Εδώ μιλάμε για Fantasy

[Πρετεντέρης]

Λεγεών, διαβάζεις τον Τροχό του Χρόνου. Είμαι φανατικός του Τόλκιν, μου αρέσει το Dragonlance και λατρεύω Abercrombie. Θα μου το συστηνες;

[Λεγεών]

Λεγεών, διαβάζεις τον Τροχό του Χρόνου. Είμαι φανατικός του Τόλκιν, μου αρέσει το Dragonlance και λατρεύω Abercrombie. Θα μου το συστηνες;

Που το θυμήθηκες; Το διάβασα πριν αρκετά χρόνια το Wheel of Time. Τα πρώτα βιβλία είναι πολύ καλά (μέχρι και το Lord of Chaos νομίζω), μετά έχει μία παγκάλεια κοιλιά για 4-5 βιβλία, και όταν το ξαναπιάνει ο Σάντερσον απογειώνεται. Το τελευταίο βιβλίο φεύγει νεράκι, απ' ό,τι θυμάμαι. Μου πήρε βέβαια μία διετία να τα διαβάσω, γιατί έκανα και διαλείμματα ενδιάμεσα.

Αν έχεις χρόνο να αφιερώσεις, θα τα πρότεινα. Είναι ΟΚ ο Τζόρνταν αλλά τον πιάνει λογοδιάρροια μετά τα πρώτα βιβλία, κάποιος editor έπρεπε να του είχε μαζέψει την ιστορία, αντί για 14 βιβλία θα μπορούσαν να είναι 7-8. Βέβαια είναι μάστορας όσον αφορά το worldbuilding.

Η ιστορία είναι μανιχαϊστική και ουσιαστικά μία αέναη μάχη καλού-κακού, οι λεπτομέρειες της είναι που μετράνε όμως, και έχει ενδιαφέροντες κακούς αν αντέξεις να τα διαβάσεις.

Θα πρότεινα και το Μαλάζαν του Έρικσον, αλλά το έχω αφήσει στο πέμπτο βιβλίο λόγω πίεσης χρόνου. Μέχρι και το τέταρτο που έχω διαβάσει, είναι πιο σταθερό και πιο ποιοτικό σε όλα, σε σχέση με το WOT.

[Πρετεντέρης]

Λεγεών, διαβάζεις τον Τροχό του Χρόνου. Είμαι φανατικός του Τόλκιν, μου αρέσει το Dragonlance και λατρεύω Abercrombie. Θα μου το συστηνες;

Που το θυμήθηκες; Το διάβασα πριν αρκετά χρόνια το Wheel of Time. Τα πρώτα βιβλία είναι πολύ καλά (μέχρι και το Lord of Chaos νομίζω), μετά έχει μία παγκάλεια κοιλιά για 4-5 βιβλία, και όταν το ξαναπιάνει ο Σάντερσον απογειώνεται. Το τελευταίο βιβλίο φεύγει νεράκι, απ' ό,τι θυμάμαι. Μου πήρε βέβαια μία διετία να τα διαβάσω, γιατί έκανα και διαλείμματα ενδιάμεσα.

Αν έχεις χρόνο να αφιερώσεις, θα τα πρότεινα. Είναι ΟΚ ο Τζόρνταν αλλά τον πιάνει λογοδιάρροια μετά τα πρώτα βιβλία, κάποιος editor έπρεπε να του είχε μαζέψει την ιστορία, αντί για 14 βιβλία θα μπορούσαν να είναι 7-8. Βέβαια είναι μάστορας όσον αφορά το worldbuilding.

Η ιστορία είναι μανιχαϊστική και ουσιαστικά μία αέναη μάχη καλού-κακού, οι λεπτομέρειες της είναι που μετράνε όμως, και έχει ενδιαφέροντες κακούς αν αντέξεις να τα διαβάσεις.

Θα πρότεινα και το Μαλάζαν του Έρικσον, αλλά το έχω αφήσει στο πέμπτο βιβλίο λόγω πίεσης χρόνου. Μέχρι και το τέταρτο που έχω διαβάσει, είναι πιο σταθερό και πιο ποιοτικό σε όλα, σε σχέση με το WOT.

Θενκς.

[Keyser Soze]

Αφού είσαι φανατικός του Τολκιεν δες το υφαντό της Φιοναβαρ του Guy Gavriel Kay. Είναι ο βοηθός σύνταξης του γιου του Τολκιεν στο Σιλμαριλιον....

