mod ή να με ειρωνευτούν για αυτές, δυστυχώς όμως δε γίνεται αυτό, έχω διαβάσει πολλά θέματα τα οποία είτε διαγράφτηκαν είτε κλειδώθηκαν επειδή τόλμησε κάποιος/α να περιγράψει με όσο γίνεται πιο αναπαραστατικό τρόπο τα όσα βιώνει και αισθάνεται, απλά μερικά θέματα είναι πολύ ευαίσθητα και δεν "εγκρίνονται" -ή εγκρίνονται και παρεξηγούνται / πέφτουν θύμα τρολ-.

Ελπίζω το 2023 να είναι η χρονιά που θα αλλάξουν όλα, να βρω μία δουλειά και να αποκτήσω κάποια σχέση καθώς το έχω πάρει απόφαση πλέον πως "ή τώρα ή ποτέ", στα 27 μου είμαι ένας άνεργος χωρίς καθόλου φίλους και γνωριμίες και όταν σκέφτομαι πόσο άθλια είναι η ζωή μου, θέλω/εύχομαι να υπήρχε μία μηχανή του χρόνου να τα άλλαζα όλα αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και ο χρόνος μπροστά πηγαίνει μόνο...

θα σου πω αυτό που μου έλεγε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, μην περιμένεις να βρεις φίλο στη σημερινή εποχή μείνε με την αγάπη των δικών σου ανθρώπων και μην περιμένεις φίλο να μπορεί να θυσιαστεί για σένα, τέτοια φιλια σήμερα δεν υπάρχει, εγω θα σου προσθέσω ότι και σχέση ακόμα πολύ δύσκολα θα βρεις γι αυτό κοίτα μόνο να βρεις καμιά δουλειά της προκοπής και θα δεις διαφορά στη ψυχολογία σου

[GreekGuy]

Τα έχω γράψει ξανά σε παλιό θέμα ( Να τα πω κάπου... ) και απλά να κάνω το εξής update: δεν άλλαξε τίποτα σε αυτό το διάστημα 1 μήνα από τότε που το έγραψα, παραμένω άνεργος και δεν έχω φίλους (για τον λόγο που αναφέρω εκεί) για να μοιραστώ μαζί τους το πόσο χάλια νιώθω... αν είχα χρήματα θα πήγαινα σε ψυχολόγο, πραγματικά με έχει πάρει πολύ από κάτω τελευταία, συνέχεια κάθομαι και σκέφτομαι τις λάθος επιλογές που πήρα και με οδήγησαν εδώ που βρίσκομαι τώρα, θα έλεγα στο σημείο μηδέν, σε ένα σημείο που πραγματικά μόνο ένας που αποφυλακίστηκε ίσως και να είναι..

Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο να ταυτιστεί (ο/η οποιοσδήποτε το διαβάζει αυτό) μαζί μου και να μου δώσει κάποια συμβουλή καθώς όλοι/ες ή έχουν δουλειά, ή έχουν σχέση, ή έχουν φίλους/ες, ανήκω στη κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που αναζητούν εργασία αλλά είναι απίστευτα πιο ψυχοφθόρο (και η λέξη "ψυχοφθόρο" ακούγεται απίστευτα αισιόδοξη σε σχέση με αυτό που νιώθω) το να μην έχεις κυριολεκτικά ΚΑΝΕΝΑΝ να μοιραστείς τα όσα αισθάνεσαι/σκέφτεσαι..

Κάνω πολλές μαύρες σκέψεις τελευταία οι οποίες σίγουρα θα περνούσαν για καταθλιπτικές άμα τις έγραφα εδώ αλλά πιστεύω πως είναι αποτέλεσμα της κατάστασης που βιώνω και μακάρι να γινόταν να τις έγραφα χωρίς να λογοκριθούν από κάποιον mod ή να με ειρωνευτούν για αυτές, δυστυχώς όμως δε γίνεται αυτό, έχω διαβάσει πολλά θέματα τα οποία είτε διαγράφτηκαν είτε κλειδώθηκαν επειδή τόλμησε κάποιος/α να περιγράψει με όσο γίνεται πιο αναπαραστατικό τρόπο τα όσα βιώνει και αισθάνεται, απλά μερικά θέματα είναι πολύ ευαίσθητα και δεν "εγκρίνονται" -ή εγκρίνονται και παρεξηγούνται / πέφτουν θύμα τρολ-.

