Χάλια ψυχολογία

[Αχθος Αρουρης]

φιλε μου, δοκιμασε τον κασμα, την τσαπα.....
θα σου φυγουν ολα τα αγχη.....παντα κοντα με
καποιον εμπειρο στις αγροτικες δουλειες......
δεν εχεις καποιον που να ασχολειται με
καλλιεργειες ........... ;;

Όχι δυστυχώς φίλε, εδώ που μένω (προάστιο Θεσσαλονίκης) έχουμε μερικά φυτώρια αλλά δεν έχουμε χωράφια και τέτοια...καταλαβαίνω όμως γιατί το λες, η χειρωνακτική δουλειά σε κάνει να ξεχνάς τα άλλα προβλήματα που βασανίζουν το μυαλό σου..

μπορεις να το ψαξεις σιγα-σιγα........
............ενα χωραφι να σκαβεις......
.....εγγυημενο φαρμακο κατα της
καταθλιψης..............οι χειρωνακτικες
εργασιες οπως λες.............ειδικα
το σκαψιμο της γης........ξελαφρωνεις.....
αισθανεσαι οτι εισαι χρησιμος πανω στη γη
που σε τρεφει.........μας τρεφει ολους.......
η μανα..........που μας φιλοξενει......
ειναι και λιγο πουτανα η φυση.........
τα παιρνει ολα πισω......οτι σου εχει
δωσει προτητερα..............

(εβαλα κι ενα ορθογραφικο......ποιος
το βρει............)

[nick]

Εγώ όταν θέλω να ξεχάσω τα προβλήματα μου πίνω ουίσκι. Χωρίς αυτό θα σκεφτόμουν συνέχεια, θα είχα πίεση, ίσως και να μην ζούσα τώρα.

[GreekGuy]

φιλε μου, δοκιμασε τον κασμα, την τσαπα.....
θα σου φυγουν ολα τα αγχη.....παντα κοντα με
καποιον εμπειρο στις αγροτικες δουλειες......
δεν εχεις καποιον που να ασχολειται με
καλλιεργειες ........... ;;

Όχι δυστυχώς φίλε, εδώ που μένω (προάστιο Θεσσαλονίκης) έχουμε μερικά φυτώρια αλλά δεν έχουμε χωράφια και τέτοια...καταλαβαίνω όμως γιατί το λες, η χειρωνακτική δουλειά σε κάνει να ξεχνάς τα άλλα προβλήματα που βασανίζουν το μυαλό σου..

μπορεις να το ψαξεις σιγα-σιγα........
............ενα χωραφι να σκαβεις......
.....εγγυημενο φαρμακο κατα της
καταθλιψης..............οι χειρωνακτικες
εργασιες οπως λες.............ειδικα
το σκαψιμο της γης........ξελαφρωνεις.....
αισθανεσαι οτι εισαι χρησιμος πανω στη γη
που σε τρεφει.........μας τρεφει ολους.......
η μανα..........που μας φιλοξενει......
ειναι και λιγο πουτανα η φυση.........
τα παιρνει ολα πισω......οτι σου εχει
δωσει προτητερα..............

(εβαλα κι ενα ορθογραφικο......ποιος
το βρει............)

Έτσι είναι..

[GreekGuy]

Εγώ όταν θέλω να ξεχάσω τα προβλήματα μου πίνω ουίσκι. Χωρίς αυτό θα σκεφτόμουν συνέχεια, θα είχα πίεση, ίσως και να μην ζούσα τώρα.

[Αχθος Αρουρης]

καληνυχτα......οτι χρειαστεις........
εδω ειμαστε για την παρεα........
..........μια χαρα παιδι εισαι.....
δεν εχεις τιποτα.........νομιζεις
οτι εχεις............ οιομενος του
νοσειν............στα αρχαια ελληνικα.

Νασαι καλα !!

[GreekGuy]

καληνυχτα......οτι χρειαστεις........
εδω ειμαστε για την παρεα........
..........μια χαρα παιδι εισαι.....
δεν εχεις τιποτα.........νομιζεις
οτι εχεις............ οιομενος του
νοσειν............στα αρχαια ελληνικα.

