26-04-1986 01:30 εχουν την ευθύνη οι χειριστές του RBMK reactor η' οι σχεδιαστές επιστημονες υψηλά ισταμενοι στη κομματι

[regarding_to_Being]

26-04-1986 01:30 εχουν την ευθύνη οι χειριστές του RBMK reactor η' οι σχεδιαστές επιστημονες
υψηλά ισταμενοι στη κομματική ιεραρχία;

Μια Κληρονομιά του Τσερνομπίλ: Η Δύναμη της Παραπληροφόρησης να Αλλάξει την Πραγματικότητα
Λίγο πριν τη 01:24 π.μ. στις 26 Απριλίου 1986, ο Αντιδραστήρας Τέταρτος του πυρηνικού σταθμού του Τσερνομπίλ εξερράγη. Το κάλυμμα του αντιδραστήρα σηκώθηκε πέρα ​​από την οροφή του κτιρίου της μονάδας, ραδιενεργό υλικό εκτοξεύτηκε στην άμεση περιοχή και ο εκτεθειμένος πυρήνας του αντιδραστήρα θα συνέχιζε να εκπέμπει επικίνδυνα ραδιενεργά σωματίδια για πάνω από μια εβδομάδα, μολύνοντας ουσιαστικά μια περιοχή της Σοβιετικής Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Ρωσίας, μαζί με ανιχνεύσιμες ποσότητες που εξαπλώθηκαν τουλάχιστον σε όλη την Ευρώπη. Η καταστροφή, οι προσπάθειες καθαρισμού ή εκκαθάρισής της και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις όχι μόνο επηρέασαν την υγεία δεκάδων χιλιάδων, αν όχι περισσότερων, αλλά επηρέασαν βαθιά το μέλλον μιας από τις υπερδυνάμεις ενός διπολικού κόσμου και της παγκόσμιας πυρηνικής βιομηχανίας ενέργειας, με τις επιπτώσεις και των δύο να γίνονται αισθητές σήμερα.
Αυτό που συνέβη στο Τσερνομπίλ και γιατί συνέβη δεν τελείωσε στο Τσερνομπίλ - πέρα ​​από την πραγματική τους εμφάνιση, το γεγονός και οι αιτίες του έγιναν πληροφορίες, μια μετάδοση του τι συνέβη και
του γιατί, επηρεάζοντας όχι μόνο την αντίληψη αλλά και τη δράση. Η πληροφορία στο ανθρώπινο μυαλό είναι κάτι επακόλουθο. Όταν οι πληροφορίες αλλοιώνονται, διαστρεβλώνονται, παραμορφώνονται, επινοούνται ή απλώς λείπει τόσο η κατανόηση όσο και η επακόλουθη δράση, ενδέχεται να μην αντιστοιχούν στην πραγματικότητα της υπόθεσης. Όπως θα δείξει αυτή η εργασία, η παραπληροφόρηση και η λανθασμένη πληροφόρηση σχετικά με το Τσερνομπίλ χρησιμοποιήθηκαν σκόπιμα και γενναιόδωρα για να εξυπηρετήσουν τους άμεσους σκοπούς εκείνων που είχαν λόγο και δύναμη να τις χρησιμοποιήσουν.

Τα βασικά στοιχεία της οδού πληροφοριών για το Τσερνομπίλ είναι κόμβοι που έχουν σοβαρές δυνατότητες να αλλάξουν το μεταδιδόμενο μήνυμα, την αφήγηση ή την «αλήθεια» του Τσερνομπίλ. Γραμμένα σε γενικές γραμμές, μπορούν να θεωρηθούν ως η πραγματική πραγματικότητα όπως συνέβη 🡪 διάφορες ακατέργαστες και άμεσες ή εγγύς καταγραφές του τι συνέβη 🡪 μαρτυρίες συμμετεχόντων ή μαρτύρων 🡪 ειδικοί, εμπειρογνώμονες και άτομα από το εσωτερικό που έχουν άμεση πρόσβαση και μπορούν εύκολα να ερμηνεύσουν τέτοιες πρωτογενείς πληροφορίες, ενώ φέρουν και μέρος της μεγαλύτερης ευθύνης 🡪 κυβερνητικούς υπεύθυνους λήψης αποφάσεων σε μια κεντρική πολιτεία, μέσα από το πρίσμα εξουσίας της οποίας διατρέχουν οι πληροφορίες 🡪 διεθνείς ειδικοί και εμπειρογνώμονες που έχουν την πιο εκπαιδευμένη ευκαιρία να ερμηνεύσουν τις πληροφορίες που βγαίνουν 🡪 διάφορες δημοσιεύσεις και απόψεις 🡪 άτομα που απομακρύνονται ιδιαίτερα έγκαιρα, αλλά πιθανώς και από τόπο σε τόπο. Η πιστότητα του μηνύματος υποβαθμίζεται ιδιαίτερα όταν το μήνυμα μεταδίδεται σκόπιμα με ανακριβή τρόπο. Τότε η μετάδοση μπορεί να γίνει εντελώς χιουμοριστική, όπως συμβαίνει με την εξαιρετικά επιτυχημένη μίνι σειρά Western των HBO/Sky που έχει διαδώσει το θέμα, του οποίου οι ορκισμένοι εχθροί είναι τα ψέματα και ένα σύστημα που τα ευνοεί, αλλά της οποίας το κεντρικό περιεχόμενο είναι μια αντιεπιστημονική, ίσως μοναδικά σφαγιασμένη μορφή σοβιετικής προπαγάνδας που όχι μόνο είναι λανθασμένη, αλλά συχνά διαμετρικά λανθασμένη. Μια μετάδοση που κορυφώνεται σε μια γκροτέσκη κωμωδία για το πώς ξεκίνησε δεν διαφέρει από ένα παιδικό παιχνίδι που παίζεται στο νηπιαγωγείο - το τηλέφωνο. Όταν οι παίκτες μεγαλώνουν και παίζουν με μεγαλύτερα στοιχήματα, το παιχνίδι γίνεται ένα θαύμα και τελικά μάλλον επαίσχυντο.

