στα χνάρια της ποίησης

[vag_el]

πάντοτε,μπορείς να γεμίσεις ένα στίχο,
πάντοτε,θα μπορείς,
να κρύψεις το δάκρυ σου στης σιωπής τον ήχο
μ΄εναν αναστεναγμό,


μα δε μπορείς,
απο εμένα να κρυφτείς,
στον Θεό να φτάσεις,
και να δοξαστείς,

μα δε μπορείς ,
απο εμένα να ξεφύγεις,
στα δίχτυα μου έχεις μπλεχτει,
στο νού σου έχεις μπερδευτεί,

πάντοτε,θα γυρίζεις πίσω,
να ακουμπάς ,την ψυχή σου
στην Πανσέληνο,
εγώ ποτέ μου δε θα σ΄αφήσω,
να σκορπίσεις,στάχτη,
της ζωής το αμέριμνο,

θα γυρίζεις,να συζητάς,
εδώ κι εκεί,παντου πληγές,
το χέρι του Θεού ,θα βάλεις ,
θα σκορπάς,
όλες τις ερωτικές στιγμές
θα μ΄αποζητάς

[vag_el]

σα Μαία,ορμάς στη φωτιά,
να γεννήσεις καινούργιους πόθους,
στ΄αστέρια διαμηνύεις,νέους φόβους,
πετάς μαζί με τα πουλιά,

νύχτες ,που σε έκαψα,
στο πιοτό και τους καπνούς,
τα πινα μαζί με ψεύτικους Θεούς,
και πάλι μια μέρα γέλασα,

ξανά,

χειμώνες που θα φέρεις στην ψυχή σου,
στην παγωνιά που ανθίζουν οι ανεμώνες,
κι όλα αυτά ,για την κρυφή ζωή σου,
τ΄αμαρτωλά φιλιά

[Πάνας]

Νομίζω ότι το κόμμα δεν χρειάζεται στο τέλος των στοίχων έτσι κι αλλιώς γίνεται παύση.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις ένα ποίημα, τουλάχιστον για μένα, προϋποθέτει ηρεμία, εκτός και αν είσαι γεννημένος ποιητής και σκαρώνεις στοίχους στο λεπτό.
Είχα έναν τέτοιον στην δουλειά, σκάρωνε στιχάκια για μας στο λεπτό και μάλιστα ήταν ωραία.

[vag_el]

Νομίζω ότι το κόμμα δεν χρειάζεται στο τέλος των στοίχων έτσι κι αλλιώς γίνεται παύση.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις ένα ποίημα, τουλάχιστον για μένα, προϋποθέτει ηρεμία, εκτός και αν είσαι γεννημένος ποιητής και σκαρώνεις στοίχους στο λεπτό.
Είχα έναν τέτοιον στην δουλειά, σκάρωνε στιχάκια για μας στο λεπτό και μάλιστα ήταν ωραία.

προσπαθώ με τα σημεία στίξης να γίνομαι το δυνατόν περισσότερο κατανοητός,

πως είσαι?όλα καλά?

[vag_el]

Νομίζω ότι το κόμμα δεν χρειάζεται στο τέλος των στοίχων έτσι κι αλλιώς γίνεται παύση.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις ένα ποίημα, τουλάχιστον για μένα, προϋποθέτει ηρεμία, εκτός και αν είσαι γεννημένος ποιητής και σκαρώνεις στοίχους στο λεπτό.
Είχα έναν τέτοιον στην δουλειά, σκάρωνε στιχάκια για μας στο λεπτό και μάλιστα ήταν ωραία.

κι εσύ ωραία γράφεις,
επειτα ,.....η ποίηση είναι μια διεργασία που συμβαίνει εντός μας,
α΄λλος λίγο άλλος πολύ ,χρειαζόμαστε όπως λές το χρόνο και την ηρεμία για να συγκεντρωθούμε στο να γράψουμε,
όταν είσαι συγκεντρωμένος στην ποίηση και μόνον σ΄αυτήν δε μπορεί να είσαι αποδοτικός στην δουλειά σου,νομίζω δηλαδή......

[Πάνας]

Νομίζω ότι το κόμμα δεν χρειάζεται στο τέλος των στοίχων έτσι κι αλλιώς γίνεται παύση.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις ένα ποίημα, τουλάχιστον για μένα, προϋποθέτει ηρεμία, εκτός και αν είσαι γεννημένος ποιητής και σκαρώνεις στοίχους στο λεπτό.
Είχα έναν τέτοιον στην δουλειά, σκάρωνε στιχάκια για μας στο λεπτό και μάλιστα ήταν ωραία.

