3ο Βραβείο Νόμπελ στην Ελλάδα; Μακάρι!

[BillSeism]

ΤΡΙΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΣΕ ΕΛΛΗΝΑ;

Την ερχόμενη Τρίτη το μεσημέρι (γύρω στις 12:46 μμ ώρα Ελλάδος) η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών θα ανακοινώσει τα ονόματα των επιστημόνων που θα λάβουν φέτος το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 2020. Και ίσως εφέτος να είναι η χρονιά κατά την οποία ένας ακόμη δικός μας άνθρωπος να είναι αυτός που θα παραλάβει το τρίτο Βραβείο Νόμπελ μετά από τους Γιώργο Σεφέρη (1963) και Οδυσσέα Ελύτη (1979), αλλά αυτή τη φορά δεν θα είναι βραβείο λογοτεχνίας αλλά βραβείο Φυσικής. Αναφέρομαι φυσικά στον καθηγητή αστροφυσικής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα Δημήτρη Ψάλτη [Dimitrios Psaltis] και την μεγαλύτερη ανακάλυψη του 2019, την φωτογράφηση δηλαδή της «σκιάς» μιας Μαύρης Τρύπας στον πυρήνα του γιγάντιου ελλειπτικού γαλαξία Μ87.

Η καταπληκτική φωτογράφηση έγινε πραγματικότητα από την συνδυασμένη λειτουργία ραδιοτηλεσκοπίων σε οκτώ διαφορετικές περιοχές της Γης, την Ανταρκτική, τη Χιλή, το Μεξικό, τη Χαβάη, την Αριζόνα και την Ισπανία τα οποία είχαν συνδεθεί συμβολομετρικά μεταξύ τους δημιουργώντας έτσι ένα τηλεσκόπιο με το μέγεθος του πλανήτη μας. Ευθύς εξ αρχής οι 347 ερευνητές της κοινοπραξίας των 60 πανεπιστημίων και ερευνητικών εργαστηρίων από 20 διαφορετικές χώρες είχαν αποφασίσει να εντοπίσουν τις παρατηρήσεις τους σε δύο γιγάντιες μαύρες τρύπες. Η μία πολύ πλησιέστερα σ’ εμάς, σε απόσταση 26.000 ετών φωτός στο κέντρο του Γαλαξία μας, και η άλλη πολύ πιο μακριά σε απόσταση 55 εκατομμυρίων ετών φωτός, αλλά πολύ πιο μεγάλη.

Η καταπληκτική αυτή φωτογράφηση αποτύπωσε τα όρια του “ορίζοντα γεγονότων” μιας Μαύρης Τρύπας, ενός αντικειμένου από το οποίο τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει, ούτε κι αυτό ακόμη το φως. Ό,τι ήταν κάποτε άστρα, πλανήτες και νεφελώματα, βρίσκονται τώρα συμπιεσμένα σ’ έναν απεριόριστα μικροσκοπικό και υπέρπυκνο χώρο στο εσωτερικό του οποίου οι νόμοι της φυσικής καταρρέουν. Και παρ’ όλο που η Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν είχε προβλέψει την ύπαρξή τους από τις αρχές του 20ου αιώνα, εν τούτοις μόλις πρόσφατα μας δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψουμε μερικές από τις απαντήσεις στα ερωτηματικά που έχουμε γι’ αυτές. Γιατί ελάχιστα αντικείμενα στο Σύμπαν μπορούν να προκαλέσουν το δέος που προκαλεί μια μαύρη τρύπα.

Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν υπονοεί ότι στο Σύμπαν θα μπορούσε να υπάρξει και κάποιο αντικείμενο με υλικά τόσο πολύ συμπιεσμένα, ώστε η δύναμη της βαρύτητας του να παραμορφώσει το χωρόχρονο γύρω του σε αφάνταστο βαθμό και μέχρις ότου αυτό τούτο το αντικείμενο, "ανοίγοντας" μια "τρύπα" στη δομή του σύμπαντος, "χαθεί" για πάντα απ’ αυτό. Οτιδήποτε δηλαδή και αν "πέσει" μέσα σε μια μαύρη τρύπα "χάνεται" από το σύμπαν, γιατί η βαρύτητά της είναι τόσο μεγάλη ώστε ούτε και αυτό ακόμη το φως να μην μπορεί να διαφύγει από την ελκτική της δύναμη. Μια "μαύρη τρύπα" λοιπόν είναι ένα "άστρο" που έχει καταρρεύσει σ’ ένα απειροελάχιστα μικροσκοπικό μέγεθος, αφήνοντας πίσω του την ένταση μόνο της βαρύτητάς του. Μ’ αυτή λοιπόν την έννοια μπορούμε να μιλάμε για "μαύρες τρύπες" στο διάστημα. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είναι καθόλου παράξενο που μια μαύρη τρύπα αντιμετωπίζεται σήμερα ως ένα πραγματικά αδιανόητο ουράνιο αντικείμενο, όπου οι νόμοι της φυσικής έχουν "σηκώσει τα χέρια ψηλά", αδυνατώντας να προβλέψουν το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του.

Η φωτογράφηση όμως του “ορίζοντα γεγονότων” μας Μαύρης Τρύπας μας οδηγεί να δώσουμε απαντήσεις και σε ερωτήματα όπως είναι, για παράδειγμα, για το τι θα συνέβαινε εάν ταξιδεύαμε κοντά σε μια μαύρη τρύπα! Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας μας περιγράφει μια πραγματικά ενδιαφέρουσα εμπειρία αφού αν πλησιάζαμε μια μαύρη τρύπα μ’ ένα διαστημόπλοιο, η ισχυρότατη δύναμη της βαρύτητάς της θα το υποχρέωνε να τεντωθεί σαν λάστιχο, και κάθε άτομο του και όλων όσων θα βρίσκονταν στο εσωτερικό του, θα παραμορφώνονταν τρομαχτικά. Αν στέλναμε κάποιο φανάρι, θα παρατηρούσαμε ότι το φως του ελαττώνεται όλο και πιο πολύ καθώς αυτό πλησίαζε τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας. Τα φωτεινά δηλαδή κύματα χάνουν τόση πολλή ενέργεια στην προσπάθειά τους να σκαρφαλώσουν μακριά από την βαρύτητα της τρύπας ώστε έχουμε σαν αποτέλεσμα το αδυνάτισμα της φωτεινής τους έντασης. Το φως από ένα φανάρι που θα έφτανε ακριβώς στην επιφάνεια του ορίζοντα, δεν μπορεί να φτάσει ποτέ μέχρι τα μάτια μας. Αν πάλι στέλναμε ένα ρολόι, τότε θα παρατηρούσαμε ότι καθώς αυτό πλησίαζε την μαύρη τρύπα ο χρόνος θα έτρεχε όλο και πιο αργά.

Φυσικά, τα πάντα είναι σχετικά. Αν δηλαδή με κάποιο τρόπο αφήναμε το διαστημόπλοιο και πλησιάζαμε την μαύρη τρύπα, δεν θα αισθανόμασταν καμιά αλλαγή στον χρόνο. Γιατί το ρολόι που θα είχαμε μαζί μας θα έδειχνε ότι για μας ο χρόνος τρέχει κανονικά. Αντίθετα αν μπορούσαμε να διακρίνουμε τους δείχτες του ρολογιού που αφήσαμε στο διαστημόπλοιό μας, θα τους βλέπαμε να τρέχουν με τεράστιες ταχύτητες. Από τα πρόθυρα της μαύρης τρύπας ο χρόνος στο διαστημόπλοιο, καθώς και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σύμπαντος, θα έτρεχε με απίστευτη ταχύτητα. Αυτή η "παραμόρφωση" του χρόνου μας λεει ότι, αν με κάποιον τρόπο μπορούσαμε να ξεφύγουμε από την ελκτική δύναμη της μαύρης τρύπας και επιστρέφαμε και πάλι στο διαστημόπλοιό μας, θα βρισκόμασταν στο μέλλον. Συμβαίνει δηλαδή και στον χρόνο το ίδιο που συμβαίνει και στον χώρο, γιατί η παρουσία της μαύρης τρύπας δημιουργεί όχι μόνο χώρο-παραμόρφωση αλλά και χρόνο-παραμόρφωση. Κι όταν τελικά το ρολόι θα φτάσει στον ορίζοντα γεγονότων, ο χρόνος γι’ αυτό θα σταματήσει τελείως. Μ’ αυτή την έννοια δηλαδή ο μαύρες τρύπες μπορεί να θεωρηθούν και σαν ένα είδος "μηχανών του χρόνου"! Μηχανές του χρόνου όμως που μπορούν να μας μεταφέρουν μόνο προς το μέλλον.