Το Μάλαζαν είναι αρκετά δυσκολο εάν τα αγγλικά σου δεν ειναι αρκετά καλά και πολλοί το θεωρούν αρκετά βαρετό,οχι προσωπικά..

[ΓΕΣΑΡ]

Αφού είσαι φανατικός του Τολκιεν δες το υφαντό της Φιοναβαρ του Guy Gavriel Kay. Είναι ο βοηθός εκδοτη του γιου του Τολκιεν στο Σιλμαριλιον....

Το προτείνω βέβαια στα αγγλικά, μου φαίνεται χάνει αρκετά στην μετάφραση

[Stalker]

Θα πρότεινα και το Μαλάζαν του Έρικσον, αλλά το έχω αφήσει στο πέμπτο βιβλίο λόγω πίεσης χρόνου. Μέχρι και το τέταρτο που έχω διαβάσει, είναι πιο σταθερό και πιο ποιοτικό σε όλα, σε σχέση με το WOT.

Κάτι που μου έμεινε από τα Malazan είναι ότι έχει υποδειγματικό world building και παράλληλα δοκιμάζει τα όρια του show-don't-tell με το να αποφεύγει εντελώς να δώσει οπτική τρίτου προσώπου - στην πράξη αυτό σημαίνει ότι αν οι χαρακτήρες κάτι το θεωρούν δεδομένο, εσύ σαν αναγνώστης θα το πάρεις χαμπάρι μόνο αν γίνει σημαντικό για τα δρώμενα ή από κάποια συμπτωματική αναφορά από point-of-view χαρακτήρα. Μιλάμε για καταστάσεις να έχεις διαβάσει εκατοντάδες σελίδες για κάποιον και να μην έχεις ιδέα πως μοιάζει, σε setting με αρκετή μορφολογική ποικιλία στα είδη της. Πολύ ενδιαφέρον στυλ γενικά.

Κι εγώ 4-5 βιβλία διάβασα, το άφησα με την προοπτική να επανέρθω κάποτε, και επειδή η ιστορία είχε αρχίσει να πλατειάζει. Επίσης όσο δυνατός και αν είναι στο world building o Ericson, στους χαρακτήρες φαίνεται να αρκείται σε περιορισμένη ποικιλία τύπων, ενώ κάνει που και που αυτό που κατηγορείται και ο Μαρτιν, ας αναπτύξω πέντε εκατομμύρια λέξεις για έναν χαρακτήρα και μόλις κολλήσω και δεν ξέρω τι να τον κάνω πάμε κατευθείαν σε αντικλιμακτικό θάνατο επειδή μιζέρια=ρεαλιζμ και φτου κι απ την αρχή.

[Stalker]

Τελευταίο διάβασα το πρώτο Chronicles of The Black Company, τα πρώτα τρία τέλωσπάντων αλλά δεν ξέρω αν εκδόθηκαν ποτέ ξεχωριστά. Καλό ήταν τελικά, μου είχε κακοφανεί στην αρχή ότι ο point-of-view χαρακτήρας άγεται και φέρεται χωρίς ιδιαίτερο agency, αλλά σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι ο κεντρικός χαρακτήρας του οποίου ακολουθούμε τις περιπέτειες είναι το ίδιο το black company. Στην πορεία υπάρχουν υπαναχωρήσεις σε αυτή την προσέγγιση αλλά γενικά σε αυτό θα εστίαζα σαν διακριτικό χαρακτηριστικό. Μου άρεσε γενικά.

Επίσης διάβασα το Prince of Thorns που το βρήκα πολύ meh, τζάμπα grimdarkίλα που μετά πάει να στο γυρίσει ότι αχ τελικά δεν ήταν ο εαυτός του όταν σκότωνε και βίαζε, πληζ διαβάστε άλλα τρία βιβλία με τον ψωνισμένο μεγαλομανή νάρκισσο πρωταγωνιστή μου, και έχει και μια ανατροπή στο setting κάπου στη μέση που δεν μου φάνηκε και πολύ προσχεδιασμένη.

[Stalker]

Είχα και μερικές non-starter προσπάθειες με υποτίθεται σταθερές αξίες όπως το codex alera του butcher και το stormlight chronicles του sanderson, που έχουν το περίεργο κοινό στοιχείο να έχουν ποκεμονίστικο σύστημα μαγείας, αναρωτιέμαι αν ήταν γενικά τροπισμός του φάντασυ αυτό μια περίοδο.

