Κανόνες Δ. Συζήτησης
Δεν επιτρέπεται η δημοσίευση συνδέσμων προς ιστότοπους παράνομης προβολής (streaming) ή λήψης (torrents, κ.λπ.) κινηματογραφικών και τηλεοπτικών έργων με πνευματικά δικαιώματα. Κανόνας 8.6.α
Πάντως εμένα, όσες με τρομοκρατούσαν πραγματικά δεν είχαν σταγόνα αίμα.
ισχύει, το gore δεν είναι αναγκαία συνθήκη για την πρόκληση φόβου
πολλές φορές μάλιστα, η απουσία του επιβάλλεται για να πετύχει ένα σοβαρό horror
τις περισσότερες φορές οι σκηνές αίματος αποδίδουν κατά κάποιον τρόπο ένα ρεαλισμό στη ταινία, και χάνεται όλη η παραφυσική ατμόσφαιρα
"Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι νοοτροπία." Τζίμης Πανούσης
Για λίγο καιρό φοβόμουν να κοιμηθώ για να μην πάθω αυτό που πάθανε και στην ταινία
Παλαιότερα είχα τρομάξει με το ring το ιαπωνέζικο, το the others και την 6η αίσθηση την οποία την είδα μικρός στον κινηματογράφο και για κάποια περίοδο φοβόμουν μην κοιτάξω κάπου και δω κανέναν αποκεφαλισμένο ή κρεμασμένο!
ρε παιδιά θέλω να δω μια ταινία και να με τρομάξει πραγματικά
να μη μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ από φόβο
οι νέες ταινίες τρόμου είναι της πλάκας, τα σύγχρονα εφε καταστρέφουν τον τρόμο (με μόνη εξαίρεση ίσως το paranormal activity 1)
οπότε γυρνάμε στα 60s-70s-80s
μπαίνω στα σαιτ και ψάχνω λίστες και βλέπω τα ίδια και τα ίδια
κάποια σαιτ μάλιστα θεωρούν τρομακτική ταινία το jaws και το american psycho (!)
έχει κανείς σας να προτείνει κάτι πραγματικά τρομακτικό;
για μένα, το horror πρέπει να έχει κάτι paranormal, ταινίες με σχιζοφρενείς δολοφόνους κτλ είναι απλά slashers και όχι horror
μια ταινία που θεωρώ (ή μάλλον θεωρούσα) τρομακτική είναι το nightmare on elm street το πρώτο
τι προτείνετε εσείς;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές αυτό. Εμένα ας πούμε με τρομάζει ότι έχει για θεματολογία Εξορκισμούς, δαιμονες κλπ.
Τίποτα άλλο.
είναι ζήτημα αρχετυπικών φόβων αλλά σε προσωπικό επίπεδο
Υπάρχει γυναίκα κριτικός κινηματογράφου που γελά με τις ταινίες ζόμπι, δεν αντέχει όμως εκείνες με κλόουν σε σημείο να δημιουργείται πρόβλημα στη δουλειά της. Ένας άλλος, είναι ειδικός στα σπλάτερ και αποφεύγει να ξαναδεί τα Πόλτεργκαϊστ και έτερα συναφή.
Προσωπικά ταράχτηκα με όσες περιείχαν κάποιου είδους παρά φύσιν απειλή από την οποία αδυνατείς να ξεφύγεις χωρικά. Το The Thing (Η απειλή) του Κάρπεντερ το είχα δει πιτσιρικάς και ζορίστηκα πολύ να το ξαναεπιχειρήσω μετά από δεκαετίες.
Αλογομούρης, δεν πρέπει να είναι θέμα τεχνικών και εφέ. Απλά έχοντας πλέον δει πάμπολλες σχετικές ταινίες, σε τρομάζουν όλο και λιγότερα πράγματα. Αντίθετα, εκείνες των '60s-'70s-'80s τις είδες σε νεαρή ηλικία και σου έμειναν...
Ο πρίγκηπας του σκότους, όπως λέγεται στην ελληνική, είναι τεράστια ταινία. Από τις ταινίες που είδα και ξαναείδα, όταν βγήκε. Αυτή και τον Δαιμονισμένο Άγγελο (ο Πάρκερ ήταν ο ήρωας της εφηβείας μας), δεν τις χόρταινα. Τρομερή ταινία με ψευδοεπιστημονικό σενάριο, και τη μεγάλη γκάφα της ζωής μου, να νομίζω πως ο Κινέζος που έπαιζε τον καθηγητή ήταν αυτός που έκανε τον δάσκαλο του καράτε kid. Μεγάλο θρίλερ, πολύ ωραίο, ταινίας ατμόσφαιρας, και ο Alice Cooper κορυφαίος του χορού των αστέγων, το κάτι άλλο.
