Ήταν το 97-98 οι Metallica η μουσική βιομηχανία;

[neon imposter]

Θυμάμαι να διαβάζω στο MH, λίγο μετά την κυκλοφορία του Load ή του Re-load, τα αμήχανα σχόλια των δημοσιογράφων του, οι οποίοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν την πορεία που έπαιρνε η αγαπημένη τους μουσική λαμβάνοντας υπόψη ότι η ναυαρχίδα του Heavy Metal είχε κάνει ένα volte-face για να μη συγκρουστεί με την επελαύνουσα μουσική παγοκολώνα του grunge.

(Θα έλεγα ότι τα σχόλια γίνονταν μετά την κυκλοφορία του Re-load κ έχοντας πάρει την κρυάδα του Load - υπό την έννοια ότι μετά το Load όλοι περίμεναν την απάντηση των Metallica στον ίδιο τους τον εαυτό)

Κάποιος λοιπόν, στην προσπάθεια του να "ερμηνεύσει/δικαιολογήσει" τα καμώματα των Metallica (να ήταν ο Χρονόπουλος; Δεν νομίζω) είχε γράψει πως "κακά τα ψέματα, οι Metallica είναι η μουσική βιομηχανία, θα μπορούσαν να αρχίσουν να παίζουν ποπ και το μεταλλικό κοινό να τους ακολουθήσει."

Τότε, έτσι φαινόταν. Όμως καθώς έχει περάσει αρκετός καιρός, και βλέποντας τα χτυπήματα που δέχτηκε το metal στα 90s από διάφορες κατευθύνσεις, μπορεί πλέον να αποφανθεί κανείς πως οι Metallica δεν ήταν καμία μουσική βιομηχανία, ίσα-ίσα η μουσική βιομηχανία τους "αγόρασε" (μαζί με τη μεταλλική (thrash μάλλον και όχι heavy) ψυχή τους), με ένα sleight of hand που μάλλον δεν περίμεναν ούτε οι ίδιοι (ίσως ακόμη ούτε και ο τενίστας-ντράμερ).

Το χεράκι του δεν έβαλε κανείς άλλος από τον Bob Rock, ο οποίος μετέτρεψε ένα thrash συγκρότημα σε heavy με την παραγωγή του Black Album, και αφού έκανε τους πάντες να πιστέψουν ότι το metal έμπαινε στα 90s θριαμβευτικά, στην ουσία οδήγησε τη δημιουργικότατη κόντρα τους με τους Megadeth σε έναν βαλτώδη χώρο που αγνοούσαν αμφότεροι.

Και ενώ οι Megadeth έζησαν τα δικά τους προβλήματα στο πώς θα ενσωματώσουν το alternative σκουπιδαριό με όσο το δυνατόν πιο ομαλό τρόπο (και εν μέρει βγήκαν αλώβητοι), οι Metallica βρέθηκαν εντελώς εκτεθειμένοι, έχοντας εμπιστευτεί τη "μουσική βιομηχανία", με αποτέλεσμα το Load να αποτελέσει ένα album που έφερε τις αδυναμίες των metal albums των μέσων του 90 - δεν γνώριζε πού πατούσε και πού βρισκόταν.

Για το Re-load ας μη μιλήσουμε καν

Ήταν οργανωμένο το σχέδιο; Αυτό κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, καθώς υπάρχουν φήμες ότι στα κεντρικά γραφεία μεγάλης δισκογραφικής τα κεφάλια είχαν αποφασίσει να δώσουν τα ηνία στον χώρο του σκληρού ήχου στο grunge. Ούτε θα δοθεί ποτέ απάντηση.

Οι Metallica δέχτηκαν το βασικό χτύπημα, και είναι θέμα ερμηνείας αν κατόρθωσαν να ανταποκριθούν σε αυτό.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Να γράψομε και ότι βγήκε ο μαστέιν στον ρόγκαν την περασμένη εβδ.

[neon imposter]

Να γράψομε και ότι βγήκε ο μαστέιν στον ρόγκαν την περασμένη εβδ.

