Τα εννιά παιδάκια

[Σέλευκας]

Να κρατήσεις τα ουρα σου, σημαίνει να τα κρατήσεις στην χούφτα. Φυσικά και γίνεται. Εάν η ερώτηση αφορούσε την ακρατια, τότε το ρήμα θα ηταν "συγκρατήσεις".

μπορεί να έλεγε συγκρατήσεις αλλά σίγουρα το ρήμα κρατάω χρησιμοποιείται και ως συγκρατώ.
π.χ κράτα γερά μην τους αφήσεις να περάσουν
κανεις δεν θα έλεγε συγκράτα γερά

Το να κράτα γερά, σημαίνει αντέχω, και προέρχεται από το να κρατάς μια τοποθεσία υπο την κατοχή σου. Το συγκρατώ αναφέρεται συνήθως σε υγρα, ή τέλος πάντων κάτι που φεύγει από μονο του.

οκ μπορεί να είναι καμιά αθηνεζιά που δεν την ξέρω όπως η λεμονίτα. Στην κανονική ελληνική το κρατάω έχει την εκδοχή 6 που λέει το λεξικό της κοινής νεοελληνικής

www.greek-language.gr
Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
Αναζήτηση για: κρατάω
1 εγγραφή
κρατώ [krató] & -άω, -ιέμαι Ρ10.11 & -ούμαι Ρ10.9β : 1α. έχω κτ. μέσα στο χέρι μου, με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μπορεί να πέσει ή να φύγει: Kρατούσε γερά το σκοινί. Tον κρατούσε από το μανίκι. Kρατάει το παιδί από το χέρι / στην αγκαλιά. Περπατούσαν κρατημένοι χεράκι χεράκι. Kράτη σέ μου λίγο την τσάντα! ΦΡ κρατάει τον πάπα* από τα γένια. ΠAΡ Όπου ακούς πολλά κεράσια* κράτα και μικρό καλάθι. || Kρατηθείτε καλά!, για να μην πέσετε. Πρόσεξε, κρατάει μαχαίρι. β. έχω κτ. επάνω μου ή κουβαλώ κτ. μαζί μου: Δεν ~ μαζί μου χρήματα. Kρατάς την ταυτότητά σου; 2α. για κτ. που έχω στην κατοχή μου, κυρίως για χρήση ή για εκμετάλλευση: Kρατάνε μεγάλο σπίτι. Kρατάει έγγραφα ενοχοποιητικά γι΄ αυτόν. (έκφρ.) τον κρατά, έχει στοιχεία εναντίον του· ΣYN έκφρ. τον έχει στο χέρι. || για συγκεκριμένες ευθύνες τις οποίες αναλαμβάνω: Ποιος θα κρατήσει τώρα την επιχείρηση; Aυτή κρατάει το νοικοκυριό. β. για κτ. το οποίο συστηματικά και τακτικά καταγράφω, καταρτίζω, υπολογίζω και ενημερώνω: ~ πρακτικά / ημερολόγιο. ~ λογαριασμό. ~ τα βιβλία, ενν. τα λογιστικά. (έκφρ.) ~ κπ. ενήμερο*. 3α. αναλαμβάνω να προσέχω και να φροντίζω κπ. ή κτ.: Ποιος κρατάει τα παιδιά όσο λείπεις; Kράτησέ μου το πορτοφόλι μέχρι να γυρίσω. ΦΡ κρατάω τσίλιες*. β. διατηρώ, φυλάγω: Kρατάει όλα τα γράμματα που παίρνει. Tι τα κρατάς τόσα λεφτά και δε δίνεις κάτι και στα παιδιά σου; || προφυλάσσω κτ. από την αλλοίωση, την εξαφάνιση ή την καταστροφή: Aποφασίσαμε να κρατήσουμε το πατρικό μας σπίτι. Tο κρέας δε θα κρατήσει έξω από το ψυγείο. ΦΡ ~ πισινή*. γ. αναλαμβάνω να εξασφαλίσω κτ., κλείνω3β: Θα σου κρατήσω θέση. Kράτησέ μου ένα τραπέζι στο εστιατόριο. Είναι κρατημένες αυτές οι θέσεις. δ. (με αφηρ. ουσ.) είμαι συνεπής με κτ., το τηρώ: ~ το μυστικό. ~ το λόγο / τις υποσχέσεις / τον όρκο μου. (έκφρ.) ~ τα προσχήματα*. ΦΡ ~ τη θέση* μου. ~ χαρακτήρα*. 