Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Οι πληροφορίες, οι συμβουλές και γενικότερα το υλικό που δημοσιεύεται σε αυτή την ενότητα έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των αρχικών συγγραφέων στα πλαίσια της δημόσιας συζήτησης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν επιστημονική ιατρική πληροφόρηση. Το Phorum.com.gr δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές, ούτε φέρει ευθύνη για το υλικό που δημοσιεύεται εδώ ή σε άλλη ενότητα της κοινότητας, ή μεταφέρεται ως πληροφορία με τη χρήση προσωπικών μηνυμάτων, e-mail και άλλων τρόπων. Δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη για οποιαδήποτε τυχόν σωματική / ψυχική βλάβη λόγω εσφαλμένης πληροφόρησης. Συστήνουμε πάντοτε να συμβουλεύεστε γιατρό για θέματα υγείας.
Η ανάγνωση ή/και η συμμετοχή σας στην παρούσα ενότητα συνεπάγεται ότι συμφωνείτε και αποδέχεστε ανεπιφύλακτα τους παραπάνω όρους.
Οι πληροφορίες, οι συμβουλές και γενικότερα το υλικό που δημοσιεύεται σε αυτή την ενότητα έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των αρχικών συγγραφέων στα πλαίσια της δημόσιας συζήτησης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν επιστημονική ιατρική πληροφόρηση. Το Phorum.com.gr δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές, ούτε φέρει ευθύνη για το υλικό που δημοσιεύεται εδώ ή σε άλλη ενότητα της κοινότητας, ή μεταφέρεται ως πληροφορία με τη χρήση προσωπικών μηνυμάτων, e-mail και άλλων τρόπων. Δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη για οποιαδήποτε τυχόν σωματική / ψυχική βλάβη λόγω εσφαλμένης πληροφόρησης. Συστήνουμε πάντοτε να συμβουλεύεστε γιατρό για θέματα υγείας.
Η ανάγνωση ή/και η συμμετοχή σας στην παρούσα ενότητα συνεπάγεται ότι συμφωνείτε και αποδέχεστε ανεπιφύλακτα τους παραπάνω όρους.
Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Με αφορμή μια υπέροχη φωτο του Όττο, εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έχω χάσει την ικανότητα να αντλώ ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα μου άρεσαν πολύ έως με μάγευαν, πχ να απολαύσω ένα όμορφο τοπίο -είτε ως φυσική παρουσία είτε μέσω κάποιας εικόνας-κάποτε μπορεί να χανόμουν στην φύση και να ρουφούσα όλη την ομορφιά και την μαγεία της, τώρα, εκτός του οτι δεν έχω την υπομονή να καθίσω να το θαυμάσω, απολαύσω, αναγνωρίζω οτι κάτι είναι πολύ όμορφο αλλά δεν μπορώ να συγκινηθώ.Μάλιστα έχω πιάσει τον εαυτό μου κάπως θα έλεγα κυνικά να αναλύει εγκεφαλικά αυτό που βλέπει.
Με τρομάζει πολύ όλο αυτό. Και με απο-γοητεύει.
Κατάθλιψη?
Με τρομάζει πολύ όλο αυτό. Και με απο-γοητεύει.
Κατάθλιψη?
...δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι...
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Όχι απαραιτητα. Νομίζω απλά ότι πάει πακέτο με το γεγονός ότι μεγαλώνουμε.Σουβλίτσα έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:14Με αφορμή μια υπέροχη φωτο του Όττο, εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έχω χάσει την ικανότητα να αντλώ ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα μου άρεσαν πολύ έως με μάγευαν, πχ να απολαύσω ένα όμορφο τοπίο -είτε ως φυσική παρουσία είτε μέσω κάποιας εικόνας-κάποτε μπορεί να χανόμουν στην φύση και να ρουφούσα όλη την ομορφιά και την μαγεία της, τώρα, εκτός του οτι δεν έχω την υπομονή να καθίσω να το θαυμάσω, απολαύσω, αναγνωρίζω οτι κάτι είναι πολύ όμορφο αλλά δεν μπορώ να συγκινηθώ.Μάλιστα έχω πιάσει τον εαυτό μου κάπως θα έλεγα κυνικά να αναλύει εγκεφαλικά αυτό που βλέπει.
Με τρομάζει πολύ όλο αυτό. Και με απο-γοητεύει.
Κατάθλιψη?
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Ως έφηβος θαύμαζα τα άστρα. Μεγαλώνοντας αντιλήφθηκα πως είναι απλά μεγάλες διαστημικές σόμπες.
