Ο άλλος Μπαχ

[sharp]

ST48410

Σ' αρέσει;

[ST48410]

Σ' αρέσει;

Ως τί;

Ως διασκευή τζαζ, ναι. Μια χαρά είναι. Οι μουσικοί επίσης είναι καλοί. Και δεδομένου ότι το συγκεκριμένο έργο του Μπαχ είναι πασίγνωστο, οι περισσότεροι θα καταλάβουν ότι αυτό δεν είναι Μπάχ αλλά τζαζ αυτοσχεδιασμός (σε έναν βαθμό) σε έργο του Μπαχ, οπότε έτσι μπορώ να το δεχθώ. Στο κάτω κάτω κι ο Μπάχ ήταν διάσημος στην εποχή του για τους αυτοσχεδιασμούς που έκανε σε δεδομένες μελωδίες άλλων.

Αν κάποιος πάει να μου το πουλήσει αυτό ως Μπαχ (όπως ο προβοκατόρικος τίτλος του νήματος ), τότε έχω ενστάσεις.
Γενικά όπως θα ξέρεις και από προηγούμενες ανάλογες συζητήσεις, είμαι τελείως αλλεργικός στην ιδέα ότι η "μουσική είναι μία" και ό,τι συντελεί στην διαιώνιση αυτής της παρεξήγησης, με βρίσκει ενάντιο. Ειδικά στη χώρα μας έχει κάνει και εξακολουθεί να κάνει, μεγάλο κακό.

Η απάντηση λοιπόν είναι: εξαρτάται

[sharp]

Σ' αρέσει;

Ως τί;

................ [ανεπιτυχής προσπάθεια εκλογίκευσης συναισθημάτων, από τον φόβο αποδοχής τους]

Η απάντηση λοιπόν είναι: εξαρτάται

Ως μουσική.

Αλλά φαίνεται αυτό δεν το βλέπεις ποτέ.

Follow your heart, not your mind.

[ST48410]

Ως μουσική.

Αλλά φαίνεται αυτό δεν το βλέπεις ποτέ.

Follow your heart, not your mind.

Δεν υπάρχουν αυτά. Σας έχουν κάνει τρομερή πλύση εγκεφάλου οι δημοσιογράφοι.

Αν αναφερόμαστε σε μουσική και σε έργα τέχνης, πρέπει να ορίσεις ως τι το αντιμετωπίζεις για να μπορείς να το συγκρίνεις με τα ομοειδή και να φτάσεις σε κάποιο συμπέρασμα που να έχει αξία πέρα από το ατομικό "μ' αρέσει - δεν μ' αρέσει"

Αν κάποιος δεν ξέρει το έργο του Μπαχ και το ακούσει αυτό, θα σχηματίσει μία τελείως στρεβλή εντύπωση για το τι είναι.

Οπότε πάμε πάλι από την αρχή. Αν είναι να το κρίνεις συνθετικά, πάρε το αρχικό έργο και να μιλήσουμε επάνω σε αυτό. Αν είναι να το κρίνεις ως τζαζ αυτοσχεδιασμό, μια χαρά είναι, αλλά δεν βλέπω να φιλοδοξούσε να ξεφύγει και πολύ από το αρχικό έργο. Σαν να πήρε ένα αμάξι και το ΄βαψε άλλο χρώμα και του 'βαλε νέες ζάντες. Δεν βλέπω δηλαδή κάτι ιδιαίτερα επινοητικό στον τρόπο που αυτοσχεδιάζει ούτε στον τρόπο που εναρμονίζει συνοδευτικά.

Ευχάριστο στο άκουσμα, καλή ισορροπία οργάνων, ο ντράμερ πολύ διακριτικός, εύπεπτο, αρκετά πιστό στο πρωτότυπο αλλά ρε φίλε, παίρνεις έργο μιας από τις 2-3 μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυΐες που περπάτησαν στον πλανήτη για να κάνεις κάτι "εύπεπτο" και "ευχάριστο"; Αν το σκεφτείς με αυτόν τον τρόπο;

[sharp]

Σας έχουν κάνει τρομερή πλύση εγκεφάλου οι δημοσιογράφοι.

Δεν ξέρεις καν τι σχέση έχω με τη μουσική, οπότε σου λέω ότι έπεσες 0% μέσα.

Ακόμη να πεις εάν σου αρέσει ή όχι, ένα ναι ή όχι. Δεν μπορείς.