Νασαι καλα !!

Καληνύχτα και ευχαριστώ

[Null]

Η άποψη μου είναι ξεκινά ψυχίατρο έστω για να σου δώσει ένα αντικαταθλιπτικό να στρώσεις. Από εκεί και πέρα μπορώ να σου προτείνω μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο των τυχερών παιχνιδιών και ψάχνει συνεχώς υπαλλήλους, τα βιογραφικά και οι προϋπηρεσίες δεν τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ο μισθός είναι γύρω στα 700 ευρώ πενθήμερο, δεκαωρη εργασία. Είναι όμως δύσκολη δουλειά από την άποψη πως εχεις να κανεις με κουμαρτζηδες. Προσωπικά δεν νομίζω πως θα σου κάνει καλό στην παρούσα φάση η συγκεκριμένη εργασία, αλλά παρόλα αυτά άμα σε ενδιαφέρει σου στέλνω, ότι νομίζεις εσύ.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Η άποψη μου είναι ξεκινά ψυχίατρο έστω για να σου δώσει ένα αντικαταθλιπτικό να στρώσεις. Από εκεί και πέρα μπορώ να σου προτείνω μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο των τυχερών παιχνιδιών και ψάχνει συνεχώς υπαλλήλους, τα βιογραφικά και οι προϋπηρεσίες δεν τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ο μισθός είναι γύρω στα 700 ευρώ πενθήμερο, δεκαωρη εργασία. Είναι όμως δύσκολη δουλειά από την άποψη πως εχεις να κανεις με κουμαρτζηδες. Προσωπικά δεν νομίζω πως θα σου κάνει καλό στην παρούσα φάση η συγκεκριμένη εργασία, αλλά παρόλα αυτά άμα σε ενδιαφέρει σου στέλνω, ότι νομίζεις εσύ.

Αυτοφωράκιας;

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Τα έχω γράψει ξανά σε παλιό θέμα ( Να τα πω κάπου... ) και απλά να κάνω το εξής update: δεν άλλαξε τίποτα σε αυτό το διάστημα 1 μήνα από τότε που το έγραψα, παραμένω άνεργος και δεν έχω φίλους (για τον λόγο που αναφέρω εκεί) για να μοιραστώ μαζί τους το πόσο χάλια νιώθω... αν είχα χρήματα θα πήγαινα σε ψυχολόγο, πραγματικά με έχει πάρει πολύ από κάτω τελευταία, συνέχεια κάθομαι και σκέφτομαι τις λάθος επιλογές που πήρα και με οδήγησαν εδώ που βρίσκομαι τώρα, θα έλεγα στο σημείο μηδέν, σε ένα σημείο που πραγματικά μόνο ένας που αποφυλακίστηκε ίσως και να είναι..

Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο να ταυτιστεί (ο/η οποιοσδήποτε το διαβάζει αυτό) μαζί μου και να μου δώσει κάποια συμβουλή καθώς όλοι/ες ή έχουν δουλειά, ή έχουν σχέση, ή έχουν φίλους/ες, ανήκω στη κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που αναζητούν εργασία αλλά είναι απίστευτα πιο ψυχοφθόρο (και η λέξη "ψυχοφθόρο" ακούγεται απίστευτα αισιόδοξη σε σχέση με αυτό που νιώθω) το να μην έχεις κυριολεκτικά ΚΑΝΕΝΑΝ να μοιραστείς τα όσα αισθάνεσαι/σκέφτεσαι..

Κάνω πολλές μαύρες σκέψεις τελευταία οι οποίες σίγουρα θα περνούσαν για καταθλιπτικές άμα τις έγραφα εδώ αλλά πιστεύω πως είναι αποτέλεσμα της κατάστασης που βιώνω και μακάρι να γινόταν να τις έγραφα χωρίς να λογοκριθούν από κάποιον mod ή να με ειρωνευτούν για αυτές, δυστυχώς όμως δε γίνεται αυτό, έχω διαβάσει πολλά θέματα τα οποία είτε διαγράφτηκαν είτε κλειδώθηκαν επειδή τόλμησε κάποιος/α να περιγράψει με όσο γίνεται πιο αναπαραστατικό τρόπο τα όσα βιώνει και αισθάνεται, απλά μερικά θέματα είναι πολύ ευαίσθητα και δεν "εγκρίνονται" -ή εγκρίνονται και παρεξηγούνται / πέφτουν θύμα τρολ-.