Ελπίζω το 2023 να είναι η χρονιά που θα αλλάξουν όλα, να βρω μία δουλειά και να αποκτήσω κάποια σχέση καθώς το έχω πάρει απόφαση πλέον πως "ή τώρα ή ποτέ", στα 27 μου είμαι ένας άνεργος χωρίς καθόλου φίλους και γνωριμίες και όταν σκέφτομαι πόσο άθλια είναι η ζωή μου, θέλω/εύχομαι να υπήρχε μία μηχανή του χρόνου να τα άλλαζα όλα αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και ο χρόνος μπροστά πηγαίνει μόνο...

Μην ανησυχείς και μη στεναχωριέσαι. Είσαι ακόμα μικρός και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Θα σου πω για εμένα όταν ήμουν στην ηλικία σου. Μετά από ένα εργατικό ατύχημα, έκοψα το χέρι μου από τον καρπό σε κορδέλα, έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Οι φίλοι μου εξαφανίστηκαν όπως και η τότε κοπέλα μου 4 ετών. Όλες τις μέρες μου τις περνούσα στο κρεβάτι σε πανικό. Πίστευα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει προτου καλά καλά αρχίσει. 'Εχασα 3 χρόνια από τη ζωή μου έτσι και αν δεν ήταν η οικογένειά μου πιθανότατα να κατέληγα σε κάποιο ίδρυμα όπου θα με είχαν ακόμα κλεισμένο. Τώρα που πλησιάζω τα 60 είμαι πια είμαι καλά. Έχω οικογένεια και ανθρώπους που με αγαπάνε. Έχω δουλειά (βέβαια με τον μαλάκα μητσοτάκη δεν ξέρω για πόσο) και βρίσκω τρόπους να αποφεύγω την μαυρίλα μου. Με τη γυμναστική, με το γαμήσι, με μια επίσκεψη σε ψυχίατρο μια τον μήνα έχω βρει έναν δρόμο. Το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Που δεν έχεις κομμένο χέρι. Που είσαι ακομα νέος.

Μακάρι... ξέρω πως δε το αναφέρω όσο θα έπρεπε αλλά ναι, το εκτιμάω που είμαι νέος ακόμα, είναι ίσως η πιο παρηγορητική σκέψη στην όλη ιστορία, πως όσο σκ@τα και αν πάνε όλα, τουλάχιστον έχω το χρόνο να τα διορθώσω και μου δίνει κουράγιο αυτή η δυνατότητα αλλαγής παρ'όλο που τα όποια πιθανά σενάρια δεν έχουν και τόση ποικιλία με την άποψη του οτί με μία δουλειά των 500-600€ ε δε μπορείς και να κάνεις αλλαγή 180° στο τρόπο ζωής σου και από εσωστρεφής αντικοινωνικός χωρίς φίλους και κοπέλα, ξαφνικά να τα ανατρέψεις όλα, έχει ένα ορισμένο εύρος η αλλαγή αλλά και πάλι, πιστεύω πως μπορώ να κάνω ορισμένα πράματα (άλλα μακροπρόθεσμα, άλλα πιο άμεσα) για την βελτίωση της ποιότητας ζωής μου.

Λυπάμαι πολύ για τα 3 χρόνια, είμαι σίγουρος πως πλέον δεν τα βλέπεις ως 3 χαμένα χρόνια αλλά ως 3 χρόνια που σε έκαναν να εκτιμήσεις τη ζωή και να σου άλλαξαν/διαμόρφωσαν τον τρόπο σκέψη. Μακάρι στα 60 μου να κάνω όλα όσα ανέφερες.