[sharp]

Ευχάριστο στο άκουσμα, καλή ισορροπία οργάνων, ο ντράμερ πολύ διακριτικός, εύπεπτο, αρκετά πιστό στο πρωτότυπο αλλά ρε φίλε, παίρνεις έργο μιας από τις 2-3 μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυΐες που περπάτησαν στον πλανήτη για να κάνεις κάτι "εύπεπτο" και "ευχάριστο"; Αν το σκεφτείς με αυτόν τον τρόπο;

Παρακάμπτω το εύπεπτο ως σαχλή κριτική. Θα σου πω όμως ότι ο συγκεκριμένος δεν είχε πρόθεση να κάνει αυτό που έγραψες. Επρόκειτο για μουσικάρες που αγαπούν τον Μπαχ και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Κι ο Μπαχ στο φινάλε αυτοσχεδίαζε κι ο Μότσαρτ και όλοι.

[ST48410]

Σας έχουν κάνει τρομερή πλύση εγκεφάλου οι δημοσιογράφοι.

Απαράδεκτα αυτά. Δεν ξέρεις καν τι σχέση έχω με τη μουσική, οπότε σου λέω ότι έπεσες 0% μέσα.

Ξέρω ότι έχεις σχέση με την μουσική. Αφού τα έχουμε πει τόσες φορές και σου είχα αφιερώσει και νήμα για τον Stockhausen που λατρεύεις.
Δεν έπαθα alzheimer. Ήθελα να σε πικάρω λίγο γιατί αυτό το Follow your heart μου θύμισε διαφήμιση του Cutty Sark

Ακόμη να πεις εάν σου αρέσει ή όχι, ένα ναι ή όχι. Δεν μπορείς.

Ως ελαφρό κομμάτι τζαζ, μια χαρά είναι αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Ο πιανίστας αρκετά ικανός και προφανώς και με κλασσική παιδεία από τον τρόπο που φραζάρει. Ακούγεται ευχάριστα αλλά ως εκεί.

Είδες; Μπορώ;

[sharp]

Σας έχουν κάνει τρομερή πλύση εγκεφάλου οι δημοσιογράφοι.

Απαράδεκτα αυτά. Δεν ξέρεις καν τι σχέση έχω με τη μουσική, οπότε σου λέω ότι έπεσες 0% μέσα.

Ξέρω ότι έχεις σχέση με την μουσική. Αφού τα έχουμε πει τόσες φορές και σου είχα αφιερώσει και νήμα για τον Stockhausen που λατρεύεις.
Δεν έπαθα alzheimer. Ήθελα να σε πικάρω λίγο γιατί αυτό το Follow your heart μου θύμισε διαφήμιση του Cutty Sark

Ακόμη να πεις εάν σου αρέσει ή όχι, ένα ναι ή όχι. Δεν μπορείς.

Ως ελαφρό κομμάτι τζαζ, μια χαρά είναι αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Ο πιανίστας αρκετά ικανός και προφανώς και με κλασσική παιδεία από τον τρόπο που φραζάρει. Ακούγεται ευχάριστα αλλά ως εκεί.

Είδες; Μπορώ;

Όχι ρε φίλε, δεν μπορείς. Αν μπορούσες θα έλεγες ένα ναι ή όχι ή έστω ένα δεν γουστάρω διασκευές, ταμπού τέρμα. Αυτό θα το καταλάβαινα. Δεν μπορείς όμως, πρέπει να το δικαιολογήσεις, φοβάσαι μην παρεξηγηθείς ότι είσαι κάποιος που "δεν καταλαβαίνει", αυτή η προκατάληψη που έχεις και για μένα και τελικά καταλήγεις να μην λες τίποτε.

Όταν άκουγαν οι ευγενείς Μότσαρτ στην αυλή δεν χειροκροτούσαν επειδή έκαναν ανάλυση στο τι είχε φτιάξει, αλλά επειδή τους μιλούσε στην καρδιά, τους άρεσε, τους ενθουσίαζε. Ποιοι δημοσιογράφοι και κουραφέξαλα... Μετά βέβαια έπεσε η Αυλή, πήγε η μουσική στη πλέμπα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Έχω περάσει από αυτά που έχεις κι εσύ, έχω γνωρίσει όλη την κλίκα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και τα ξέρω. Τα ξέρω και από μέσα και από έξω.

[sharp]

Ήθελα να σε πικάρω λίγο γιατί αυτό το Follow your heart μου θύμισε διαφήμιση του Cutty Sark

Δεν ξέρω την διαφήμιση, το είπε όμως ο Χριστός στον Ιούδα. Ο οποίος έκανε ότι έκανε επειδή δεν μπορούσε να καταλάβει με την λογική του, πού το πάει.