Ελπίζω το 2023 να είναι η χρονιά που θα αλλάξουν όλα, να βρω μία δουλειά και να αποκτήσω κάποια σχέση καθώς το έχω πάρει απόφαση πλέον πως "ή τώρα ή ποτέ", στα 27 μου είμαι ένας άνεργος χωρίς καθόλου φίλους και γνωριμίες και όταν σκέφτομαι πόσο άθλια είναι η ζωή μου, θέλω/εύχομαι να υπήρχε μία μηχανή του χρόνου να τα άλλαζα όλα αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και ο χρόνος μπροστά πηγαίνει μόνο...

Μην ανησυχείς και μη στεναχωριέσαι. Είσαι ακόμα μικρός και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Θα σου πω για εμένα όταν ήμουν στην ηλικία σου. Μετά από ένα εργατικό ατύχημα, έκοψα το χέρι μου από τον καρπό σε κορδέλα, έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Οι φίλοι μου εξαφανίστηκαν όπως και η τότε κοπέλα μου 4 ετών. Όλες τις μέρες μου τις περνούσα στο κρεβάτι σε πανικό. Πίστευα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει προτου καλά καλά αρχίσει. 'Εχασα 3 χρόνια από τη ζωή μου έτσι και αν δεν ήταν η οικογένειά μου πιθανότατα να κατέληγα σε κάποιο ίδρυμα όπου θα με είχαν ακόμα κλεισμένο. Τώρα που πλησιάζω τα 60 είμαι πια είμαι καλά. Έχω οικογένεια και ανθρώπους που με αγαπάνε. Έχω δουλειά (βέβαια με τον μαλάκα μητσοτάκη δεν ξέρω για πόσο) και βρίσκω τρόπους να αποφεύγω την μαυρίλα μου. Με τη γυμναστική, με το γαμήσι, με μια επίσκεψη σε ψυχίατρο μια τον μήνα έχω βρει έναν δρόμο. Το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Που δεν έχεις κομμένο χέρι. Που είσαι ακομα νέος.

Μακάρι... ξέρω πως δε το αναφέρω όσο θα έπρεπε αλλά ναι, το εκτιμάω που είμαι νέος ακόμα, είναι ίσως η πιο παρηγορητική σκέψη στην όλη ιστορία, πως όσο σκ@τα και αν πάνε όλα, τουλάχιστον έχω το χρόνο να τα διορθώσω και μου δίνει κουράγιο αυτή η δυνατότητα αλλαγής παρ'όλο που τα όποια πιθανά σενάρια δεν έχουν και τόση ποικιλία με την άποψη του οτί με μία δουλειά των 500-600€ ε δε μπορείς και να κάνεις αλλαγή 180° στο τρόπο ζωής σου και από εσωστρεφής αντικοινωνικός χωρίς φίλους και κοπέλα, ξαφνικά να τα ανατρέψεις όλα, έχει ένα ορισμένο εύρος η αλλαγή αλλά και πάλι, πιστεύω πως μπορώ να κάνω ορισμένα πράματα (άλλα μακροπρόθεσμα, άλλα πιο άμεσα) για την βελτίωση της ποιότητας ζωής μου.

Λυπάμαι πολύ για τα 3 χρόνια, είμαι σίγουρος πως πλέον δεν τα βλέπεις ως 3 χαμένα χρόνια αλλά ως 3 χρόνια που σε έκαναν να εκτιμήσεις τη ζωή και να σου άλλαξαν/διαμόρφωσαν τον τρόπο σκέψη. Μακάρι στα 60 μου να κάνω όλα όσα ανέφερες.