Πάντως στον συγκεκριμένο χώρο, θεωρώ την τριλογία της Προφητείας κορυφή, αν και η πρώτη έχει αισθητικά τόση σχέση με τη δεύτερη, όσο εγώ με τον Μπραντ Πιτ. Η πρώτη είναι πούρος βέρος κινηματογράφος, ατμόσφαιρα, φωτογραφία... Η δεύτερη έχει πιο τηλεοπτική αισθητική, αλλά επίσης τρομακτική ατμόσφαιρα, και μια προσπάθεια να επαναληφθή ο μουσικός θρίαμβος της πρώτης ταινίας, αλλά με το ζόρι. Στην τρίτη ευτυχώς καταλάβαν τι έκαναν στην δεύτερη, και επέλεξαν έναν ΑΡΙΣΤΟ Σαμ Νιλ, απέφυγαν μπαλαφάρες στη μουσική, ξαναγύρισαν σε πιο σινεφίλ φωτογραφία, αλλά δεν έφτιαξαν και το τρομερό πράγμα, να σταθεί πλάι στην πρώτη.
Στον Εξορκιστή, η πρώτη όπως συνήθως, άριστη, και μια δεύτερη πολύ παρεξηγημένη και αδικημένη, με τον Richard Burton. Βγήκαν και άλλες, αλλά το 3 δεν το καλοθυμάμαι, και μετά είδα και ένα με τον Χόπκινς(;).
Για λίγο καιρό φοβόμουν να κοιμηθώ για να μην πάθω αυτό που πάθανε και στην ταινία
Καλό! Δεν αντιλεγω οτι ειναι καλή και ενδιαφλερουσα και πρωτότυπη ιδεα για ανατρεψει ολα οσα ξεραμε οτι μπορει να προκαλεσουν φόβο.
Ομως (τουλαχιστον σε εμενα) δεν μου δημιουργησε καποιο άγχος. Καθε φορα που βλεπω ταινιες (οτι ταινία και να ειναι) σκεφτομαι σαν "ντετεκτιβ" για να αποκωδικοποιησω το μηνυμα της.
Εαν σε καποιο βαθμο λύσω το μυστήριο (π.χ. υποψιαστω τον "δολοφονο" ή εξηγησω "τι πηγε αναποδα" ή εντοπισω "την πηγη του μεταφυσικου" κλπ) της ταινίας εν όσω διαρκεί και πριν τα τελευταία 15', τοτε δεν μου προκαλεί μεγαλη αισθηση.
Απο την αλλη, όλοι οι " αισθησιακοί" τυποι αφήνονται να παρασυρθουν απο τον ρυθμο κ την πλοκή και ετσι μεγενθυνουν την απόλαυση των συναισθημάτων που δημιουργεί η ταινία ( στην προκειμένη περίπτωση ο φοβος)
Success is not an end-of-the-road game, it's a never-ending-road game.
Πάντως στον συγκεκριμένο χώρο, θεωρώ την τριλογία της Προφητείας κορυφή, αν και η πρώτη έχει αισθητικά τόση σχέση με τη δεύτερη, όσο εγώ με τον Μπραντ Πιτ. Η πρώτη είναι πούρος βέρος κινηματογράφος, ατμόσφαιρα, φωτογραφία... Η δεύτερη έχει πιο τηλεοπτική αισθητική, αλλά επίσης τρομακτική ατμόσφαιρα, και μια προσπάθεια να επαναληφθή ο μουσικός θρίαμβος της πρώτης ταινίας, αλλά με το ζόρι. Στην τρίτη ευτυχώς καταλάβαν τι έκαναν στην δεύτερη, και επέλεξαν έναν ΑΡΙΣΤΟ Σαμ Νιλ, απέφυγαν μπαλαφάρες στη μουσική, ξαναγύρισαν σε πιο σινεφίλ φωτογραφία, αλλά δεν έφτιαξαν και το τρομερό πράγμα, να σταθεί πλάι στην πρώτη.
Στον Εξορκιστή, η πρώτη όπως συνήθως, άριστη, και μια δεύτερη πολύ παρεξηγημένη και αδικημένη, με τον Richard Burton. Βγήκαν και άλλες, αλλά το 3 δεν το καλοθυμάμαι, και μετά είδα και ένα με τον Χόπκινς(;).
Ετσι.
Success is not an end-of-the-road game, it's a never-ending-road game.
Οι απόψεις και τα σχόλια που δημοσιεύονται σε αυτό το Φόρουμ είναι προσωπικά και δεν αντιπροσωπεύουν αυτές της Διαχείρισης του Phorum.com.gr
Το κάθε μέλος, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη των δημοσιεύσεών του, των απόψεων / θέσεων που εκφράζονται
μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται.
Η Διαχείριση του Phorum.com.gr σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται οποιαδήποτε ευθύνη, για οποιαδήποτε συμβουλή ή συστάσεις που κάνει ή υπονοεί κάποιο μέλος ή επισκέπτης του Phorum.com.gr
η οποία έχει ως αποτέλεσμα οποιαδήποτε απώλεια / ζημία, με οποιονδήποτε τρόπο, για μέλος του Phorum.com.gr, ή για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.
Επιπλέον, η Διαχείριση του Phorum.com.gr δεν είναι και δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη, για το περιεχόμενο οποιουδήποτε άλλου ιστοτόπου στο Διαδίκτυο,
που έχει συνδεθεί με σύνδεσμο (link) από το Phorum.com.gr
Για άμεση επικοινωνία με τη Διαχείριση του Phorum.com.gr μπορείτε να συμπληρώνετε τη φόρμα της σελίδας Επικοινωνίας του Phorum.com.gr παρακάτω.