[ST48410]

Ευχάριστο στο άκουσμα, καλή ισορροπία οργάνων, ο ντράμερ πολύ διακριτικός, εύπεπτο, αρκετά πιστό στο πρωτότυπο αλλά ρε φίλε, παίρνεις έργο μιας από τις 2-3 μεγαλύτερες μουσικές ιδιοφυΐες που περπάτησαν στον πλανήτη για να κάνεις κάτι "εύπεπτο" και "ευχάριστο"; Αν το σκεφτείς με αυτόν τον τρόπο;

Παρακάμπτω το εύπεπτο ως σαχλή κριτική. Θα σου πω όμως ότι ο συγκεκριμένος δεν είχε πρόθεση να κάνει αυτό που έγραψες. Επρόκειτο για μουσικάρες που αγαπούν τον Μπαχ και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Κι ο Μπαχ στο φινάλε αυτοσχεδίαζε κι ο Μότσαρτ και όλοι.

Μπράβο. Τώρα πάμε στα ουσιώδη. Φαίνεται ότι είναι πολύ καλός μουσικός (και οι 3 αλλά ιδίως ο πιανίστας). Νομίζω το διακρίνεις μέσα από αυτά που έγραψα ήδη. Να που πω τώρα που κολλάει το "εύπεπτο" για να καταλάβεις ότι δεν έχω πρόθεση να απαξιώσω κάτι, απλά έχω άλλου τύπου αλλεργίες.

Πολλοί θεωρούν τον Μπαχ ή τον Μπετόβεν αξιόλογους συνθέτες αλλά δύσπεπτους για το σημερινό (το μεταπολεμικό βάλε καλύτερα να είναι μέσα κι εκείνη η εποχή) κοινό. Οπότε υπάρχει κι η ιδέα του να το "ντύσουμε λίγο διαφορετικά", "να το εκμοντερνίσουμε" μπας και το ακούσει κάποιος που δεν θα το άκουγε ώστε να έχει επαφή με τους μεγάλους συνθέτες και κοινό που μάλλον δεν θα είχε.

Αυτό μπορεί να ισχύει ή όχι στην συγκεκριμένη περίπτωση ως πρόθεση. Δεν το γνωρίζω. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Ωστόσο γενικά για λόγους αρχής και λόγους βλακείας δημοσιογράφων είμαι ενάντιος. Όσο και όπου είναι δυνατό, καλό είναι να έρχεται σε επαφή το κοινό με το γνήσιο έργο και όχι φτιασιδώματα αυτού. Τώρα αν κάποιος θέλει να κάνει μια διασκευή, ας την κάνει και θα κριθεί αυτή ως αυτό που είναι: δηλαδή ως διασκευή.

Υπάρχουν όμως κάποια ολισθηρά μονοπάτια που δεν θέλω να διαβεί ο ακροατής, αν πχ είμαι δάσκαλος και έχω κάποια ευθύνη του τι να προτείνω σε μαθητή μου. Σου είπα ότι έχω τρομερό πρόβλημα με το "η μουσική είναι μία" και ό,τι συνοδεύει ή ενδυναμώνει αυτή την πεποίθηση. Η παραπάνω εκτέλεση θα μπορούσε να σταθεί σε μια dedicated jazz συναυλία αλλά θα μπορούσε εξίσου να χρησιμοποιηθεί ως μουσική υπόκρουση σε ένα εστιατόριο. Ε, δεν θέλω να συνηθίσει ο ακροατής να αντιμετωπίσει αυτό το αριστουργηματικό έργο με τέτοιο τρόπο. Δεν θα διανοηθεί ποτέ μετά να ψάξει και να ερευνήσει τι πνευματικά επιτεύγματα έχει να του χαρίσει η σοβαρή τέχνη. Και το βλέπεις αυτό γύρω μας συνεχώς. Κανείς σχεδόν δεν ασχολείται σοβαρά με τίποτα. Όλα επιφανειακά και επιπόλαια. Και ακούν έργο του Μπετόβεν με τον ίδιο τρόπο που ακούν Κορκολή. Και σαν συνέπεια από τον Μπετόβεν ακούν φυσικά μετά μανίας το Fur Elise, και δεν πλησιάζουν καν την Opus 111. Ακούν τον Μπετόβεν και τον αντιμετωπίζουν σαν να είναι ελαφρά μουσική. Εκεί κολλάει το εύπεπτο. Δεν έχω σκοπό να απαξιώσω μουσικούς που δεν γνωρίζω.

