ηπειρωτικο τραγουδι μολογαει τον πολεμο σουλιωτων και τουρκαλβανων

[run]

[Γιωργης]

Χριστιανοί εναντιν μουσουλμανων. Κατι το συνηθσιμενο τοτε. Τα εχουμε ξαναπει. Προς τη δυση της οθωμανικης αυτοκρατοριας διαφορες εθνοτητες και φυλες που ανηκαν στον ορθοδοξο χριστιανισμό ταυτιστηκανε με τους ρωμιους και εφτιαξαν ενα εθνος που μετεπειτα το ονομασαν ελλαδα. Σιγα στα αυγα.

[run]

καλτουρα γεωργη

η ανδρεια των ελληνων εσωσε το ελληνικο που επανεμφανιστηκε μετα το 1204

[run]

και την ανδρεια εβαλλε στοχο κκε και αριστερα μεσω του καλλιτεχνικου κοσμου που ελεγχονταν από αυτους

[run]

[run]

[run]

[run]

[OrderAndChaos]

Οι Ψιμούλη, Ευθυμίου κ.α. ισχυρίζονται πως οι Σουλιώτες ήταν ορθόδοξοι αλβανοί που εντάχθηκαν στην ρωμεϊκη ταυτότητα. Η ένσταση εδώ είναι γιατί δεν πηγαν να ενωθούν με άλλους ορθόδοξους αλβανούς της σημερινής νότιας Αλβανίας. Ενα άλλο αξιοπρόσεκτο σημείο είναι πως σχεδόν κανένας Σουλιώτης δεν είχε αλβανικό επίθετο, το οποίο φυσικά δεν επηρεάζεται απ τη θρησκεία.

[taliban]

Προς τη δυση της οθωμανικης αυτοκρατοριας διαφορες εθνοτητες και φυλες

[run]

Μιμικός, πολεμικός χορός από το Ζωτικό Λάκκας Σουλίου Ιωαννίνων. Παρουσιάστηκε και καταγράφηκε στο Ζωτικό της Λάκκας Σουλίου από τον αείμνηστο Κώστα Βλάχο, ύστερα από πρωτοβουλία και προτροπή του προέδρου του Συλλόγου Σουλιωτών Αθανασίου Αθανασόπουλου το 1979. Οι δύο κάτοικοι που τον χόρεψαν (και που φαίνονται στις φωτογραφίες του παρόντος βίντεο) είναι ο Χρήστος Αθανασόπουλος - "Μπολότσης" και ο Λευτέρης Δούλης. Το 1979, ο χορός φαίνεται πως είχε αρχίσει να χάνεται, καθότι οι δύο αυτοί χορευτές δεν μπορούσαν εύκολα να θυμίσουν στους οργανοπαίχτες τη μελωδία του χορού, κάτι που επετεύχθη μετά από αρκετό κόπο. Ο χορός, αν και ρυθμικά είναι ένα τσιφτετέλι, μόνο ως τέτοιο δε λογίζεται. Είναι χορός πολεμικός, στιβαρός, κατά τον οποίο ένας Έλληνας (Σουλιώτης) και ένας Τούρκος μονομαχούν με μαχαίρια. Ο Έλληνας, είναι αυτός που σκοτώνει τον Τούρκο και ο χορός περιλαμβάνει στη συνέχεια το φούσκωμα του "νεκρού" για γδάρσιμο και ένα συγκλονιστικό "σόλο" χορό του νικητή πάνω από το άψυχο σώμα. Στο τέλος, ο "νεκρός" σηκώνεται και αγκαλιάζεται με τον νικητή. Τα βήματα και η στάση και των δύο χορευτών προσομοίαζαν με το ύφος που χόρευαν τσιφτετέλι οι Έλληνες της Σίλλης Ικονίου στην Καππαδοκία. Η μελωδία του σκοπού, αν και από καιρό έμοιαζε χαμένη, τελικά διασώθηκε. Ο Νίκος Φιλιππίδης, σε συνεργασία με τον Παναγιώτη Τζόκα, ανακάλυψαν μέσα στο λαβύρινθο της απόκρυφης τέχνης των λαϊκών μουσικών ποιος ήξερε να παίζει αυτό το κομμάτι. Ο Χρήστος Φωτίου, ο γνωστός τραγουδιστής που παίζει και βιολί, από το Αθαμάνιο Άρτας είχε διδαχτεί από τον πατέρα του το συγκεκριμένο σκοπό, ο οποίος φαίνεται πως πολύ παλαιότερα ήταν αγαπημένος και διαδεδομένος στα Τζουμέρκα, αλλά και σε ολόκληρη την οροσειρά της Πίνδου. Έτσι, ο σκοπός καταγράφηκε από τον ίδιο.

[Jolly Roger]

Ουκ ολίγες φορές, βέβαια, πολέμησαν μαζί τους "χαλντούπηδες" (Ασιάτες Τούρκους εποίκους). Παροιμιώδης είναι η έχθρα του Ομέρ Βρυώνη προς τον Κιουταχή (ο ένας Αλβανός, ο άλλος Καυκάσιος) και η παραίνεση του πρώτου στον Γιωργάκη Βαρνακιώτη να ανακόψει το δρόμο του δεύτερου προς το Μεσολόγγι μετά τη μάχη του Πέτα*.

Ηπειρώτες Έλληνες και "τουρκ"αλβανοί ήταν δυο ξεχωριστά μιλέτια (κοινότητες) μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και η κύρια διαφορά τους ήταν η θρησκεία. Πολλές φορές πολέμησαν ο ένας τον άλλον, αλλά επίσης πολλές φορές πολέμησαν μαζί ενάντια στους εξ Ασίας Τούρκους.

*η μάχη στον Αετό Ξηρομέρου (9-8-1822) όπου ο Βαρνακιώτης νίκησε τον Κιουταχή, έχοντας μάθει το σχέδιο διέλευσής του από τον Βρυώνη!!!

[Ζενίθεδρος]

Ο παππούς μου πάντως που είχε γεννηθεί στο Σούλι μιλούσε τα Αλβανικά απταιστως.

[ritzeri]

Ο παππούς μου πάντως που είχε γεννηθεί στο Σούλι μιλούσε τα Αλβανικά απταιστως.

Έλα ρε, αλβανος είσαι;
Πάντως μιλάς για έναν αιώνα μετα

[Ζενίθεδρος]

Όσο Αλβανοί ήταν και οι Σουλιώτες είμαι και εγώ.