Ελληνική Πρωτοϊστορία

[Ζαποτέκος]

Ελληνική Πρωτοϊστορία

Οι περισσότερες πληροφορίες είναι απ' το ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΛΕΝΑΣ Π. ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟΥ ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΕΩΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΕΣ, ΤΙΣ ΘΕΟΓΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q= ... ww8Bg9_vBM


Ο Ωγύγης ή Ώγυγος θεωρείται ο παλαιότερος άνθρωπος ή ο παλαιότερος των Ελλήνων .

Ο Ώγυγος, στην εποχή του οποίου έγινε ο ομώνυμος κατακλυσμός, θεωρείται και πρώτος βασιλιάς της Αττικής ( Σύγκελλος, Ἐκλογή χρονογραφίας, 71, 4 – 5· Ακουσίλαος, απόσπ. 23 b 2· Σχόλια εἰς Πλάτωνα, 22 a 2 – 3 ) και πρώτος βασιλιάς της Θήβας ( Αίλιος Διονύσιος, Ἀττικά ὀνόματα, λήμμα «ὠγύγιος»· Σχόλια εἰς Ἀπολλώνιον Ῥόδιον, 250, 25· Σχόλια εἰς Ἡσίοδον, 806 a 1 - 2 ). Εάν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, τότε πιθανόν να ήταν βασιλιάς της σημερινής Αττικοβοιωτίας. Υπάρχει όμως και αναφορά ( Θάλλος, απόσπ. 2a 1 – 8 ) , σύμφωνα με την οποία ο Ώγυγος ήταν Τιτάνας και, όταν ηττήθηκε στον πόλεμο των Τιτάνων εναντίον του Δία, κατέφυγε στην Ταρτησσό.

Ο Ώγυγος είναι είναι μία μυστηριώδης μορφή της ελληνικής μυθολογίας. Το όνομά του πιθανόν να είναι ένα απλό συνώνυμο του Ωκεανού, που έχει την ίδια γλωσσική ρίζα. Ένας ενδιάμεσος τύπος «ὠγηνός» διασώζεται από τον Φερεκύδη ( Φερεκύδης, απόσπ. 2, 15 – 16. ). Ο Ησύχιος μάλιστα αναφέρει ότι «ὠγήν» ( Ησύχιος, Λεξικόν, λήμματα: «ὠγήν», «ὠγενίδαι», «ὠγένιον» ) είναι ο «ὠκεανός» και «ὠγενίδαι» οι «ὠκεανίδαι» και «ὠγένιον» το «παλαιόν». Αλλά παλαιό και αρχαίο είναι και το «ὠγύγιον» ( Σούδας Λεξικόν, λήμμα «ὠγύγιον» ) κατά το Λεξικό της Σούδας, που δίνει και μία άλλη σημασία της λέξης, τη σημασία του υπερμεγέθους. Ο Ησίοδος αποκαλεί το ύδωρ της Στυγός «ὠγύγιον» ( Ησίοδος, Θεογονία, στ. 805 – 806. ) . Αλλά η Στυξ είναι θυγατέρα του Ωκεανού ( Ησίοδος, Θεογονία, στ. 775 ) , κατά τον ίδιο ποιητή.

Ἒκτηνες ἤ Ἐκτῆνες ἤ Ἑκτῆνες: Προϊνδοευρωπαϊκό ίσως φύλο που εντοπίζεται στην Βοιωτία. Κατά το Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας του Αλεξ. Ραγκαβή, οι Ἑκτῆνες ήσαν «...επί Ωγύγου κάτοικοι και αυτοί της παρά τον Ασωπόν Βοιωτίας, καταστραφέντες υπό λοιμού (Παυσ. Θ΄ 5,1)...». Σύμφωνα με διασωθέντα αποσπάσματα του Λέσβιου ιστορικού του 5ου π.Χ. αιώνα Ελλάνικου, οι Έκτηνες θεωρούνται ως οι πρώτοι κάτοικοι της Βοιωτίας, ιδρυτές των Θηβών επί του βασιλέως αυτών Ωγύγου. Θα τους διαδεχθούν οι Άονες και οι Ύαντες. ( Δημητρίου Ευαγγελίδη , Λεξικό Ελληνικών και Περιελλαδικών φύλων )

Ο Ώγυγος είναι ιδιαίτερα γνωστός ως βασιλιάς των Εκτηνών, των αυτοχθόνων (προκατακλυσμιαίων) και πρώτων κατοίκων της Βοιωτίας. Ίδρυσε την πόλη Ωγυγία (η μετέπειτα Θήβα) και έγινε ο πρώτος βασιλιάς της. Αρκετοί αρχαίοι Έλληνες ποιητές αναφέρονται στους Θηβαίους ως «Ὠγυγίδαι».

Ο Παυσανίας ο περιηγητής, αναφερόμενος στην Βοιωτία, τον 5ο αιώνα π.Χ. αναφέρει: «Οι πρώτοι οικιστές των Θηβών υπήρξαν οι Εκτήνες και ο βασιλιάς τους Ωγύγης, ένας αυτόχθων. Από το όνομα αυτό προήλθε ο Ωγύγιος, επίθετο το οποίο χρησιμοποιούν πολύ ποιητές αναφερόμενοι στους Θηβαίους.» Υπάρχουν και άλλες εκδοχές και ιστορίες σχετικά με τον Ωγύγη. Σύμφωνα με τον Λυκόφρωνα τον Χαλκιδέα, ο Ωγύγης βασίλευσε στις Θήβες της Αιγύπτου. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος, τον 5ο αιώνα μ.Χ., αναφέρει ότι ήταν ο βασιλιάς της Λυκίας της Μικράς Ασίας. Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Ωγύγης και οι Εκτήνες, οι πρώτοι οικιστές της Βοιωτίας, μετά από ένα χρονικό διάστημα, μετανάστευσαν σε μία άλλα περιοχή που ονομαζόταν Ακτή ( στον Άθω ) . Ο Ρωμαίος ιστορικός Σέξτος Ιούλιος Αφρικανός (Sextus Julius Africanus) ( 221 μ.Χ. ) αναφέρει ότι υπήρξε και ο ιδρυτής της Ελευσίνας ( παρατίθεται στην Ευαγγελική Προπαρασκευή του Ευσεβίου ) .