[GreekGuy]

έχε υπόψη σου πως οι περισσότεροι εδώ μέσα, ακόμη κι αν δεν είμαστε μόνοι,
έτσι αισθανόμαστε, και ακριβώς γι αυτό βρισκόμαστε εδώ

προσπάθησε να απευθυνθείς σε κάποια δημόσια δομή εφόσον δεν έχεις
χρήματα για ψυχολόγο/ψυχίατρο, να είσαι βέβαιος πως θα πάρεις ένα
μπουστάρισμα που ίσως είναι αρκετό για να ξεκινήσεις να διεκδικείς όσα
έχεις στερηθεί τόσα χρόνια, αν και απ ό,τι αντιλαμβάνομαι μόνος σου
τρικλοποδιάζεσαι

αλλά ακόμη κι αυτό, πιθανότατα σημαίνει πως πράγματι χρειάζεσαι βοήθεια από κάπου
έξω από σένα, και κάνεις πολύ καλά που επιχειρείς να εκφράσεις όσα σε βασανίζουν
έστω και εδώ, με αυτόν τον τρόπο, αφού τουλάχιστον σε ανακουφίζει


προσπάθησε να βγαίνεις από το σπίτι όσο το δυνατόν περισσότερο, καλώς
ή κακώς εκεί βρίσκεται η ζωή, εκεί συμβαίνει

καλή δύναμη

Τι εννοείς με το "έχε υπόψη σου πως οι περισσότεροι εδώ μέσα, ακόμη κι αν δεν είμαστε μόνοι,
έτσι αισθανόμαστε, και ακριβώς γι αυτό βρισκόμαστε εδώ" ; Έρχεστε εδώ λόγω μοναξιάς; Ναι αλλά πως γίνεται να έχετε όσα εγώ δεν έχω (σχέση,φίλους,κοινωνική ζωή) και παρ'όλα αυτά να νιώθετε μόνοι;

Δοκίμασα με δημόσια δομή αλλά ή σε βάζουν μια φορά τον μήνα για μία ώρα ή σε στέλνουν σε ψυχιατρείο για πιο επείγον περιπτώσεις. Δυστυχώς η ψυχική υγεία είναι ένα μεγάλο ταμπού, την αντιμετωπίζουν όπως την λέπρα παλιά και δεν ασχολούνται όσο θα έπρεπε, συν του οτί όλα τα γενικεύουν σε κατηγορίες τύπου άγχος-κατάθλιψη-εμμονή, κτλπ. Μπορεί όσα έγραψα (και στα 2 θέματα) να περνάνε το μήνυμα του καταθλιπτικού αλλά πιστέψτε με, δεν με παίρνει καθόλου από κάτω όταν κάνω πράματα τα οποία με γεμίζουν.
Από κάτω με παίρνει όταν τρώω άκυρο από συνεντεύξεις για δουλειά, όταν δεν εξελίσσεται όπως περίμενα ένα ραντεβού με κοπέλα από dating app, όταν μαθαίνω ένα δυσάρεστο νέο. Και όταν λέω από κάτω, εννοώ οτί προβληματίζομαι και το υπεραναλύω (έχω αυτή την τάση) περισσόυερο απ'όσο ίσως πρέπει.

Δεν θεωρώ οτί ανήκω σε μία κατηγορία, δε θέλω να με βάζουν σε ετικέτες και να με συμπεριφέρονται ως ασθενή ή πάσχων όταν έζησα μία ζωή κατά 90-95% παθητική. Το 5-10% που ανάφερα στο άλλο θέμα (σχετικά με την επιπόλαιη σπατάλη των χρημάτων που είχα από το σπίτι του πατέρα μου) ήταν ένα ξέσπασμα, ένα απωθημένο ίσως της ζωής που δεν έζησα. Δεν θεωρώ οτί με αντιπροσωπεύει ψυχικά αυτή η περίοδος για την οποία έχω σκυλομετανιώσει...

Βγαίνω από το σπίτι όσο πιο συχνά μπορώ, με τη κάθε ευκαιρία, με βοηθάει στο να ξεχνιέμαι..