Σήμερα κυκλοφόρησε το καινούργιο του Megadave το The Sick, the Dying and the Dead επίσης

[Λεγεών]

Τα 90s ήταν όντως δύσκολα για την μεταλλική μουσική. Όλες οι μπάντες ζορίστηκαν και έφτασαν πολύ κοντά στην διάλυση, έχασαν μέλη τους που αργότερα γύρισαν, έπαιξαν μουσική που δεν θα έπαιζαν. Οι μοναδικοί που έχουν κατά νου και δεν επηρεάστηκαν αλλά το ευχαριστήθηκαν με την καρδιά τους ήταν οι Manowar. Όλο περιοδείες έκαναν, έβγαλαν δυο άλμπουμ, ζάχαρη την έβγαλαν.

Οι Μετάλλικα είχαν κάνει τη μαλακία από πιο παλιά, και ήταν θέμα χρόνου. Οι γνώστες έχουν διαβάσει το review του Ultraboris για το Master of Puppets στο Metal Archives.

[zteo]

Οι Metallica Χασάν συνθετικά μετά τον θάνατο του Cliff

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Στα 90ς σάρωνε το power, death, black, progressive, και γενικά ευρωπαϊκές μπάντες. Το κλασσικο μεταλ αμερικάνικο και βρετανικό είχε τελειώσει. Οι Metallica έκαναν το σωστό αναγκαίο βήμα για την εποχή, και έγραψαν μια δεκαριά τραγουδαρες που έμειναν. Προσωπικά το προτιμώ από τον δρόμο των maiden με τα γνωστά ασφαλή δρόμο που κούρασε, και όλα τα τραγούδια ακούγονται πλέον τα ίδια.

[Otto Weininger]

Οι Metallica μπορούν να ηχογραφήσουν τις κλανιές τους και να γίνουν πλατινένιοι. Είναι το μεγαλύτερο brandname στο μέταλ

[neon imposter]

Βασικά, ένα καλό ερώτημα είναι πόσο μέρος από τα τρία πρώτα των Metallica ανήκει συνθετικά στον mustaine.

Τούτου λεχθεντος, θεωρώ ότι αν είχε μείνει στους Metallica κάποια στιγμή θα καθάριζε τον κοντό , αν τον καθάριζε τότε θα είχε αποφευχθεί κ ο φόνος του euronymous από τον Vikernes καθώς ο Ντέιβ θα είχε προβλέψει ακόμη κ το black metal.

Από εκεί κ πέρα, από το and justice κ μετά θεωρώ κορυφαίο έργο τους το some kind of monster το ντοκιμαντέρ, που θα μπορούσε να πει κανείς είναι το αντίστοιχο mon coeur mis a nu των Metallica.

Οι Manowar είναι μεγάλο κεφάλαιο.

Από τους κραδασμούς που είχε δεχτεί τότε το metal πολύ δυνατός ήταν αυτός της μετάβασης των paradise lost από το draconian σε one second κ μετά σε host.

Θεωρώ δε την επιστροφή από το host σε πιο μέταλ μονοπάτια ο,τι πιο υποκριτικό

[Jimmy81]

Οι Metallica είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μια ομάδα μέτριων τεχνικά μουσικών μπορεί να κερδίσει τις εντυπώσεις μέσα από πιασάρικα, εύληπτα τραγούδια. Οι Metallica φλέρταραν με το εύληπτο στη μουσική, ήδη από τα 80ς.

Η κριτική αυτού του UltraBoris για το Master of Puppets που αναφέρει ο Λεγεών έχει μεγάλο ενδιαφέρον και ανοίγει πολλά θέματα προς συζήτηση πάνω στο metal παρά την υπερβολικά ισοπεδωτική γραφή του τύπου. Κάποια βασικά points ήταν:
https://www.metal-archives.com/reviews/ ... aBoris/147

