Η μονάδα «πχόρουμ»

[sharp]

Ήταν βραδάκι στην μονάδα «πχόρουμ» όπως ονομαζόταν συνθηματικά μία προχωρημένη οχύρωση κοντά στα σύνορα με τον εχθρό. Ο συνταγματάρχης Scouser άνοιξε το βιβλίο με τις τελευταίες διαταγές και τις διάβασε συνοφρυωμένος. Την πουτσίσαμε, μονολόγησε, μια έκφραση που δεν έδειχνε ήθος αξιωματικού αλλά αντικατόπτριζε το πώς ο ίδιος αντιλαμβανόταν την κατάσταση. Όντως τα πράγματα δεν ήσαν πολύ καλά για τη μονάδα του, από στιγμή σε στιγμή περίμεναν επίθεση από την απέναντι μεριά και κινδύνευαν να περικυκλωθούν.

Το γραφείο του διοικητή Σκάουσερ ήταν λιτό όπως ταίριαζε σε αξιωματικό. Αν και γνωστός αντιγερμανιστής είχε στον τοίχο κρεμασμένο ένα πορτραίτο του Μπίσμαρκ, προφανώς για μιλιταριστικούς λόγους. Παραδίπλα είχε τον Βενιζέλο και τον Μεταξά (κανείς ποτέ δεν κατάλαβε γιατί τους έβαλε μαζί) και στο τέλος τον σημερινό Πρωθυπουργό της χώρας, τον οποίο απεχθανόταν, όπως και κάθε κυβέρνηση, αλλά ήταν υποχρεωμένος να τον έχει εκεί.

Φώναξε δυνατά τον υπασπιστή του, Σενέκας… Σενέκαααα! Που ‘ν’ αυτός ο διάολας πάλι, είπε μέσα του και έκανε προς το δίπλα δωμάτιο. Άνοιξε την πόρτα και είδε τον Σενέκα πεσμένο στο πάτωμα, με 3 τόμους εγκυκλοπαιδειών τριγύρω του, κάτι άλλα βιβλία σε στοίβες δίπλα του με τη μούρη του χωμένη σε μία σελίδα να διαβάζει. Πάλι διαβάζεις ρε χαμένε, εδώ έχουμε πόλεμο, αύριο μπορεί να μη ζούμε, τι θα τα κάνεις, μαζί σου θα τα πάρεις;

Το ξέρατε στρατηγέ ότι οι Ρωμαϊκές λεγεώνες στη μάχη με τον Αρμίνιο έκαναν ένα και μοναδικό σφάλμα, που αν δεν είχαν διαπράξει ίσως σήμερα να ήταν όλος ο κόσμος διαφορετικός; Ακόμη και οι Ανακαλύψεις μπορεί να μην είχαν συμβεί, συνέχισε ο Σενέκας. Ο Σκάουσερ τον κοίταξε με ύφος όπως θα κοιτούσε ένα ενοχλητικό κουνούπι, έριξε μια δυνατή κλωτσιά στα βιβλία που σκόρπισαν και είπε με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση, τράβα, φέρε τις παντόφλες μου, φτιάξε κι ένα χαμομήλι, θα την πέσω νωρίς, γιατί αύριο μάς περιμένει δύσκολη μέρα. Ο Σενέκας μάζεψε υπομονετικά τα σκορπισμένα βιβλία του και έτρεξε να εκτελέσει τις εντολές.

[sharp]

Την επομένη ημέρα ο λοχαγός Otto Weininger εμφανίστηκε φρεσκοξυρισμένος και καλογυαλισμένος όπως πάντα. Προερχόταν από οικογένεια αξιωματικών ο Όττο και έδινε μεγάλη σημασία σε αυτά. Είχε αυστηρό ύφος, αλλά στο βάθος ήταν καλή καρδιά και καταλάβαινε την αγωνία των αντρών του αυτές τις ημέρες. Άλλωστε και ο ίδιος δεν ένοιωθε πολύ άνετα στην ιδέα τού να σκοτωθεί κι ας είχε πάρει στα νιάτα του μαύρες ζώνες σε πολεμικές τέχνες και είχε συμμετάσχει σε ξυλοδαρμούς τιμής, όπως τους αποκαλούσε και με περηφάνεια τους αφηγόταν.