[GreekGuy]

Όλοι έχουμε βρεθεί σε παρόμοια θέση. Και εγώ την διετία 2014-2016 ήμουν με κομμένα φτερά, μετά άρχισαν να βελτιώνονται τα πράγματα.

Πέρα από τα της ψυχολογίας, της γυμναστικής και τα γκομενικά που είναι σημαντικά, το πιο σημαντικό είναι να βρεις δουλειά. Θα σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου, θα δεις κάποια χρήματα στην τσέπη σου, θα σου ανοίξει νέους δρόμους, θα γνωρίσεις νέα άτομα και όλα αυτά μαζί θα αλλάξουν κατά πολύ την ζωή σου.

Αφού δεν έχεις εργασιακή εμπειρία, θα αναγκαστείς να ξεκινήσεις από χαμηλά, και με βασικό μισθό. Τα call center δεν είναι ιδανικός τόπος εργασίας και απαιτούν τσαμπουκά και αρχίδια, αλλά σε μαθαίνουν πολλά και αποτελούν μία καλή εισαγωγή στην αγορά εργασίας. Υπάρχουν μερικές εταιρείες εκεί έξω (Teleperformance ας πούμε) που δίνουν ευκαιρίες κυριολεκτικά στον οποιονδήποτε, αρκεί να μπορεί να μιλήσει σαν άνθρωπος. Θα είναι γαλέρα, αλλά θα είναι μία διέξοδος από το τώρα.

Αλλιώς θα είναι η ζωή σου σε 3 χρόνια αν παραμείνεις άνεργος στο παιδικό σου δωμάτιο, και αλλιώς αν εργάζεσαι επί 3 χρόνια στην ίδια δουλειά που πλέον γνωρίζεις, βγάζεις 1000+ τον μήνα μαζί με τα μπόνους και έχεις μία σχέση που ίσως πηγαίνει σοβαρά.

Μου κάνει πολύ καλό όταν αναφέρετε (εσείς και άλλοι εδώ) πως περάσατε και εσείς από τέτοια περίοδο, κάποτε. Το έχω πάρει πολύ προσωπικά "γιατί σε μένα" και έτσι, οπότε όταν διαβάζω κάτι τέτοια στυλ "me too" , νιώθω μία ανακούφιση.

Ψάχνω για δουλειά και η αλήθεια είναι πως δοκίμασα και σε τηλεφωνικές πωλήσεις/call center αλλά σε 2 συνεντεύξεις που πήγα μου είπαν λίγο πολύ οτί όσα παίρνω είναι ανάλογα με όσα πουλάω, άμα δε κάνω πωλήσεις είναι ελάχιστα χρήματα. Αλλά συμφωνώ με το γενικό πνεύμα της συμβουλής, καλύτερα 3 χρόνια έχοντας δουλειά παρά 3 ακόμα χρόνια άνεργος.

Εγώ κοιτάω κυρίως ως ανειδίκευτος εργάτης σε εργοστάσια στην Βι.Πε. Θεσσαλονίκης επειδή εκεί δίνουν 600-700€ στον απλό ανειδίκευτο, αλλά απέχει μακριά από εδώ που μένω, 2+ ώρες με τα αστικά +περπάτημα. Κοιτάω και στον τομέα της καθαριότητας επίσης.

Δυστυχώς σε όλα τα τεχνικά επαγγέλματα τρώω πόρτα επειδή και για βοηθός του βοηθού του τάδε χρειάζεται κάποια προυπηρεσία ή γνώση εργαλείων. Άμα κοιτάξει κάποιος τις αγγελίες σε ιστοσελίδες όπως jobfind, indeed, κτλπ, ή από εφημερίδες, οι περισσότερες είναι τεχνικές δουλειές ή για αποθηκάριους/οδηγούς.

Αναθεματίζω την ώρα και τη στιγμή που πήγα στο ιεκ για ηχοληψία, ένα επάγγελμα που μόνο με μέσο βρίσκεις δουλειά και έχει φουλ ανταγωνισμό... έπρεπε να πήγαινα αρτοποιός/αρτοζαχαροπλάστης, συνέχεια ζητάνε σε φούρνους....