Π.χ., για να σχηματίσουμε μια εικόνα του άμεσου περιβάλλοντος, το φως πέφτει στον κερατοειδή, διαθλάται και πέφτει στην κόρη, η οποία μεταβάλλοντας το μέγεθός της, ρυθμίζει πόσο φως θα περάσει, αυτό το φως πέφτει στα κύτταρα (κωνία και ραβδία) του αμφιβληστροειδή, αυτά μετατρέπουν το φωτεινό σήμα σε χημικό, το οποίο ταξιδεύει μέχρι το "αρμόδιο" τμήμα του εγκεφάλου (με πολύ μικρότερη ταχύτητα από της ηλεκτρικής ενέργειας και υπό όρους ως προς την ένταση του σήματος που δέχονται οι φωτοαισθητήρες), στο μεταξύ ενεργοποιώντας τις συνάψεις των ενδιάμεσων νεύρων που μεσολαβούν, μέχρι να φτάσει στον εγκέφαλο, κι εκεί (υποθέτω) ακολουθούν άλλες διαδικασίες σύγκρισης ώστε να "ταυτοποιηθεί" η εικόνα κτλ.
Στο μεταξύ, οι ενδιάμεσες κυτταρικές διεργασίες αποτελούνται από ιδιαίτερα περίπλοκες ενέργειες στο εσωτερικό των κυττάρων, ώστε να παράξουν την απαιτούμενη ενέργεια.
Κι όλα αυτά για μια εικόνα που καταγράφεται κι αξιολογείται στη συνείδησή μας, καθώς "σκανάρουμε" το περιβάλλον, μέσα σε εκατοστά του δευτερολέπτου.
Με τρελαίνει η μάταιη προσπάθεια να υπολογίσω πόσο κρατάει κάθε μια από τις διαδικασίες που ανέφερα.
Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι μιλάμε για πολύ μικρές αποστάσεις (αν κι όχι τόσο μικρές συνολικά), αλλά και πάλι...
Υπάρχει κάποια πηγή που να αναφέρει τέτοιους χρόνους στα διάφορα όργανα;