Ωστόσο, οι επαγγελματίες διασκεδαστές που επιχειρούν πιο σοβαρά έργα δεν είναι οι μόνοι διασπορείς ψευδών ειδήσεων και παραπληροφόρησης. Πολλά, αν όχι τα περισσότερα, ντοκιμαντέρ, βίντεο, ιστότοποι, ακόμη και διαλέξεις, βιβλία, εξειδικευμένες πηγές κ.λπ. είναι γεμάτα με ανακρίβειες που αλλοιώνουν τα συμπεράσματα. Παρά το γεγονός ότι η καταστροφή του Τσερνομπιλ
είναι ένα ιστορικό γεγονός, η τάση να επαναλαμβάνονται άκριτα, να μην κατανοούνται πραγματικά, ακόμη και να συνδυάζονται αντικρουόμενες πληροφορίες δεν τα πάει καλά όταν δικαιολογείται μια πιο επιφυλακτική, μεθοδική και κυνική στάση. Το πρώτο μέρος αυτής της εργασίας επικεντρώνεται στα βασικά ψέματα των αιτιών του Τσερνομπίλ, η εκτεταμένη και σκόπιμη φύση των οποίων παραμένει κατάφωρα υποτιμημένη και παρεξηγημένη. Η αποτυχία να συνειδητοποιηθεί ότι μια ρήξη με ή μια σκεπτικιστική επανεκτίμηση ενός ολόκληρου...
συνεχεια

[regarding_to_Being]

26-04-1986 01:30 εχουν την ευθύνη οι χειριστές του RBMK reactor η' οι σχεδιαστές επιστημονες υψηλά ισταμενοι στη κομματικη ιεραρχία ;

Η απαραίτητη γραμμή σκέψης οδηγεί σε ένα παράδοξο όπου ακόμη και με τα ψέματα να διορθώνονται στην κορυφαία πηγή για το θέμα, ο σκοπός τους ή το λανθασμένο συμπέρασμά τους συνεχίζει να μεταδίδεται.

Η δεύτερη ενότητα επικεντρώνεται στις αιτίες της καταστροφής που έχουν πιο διαρκή τεκμηρίωση. Αυτές οι αιτίες και το υπόβαθρό τους κατανοούν γιατί σε ένα πρώιμο σημείο της αλυσίδας μετάδοσης ενσωματώθηκαν σκόπιμα ψέματα για την αναδιάρθρωση της αφήγησης.

Η τρίτη ενότητα επιδιώκει να ανακατασκευάσει μια αφήγηση που γυρίζει πίσω στις ρίζες της καταστροφής. Η τέταρτη ενότητα είναι ιδιόμορφη. Ένας ειδικός λίγες δεκαετίες μετά την καταστροφή έχει προσφέρει μοναδικούς ισχυρισμούς σχετικά με το γιατί το Τσερνομπίλ δεν είχε συμβεί νωρίτερα, καθώς ήταν γνωστό εκ των προτέρων ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος, αλλά αποφασίστηκε να σφάλουν υπέρ διαφορετικών προτεραιοτήτων και του πραγματικού εφευρέτη του τύπου αντιδραστήρα RBMK που κατέληξε να εκραγεί.

https://docs.google.com/document/d/1Zzm ... it?tab=t.0





παμε στην αυτ.μεταφρ στα ελληνικα....ειναι ΟΚ

Συνεχεια

[regarding_to_Being]

26-04-1986 01:30 εχουν την ευθύνη οι χειριστές του RBMK reactor η' οι σχεδιαστές επιστημονες
υψηλά ισταμενοι στη κομματική ιεραρχία;

[regarding_to_Being]

26-04-1986 01:30 εχουν την ευθύνη οι χειριστές του RBMK reactor η' οι σχεδιαστές επιστημονες
υψηλά ισταμενοι στη κομματική ιεραρχία;


ειναι γνωστο οτι κατηγορηθηκαν οι χειριστες στο control room του αντιδραστήρα
(ως κυριως υπευθυνοι κ ιδιως ο Ανατολυ Ντιατλωφ) ενω υπηρχαν σχεδιαστικα λαθη,
ελλιπείς οδηγιες και οπως παραδέχτηκε ο Μ.Γκορμπατσωφ ο τυπος αντιδραστηρα RBMK
Δεν ειχε μελετηθεί επαρκώς

εδω η συν/ξη του ανατολυ ντιατλωφ μετα την αποφυλακιση του και λιγο καιρο πριν
πεθανει



εχει ενσωματωμενα αγγλικα, οποιος δεν μπορεί παει στα ελλ-αρπα κόλα
καλουτσικα ειναι

