Πάει η σύγχρονη τέχνη κατά διαόλου;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Τι εξυπηρετεί η σύγχρονη τέχνη και γιατί θα πρέπει να ασχολούμαστε με αυτήν;

Μια ελίτ ειδικών αξιολογεί την τέχνη κι αυτή η αξιολόγηση ενδιαφέρει μια κοινωνικοοικονομική ελίτ που θα τα ''σκάσει'' για να την αποκτήσει.
Αυτοί όλοι ,κριτικοί ,δημιουργοί ,πελάτες παίζουν σε δικό τους γήπεδο ,πριβέ.

Εάν ο ρόλος της τέχνης είναι να εκφράζει η να διασκεδάζει τον κόσμο ( βλέποντας καλλιτεχνικά έργα που σου αρέσουν και σε εκφράζουν) γιατί εμένα θα πρέπει να με απασχολεί το τι αρέσει σε μια ελίτ;
Η μου αρέσει κάτι ως τέχνη η δεν μου αρέσει και δεν δέχομαι μια ελίτ να με καθοδηγεί το τι πρέπει να μου αρέσει και τι οχι

[Αρίστος]

Πως η CIA χρησιμοποίησε τη Τέχνη.....

[Feindflug]

Υποτιμάς τον διάολο ως καλλιτεχνική έμπνευση.

Πολλά από τα σύγχρονα έργα δεν είναι καν διαβολικά. Απεικονίσεις τέρμα κοινότυπων διαταραγμένων ψυχισμών είναι.

Οι ταλαντούχοι "τρελλοί" ήταν και είναι δυστυχώς μειοψηφία.

[ST48410]

Τι εξυπηρετεί η σύγχρονη τέχνη και γιατί θα πρέπει να ασχολούμαστε με αυτήν;

Μια ελίτ ειδικών αξιολογεί την τέχνη κι αυτή η αξιολόγηση ενδιαφέρει μια κοινωνικοοικονομική ελίτ που θα τα ''σκάσει'' για να την αποκτήσει.
Αυτοί όλοι ,κριτικοί ,δημιουργοί ,πελάτες παίζουν σε δικό τους γήπεδο ,πριβέ.

Εάν ο ρόλος της τέχνης είναι να εκφράζει η να διασκεδάζει τον κόσμο ( βλέποντας καλλιτεχνικά έργα που σου αρέσουν και σε εκφράζουν) γιατί εμένα θα πρέπει να με απασχολεί το τι αρέσει σε μια ελίτ;
Η μου αρέσει κάτι ως τέχνη η δεν μου αρέσει και δεν δέχομαι μια ελίτ να με καθοδηγεί το τι πρέπει να μου αρέσει και τι οχι

Η τέχνη έχει κατηγορίες. Έχουμε συζητήσει το θέμα αυτό σε δεκάδες νήματα. Υπάρχει η δημοφιλής/εμπορική τέχνη που προορίζεται για διασκέδαση και η σοβαρή τέχνη (το σοβαρή είναι όρος, δεν έχει να κάνει με το αντίθετο του αστείου), η οποία είναι αποκρυστάλλωση του γούστου και της ευφυίας του δημιουργού της.

Η τέχνη απευθύνεται σε νοήμονα όντα. Αν το μυαλό γυμνάζεται όταν μαθαίνει και κατανοεί νέα πράγματα, τότε πέρα της όποιας αισθητικής απόλαυσης, σου διευρύνει τους ορίζοντες, σε μαθαίνει να σκέπτεσαι με διαφορετικό τρόπο.