Σχετικά με την καταγωγή του οι απόψεις ποικίλουν, ορισμένες πηγές τον θεωρούν αυτόχθονα ( γιος της Γης ) της Βοιωτίας, αναφέρεται ως γιος του Ποσειδώνα, του Βοιωτού ή ακόμη και του Κάδμου. Ο ιστορικός Θεόφιλος αναφέρει ότι ήταν ένας από τους Τιτάνες.
Ήταν ο σύζυγος της Θήβης, από την οποία η Θήβα πήρε το όνομά της. Παιδιά του ήταν:
ο Ελεύσινος (ιδρυτής κατά μία εκδοχή της Ελευσίνας)
ο Κάδμος (κατά άλλη εκδοχή ήταν ο πατέρας του)
η Αυλίς
η Αλαλκομενία
η Θελξίνια.
Οι τρεις τελευταίες αποκαλούνταν με ένα όνομα Πραξιδίκες.

Σύμφωνα με τον Σέξτο Ιούλιο Αφρικανό ο Ώγυγος έζησε την εποχή του Μωυσή και της Εξόδου. Κατά τον Ιωάννη Μαλάλα ( 6ος αι. μ.Χ. ) έζησε την εποχή του Ιησού του Ναυή. Καταγόταν απ' τον Ιάφεθ , γιο του Νώε. Λέει ο Μαλάλας :

Ἐν δὲ τοῖς χρόνοις Ἰησοῦ τοῦ Ναυὴ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰάφεθ ἐβασίλευσε τῆς Ἀττικῆς χώρας τις ὀνόματι Ὠγύγης, αὐτόχθων, ἔτη λβʹ. καὶ γέγονε κατακλυσμὸς μέγας ἐν τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ, καὶ ἀπώλετο αὐτὸς καὶ πᾶσα ἡ χώρα ἐκείνη καὶ πᾶσα ψυχὴ οἰκοῦσα τὴν χώραν ἐκείνην τῆς Ἀττικῆς καὶ μόνης. καὶ ἔμεινεν ἐξ ἐκείνου ἔρημος καὶ ἀοίκητος ἡ αὐτὴ χώρα ἐπὶ ἔτη σοʹ, καθὼς ἐν τοῖς Ἀφρικανοῦ ἐμφέρεται συγγράμμασιν.

Ο πρώτος από τους τρεις κατακλυσμούς της ελληνικής μυθολογίας, ονομάστηκε Ωγύγιος κατακλυσμός. Συνέβη όταν βασίλευε ο Ωγύγης στην Βοιωτία. Ερευνητές πιστεύουν ότι οφείλεται σε απότομη υπερχείλιση της λίμνης Κωπαΐδας στην περιοχή. Άλλες πηγές σχετίζουν αυτό τον κατακλυσμό με την Αττική. Αυτή την άποψη υιοθετεί και ο Αφρικάνος, ο οποίος αναφέρει ότι η κατακλυσμός συνέβη όταν βασιλιάς του Άργους ήταν ο Φορωνεύς (κατά τον ιστορικό Ακουσίλαο).
Διαφορετικές χρονολογίες έχουν προταθεί για τον κατακλυσμό, μερικές είναι: 9.500 π.Χ.(Πλάτων), 2.136 π.Χ. (Βάρρων) και 1.796 π.Χ (Αφρικανός).
Ο Ωγύγης επέζησε του κατακλυσμού, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τα κατάφεραν. Μετά τον θάνατο του ίδιου και λόγω των καταστροφών που προκλήθηκαν, η Αττική έμεινε χωρίς βασιλείς για 189 έτη μέχρι την εποχή του Κέκροπα (ή Κέκροψ ο διφυής).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8F%CE ... E%BF%CF%82
https://en.wikipedia.org/wiki/Ogyges



http://ikee.lib.auth.gr/record/113919/f ... 9-3478.pdf

http://users.sch.gr/gkelesidis/images/P ... hrakis.pdf

Κατά τον Τζέτζη υπήρχε και παλαιότερος του Ωγύγου , ο Κάλυνδος.

https://books.google.gr/books?id=jsUWAw ... 82&f=false

Ως προς τον κατακλυσμό του Ωγύγου, ο Ελλάνικος γράφει ότι αυτός έγινε χίλια είκοσι έτη πριν από την πρώτη Ολυμπιάδα. Δεδομένου δε ότι η πρώτη Ολυμπιάδα τοποθετείται στο έτος 776 π.Χ., συνάγεται ότι ο κατακλυσμός αυτός έγινε το έτος 1796 π.Χ. Η συσχέτιση όμως του Ωγύγου με τον Κρόνο, τους Τιτάνες και τα γεωλογικά γεγονότα της Θεσσαλίας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο ομώνυμος κατακλυσμός θα πρέπει μάλλον να έγινε σε πολύ παλιά εποχή και κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ των ετών 14500 και 12500 Π.Α.Σ.