Μπορείς και θα το κάνεις. Τα τρία χρόνια που πέρασα κάτω από το πάπλωμα μου έμαθαν το εξής. Δεν υπάρχουν φίλοι. Δεν υπάρχουν σχέσεις. Υπάρχει μόνο οικογένεια (για τους τυχερούς) κι εκεί ακόμα με πολλές πολλές υποσημειώσεις. Τα τρία χρόνια μου έμαθαν να μην εμπιστεύομαι κανένα πούστη. Αυτό ήταν δύσκολο μάθημα για εμένα κι εύχομαι να μην χρειαστεί κανείς να το μάθει όπως εγώ.

[GreekGuy]

Η άποψη μου είναι ξεκινά ψυχίατρο έστω για να σου δώσει ένα αντικαταθλιπτικό να στρώσεις. Από εκεί και πέρα μπορώ να σου προτείνω μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο των τυχερών παιχνιδιών και ψάχνει συνεχώς υπαλλήλους, τα βιογραφικά και οι προϋπηρεσίες δεν τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ο μισθός είναι γύρω στα 700 ευρώ πενθήμερο, δεκαωρη εργασία. Είναι όμως δύσκολη δουλειά από την άποψη πως εχεις να κανεις με κουμαρτζηδες. Προσωπικά δεν νομίζω πως θα σου κάνει καλό στην παρούσα φάση η συγκεκριμένη εργασία, αλλά παρόλα αυτά άμα σε ενδιαφέρει σου στέλνω, ότι νομίζεις εσύ.

Αρα πιστεύεις οτί έχω κατάθλιψη;

Οκ στείλε την εταιρεία και βλέπουμε.

[GreekGuy]

Μην ανησυχείς και μη στεναχωριέσαι. Είσαι ακόμα μικρός και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Θα σου πω για εμένα όταν ήμουν στην ηλικία σου. Μετά από ένα εργατικό ατύχημα, έκοψα το χέρι μου από τον καρπό σε κορδέλα, έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Οι φίλοι μου εξαφανίστηκαν όπως και η τότε κοπέλα μου 4 ετών. Όλες τις μέρες μου τις περνούσα στο κρεβάτι σε πανικό. Πίστευα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει προτου καλά καλά αρχίσει. 'Εχασα 3 χρόνια από τη ζωή μου έτσι και αν δεν ήταν η οικογένειά μου πιθανότατα να κατέληγα σε κάποιο ίδρυμα όπου θα με είχαν ακόμα κλεισμένο. Τώρα που πλησιάζω τα 60 είμαι πια είμαι καλά. Έχω οικογένεια και ανθρώπους που με αγαπάνε. Έχω δουλειά (βέβαια με τον μαλάκα μητσοτάκη δεν ξέρω για πόσο) και βρίσκω τρόπους να αποφεύγω την μαυρίλα μου. Με τη γυμναστική, με το γαμήσι, με μια επίσκεψη σε ψυχίατρο μια τον μήνα έχω βρει έναν δρόμο. Το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Που δεν έχεις κομμένο χέρι. Που είσαι ακομα νέος.

Μακάρι... ξέρω πως δε το αναφέρω όσο θα έπρεπε αλλά ναι, το εκτιμάω που είμαι νέος ακόμα, είναι ίσως η πιο παρηγορητική σκέψη στην όλη ιστορία, πως όσο σκ@τα και αν πάνε όλα, τουλάχιστον έχω το χρόνο να τα διορθώσω και μου δίνει κουράγιο αυτή η δυνατότητα αλλαγής παρ'όλο που τα όποια πιθανά σενάρια δεν έχουν και τόση ποικιλία με την άποψη του οτί με μία δουλειά των 500-600€ ε δε μπορείς και να κάνεις αλλαγή 180° στο τρόπο ζωής σου και από εσωστρεφής αντικοινωνικός χωρίς φίλους και κοπέλα, ξαφνικά να τα ανατρέψεις όλα, έχει ένα ορισμένο εύρος η αλλαγή αλλά και πάλι, πιστεύω πως μπορώ να κάνω ορισμένα πράματα (άλλα μακροπρόθεσμα, άλλα πιο άμεσα) για την βελτίωση της ποιότητας ζωής μου.