Αυτά τα περί ελίτ και τα σχετικά συνωμοσιολογικά μπορεί να σε ενδιαφέρουν μόνο αν αγοράζεις έργα τέχνης ως επενδυτής. Κατά τα λοιπά σε βάθος χρόνου έχουν ελάχιστη σημασία. Επίσης ποτέ κανείς δεν υποστήριξε ότι θα πρέπει να σας αρέσει ή να μην σας αρέσει κάτι επειδή αρέσει σε κάποιον άλλο. Αυτό είναι τελείως προσωπικό σας θέμα. Τα ζήτημα αλλάζει όταν αρχίζουν οι αξιολογήσεις. Εκεί δεν είναι κάτι καλό ή κακό επειδή σας αρέσει ή όχι.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Κατά μία μαρξιστική θεωρία, ο λαός ακολουθεί και θεωρεί ως ποιοτικό στην τέχνη η αλλού τα γούστα και τις προτιμήσεις της άρχουσας τάξης του
πχ θεωρούμε την κλασική μουσική ως ποιοτική γιατί με αυτή ασχολούνταν η άρχουσα τάξη και η αριστοκρατία ενω θεωρούσε τη λαϊκή μουσική (τα γύφτο λαϊκά κλπ) ως κατώτερη ποιότητα γιατί προέρχονταν από χαμηλά κοινωνικά στρώματα (γύφτους η από ανατολίτικη μουσική που λόγω προέλευσης την θεωρούμε ως κατώτερη κοινωνικά η εθνικά)

Κάποτε η δημοτική μουσική θεωρούνταν ως παρακατιανη αφού αυτού του είδους τη μουσική την άκουγαν οι Βλάχοι επαρχιώτες

[AlienWay]

βρε Άλιεν πάντως, είναι εντυπωσιακό πόσο αδιάφορα μου μοιάζουν προσωπικά
όσα παρουσιάζεις ως ενδιαφέροντα από την σύγχρονη τέχνη

ειδικά με αυτούς τους σύγχρονους σουρεαλιστές με πέθανες

Ας το πάρουμε από την αρχή, για να εντοπίσουμε τη διαφορά στο γούστο. Αυτά, σου αρέσουν;

David Thorpe, Covenant of the elect



Pieta by Martin Wittfooth, 2011



The Roses Never Bloomed So Red by Adam Miller, 2013

[ST48410]

Κατά μία μαρξιστική θεωρία, ο λαός ακολουθεί και θεωρεί ως ποιοτικό στην τέχνη η αλλού τα γούστα και τις προτιμήσεις της άρχουσας τάξης του
πχ θεωρούμε την κλασική μουσική ως ποιοτική γιατί με αυτή ασχολούνταν η άρχουσα τάξη και η αριστοκρατία ενω θεωρούσε τη λαϊκή μουσική (τα γύφτο λαϊκά κλπ) ως κατώτερη ποιότητα γιατί προέρχονταν από χαμηλά κοινωνικά στρώματα (γύφτους η από ανατολίτικη μουσική που λόγω προέλευσης την θεωρούμε ως κατώτερη κοινωνικά η εθνικά)

Κάποτε η δημοτική μουσική θεωρούνταν ως παρακατιανη αφού αυτού του είδους τη μουσική την άκουγαν οι Βλάχοι επαρχιώτες

Μη δίνεις σημασία σε τέτοιες θεωρίες.

[ST48410]

Ας το πάρουμε από την αρχή, για να εντοπίσουμε τη διαφορά στο γούστο. Αυτά, σου αρέσουν;

Προσωπικά δεν γνωρίζω το χώρο για να έχω άποψη για τα παραπάνω, μου φαίνεται όμως ότι όλα αυτά ανήκουν σε αυτό που λέμε δημοφιλής/εμπορική τέχνη. Δεν έχουν σχέση με αυτό συζητά το νήμα, αν το αντιλαμβάνομαι σωστά.

[AlienWay]

Ας το πάρουμε από την αρχή, για να εντοπίσουμε τη διαφορά στο γούστο. Αυτά, σου αρέσουν;

Προσωπικά δεν γνωρίζω το χώρο για να έχω άποψη για τα παραπάνω, μου φαίνεται όμως ότι όλα αυτά ανήκουν σε αυτό που λέμε δημοφιλής/εμπορική τέχνη. Δεν έχουν σχέση με αυτό συζητά το νήμα, αν το αντιλαμβάνομαι σωστά.

Οχι. Αυτά εντάσσονται στη μετα-μεταμοντέρνα τέχνη και είναι αυτά που θεωρούνται "σοβαρή" τέχνη τώρα.