κι εσύ ωραία γράφεις,
επειτα ,.....η ποίηση είναι μια διεργασία που συμβαίνει εντός μας,
α΄λλος λίγο άλλος πολύ ,χρειαζόμαστε όπως λές το χρόνο και την ηρεμία για να συγκεντρωθούμε στο να γράψουμε,
όταν είσαι συγκεντρωμένος στην ποίηση και μόνον σ΄αυτήν δε μπορεί να είσαι αποδοτικός στην δουλειά σου,νομίζω δηλαδή......

Εννοείται πως αν συγκεντρωθείς θα παρουσιάσεις καλύτερο έργο, αυτό ισχύει παντού άλλωστε. Και είναι ανάγκη να γράφεις στην δουλειά σου; Ίσως στον ελεύθερο χρόνο, αλλά και αυτός πολλές φορές γεμίζει με διάφορα άλλα.

[vag_el]

έχουμε την ανάγκη ,να δείξουμε την δουλειά μας και συγκεκριμένα την ποιηση μας,
αυτό είναι ένα σημείο κλειδί,δεν το βρίσκω παράξενο που ο φίλος σου έλεγε ποιήματα στη δουλειά.
είναι εσωτερη ανάγκη,κι εγώ την έχω ,φαντάζομαι κι εσύ

αν γεμίσει με άλλα διάφορα ο ελεύθερός σου χρόνος ,νομίζω λογικό να μη χωράει ούτε μουσική ούτε ποίηση,

[Πάνας]

Δεν τα έλεγε.. τα σκάρωνε επί τόπου.
Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο και το πιο τρελό, δεν έχει κάνει καμία έκδοση από την δουλειά του.

[vag_el]

στων αστεριών ,τον απέραντο χάρτη,
σε ψάχνω να σε βρώ,
στο ποτήρι μου θα σε πιώ,
μία βραδιά του Μάρτη,

καθώς τριγυρίζεις στο κενό

βγήκαν τα πουλιά σεργιάνι,
σ΄αυτόν τον Ουρανό,τον ματωμένο
σε είδα ψες αργα ,στο ίδιο το λιμάνι,
αψύ,λιγνό,λιγάκι κουρασμένο,

ανοιχτές οι πόρτες της ζωής,
στ΄αμπέλι τρέχω και κοιτάζω,
χυμοί ανώριμης γιορτής,
μ΄εσένα να τυρβάζω

πέρασαν τα χρόνια,
σαν ταξιδιάρικα χελιδόνια
πλήθη,που μαγεύτηκαν
την αμαρτία όμως γεύτηκαν

του ανθρώπου βοή

[vag_el]

Δεν τα έλεγε.. τα σκάρωνε επί τόπου.
Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο και το πιο τρελό, δεν έχει κάνει καμία έκδοση από την δουλειά του.

όντως ,ανήκουστο

[vag_el]

καληνύχτα

[Πάνας]

Καληνύχτα.

[Zarkadaki]

Δεν είναι δικό μου, ούτε και ξέρω ποιανού είναι.

When i locked into your eyes
it felt like soul recognition
we caried the same scars
same fears, same love
our souls dance to the same melody.

[Zarkadaki]

Δεν είναι δικό μου, ούτε και ξέρω ποιανού είναι.

When i locked into your eyes
it felt like soul recognition
we caried the same scars
same fears, same love
our souls dance
to the same melody.

[vag_el]

πηγαίνοντας,στα βάθη των αιώνων,
σε βλέπω να πολεμάς,τον ίδιο σου τον εαυτό
σε μικρές παράγκες κάποιων θαμώνων,
να συζητάτε για κάτι λαμπερό,

σε βλέπω να ποθείς,όσο τίποτε άλλο
τη γλύκα της αμαρτίας,
το παράνομο φιλί στα χείλη ή στο μάγουλο,
μιάς νέας ερωτικής ιστορίας,

μα πιο πολύ αναζητάς ένα σου λάθος,
που γέννησε ο αφέντης σου εγωισμός,
ο νούς σου,έγινε μέγα πάθος,
καινούργιος σου Ουρανός

κι όμως πονάς,
διαφορετικά δε θα σώπαινε η ψυχή,
κι όμως ξενυχτάς,σαν τ΄αγρίμι
που ουρλιάζει στο λυκόφως,
εμπρός στην Σελήνη,
μονάχο του πάει το κορμί