4. διατηρώ κτ. στην αρχική του ή σε ορισμένη θέση ή κατάσταση: Kράτησε τα παιδιά μακριά από τη φωτιά. Πρέπει να κρατήσουμε τη φωτιά αναμμένη. Kρατά σταθερή ταχύτητα. H φωτιά κρατάει μακριά τους λύκους. Θα σε κρατήσουμε (στη θέση σου), δε θα απολυθείς. Mη με κρατάς σε αγωνία! Προσπάθησε μάταια να κρατήσει την προσοχή μας. (έκφρ.) ~ μακριά* κπ. / κτ. || Kρατάει πολύ ωραία το κεφάλι της / το σώμα της, έχει πολύ ωραία στάση. (έκφρ.) κρατιέται (καλά), σε σχέση με την ηλικία του, είναι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. || Προσπαθούμε να κρατήσουμε τα παλιά έθιμα. Kρατάμε την παράδοση του κυριακάτικου οικογενειακού τραπεζιού. 5α. στερώ από κπ. τη δυνατότητα να κινηθεί ελεύθερα, επιβάλλοντας σε αυτόν περιοριστικά μέτρα: Συνελήφθη και κρατείται στις φυλακές. Kρατήθηκαν όλοι οι ύποπτοι. || (επέκτ.): Tι τον κρατάνε στο νοσοκομείο τόσες μέρες; Mη με κρατάς άλλο, πρέπει να φύγω. Tίποτα δε με κρατάει σ΄ αυτόν τον τόπο. β. παρακινώ κπ. ή του δίνω τη δυνατότητα να παραμείνει κάπου: Tον κράτησαν για φαγητό. 6. συγκρατώ: α. Tο φράγμα δεν μπόρεσε να κρατήσει τα νερά. Δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου. Δεν μπορώ να κρατήσω τίποτα στη μνήμη μου. (έκφρ.) το κράτησε το παιδί, δεν έκανε έκτρωση. || για συναισθήματα: Δεν μπορεί να κρατήσει την ψυχραιμία του / τα νεύ ρα του. (έκφρ.) ~ κτ. μέσα μου, δεν εκδηλώνω τη στενοχώρια, την οργή, το μίσος κτλ. που έχω στην καρδιά μου. ~ κακία* σε κπ. ~ πόζα* / μούτρα* σε κπ. ~ / βαστώ την κοιλιά* μου από τα γέλια. ΦΡ δεν κρατά τη γλώσσα* του. ~ τα μπόσικα*. β. Aυτό το σκοινί δεν κρατάει. Ο πάγος είναι λεπτός και δε θα μας κρατήσει. || (παθ.): Mόλις και μετά βίας κρατήθηκα να μην τον βρίσω. Δεν κρατιόταν από τη χαρά του. Δεν μπορώ να κρατηθώ, πρέπει να βρω τουαλέτα. Kρατήθηκα για να μη γελάσω. Kρατήθηκα και δεν είπα τίποτα. (έκφρ.) δεν κρατιέμαι, για μεγάλη ανυπομονησία. 7. δείχνω αντοχή σε μια δοκιμασία: Οι πολιορκημένοι κράτησαν δύο χρόνια. Mόνο η ελπίδα με κρατούσε όρθιο. Kράτησε καλά στην κρίση / στη συμφορά. 8. για να δηλώσει διάρκεια και συνέχεια για κτ. που συνεχίζεται: Θα κρατήσει άραγε αυτός ο ωραίος καιρός; Ο χωρισμός τους κράτησε δέκα χρόνια. Πόσο κρατάει αυτή η μπαταρία; Tο έργο κρατάει δύο ώρες και δέκα λεπτά. ΦΡ και ο χορός* καλά κρατεί. 9. για να δηλώσει καταγωγή: Kρατάει από μεγάλη / από βασιλική οικογένεια. ΦΡ (δεν ξέρω) από πού κρατάει / βαστάει η σκούφια* του.
[αρχ. κρατῶ `κυριαρχώ, παίρνω στην κατοχή μου, διατηρώ΄, ελνστ. σημ.: `πιάνω, κρατώ στο χέρι, φυλακίζω΄]

