Λίστα καλύτερων βιβλίων

[sys3x]

Σαφώς και υφίσταται.

Γιατί να πω μόνο δύο; Το θέμα έγινε για πέντε για κάθε μία από τις δύο κατηγορίες που έθεσα. Προσωπικά θα γράψω αναλυτικά αργότερα.

Κολοκυθιά;

Τότε θα πω ένα.

"Ο φύλακας στη σίκαλη" του Σάλιντζερ.

Δεν έγραψε άλλο.

Η ταινία δεν ήτανε καλή πάντως, το βιβλίο πιο νόστιμο.

[Beria]

Σαφώς και υφίσταται.

Γιατί να πω μόνο δύο; Το θέμα έγινε για πέντε για κάθε μία από τις δύο κατηγορίες που έθεσα. Προσωπικά θα γράψω αναλυτικά αργότερα.

Κολοκυθιά;

Τότε θα πω ένα.

"Ο φύλακας στη σίκαλη" του Σάλιντζερ.

Δεν έγραψε άλλο.

Η ταινία δεν ήτανε καλή πάντως, το βιβλίο πιο νόστιμο.

Έγραψε κι άλλα
Όχι ιδιαιτέρως πετυχημένα

Ο Φύλακας στη Σίκαλη κακόπεσε στην πρωτη μετάφραση της Μαστοράκη
Το κατάλαβε κι η ίδια και το ξαναμετέφρασε πριν 2-3 χρόνια και του άλλαξε τα φώτα, μέχρι και τον τίτλο άλλαξε
Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης


Πρέπει να είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα στα αγγλικά, στα 17, και βέβαια καταλάβαινα τα μισά
Το διάβασα και στην μετάφραση και καταλάβαινα πάλι τα μισά

[ΓΑΛΗ]

Είναι δέκα βιβλία που θεωρώ υποκειμενικώς αξιόλογα.

Η τέχνη γενικά και η λογοτεχνία ειδικότερα έχουν ορισμένα κριτήρια ποιότητας που καθορίζονται από την ίδια την τέχνη και το ποσό ψηλά την φτάνουν οι εκάστοτε δημιουργοί της. Έτσι, ο Τζόις είναι ποιοτικά ανώτερος από τη Δημουλιδου γιατί έχει πιο δουλεμένη πλοκή, καλύτερη έκφραση, διακειμενικη προοπτική κλπ. Μπερδεύεις το γούστο με την αντικειμενική ποιότητα κάτι που είναι εντελώς λανθασμένο. Κάποιος μπορεί να βρίσκει τη Δημουλιδου πολύ πιο ψυχαγωγική από τον Τζόις, ωστόσο αντικειμενικά το έργο του παραμένει αντικειμενικά ανώτερο από αυτό της Δημουλιδου. Αν δεν ίσχυε αυτό τότε και η λίστα του σούπερ μάρκετ θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως λογοτεχνία. Κάποιος μπορεί να την βρίσκει ποιητικη, αλλά δεν αποτελεί δουλεμένη φόρμα και άρα δεν είναι λογοτεχνία.

Έχω διαβάσει και το "Ο Επίτιμος που άργησε μια μέρα".

Η φόρμα δεν είναι επαρκώς δουλεμένη αλλά η αθωότητα της σιγουριάς που εκπέμπει ο συγγραφέας είναι συγκινητική.

[kalorifer]

Η μετάφραση το αδικεί όντως, καλύτερα στο πρωτότυπο.

[Πυθία]

Οδύσσεια
Paradise Lost
Brave New World
Αντιγόνη
The Canterbury Tales

The Classical Tradition: Greek and Roman Influences on Western Literature
Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου
A History of Western Philosophy
Ηθικά Νικομάχεια
A Defence of Poetry

[LongTom]

Η λίστα φυσικά είναι τελείως υποκειμενική, δεν γίνεται να είναι αντικειμενική που γράφει ο OP.
Θα γράψω πέντε λόγια και γιατί τώρα βάζω αυτά τα βιβλία στην πολύ περιορισμένη λίστα.
Σε πέντε χρόνια βέβαια ίσως αλλάξω γνώμη.
Επίσης είναι βιβλία που έχω προσωπικά διαβάσει και κατανοήσει (aka διάβασα ως ενήλικας σε γλώσσα που ήξερα πολύ καλά - Ελληνικά/Αγγλικά).