Λυπάμαι πολύ για τα 3 χρόνια, είμαι σίγουρος πως πλέον δεν τα βλέπεις ως 3 χαμένα χρόνια αλλά ως 3 χρόνια που σε έκαναν να εκτιμήσεις τη ζωή και να σου άλλαξαν/διαμόρφωσαν τον τρόπο σκέψη. Μακάρι στα 60 μου να κάνω όλα όσα ανέφερες.

Μπορείς και θα το κάνεις. Τα τρία χρόνια που πέρασα κάτω από το πάπλωμα μου έμαθαν το εξής. Δεν υπάρχουν φίλοι. Δεν υπάρχουν σχέσεις. Υπάρχει μόνο οικογένεια (για τους τυχερούς) κι εκεί ακόμα με πολλές πολλές υποσημειώσεις. Τα τρία χρόνια μου έμαθαν να μην εμπιστεύομαι κανένα πούστη. Αυτό ήταν δύσκολο μάθημα για εμένα κι εύχομαι να μην χρειαστεί κανείς να το μάθει όπως εγώ.

Είμαστε άρα καταδικασμένοι στη μοναξιά και στην έλλειψη συντροφικότητας;

[filitsa]

Η άποψη μου είναι ξεκινά ψυχίατρο έστω για να σου δώσει ένα αντικαταθλιπτικό να στρώσεις. Από εκεί και πέρα μπορώ να σου προτείνω μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο των τυχερών παιχνιδιών και ψάχνει συνεχώς υπαλλήλους, τα βιογραφικά και οι προϋπηρεσίες δεν τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ο μισθός είναι γύρω στα 700 ευρώ πενθήμερο, δεκαωρη εργασία. Είναι όμως δύσκολη δουλειά από την άποψη πως εχεις να κανεις με κουμαρτζηδες. Προσωπικά δεν νομίζω πως θα σου κάνει καλό στην παρούσα φάση η συγκεκριμένη εργασία, αλλά παρόλα αυτά άμα σε ενδιαφέρει σου στέλνω, ότι νομίζεις εσύ.

Αυτοφωράκιας;

[Λεγεών]

Όλοι έχουμε βρεθεί σε παρόμοια θέση. Και εγώ την διετία 2014-2016 ήμουν με κομμένα φτερά, μετά άρχισαν να βελτιώνονται τα πράγματα.

Πέρα από τα της ψυχολογίας, της γυμναστικής και τα γκομενικά που είναι σημαντικά, το πιο σημαντικό είναι να βρεις δουλειά. Θα σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου, θα δεις κάποια χρήματα στην τσέπη σου, θα σου ανοίξει νέους δρόμους, θα γνωρίσεις νέα άτομα και όλα αυτά μαζί θα αλλάξουν κατά πολύ την ζωή σου.

Αφού δεν έχεις εργασιακή εμπειρία, θα αναγκαστείς να ξεκινήσεις από χαμηλά, και με βασικό μισθό. Τα call center δεν είναι ιδανικός τόπος εργασίας και απαιτούν τσαμπουκά και αρχίδια, αλλά σε μαθαίνουν πολλά και αποτελούν μία καλή εισαγωγή στην αγορά εργασίας. Υπάρχουν μερικές εταιρείες εκεί έξω (Teleperformance ας πούμε) που δίνουν ευκαιρίες κυριολεκτικά στον οποιονδήποτε, αρκεί να μπορεί να μιλήσει σαν άνθρωπος. Θα είναι γαλέρα, αλλά θα είναι μία διέξοδος από το τώρα.

Αλλιώς θα είναι η ζωή σου σε 3 χρόνια αν παραμείνεις άνεργος στο παιδικό σου δωμάτιο, και αλλιώς αν εργάζεσαι επί 3 χρόνια στην ίδια δουλειά που πλέον γνωρίζεις, βγάζεις 1000+ τον μήνα μαζί με τα μπόνους και έχεις μία σχέση που ίσως πηγαίνει σοβαρά.

Μου κάνει πολύ καλό όταν αναφέρετε (εσείς και άλλοι εδώ) πως περάσατε και εσείς από τέτοια περίοδο, κάποτε. Το έχω πάρει πολύ προσωπικά "γιατί σε μένα" και έτσι, οπότε όταν διαβάζω κάτι τέτοια στυλ "me too" , νιώθω μία ανακούφιση.