-Στο Master of Puppets ανακυκλώνονται ιδέες και riffs από παλιότερους δίσκους και μπάντες.
-Το Master of Puppets δεν είναι τόσο thrash σαν δίσκος με εξαίρεση τρία τραγούδια (Battery, Disposable Heroes, Damage Inc).
-Τα τραγούδια και κάποια σημεία τους όπως το αργόσυρτο, groovy μέρος στη μέση του ομότιτλου τραγουδιού κακώς θεωρούνται "διορατικά".
-Το ιδιαίτερο στιλ τραγουδιών όπως το Sanitarium που ξεκινούν μπαλαντοειδώς και στη συνέχεια βαραίνουν και επιταχύνουν δεν προσφέρει τίποτα ανατρεπτικό αφού υπήρχαν πολυάριθμα καλύτερα τραγούδια σε αυτό το στιλ.
-Το ιδιαίτερο στιλ που υιοθέτησαν οι Metallica στο Master of Puppets, δηλαδή καθαρός, ογκώδης groovy ήχος με μελωδικές διακοπές, ήταν η ταφόπλακα αυτού που πρέπει να θεωρούμε αυθεντικό metal. Συνέβαλλε στην εμφάνιση μπαντών όπως Machine Head και In Flames που για τον συντάκτη είναι σκουπίδια από άποψη γνήσιου μεταλλικού προσανατολισμού και μεταλλικών αξιών.
-Ο Ulrich είναι το καρκίνωμα του συγκροτήματος. Μεγαλομανής και αρρωστημένος λάτρης της δημοσιότητας. Ο Hetfield ένας μέτριος δημιουργός riffs (όταν δεν κλέβει riffs άλλων) που υπακούει τον Ulrich. Ο δε Burton παρά τα όσα εγκωμιαστικά λέγονται συχνά, παίζει να ήταν ο λιγότερο μεταλλάς από όλους στη μπάντα.

[zteo]

Μετά το Black album τι ακριβώς είναι οι Metallica διότι thrash δεν είναι πλέον.

[Jimmy81]

Ούτε στο Black Album ήταν thrash. Κλασικό heavy ήταν με έντονα groovy στοιχεία. Στα Load/Reload έπαιξαν και hard rock. Στα τελευταία αλμπουμ έχουν επαναφέρει κάπως το thrash στοιχείο με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα κατ'εμέ.

[zteo]

Ούτε στο Black Album ήταν thrash. Κλασικό heavy ήταν με έντονα groovy στοιχεία. Στα Load/Reload έπαιξαν και hard rock. Στα τελευταία αλμπουμ έχουν επαναφέρει κάπως το thrash στοιχείο με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα κατ'εμέ.

Συμφωνώ για το Black album πήραν ρίσκα που δεν τους βγήκαν.Παντως συνθετικά πέρα του Cliff είναι μέτριοι κάτι μπορούσε να δώσει o Jason αλλά δεν τον άφησαν.

[Sid Vicious]

Τι λετε τωρα;
Οκ μπορει τα 90ς για το Μεταλ να ηταν καπως, με μπαντες που δεν ηταν κανονικα μεταλ (slipknot), μπαντες που ηταν απαισιες (dream theater), πολλες μετριες φλωρικες power/progressive μπαντες, κοιλια καποιων μεγαλων ονοματων αλλα εδωσαν και τα 90ς πραγματα. Κατα αρχας ξεκινουν με δισκαρες οπως το Painkiller και το Seasons in the Abyss.
Kαι με το καλυτερο μεταλ αλμπουμ ολων των εποχων, το αξεπεραστο Hammerheart απο Bathory. Απο Bathory εχουμε και αλλα δυο τεραστια αλμπουμ στα 90ς, Twilight of the Gods και Blood on Ice.
Μνημειωδεις δισκαρες και οι Lordian Guard, τεραστια μπαντα και οι Bolt Thrower. Και εχουμε και ενα Black Metal που σπερνει με Darkthrone και αλλους και τι μνημειο ειναι το Filosofem του Burzum. Πλας οτι το Black σωζει το μεταλ της εποχης απο την φλωρια στην οποια εδειχνε να ειχε περιπεσει προσωρινα.
Οσο αφορα τους Metallica ok βγαλαν τρεις δισκαρες στα πρωτα και μετα ακολουθησαν αλλο δρομο, τι να κανουμε, γινονται αυτα, δεν μας νοιαζει, ο Bathory φωτιζει τον δρομο