Ίσως πάλι οι μαύρες τρύπες να μην λειτουργούν απλά και μόνο σαν χρόνο-μηχανές, ούτε όμως και σαν τρύπες, αλλά να είναι ένα είδος χωροχρονικής σήραγγας που θα μας μετέφερε σε κάποιο άλλο σημείο του δικού μας ή κάποιου άλλου σύμπαντος. Μερικοί αστροφυσικοί υποστηρίζουν ότι οι εξισώσεις του Αϊνστάιν δεν αποκλείουν κάτι τέτοιο. Αντιμετωπίζουμε έτσι ένα από τα βασικά ερωτήματα που αφορούν την τύχη των υλικών που εισχωρούν στην μαύρη τρύπα: που πηγαίνουν, δηλαδή τα υλικά αυτά; Αφού η βαρυτική δύναμη της μαύρης τρύπας εμποδίζει σε οποιαδήποτε πληροφορία να διαφύγει απ’ αυτήν, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε τον μελλοντικό τους πραγματικό δρόμο. Το γεγονός όμως αυτό δεν εμποδίζει τους θεωρητικούς φυσικούς από του να κάνουν τις δικές τους μαθηματικές υποθέσεις.

Τρεις είναι οι πιθανότητες που διερευνώνται, με πρώτη και καλύτερη τον απλό "αφανισμό" των υλικών στην ιδιόμορφη καρδιά της μαύρης τρύπας. Οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν επίσης να σχηματίζουν παράξενες κοσμικές σήραγγες (μερικοί τις ονομάζουν "σκουληκότρυπες") που ίσως να οδηγούν σε κάποιο άλλο άγνωστο σύμπαν, με το οποίο δεν υπάρχει καμιά άλλη επικοινωνία ούτε και τρόπος επιστροφής. Η τρίτη πιθανότητα, και ίσως η πιο ενδιαφέρουσα απ’ όλες, προτείνει την συνένωση μιας μαύρης τρύπας με άλλα σημεία του δικού μας σύμπαντος. Σημεία δηλαδή που απέχουν μεταξύ τους όχι μόνο στον χώρο αλλά και στον χρόνο. Πολλοί μάλιστα παρομοιάζουν τις ουράνιες αυτές σκουληκότρυπες με την προσφιλή "εφεύρεση" των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας που έχουν βαφτίσει "υπερδιάστημα", μια έννοια η οποία, παρ’ όλο που δεν υπάρχει στη φύση, επιτρέπει στους ήρωες των διαστημικών μυθιστορημάτων να μετακινούνται από άστρο σε άστρο σχεδόν στιγμιαία. Στο εσωτερικό μιας Μαύρης Τρύπας όμως υπάρχει τόσο μεγάλη βιαιότητα ώστε η δημιουργία μιας σκουληκότρυπας είναι αδύνατη, και πόσο μάλλον για να μπορέσουμε να την διασχίσουμε.

Όλα αυτά δεν είναι παρά η προσωποποίηση της άκρατης καταστροφικής μανίας της Φύσης σε κλίμακα που μας είναι αδιανόητη. Ή μήπως όχι, αφού στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για την απλή διεκπεραίωση των φαινομένων ενός ανήσυχου Σύμπαντος. Οπότε, αφού ο χρόνος και ο χώρος είναι έννοιες που δεν έχουν καμιά υπόσταση στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας, υπάρχει πιθανότητα κάποτε στο μέλλον, και με την κατάλληλη τεχνολογία, να γίνουν οι μαύρες τρύπες το κλειδί των μελλοντικών μας μετακινήσεων στην προσπάθειά μας να εξερευνήσουμε ολάκερο το Σύμπαν. Αρκεί, βέβαια, η μαύρη τρύπα που θα διαλέξουμε για ένα τέτοιο ταξίδι, να είναι αρκετά μεγάλη, μια και οι τελευταίες θεωρητικές έρευνες μας πληροφορούν ότι στο Σύμπαν υπάρχουν μαύρες τρύπες σε όλα τα μεγέθη.

