στα χνάρια της ποίησης

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Αγαπητέ, δεν πρόκειται περί του να διαλέξουμε ό,τι μας κολακεύει, αλλά πρόκειται περί του να μπούμε σε σκέψεις για όποιες δυσμενείς αξιολογικές κρίσεις «εισπράξουμε».

Όταν δούλευα επιμελητής σε ένα πολύ γνωστό λογοτεχνικό περιοδικό, ο εκδότης του σε κάθε νέο τεύχος με ρωτούσε για τις εντυπώσεις μου. Όταν ξεκινούσα λοιπόν να του λέω τι και τι μου άρεσε, με διέκοπτε αμέσως και μου αντέτεινε: «Άσε τι σου άρεσε! Τι δεν σου άρεσε πες μου!»

Ήδη, λοιπόν, για να έρθουμε στην περίπτωσή σου, έχεις δημοσιοποιήσει άπειρα στιχουργήματα, για τα οποία το μόνο feed back που βλέπω είναι η σιωπή. Αυτό από μόνο του στη θέση σου θα με προβλημάτιζε. Μετά σκάει και το σχόλιο της Ελ. ή το ήπιο δικό μου ή τα παντελώς δυσμενή του kotas, xioni, ethereal κλπ.

Μπορεί να στα είπανε υπερβαλλόντως «χοντρά» οι 3 φορουμίτες, ωστόσο κάτσε και προβληματίσου λίγο. Γράφεις: «Για την ακρίβεια σπάω πλάκα με το πόσο άσχετοι είστε, ώστε να μου λές πως πρέπει για να γράψω ποίηση να κατσω πρώτα να διαβάσω ποιήματα άλλων». Και παρακάτω: «η ποίηση σε μένα είναι αυτόφυτη και όχι απο το πολύ διάβασμα άλλων ποιητών». Από αυτά και μόνο τα δύο παραθέματά σου, εγώ προσωπικά δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο (ούτε καν τα στιχουργήματα τα ίδια να διαβάσω) για να αποφανθώ (υποκειμενικά πάντα) τελεσίδικα ότι όχι μόνο «Ποιητής» (άκου και με κεφαλαίο!) δεν είσαι, αλλά ούτε καν επισκέπτης μακρινός της ποίησης… Γιατί; Διότι είναι αυτόδηλο ότι δεν έχεις διαβάσει ποίηση τόσο ώστε να έχεις αποκτήσει μια εποπτεία για τη στάθμη, τις κατακτήσεις και την περιωπή της έως σήμερα, μέσα από τις στρατιές των ποιητών που προηγήθηκαν και άνοιξαν ο καθείς τον δικό του ορίζοντα. Ώστε να έρθεις μετά εσύ, εγώ ή όποιος, ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ όμως των κατακτήσεων αυτών, να ρίξουμε κι εμείς την ποιητική πενιά μας, που θα προάγει τα πράγματα και δεν θα μας πισωγυρίζει σε αμετάκλητα τετριμμένα και εξαντλημένα εκφραστικά μέσα και πραγματοποιήσεις.

Δες το όπως κάποιος προσπαθεί να κόψει το τσιγάρο ή την πρέζα:
«Δεν θα ξαναπιάσω μολύβι αν δεν ξεπατωθώ πρώτα στο διάβασμα μερόνυχτα ολόκληρα και χρόνια σερί»!

[vag_el]

Αγαπητέ, δεν πρόκειται περί του να διαλέξουμε ό,τι μας κολακεύει, αλλά πρόκειται περί του να μπούμε σε σκέψεις για όποιες δυσμενείς αξιολογικές κρίσεις «εισπράξουμε».

Όταν δούλευα επιμελητής σε ένα πολύ γνωστό λογοτεχνικό περιοδικό, ο εκδότης του σε κάθε νέο τεύχος με ρωτούσε για τις εντυπώσεις μου. Όταν ξεκινούσα λοιπόν να του λέω τι και τι μου άρεσε, με διέκοπτε αμέσως και μου αντέτεινε: «Άσε τι σου άρεσε! Τι δεν σου άρεσε πες μου!»

Ήδη, λοιπόν, για να έρθουμε στην περίπτωσή σου, έχεις δημοσιοποιήσει άπειρα στιχουργήματα, για τα οποία το μόνο feed back που βλέπω είναι η σιωπή. Αυτό από μόνο του στη θέση σου θα με προβλημάτιζε. Μετά σκάει και το σχόλιο της Ελ. ή το ήπιο δικό μου ή τα παντελώς δυσμενή του kotas, xioni, ethereal κλπ.