Ο αυξανόμενος κυνισμός είναι δείγμα αυξημένης ευφυίας. Πολλές φορές όμως για να αποκτηθεί περνάς από αρνητικές εμπειρίες πρώτα.
Και είναι η γεύση τους που παραμένει αυτή που κάνει την νεοαποκτηθείσα εξυπνάδα να φαντάζει πικρή.
Ο αυξανόμενος κυνισμός είναι δείγμα αυξημένης ευφυίας. Πολλές φορές όμως για να αποκτηθεί περνάς από αρνητικές εμπειρίες πρώτα.
Και είναι η γεύση τους που παραμένει αυτή που κάνει την νεοαποκτηθείσα εξυπνάδα να φαντάζει πικρή.
- Ζενίθεδρος
- Δημοσιεύσεις: 15493
- Εγγραφή: 27 Ιούλ 2018, 18:56
- Phorum.gr user: Ζενίθεδρος
- Επικοινωνία:
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Σουβλίτσα έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:14Με αφορμή μια υπέροχη φωτο του Όττο, εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έχω χάσει την ικανότητα να αντλώ ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα μου άρεσαν πολύ έως με μάγευαν, πχ να απολαύσω ένα όμορφο τοπίο -είτε ως φυσική παρουσία είτε μέσω κάποιας εικόνας-κάποτε μπορεί να χανόμουν στην φύση και να ρουφούσα όλη την ομορφιά και την μαγεία της, τώρα, εκτός του οτι δεν έχω την υπομονή να καθίσω να το θαυμάσω, απολαύσω, αναγνωρίζω οτι κάτι είναι πολύ όμορφο αλλά δεν μπορώ να συγκινηθώ.Μάλιστα έχω πιάσει τον εαυτό μου κάπως θα έλεγα κυνικά να αναλύει εγκεφαλικά αυτό που βλέπει.
Με τρομάζει πολύ όλο αυτό. Και με απο-γοητεύει.
Κατάθλιψη?

Ακόμα τούτη ή άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι, μέχρι να ρθεί ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι.
☦𓀢
☦𓀢
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Πφ και εγω το χω αυτο ειδικα απο τοτε που εκοψα το τσιγαρο.Προχτες που ηπια 3-4 λιτρα κρασι μου περασε.Οταν μεταβολισε το συκωτι το αλκοολ επανηλθε.
Philip Mortimer έγραψε: ↑14 Μαρ 2023, 22:40Όσον αφορά το 2019 προσωπικά ψήφισα τον Μητσοτάκη γιατί πίστεψα στο όραμα μη πολιτικά χρωματισμένου εκσυγχρονισμού που παρουσίασε.
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Μπηκε ο Χαοτικος μυριστηκε χρημα,κοψτε λασπη
Philip Mortimer έγραψε: ↑14 Μαρ 2023, 22:40Όσον αφορά το 2019 προσωπικά ψήφισα τον Μητσοτάκη γιατί πίστεψα στο όραμα μη πολιτικά χρωματισμένου εκσυγχρονισμού που παρουσίασε.
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
χαχα, αυτό μου θύμισε κάτι που έχει να κάνει με έναν Άγιο και την δική μου ανταπόκριση σε μια παρατήρησή του, άμα είμαι σε μουντ-και δε με πιάσει η βαρεμάρα/ανυπομονία να καθίσω να το γράψω ίσως το αναφέρω αργότερα ή άλλη στιγμή.1451 έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:20Ως έφηβος θαύμαζα τα άστρα. Μεγαλώνοντας αντιλήφθηκα πως είναι απλά μεγάλες διαστημικές σόμπες.
Ο αυξανόμενος κυνισμός είναι δείγμα αυξημένης ευφυίας. Πολλές φορές όμως για να αποκτηθεί περνάς από αρνητικές εμπειρίες πρώτα.
Και είναι η γεύση τους που παραμένει αυτή που κάνει την νεοαποκτηθείσα εξυπνάδα να φαντάζει πικρή.
Να, και αυτό το τελευταίο, έχει χαθεί η υπομονή για να κάνω κάτι ή να μπω στην διαδικασία να κάνω κάτι που πιθανώς να με ευχαριστούσε. Συν έναν ανεπτυγμένο εκνευρισμό.

...δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι...