Από την προϊστορική εποχή της Ελλάδος είναι γνωστοί τουλάχιστον τρεις μεγάλοι κατακλυσμοί, και συγκεκριμένα ο κατακλυσμός του Δαρδάνου, ο κατακλυσμός του Ωγύγη ή Ωγύγου και ο σχετικά πιο γνωστός κατακλυσμός του Δευκαλίωνα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα Σχόλια στον Πλάτωνα, συνέβησαν τρεις κατακλυσμοί με την ακόλουθη σειρά, του Ωγύγου, του Δευκαλίωνα και του Δαρδάνου:

Αναφέρουν ότι έγιναν τρεις κατακλυσμοί. Πρώτον επί Ωγύγου, που ήταν βασιλιάς της Αττικής, δεύτερον επί Δευκαλίωνα, την εποχή που διαχωρίστηκαν και τα όρη της Θεσσαλίας και πλημμύρισαν όλες οι περιοχές εκτός του Ισθμού και της Πελοποννήσου, και τρίτον επί Δαρδάνου, που ήταν γιος του Δία και της Ηλέκτρας, κόρης του Άτλαντα. Ο Δάρδανος αυτός μετά τον κατακλυσμό βασίλευσε στην απέναντι της νήσου Σαμοθράκης ήπειρο, αφού ταξίδευσε εκεί επάνω σε μία σχεδία ( Σχόλια εις Πλάτωνα, Τίμαιος, 22 a 1 – 8 ).

«Σχεδία» στα αρχαία ελληνικά δεν σημαίνει απλώς κάποια ξύλα, που είναι συναρμολογημένα με πρόχειρο τρόπο, αλλά σημαίνει και ένα κανονικό ξύλινο καράβι. Έχουμε υπ’ όψη τον Ευριπίδη, ο οποίος στην Εκάβη του χαρακτηρίζει τα πλοία του Αχιλλέα «ποντοπόρους σχεδίας» [= καράβια που διασχίζουν τις βαθιές θάλασσες]. ( Ευριπίδης, Ἑκάβη, στ. 111. )

Σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη ( 1ος αι. π.Χ.) ( Διόδωρος Σικελιώτης, Ἱστορικὴ Βιβλιοθήκη, 5, 47, 3, 3 κ.ε. ) ο κατακλυσμός του Δαρδάνου ήταν ο παλαιότερος από όλους. Ο Διόδωρος μεταφέρει μία παράδοση των κατοίκων της Σαμοθράκης, παρότι ο Δάρδανος ήταν μυθικός βασιλιάς της Αρκαδίας, που έζησε στα χρόνια μετά τον κατακλυσμό. Ο Διόδωρος δίνει μία περιγραφή του φαινομένου και συγκεκριμένα αναφέρει ότι τα νερά ήλθαν από τον Εύξεινο Πόντο, υπερχειλίζοντας αρχικά τις Κυανέες Πέτρες (Βόσπορος) προς την Προποντίδα και εν συνεχεία προς το βορειοανατολικό Αιγαίο.

Το Πάριο Χρονικό βρίσκεται στο Ασμολιανό Μουσείο της Οξφόρδης από το έτος 1667 μ.Χ. Σύμφωνα με τον άγνωστο συγγραφέα του Πάριου Χρονικού, αναφέρονται τα γεγονότα, που συνέβησαν από την εποχή του Κέκροπα, που έγινε βασιλιάς Αθηνών το έτος 1318 προ της συγγραφής του Χρονικού ή το έτος 1582 / 1 π.Χ., μέχρι και την εποχή, κατά την οποία ήταν άρχων της Πάρου κάποιος του οποίου το όνομα λήγει σε –υάναξ (λείπουν τα προηγούμενα γράμματα) και άρχων επώνυμος των Αθηνών ο Διόγνητος . Κατά το Πάριο Χρονικό, λοιπόν, ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα συνέβη το έτος 1529 / 8 π.Χ., όταν στην Αθήνα βασίλευε ο Κραναός ( Πάριον Χρονικόν: IG, XII, 5 [Cyclades], document 444, 1, 3a. Πάριον Χρονικόν: IG, XII, 5 [Cyclades], document 444, 4, 6b – 8a ).

( συνεχίζεται )

[Ζαποτέκος]

( συνέχεια )





Σημειώσεις στον πίνακα :
441 Πάριο Χρονικό: IG, XII, 5 [Cyclades], document 444, 1 – 3a. Ο Phillip Harding στο έργο του The
Story of Athens (the fragments of the local chronicles of Attica), New York 2008: 14, δίνει τις ίδιες
χρονολογίες με το Πάριο Χρονικό, μειώνοντας απλώς την καθεμία κατά 26 έτη, διότι υπολογίζει ως
έτος άλωσης της Τροίας το 1183 π.Χ.
442 Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 3, 180 κ.ε.
443 Μητροπέτρου, παρούσα διατριβή.
444 Σύγκελλος, Ἐκλογή χρονογραφίας, 76, 1 – 3 και 146, 22. Σύμφωνα με τον αυτόν συγγραφέα ο
Ώγυγος ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Αττικής, μία γενιά πριν από τον Κέκροπα. Αλλά κατά τον
Απολλόδωρο πρώτος βασιλιάς της Αττικής ήταν ο Ακταίος. Επομένως τα ονόματα «Ακταίος» και
«Ώγυγος» μάλλον αποτελούν χαρακτηριστικά επίθετα του ίδιου προσώπου. Ακταίος είναι εκείνος που
έχει σχέση με τις ακτές και Ώγυγος είναι εκείνος που είναι παμπάλαιος (Liddell and Scott, 1997:
λήμμα «ὠγύγιος», Σταματάκος, 1949: στο ίδιο λήμμα και έχει κατά πάσα πιθανότητα σχέση με το
υγρό στοιχείο (Θωμόπουλος,, 1994: 100).
445 Φιλόχορος, απόσπ. 92a 1 – 6.
446 Φιλόχορος, απόσπ. 92a 13 – 14