Η γιγάντια πάντως μαύρη τρύπα του M87 έχει 6,5 δισεκατομμύρια φορές την μάζα του Ήλιου μας και διάμετρο που φτάνει τα 100 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, 22 δηλαδή φορές την απόσταση του πλανήτη Ποσειδώνα από τον Ήλιο, όταν σε σύγκριση η μάζα της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας δεν υπερβαίνει την μάζα τεσσάρων εκατομμυρίων άστρων σαν τον Ήλιο. Γι’ αυτό δόθηκε προτεραιότητα στην ανάλυση των δεδομένων από τον Μ87 κι όχι από τον δικό μας. Κάποια στιγμή θα γίνει και η ανάλυση των δεδομένων από την μαύρη τρύπα και του δικού μας Γαλαξία και θα μπορέσουμε τότε να δούμε πως μοιάζει και το «θηρίο» του δικού μας γαλαξιακού κέντρου. Ίσως μάλιστα η φωτογραφία αυτή να δοθεί στην δημοσιότητα πολύ νωρίτερα απ’ ότι υπολογίζουμε. Κι έτσι οι μελέτες που θα γίνουν στα επόμενα μερικά χρόνια με βάση τέτοιου είδους φωτογραφίες ίσως να μας βοηθήσουν να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο του Αϊνστάιν για την ενοποίηση των τεσσάρων θεμελιωδών αλληλεπιδράσεων. Προς το παρόν, πάντως, το σίγουρο είναι ότι οι μελέτες που έγιναν στη Μαύρη Τρύπα του Μ87 επιβεβαιώνουν την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν κατά 500 φορές πιο πολύ σε σχέση με άλλα τεστ που έχουν γίνει στο ηλιακό μας σύστημα.

[Περισσότερες πληροφορίες για τον κύριο Ψάλτη θα βρείτε εδώ: http://xtreme.as.arizona.edu/~dpsaltis/ κι εδώ: https://www.ellines.com/…/44593-o-astro ... iso-apo-ti…/ ]

[Μαυροβασίλης]

4ο με του ποκοπίκου

[περαστικος]

Τεταρτο.
Ο Χριστοφορος Πισσαριδης δεν ειναι Ελληνας;

[parafrwn]

Τεταρτο.
Ο Χριστοφορος Πισσαριδης δεν ειναι Ελληνας;

Ελλαδίτης όχι. Κύπριος είναι.

[elchav]

Τεταρτο.
Ο Χριστοφορος Πισσαριδης δεν ειναι Ελληνας;

Όχι

[panos291]

Τεταρτο.
Ο Χριστοφορος Πισσαριδης δεν ειναι Ελληνας;

Ελλαδίτης όχι. Κύπριος είναι.

Να τον κανουμε τοτε. Οπως τον Κακιασβιλι.

[vagabondo]

Νόμπελ φυσικής ή νόμπελ φωτογραφίας;

[aljawn]

Τεταρτο.
Ο Χριστοφορος Πισσαριδης δεν ειναι Ελληνας;

Ελλαδίτης όχι. Κύπριος είναι.

Να τον κανουμε τοτε. Οπως τον Κακιασβιλι.

Δεν χρειάζεται πολλά, βιταμίνες και μια μπάρα σαν τον Pirro Dhima.

[Καραμελίτσα]

Αφήνοντας στην άκρη του αν μια φωτογραφία αξίζει νόμπελ, με ένα ψάξιμο βρίσκω τους εξής συγγραφείς στη μελέτη.