© 2006 - 2008 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας Δικαίωμα Πνευματικής Ιδιοκτησίας | Όροι Χρήσης
Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ΕΠ Κοινωνία της Πληροφορίας Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το έργο "Πύλη για την ελληνική γλώσσα και τη γλωσσική εκπαίδευση" έχει ενταχθεί στο Ε.Π. Κοινωνία της Πληροφορίας,
συγχρηματοδοτείται από την Ε.E. και υλοποιείται από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

[Σέλευκας]

Τελος πάντων. Δεν ξέρω σε ποια περιοχή (αν υπάρχει) δεν μπορείς να πεις δεν μπόρεσα να κρατήσω τα δακρυά μου και πρέπει να πεις δεν μπόρεσα να τα συγκρατήσω. Προφανώς αν πω το πρώτο θα καταλάβουν οτι πρέπει να τα κρατήσω σε μπουκάλι. Ισως τελικά δεν είναι εξυπνάδα αλλά άλλο θέμα που έχει να κάνει με την γλωσσολογία.

[Ζενίθεδρος]

Από το να αντιγραφοεισάγεις ολο το λεξικο, μπορείς απλά να σκεφτείς τι σημαίνει το συν μπροστά στο συγκρατώ. Σημαινει οτι κρατάς ολη την ποσότητα ή όλη την ομάδα μαζι. Συγκρατω ένα πλήθος ανθρώπων ή ζώων ειναι κατι διαφορετικο απο το κρατάς το ιδιο πλήθος. Το ίδιο ισχύει και για τα ούρα και για τα υγρά γενικά. Μπορείς να κρατήσεις ένα υγρό σε ένα δοχείο, αλλα το ιδιο το υγρό συγκρατείται απο τα τοιχώματα του δοχείου ή απο τις χούφτες σου.

[Χαοτικός]

Τα φλόκια;

[klg]

Δεν είναι. Κι αυτό θέλω να εξάγω από δω.

Γιατί δεν είναι;

Ακούμε.

Λοιπόν είναι ερώτηση γι παιδιά του δημοτικού. Παρατηρείται το φαινόμενο τα παιδιά να μην μπορούν να αποφασίσουν αν προκειται για τα δάχτυλα του χεριού μόνο ή και για του ποδιού μαζί.
Η άσκηση είναι βεβαίως στα πλαίσια εκμάθησης του πολλαπλασιασμού, όπως η προηγούμενη που είχα βάλει για τις μπάρες ήταν στα πλαίσια της εκμάθησης του κοινού πολλαπλασίου.


Πάλι λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ελλιπή τρόπο εκπαίδευσης και εν τέλει λάθος μεθοδικότητα ή και τρόπο σκέψης για τα παιδιά. Στο συγκεκριμένο εδώ έχουμε να κάνουμε με αυτοματοποιημένη πλέον λειτουργία μέσα μας (που αποτελεί και νοοτροπία) να πρέπει να απαντήσουμε στενά και αυστηρά με μία μόνο λέξη. Να είναι ένα το αποτέλεσμα. Και τελικά γίνεται παιχνίδι τύχης. αν αυτό που ξεχωρίζεις στο μυαλό σου και επιλέγεις να απαντήσεις θα είναι αυτό που θα έπρεπε να εννοήσεις.
Θα ρωτήσεις ίσως. Είναι ένας τρόπος. "Του χεριού μόνο ή συνολικά;" μα αυτό το κάνεις όταν είσαι τετατέτ. Μιλάμε για χαρτί και για γραπτή άσκηση.

Αυτή που προτείνω εγώ στα παιδιά είναι να γράψουν "Ενενήντα. Σας ενημερώνω ότι σκέφτηκα και τον αριθμό 180 αφού η ερώτηση δεν είναι ξεκάθαρη για μένα. Θεωρώ ότι αναφέρεται στα δάχτυλα μόνο του χεριού γιατί συνήθως αυτά χρησιμοποιούμε"

Κι αυτό είναι τρόπος σκέψης. Που αν καλλιεργηθεί έτσι πολυδιάστατα μπορεί ο πιο έξυπνος μαθητής να απαντήσει και τον αριθμό μηδέν συμπληρώνοντας με λόγια αυτό που είπε ο Ζενίθ. Κανένα παιδί δεν έχει κανένα δάχτυλο μα ζί με κάποιο άλλο παιδί.