Μπορεί να στα είπανε υπερβαλλόντως «χοντρά» οι 3 φορουμίτες, ωστόσο κάτσε και προβληματίσου λίγο. Γράφεις: «Για την ακρίβεια σπάω πλάκα με το πόσο άσχετοι είστε, ώστε να μου λές πως πρέπει για να γράψω ποίηση να κατσω πρώτα να διαβάσω ποιήματα άλλων». Και παρακάτω: «η ποίηση σε μένα είναι αυτόφυτη και όχι απο το πολύ διάβασμα άλλων ποιητών». Από αυτά και μόνο τα δύο παραθέματά σου, εγώ προσωπικά δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο (ούτε καν τα στιχουργήματα τα ίδια να διαβάσω) για να αποφανθώ (υποκειμενικά πάντα) τελεσίδικα ότι όχι μόνο «Ποιητής» (άκου και με κεφαλαίο!) δεν είσαι, αλλά ούτε καν επισκέπτης μακρινός της ποίησης… Γιατί; Διότι είναι αυτόδηλο ότι δεν έχεις διαβάσει ποίηση τόσο ώστε να έχεις αποκτήσει μια εποπτεία για τη στάθμη, τις κατακτήσεις και την περιωπή της έως σήμερα, μέσα από τις στρατιές των ποιητών που προηγήθηκαν και άνοιξαν ο καθείς τον δικό του ορίζοντα. Ώστε να έρθεις μετά εσύ, εγώ ή όποιος, ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ όμως των κατακτήσεων αυτών, να ρίξουμε κι εμείς την ποιητική πενιά μας, που θα προάγει τα πράγματα και δεν θα μας πισωγυρίζει σε αμετάκλητα τετριμμένα και εξαντλημένα εκφραστικά μέσα και πραγματοποιήσεις.

Δες το όπως κάποιος προσπαθεί να κόψει το τσιγάρο ή την πρέζα:
«Δεν θα ξαναπιάσω μολύβι αν δεν ξεπατωθώ πρώτα στο διάβασμα μερόνυχτα ολόκληρα και χρόνια σερί»!

Μα αγαπητέ ,ακριβώς επειδή προβληματίζομαι ρώτησα το ''τι θα κάνατε εσείς στη θέση μου''.
Και σίγουρα τα λόγια σας τα παίρνω σοβαρά όπως και την κριτική σας.Δεν επιτρέπω όμως την καφρίλα που βγάζει ο υπόνομος της ασχετοσύνης ,βάλε να έχουν διαβάσει 10 ποιήματα στη ζωή τους και θέλουν να κάνουν κριτική.Εσάς σας σέβομαι γι αυτά που μου λέτε κι ελπίζω έστω και σαν μακρινός επισκέπτης της ποίησης να βάζω κι εγώ ένα λιθαράκι για έναν καλύτερο κόσμο.
Οσον αφορά την κριτική του κόσμου ,κι αυτήν την παίρνω σοβαρά ,άλλωστε απο εκεί ξεκινάνε και καταλήγουν όλα.Στο τι δηλαδή ζητάει ο κόσμος και αν του αρέσει πραγματικά αυτό που κάνουμε .
Σίγουρα ,ο λόγος σας μετράει περισσότερο και βαρύνει ,θα σκεφτώ πολύ καλά αν θα συνεχίσω να γράφω ,έπειτα απο την κριτική σας .

[xioni]

Τι να κάνουμε τώρα για τις αυτόφυτες ιδιότητες,αφού έτσι είναι να λέω ψέματα?

Να σαι καλά άνθρωπε μου και έπειτα Ποιητή, έσκασα στα γέλια. Μην ξαναγράψεις τίποτα για δέκα χρόνια, φιλική* συμβουλή.

*Δεν είμαστε φίλοι.

[enaon]

οι τελευταίες σελίδες βγαζουν την αισθητική ρομαντικό ραντεβου.

[Bazoomba]

Τι να κάνουμε τώρα για τις αυτόφυτες ιδιότητες,αφού έτσι είναι να λέω ψέματα?

Να σαι καλά άνθρωπε μου και έπειτα Ποιητή, έσκασα στα γέλια. Μην ξαναγράψεις τίποτα για δέκα χρόνια, φιλική* συμβουλή.

*Δεν είμαστε φίλοι.

Μπορειτε να κανετε κριτικη στα ποιηματα κυριος, αλλα εσας τι σας κοφτει τι κανει ο αθρωπας με τον χρονο του;
Δεν μαζευομαστε λιγακι λεω εγω...