Ψάχνω για δουλειά και η αλήθεια είναι πως δοκίμασα και σε τηλεφωνικές πωλήσεις/call center αλλά σε 2 συνεντεύξεις που πήγα μου είπαν λίγο πολύ οτί όσα παίρνω είναι ανάλογα με όσα πουλάω, άμα δε κάνω πωλήσεις είναι ελάχιστα χρήματα. Αλλά συμφωνώ με το γενικό πνεύμα της συμβουλής, καλύτερα 3 χρόνια έχοντας δουλειά παρά 3 ακόμα χρόνια άνεργος.

Εγώ κοιτάω κυρίως ως ανειδίκευτος εργάτης σε εργοστάσια στην Βι.Πε. Θεσσαλονίκης επειδή εκεί δίνουν 600-700€ στον απλό ανειδίκευτο, αλλά απέχει μακριά από εδώ που μένω, 2+ ώρες με τα αστικά +περπάτημα. Κοιτάω και στον τομέα της καθαριότητας επίσης.

Δυστυχώς σε όλα τα τεχνικά επαγγέλματα τρώω πόρτα επειδή και για βοηθός του βοηθού του τάδε χρειάζεται κάποια προυπηρεσία ή γνώση εργαλείων. Άμα κοιτάξει κάποιος τις αγγελίες σε ιστοσελίδες όπως jobfind, indeed, κτλπ, ή από εφημερίδες, οι περισσότερες είναι τεχνικές δουλειές ή για αποθηκάριους/οδηγούς.

Αναθεματίζω την ώρα και τη στιγμή που πήγα στο ιεκ για ηχοληψία, ένα επάγγελμα που μόνο με μέσο βρίσκεις δουλειά και έχει φουλ ανταγωνισμό... έπρεπε να πήγαινα αρτοποιός/αρτοζαχαροπλάστης, συνέχεια ζητάνε σε φούρνους....

Δεν θα βρεις δουλειά έξω από το σπίτι σου ή ακόμα και στο σπίτι σου, αν δεν είσαι α) ικανός και β) τυχερός. Την δεδομένη στιγμή θα αναγκαστείς να ταξιδέψεις για δουλειά. Δεν είσαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα πρέπει να πάρει λεωφορείο για να πάει στην δουλειά του. Όλοι το κάναμε και το κάνουμε.

Όσο για την ηχοληψία που λες, είναι ο αδερφός μου ηχολήπτης και ξέρω πόσο δύσκολο είναι. Ήταν αρκετά τυχερός να βρει σταθερή καθημερινή δουλειά στον τομέα με τον βασικό μισθό και τα ένσημα του, ήταν επίσης αρκετά τυχερός να κάνει δίκτυο εκεί που σπούδαζε και το όνομα του συζητήθηκε με αποτέλεσμα να παίρνει προτάσεις από πολλά μέρη, αλλά δεν κάθεται καθόλου στο σπίτι. Τουλάχιστον 5 βράδια την εβδομάδα δουλεύει σε μαγαζιά, συναυλίες, πανηγύρια, ό,τι μπορείς να φανταστείς, για να βγάζει εξτραδάκια και να φαίνεται. Δεν είναι εύκολη δουλειά και δεν είναι για τον οποιονδήποτε, αλλά καμία δουλειά δεν είναι πραγματικά εύκολη, ούτε για τον οποιονδήποτε.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Μακάρι... ξέρω πως δε το αναφέρω όσο θα έπρεπε αλλά ναι, το εκτιμάω που είμαι νέος ακόμα, είναι ίσως η πιο παρηγορητική σκέψη στην όλη ιστορία, πως όσο σκ@τα και αν πάνε όλα, τουλάχιστον έχω το χρόνο να τα διορθώσω και μου δίνει κουράγιο αυτή η δυνατότητα αλλαγής παρ'όλο που τα όποια πιθανά σενάρια δεν έχουν και τόση ποικιλία με την άποψη του οτί με μία δουλειά των 500-600€ ε δε μπορείς και να κάνεις αλλαγή 180° στο τρόπο ζωής σου και από εσωστρεφής αντικοινωνικός χωρίς φίλους και κοπέλα, ξαφνικά να τα ανατρέψεις όλα, έχει ένα ορισμένο εύρος η αλλαγή αλλά και πάλι, πιστεύω πως μπορώ να κάνω ορισμένα πράματα (άλλα μακροπρόθεσμα, άλλα πιο άμεσα) για την βελτίωση της ποιότητας ζωής μου.