[Rocco Siffredi]

Θυμάμαι να διαβάζω στο MH, λίγο μετά την κυκλοφορία του Load ή του Re-load, τα αμήχανα σχόλια των δημοσιογράφων του, οι οποίοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν την πορεία που έπαιρνε η αγαπημένη τους μουσική λαμβάνοντας υπόψη ότι η ναυαρχίδα του Heavy Metal είχε κάνει ένα volte-face για να μη συγκρουστεί με την επελαύνουσα μουσική παγοκολώνα του grunge.

.

Για το Re-load ας μη μιλήσουμε καν

Ήταν οργανωμένο το σχέδιο; Αυτό κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, καθώς υπάρχουν φήμες ότι στα κεντρικά γραφεία μεγάλης δισκογραφικής τα κεφάλια είχαν αποφασίσει να δώσουν τα ηνία στον χώρο του σκληρού ήχου στο grunge. Ούτε θα δοθεί ποτέ απάντηση.

Οι Metallica δέχτηκαν το βασικό χτύπημα, και είναι θέμα ερμηνείας αν κατόρθωσαν να ανταποκριθούν σε αυτό.

δεν βγαινει χρονικα αυτο που λες για το grunge
το grunge ειναι απο τελη 80s κανει το μπαμ αρχες 90s μετα το Νevermind και μετα απο αυτοκτονια Κομπειν κραταει κανα 2 χρονια η μοδα του
Load Reload δεν κοντραρονται με αυτη την περιοδο

[Sid Vicious]

Θυμάμαι να διαβάζω στο MH, λίγο μετά την κυκλοφορία του Load ή του Re-load, τα αμήχανα σχόλια των δημοσιογράφων του, οι οποίοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν την πορεία που έπαιρνε η αγαπημένη τους μουσική λαμβάνοντας υπόψη ότι η ναυαρχίδα του Heavy Metal είχε κάνει ένα volte-face για να μη συγκρουστεί με την επελαύνουσα μουσική παγοκολώνα του grunge.

.

Για το Re-load ας μη μιλήσουμε καν

Ήταν οργανωμένο το σχέδιο; Αυτό κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, καθώς υπάρχουν φήμες ότι στα κεντρικά γραφεία μεγάλης δισκογραφικής τα κεφάλια είχαν αποφασίσει να δώσουν τα ηνία στον χώρο του σκληρού ήχου στο grunge. Ούτε θα δοθεί ποτέ απάντηση.

Οι Metallica δέχτηκαν το βασικό χτύπημα, και είναι θέμα ερμηνείας αν κατόρθωσαν να ανταποκριθούν σε αυτό.

δεν βγαινει χρονικα αυτο που λες για το grunge
το grunge ειναι απο τελη 80s κανει το μπαμ αρχες 90s μετα το Νevermind και μετα απο αυτοκτονια Κομπειν κραταει κανα 2 χρονια η μοδα του
Load Reload δεν κοντραρονται με αυτη την περιοδο

Πολυ σωστη επισημανση αυτη,γενικα δεν καταλαβαινω το αντι Νιρβανα κολλημα, οι ιδιοι οι Νιρβανα (που ηταν καλουτσικη και αξιοπρεπηςμπαντα) ουτε διεκδικησαν ποτε να ειναι Μεταλ ή κατι κοντα σε αυτο ουτε καν εφαπτοντουσταν με τον κοσμο του Μεταλ. Ακομα και στα μεταλ μαγαζια στα 90ς δεν ακουσα ουτε μια φορα Νιρβανα. Οκ πετουσαν θυμαμαι κανα rage against the machine ή system of a down (πραγματα που δεν ειναι μεταλ αλλα ουτε και με την μουσικη των Nirvana εχουν σχεση) και πολλες ποζεριες και τα εμμετικα progressive αλλα οχι Νιρβανα. Kurt Cobain is innocent.