Στέκι Ρεμπέτικο

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

Ήρθαμε να γλεντήσουμε-Γιάννης Χαραλαμπάκης/Συνθέτης Αποστόλος Χατζηχρήστος/Στίχοι Γιάννη Λελάκη.

SpoilerShow

ΙΩAΝΝΗΣ ΛΕΛΑΚΗΣ.



ΜΟΥ ΤΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΕ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ KAI ΦΙΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΕΛΑΚΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΩΣ ΓΡΑΦΑΝ ΣΤΙΧΟ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΡΓΙΑ-ΦΤΩΧΕΙΑ -ΚΡΙΣΗ-ΠΕΙΝΑ-ΚΑΙ ΚΛΟΠΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΑΝΤΟΤΕ.
ΕΜΜΕΤΡΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
ΙΩAΝΝΗ ΛΕΛΑΚΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ 1947
ΓΕΝΗΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΣΜYΡΝΗ
ΤΗΣ ΜΙΚΡAΣ ΑΣΊΑΣ ΤΟ 1914
ΜΕΓΑΛΩΜEΝΟΣ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΣ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ
_ _ _
ΑΝΕΡΓΟΣ!... Πώς να τη βγάλω
Να φουνταρω να πνιγω;
Η κυρά μου δεν το θέλει
δεν το θέλω.. και εγώ
κι αποφάσισα εν τέλει
για να μην πολυλογώ
με τους μπαγλαμοσυνθετες
να μπουζουκοστιχουργω
__ _ _
Εδανειστηκα μολύβι
πήρα βερεσέ χαρτιά
και αρχινησα να γράφω
στίχους για την ρεμπετια.
Ένα παλιοτουμπελεκι κι ένας μπαγλαμας
καψαν του φτωχού το στέκι τρελαναν κι εμάς
_ _ _
Έγραψα και κάτι άλλα
και με τόση μια κεφάλα
και με άδεια την κοιλιά
τράβηξα να βρώ δουλειά
_ _ _
Κινησα ποδαρηδον
και συγγραφων καθ'οδόν
και στις ένδεκα παρα
πάτα Γιάννη μου γερά
άνευ μασας και παρέας
από τα Γερμανικά Νικαιας
έφθασα είς την Αθήνα
_ _ _
( Με τα πόδια φυσικά
αφού δεν υπάρχουν ναύλα
να μου δώσουν δανεικά )
_ _ _
Φτάνω κάπου επιτέλους
και διαβάζω ΠΡΑΞΙΤΈΛΟΥΣ
Στο περίπτερο ρωτώ
Που συχνάζουν οι ρεμπέτες
οι καρσιλαμοσυνθετες;
Οδός Ιωνος οκτώ
στρίβω ένα δυο στενά
και εκεί σ,ένα σοκάκι
βλέπω ένα μαγαζάκι
_ _ _
Β' ΜΕΡΟΣ
Μπαίνω μέσα μια κοντεσα
..... ένας κύριος βαρύς
παρακάτω άλλοι τρείς
κι,ένας καραμπουζουκλης
μ,ασουλουπωτο κεφάλι
και σπουδαίος και πολύς
Πρόσεξα πως τον κοιταζαν
σαν κανένα στρατηγό
κι,αφού όλοι τον κοιταζαν
τον εκυταξα κι,εγώ.
_ _ _
Ηταν μάγκας καθώς πρέπει
ταληρα πολλά στην τσέπη
με πατουμενο τριζατο
με στενάχωρο μοστρατο
και με καμπαρντίνα Γκραντ
πολύ σικ και ελεγκαν!..
_ _ _
Κάθομαι σ,ένα τραπέζι
έτσι πού να με κοιτά
και αρχίζω να συγγραφω
μαγκικα και ταιριαχτα:
Στον παράδεισο μπουλουκια
μπαγλαμαδες και μπουζούκια
_ _ _
Αμέσως σταματώ
ακούω και κοιτώ
το βαρυμαγκα να λέει
με ύφος σκυθρωπο:
_ _ _
Μπορώ για να σάς πω;
Σηκώνομαι στα σβέλτα
και τον ακολουθώ
με τα χαρτιά στο χέρι
για να τού ξηγηθω
_ _ _
Τι πίνετε; μου κάνει
Ρετσίνα τ,απαντώ
Σκέπτομαι η ρετσίνα
πως απαιτεί μεζέ!
Μου ρίχνει ένα βλέμμα
με παίρνει αγκαζέ
σαν να τον είχα φίλο
αχώριστο παλιό
και με μπουκάρει μέσα
σε ένα καπειλειο
_ _ _
Πιασε μισή με δύο
λέει στο γκαρσον βαριά
φέρε κι,ένα μεζεδάκι...
Μαριδουλες; Παιδάκι;