Το Πάριο Χρονικό αρχίζοντας από τον διφυή Κέκροπα ( Κλήμης Αλεξανδρεύς, Στρωματεῖς, 1, 21, 103, 2, 3. ) , που είχε σώμα «συμφυές ἀνδρὸς καὶ δράκοντος» ( Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 3, 177, 1 – 2. ) , αναφέρει ένδεκα Αθηναίους βασιλείς προ των Τρωικών και δίνει συγκεκριμένες χρονολογίες. Ο Απολλόδωρος αρχίζοντας από τον Ακταίο αναφέρει δώδεκα, χωρίς να δίνει χρονολογίες. Εμείς κάνοντας συνδυασμό όλων των αναφορών των αρχαίων συγγραφέων καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι προτρωικοί Αθηναίοι βασιλείς ήταν δεκατρείς με πρώτο τον Ώγυγο. Οι πρώτες δύο χρονολογίες, που δίνουμε, βασίζονται στον Φιλόχορο (3ος αι. π.Χ.), που αντλεί στοιχεία από τους παλαιούς ατθιδογράφους. Η τρίτη χρονολογία προκύπτει από το γεγονός ότι σύμφωνα με τον Γέωργιο Σύγκελλο ο Κέκροψ βασίλευσε επί πενήντα έτη ( Σύγκελλος, Ἐκλογή χρονογραφίας, 179, 7. ) . Η χρονολογία της άλωσης της Τροίας προκύπτει κατά τεκμήριον από το γεγονός ότι θα πρέπει να συνέβη δέκα έτη πριν από την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη, που συνέπεσε σχεδόν με την μερική (75%) και ορατή από το Ιόνιο πέλαγος έκλειψη ηλίου της 30ης Οκτωβρίου του έτους 1207 π.Χ., η οποία συνέβη κατά την ημέρα της μνηστηροφονίας. Η επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη έγινε κατά πάσα πιθανότητα το έτος 1207 π.Χ. και η μνηστηροφονία συνέβη στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, σύμφωνα με αστρονομικά δεδομένα και ομηρικές περιγραφές, όπως ακριβώς αναφέρονται στο paper: Papamarinopoulos S.P., P. Preka Papadema, P. Antonopoulos, Hel. Mitropetrou, A.Tsironi and P. Mitropetros, “Time Definition of Astronomical Phenomena at the End of the 13th century B.C.”, ανακοίνωση στο 3o διεθνές Συνέδριο για την Ατλαντίδα, Σαντορίνη 25 – 26 Ιουνίου 2011 (υπό δημοσίευση, στον τόμο Atllantis III). Εάν όμως ισχύει η ανωτέρω χρονολογία της επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη, τότε η άλωση της Τροίας θα πρέπει να συνέβη δέκα ή ένδεκα έτη προηγουμένως, δηλαδή το έτος 1217 ή 1218 π.Χ. Και στην περίπτωση αυτή ο πρώτος Τρωικός πόλεμος στον οποίο συμμετείχαν ο Ηρακλής και ο Τελαμών και ο οποίος απεικονίζεται στο ανατολικό αέτωμα του ναού της Αφαίας στην Αίγινα θα πρέπει να έγινε μία γενεά προηγουμένως, δηλαδή το έτος 1247 ή 1248 π.Χ. περίπου.
Όλες οι ενδιάμεσες χρονολογίες υπολογίζονται κατά τεκμήριο με την υπόθεση ότι κάθε γενιά διαρκεί περίπου τριάντα χρόνια.

Ο Παύλος Ορόσιος ( Paulus Orosius, Historiarum adversum Paganos, I, 9, 1-3 ) γράφει ότι ο Αμφικτύων βασίλευσε τρίτος μετά τον Κέκροπα και ότι ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα έγινε την εποχή που βασιλιάς της Αθήνας ήταν ο Αμφικτύων. Δίνει μάλιστα και την χρονολογία του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα, γράφοντας ότι έγινε 810 έτη πριν από την κτίση της Ρώμης. Επειδή όμως η κτίση της Ρώμης έγινε το έτος 753 π.Χ., συνεπαγέται ότι κατά τον Παύλο Ορόσιο ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα έγινε το έτος 1563 π.Χ. Η χρονολογία αυτή πλησιάζει την αντίστοιχη χρονολογία που δίνει το Πάριο Χρονικό, δηλαδή το έτος 1529 / 8 π.Χ. Μάλιστα το Πάριο Χρονικό αναφέρει ότι, όταν έγινε ο κατακλυσμός αυτός, στην Αθήνα βασίλευε ο Κραναός. Ο Κραναός όμως στον πίνακα των βασιλέων της Αθήνας είναι μία γενιά πλησιέστερος προς τον Κέκροπα. Άρα οι δύο χρονολογίες θα πρέπει κανονικά να μην απέχουν μεταξύ τους περισσότερο από τριάντα έως τριανταπέντε χρόνια, όσο διαρκεί κατά μέσον όρο μία γενιά.

Το Πάριο Χρονικό δεν γράφει απολύτως τίποτε για τον κατακλυσμό του Ωγύγου.