[nowhere]

δώδεκα δεκαέξι προχτές
δέκα δεκατρία χτές
δεκαπέντε εικοσιδύο σήμερα θαρρώ

εδιτ
ώπα λάθος αλλά το αφήνω γιατί βγήκε ποιητικό

[vag_el]

Τι να κάνουμε τώρα για τις αυτόφυτες ιδιότητες,αφού έτσι είναι να λέω ψέματα?

Να σαι καλά άνθρωπε μου και έπειτα Ποιητή, έσκασα στα γέλια. Μην ξαναγράψεις τίποτα για δέκα χρόνια, φιλική* συμβουλή.

*Δεν είμαστε φίλοι.

Μπορειτε να κανετε κριτικη στα ποιηματα κυριος, αλλα εσας τι σας κοφτει τι κανει ο αθρωπας με τον χρονο του;
Δεν μαζευομαστε λιγακι λεω εγω...

Το ίδιο τους πρότεινα κι εγώ ,να ασχοληθούν με την κριτική στα ποιήματα δηλαδή,αλλά εντέχνως αδιαφορούν η μάλλον αποφεύγουν

[vag_el]

Το απομεσήμερο,κάτω απ 'το σκληρό
φώς του ¨Ηλιου,σε ονειρεύτηκα,
κι ήταν οι μέρες χωρίς εσένα διαφορετικές
την θλιψη μέσα στην ψυχή μου γεύτηκα
κι ήταν οι νύχτες μου μισές
αφου έλειπες εσύ απο την κάμαρη,
και το Φεγγάρι θαμπό και κρύο πολύ
σαν να πέρασαν τα χρόνια απο τα χέρια σου
κι έμεινε η Ανοιξη κρύα και παγερή
βλέπω τα πουλιά που κελαηδούν ,
επάνω στων ΄δεντρων γα γινομένα κλαριά
η φύση ,η ζωή συνοδοιπόροι που προσπαθούν
στο κελευσμα του θεού να γίνουν μια αγκαλιά
ανοιξαν οι πόρτες,άνοιξαν οι πύλες του ουρανού
κι έγινε Μάης μήνας η γιορτή,
προαγγελος του καλοκαιρού
κι ο αγέρας,πως τα κλωνάρια λυγά
καθε αυγή ,καθε δείλι
πως ψιθυρίζουν οι άγγελοι σιγανά
πως στην ψυχή ,
σου ανάβουν το καντήλι

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

οι τελευταίες σελίδες βγαζουν την αισθητική ρομαντικό ραντεβου.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ένα νεο ποίημα μου το ονομάζω "η μάχη για το Μπαχμούτ"

Ποιο παραμύθι μπορεί
γλυκά ειπωμένο
μέρα τη νύχτα να πει
τον φίλο εχθρό

Να πέσει σαν αστραπή
εκεί που κοιμάμαι
σαν φίδι με γλώσσα διπλή
να συρθώ

όμορφα μάτια βουβά να μου δείχνουν τον δρόμο
χρωματιστοί ορισμοί να μου λεν τη ζωή
μια μητρική αγκαλιά να μου υπόσχεται χρόνο
με κρύο κερί

ό,τι βαθιά επιθυμω ό,τι θέλω να ειμαι
με ό,τι θέλω αργά να κοπώ
σε ένα λόφο ψηλά να χαζεύω τις μεταστάσεις
μπορώ
μπορώ

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

On-off topic ή Ωδή σε σαρδανά(μ)παλο

Ο μπούμπης τη μανούρα του την έχει για φαγούρα
ξύνεται δω, ξύνεται κει, έχει κωλοπετούρα
Ό,τι και να συζητηθεί, βγαίνει να πει και κάτι
ξέρει καλά πώς φέρεται η χήρα στο κρεβάτι

Και όταν όλοι τον προγκούν: «ίσα ρε παρταόλα!»
πάντα κάτι σοφίζεται να στρίψει έγια μόλα
Τα τρίτσα κάτσα τα πολλά μπερδέψαν και τον ίδιο
και πάντα μένει έκθετος -μα το μυαλό αείδιο!