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Δε νομίζω. Πιστεύω λίγο πολύ όλοι το παθαίνουμε αυτό ως ένα βαθμό. Πιστεύω, επίσης, ότι κάποια στιγμή (αν δε συμβαίνει ήδη) θα αντλείς ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα ενδεχομένως να σου ήταν αδιάφορα. Ή που απλά δεν είχες δώσει σημασία.Σουβλίτσα έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:14Με αφορμή μια υπέροχη φωτο του Όττο, εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έχω χάσει την ικανότητα να αντλώ ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα μου άρεσαν πολύ έως με μάγευαν, πχ να απολαύσω ένα όμορφο τοπίο -είτε ως φυσική παρουσία είτε μέσω κάποιας εικόνας-κάποτε μπορεί να χανόμουν στην φύση και να ρουφούσα όλη την ομορφιά και την μαγεία της, τώρα, εκτός του οτι δεν έχω την υπομονή να καθίσω να το θαυμάσω, απολαύσω, αναγνωρίζω οτι κάτι είναι πολύ όμορφο αλλά δεν μπορώ να συγκινηθώ.Μάλιστα έχω πιάσει τον εαυτό μου κάπως θα έλεγα κυνικά να αναλύει εγκεφαλικά αυτό που βλέπει.
Με τρομάζει πολύ όλο αυτό. Και με απο-γοητεύει.
Κατάθλιψη?
Πάντως το γεγονός ότι αναλύεις εγκεφαλικά αυτό που βλέπεις, εμένα προσωπικά μου δίνει την αίσθηση ότι έχεις ανέβει level.
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Όχι ρε βλαμμένο, Μια χαρά είναι όλα όσα είπες. Μια άλλη οπτική είναι. έτσι θα το δεις και να σκεφτίς πως αυτό είναι πλούτος εν τέλει. Ναι. Μπορείς να σταθείς και με διαφορετικό τρόπο απέναντι σε κάτι.Σουβλίτσα έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:14Με αφορμή μια υπέροχη φωτο του Όττο, εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έχω χάσει την ικανότητα να αντλώ ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα μου άρεσαν πολύ έως με μάγευαν, πχ να απολαύσω ένα όμορφο τοπίο -είτε ως φυσική παρουσία είτε μέσω κάποιας εικόνας-κάποτε μπορεί να χανόμουν στην φύση και να ρουφούσα όλη την ομορφιά και την μαγεία της, τώρα, εκτός του οτι δεν έχω την υπομονή να καθίσω να το θαυμάσω, απολαύσω, αναγνωρίζω οτι κάτι είναι πολύ όμορφο αλλά δεν μπορώ να συγκινηθώ.Μάλιστα έχω πιάσει τον εαυτό μου κάπως θα έλεγα κυνικά να αναλύει εγκεφαλικά αυτό που βλέπει.
Με τρομάζει πολύ όλο αυτό. Και με απο-γοητεύει.
Κατάθλιψη?
Αν θες περισσότερα, εγώ το βλέπω σαν πολυκαιρισμό του ερωτισμού. Όλα όσα περιέγραψες ερωτισμός είναι. Μια χαρά το δούλευες και κάπου θα σε πήγαινε (αυτή η στάση σου απέναντι σε αυτά που θαύμαζες). Δεν σε πήγαινε πουθενά και έβαλες στοπ. Αυτό που είναι μπροστά σου τώρα είναι απλά να τον ανανεώσεις.
Σαν σκουπίδια τυχαία χυμένα ο πιο όμορφος κόσμος.
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
double
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Σουβλίτσα την 29 Οκτ 2020, 23:37, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
...δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι...
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Δεν νομίζω οτι το γεγονός οτι μεγαλώνουμε από μόνο του είναι αναγκαία συνθήκη για να πάθουμε κάτι τέτοιο. Γνωρίζω ανθρώπους που δεν έχει μειωθεί το ενδιαφέρον τους για πολλά πράγματα, ίσα ίσα, ενώ σε ηλικία είναι αρκετά χρόνια μεγαλύτεροί μου. Εντάξει, δεν μπορεί να υποκρίνονται-τουλάχιστον όλοι-το "τρώγοντας σου έρχεται η όρεξη"Von Mackensen έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:19
Όχι απαραιτητα. Νομίζω απλά ότι πάει πακέτο με το γεγονός ότι μεγαλώνουμε.
...δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι...