Είδε κάποιον στο παράθυρο που κοιτούσε μέσα από μία διόπτρα, αλλά δεν έμοιαζε να κατασκοπεύει τον εχθρό, περισσότερο κοιτούσε προς τον ουρανό. Τι κάνεις εκεί ρε λοχία, του είπε. Ο foscilis σηκώθηκε με αργές κινήσεις κι έχοντας λίγο μπλαζέ ύφος του έδειξε κάτι χαρτιά με μαθηματικές εξισώσεις. Δεν τον άφησε να ξεκινήσει την αφήγηση, γιατί ήξερε ότι θα τον ζαλίσει με ακαταλαβίστικες έννοιες. Άσε, θα φωνάξω τον διοικητή. Τι καλό έχουμε λοχία, είπε ο Σκάουσερ μόλις κατέφθασε. Ο φοσιλις ξανάδειξε τα χαρτιά του, ο Σκάουσερ σήκωσε το ένα φρύδι, δήθεν ότι ενδιαφερόταν, είδε κάτι νούμερα και είπε, αχά… αριθμητική κάνεις, γιατί;

Ο φόσιλις πήρε το πανεπιστημιακό του ύφος και είπε, υπολογίζω κ. Διοικητά την απόσταση του Ερμή από την Αφροδίτη, η οποία αλλάζει ανάλογα με την περιστροφή τους γύρω από τον Ήλιο και ως προς τον Γαλαξία… Εκεί είπε κάτι που ο Σκ. δεν κατάλαβε αλλά ένευσε καταφατικά για να μην φανεί. Το κακό είναι, συνέχισε ο φόσιλις, ότι στο τέλος μού βγαίνει ένας συντελεστής με ρίζα του δύο, που είναι άρρητος αριθμός και δεν έχω με απόλυτη ακρίβεια… ΣΤΟΟΟΟΠ! ούρλιαξε ο Σκ., προχώρα στο ζουμί, τι μάς ενδιαφέρουν αυτά; Όπως υποψιάζομαι, συνέχισε ο φόσιλις, εάν το πρωΐ στις 8:29:345562 ρίξουμε δύο βολές μία 150 χιλσ. και μία 70 η δεύτερη θα πέσει στον καφέ του αξιωματικού υπηρεσίας, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου είναι συμβολική πράξη, η οποία θα ρίξει το ηθικό τους κατά 67,4536%.

Ο Σκάουσερ προσπάθησε να θυμηθεί εάν είχε τα χάπια για την πίεση μαζί του ή αν θα την έβγαζε μέχρι να πάει στο δωμάτιο του να τα πάρει (σιγά μην έβρισκε τον Σενέκα να τού τα φέρει) και με μία κίνηση τον έκοψε και είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε: καλά, καλά… συνέχισε...

[sharp]

Ο Όττο πήρε το κυάλι του φόσιλι και το έστρεψε προς το προαύλιο της μονάδας. Είδε τον Kauldron να κάνει πουσαπς χωρίς σταματημό. Μπράβο τα παιδιά, το έχουν πάρει ζεστά. Έτσι, θέλει ψυχή ο πόλεμος! Ειδικά αυτός ο χελώνος που έχει κάνει στις ειδικές μονάδες, έχουμε να περιμένουμε πολλά από αυτόν. Ξαφνικά ακουσε ένα ουρλιαχτό και είδε τον χελώνο να τρέχει προς την μονάδα. Μπαίνοντας μέσα, κρατούσε τον αγκώνα του που έσταζε αίμα. Κυρ Λοχαγέ, είπε ο χελώνος σχεδόν κλαίγοντας, εκεί που θα έσπαγα ρεκόρ στα πουσαπς έσκισα τον αγκώνα μου σε μια κοφτερή πέτρα. Κοιτάξτε, του είπε και του έδειξε το τραύμα.