[regarding_to_Being]

συνεχεια απ εδω στην ενοτητα LIES
https://docs.google.com/document/d/1Zzm ... it?tab=t.0

Ψέματα
Σε μια συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου στις 5 Ιουνίου 1986, ο Σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ εξέφρασε σκεπτικισμό για τις αιτίες στις οποίες οι Σοβιετικοί εμπειρογνώμονες θα απέδιδαν την καταστροφή του Τσερνομπίλ: «Ανησυχώ πολύ για το έργο της κυβερνητικής επιτροπής, η οποία διερευνά τα αίτια της καταστροφής. Θα θέσουμε αυτό το ζήτημα πολύ αυστηρά και εκτενώς στο Πολιτικό Γραφείο και δεν θα τους επιτρέψουμε να μας χειραγωγήσουν με κάθε είδους επαγγελματικά συμπεράσματα, τα οποία στην πραγματικότητα είναι απλώς δικαιολογίες». Ο Γκορμπατσόφ ήταν σε απειλητική διάθεση: «Κανείς δεν πρέπει να βασίζεται στο έλεος». Παρατήρησε, υπερβολικά, ότι εάν συμβούν άλλα ένα ή δύο περιστατικά όπως το Τσερνομπίλ, οι συνέπειες θα είναι χειρότερες από έναν ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο. Μόλις ένα μήνα μετά την καταστροφή, ο Γκορμπατσόφ εκτίμησε τις οικονομικές απώλειες σε περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια ρούβλια. «Με μια λέξη, μιλάμε για πολύ σοβαρά πράγματα». Τελικά, η γνώμη του Γκορμπατσόφ θα ήταν ότι το Τσερνομπίλ ήταν το σημείο καμπής προς την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η επιθυμία για λογοδοσία θα ήταν διαισθητική. Συζητώντας τις υψηλές προσδοκίες του 27ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης που πραγματοποιήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1986, ο ιστορικός Serhii Plokhy παρατηρεί: «Σε πέντε χρόνια, το επόμενο συνέδριο του κόμματος θα εξετάσει τα αποτελέσματα και η ηγεσία του κόμματος θα τιμωρήσει όσους θεωρούνται υπεύθυνοι για την αποτυχία επίτευξης του προβλεπόμενου αποτελέσματος, εάν αυτό καταστεί απαραίτητο». Ο αναπληρωτής αρχιμηχανικός του πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής του Τσερνομπίλ για την επιστήμη και την πυρηνική ασφάλεια κατά τη στιγμή των δύο εκρήξεων που κατέστρεψαν τον Αντιδραστήρα Τέσσερα, Nikolai Karpan, γράφει για ένα παρόμοιο φαινόμενο που επηρέασε τη σοβιετική πυρηνική βιομηχανία ενέργειας χρόνια νωρίτερα: «Μεταξύ των κατασκευαστών αντιδραστήρων, όπου υπήρχαν εκπρόσωποι διαφορετικών τομέων σχεδιασμού, ένα σκάνδαλο έβγαινε σε έξαρση.

Ήταν αδύνατο να λειτουργήσει ο RBMK με τέτοιες αποκλίσεις από τα πρότυπα ασφαλείας. Έπρεπε να σταματήσουν επειγόντως και να πραγματοποιηθούν εργασίες για την εξάλειψη των ελαττωμάτων σχεδιασμού. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση, το σχέδιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ΕΣΣΔ θα είχε ματαιωθεί και κάποιος θα έπρεπε να λογοδοτήσει γι' αυτό με την καριέρα του, τη ζεστή του θέση ή ακόμα και την ελευθερία του. Ως εκ τούτου, οι οργανισμοί που ευθύνονται για αυτήν την κατάσταση (IAE και NIKIET) άρχισαν να αναζητούν μια αποδεκτή διέξοδο για τον εαυτό τους και τη βρήκαν». Σύμφωνα με τον Karpan, από τότε που ξεκίνησε η λειτουργία του πρώτου αντιδραστήρα RBMK το 1974, ο τεχνικός σχεδιασμός είχε «τεράστιο αριθμό αποκλίσεων από τα κανονιστικά έγγραφα που υπήρχαν από το 1973-74, οι απαιτήσεις των οποίων είναι υποχρεωτικές για την εκτέλεση».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ

[regarding_to_Being]