Λογοτεχνικά:
Αδελφοί Καραμαζόφ - είναι heavy hitter και από τα βιβλία που άφησαν γλυκόξινη "γεύση".
Δεν με αρέσουν τα βιβλία με τόσο τραγικούς ήρωες/καταστάσεις (είμαι πιο πολύ στο wholesome) και σίγουρα δεν θα το ξαναδιαβάσω σύντομα.

Γιλγαμές (Γκιλγκαμέζ ; ) - Ο προπάτορας των επικών, είναι απίθανο το πόσο έχει "επηρρεαστεί" (ή απλά το πόσο ίδιες είναι οι γραφές για την μυθολογία-θρησκεία) η ινδο-ευρωπαϊκή μυθολογία από αυτό το κείμενο.

Οι άθλιοι - ήταν το "ανθρώπινο" βιβλίο που με έκανε να σκεφτώ (επίσης αρκετά σκοτεινό που δεν με άρεσε πολύ), το έβαλα διότι είναι τόσο διαφορετικό από την ρωσσική γραφή.

Do androids dream of electric sheep? - Αν και ψιλομάπα πλοκή, είναι από τα βιβλία που είναι ευαγγέλιο στο φιλοσοφικό θέμα του που είναι τα όρια του τι είναι άνθρωπος και τι μηχανή. Ιδιαίτερα επίκαιρο και ως βιβλίο, αλλά και προσωπικά λόγω επαγγέλματος.

Ως πέμπτο δεν ξέρω.
Είναι γενικά τόσο δύσκολο να αποφασίσω.
Π.χ.
The Malazan book of the Fallen - Μετά τον Τόλκιν, το καλύτερο high φάνταζι που έχω διαβάσει. Είναι από τα πιο δύσκολα βιβλία να καταλάβεις τι διάολο συμβαίνει, χαοτική γραφή, αλλά αξίζει να το τελειώσει κάποιος.

Rendezvous with Rama - Εξαιρετική πλοκή και περιγραφές, ιδίως εάν αναλογιστεί κάποιος πότε γράφηκε.

Jane Eyre / The tenant of wildfell hall - Ωραία βιβλία και εξαιρετικοί χαρακτήρες δίχως την μαυρίλα των ρώσων/γάλλων


Μη-λογοτεχνικά:

Εδώ και εάν είναι αδύνατο να βάλω μόνο πέντε βιβλία!
Τεσπα, μια τυχαία λίστα από αυτά που θα πρότεινα κάποιον...

In search of Schrondiger's cat - Αρκετά παλιό, αν και πολύ καλό βιβλίο για τα περίεργα της Κβαντικής Θεωρίας για τον μέσο κοινό θνητό (όπως ο υποφαινόμενος). Επίσης βλέπε και το δεύτερο του βιβλίο: Schrodinger's Kittens and the Search for Reality: Solving the Quantum Mysteries

The Horse, the Wheel and Language - Βιβλίο Βίβλος για το θέμα και είναι αυτό που συστήνω ως το καλύτερο που έχω διαβάσει για το θέμα.

Collapse: How Societies Choose to Fail or Succeed: Revised Edition + The World Until Yesterday: What Can We Learn from Traditional Societies? + Guns, Germs, and Steel: The Fates of Human Societies - Δεν είναι ένα βιβλίο, αλλά για εμένα μια σειρά βιβλίων που πρέπει να διαβαστεί μαζί. Αρκετά τα λάθη και τα πράγματα που δεν συμφωνώ, αλλά ο τύπος είναι σωστός πολύ περισσότερες φορές από ότι είναι λάθος.

With the Old Breed: At Peleliu and Okinawa - Η καλύτερη αυτοβιογραφία για πόλεμο που έχω διαβάσει ποτέ. Τίποτα λιγότερο.

Scott's Last Expedition - Εξαιρετικό ανάγνωσμα, ιδίως εάν διαβαστεί με το The Endurance: Shackleton's Legendary Antarctic Expedition

Ιδιαίτερη μνεία:
Stalingrad - Berlin - Antony Beevor. Εξαιρετικά βιβλία ιστορίας, αν και είναι προφανές ότι δεν ξέρει που πάνε τα 4 από στρατιωτική τεχνολογία.

Oxygen: The molecule that made the world - Βιβλίο που καλύπτει πολύ, πολύ περισσότερα από όσα ο τίτλος αφήνει να εννοηθεί.

[ΓΑΛΗ]

Jane Eyre / The tenant of wildfell hall - Ωραία βιβλία και εξαιρετικοί χαρακτήρες δίχως την μαυρίλα των ρώσων/γάλλων

Νομίζω ότι είναι διαφορά ψυχοσύνθεσης μεταξύ άγγλων/ρώσων/γάλλων, που είναι και το βαρύ πυροβολικό της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Και αυτή η διαφορά εντοπίζεται τόσο στους συγγραφείς όσο και στους αναγνώστες.