Έλα ρε χελώνε, κάνεις και τον παλληκαρά, είπε ο Όττο γελώντας, έτσι θα πάρουμε την Πόλη ρε; Τράβα στη ΓΑΛΗ να στο ράψει.

Η ΓΑΛΗ ήταν νοσοκόμα στο Υγειονομικό και για κάποιο λόγο ενώ όλοι συνέχεια την κατηγορούσαν και την κουτσομπολεύανε, μόλις αρρώσταιναν έστω και λίγο έτρεχαν σε αυτήν να τους περιθάλψει, σαν τα μικρά παιδιά. Για ασπιρίνη στη ΓΑΛΗ, για τραύματα στη ΓΑΛΗ, ουρές σχημάτιζαν κι ας είχε αλλού κενή θέση. Ενώ τους περιποιόταν τούς τα έψελνε κι αυτή, λέγοντας τους τα δικά της, αλλά για κάποιο λόγο φαίνεται πως τούς άρεσε, το τραβούσε η όρεξη τους. Υπήρχε και η Fata Morgana αλλά δεν ήταν πάντα στο πόστο της, κυκλοφορούσε η φήμη ότι την κοπανάει με έναν φαντάρο.

Στο Υγειονομικό ήταν και ο talaipwros, όνομα και πράγμα. Τά χε δει όλα από τις εγχειρήσεις, τόση δουλειά δεν είχε ρίξει στην Αγγλία σε όλη του τη ζωή. Ωραία περνούσα τότε, όλη μέρα πχόρουμ και χρηματιστήριο, μονολογούσε. Και μού το είπε η γυναίκα μου, βλακεία κάνουμε να γυρίσουμε. Με έφαγε βλέπεις η νοσταλγία, ωραία στο πχόρουμ, νόμιζα ότι θα περνάω καλύτερα αν τους βλέπω κι όλας.

[sharp]

Οι μέρες κυλούσαν με αγωνία, αλλά χωρίς σημαντικά συμβάντα, ρουτίνα όπως λέμε. Μέχρι που μια μέρα συνέβη το εξής: κ. Διοικητά, πιάσαμε έναν κατάσκοπο, είπε ένας αξιωματικός. Ο κατάσκοπος δεν ήταν κάποιος άγνωστος, ο Σκάουσερ τον ήξερε και μόλις τον είδε τα έχασε. Φέρτε τον μέσα, είπε. Φυγέτε και αφήστε μας μόνους… Μα, κ. Διοικητά, είπε ο αξιωματικός, δεν προβλέπεται από το πρωτόκολλο να μείνετε μόνος μαζί του, πρέπει να τον ανακρίνουμε. Θα το κάνω μόνος μου, είπε ο Σκ. με όσο αυστηρότερο ύφος μπορούσε.

Γύρισε και κοίταξε τον dna replication. Γιατί ρε φίλε, γνωριζόμαστε τόσα χρόνια. Είσαι εχθρός της πατρίδας; Οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα, απάντησε ο δνα. Άσε τα κουκουεδίστικα, σε μένα μιλάς. Προσπάθησες να δώσεις χάρτες στον εχθρό; Προβοκάτσια, απάντησε ο δνα.

Τι είχε συμβεί; Ο δνα προσπαθούσε να πείσει τον επικεφαλής του μηχανογραφικού klg να τού δώσει αντίγραφο από κάτι ψηφιακούς χάρτες, δήθεν ότι ήθελε να δει σε τι κατάσταση είναι το σπίτι του. Ο κλγ δεν ψάρρωσε και τού απάντησε σε άπταιστα Ελληνικά: You're chasing a lost cause, pal! Σιγά μην σού δώσω classified αρχεία που authority έχει μόνον ο chief of staff και μόνο under confirmation που περνά τρία steps σε security. Στη συνέχεια έδωσε εντολή στον Dwarven Blacksmith στη γλώσσα τους, Νάνε, update level 3 for dna secure #Xfr crasp-5