Επιπλέον, ο Plokhy υποδεικνύει ότι η ενοχή για το Τσερνομπίλ συνοδεύτηκε από αιμοδιψία: «Ο αξιωματικός της KGB που διέταξε τη σύλληψη του Briukhanov τον Αύγουστο του είχε πει ότι ήταν καλύτερα στη φυλακή. Το εύρος της καταστροφής είχε σοκάρει το κοινό, το οποίο έψαχνε για αποδιοπομπαίους τράγους και ο πρώην διευθυντής του εργοστασίου ήταν εύκολος στόχος. Κατά τη διάρκεια μιας από τις ανακρίσεις του Μπριούχανοφ, ένας άγνωστος σε αυτόν αξιωματικός της KGB μπήκε στο δωμάτιο και είπε: «Θα σε πυροβολούσα ο ίδιος». Ο Άνταμ Χίγκινμποθαμ στο βιβλίο του «Μεσάνυχτα στο Τσερνόμπιλ: Η ανείπωτη ιστορία της μεγαλύτερης πυρηνικής καταστροφής στον κόσμο» μεταφέρει το ίδιο: «Όταν ο παρασημοφορημένος πυροσβέστης Ταγματάρχης Λεονίντ Τελιάτνικοφ ρωτήθηκε για τη γνώμη του για τους κατηγορούμενους, ήταν κατηγορηματικός: «Φυσικά και θα έπρεπε να τιμωρηθούν», είπε. «Σύμφωνα με την κυβερνητική επιτροπή, ήταν ανθρώπινο λάθος. Ήταν δικό τους λάθος. Οι συνέπειες ήταν πολύ σοβαρές». Άλλοι προχώρησαν ακόμη περισσότερο. Κατά τη διάρκεια μιας αναβολής της δίκης, η Βαλεντίνα Μπρούχανοφ περίμενε σε ένα παγκάκι πάρκου στο Κίεβο δίπλα σε έναν ηλικιωμένο άνδρα που είχε πολεμήσει στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Όταν η συζήτηση στράφηκε στις διαδικασίες του Τσερνόμπιλ, ο βετεράνος εξήγησε ότι κάποιοι πίστευαν ότι οι κατηγορούμενοι έπρεπε να σταλούν στη φυλακή, αλλά κατά τη γνώμη του αυτό δεν θα ήταν δίκαιο. Είπε ότι όλοι έπρεπε να τουφεκιστούν».

[regarding_to_Being]

26-04-1986 01:30 εχουν την ευθύνη οι χειριστές του RBMK reactor η' οι σχεδιαστές επιστημονες
υψηλά ισταμενοι στη κομματική ιεραρχία;

Οι κορυφαίοι οργανισμοί που ήταν υπεύθυνοι για το σχεδιασμό των αντιδραστήρων RBMK ήταν μάλλον φυσικά απρόθυμοι να υποβληθούν σε τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις. Το IAE/Ινστιτούτο Ατομικής Ενέργειας Kurchatov και το NIKIET/Ινστιτούτο Επιστημονικής Έρευνας και Σχεδιασμού για την Τεχνολογία Ενέργειας ήταν στενά συνδεδεμένοι με το μυστικοπαθές, εξαιρετικά ισχυρό και κρυφά ονομαζόμενο Υπουργείο Μεσαίας Μηχανουργίας. Ως σχεδόν υπερβατικό παρακλάδι του σοβιετικού συστήματος, αυτό το υπουργείο μπέρδεψε ακόμη και την ανώτερη ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης. Σε μια κρίσιμη σύνοδο του Πολιτικού Γραφείου στις αρχές Ιουλίου του 1986, ένα μέλος παραπονέθηκε: «Δεν ενεργήσαμε στο πνεύμα του XXVII Συνεδρίου, συναντήσαμε την υπερβολική μυστικότητα του Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργίας». Ο Γκορμπατσόφ σημείωσε: «Συνεχίζετε να δηλώνετε το ίδιο πράγμα που δηλώνετε εδώ και 30 χρόνια, και αυτό αποτελεί αντήχηση του γεγονότος ότι ο τομέας του Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργίας δεν βρισκόταν υπό επιστημονικό, κρατικό ή κομματικό έλεγχο». Μάλιστα, εξοργίστηκε: «Ακούμε από εσάς (επιστήμονες, ειδικούς, ιερείς - Α. Κεφ.) ότι όλα είναι υπό έλεγχο εδώ. Και περιμένετε να σας θαυμάζουμε σαν να ήσασταν θεοί. Από εδώ ξεκίνησαν όλα. Επειδή τα υπουργεία και όλα τα επιστημονικά κέντρα βγήκαν εκτος
ελέγχου. Και όλα κατέληξαν σε αποτυχία. Και ακόμα και τώρα δεν βλέπω να σκέφτεστε κάποια συμπεράσματα. Απλώς αναφέρετε γεγονότα ή προσπαθείτε ακόμη και να εξομαλύνετε μερικά από αυτά». Το βιβλίο «Τσερνόμπιλ: Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον», γραμμένο από ένα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης εκείνη την εποχή και από τον αρχιμηχανικό του πυρηνικού σταθμού του Τσερνόμπιλ μετά την καταστροφή, επεκτείνει την αραιή, απρόσιτη τροχιά του Υπουργείου: «Επιπλέον, οι σχεδιαστές του δεν εκπλήρωσαν μεγάλο αριθμό κανονιστικών απαιτήσεων. Οποιαδήποτε κριτική για το RBMK καταστάλθηκε από την ισχυρή πίεση του Minsredmash [Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργίας]. Τα πλεονεκτήματα αυτού του Υπουργείου, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα, στη δημιουργία πυρηνικής ασπίδας, είναι αδιαμφισβήτητα. Αναμφίβολα, η πνευματική ελίτ της χώρας, εξέχοντες επιστήμονες και ειδικοί συγκεντρώθηκαν σε αυτό. Αλλά το να το μετατρέψουν σε κράτος εν κράτει, στην πραγματικότητα να του στερήσουν τον
έλεγχο, να βάλουν μια τήβεννο αλάθητων χρησμών στους ηγέτες του ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ηγεσίας της χώρας, το οποίο οδήγησε στις τραγικές συνέπειες».