Ο ιστορικός Ελλάνικος (5ος / 4 ος αι. π.Χ.) γράφει ότι ο κατακλυσμός του Ωγύγου έγινε χίλια είκοσι έτη προ της πρώτης Ολυμπιάδος. Και δεδομένου ότι η πρώτη Ολυμπιάδα έγινε το έτος 776 π.Χ., συνάγεται ότι ο κατακλυσμός αυτός έγινε το έτος 1796 π.Χ.:

Από τον Ώγυγο, που από εκείνους (δηλ. τους κατοίκους της Αττικής) εθεωρείτο αυτόχθων και επί του οποίου συνέβη ο μεγάλος και πρώτος κατακλυσμός στην Αττική, όταν ο Φορωνεύς ήταν βασιλιάς των Αργείων, όπως εξιστορεί ο Ακουσίλαος, μέχρι την πρώτη Ολυμπιάδα, την οποία οι Έλληνες θεώρησαν ως αφετηρία της χρονολογίας τους, παρήλθαν χίλια είκοσι έτη.
( Ελλάνικος, απόσπ. 47a 2 – 6. )

Ο Ρωμαίος συγγραφέας M. Terentius Varro ( M. Terentius Varro, Res Rusticae, 3, 1, 2, 1 – 3, 3. ) (116 – 27 π.Χ.) θεωρεί ότι ο κατακλυσμός αυτός έγινε 2.100 έτη πριν από αυτόν. Και δεδομένου ότι το συγκεκριμένο έργο του το έγραψε το 36 π.Χ., προκύπτει ως έτος του κατακλυσμού το
2.136 π.Χ.

Ο ιστορικός Θάλλος (1 ος αι. μ.Χ.), γράφει ότι ο Βήλος, ο βασιλιάς των Ασσυρίων και ο Κρόνος μαζί με τους λοιπούς Τιτάνες, πολέμησαν εναντίον του Δία:
Ο Θάλλος κάνει μνεία του Βήλου που βασίλευσε στους Ασσυρίους και του Τιτάνα Κρόνου, ισχυριζόμενος ότι ο Βήλος είχε πολεμήσει μαζί με τους Τιτάνες εναντίον του Δία και των θεών που συντάχθηκαν μαζί του, όπου ισχυρίζεται το εξής: «Και ο Ώγυγος αφού ηττήθηκε κατέφυγε στην Ταρτησσό». ( Θάλλος, απόσπ. 2a 1 – 8. )
Στην συνάφεια αυτή είναι λογικό να υποτεθεί ότι και ο Ώγυγος, που αναφέρεται ως ηττημένος στον αγώνα των Τιτάνων εναντίον του Δία, θα πρέπει και αυτός να ήταν ένας από τους Τιτάνες.

Ο απολογητής Τατιανός (2ος αι. μ.Χ.), γράφει ότι ο Ίναχος έζησε μετά τον Μωυσή και ότι ο Ώγυγος, επί του οποίου έγινε ο πρώτος κατακλυσμός, έζησε κατά την εποχή του Φορωνέα, που ήταν διάδοχος του Ινάχου ( Τατιανός, Λόγος πρὸς Ἓλληνας, 39, 2, 3 – 9. ).

Αντιθέτως ο εποποιός Νόννος (5ος αι. μ.Χ.) στα Διονυσιακά του γράφει ότι ο Ώγυγος έζησε, όταν όλη η γη πλημμύρισε και όταν τα όρη της Θεσσαλίας είχαν καλυφθεί με ύδατα:

Ο Ώγυγος μέσα σε ύδατα, που έφθαναν μέχρι τον ήλιο, έτεμνε τον αιθέρα, όταν όλη η γη δεν φαινόταν λόγω της πλημμύρας και είχαν καλυφθεί από το ύδωρ οι κορυφές των θεσσαλικών βουνών, και σε μεγάλο ύψος η κορυφή του Παρνασσού που είναι κοντά στα σύννεφα, δεχόταν τα κύματα από τα χιονισμένα ρεύματα.
( Νόννος, Διονυσιακά, 3, στ. 205 – 208. )

Την ίδια χρονολογία με τον Ελλάνικο για τον κατακλυσμό του Ωγύγου δίνουν ο Ευσέβιος Παμφίλου ( Ευσέβιος Παμφίλου, Εὐαγγελικὴ Προπαρασκευή, 10, 10, 10, 3 – 4.) (275 – 339 μ.Χ.) και ο Γεώργιος Σύγκελλος ( Σύγκελλος, Ἐκλογὴ Χρονογραφίας, 71, 8 – 12 ) (τέλη 8ου έως αρχές 9ου αιώνα μ.Χ.). Ο πρώτος μάλιστα έχει ως σημείο αναφοράς το έτος έναρξης της βασιλείας του Κύρου του Μεγάλου (559 π.Χ.) και γράφει ότι ο κατακλυσμός έγινε 1237 έτη προ του Κύρου, δηλαδή το έτος 1237 + 559 = 1796.

Τέλος, ο χρονογράφος Γεώργιος Κεδρηνός (τέλος 11ου έως αρχές 12ου αι. μ.Χ.) μνημονεύει δύο μόνον ελληνικούς κατακλυσμούς, του Ωγύγου και του Δευκαλίωνα, οι οποίοι απέχουν μεταξύ τους 248 έτη:

Στην ελληνική περιοχή έχουν συμβεί δύο περίφημοι κατακλυσμοί. Ο πρώτος έγινε στην Αττική επί Ωγύγου. Ύστερα από 248 έτη έγινε ο δεύτερος στην Θεσσαλία, όταν βασίλευε στην Αθήνα ο Δευκαλίων, με διάδοχο τον Κραναό τον αυτόχθονα. Αυτόν τον δεύτερο κατακλυσμό που συνέβη επί Δευκαλίωνα, φαίνεται ότι μνημονεύουν οι Αιγύπτιοι, ισχυριζόμενοι ότι η χώρα τους δεν πλημμύρισε. Και δικαίως διακηρύσσουν ότι η χώρα τους δεν πλημμύρισε. Διότι αυτός ο κατακλυσμός ήταν τοπικός. Τον παλιό όμως και καθολικό κατακλυσμό δεν τον έχουν υπ’ όψη τους. Διότι ο γεννήτοράς τους δεν είχε ακόμη γεννηθεί. Διότι ο Χάμ, που ήταν γιος του Νώε, ήταν ο πατέρας του Μεστρέμ, από τον οποίο κατάγονται οι Αιγύπτιοι.
( Κεδρηνός, Σύνοψις ἱστοριῶν ἀπὸ κτίσεως κόσμου, 1, 26, 15 – 27, 2. )

