Τι μου θυμίζετε. Εμένα με έπρηζε η γιαγιά μου (που ουσιαστικά με μεγάλωσε) να κοινωνήσω κάθε Μ. Πέμπτη, παρόλο που απεχθανόμουν τη διαδικασία να πιω κρασί από ένα κουτάλι που νωρίτερα πιπιλούσε η κάθε 85χρονη. Και με υποχρέωνε σε 3μερη νηστεία τουλάχιστον, την οποία εγώ συνήθως έσπαγα κρυφά, τρώγοντας μερέντα. Μια φορά όμως με έπιασε και παρόλο που δεν με μάλωσε πολύ, έπεσε σε μια θλίψη που όμοια της πάνω της, δεν είχα ξαναδεί.chris έγραψε: ↑04 Απρ 2018, 16:48χαχαχαχαχαχαχαCecily Anne έγραψε: ↑04 Απρ 2018, 16:20Πάντως, εμένα με έβαζαν υποχρεωτικά να κοινωνήσω σε μικρή ηλικία και το μόνο που κατάφεραν ήταν να βάζω την αδερφή μου (μικρότερη) μπροστά να γλείψει όλα τα μικρόβια από το κουτάλι. Θέλω να πω ότι ήμουν με υπάκουη, αλλά φαινόταν το πράγμα ότι δεν... Η αδερφή μου εξελικτικά, πήγαινε πίσω από την ξαδέρφη μου.chris έγραψε: ↑04 Απρ 2018, 16:16
Να προσθέσω επ'αυτού ότι ο Dawkins και άλλοι ισχυρίζονται ότι τα θρησκευτικά συναισθήματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία και εκφράζονται σαν υπακοή στους γονείς (μην βάζεις παιδί μου το δάχτυλο στην πρίζα! ) και το οποίο σου μένει καθώς μεγαλώνεις και εύκολα μετατρέπεται σε συναίσθημα υπακοής σε κάποιο Θεό μετέπειτα (ειδικά άμα ο Θεός είναι αγαθός και καλός και σε αγαπάει και αυτός σαν τους γονείς σου).
Αυτό αρχικά αποτελεί εξελικτικό πλεονέκτημα (επιβιώνουν περισσότερα παιδιά που ... ακούν τους γονείς τους ως νήπια και αποφεύγουν τις πρίζες) αλλά στην πορεία κάποιο τζιμάνι είχε την φαεινή ιδέα και είπε να το κάνει επάγγελμα (βλέπε σαμάνος ή κάτι αντίστοιχο) και να "πουλάει" υπηρεσίες σαν αυθεντία (βλέπε χορός της βροχής).
Ε μετά, δεν θέλει και πολύ να μπούνε κι' άλλοι στο κόλπο, και με αυτά και με αυτά, κάπως έτσι έχουμε την γέννηση της θρησκείας.
ΥΣ: Βέβαια, ο Dawkins λέει ότι υπάρχουν και άλλοι λόγοι που συνεπικουρούν αλλά u get the general idea! :-)
Η ξαδέρφη μου, που μας βγήκε ορίτζιναλ θρήσκα, πήγαινε πίσω από κάτι γιαγιάδες..
εμείς πάλι πλακωνόμασταν ποιός θα κοινωνήσει πρώτος - άσε που μέχρι δημοτικό βοηθούσα στην εκκλησία, παπαδοπαίδι δηλαδή, έψελνα κιόλας (μερικά τροπάρια ειδικά πασχαλινά είναι καταπληκτικά), ήξερα κάποτε όλη την λειτουργία απ' έξω...
Από την άλλη βέβαια, δεν έχω πάει ούτε μια φορά στη ζωή μου για εξομολόγηση - πως να πας όσο μικρός και να είσαι, όταν βλέπεις τον παπά να πίνει τσιπουράκι μαζί με τον πατέρα σου και άλλους ακριβώς πριν το μυστήριο! :-)
Υπ'όψιν, ο παπάς μας είναι καταπληκτικός τύπος!
Αργότερα, πίναμε και μαζί τσιπουράκι :-))))
Πρέπει να την απογοήτευσα βαθιά, κάτι που διαισθητικά το κατάλαβα αν και πολύ μικρός και έτσι από τότε και στο εξής της έκανα το χατήρι. Ωραίες εποχές.