Ο Νάνος πάτησε ένα κουμπί και με αυτό είχε ολοκληρώσει τη διαδικασία απαγόρευσης για τον δνα. Είχε δημιουργήσει πολύπλοκους αυτοματισμούς, που τού επέτρεπαν να ελαχιστοποιεί το χρόνο απασχόλησης του για την διεκπεραίωση των καθημερινών διαδικασιών. Το μόνο κακό ήταν ότι αν έλειπε ποτέ από το πόστο του κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει. Μόνον ίσως ο κλγ, αλλά και αυτός θα χρειαζόταν βδομάδες για να κατανοήσει όλα όσα έχει κάνει και ούτε ο ίδιος ήταν σίγουρος για 100% επιτυχία.

Έτσι ο Νάνος μπορούσε να ασχολείται ανενόχλητος την περισσότερη ώρα με τα δικά του ενδιαφέροντα και συνέχισε να διαβάζει το αγαπημένο του βιβλίο του Μάο, το οποίο είχε κωδικοποιήσει με δικό του λογισμικό ώστε μόνον τα μάτια του να το βλέπουν έτσι, ενώ οι υπόλοιποι έβλεπαν ότι είναι ένα Fantasy book. Μάλιστα κάποιοι τον κορόϊδευαν ότι έχει μείνει σε εφηβική ηλικία και ακόμη διαβάζει τέτοια. Ο ίδιος όμως ήξερε και απαντούσε με ένα μειδίασμα, γελώντας από μέσα του με την καρδιά του, που δεν είχαν ιδέα.

Όσον αφορά τον δνα είναι άγνωστο γιατί έκανε αυτή την κίνηση. Όσο και να είχε απόψεις διαφορετικές από άλλους, δύσκολο να τον κακοχαρακτηρίσει κάποιος, έτσι μάλλον δικαίως, οι περισσότεροι πίστεψαν ότι ήταν θύμα. Και όπως θα δούμε στο τέλος της ιστορίας, δεν μάθαμε ποτέ ποια ήταν η αλήθεια.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, προέκυψε και δεύτερο περιστατικό που αναστάτωσε το στράτευμα. Έφεραν μια μέρα τον οπλίτη ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ σε κρίση, ο οποίος έλεγε κάτι ακαταλαβίστικα περί ειρήνης αλλά και πολέμου ταυτόχρονα. Το ρεζουμέ ήταν ότι δεν ήθελε να σκοτώσει, επομένως να πάρει όπλο. Και τώρα το θυμήθηκες ρε Αχάριστε, με τον εχθρό στα 500 μέτρα; Άλλα έλεγες τότε με το Ουκρανικό, είπε ο διοικητής Σκάουσερ. Ο Αχάριστος δεν μιλούσε, έμοιαζε παραλυμένος.

Σάς ξέρω τόσα χρόνια ρε παιδιά, γιατί μού βάζετε κι άλλα προβλήματα, παραπονέθηκε ο Σκάουσερ. Τεσπαμ, έχω σοβαρότερα να ασχοληθώ, θα σάς βάλω στο ίδιο κελί να τα λέτε κι όλας που σάς αρέσει… λαίμαι τώρα, μονολόγησε ο αρχηγός φεύγοντας.

[sharp]

Ο Όττο έκανε μια βόλτα το απόγευμα να δει τους άντρες ώστε αν χρειαστεί να τους εμψυχώσει. Γνώριζαν ότι οι ώρες που πλησιάζουν θα είναι δύσκολες. Όταν σηκωνόντουσαν να τον χαιρετίσουν τους έκανε νόημα να καθίσουν, τους είχε εξηγήσει άλλωστε ότι το απόγευμα στη χαλάρωση τους δεν είχε νόημα είναι στην τσίτα, ας τον έβλεπαν σαν έναν ομόβαθμο τους. Παρατηρούσε τα πηγαδάκια, προσπαθώντας να ακούσει τι λένε, ώστε να σταθμίσει το ηθικό του στρατεύματος.