Το νόημα του νήματος; Η εκπαίδευση δεν καλλιεργεί τα μυαλά των παιδιών. Μηχανάκια πάει να τα κάνει χωρίς πραγματικά εφόδια και δυνατότητες.

Εντάξει, είπα ότι είναι μια λογική απάντηση, όχι η _σωστή_ απάντηση. Όσο μεγαλώνεις σου διδάσκουν έναν ορθολογικό/αναλυτικό τρόπο σκέψης, στην ουσία σου δείχνουν πώς το πιο σημαντικό είναι να τεκμηριώσεις την απάντησή σου. Εαν ένα παιδάκι υπολογίσει το αποτέλεσμα με την παραδοχή ότι μιλάμε για δάχτυλα του χεριού μόνο, το αποτέλεσμα αυτό είναι εξίσου λογικό και έγκυρο. Τo wording της ερώτησης είναι ambiguous, οπότε η ουσία είναι να ξεκινήσεις από μια παραδοχή και να κάνεις σωστά τον πολλαπλασιασμό.

[Χαοτικός]

Γιατί δεν είναι;

Ακούμε.

Λοιπόν είναι ερώτηση γι παιδιά του δημοτικού. Παρατηρείται το φαινόμενο τα παιδιά να μην μπορούν να αποφασίσουν αν προκειται για τα δάχτυλα του χεριού μόνο ή και για του ποδιού μαζί.
Η άσκηση είναι βεβαίως στα πλαίσια εκμάθησης του πολλαπλασιασμού, όπως η προηγούμενη που είχα βάλει για τις μπάρες ήταν στα πλαίσια της εκμάθησης του κοινού πολλαπλασίου.


Πάλι λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ελλιπή τρόπο εκπαίδευσης και εν τέλει λάθος μεθοδικότητα ή και τρόπο σκέψης για τα παιδιά. Στο συγκεκριμένο εδώ έχουμε να κάνουμε με αυτοματοποιημένη πλέον λειτουργία μέσα μας (που αποτελεί και νοοτροπία) να πρέπει να απαντήσουμε στενά και αυστηρά με μία μόνο λέξη. Να είναι ένα το αποτέλεσμα. Και τελικά γίνεται παιχνίδι τύχης. αν αυτό που ξεχωρίζεις στο μυαλό σου και επιλέγεις να απαντήσεις θα είναι αυτό που θα έπρεπε να εννοήσεις.
Θα ρωτήσεις ίσως. Είναι ένας τρόπος. "Του χεριού μόνο ή συνολικά;" μα αυτό το κάνεις όταν είσαι τετατέτ. Μιλάμε για χαρτί και για γραπτή άσκηση.

Αυτή που προτείνω εγώ στα παιδιά είναι να γράψουν "Ενενήντα. Σας ενημερώνω ότι σκέφτηκα και τον αριθμό 180 αφού η ερώτηση δεν είναι ξεκάθαρη για μένα. Θεωρώ ότι αναφέρεται στα δάχτυλα μόνο του χεριού γιατί συνήθως αυτά χρησιμοποιούμε"

Κι αυτό είναι τρόπος σκέψης. Που αν καλλιεργηθεί έτσι πολυδιάστατα μπορεί ο πιο έξυπνος μαθητής να απαντήσει και τον αριθμό μηδέν συμπληρώνοντας με λόγια αυτό που είπε ο Ζενίθ. Κανένα παιδί δεν έχει κανένα δάχτυλο μα ζί με κάποιο άλλο παιδί.


Το νόημα του νήματος; Η εκπαίδευση δεν καλλιεργεί τα μυαλά των παιδιών. Μηχανάκια πάει να τα κάνει χωρίς πραγματικά εφόδια και δυνατότητες.

Εντάξει, είπα ότι είναι μια λογική απάντηση, όχι η _σωστή_ απάντηση. Όσο μεγαλώνεις σου διδάσκουν έναν ορθολογικό/αναλυτικό τρόπο σκέψης, στην ουσία σου δείχνουν πώς το πιο σημαντικό είναι να τεκμηριώσεις την απάντησή σου. Εαν ένα παιδάκι υπολογίσει το αποτέλεσμα με την παραδοχή ότι μιλάμε για δάχτυλα του χεριού μόνο, το αποτέλεσμα αυτό είναι εξίσου λογικό και έγκυρο. Τo wording της ερώτησης είναι ambiguous, οπότε η ουσία είναι να ξεκινήσεις από μια παραδοχή και να κάνεις σωστά τον πολλαπλασιασμό.