Δεν βάζω μέσα τους γερμανούς γιατί αυτοί παίζουν στο φιλοσοφικό πεδίο.

[Μπίστης]

Ο Φύλακας στη Σίκαλη κακόπεσε στην πρωτη μετάφραση της Μαστοράκη
Το κατάλαβε κι η ίδια και το ξαναμετέφρασε πριν 2-3 χρόνια και του άλλαξε τα φώτα, μέχρι και τον τίτλο άλλαξε
Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης


Πρέπει να είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα στα αγγλικά, στα 17, και βέβαια καταλάβαινα τα μισά
Το διάβασα και στην μετάφραση και καταλάβαινα πάλι τα μισά

OMG !! Τι hardcore ψευδοποιητικός τίτλος στην μαλλιαρή !
Ποιός οίκος της έδωσε το ΟΚ ;

Κι εγώ μιά του Τοπούζη που έχω στο "Επτά επί Θήβας" πιό πολύ με βοηθά να ξεμπλέξω τι γίνεται στο αρχαίο παρά καταλαβαίνω κάτι.

[Cloud87]

2 είναι διηγήματα που με έχουν ακουμπήσει κάπως στη ζωή μου.

1984: O George Orwell διηγήται την ιστορία της ανθρωπότητας που έχει οδηγηθεί στην δυστοπία. Υπάρχει το υπουργείο της αγάπης όπου κάθε μέρα γίνονται βασανιστήρια και άλλα παρόμοια φρικτώδη.

Animal farm: Η ιστορία της σοβιετικής ένωσης παρομοιασμένη με μια φάρμα με ζώα. Υπάρχουν δύο γουρούνια. Ο Ναπόλεων που κάνει τον Στάλιν και ο snowball που κάνει τον Τρότσκυ. Και άλλα ζώα.

Πολύ καλά και τα δύο.

[Γραφικός]

Μου φαίνονται πολύ δεσμευτικά τα 5 και τα 10 και όποιος αριθμός. Μου φαίνεται κι η ιδέα της λίστας δεσμευτική. Θα έπρεπε να συνυπάρξουν Όμηρος, Μαρξ, Παπαδιαμάντης και Βόνεγκουτ. Θα βάζω λοιπόν όποιο μου κατεβαίνει, όταν μου κατεβαίνει για όσα μου κατεβούν και θα αρχίσω από...

Η Φόνισσα.
Το καλύτερο βιβλίο του μακράν καλύτερου νεοέλληνα συγγραφέα (όποιος κι αν είναι ο δεύτερος είναι πολύ πίσω).
1. Αναλύει με ακρίβεια χειρούργου τι οδήγησε την Φραγκογιαννού στο να γίνει φόνισσα παιδιών.
2. Βλέπει με ειλικρινή αγάπη αυτό το φριχτό πλάσμα, χωρίς βέβαια να την εξιδανικεύει. Γενικά, ο Παπαδιαμάντης, δουλεύοντας σε μία τέχνη που η σκωπτικότητα θεωρείται υπέρτατη αρετή, βλέπει όλους του τους ήρωες με αγάπη: τους καλούς, τους κακούς και τους άσχημους. Δεν έχω βρει τόση αγάπη σε κανέναν άλλο συγγραφέα, πουθενά και ποτέ.
3. Σε ρουφάει στην ατμόσφαιρα της εποχής περιγράφοντας χαρακτήρες, τοπία και δεισιδαιμονίες με τρόπο που τα εντάσσει τελείως λειτουργικά στην πλοκή του, όχι σαν ταξιδιωτικός οδηγός.
4. Συνδυάζει την -σαν καθαρεύουσα- γλώσσα του με ντοπιολαλιές και αργκό της εποχής σε ένα απολαυστικό αποτέλεσμα που, ενώ δεν σε βγάζει από την ατμόσφαιρα του βιβλίου, σε ξεκουράζει ως εναλλαγή.
5.

