Ας το πάω λίγο ανάποδα...student έγραψε: ↑24 Μαρ 2025, 14:37Ίσως για να μπορέσει κάτι που θα χτίσεις να σου προσφέρει και στην πράξη κάτι ουσιαστικό, με κάποιο νόημα που θα ευχαριστήσει την ψυχή σου, να πρέπει να πάψει να είναι "οτιδήποτε".Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: ↑24 Μαρ 2025, 12:37Ώρες-ώρες όπως τώρα οι φαντασιώσεις μου για ένα γαμάτο μέλλο φουντώνουν... τη βρίσκω με τα επαγγελματικά...SpoilerShowstudent έγραψε: ↑23 Μαρ 2025, 22:48
Μήπως αναγκάζεσαι πλέον να αναθεωρήσεις το αντικείμενο των εμμονών σου...τα όνειρα και τις προσδοκίες...αυτά που σε έτρεφαν και σε κινητοποιούσαν, αυτά που οραματιζόσουν τόσο καιρό?
Μήπως συνειδητοποιείς πλέον ότι τελικά εξ αρχής τάιζες και κυνηγούσες τέρατα... για τα οποία τώρα που τα πλησίασες ή και κατέκτησες συνειδητοποιείς την πραγματική, κενή φύση τους?
Μήπως τελικά αυτό που επιζητούσες και επιθυμούσες αποδεικνύεται πλέον και αυτό εντελώς...μάταιο? με κρότο?
κάνοντας την κατάθλιψη το αναπόφευκτο σκοτάδι που ακολουθεί την κατάρρευση της παραμύθας?
Η αλήθεια είναι ότι τα επαγγελματικά και οι σπουδές είναι σταθερά θεμέλια για να χτίσω κάτι, οτιδήποτε.
Πραγματικά, νιώθω την κενότητα που λες, αλλά η μανία είναι θηρίο πλέον.
Πες μου κι άλλα, με ενδιαφέρουν αυτά που λες.
Η δική μου εμπειρία στη ζωή έχει δείξει ότι τα περισσότερα από όσα κυνηγάμε για να χτίσουμε για ένα "γαμάτο μέλλον" αποδεικνύονται τελικά μάταια, κούφια, κενά, ανεπαρκή, πολύ μακρυά από τις φαντασιώσεις που τα έθρεψαν σαν παραγωγούς ευχαρίστησης και νοήματος...
όταν δε αυτή η ματαιότητα αρχίζει και μας γίνεται φανερή το αποτέλεσμα συνήθως είναι πολύ ζημιογόνο στην ψυχοσύνθεσή μας, (πόσο μάλλον αν τα κυνηγήσαμε και εμμονικά).
Όσο περισσότερο δε είχαμε ποντάρει πάνω σε αυτές τις κατασκευές, όσο περισσότερα αυτά που επενδύσαμε, θυσιάσαμε, τόσο μεγαλύτερος και ο κλονισμός. Αν μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και μια γενναία δόση ναρκισσισμού για το πόσο γαμάτος και ξεχωριστός είμαι και για όλα όσα δικαιωματικά μου αναλογούν σαν συνέπεια...το χάος στην ψυχή παίζει και να γίνεται χειροπιαστό
ΥΓ. Εξήγησε αν θες λίγο παραπάνω το "η μανία είναι θηρίο πλέον". Μανία ως προς τι?
Η μανία για το επαγγελματικό (ή και ακαδημαϊκό) μέλλον έχει γιγαντωθεί μέσα μου και βγαίνει αβίαστα πολλές φορές, έχει γίνει δεύτερη φύση μου. Το κυνήγι για τα προσόντα μου φαίνεται πολλές φορές αυτοσκοπός. Γίνομαι υπερβολικά ανταγωνιστικός χωρίς να το δείχνω για να μην φάω κράξιμο, κάνω υπερπροσπάθεια για ματαιότητες, κλπ. Για παράδειγμα, επέλεξα τη σχολή που είμαι τώρα από ξεκάθαρο βίτσιο, γιατί μου εξασφαλίζει μία θέση στο δημόσιο και αυτό θα έλυνε το βιοποριστικό. Δυσανασχετώ με τη σχολή αυτή, την θεωρώ κατώτερη από την προηγούμενη.
Δεν ξέρω τι θα ικανοποιήσει τα ενδιαφέροντά μου, γιατί συνήθως αυτά που μου αρέσουν είναι άκυρα στην αγορά εργασίας (πχ. μεταπτυχιακό στην φιλοσοφία). Με τραβάνε φευγάτα πράγματα και ίσως αυτό σημαίνει κάτι.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς εμμονή, δεν θα ήμουν καν λειτουργικός. Προτρέχω πάντα και κάνω μεγάλα σχέδια.
Έχω επενδύσει στο μέλλον τόσα πολλά, που είμαι σχεδόν αυτόματο... μέχρι να σκάσει η κρίση.
Σ' ευχαριστώ για τον διάλογο.