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Έκανα κάποιες αλλαγές στο ποίημα μου, που σύντομα θα γίνει τραγούδι

Ποιο παραμύθι μπορεί
γλυκά ειπωμένο
το ψέμα αλήθεια να πει
τον φίλο εχθρό

Να πέσει σαν αστραπή
εκεί που κοιμάμαι
σαν φίδι με γλώσσα διπλή
να συρθώ

χιλιάδες μάτια βουβά να μου δείχνουν τον δρόμο
χρωματιστοί ορισμοί να μου λεν τη ζωή
μια μητρική αγκαλιά να μου υπόσχεται χρόνο
βαθιά, ζεστή

σανδάλια μαύρα γυαλιά κι ότι πρέπει να είναι
σ΄όσα κομμάτια κι αν πρέπει γλυκά να κοπώ
σε ένα λόφο ψηλά να χαζεύω τις μεταστάσεις
μπορώ, μπορώ

[nowhere]

εδώ χρειάζεται ένας καλός εκτελεστής

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Καλημέρα κύριοι. Είναι η πρώτη φορά που ηχογραφώ σε στούντιο. Την μουσική την έγραψε ο γνωστός σε όλους άμπαλος κιθαρίστας samy paraga. Εγώ στο πιάνο κι ερμηνεία. Το πόνημα έχει πολλά λάθη ακόμα μα αισθάνομαι ότι πρέπει να το μοιραστώ ακόμα και σε ΄τούτο το πρωτόλειο στάδιο.

Η μάχη για το Μπαχμούτ

Ποιο παραμύθι μπορεί
γλυκά ειπωμένο
το ψέμα αλήθεια να πει
τον φίλο εχθρό

Να πέσει σαν αστραπή
εκεί που κοιμάμαι
σαν φίδι με γλώσσα διπλή
να συρθώ

χιλιάδες μάτια βουβά να μου δείχνουν τον δρόμο
χρωματιστοί ορισμοί να μου λεν τη ζωή
μια μητρική αγκαλιά να μου υπόσχεται χρόνο
βαθιά, ζεστή

σανδάλια μαύρα γυαλιά κι ότι πρέπει να είναι
σ΄όσα κομμάτια κι αν πρέπει γλυκά να κοπώ
σε ένα λόφο ψηλά να χαζεύω τις μεταστάσεις
μπορώ, μπορώ

Εβραίοι, μασώνοι κι άλλα τέρατα
μ' αρπάξανε
σε ένα κουτί με βάλαν μανούλα μου
κι όμορφε γιε

[vag_el]

Καλημέρα κύριοι. Είναι η πρώτη φορά που ηχογραφώ σε στούντιο. Την μουσική την έγραψε ο γνωστός σε όλους άμπαλος κιθαρίστας samy paraga. Εγώ στο πιάνο κι ερμηνεία. Το πόνημα έχει πολλά λάθη ακόμα μα αισθάνομαι ότι πρέπει να το μοιραστώ ακόμα και σε ΄τούτο το πρωτόλειο στάδιο.

Η μάχη για το Μπαχμούτ

Ποιο παραμύθι μπορεί
γλυκά ειπωμένο
το ψέμα αλήθεια να πει
τον φίλο εχθρό

Να πέσει σαν αστραπή
εκεί που κοιμάμαι
σαν φίδι με γλώσσα διπλή
να συρθώ

χιλιάδες μάτια βουβά να μου δείχνουν τον δρόμο
χρωματιστοί ορισμοί να μου λεν τη ζωή
μια μητρική αγκαλιά να μου υπόσχεται χρόνο
βαθιά, ζεστή

σανδάλια μαύρα γυαλιά κι ότι πρέπει να είναι
σ΄όσα κομμάτια κι αν πρέπει γλυκά να κοπώ
σε ένα λόφο ψηλά να χαζεύω τις μεταστάσεις
μπορώ, μπορώ

Εβραίοι, μασώνοι κι άλλα τέρατα
μ' αρπάξανε
σε ένα κουτί με βάλαν μανούλα μου
κι όμορφε γιε

Πορφύριε ,συνήθως δεν κάνω κριτική ,κριτής είναι μονάχα ο Θεός
Αυτός μας γνωρίζει καλύτερα απο όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους και επίσης γνωρίζει τις αναμνήσεις μας απο την ζωή μας.
Γι αυτό και δεν θα σου κάνω κριτική ,μοναχά μια παρατήρηση απο τις λίγες γνώσεις μουσικής που έχω.
Το ποίημα σου είναι πολύ ωραίο ,για την μουσική τώρα.
Ειναι σε πολύ πρώιμο στάδιο για να δεχτεί κριτική ,δεν έχει καν μελωδική γραμμή το τραγούδι.
Θα σου πρότεινα να το αφήσεις να ωριμάσει μέσα σου .Καλή προσπάθεια όμως,
καλή επιτυχία!!!!!!