Jae-Young Kim1, Thomas P. Krichbaum1, Avery E. Broderick2,3,4, Maciek Wielgus5,6, Lindy Blackburn5,6, José L. Gómez7, Michael D. Johnson5,6, Katherine L. Bouman5,6,8, Andrew Chael9,10, Kazunori Akiyama11,12,13,5, Svetlana Jorstad14,15, Alan P. Marscher14, Sara Issaoun16, Michael Janssen16, Chi-kwan Chan17,18, Tuomas Savolainen19,20,1, Dominic W. Pesce5,6, Feryal Özel17, Antxon Alberdi7, Walter Alef1, Keiichi Asada21, Rebecca Azulay22,23,1, Anne-Kathrin Baczko1, David Ball17, Mislav Baloković5,6, John Barrett12, Dan Bintley24, Wilfred Boland25, Geoffrey C. Bower26, Michael Bremer27, Christiaan D. Brinkerink16, Roger Brissenden5,6, Silke Britzen1, Dominique Broguiere27, Thomas Bronzwaer16, Do-Young Byun28,29, John E. Carlstrom30,31,32,33, Shami Chatterjee34, Koushik Chatterjee35, Ming-Tang Chen26, Yongjun Chen (陈永军)36,37, Ilje Cho28,29, Pierre Christian17,6, John E. Conway38, James M. Cordes34, Geoffrey B. Crew12, Yuzhu Cui39,40, Jordy Davelaar16, Mariafelicia De Laurentis41,42,43, Roger Deane44,45, Jessica Dempsey24, Gregory Desvignes46, Jason Dexter47, Sheperd S. Doeleman5,6, Ralph P. Eatough1, Heino Falcke16, Vincent L. Fish12, Ed Fomalont11, Raquel Fraga-Encinas16, Per Friberg24, Christian M. Fromm42, Peter Galison5,48,49, Charles F. Gammie50,51, Roberto García27, Olivier Gentaz27, Boris Georgiev3,4, Ciriaco Goddi16,52, Roman Gold53,42,2, Arturo I. Gómez-Ruiz54, Minfeng Gu (顾敏峰)36,55, Mark Gurwell6, Kazuhiro Hada39,40, Michael H. Hecht12, Ronald Hesper56, Luis C. Ho (何子山)57,58, Paul Ho21, Mareki Honma39,40, Chih-Wei L. Huang21, Lei Huang (黄磊)36,55, David H. Hughes59, Shiro Ikeda13,60,61,62, Makoto Inoue21, David J. James63, Buell T. Jannuzi17, Britton Jeter3,4, Wu Jiang (江悟)36, Alejandra Jimenez-Rosales64, Taehyun Jung28,29, Mansour Karami2,3, Ramesh Karuppusamy1, Tomohisa Kawashima13, Garrett K. Keating6, Mark Kettenis65, Junhan Kim17,8, Jongsoo Kim28, Motoki Kino13,66, Jun Yi Koay21, Patrick M. Koch21, Shoko Koyama21, Michael Kramer1, Carsten Kramer27, Cheng-Yu Kuo67, Tod R. Lauer68, Sang-Sung Lee28, Yan-Rong Li (李彦荣)69, Zhiyuan Li (李志远)70,71, Michael Lindqvist38, Rocco Lico1, Kuo Liu1, Elisabetta Liuzzo72, Wen-Ping Lo21,73, Andrei P. Lobanov1, Laurent Loinard74,75, Colin Lonsdale12, Ru-Sen Lu (路如森)36,37,1, Nicholas R. MacDonald1, Jirong Mao (毛基荣)76,77,78, Sera Markoff35,79, Daniel P. Marrone17, Iván Martí-Vidal22,23, Satoki Matsushita21, Lynn D. Matthews12, Lia Medeiros80,17, Karl M. Menten1, Yosuke Mizuno42, Izumi Mizuno24, James M. Moran5,6, Kotaro Moriyama12,39, Monika Moscibrodzka16, Gibwa Musoke35,16, Cornelia Müller1,16, Hiroshi Nagai13,40, Neil M. Nagar81, Masanori Nakamura21, Ramesh Narayan5,6, Gopal Narayanan82, Iniyan Natarajan45, Roberto Neri27, Chunchong Ni3,4, Aristeidis Noutsos1, Hiroki Okino39,83, Héctor Olivares42, Gisela N. Ortiz-León1, Tomoaki Oyama39, Daniel C. M. Palumbo5,6, Jongho Park21, Nimesh Patel6, Ue-Li Pen2,84,85,86, Vincent Piétu27, Richard Plambeck87, Aleksandar PopStefanija82, Oliver Porth35,42, Ben Prather50, Jorge A. Preciado-López2, Dimitrios Psaltis17, Hung-Yi Pu2, Venkatessh Ramakrishnan81, Ramprasad Rao26, Mark G. Rawlings24, Alexander W. Raymond5,6, Luciano Rezzolla42, Bart Ripperda88,89, Freek Roelofs16, Alan Rogers12, Eduardo Ros1, Mel Rose17, Arash Roshanineshat17, Helge Rottmann1, Alan L. Roy1, Chet Ruszczyk12, Benjamin R. Ryan90,91, Kazi L. J. Rygl72, Salvador Sánchez92, David Sánchez-Arguelles54, Mahito Sasada39,93, F. Peter