Ο Ανατόλι Αλεξάντροφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Ατομικής Ενέργειας Κουρτσάτοφ, καθώς και πρόεδρος/πρόεδρος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών, ήταν κεντρικός ομιλητής στο 27ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Γκορμπατσόφ απέβλεπε σε αυτόν και στον πανύψηλο άνδρα πίσω του - τον Εφίμ Σλάβσκι, υπουργό του Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργικής - για να αντιστρέψουν την οικονομική στασιμότητα της Σοβιετικής Ένωσης σε επιτάχυνση. Μαζί με τον Νικολάι Ντολέζαλ, τον διευθυντή του NIKIET - που αναφέρεται στις σημειώσεις του Πολιτικού Γραφείου ως «το Ινστιτούτο Τεχνολογιών Ενέργειας [του Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργικής]
(ο κύριος σχεδιαστής του αντιδραστήρα)» - αυτοί ήταν οι ειδικοί αυθεντίες πίσω από τον αυξανόμενο αριθμό αντιδραστήρων RBMK. Ο Αλεξάντροφ και ο Σλάβσκι παρενέβησαν προσωπικά μετά τις εκρήξεις του Τσερνομπίλ για να στραφεί το βάρος της γνώμης των ειδικών εναντίον των χειριστών των αντιδραστήρων.

συνεχεια

[regarding_to_Being]

Οι Αλεξάντροφ, Σλάβσκι και η ομάδα των εμπειρογνωμόνων τους πέτυχαν κάτι που ακόμη και τα δύσπιστα μέλη του Πολιτικού Γραφείου και οι ερευνητές που παρακολουθούσαν τις συνομιλίες τους διαβάζοντας τις σημειώσεις του Πολιτικού Γραφείου και παρευρισκόμενοι σε συναντήσεις κεκλεισμένων των θυρών, όπως ο Σερχί Πλόχι και ο Άνταμ Χίγκινμποταμ, δεν κατάφεραν να συνειδητοποιήσουν - κατάφεραν με δόλο να μετατοπίσουν την ευθύνη στους χειριστές. Το χαρακτηριστικό ενός καλού ψεύτη είναι η ικανότητα να λέει ψέματα κατάμουτρα. Η κυβερνητική έκθεση που συνοψίστηκε ενώπιον του Πολιτικού Γραφείου περιελάμβανε ένα συνολικά ευνοϊκό συμπέρασμα:

Το ατύχημα προκλήθηκε από μια πολύ χυδαία παραβίαση των τεχνολογικών κανονισμών και διαδικασιών από το επιχειρησιακό προσωπικό και σε σχέση με σοβαρά ελαττώματα στο σχεδιασμό του αντιδραστήρα.

Ωστόσο, αυτές οι αιτίες δεν είναι ισοδύναμες. Η Επιτροπή πιστεύει ότι το βασικό αιτιώδες σημείο του ατυχήματος ήταν τα λάθη του επιχειρησιακού προσωπικού.
...
Οι κατάφωρες παραβιάσεις των διαδικασιών που έγιναν από το επιχειρησιακό προσωπικό δεν προκλήθηκαν από κάποια έκτακτη κατάσταση που αναπτύχθηκε ξαφνικά, στην οποία το άγχος και η σύγχυση μεταξύ του προσωπικού δεν μπορούσαν να αποκλειστούν. Ήταν μια σειρά από ασυγχώρητες παραβιάσεις των κανονισμών και των κανόνων, θα μπορούσε κανείς να πει, υπό κανονικές συνθήκες λειτουργίας.

Τα λάθη του επιχειρησιακού προσωπικού επιδεινώθηκαν από ελαττώματα στο σχεδιασμό του αντιδραστήρα. Αυτά ήταν ο λόγος που η διαδικασία εξελίχθηκε στο μέγιστο υποθετικό ατύχημα, το μεγαλύτερο στην ιστορία της πυρηνικής βιομηχανίας ενέργειας.

Ενώ ο σχεδιασμός του αντιδραστήρα ήταν ελαττωματικός, οι οδηγίες λειτουργίας ήταν μια δικλείδα ασφαλείας που, αν δεν υπήρχε «μια σειρά ασυγχώρητων παραβιάσεων των κανονισμών και των κανόνων», θα είχε αποτρέψει την καταστροφική εκδήλωση των ελαττωμάτων. Η Μονάδα Τέσσερα του Τσερνομπίλ δεν θα είχε εκραγεί αν οι χειριστές της δεν έκαναν ό,τι τους είχαν δώσει οδηγίες οι σχεδιαστικές και επιστημονικές αρχές να μην κάνουν.