Το codex alera ψιλοανύπαρκτοι χαρακτήρες , προβλέψιμο και κλάιν διακύβευμα, βαρέθηκα, το stormlight chronicles άντεξα δύο παρά βιβλία επειδή ήταν υπερπαραγωγή το audiobook, αλλά στην πράξη μιλάμε για πολύ στερεοτυπικό εγχείρημα, και δεν βοηθάει το immersion to είδος του exposition που κάνει που όταν σκάει κάποιος καινούριος τον περιγράφει σαν να διαβάζεις το πίσω μέρος του κουτιού της φιγούρας ή τα skills και τα perks του χαρακτήρα που διαλέγεις στο rpg.

Ο βασικός λόγος που το παράτησα είναι ότι σε πήζει στο φίλλερ, όταν αρχίζουν να πηγαίνουν κάθε είδους δευτερεύοντα πράγματα στραβά μην τυχόν και καταφέρουν να συναντηθούν οι πρωταγωνιστές να συγκρίνουν σημειώσεις και να πάει μπροστά η ιστορία. Γενικά όταν φαίνεται από χιλίομετρα τι πάει να γίνει στην πλοκή κάνει πολύ μπαμ όταν το καθυστερείς επίτηδες για να γεμίσεις σελίδες.

[Jimmy81]

Δυστυχώς δεν ασχολήθηκα ποτέ με fantasy epic λογοτεχνία. Ήθελα τις ιστορίες έτοιμες στο πιάτο μέσω ταινιών. Κάποτε με είχε τρομοκρατήσει και ένας φίλος δείχνοντάς μου το Σιλμαρίλλιον και λέγοντας ότι είναι τόσο πολύπλκοκο με ονόματα κλπ που δεν διαβάζεται.

Προσωπικά έζησα το fantasy epic μόνο μέσω των rpg. Υπό αυτές τις συνθήκες τα μόνα fantasy epic βιβλία που έκατσα και διάβασα ήταν το Player's Handbook, το Monstrous Manual και το Complete Book of Dwarves.

Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις αλλά θα προτιμούσα σχετικά μικρά βιβλία.

[Stalker]

Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις αλλά θα προτιμούσα σχετικά μικρά βιβλία.

Δοκίμασε κανένα κλασικό, πχ το Hawkmoon του Michael Moorcock,που νομιζω ειναι προσβάσιμο και διασκεδαστικό χωρίς να είναι παιδικό ή γενικά σάπιο.



Αλλιως βρες για τι έχει γράψει τραγούδια η αγαπημένη σου μέταλ μπάντα και διάβασε εκείνα

[Πρετεντέρης]

Αφού είσαι φανατικός του Τολκιεν δες το υφαντό της Φιοναβαρ του Guy Gavriel Kay. Είναι ο βοηθός σύνταξης του γιου του Τολκιεν στο Σιλμαριλιον....

Το Μάλαζαν είναι αρκετά δυσκολο εάν τα αγγλικά σου δεν ειναι αρκετά καλά και πολλοί το θεωρούν αρκετά βαρετό,οχι προσωπικά..

Στο Υφαντό με ξενερώνει το ότι οι πρωταγωνιστές ταξιδεύουν στο χρόνο, για αυτό δεν το έχω διαβάσει.

[Keyser Soze]

Αφού είσαι φανατικός του Τολκιεν δες το υφαντό της Φιοναβαρ του Guy Gavriel Kay. Είναι ο βοηθός σύνταξης του γιου του Τολκιεν στο Σιλμαριλιον....

Το Μάλαζαν είναι αρκετά δυσκολο εάν τα αγγλικά σου δεν ειναι αρκετά καλά και πολλοί το θεωρούν αρκετά βαρετό,οχι προσωπικά..

Στο Υφαντό με ξενερώνει το ότι οι πρωταγωνιστές ταξιδεύουν στο χρόνο, για αυτό δεν το έχω διαβάσει.

Εαν εισαι λατρης του Τολκιεν θα σου αρεσει παρολο που συμπεριλαμβανει κα ταξιδι στο χρονο(υπαρχει στα ελληνικα πολυ φτηνά στο κέντρο, Αθήνα , ή στα αγγλικά)...

Αν σου αρέσουν τα πιο μοντερνα, δες καλυτερα Brandon Sanderson,Patrick Rothfuss,Mark Lawrence, John Gwynne, Joe Abercrombie κ.τ.λ .. Πιο Dark & gritty..