Λυπάμαι πολύ για τα 3 χρόνια, είμαι σίγουρος πως πλέον δεν τα βλέπεις ως 3 χαμένα χρόνια αλλά ως 3 χρόνια που σε έκαναν να εκτιμήσεις τη ζωή και να σου άλλαξαν/διαμόρφωσαν τον τρόπο σκέψη. Μακάρι στα 60 μου να κάνω όλα όσα ανέφερες.

Μπορείς και θα το κάνεις. Τα τρία χρόνια που πέρασα κάτω από το πάπλωμα μου έμαθαν το εξής. Δεν υπάρχουν φίλοι. Δεν υπάρχουν σχέσεις. Υπάρχει μόνο οικογένεια (για τους τυχερούς) κι εκεί ακόμα με πολλές πολλές υποσημειώσεις. Τα τρία χρόνια μου έμαθαν να μην εμπιστεύομαι κανένα πούστη. Αυτό ήταν δύσκολο μάθημα για εμένα κι εύχομαι να μην χρειαστεί κανείς να το μάθει όπως εγώ.

Είμαστε άρα καταδικασμένοι στη μοναξιά και στην έλλειψη συντροφικότητας;

Είμαστε καταδικασμένοι σε αυτό που ο κόσμος περιμένει από εμάς. Σε έναν αέναο κύκλο απαιτήσεων κι επιταγών. Αν λοξοδρομήσουμε, για όποιονδήποτε λόγο, θα βρεθούμε εκτός. Κι εκεί θα είμαστε μόνοι. Υπάρχει μόνο η ψευδαίσθηση συντροφικότητας μα πάντα όταν λειτουργούμε στα πλαίσια του συστήματος. Μην ξεχάσεις ποτέ αυτό το δύσκολο μάθημα. Όλες οι σχέσεις μας διέπονται από ένα ατελειώτο δούναι και λαβείν. Κι αυτά είναι όλα που μπορώ να σου πω αυτή η συζήτηση με γυρνάει πίσω σε μια κατάσταση απελπισίας και με τρώει. Σου εύχομαι καλή τύχη.

[aLiCat]

Μπορείς και θα το κάνεις. Τα τρία χρόνια που πέρασα κάτω από το πάπλωμα μου έμαθαν το εξής. Δεν υπάρχουν φίλοι. Δεν υπάρχουν σχέσεις. Υπάρχει μόνο οικογένεια (για τους τυχερούς) κι εκεί ακόμα με πολλές πολλές υποσημειώσεις. Τα τρία χρόνια μου έμαθαν να μην εμπιστεύομαι κανένα πούστη. Αυτό ήταν δύσκολο μάθημα για εμένα κι εύχομαι να μην χρειαστεί κανείς να το μάθει όπως εγώ.

Είμαστε άρα καταδικασμένοι στη μοναξιά και στην έλλειψη συντροφικότητας;

Είμαστε καταδικασμένοι σε αυτό που ο κόσμος περιμένει από εμάς. Σε έναν αέναο κύκλο απαιτήσεων κι επιταγών. Αν λοξοδρομήσουμε, για όποιονδήποτε λόγο, θα βρεθούμε εκτός. Κι εκεί θα είμαστε μόνοι. Υπάρχει μόνο η ψευδαίσθηση συντροφικότητας μα πάντα όταν λειτουργούμε στα πλαίσια του συστήματος. Μην ξεχάσεις ποτέ αυτό το δύσκολο μάθημα. Όλες οι σχέσεις μας διέπονται από ένα ατελειώτο δούναι και λαβείν. Κι αυτά είναι όλα που μπορώ να σου πω αυτή η συζήτηση με γυρνάει πίσω σε μια κατάσταση απελπισίας και με τρώει. Σου εύχομαι καλή τύχη.