Είδε τον παλαίμαχο Στύγιο (που το άλλαξε σε Στύξ για να δείχνει νεώτερος) να έχει άλλους πέντε γύρω του και να τους εξηγεί με δυνατή φωνή: ρε στραβάδια, αν είχαμε ένα αεροπλάνο θα σάς έδειχνα εγώ τι θα τους έκανα. Και με πίεση 30 θα βομβάρδιζα όλη την πεδιάδα, δεν θα έμενε φέσι όρθιο. Αν ήταν και αεροπλάνο ΕΣΣΔ ακόμη καλύτερα!

Παρακάτω ο Sid Vicious με παρεούλα και τσίπουρα, που τού είχε στείλει η αδερφή του από τα μέρη τους, προσπαθούσε να πάρει την κατάσταση στα αστεία: μη φοβάστε ρε, άμα τελειώσουμε από δω να περάσετε από το μαγαζί να σάς κεράσω σουβλάκια. Θα κάνουμε μεγάλα γλέντια παιδιά, μην στενοχωριέστε. Πάντα αισιόδοξος ο Σιντ, παιδί έξω καρδιά.

Πιο πέρα ο Ερμής προσπαθούσε να πείσει κάποιον ότι αν είχαμε ηλεκτροκίνητα τάνκς η νίκη θα ήταν εξασφαλισμένα δική μας. Μάταια, αφού ο επιλοχίας enterprise-psi είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια.

Ο George_V καθόταν μόνος του, είχε βγάλει τα ξύλινα αλογάκια με τους ιππότες και είχε αναπαραστήσει μια μάχη στην μεσαιωνική Αγγλία. Οι άλλοι απορούσαν πώς γινόταν να παίζει πόλεμο τέτοιες στιγμές, δεν καταλάβαιναν το πάθος του για την λεπτομέρεια και την ιστορική ακρίβεια.

Ο enaon «η γάτα» όπως τον αποκαλούσαν, κοιτούσε φωτογραφίες με τις γάτες του, οι οποίες του έλειπαν φριχτά αυτές τις ώρες. Χαιρόταν όμως γιατί ήξερε ότι βρίσκονται σε ασφάλεια. Που και που πετούσε κάποια χαριτωμενιά, μάλλον προσπαθώντας να δει ο ίδιος την κατάσταση πιο χαλαρά, χωρίς ωστόσο να βγάζει πάντα νόημα αυτό που έλεγε ή έστω να είναι κατανοητό από όλους.

Ο Πράσινος Δράκος Green Dragon συζητούσε παραπέρα σε ένα γκρουπάκι για την ΝΤΠ και τον Σόρος, ο οποίος κρύβεται πίσω απ’ όλα και το σχέδιο του είναι να αποδεκατιστούν και οι δύο χώρες στον πόλεμο και μετά να αποικιστούν με Αφρικανούς. Μια θεωρία που εύρισκε ανταπόκριση με ευκολία στις ευρύτερες μάζες, ιδιαίτερα μετά τα τόσα χρόνια μεταναστευτικού προβλήματος. Στην παρέα ήταν και ο επίσης παλαίμαχος πατησιωτης, ο οποίος προσπαθούσε να εξηγήσει στον πρασινόδρακο το πολιτικοοικονομικό πλαίσιο, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, άλλωστε ο Δράκος και οι υπόλοιποι ήθελαν πιο χειροπιαστά πράγματα.

Ο άλλος παλιός, ο ταγματάρχης Beria, που είχε το αξίωμα κυρίως λόγω παλαιότητας, κοιτούσε σκεπτικός και λυπόταν για την κατάσταση που φτάσαμε ως κοινωνία. Πού και πού πετούσε μια αρχαιοελληνική φιλοσοφία … «μηδένα προ του τέλους μακάριζε» και τέτοια. Το μόνο που τον χαροποιούσε ήταν ότι η επικοινωνία με τους άλλους ήταν πάντα προφορική, δεν άντεχε να φανταστεί όλα αυτά να τα έγραφαν και να πρέπει να διορθώνει τα ορθογραφικά.