Τὰ κύματα ἐφούσκωναν ἀγρίως, ὡς νὰ εἶχον πάθος. Ἐκάλυψαν τοὺς μυκτῆρας καὶ τὰ ὦτά της. Τὴν στιγμὴν ἐκείνην τὸ βλέμμα τῆς Φραγκογιαννοῦς ἀντίκρυσε τὸ Μποστάνι, τὴν ἔρημον βορειοδυτικὴν ἀκτήν, ὅπου τῆς εἶχον δώσει ὡς προῖκα ἕνα ἀγρόν, ὅταν νεάνιδα τὴν ὑπάνδρευσαν καὶ τὴν ἐκουκούλωσαν, καὶ τὴν ἔκαμαν νύφην οἱ γονεῖς της.

―Ὤ! νά τὸ προικιό μου! εἶπε.

Αὐταὶ ὑπήρξαν αἱ τελευταῖαι λέξεις της. Ἡ γραῖα Χαδούλα εὗρε τὸν θάνατον εἰς τὸ πέραμα τοῦ Ἁγίου Σώστη, εἰς τὸν λαιμὸν τὸν ἑνώνοντα τὸν βράχον τοῦ ἐρημητηρίου μὲ τὴν ξηράν, εἰς τὸ ἥμισυ τοῦ δρόμου, μεταξὺ τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης

[aLiCat]

"Φάουστ" (Johann Wolfgang von Goethe)

"Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ" (Francis Scott Fitzgerald)

"Μαντάμ Μποβαρύ" (Gustave Flaubert)

"Η Ιστορία Του Θεού" (Caren Armstrong)

"Ο Μεγάλος Αποχαιρετισμός" (Raymond Chandler)

"Ο Έρωτας Στα Χρόνια της Χολέρας" (Gabriel Garcia Marquez)

"Το Πορτραίτο Του Ντόριαν Γκρέϊ" (Oscar Wilde)

"Ο Κόσμος Της Σοφίας" (Gaarden Jostein)

"Το Τρίτο Στεφάνι" (Κώστας Ταχτσής)

"Ματωμένα Χώματα" (Διδώ Σωτηρίου)

"Η Μεγάλη Χίμαιρα" (Μ.Καραγάτσης)

"Αστροφεγγιά"(Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος)

[αλασκα15++]

1)Καμύ, ο ξένος
2)Οι αδελφοί Καραμαζώφ
3)Ο κίτρινος φάκελος, του Καραγάτση
4) Οι έμποροι των εθνών, του Παπαδιαμάντη
,......................
1)Περί φιλοσόφων και τρελών, Richard Askay- Jensen Farguhar
2) Το σύμπαν σ' ένα καρυδότσουφλο, Χόκινγκ(Hawking)
Λυπάμαι μόνο αυτά θυμάμαι τώρα

[σούπερ δημήτριος]

τελικά κάτι έχω διαβάσει.είχα την εντύπωση ότι έχω διαβάσει μόνο με εικονίτσες

[Μπίστης]

Πείτε πέντε λογοτεχνικά και πέντε μη λογοτεχνικά βιβλία που θεωρείτε αντικειμενικως υποκειμενικώς αξιόλογα

Αντιγόνη, Οδύσσεια, Frankenstein, Les Misérables, 1984.

Πολιτεία, Ηθικά Νικομάχεια, Κριτική του Καθαρού Λόγου, Principia, Φαινομενολογία του Πνεύματος.

Θα έβαζα οριακώς Επτά επί Θήβας και Παναγία των Παρισίων αντί των ανάλογων δικών σου και του Χέγκελ "Ο Λόγος στην Ιστορία" από τα φιλοσοφικά.

Από λογοτεχνία του Μάνν τον Δόκτωρα Φάουστους (αν και πολύ κοντά γιά μένα το Lotte in Weimar) και Αββεσαλώμ του Φώκνερ.

Ποίηση Francois Villon και Emily Θεά και σκόρπια Λόρκα

[relativer777]

Πείτε πέντε λογοτεχνικά και πέντε μη λογοτεχνικά βιβλία που θεωρείτε αντικειμενικως αξιόλογα, καθώς και τους λόγους που τα θεωρείτε αξιόλογα.


Ελπίζω να μην υπάρχουν πολλοί Μπράουν, Κοελιο, Μπουκάι και Λουντέμηδες μόνο.
[/quote

εχει καποια σχεση με την καψουρα που σε βασανιζει;

Μπα όχι φίλε, αυτή δεν έχει καμία σχέση με βιβλία , δεν είναι τέτοιου τύπου. Απλώς με ενδιαφέρει να ακούσω γνώμες. Ασχολούμαι κι εγω με συγγραφή.

Γειά σου καλοριφέρ. Καλά τί nickname είναι αυτό ; Αντικείμενο είσαι ?
Τέσπα.
Σε ποιό Συγγραφικό είδος γράφεις ?