- Κόκκορας
- Δημοσιεύσεις: 21187
- Εγγραφή: 03 Ιουν 2018, 17:20
- Phorum.gr user: Κόκορας
- Τοποθεσία: Συμβασιλεύουσα Πόλις
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
σουβλιτσα θα σου μιλησω επειδη ξερω πως εισαι συντονισμενη σε αυτην την συχνοτητα
χρειαζεται λιγο αγωνας(ξερεις για τι πραμα μιλαω),δεν ειναι οτι μεγαλωνουμε,ειναι οτι φθειρομαστε,οτι απομακρυνομαστε απο την Πηγη της χαρας και ζουμε ανεξαρτητα την ζωουλα μας.λιγο λιγο καλλιεργουμε τον εγωισμο μας...ενω εκμεταλλευονται και την αδυναμια μας οι αλλοι...
αυτο που για αλλους ειναι θεωρητικο ,για εμας ειναι τελειως χειροπιαστο
με αρχη μεση και τελος,με τροπο .
τα ξερεις,δεν χρειαζεται αναλυση.
χρειαζεται λιγο αγωνας(ξερεις για τι πραμα μιλαω),δεν ειναι οτι μεγαλωνουμε,ειναι οτι φθειρομαστε,οτι απομακρυνομαστε απο την Πηγη της χαρας και ζουμε ανεξαρτητα την ζωουλα μας.λιγο λιγο καλλιεργουμε τον εγωισμο μας...ενω εκμεταλλευονται και την αδυναμια μας οι αλλοι...
αυτο που για αλλους ειναι θεωρητικο ,για εμας ειναι τελειως χειροπιαστο
με αρχη μεση και τελος,με τροπο .
τα ξερεις,δεν χρειαζεται αναλυση.
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Nαι, αντλώ ευχαρίστηση από τα καυτεράPuma έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:33
Δε νομίζω. Πιστεύω λίγο πολύ όλοι το παθαίνουμε αυτό ως ένα βαθμό. Πιστεύω, επίσης, ότι κάποια στιγμή (αν δε συμβαίνει ήδη) θα αντλείς ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα ενδεχομένως να σου ήταν αδιάφορα. Ή που απλά δεν είχες δώσει σημασία.
Πάντως το γεγονός ότι αναλύεις εγκεφαλικά αυτό που βλέπεις, εμένα προσωπικά μου δίνει την αίσθηση ότι έχεις ανέβει level.


Αυτό δεν είναι όμως αίσθημα ευχαρίστησης!
Και γι αυτό που λέτε με το εγκεφαλικό και το λέβελ, να σας το πω έτσι, να το χέσω, τί να το κάνω? Εγώ θέλω πίσω την ομορφιά που έχασα

Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι, τί να πω?
Χαοτικέ, δεν κατάλαβα πράμα

...δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι...
- Gherschaagk
- Συντονίστρια
- Δημοσιεύσεις: 29767
- Εγγραφή: 04 Ιουν 2018, 05:51
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Αυτό που σου συμβαίνει λέγεται κόβιντ. Άλλοι είμαστε καλύτερα από σένα, άλλοι χειρότερα. Τον καθένα τον βρίσκει διαφορετικά.
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
Re: Αδυναμία αισθήματος ευχαρίστησης
Μέσα από μια μικρή ανάρτηση ούτε θεραπευτής δεν θα μπορούσε να βγάλει διάγνωση, πόσο μάλλον το καφενείο του πχόρουμ. Πάντως, αν είναι κατάθλιψη, όσο πιο γρήγορα το αντιληφθείς και το αντιμετωπίσεις τόσο το καλύτερο. Αυτό όμως δεν θα γίνει χωρίς την βοήθεια ειδικού.Σουβλίτσα έγραψε: ↑29 Οκτ 2020, 23:14Με αφορμή μια υπέροχη φωτο του Όττο, εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έχω χάσει την ικανότητα να αντλώ ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα μου άρεσαν πολύ έως με μάγευαν, πχ να απολαύσω ένα όμορφο τοπίο -είτε ως φυσική παρουσία είτε μέσω κάποιας εικόνας-κάποτε μπορεί να χανόμουν στην φύση και να ρουφούσα όλη την ομορφιά και την μαγεία της, τώρα, εκτός του οτι δεν έχω την υπομονή να καθίσω να το θαυμάσω, απολαύσω, αναγνωρίζω οτι κάτι είναι πολύ όμορφο αλλά δεν μπορώ να συγκινηθώ.Μάλιστα έχω πιάσει τον εαυτό μου κάπως θα έλεγα κυνικά να αναλύει εγκεφαλικά αυτό που βλέπει.
Με τρομάζει πολύ όλο αυτό. Και με απο-γοητεύει.
Κατάθλιψη?