Στη γωνιά στριμωγμένος κοιμόταν κάποιος. Ποιος είναι αυτός, γιατί δεν κοιμάται στο θάλαμο, ρώτησε ο Όττο; Δεν ξέρω, δεν μιλάει με κανένα, τού απάντησαν. Πήγε κοντά του και τον άκουσε να μονολογεί «αυτοί οι τρότσκες κωλότουρκοι τα κάνουν όλα». Αχ, ναι, είπε ο Όττο, γεια σου Έθνι, όλα καλά; Δεν πήρε όμως απάντηση από τον Eθνικοκοινωνιστης.

Στο τέλος είδε τον georgebi. Εδώ χανόμαστε και το μόνο που τους απασχολεί είναι αν το bi στο όνομα μου σημαίνει ότι πάω και με τα δύο φύλα. Καλά κάνω και τους δουλεύω συνέχεια, ήταν η τελευταία του σκέψη κοιτώντας έξω και σκεφτόμενος τι όμορφα που θα ήταν να έβλεπε αυτή την ώρα τους ΟΑ στο Παρίσι.

Το βράδυ έκλεισε με την εμφάνιση του Πορφύριος Εξαρχίδης που τραγούδησε την τελευταία συλλογή τραγουδιών του με τον επίκαιρο τίτλο «Εδώ ο κόσμος χάνεται και το μανί ξυρίζεται». Οι κακές γλώσσες τον φωνάζανε Πορφύριο Κακοφωνίξ και είναι αλήθεια ότι πάνω από τους μισούς έφυγαν με το που εμφανίστηκε. Όμως είχε και πιστούς ακροατές, οι οποίοι έμειναν μέχρι το τέλος παρά την νύστα τους. Άλλωστε αυτό που μετράει περισσότερο είναι ότι του ίδιου τού αρέσουν αυτά που κάνει.

[sharp]

Την παραμονή της αναμενόμενης επίθεσης έγινε θρησκευτική λειτουργία. Παρότι σε καιρό ειρήνης οι περισσότεροι το παίζουν άθεοι, όταν σφίγγουν οι κώλοι και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο τα πράγματα αλλάζουν. Κανείς δεν έφερε αντίρρηση, όλοι πήγαν κι ας ήταν προαιρετικό. Μέχρι και οι δύο κρατούμενοι που ο Σκ. ακόμη δεν είχε παραδώσει και σκεφτόταν μάλιστα να τους αφήσει ελεύθερους όταν τελειώσουν, αν και δεν το είχε πει σε κανέναν γιατί φοβόταν μην τιμωρηθεί ο ίδιος.

Ο παπάς Communio Sancta έκανε την λειτουργία. Απόρησαν κάποιοι που δεν ήταν ντυμένος όπως οι συνηθισμένοι ιερείς. «Δικός μας είναι, αλλά το παίζει Ευρωπαίος» είπαν ειρωνικά. Δεν έχει σημασία να τους αναφέρουμε ονομαστικά, καθότι και οι ίδιοι δήλωναν κάθε φορά άλλο όνομα. Μερικοί τούς έδιναν μια εύκολη ονομασία για να τους θυμούνται και τους έλεγαν τρολ.
Φεύγοντας τούς είπε κατά την προσφιλή του συνήθεια ένα ρητό δικό του «κανονίστε αύριο να μαλακιστείτε, ως συνήθως», τους έκλεισε το μάτι και έφυγε. Ασυνήθιστη συμπεριφορά για παπά, αλλά έτσι ασυνήθιστος ήταν πάντα ο κομμούνιο.

Ξημερώματα της επόμενης, κρίσιμης μέρας ο Σκάουσερ πήρε ένα τελευταίο σήμα. Ήταν κατεπείγον από το Γενικό Επιτελείο. Το διάβασε και σωριάστηκε στην καρέκλα του. Το σήμα έλεγε ότι η επίθεση του οχτρού ήταν το λιγώτερο που έπρεπε να τους απασχολήσει. Τα μεγάλα ψάρια της Γης είχαν κάνει τη βλακεία τους και ένας πυρηνικός πύραυλος ερχόταν κατά πάνω τους και θα έσκαγε σε κάτι σαν σε 6 λεπτά. Ίσα που προλάβαινε να το ανακοινώσει στα μεγάφωνα, αν προλάβαινε κι όλας.