Παρά την απογοήτευση που προκάλεσε ο Γκορμπατσόφ,
αποδέχτηκε την υπόθεση της Επιτροπής, η οποία αποτελούνταν και ενημερωνόταν από εμπειρογνώμονες του Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργίας, της IAE και της NIKIET, για την οποία ένα μήνα πριν δήλωσε: «Δεν θα τους επιτρέψουμε να μας χειραγωγήσουν με κάθε είδους επαγγελματικά συμπεράσματα, τα οποία στην πραγματικότητα είναι απλώς δικαιολογίες». Ακολουθεί η φορτισμένη ερώτηση που έθεσε στον διευθυντή του πυρηνικού σταθμού του Τσερνομπίλ που παρευρέθηκε στη συνεδρίαση: «Πώς μπορείτε να εξηγήσετε γιατί το προσωπικό του σταθμού διέπραξε κατάφωρες παραβιάσεις των κανόνων;»

[regarding_to_Being]

ενω τους ειχαν δωσει οδηγιες για το τι επρεπε να κανουν για το πείραμα
οταν πατησαν το κουμπι εκτατης αναγκης,αυτο λειτουργησε σαν πυροκροτητης,

προσεχουμε τι λεει ο αρχιμηχανικος,στην αιθουσα χειρισμου,Ανατολυ Ντιατλωφ....
απ το 20 εως 24:50

[regarding_to_Being]

26-04-1986 01:30 εχουν την ευθύνη οι χειριστές του RBMK reactor η' οι σχεδιαστές επιστημονες
υψηλά ισταμενοι στη κομματική ιεραρχία;

The Chernobyl Disaster in Real Time


μιλαει καθαρα οποτε οι υποτιτλ ελλ-αρπακολα βγαινουν ΟΚ

συνεχίζεται

[Chilloutbuddy]

o κουρέας μου εδώ στη Μελβούρνη, ένας ηλικιωμένος Ουκρανός, όνομα Φέλιξ, ήταν από τους φαντάρους που έστειλαν στο Τσερνομπίλ να καθαρίσουν τις ραδιενεργές κοτρώνες με τα χεράκια τους. Μου έλεγε την ιστορία του όπως με κούρευε, μέσα σε μέρες λέει έχασε λέει τα μισά του δόντια απ'τη ραδιενέργεια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ήρωες. Γενικά η ιστορία του Τσερνομπίλ ήταν ταυτόχρονα η χειρότερη και η καλύτερη πλευρά της ανθρωπότητας κατά τη γνώμη μου.

Απ'ότι έχω καταλάβει κατά γενική ομολογία οι RMBK reactors ήταν ένα θαυμαστό τεχνολογικό επίτευγμα της σοβιετικής επιστήμης, το οποίο όμως εφαρμόστηκε με επικίνδυνους συμβιβασμούς σε θέματα υλικών και ασφάλειας για λόγους οικονομίας και επίσπευσης πολιτικών στόχων.

[regarding_to_Being]

o κουρέας μου εδώ στη Μελβούρνη, ένας ηλικιωμένος Ουκρανός, όνομα Φέλιξ, ήταν από τους φαντάρους που έστειλαν στο Τσερνομπίλ να καθαρίσουν τις ραδιενεργές κοτρώνες με τα χεράκια τους. Μου έλεγε την ιστορία του όπως με κούρευε, μέσα σε μέρες λέει έχασε λέει τα μισά του δόντια απ'τη ραδιενέργεια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ήρωες. Γενικά η ιστορία του Τσερνομπίλ ήταν ταυτόχρονα η χειρότερη και η καλύτερη πλευρά της ανθρωπότητας κατά τη γνώμη μου.

Απ'ότι έχω καταλάβει κατά γενική ομολογία οι RMBK reactors ήταν ένα θαυμαστό τεχνολογικό επίτευγμα της σοβιετικής επιστήμης, το οποίο όμως εφαρμόστηκε με επικίνδυνους συμβιβασμούς σε θέματα υλικών και ασφάλειας για λόγους οικονομίας και επίσπευσης πολιτικών στόχων.

αναμφισβητητα υπηρξαν ηρωικες καταστασεις για να σωθουν ζωες,
δεν προσεγγιζω το θεμα ιδεολογικο-πολιτικα...εχουν προυπαρξει
τα επεισόδια σε three mile island ΗΠΑ δεκ70,Λιθουανια ΕΣΣΔ 1983
διαφυγης ραδιεν.ακτινοβολιας απο RBMKreactor οπου ειχαν επισημανθει
προβληματα σχεδιασμου του αντιδραστήρα,επισης ενα επεισοδιο το 1985,
εκει που πρεπει να επικεντρωθουμε ειναι στον τεχνολογικο-οικονομικο
ανταγωνισμο των υπερδυναμεων και επισης σ' αυτο που ονομαζεται....
"Επαρση(Οίηση)" που καποια απροσδιοριστη χρονικη στιγμη θα πληρωθει
με μια "Εναντιοδρομια=Regression"C.G.Jung σε καθε επιπεδο:
πολιτισμου,εθνικο,κοινωνικο,σχεση με τη φυση(πχ αυτο που συνεβει με
τον κοβιντ19 ηταν ενα μικροβιολογικο τσερνομπιλ,ενας ιος ξεφυγε
απo ενα εργαστηριο στη Κινα),αλλα κ σε ατομικο-ψυχολογικο επιπεδο οταν ο ανθρωπος
κομπαζει με "εωσφορικη οιηση οτι ειναι ο θεος του εαυτου του και
θα ελεγχει τη φυση"...η Εναντιοδρομια θα τον κτυπησει μια απροσδιοριστη
στιγμη.

[regarding_to_Being]

συνεχεια απ την ενοτητα Lies
https://docs.google.com/document/d/1Zzm ... it?tab=t.0

Κανείς στο Πολιτικό Γραφείο δεν αμφισβήτησε εάν το προσωπικό είχε πράγματι διαπράξει κατάφωρες παραβιάσεις των κανόνων. Ο Γκορμπατσόφ συμφώνησε: «Το προσωπικό [του σταθμού] φέρει την ευθύνη για το ατύχημα· αλλά η κλίμακα του ατυχήματος οφείλεται στον σχεδιασμό του αντιδραστήρα».