Αυτό πρέπει να μπει ουσιωδώς στα μυαλά των παιδιών. να δοθεί έμφαση στο να αναζητούν το νόημα και όχι το να ευστοχούν σε μια απάντηση την οποία κιόλας μπορεί να μην ξέρουν και τι σημαίνει.

Να έχει και τ' αρχίδια ο δάσκαλος άμα ακούσει καμιά απάντηση σαν αυτή του Ζενίθ να πει στο παιδί ότι έχει δίκιο κι ότι απάντησε σωστά.

[Πάνας]

Λοιπόν είναι ερώτηση γι παιδιά του δημοτικού. Παρατηρείται το φαινόμενο τα παιδιά να μην μπορούν να αποφασίσουν αν προκειται για τα δάχτυλα του χεριού μόνο ή και για του ποδιού μαζί.
"Του χεριού μόνο ή συνολικά;" μα αυτό το κάνεις όταν είσαι τετατέτ. Μιλάμε για χαρτί και για γραπτή άσκηση.

Ο Λεγεών που είχε το ίδιο δίλημμα με τα παιδιά του δημοτικού τι να υποθέσουμε, ότι έχει τον τρόπο σκέψης παιδιού δημοτικού ή ότι δεν δέχτηκε σωστή εκπαίδευση;

[sys3x]

Λοιπόν είναι ερώτηση γι παιδιά του δημοτικού. Παρατηρείται το φαινόμενο τα παιδιά να μην μπορούν να αποφασίσουν αν προκειται για τα δάχτυλα του χεριού μόνο ή και για του ποδιού μαζί.
Η άσκηση είναι βεβαίως στα πλαίσια εκμάθησης του πολλαπλασιασμού, όπως η προηγούμενη που είχα βάλει για τις μπάρες ήταν στα πλαίσια της εκμάθησης του κοινού πολλαπλασίου.


Πάλι λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ελλιπή τρόπο εκπαίδευσης και εν τέλει λάθος μεθοδικότητα ή και τρόπο σκέψης για τα παιδιά. Στο συγκεκριμένο εδώ έχουμε να κάνουμε με αυτοματοποιημένη πλέον λειτουργία μέσα μας (που αποτελεί και νοοτροπία) να πρέπει να απαντήσουμε στενά και αυστηρά με μία μόνο λέξη. Να είναι ένα το αποτέλεσμα. Και τελικά γίνεται παιχνίδι τύχης. αν αυτό που ξεχωρίζεις στο μυαλό σου και επιλέγεις να απαντήσεις θα είναι αυτό που θα έπρεπε να εννοήσεις.
Θα ρωτήσεις ίσως. Είναι ένας τρόπος. "Του χεριού μόνο ή συνολικά;" μα αυτό το κάνεις όταν είσαι τετατέτ. Μιλάμε για χαρτί και για γραπτή άσκηση.

Αυτή που προτείνω εγώ στα παιδιά είναι να γράψουν "Ενενήντα. Σας ενημερώνω ότι σκέφτηκα και τον αριθμό 180 αφού η ερώτηση δεν είναι ξεκάθαρη για μένα. Θεωρώ ότι αναφέρεται στα δάχτυλα μόνο του χεριού γιατί συνήθως αυτά χρησιμοποιούμε"

Κι αυτό είναι τρόπος σκέψης. Που αν καλλιεργηθεί έτσι πολυδιάστατα μπορεί ο πιο έξυπνος μαθητής να απαντήσει και τον αριθμό μηδέν συμπληρώνοντας με λόγια αυτό που είπε ο Ζενίθ. Κανένα παιδί δεν έχει κανένα δάχτυλο μα ζί με κάποιο άλλο παιδί.


Το νόημα του νήματος; Η εκπαίδευση δεν καλλιεργεί τα μυαλά των παιδιών. Μηχανάκια πάει να τα κάνει χωρίς πραγματικά εφόδια και δυνατότητες.