Ο Αθανάσιος Σταγειρίτης (Φιλόλογος, που δίδαξε την ελληνική γλώσσα στην Καισαροβασιλική Aκαδημία των Ανατολικών Γλωσσών της Βιέννης στις αρχές του 19ου αιώνα) γράφει ότι ο Ώγυγος ή Ωγύγης θεωρείται ως ο πρώτος βασιλιάς της Αττικής και ο αρχαιότατος οικιστής της. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, τα αρχαία πράγματα τα αποκαλούσαν «ωγύγια» . Όταν βασίλευε ο Ώγυγος, έγινε ο πρώτος κατακλυσμός στην Ελλάδα και έπνιξε την Αττική και την Βοιωτία. Ο ίδιος συγγραφέας όμως γράφει και κάτι παράξενο: «Κατά τον κατακλυσμόν τούτον λέγουσιν, ότι εφάνη σημείον παράδοξον εις τον δίσκον της Αφροδίτης, επειδή μετεβλήθη και η διάμετρος και το σχήμα και το χρώμα και ο δρόμος αυτής. Όθεν ο Nicolas Freret νομίζει, ότι ήτον κομήτης το φανέν και ουχί η Αφροδίτη. Και μάλιστα εν τη περί τούτου διατριβή λέγει ότι ήτον εκείνος, όστις εφάνη και τω 1680 έτει».


Το γεγονός ότι επί του Ωγύγου συνέβη κάποιο αστρονομικό φαινόμενο, που συσχετίζεται με την Αφροδίτη, το αναφέρει ο Αυγουστίνος ( Augustinus, De civitate Dei, 21, 8. ) (354-430 μ.Χ.), που παραθέτει κάποιο σχετικό απόσπασμα του M. T. Varro ( M. Terentius Varro, De gente populi romani, fragmenta 4-7.) (116-27 π.Χ.), ο οποίος το πιστώνει στους μαθηματικούς Άδραστο τον Κυζικηνό και Δίωνα τον Νεαπολίτη.

Ο κατακλυσμός του Ωγύγου συνέβη, κατά τον Σταγειρίτη, 1759 έτη π.Χ. και κατά το τριακοστό έβδομο έτος της βασιλείας του. Μετά από αυτό το γεγονός αγνοείται τι ακριβώς συνέβαινε στην Αττική μέχρι την εποχή του Κέκροπα, ο οποίος βασίλευσε μετά από 190 χρόνια. Σύμφωνα όμως με τον Ελλάνικο ( Ελλάνικος, απόσπ. 47a 2 – 6. ) , ο κατακλυσμός αυτός συνέβη το έτος 1796 π.Χ. Ο Ώγυγος όμως κατά την παράδοση είχε φυτρώσει και αυτός από τη γη (ήταν δηλαδή αυτόχθων [ Ακουσίλαος, απόσπ. 23b 2 – 4.] ) και υπήρξε βασιλιάς της Αττικής μία γενιά ακριβώς πριν από τον Κέκροπα ( Σύγκελλος, Ἐκλογή χρονογραφίας, 76, 1 – 3 ).









Σημειώσεις στους πίνακες :
539 Διόδωρος Σικελιώτης, Ἱστορικὴ Βιβλιοθήκη, 5, 47, 3-5 και 48, 2-3.
540 Διόδωρος Σικελιώτης, Ἱστορικὴ Βιβλιοθήκη, 4, 75, 1, 1 – 4, 2.
541 Πάριον Χρονικόν: IG, XII, 5 [Cyclades], document 444, 4, 6b – 8a
542 Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 46, 3 – 48, 10.
543 Paulus Orosius, Historiarum adversum Paganos, I, 9, 1-3
544 Κεδρηνός,Σύνοψις ἱστοριῶν ἀπὸ κτίσεως κόσμου, 1, 26, 15 – 27, 2.
545 Spedicato, 2008: 290.
546 Lykousis et al., 2007 : 5 και 16
547 Ελλάνικος, απόσπ. 47a 2 – 6.
548 Ακουσίλαος, απόσπ. 25b 2 – 4.
549 M. Terentius Varro, Res Rusticae, 3, 1, 2, 1 – 3, 3.
550 Θάλλος, απόσπ. 2a 1 – 8.
551 Τατιανός, Λόγος πρὸς Ἓλληνας, 39, 2, 3 – 9.
552 Νόννος, Διονυσιακά, 3, στ. 205 – 208.
553 Ευσέβιος Παμφίλου, Εὐαγγελικὴ Προπαρασκευή, 10, 10, 10, 3 – 4.
554 Σχόλια εἰς Ἀπολλώνιον Ῥόδιον, 250, 25 – 26.
555 Σύγκελλος, Ἐκλογὴ Χρονογραφίας, 71, 8 – 12.
556 Κεδρηνός,Σύνοψις ἱστοριῶν ἀπὸ κτίσεως κόσμου, 1, 26, 15 – 27, 2.
557 Σταγειρίτης, Ωγυγία ή Αρχαιολογία, τόμος Δ΄, 2002: 220 - 222.

[Ζαποτέκος]

Οι Έλληνες παντού.

Κεφάλες :

Κεντρική Αμερική - Ολμέκοι


Ινδοκίνα - Χμερ


Κομμαγηνή


Αθήνα

SpoilerShow

[sys3x]

[Ζαποτέκος]

Ομοίωμα από πηλό φτερωτού πεδίλου από μυκηναϊκό τάφο ( 13ος αι. π.Χ. ) . Βρέθηκε στην Βούλα Αττικής.