Το ποιος έφταιγε για την καταστροφή εξαρτιόταν από τις οδηγίες λειτουργίας - τις γενικές διαδικασίες και τους κανονισμούς του αντιδραστήρα που έπρεπε να ακολουθήσουν οι χειριστές. Η εμφανής έκθεση των ενεργειών των χειριστών σε σχέση με τις οδηγίες λειτουργίας έπεσε στον παράδοξο αγαπημένο του Τσερνομπίλ, τον πρώτο αναπληρωτή διευθυντή του Ανατόλι Αλεξάντροφ και φαινομενικό διάδοχο στο Ινστιτούτο Ατομικής Ενέργειας Κουρτσάτοφ, Βαλέρι Λεγκάσοφ. Από τη μία πλευρά, ο Σεργκέι Πλόχι περιγράφει τον Λεγκάσοφ ως μη ειδικό σε αντιδραστήρες, έναν κομμουνιστή του οποίου η δέσμευση στο κόμμα ξεχώριζε μεταξύ των συναδέλφων του, και με τον πιο εκπληκτικό τρόπο αναφέρει ότι «ένας φυσικός τον αποκάλεσε «παιδί από τη χημική περιφέρεια»». Ο Πλόχι τον γλιτώνει από τα εξής: «Ένας ανώτερος επιστημονικός συνάδελφος από το Ινστιτούτο Κουρτσάτοφ έγραψε, όχι ανώνυμα, ότι «ο Λεγκάσοφ ήταν σαφής εκπρόσωπος αυτής της επιστημονικής μαφίας της οποίας οι πολιτικές τάσεις αντί της επιστημονικής ηγεσίας οδήγησαν στο ατύχημα του Τσερνομπίλ». Στις διαβόητες κασέτες του, που ηχογραφήθηκαν λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Λεγκάσοφ παραδέχτηκε ότι δεν ήταν ειδικός σε αντιδραστήρες: «Εφόσον ο ίδιος ο Ανατόλι Παβλόβιτς ήταν άνθρωπος των αντιδραστήρων, δημιουργός ή συμμετείχε στη δημιουργία πολλών αντιδραστήρων, με χρειαζόταν όχι ως επιστήμονα αντιδραστήρων, αλλά ως κάποιον που, απ' έξω, θα μπορούσε να δώσει ασυνήθιστες συμβουλές, να βρει αντισυμβατικές λύσεις. Αλλά όλες αυτές οι λύσεις και οι συμβουλές δεν αφορούσαν τον σχεδιασμό των αντιδραστήρων, στον οποίο δεν εργάστηκα ποτέ. Αφορούσαν πιθανούς τομείς χρήσης των εξαρτημάτων που βρίσκονται σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα... Όσο για τη φυσική και την τεχνολογία των αντιδραστήρων, ήταν ένας απαγορευμένος τομέας για μένα - τόσο λόγω της δικής μου εκπαίδευσης όσο και λόγω του ταμπού που επέβαλε ο Ανατόλι Παβλόβιτς Αλεξάντροφ και οι υφισταμένοι του που εργάζονταν σε αυτόν τον τομέα. Δεν τους άρεσε πραγματικά η παρέμβαση στην επαγγελματική τους εργασία από τρίτους». Ο Λεγκάσοφ διευκρίνισε: «Αλλά η παραδοσιακή μηχανική αντιδραστήρων κατά κάποιο τρόπο δεν με ενδιέφερε πολύ και δεν μου είχε ανατεθεί και μου φαινόταν μάλλον βαρετή». Η στάση του απέναντι στους πραγματικούς ειδικούς ήταν σεβαστή: «Φυσικά, δεν μπορούσα να φανταστώ εκείνη την εποχή το επίπεδο κινδύνου, την κλίμακα κινδύνου που ήταν εγγενής σε αυτές τις παλιές συσκευές. Αλλά υπήρχε ένα επίμονο αίσθημα άγχους. Ωστόσο, υπήρχαν τέτοιοι γίγαντες, μεγαθήρια, έμπειροι άνθρωποι που νόμιζα ότι δεν θα επέτρεπαν κάτι δυσάρεστο». Δημόσια, ο Λεγκάσοφ προωθούσε την ασφάλεια των πυρηνικών αντιδραστήρων πριν από το Τσερνόμπιλ, κάτι που ήταν ειρωνικό σε σύγκριση με αυτά που υποστήριζε μετά το Τσερνόμπιλ. Ιδιωτικά, του απαγορεύτηκε να το κάνει: «Ήμουν μέλος του Συμβουλίου Επιστήμης και Τεχνολογίας του Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργίας της ΕΣΣΔ, αλλά δεν ήμουν μέλος του αντιδραστήρα....

[regarding_to_Being]

μονάδα αυτού του συμβουλίου. Δεν γνώριζα λοιπόν πολλές λεπτομέρειες ή συγκεκριμένες συζητήσεις. Το Συμβούλιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του ινστιτούτου συχνά συζητούσε σχετικά με τα εννοιολογικά ζητήματα στην ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας, αλλά πολύ σπάνια συζητούνταν τεχνικές πτυχές, όπως η ποιότητα των αντιδραστήρων, η ποιότητα του καυσίμου, τα προβλήματα που υπήρχαν. Αυτά τα θέματα συζητούνταν είτε σε μονάδες αντιδραστήρων του Υπουργείου είτε στα συμβούλια επιστήμης και τεχνολογίας των αντίστοιχων τμημάτων».