Εντάξει, είπα ότι είναι μια λογική απάντηση, όχι η _σωστή_ απάντηση. Όσο μεγαλώνεις σου διδάσκουν έναν ορθολογικό/αναλυτικό τρόπο σκέψης, στην ουσία σου δείχνουν πώς το πιο σημαντικό είναι να τεκμηριώσεις την απάντησή σου. Εαν ένα παιδάκι υπολογίσει το αποτέλεσμα με την παραδοχή ότι μιλάμε για δάχτυλα του χεριού μόνο, το αποτέλεσμα αυτό είναι εξίσου λογικό και έγκυρο. Τo wording της ερώτησης είναι ambiguous, οπότε η ουσία είναι να ξεκινήσεις από μια παραδοχή και να κάνεις σωστά τον πολλαπλασιασμό.

Αυτό πρέπει να μπει ουσιωδώς στα μυαλά των παιδιών. να δοθεί έμφαση στο να αναζητούν το νόημα και όχι το να ευστοχούν σε μια απάντηση την οποία κιόλας μπορεί να μην ξέρουν και τι σημαίνει.

Να έχει και τ' αρχίδια ο δάσκαλος άμα ακούσει καμιά απάντηση σαν αυτή του Ζενίθ να πει στο παιδί ότι έχει δίκιο κι ότι απάντησε σωστά.

Άρα η ερώτηση σαν ερώτηση είναι 8 χαρές, το πρόβλημα σου είναι ότι είναι για γραπτές εξετάσεις.
Καλά ναι, δεν είναι αυτό το πρόβλημα σου αλλά λέμε τώρα.

[Χαοτικός]

Άρα η ερώτηση σαν ερώτηση είναι 8 χαρές, το πρόβλημα σου είναι ότι είναι για γραπτές εξετάσεις.
Καλά ναι, δεν είναι αυτό το πρόβλημα σου αλλά λέμε τώρα.

Λοιπόν είναι ερώτηση γι παιδιά του δημοτικού. Παρατηρείται το φαινόμενο τα παιδιά να μην μπορούν να αποφασίσουν αν προκειται για τα δάχτυλα του χεριού μόνο ή και για του ποδιού μαζί.
"Του χεριού μόνο ή συνολικά;" μα αυτό το κάνεις όταν είσαι τετατέτ. Μιλάμε για χαρτί και για γραπτή άσκηση.

Ο Λεγεών που είχε το ίδιο δίλημμα με τα παιδιά του δημοτικού τι να υποθέσουμε, ότι έχει τον τρόπο σκέψης παιδιού δημοτικού ή ότι δεν δέχτηκε σωστή εκπαίδευση;

Θεώρησε ότι έχουμε την δυνατότητα της διευκρίνησης αν τη ζητήσουμε. Με βοήθησε να το στήσω καλύτερα. Πρόσθεσα τον αποκλεισμό της δυνατότητας. ερώτησης και το έθεσα σε επίπεδο γραπτής εξέτασης.
Γιατί αυτό ακριβώς ήταν το επίπεδο που άρχισα να ασχολούμαι με το πρόβλημα. Η μικρή μου έκανε ακριβώς την ίδια ερώτηση.
θα μπορούσε να παίζει το γεγονός ότι καθολικά εννοείται πως ρωτάμε μόνο για τα χέρια. Οπότε θα ήταν αδυναμία της μικρής που δεν είναι συντονισμένη με την πλειοψηφία. Το θέμα όμως είναι ότι ρώτησε. και άρα έθεσε έναν παράγοντα που προφανώς αγνοεί η πλειοψηφία. Ότι με μπερδεύει που αναφέρονται δάκτυλα και το γεγονός ότι κι αυτά στα πόδια δάχτυλα λέγονται με μπλοκάρει από το να απαντήσω 90. Δεν θα πρέπει να δείξει ότι ξέρει και τις δύο περιπτώσεις.

Πριν κοιμηθούν τους είπα και την θέση του Ζενίθ. Ότι είναι επίσης σωστό το μηδέν ως απάντηση. Επειδή περιέχεται η λέξη "μαζί" έτσι όπως είναι τοποθετημένη.