Schloerb82, Karl-Friedrich Schuster27, Lijing Shao1,58, Zhiqiang Shen (沈志强)36,37, Des Small65, Bong Won Sohn28,29,94, Jason SooHoo12, Fumie Tazaki39, Paul Tiede3,4, Remo P. J. Tilanus16,52,95,17, Michael Titus12, Kenji Toma96,97, Pablo Torne1,92, Tyler Trent17, Efthalia Traianou1, Sascha Trippe98, Shuichiro Tsuda39, Ilse van Bemmel65, Huib Jan van Langevelde65,99, Daniel R. van Rossum16, Jan Wagner1, John Wardle100, Derek Ward-Thompson101, Jonathan Weintroub5,6, Norbert Wex1, Robert Wharton1, George N. Wong50,90, Qingwen Wu (吴庆文)102, Doosoo Yoon35, André Young16, Ken Young6, Ziri Younsi103,42, Feng Yuan (袁峰)36,55,104, Ye-Fei Yuan (袁业飞)105, J. Anton Zensus1, Guangyao Zhao28, Shan-Shan Zhao16,70, Ziyan Zhu49, Juan-Carlos Algaba21,106, Alexander Allardi107, Rodrigo Amestica108, Jadyn Anczarski109, Uwe Bach1, Frederick K. Baganoff110, Christopher Beaudoin12, Bradford A. Benson111,31,30, Ryan Berthold24, Jay M. Blanchard81,65, Ray Blundell6, Sandra Bustamente112, Roger Cappallo12, Edgar Castillo-Domínguez112,113, Chih-Cheng Chang21,114, Shu-Hao Chang21, Song-Chu Chang114, Chung-Chen Chen21, Ryan Chilson26, Tim C. Chuter24, Rodrigo Córdova Rosado5,6, Iain M. Coulson24, Joseph Crowley12, Mark Derome12, Matthew Dexter115, Sven Dornbusch1, Kevin A. Dudevoir12,⋆⋆, Sergio A. Dzib1, Andreas Eckart1,116, Chris Eckert12, Neal R. Erickson82, Wendeline B. Everett117, Aaron Faber118, Joseph R. Farah5,6,119, Vernon Fath82, Thomas W. Folkers17, David C. Forbes17, Robert Freund17, David M. Gale112, Feng Gao36,64, Gertie Geertsema120, David A. Graham1, Christopher H. Greer17, Ronald Grosslein82, Frédéric Gueth27, Daryl Haggard121,122,123, Nils W. Halverson124, Chih-Chiang Han21, Kuo-Chang Han114, Jinchi Hao114, Yutaka Hasegawa125, Jason W. Henning30,126, Antonio Hernández-Gómez1, Rubén Herrero-Illana127,128, Stefan Heyminck1, Akihiko Hirota13,21, James Hoge24, Yau-De Huang21, C. M. Violette Impellizzeri21,11, Homin Jiang21, David John92, Atish Kamble5,6, Ryan Keisler32, Kimihiro Kimura21, Yusuke Kono13, Derek Kubo129, John Kuroda24, Richard Lacasse108, Robert A. Laing130, Erik M. Leitch30, Chao-Te Li21, Lupin C.-C. Lin21,131, Ching-Tang Liu114, Kuan-Yu Liu21, Li-Ming Lu114, Ralph G. Marson132, Pierre L. Martin-Cocher21, Kyle D. Massingill17, Callie Matulonis24, Martin P. McColl17, Stephen R. McWhirter12, Hugo Messias127,133, Zheng Meyer-Zhao21,134, Daniel Michalik135,136, Alfredo Montaña112,113, William Montgomerie24, Matias Mora-Klein108, Dirk Muders1, Andrew Nadolski51, Santiago Navarro92, Joseph Neilsen109, Chi H. Nguyen137, Hiroaki Nishioka21, Timothy Norton6, Michael A. Nowak138, George Nystrom26, Hideo Ogawa125, Peter Oshiro26, Tomoaki Oyama139, Harriet Parsons24, Juan Peñalver92, Neil M. Phillips127,133, Michael Poirier12, Nicolas Pradel21, Rurik A. Primiani140, Philippe A. Raffin26, Alexandra S. Rahlin30,111, George Reiland17, Christopher Risacher27, Ignacio Ruiz92, Alejandro F. Sáez-Madaín108,133, Remi Sassella27, Pim Schellart16,141, Paul Shaw21, Kevin M. Silva24, Hotaka Shiokawa6, David R. Smith142,143, William Snow26, Kamal Souccar82, Don Sousa12, Tirupati K. Sridharan6, Ranjani Srinivasan26, William Stahm24, Antony A. Stark6, Kyle Story144, Sjoerd T. Timmer16, Laura Vertatschitsch6,140, Craig Walther24, Ta-Shun Wei21, Nathan Whitehorn145, Alan R. Whitney12, David P. Woody146, Jan G. A. Wouterloot24, Melvin Wright147, Paul Yamaguchi6, Chen-Yu Yu21, Milagros Zeballos112,148, Shuo Zhang110, Lucy Ziurys17