Τέτοια να ήταν τα φτερωτά σανδάλια του Περσέα ;


Ο Ερμής του Πραξιτέλους - 343 π.Χ.
Ο Ερμής Κρατά το παιδί-Διόνυσο, του Πραξιτέλη, Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας

Κατά μια άποψε απεικονίζεται ο Ερμής να ξαποσταίνει επάνω σε έναν κορμό δένδρου κατά την μακρά διαδρομή του προς την μυθική Νύσα κρατώντας στην αγκαλιά του τον μικρό Διόνυσο.

Πηγή : Παντελής Καρύκας, Προϊστορικοί Έλληνες εξερευνητές

--------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι πρώτοι ευρωπαϊκοί νεολιθικοί οικισμοί αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα.

Early Neolithic
Franchthi Cave (20th to 3rd millennium) Greece. First European Neolithic site.
Sesklo (7th millennium) Greece.
Starčevo-Criș culture (Starčevo I, Körös, Criş, Central Balkans, 7th to 5th millennia)
Dudești culture (6th millennium)

https://en.wikipedia.org/wiki/Neolithic ... _and_sites

Το Σέσκλο , μαζί με το νεολιθικό οικισμό της Νέας Νικομήδειας , είναι οι παλαιότεροι νεολιθικοί οικισμοί της Ευρώπης και χρονολογούνται στα 6800 π.Χ. ( πρώτη κατοίκηση ). Το Σέσκλο βρίσκεται κοντά στον Βόλο ( όπως και το Διμήνι ). Οι πρώτες ανασκαφές στο Σέσκλο ξεκίνησαν το 1901. Την 5η χιλιετία π.Χ. ο οικισμός απλωνόταν σε έκταση τουλάχιστον 100 στρεμμάτων. Λίγο πριν το τέλος της 5ης χιλιετίας π.Χ. ο οικισμός ερημώθηκε ( ίσως εξαιτίας πυρκαγιάς ) για περισσότερο από 500 χρόνια. Ξανακατοικήθηκε την 4η χιλιετία π.Χ. μόνο πάνω στον λόφο Καστράκι ( Ακρόπολη ). Από αυτήν την περίοδο και μετά χρονολογούνται οι εξής ανακαλύψεις στο Σέσκλο :

• μέγαρο με προστώο και δύο εσωτερικά δωμάτια

• εργαστήριο κεραμικής με στέγαστρο

• τείχη Ακροπόλεως

Από τον οικισμό σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια των οικιών , τα οποία ήταν πέτρινα.

Αναπαράσταση :

Σέσκλο

Διμήνι


______________________________________________
Πολιόχνη - Η αρχαιότερη πόλη της Ευρωπαϊκής ηπείρου

Η Λήμνος φαίνεται ότι από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. ήταν ένας σημαντικός σταθμός των δρόμων μεταφοράς μετάλλων - χαλκού, κασσίτερου, αργύρου – από και προς τον ασιατικό χώρο, μέσω των οποίων πρέπει να διοχετεύθηκε και η γνώση επεξεργασίας τους στον αιγαιακό χώρο. Οι έρευνες στην Πολιόχνη έφεραν στο φως στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια οργανωμένη πόλη, όπως πολεοδομικό σχεδιασμό, αμυντικό τείχος, αποχετευτικό δίκτυο και χώρους κοινοτικής συγκρότησης. Η Πολιόχνη της Λήμνου πρέπει να θεωρείται, από τα μέχρι σήμερα δεδομένα, η αρχαιότερη πόλη της ευρωπαϊκής ηπείρου.

http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547 ... II1_1.html

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

[Ζαποτέκος]

Είμαστε οι καλύτεροι. Το είπαν οι Αιγύπτιοι ιερείς στον Σόλωνα .
Και απ' όλους τους Έλληνες καλύτεροι οι Αθηναίοι.

Πλάτων , Τίμαιος , 22b και 23b :


Αιτία που οι Έλληνες ξέχασαν το παρελθόν τους ήταν οι φυσικές καταστροφές : πυρκαγιές και πλημμύρες. Η Αίγυπτος όμως λόγω της γεωμορφολογίας της σώθηκε απ' τις καταστροφές και οι Αιγύπτιοι θυμούνται τα παλιά. Στην Ελλάδα όμως και αλλού, οι φυσικές καταστροφές σκοτώνουν τους μορφωμένους και μένουν οι αμόρφωτοι. Έτσι οι Έλληνες δεν γνωρίζουν πως είναι το καλύτερο γένος μεταξύ των ανθρώπων. Από αυτό κατάγονται και οι Αθηναίοι που είχαν την καλύτερη πόλη.


σελ. 33 - 37
https://vivliothikiagiasmatos.files.wor ... bfcf83.pdf

[Ζαποτέκος]

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στον Τίμαιο του Πλάτωνα η αιγυπτιακή πόλη Σάις συνδεόταν με την Αθήνα και οι κάτοικοι των δύο πόλεων ήταν συγγενείς.



Ίσως γι' αυτό ο βυζαντινός χρονογράφος Γεώργιος Σύγκελλος αναφέρει μια τέτοια συγγένεια Αθηναίων και Σαϊτών :

Εισί δε και οι Κύπριοι εκ των Κιτιαίων και οι εν τω βορρά ομόφυλοι των αυτών Κιτιαίων, ειτ’ουν Ρωμαίων, και τα έθνη της Ελλάδος, πλην των μετοικησάντων ύστερον εκεί Σαϊτών και κατοικησάντων την της Ελλάδος μητρόπολιν Αθήνας και τας Θήβας. Σιδωνίων γαρ ούτοι άποικοι εκ Κάδμου του Αγήνορος.

Αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάτι σχετικό ας το πει.

[Ζαποτέκος]

Ατλαντίδα Υποθετικό νησί στον Ατλαντικό. Μιλάει γι' αυτήν ο Πλάτων στα έργα του Τίμαιος και Κριτίας. Εκεί ο Κριτίας εμφανίζεται να επαναλαμβάνει όσα άκουσε από τον παππού του γι' αυτά που διδάχθηκε ο Σόλων απ' τους Αιγύπτιους ιερείς στην Σάιδα, όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο. Ανάμεσα στ' άλλα έμαθε και για την ύπαρξη της Ατλαντίδος, νησιού ίσου στο μέγεθος με τη Λιβύη και την Ασία μαζί. ( Δηλαδή μάλλον ίσο με την Βόρεια Αφρική και την Μικρά Ασία μαζί ). Βρισκόταν πέρα απ' τις Ηράκλειες Στήλες ( το σημερινό Γιβραλτάρ ) και καταποντίστηκε στον ωκεανό 9000 χρόνια πριν απ' την εποχή του Σόλωνα , δηλαδή το 9600 π.Χ. περίπου. Πρώτος βασιλιάς της υπήρξε ο Άτλας , γιος του Ποσειδώνα. Οι απόγονοί του ανέπτυξαν σπουδαίο πολιτισμό και επέκτειναν την κυριαρχία τους μέχρι τη Αίγυπτο και την Τυρρηνία ( Ετρουρία της Ιταλίας ). Οι Αθηναίοι ως αρχηγοί των Ελλήνων απέκρουσαν τους Άτλαντες όταν προσπάθησαν να καταλάβουν την Ελλάδα. Έπειτα από φοβερούς κατακλυσμούς και σεισμούς - απ' τους οποίους καταστράφηκε και μεγάλο μέρος της Ελλάδας - η Ατλαντίδα βυθίστηκε μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα.

Στον Κριτία περιγράφεται η Μητρόπολη , η κατοικία της μητέρας του Άτλαντος. Ήταν μικρό κυκλικό νησί , που περιβαλλόταν από εναλλασσόμενες κυκλικές ζώνες ξηράς και θάλασσας ώστε να είναι απόρθητο. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την Ατλαντίδα μυθοπλασία.

_____________________________

Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.), μαθητής του Πλάτωνα συνέκρινε την ιστορία της Ατλαντίδας με την αφήγηση του Ομήρου για το τείχος, το οποίο οι Αχαιοί έκτισαν γύρω από το στρατόπεδό τους στην Τροία και που καταστράφηκε λίγο αργότερα με θεϊκή επέμβαση. Ο Αριστοτέλης με αυτή τη σύγκριση ήθελε να αποδείξει πως και οι δύο ιστορίες ήταν μία ποιητική δημιουργία των συγγραφέων, ούτως ώστε να μπορέσουν να ενισχύσουν τις αφηγήσεις τους. Συνεχίζοντας, πρότεινε πως, όπως ακριβώς ο Όμηρος απομάκρυνε το τείχος, όταν πια αυτό είχε εξυπηρετήσει τον σκοπό του, έτσι και στη διήγηση της Ατλαντίδας ο Πλάτων βύθισε το νησί στα βάθη του ωκεανού για να προκαταλάβει τις συζητήσεις σχετικά με το πού βρίσκεται το νησί. Κλείνοντας το θέμα, ο Αριστοτέλης αναφέρει χαρακτηριστικά πως «ο άνδρας που το ονειρεύτηκε το εξαφάνισε» * δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία οριστική λύση στο πρόβλημα της Ατλαντίδας.

https://geomythiki.blogspot.com/2019/02/blog-post.html

*Παρατίθεται στον Στράβωνα :
ὁ πλάσας αὐτὴν ἠφάνισεν, ὡς ὁ ποιητὴς τὸ τῶν Ἀχαιῶν τεῖχος.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D6

ὁ δὲ πλάσας ποιητὴς ἠφάνισεν, ὡς Ἀριστοτέλης φησίν
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ction%3D36

[Ζαποτέκος]

Η Βραδυνή 26/9/1945
Μια εποχή που όλοι μας έπρηζαν πως οι ΗΠΑνοί δημιούργησαν την ατομική βόμβα και άλλες φαιδρότητες. Ευτυχώς υπήρχαν και στα δύσκολα εκείνα χρόνια του '45 ελληνόψυχοι που αποκάλυπταν την αλήθεια . O Ζευς γνώριζε την ατομική βόμβα και με αυτήν νίκησε τους Τιτάνες. Και η Σεμέλη πέθανε απ' τα ραδιενεργά όπλα του Ζηνός .




Ο Κρόνος μιλάει με χωνί ( τηλεβόα ) λες και είναι κομμουνιστής στα Δεκεμβριανά.

[taxalata xalasa]

Ομοίωμα από πηλό φτερωτού πεδίλου από μυκηναϊκό τάφο ( 13ος αι. π.Χ. ) . Βρέθηκε στην Βούλα Αττικής.

Τέτοια να ήταν τα φτερωτά σανδάλια του Περσέα ;

[Feindflug]

Τι μελετάει η πρωτοϊστορία, τύπε;

[Ζαποτέκος]

Τι μελετάει η πρωτοϊστορία, τύπε;

Την πανάρχαια και απόκρυφη ιστορία μας που γνωρίζουμε μόνο εμείς οι ελληνόψυχοι.

[Bazoomba]

Τι μελετάει η πρωτοϊστορία, τύπε;

πρωτούς.

[stavmanr]

Τι μελετάει η πρωτοϊστορία, τύπε;

Τα πρωτεύοντα στον ελλαδικό χώρο.