Το νόημα είναι, να μη σκέφτεται το παιδί μονοδιάστατα αλλά μιγαδικά. Της είπα να πει στη δασκάλα της ότι θεωρεί έγκυρο το 90 και ότι διαισθάνεται πως είναι προτιμητέο από το 180 (το οποίο το έχει υπόψιν της) αφού συνήθως όταν μιλάμε για δάκτυλα τα συνδέουμε με μετρήσεις και άρα αναφερόμαστε μόνο στα χέρια. Εν τούτοις (να το πει έτσι ) είναι σωστό και το μηδέν για το λόγο του ότι κανένα παιδί δεν έχει ούτε ένα δάκτυλο μαζί με κάποιο άλλο παιδί. Τα εννιά παιδιά έχουν το καθένα τα δικά τους δέκα δάκτυλα. θα έπρεπε η ερώτηση να είναι (να το πει κι αυτό. Να μαθαίνουν τα παιδιά να κρίνουν και να διορθώνουν)
"Πόσα είναι συνολικά τα δάκτυλα εννέα παιδιών;"



Για την Εθνική μας παιδεία ρε!

[Λίνο Βεντούρα]

Δεν είναι. Κι αυτό θέλω να εξάγω από δω.

Γιατί δεν είναι;

Ακούμε.

"Ενενήντα. Σας ενημερώνω ότι σκέφτηκα και τον αριθμό 180 αφού η ερώτηση δεν είναι ξεκάθαρη για μένα. Θεωρώ ότι αναφέρεται στα δάχτυλα μόνο του χεριού γιατί συνήθως αυτά χρησιμοποιούμε"

Τι ηλίθια λογική είναι αυτή;

[the comet the course the tail]

Γιατί δεν είναι;

Ακούμε.

"Ενενήντα. Σας ενημερώνω ότι σκέφτηκα και τον αριθμό 180 αφού η ερώτηση δεν είναι ξεκάθαρη για μένα. Θεωρώ ότι αναφέρεται στα δάχτυλα μόνο του χεριού γιατί συνήθως αυτά χρησιμοποιούμε"

Τι ηλίθια λογική είναι αυτή;

[Ασέβαστος]

Το νόημα του νήματος; Η εκπαίδευση δεν καλλιεργεί τα μυαλά των παιδιών. Μηχανάκια πάει να τα κάνει χωρίς πραγματικά εφόδια και δυνατότητες.

ισχυει.

[Hector Buas]

...
Αυτή που προτείνω εγώ στα παιδιά είναι να γράψουν "Ενενήντα. Σας ενημερώνω ότι σκέφτηκα και τον αριθμό 180 αφού η ερώτηση δεν είναι ξεκάθαρη για μένα. Θεωρώ ότι αναφέρεται στα δάχτυλα μόνο του χεριού γιατί συνήθως αυτά χρησιμοποιούμε"
...

Αφού δεν το έχεις με τα μαθηματικά του δημοτικού, τι το παλεύεις?

[Πάνας]

Θεώρησε ότι έχουμε την δυνατότητα της

SpoilerShow

διευκρίνησης αν τη ζητήσουμε. Με βοήθησε να το στήσω καλύτερα. Πρόσθεσα τον αποκλεισμό της δυνατότητας. ερώτησης και το έθεσα σε επίπεδο γραπτής εξέτασης.
Γιατί αυτό ακριβώς ήταν το επίπεδο που άρχισα να ασχολούμαι με το πρόβλημα. Η μικρή μου έκανε ακριβώς την ίδια ερώτηση.
θα μπορούσε να παίζει το γεγονός ότι καθολικά εννοείται πως ρωτάμε μόνο για τα χέρια. Οπότε θα ήταν αδυναμία της μικρής που δεν είναι συντονισμένη με την πλειοψηφία. Το θέμα όμως είναι ότι ρώτησε. και άρα έθεσε έναν παράγοντα που προφανώς αγνοεί η πλειοψηφία. Ότι με μπερδεύει που αναφέρονται δάκτυλα και το γεγονός ότι κι αυτά στα πόδια δάχτυλα λέγονται με μπλοκάρει από το να απαντήσω 90. Δεν θα πρέπει να δείξει ότι ξέρει και τις δύο περιπτώσεις.

Πριν κοιμηθούν τους είπα και την θέση του Ζενίθ. Ότι είναι επίσης σωστό το μηδέν ως απάντηση. Επειδή περιέχεται η λέξη "μαζί" έτσι όπως είναι τοποθετημένη.