Από την άλλη πλευρά, ο Πλόχι ισχυρίζεται ότι «ο Λεγκάσοφ ήταν διατεθειμένος να αναζητήσει τις αιτίες [του Τσερνομπίλ] στη δική του πυρηνική βιομηχανία - το αντικείμενο πρωταρχικής αφοσίωσης για τους συναδέλφους του στο Ινστιτούτο Κουρτσάτοφ. Αλλά ως πιστός κομμουνιστής και πιστός στο σοβιετικό σύστημα, έβαλε τα συμφέροντα του συστήματος πάνω από αυτά της πυρηνικής αυτοκρατορίας του Σλάβσκι. Πολλοί τον υποψιάζονταν για καριερισμό. Τάχθηκε με το Πολιτικό Γραφείο εναντίον του ίδιου του λαού του, αποκαλύπτοντας τα εσωτερικά τους μυστικά. Δεν θα τον συγχωρούσαν ποτέ για αυτή την «προδοσία». Πριν παρατηρήσουμε ποιες αιτίες επιδίωξε ο Λεγκάσοφ – «Πιεσμένος από δημοσιογράφους για τα μειονεκτήματα στο σχεδιασμό του αντιδραστήρα που είχε αναφέρει, ο Λεγκάσοφ απάντησε: “Το ελάττωμα του συστήματος ήταν ότι οι σχεδιαστές δεν προέβλεψαν τις αδέξιες και ανόητες ενέργειες των χειριστών”» – τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Λεγκάσοφ αποκάλυψε τα μυστικά της σοβιετικής πυρηνικής βιομηχανίας ενώπιον του Πολιτικού Γραφείου λείπουν τόσο από τα γραπτά του Πλόχι όσο και από τις διαθέσιμες σημειώσεις της συνεδρίασης του Πολιτικού Γραφείου. Ο Λεγκάσοφ δεν είχε καν αναλάβει να διερευνήσει τα αίτια της καταστροφής. Ο άνθρωπος που ήταν, ο πρώτος υφυπουργός του Υπουργείου Μεσαίας Μηχανουργίας Αλεξάντερ Μέσκοφ, ενέκρινε τα ευρήματα της κυβερνητικής επιτροπής, «Σύμφωνα με... Ο Shcherbina παρουσίασε αντικειμενικά τις αιτίες του ατυχήματος στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ», όπου συζήτησε ελαττώματα σχεδιασμού και απέδωσε ευθύνες ακόμη και σε αυτό το Υπουργείο, το Ινστιτούτο Kurchatov και το NIKIET. Ο Meshkov τόνισε ότι δεν θα είχε συμβεί ατύχημα χωρίς «τη μία παραβίαση πάνω στην άλλη» και ότι «αυτός ο αντιδραστήρας μπορεί να λειτουργήσει εάν οι κανονισμοί ακολουθούνται κανονικά».
Ο Adam Higginbotham περιγράφει τον Legasov να κατακλύζεται από την εργασία για να συγκεντρώσει και να προετοιμάσει την έκθεση για τη Συνάντηση της Βιέννης στα τέλη Αυγούστου 1986, η οποία θα δημοσίευε τα αίτια και τις συνέπειες της καταστροφής του Τσερνομπίλ παγκοσμίως. Με πολλά προϊόντα σχάσης να βρίσκονται «στα μαλλιά, τους αεραγωγούς και τους πνεύμονές του» και να ταλαιπωρείται από «πονοκέφαλους, ναυτία, πεπτικά προβλήματα και χρόνια αϋπνία», ο Legasov «εργαζόταν μέρα νύχτα στο γραφείο του στο Ινστιτούτο Kurchatov και συνέχιζε στο σπίτι», όπου «κάλυπτε το πάτωμα του σαλονιού του στη βίλα στην οδό Plekhotnaya 26 με στοίβες χαρτιών, τα οποία σέρνονταν στον διάδρομο και ανέβαιναν τις σκάλες». Προφανώς «αυτός και οι συνάδελφοί του συνέκριναν τα στατιστικά τους στοιχεία μέχρι που ήταν σίγουρος «όλα ήταν ακριβή». Ο Serhii Plokhy γράφει για «τον παραλογισμό της κατάστασης που προκαλείται από την ξεπερασμένη απαίτηση για μυστικότητα» και αναφέρει το ακόλουθο φαινομενικά ρητορικό ερώτημα που τέθηκε στη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου στις 3 Ιουλίου 1986: «Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε - να παρουσιάσουμε ψέματα στην ΙΑΕΑ;» «Ο Legasov, ο οποίος δεν θα μπορούσε να συμφωνήσει περισσότερο, πήγε κατευθείαν στον πρωθυπουργό Ryzhkov, ο οποίος τον εξουσιοδότησε να προχωρήσει με την έκθεση... Ο Legasov ήταν έτοιμος να μιλήσει για τα πάντα».

[regarding_to_Being]

The Big Problem With the HBO Chernobyl Miniseries: Vichnaya Pamyat - We Did Everything Right


διαθετει ελλ υποτιτλ