Βλέπω και κάτι τούρκικα ονόματα, βλέπω κι άλλον έλληνα που τον λένε Νούτσο. Με λίγο ψάξιμο βρήκα και την ομάδα ηγεσίας του: 3 αμερικάνοι, 2 ολλανδοί, ένας γιαπωνέζος.

Το νόμπελ όμως θα το πάρει ο δικός μας, επειδή ιχώρ, ε;

[Μπίστης]

Τεταρτο.
Ο Χριστοφορος Πισσαριδης δεν ειναι Ελληνας;

Όχι όσο ο Γιάννης

[hellegennes]

Συγγνώμη, αλλά το συγκεκριμένο Νόμπελ, αν δοθεί, δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιους θα δοθεί, γιατί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα συμμετείχαν 346 επιστήμονες από καμμιά 30αριά οργανισμούς και ινστιτούτα. Μάλιστα πέρυσι πήραν το Βραβείο Θεμελιώδους Φυσικής και το μοιράστηκαν σε 346 κομμάτια (είναι 3 εκατομμύρια δολάρια).

[hellegennes]

Αφήνοντας στην άκρη του αν μια φωτογραφία αξίζει νόμπελ

Καλά κάνεις και το αφήνεις στην άκρη γιατί αν δοθεί νόμπελ δεν θα είναι για την φωτογραφία αλλά για την επιστήμη πίσω από την φωτογραφία, που είναι επαναστατική και αλλάζει τελείως τα δεδομένα στην ραδιοφωτογραφία και της δυνατότητάς μας να αναλύουμε χρονικά και χωρικά επιμερισμένη ακτινοβολία και να την συνδυάζουμε σε μια και μοναδική εικόνα.

[Καραμελίτσα]

Αφήνοντας στην άκρη του αν μια φωτογραφία αξίζει νόμπελ

Καλά κάνεις και το αφήνεις στην άκρη γιατί αν δοθεί νόμπελ δεν θα είναι για την φωτογραφία αλλά για την επιστήμη πίσω από την φωτογραφία, που είναι επαναστατική και αλλάζει τελείως τα δεδομένα στην ραδιοφωτογραφία και της δυνατότητάς μας να αναλύουμε χρονικά και χωρικά επιμερισμένη ακτινοβολία και να την συνδυάζουμε σε μια και μοναδική εικόνα.

Εννοείς ασφαλώς την τεχνολογία πίσω από τη φωτογραφία.

[Antares]

Αλλάζουν οι εποχές από τότε που ένας άνθρωπος έφερνε μια επαναστατική ιδέα. Σήμερα ασχολούνται πολλοί περισσότεροι. Πάντως είναι απορίας άξιο πως δεν έχει προχωρήσει κάτι θεωρητικά στην γενική θεωρία της σχετικότητας.

[Αίλουρος]

Μην περιμένετε άδικα, Εβραίος θα το πάρει.