Το νόημα είναι, να μη σκέφτεται το παιδί μονοδιάστατα αλλά μιγαδικά. Της είπα να πει στη δασκάλα της ότι θεωρεί έγκυρο το 90 και ότι διαισθάνεται πως είναι προτιμητέο από το 180 (το οποίο το έχει υπόψιν της) αφού συνήθως όταν μιλάμε για δάκτυλα τα συνδέουμε με μετρήσεις και άρα αναφερόμαστε μόνο στα χέρια. Εν τούτοις (να το πει έτσι ) είναι σωστό και το μηδέν για το λόγο του ότι κανένα παιδί δεν έχει ούτε ένα δάκτυλο μαζί με κάποιο άλλο παιδί. Τα εννιά παιδιά έχουν το καθένα τα δικά τους δέκα δάκτυλα. θα έπρεπε η ερώτηση να είναι (να το πει κι αυτό. Να μαθαίνουν τα παιδιά να κρίνουν και να διορθώνουν)
"Πόσα είναι συνολικά τα δάκτυλα εννέα παιδιών;"

Για την Εθνική μας παιδεία ρε!

Σίγουρα ρε για την παιδεία ή έχεις βάλει στο μάτι την δασκάλα και θες να την εντυπωσιάσει η μικρή και όταν πας από το σχολείο να ρωτήσεις πως τα πάει να πιάσετε κουβέντα;

[sys3x]

Θεώρησε ότι έχουμε την δυνατότητα της

SpoilerShow

διευκρίνησης αν τη ζητήσουμε. Με βοήθησε να το στήσω καλύτερα. Πρόσθεσα τον αποκλεισμό της δυνατότητας. ερώτησης και το έθεσα σε επίπεδο γραπτής εξέτασης.
Γιατί αυτό ακριβώς ήταν το επίπεδο που άρχισα να ασχολούμαι με το πρόβλημα. Η μικρή μου έκανε ακριβώς την ίδια ερώτηση.
θα μπορούσε να παίζει το γεγονός ότι καθολικά εννοείται πως ρωτάμε μόνο για τα χέρια. Οπότε θα ήταν αδυναμία της μικρής που δεν είναι συντονισμένη με την πλειοψηφία. Το θέμα όμως είναι ότι ρώτησε. και άρα έθεσε έναν παράγοντα που προφανώς αγνοεί η πλειοψηφία. Ότι με μπερδεύει που αναφέρονται δάκτυλα και το γεγονός ότι κι αυτά στα πόδια δάχτυλα λέγονται με μπλοκάρει από το να απαντήσω 90. Δεν θα πρέπει να δείξει ότι ξέρει και τις δύο περιπτώσεις.

Πριν κοιμηθούν τους είπα και την θέση του Ζενίθ. Ότι είναι επίσης σωστό το μηδέν ως απάντηση. Επειδή περιέχεται η λέξη "μαζί" έτσι όπως είναι τοποθετημένη.

Το νόημα είναι, να μη σκέφτεται το παιδί μονοδιάστατα αλλά μιγαδικά. Της είπα να πει στη δασκάλα της ότι θεωρεί έγκυρο το 90 και ότι διαισθάνεται πως είναι προτιμητέο από το 180 (το οποίο το έχει υπόψιν της) αφού συνήθως όταν μιλάμε για δάκτυλα τα συνδέουμε με μετρήσεις και άρα αναφερόμαστε μόνο στα χέρια. Εν τούτοις (να το πει έτσι ) είναι σωστό και το μηδέν για το λόγο του ότι κανένα παιδί δεν έχει ούτε ένα δάκτυλο μαζί με κάποιο άλλο παιδί. Τα εννιά παιδιά έχουν το καθένα τα δικά τους δέκα δάκτυλα. θα έπρεπε η ερώτηση να είναι (να το πει κι αυτό. Να μαθαίνουν τα παιδιά να κρίνουν και να διορθώνουν)
"Πόσα είναι συνολικά τα δάκτυλα εννέα παιδιών;"

Για την Εθνική μας παιδεία ρε!

Σίγουρα ρε για την παιδεία ή έχεις βάλει στο μάτι την δασκάλα και θες να την εντυπωσιάσει η μικρή και όταν πας από το σχολείο να ρωτήσεις πως τα πάει να πιάσετε κουβέντα;

Είναι φασίστας, επιβάλλει τι θα πουν τα παιδιά στο σκολείο, ή αυτό που λες αλλά δε νομίζω εκτός αν έχουν κάναν ωραίο δάσκαλο.