Τελικά ο Κιμ το είχε πατήσει το γαμημένο! Αλλά φαίνεται ότι ένας Ρωσικός πύραυλος που εκτοξεύτηκε για να τον καταστρέψει πριν σκάσει στη Γη, το μόνο που κατάφερε ήταν να εκτρέψει την πορεία του και κατευθυνόταν προς την μονάδα «πχόρουμ». Αυτό φυσικά έπαιζε μικρό ρόλο, με την ραδιενέργεια που θα εκλυόταν και με τα αντίμετρα, δηλ. τους πυραύλους που ακόμη και αυτόματα θα εκτοξευόντουσαν προς κάθε κατεύθυνση θα καταστούσε το μεγαλύτερο μέρος της Γης ακατοίκητο.

Όταν ο πύραυλος πλησίαζε προς τη μονάδα όλοι σκέφτηκαν το ίδιο πράγμα: τελικά, ο μόνος που θα την γλυτώσει είναι ο Chilloutbuddy, που ζει στην Αυστραλία!

THE END


Μία εικόνα του πχόρουμ, αφιερωμένη με ευγνωμοσύνη στον Spiros252.


disclaimer: οποιαδήποτε συνωνυμία των προσώπων του διηγήματος με τα μέλη του πχόρουμ είναι εντελώς συμπτωματική.
disclaimer2: όσους παρέλειψα ή ξέχασα ας το δουν θετικά, ότι δεν έχουν τίποτε το γραφικό επάνω τους. Δεν αποκλείεται όμως να είναι από αυτούς που την κοπάνησαν στο εξωτερικό με το που κηρύχτηκε ο πόλεμος.
disclaimer3: παρά το πολεμικό θέμα της ιστορίας, η ίδια αποσκοπεί στην ειρήνευση των μελών του πχόρουμ, γιατί τελικά, όλοι μια παρέα είμαστε, τουλάχιστον οι πιο γνωστοί εδώ μέσα.

[Scouser]

O Οργισμένος γιατί λείπει; Ι/5, ε;

[Στύξ]

Το μαλάκα ,τι έπος

ΣΣ: Κι άλλο ,κι άλλο ,θέλουμε και σήκουελ πληζ

[Στύξ]

O Οργισμένος γιατί λείπει; Ι/5, ε;

Είναι σε αναρρωτική , πολέμησε κατά των Ελ ΔΥ και τραυματίστηκε..

[ΓΑΛΗ]

Το μαλάκα ,τι έπος

ΣΣ: Κι άλλο ,κι άλλο ,θέλουμε και σήκουελ πληζ

metoo

SpoilerShow

H πλάκα είναι ότι όντως θα ήμουν καλή νοσηλεύτρια σε εμπόλεμη ή μη κατάσταση και το εννοώ. Για πολλούς λόγους.

[ΓΑΛΗ]

Κάθε φορά που το διαβάζω, γελάω και περισσότερο.

Να 'σαι καλά ρε sharp.


Kαι όλα τα πχορουμοπαλιόπαιδα, που σε εμπνέουν.

Ρεμάλια.

[sharp]

Update:

Είχα ξεχάσει το τμήμα με την λειτουργία που κάνει ο Communio Sancta. Το πρόσθεσα

[sharp]

Κάθε φορά που το διαβάζω, γελάω και περισσότερο.

Να 'σαι καλά ρε sharp.


Kαι όλα τα πχορουμοπαλιόπαιδα, που σε εμπνέουν.

Ρεμάλια.

[vantono]

Για μεγαλοεκδοτη πχορουμικου παραρτήματος κίτρινου τύπου/entertainment/infotainment/gossip news κτλ, βαντόναρου, δεν πήρε πουθενά το μάτι μου

[vantono]

Δέχομαι και το ρόλο του μοιραίου άντρα, εντάξει.