Τι ήτανε για να το πει!
κόντεψα να πέσω κάτω
και να μου' ρθει συγκοπη
Επί τέλους θα μασησω
δηλαδή θα γευματισω
ήθελα ο φτωχός να πω
και τη συκοταρια ΘΥΜΑΜΑΙ
πως πολύ την αγαπω!
_ _ _
Αλλά είς αυτόν τον τόπο
ποιός για άλλον μαγειρεύει
Άλλα μεν βουλαι ανθρώπων
αλλα δε θεος κελευει.
Οπαδός τρανός της μασας
την πλακώνει ο εμβαγασας
και σου την κάνει να!....
Και αφού άδειασε το πιάτο
και εσκουπισε τον πάτο
( λακριντι μου αρχινα )
_ _ _
Είμαι ξέρετε ο δείνα
Μου ψιθύρισε γλυκά
όμορφα χορταστικα
που μου έφυγε η πείνα
Έχω βλέπετε πενια
Τον μαγευω τον ντουνιά
Παραγγέλνει ένα πιάτο
και δεν παίρνεις πιρουνια
Τόνε φέρνω σε ντουζενι
τρώει κι,ο αντικρινος
τόνε βλέπει και χορταίνει
_ _ _
Κι,αφού μου πε μου πε μου πε
ρίχνει μια λοξή ματιά
στα γραμμένα μου χαρτιά.
_ _ _
Τραγουδάκια; με ρωτα
τραγουδάκια τ,απαντώ
Τα ανοίγει τα κυττα
με κυτταζει τον κυττω '
Δεν μου κάνουν λέει εν,τέλει
πλην αυτό αυτό κι.αυτο!
και διαλέγει και μου παίρνει
απ,τα δέκα τα οχτώ!
_ _ _
Επειδή είμασται.....φίλοι
κι, ήπιαμε κι, ένα κρασί
τα τραγούδια αυτά τα έξι
Φυσικά αν θες και εσύ
σου τα παίρνω...και την άλλη
εβδομάδα ΑΝ θα, ρθεις
συζητούμαι και τούς όρους
Τι ποσόν θα πληρωθείς!.
_ _ _
Ταύτα λέει ο μαγκιτης
και με βήμα λικνιστο
ξεμακραίνει και μ,αφήνει
με το στόμα ανοιχτό!
Κι ο λογαριασμός; κυτταζω
το γκαρσον να με κυττα
Πληρωθηκατε; ρωτάω
Πλερωμενα!. μ,απαντά.
_ _ _
Αναπνέω .. Το Μοιραίον
έχει πια συντελεστή
βγαίνω έξω και κοιτάζω
ότι έπιασε βροχή.
_ _ _
ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΔΕΊΓΜΑ ΛΥΠΗΡΟ
_ _ _
Σουρουπωσε και βρέχει
κι, απ τη μεγάλη συλλογή
βαδίζω και κυττω τη γη
και το μυαλό μου τρέχει
τρέχει στο καλυβακι μου
που ούτε νερό δεν έχει...
_ _ _
Κι, όμως ο ουρανός
για όλο τον κόσμο βρέχει!.
Και μες στην ανεμοβροχια
γιοματη μίσος φθόνο
_ _ _
ΤΗΝ τύχη μου αντάμωσα
και τη ρωτώ με πόνο
_ _ _
Με δέρνει το χιονόνερο
τρέμω και συμπληρώνω
_ _ _
Ποιά αμαρτία άραγε
στον κόσμο αυτόν πληρώνω;
_ _ _
Ποιά αμαρτία έχει
η πονεμένη μου ψυχή;
ρωτιεμαι μέσα στη βροχή
και το μυαλό μου τρέχει...
μετρώ χιλιάδες βάσανα
κι, όμως δεν ξεχρεωνω!
_ _ _
Τι σου χρωστώ και λιώνω;
την τύχη μου μαλώνω...
_ _ _
Στα μάτια της τα παγερά
περνούν σύννεφα μπλαβα
μ, αστράφτει η σκέψη και βροντα
ξερνα καινούργια λάβα:
_ _ _
Ως κι, αυτή π,αγάπησα
μες, στης ζωής το διάβα
ο κόσμος την περιφρονα
και την φωνάζει σκλάβα
_ _ _
Διψώ..... Πεινω.... Κρυώνω
_ _ _
ΡΕΦΡΑΊΝ
Τι σου χρωστώ και λιωνω;
την τύχη μου μαλώνω...
_ _ _
Γύρω ο όχλος η ζωή
της μηχανής ο σάλος
κι, εδώ ο πόνος ο τρανός
η φτώχεια! κι, όχι άλλος
ο πόνος ο ανθρώπινος
Γέλιο μαζί και κλάμα
Ηρως και πρωταγωνιστής
μες, το παγκόσμιο δράμα.
_ _ _
Ακαρδη ακαταδεκτη
απ, τον χρυσό σου θρόνο
σε άλλους δίνεις αγαθά
σε άλλους δίνεις πόνο
_ _ _
Με χέρια παντοδυναμα
τον θρόνο σου σαρωνω!
_ _ _
Τι σου χρωστώ και λιώνω
τη τύχη μου μαλώνω ! ! !
George Dallis.

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]

[The Rebel]