[Πρετεντέρης]

Τελευταίο διάβασα το πρώτο Chronicles of The Black Company, τα πρώτα τρία τέλωσπάντων αλλά δεν ξέρω αν εκδόθηκαν ποτέ ξεχωριστά. Καλό ήταν τελικά, μου είχε κακοφανεί στην αρχή ότι ο point-of-view χαρακτήρας άγεται και φέρεται χωρίς ιδιαίτερο agency, αλλά σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι ο κεντρικός χαρακτήρας του οποίου ακολουθούμε τις περιπέτειες είναι το ίδιο το black company. Στην πορεία υπάρχουν υπαναχωρήσεις σε αυτή την προσέγγιση αλλά γενικά σε αυτό θα εστίαζα σαν διακριτικό χαρακτηριστικό. Μου άρεσε γενικά.

Επίσης διάβασα το Prince of Thorns που το βρήκα πολύ meh, τζάμπα grimdarkίλα που μετά πάει να στο γυρίσει ότι αχ τελικά δεν ήταν ο εαυτός του όταν σκότωνε και βίαζε, πληζ διαβάστε άλλα τρία βιβλία με τον ψωνισμένο μεγαλομανή νάρκισσο πρωταγωνιστή μου, και έχει και μια ανατροπή στο setting κάπου στη μέση που δεν μου φάνηκε και πολύ προσχεδιασμένη.

Το Black Company μου είχε φανεί ενδιαφέρον, αλλά δεν το διάβασα. Ευχαριστώ για τις προτάσεις.

[Πρετεντέρης]

Αφού είσαι φανατικός του Τολκιεν δες το υφαντό της Φιοναβαρ του Guy Gavriel Kay. Είναι ο βοηθός σύνταξης του γιου του Τολκιεν στο Σιλμαριλιον....

Το Μάλαζαν είναι αρκετά δυσκολο εάν τα αγγλικά σου δεν ειναι αρκετά καλά και πολλοί το θεωρούν αρκετά βαρετό,οχι προσωπικά..

Στο Υφαντό με ξενερώνει το ότι οι πρωταγωνιστές ταξιδεύουν στο χρόνο, για αυτό δεν το έχω διαβάσει.

Εαν εισαι λατρης του Τολκιεν θα σου αρεσει παρολο που συμπεριλαμβανει κα ταξιδι στο χρονο(υπαρχει στα ελληνικα πολυ φτηνά στο κέντρο, Αθήνα , ή στα αγγλικά)...

Αν σου αρέσουν τα πιο μοντερνα, δες καλυτερα Brandon Sanderson,Patrick Rothfuss,Mark Lawrence, John Gwynne, Joe Abercrombie κ.τ.λ .. Πιο Dark & gritty..

Ο Αbercrombie είναι καταπληκτικός. Από Ρόθφας, αν το λέω καλά, διάβασα το πρώτο του Name of the Wind, το οποίο ξεκινάει πολύ ωραία, αλλά με κούρασε με το ποσό αργά εξελίσσεται, οπότε δεν προχωρησα στο επόμενο.

[Keyser Soze]

Στο Υφαντό με ξενερώνει το ότι οι πρωταγωνιστές ταξιδεύουν στο χρόνο, για αυτό δεν το έχω διαβάσει.

Εαν εισαι λατρης του Τολκιεν θα σου αρεσει παρολο που συμπεριλαμβανει κα ταξιδι στο χρονο(υπαρχει στα ελληνικα πολυ φτηνά στο κέντρο, Αθήνα , ή στα αγγλικά)...

Αν σου αρέσουν τα πιο μοντερνα, δες καλυτερα Brandon Sanderson,Patrick Rothfuss,Mark Lawrence, John Gwynne, Joe Abercrombie κ.τ.λ .. Πιο Dark & gritty..

Ο Αbercrombie είναι καταπληκτικός. Από Ρόθφας, αν το λέω καλά, διάβασα το πρώτο του Name of the Wind, το οποίο ξεκινάει πολύ ωραία, αλλά με κούρασε με το ποσό αργά εξελίσσεται, οπότε δεν προχώρησα στο επόμενο.

Το δεύτερο του Ρόθφας ειναι καλύτερο, στο πρώτο κάνει απλός "build up".Η γραφή του Ρόθφας παντως είναι που σε κερδίζει , είναι καλός σε αυτό.