[ST48410]

Όχι ρε φίλε, δεν μπορείς. Αν μπορούσες θα έλεγες ένα ναι ή όχι ή έστω ένα δεν γουστάρω διασκευές, ταμπού τέρμα. Αυτό θα το καταλάβαινα. Δεν μπορείς όμως, πρέπει να το δικαιολογήσεις, φοβάσαι μην παρεξηγηθείς ότι είσαι κάποιος που "δεν καταλαβαίνει", αυτή η προκατάληψη που έχεις και για μένα και τελικά καταλήγεις να μην λες τίποτε.

Όχι. Είναι λίγο πιο απλό. Έχω μια επαφή με το χώρο, θεωρώ ότι έχω μια κάποια ευθύνη. Αν δεν μπορώ να εξηγήσω στους γύρω μου τι χάνουν, τουλάχιστον δεν θα συντηρήσω από την μεριά μου την υπάρχουσα άρρωστη κατάσταση. Πες δεν είμαι επαναστάτης. ΟΚ, αλλά δεν θα γίνω και χειροκροτητής.

Όταν άκουγαν οι ευγενείς Μότσαρτ στην αυλή δεν χειροκροτούσαν επειδή έκαναν ανάλυση στο τι είχε φτιάξει, αλλά επειδή τους μιλούσε στην καρδιά, τους άρεσε, τους ενθουσίαζε. Ποιοι δημοσιογράφοι και κουραφέξαλα... Μετά βέβαια έπεσε η Αυλή, πήγε η μουσική στη πλέμπα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Καμιά σχέση η εποχή εκείνη με την σημερινή. Υπήρχε σαφής διάκριση και κατανόηση του τι αποτελούσε σοβαρή μουσική/τέχνη και τι όχι. Αν τα ξέρει κάποιος αυτά, ας κάνει κι ας ακούει ό,τι γουστάρει. Αν όχι, υπάρχει πρόβλημα.

[sharp]

ST48410

Κι εγώ είμαι αλλεργικός με τις διασκευές, η 5η σε ντίσκο κλπ. Δεν είναι όμως η Taylor Swift, ποιος τον ξέρει το Λουσιέ, ούτε εσύ τελικά. Μόνον ίσως φανατικοί της τζαζ. Και δεν είναι καθόλου "εύπεπτη" όπως νομίζεις, γενικώς ένα κομμάτι μεγάλης διάρκειας δύσκολα το ακούει η "μάζα" (να πω κι εγώ ένα κλισέ). Όταν μάλιστα αρχίσει ο αυτοσχεδιασμός οι περισσότεροι το κλείνουν.

Τα άλλα τα είπαμε. Δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε και για μένα δεν μπορείς να καταλάβεις. Κρίμα.

Σου είπα ότι έχω τρομερό πρόβλημα με το "η μουσική είναι μία"

Αλλά αυτό μπορείς να το εξηγήσεις αν θέλεις, γιατί δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Δεν παίρνω καμμία θέση για το αν είναι μία, δύο ή πενήντα.

[sharp]

Υπάρχουν όμως κάποια ολισθηρά μονοπάτια που δεν θέλω να διαβεί ο ακροατής, αν πχ είμαι δάσκαλος και έχω κάποια ευθύνη του τι να προτείνω σε μαθητή μου.

Δεν κατάλαβα ότι κάνουμε μάθημα κι εσύ είσαι ο δάσκαλος κι εγώ ο μαθητής.

[sharp]

Οπότε είσαι και κατά αυτού του "εύπεπτου" ακούσματος σε σχέση με το αυθεντικό;



Μήπως και αυτού;




Γιατί για μένα δεν υπάρχουν στεγανά. Κάθε έργο κρίνεται από μόνο του ξεχωριστά και φυσικά στις λεπτομέρειες.

[ST48410]

Υπάρχουν όμως κάποια ολισθηρά μονοπάτια που δεν θέλω να διαβεί ο ακροατής, αν πχ είμαι δάσκαλος και έχω κάποια ευθύνη του τι να προτείνω σε μαθητή μου.

Δεν κατάλαβα ότι κάνουμε μάθημα κι εσύ είσαι ο δάσκαλος κι εγώ ο μαθητής.

όχι βέβαια, δεν εννοώ κάτι τέτοιο.
Λέω για την περίπτωση που θα είχα έναν μαθητή ή κάποιον που θα ενδιαφερόταν να ακούσει μουσική και να κερδίσει κάτι από ένα έργο σοβαρής τέχνης.