Παρατηρούμε ότι πλέον έχουν αλλάξει τα κριτήρια αξιολόγησης. Δε γίνεται να κρίνεις αυτά τα έργα με βάση τα κριτήρια των 70s.

Η δημοφιλής/εμπορική τέχνη έχει υπάρξει τόσες δεκαετίες, που πλέον οι μετα-μεταμοντέρνοι παίρνουν από αυτή κάποια στοιχεία τα οποία θεωρούν ότι αξίζουν και τα μετουσιώνουν σε σοβαρά.

Αυτό κατά τη γνώμη μου ήταν μια αναμενόμενη εξέλιξη. Υπήρξε μια στασιμότητα, η οποία κάπως έπρεπε να ξεπεραστεί.

[AlienWay]

ΟΜΩΣ στη metamodern τέχνη, το μεγαλύτερο ποσοστό έργων, παραμένει μπούρδες.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα:








Αυτά, με τα "παλιά" κριτήρια, μπορεί να θεωρηθούν καλά.

[ΓΑΛΗ]

Από τα σύχρονα που ανέβασες, μονον η Πιετά μ´ αρέσει.

Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει επαφή. Το βλέπουμε τελείως διαφορετικά. Και δεν το γράφω επιθετικά.

[ST48410]

Δεν έχουν αλλάξει τα κριτήρια.

Κριτήριο πάντοτε παραμένει η σύγκριση με τα ομοειδή και σύγχρονα έργα του ιδίου πολιτισμικού πλαισίου.

AlienWay

κάπου έχεις μπερδέψει τις κατηγορίες. Μεταμοντέρνες οι δύο τελευταίες γάτες γιατί;

[AlienWay]

Από τα σύχρονα που ανέβασες, μονον η Πιετά μ´ αρέσει.

Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει επαφή. Το βλέπουμε τελείως διαφορετικά. Και δεν το γράφω επιθετικά.

Θα μπορούσα να γεμίσω το νήμα με έργα αντίστοιχα της πιετά αλλά θέλω να δείξω μέχρι πού μπορεί να φτάσουν τα νέα όρια που έχουν τεθεί. Είτε προς την κατεύθυνση της αφαιρετικότητας, είτε προς της παραστατικότητας.

Μια θετική εξέλιξη που παρατηρώ ως τάση είναι η επαναφορά κάποιων στοιχείων ιδεαλισμού και φαντασίας, ακόμη και σε όσα έργα θεωρώ ακαλαίσθητα.

Αν δεν είναι εμφανές το φανταστικό στοιχείο, τουλάχιστον καλούν τον θεατή να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του για να τα ερμηνεύσει.

Σε αντίθεση με τα παλαιότερα κριτήρια, που μάλλον εξοβέλιζαν τη φαντασία και πρότειναν ένα υποκατάστατο αυτής, το οποίο ήταν -κατά τη γνώμη μου- ρηχό.

Αλλά, κάπου ώπα. Τα έργα της Alyssa Monks που έβαλα στη δεύτερη σελίδα, είναι δυνατόν να μη θεωρούνται καλά;

Spoiler alert: Θεωρούνται αντικειμενικά καλά.

Αλλά υποκειμενικά τώρα, αυτό:



Είναι κακό;

[ΓΑΛΗ]

Από τα σύχρονα που ανέβασες, μονον η Πιετά μ´ αρέσει.

Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει επαφή. Το βλέπουμε τελείως διαφορετικά. Και δεν το γράφω επιθετικά.

Θα μπορούσα να γεμίσω το νήμα με έργα αντίστοιχα της πιετά αλλά θέλω να δείξω μέχρι πού μπορεί να φτάσουν τα νέα όρια που έχουν τεθεί. Είτε προς την κατεύθυνση της αφαιρετικότητας, είτε προς της παραστατικότητας.

Μια θετική εξέλιξη που παρατηρώ ως τάση είναι η επαναφορά κάποιων στοιχείων ιδεαλισμού και φαντασίας, ακόμη και σε όσα έργα θεωρώ ακαλαίσθητα.

Αν δεν είναι εμφανές το φανταστικό στοιχείο, τουλάχιστον καλούν τον θεατή να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του για να τα ερμηνεύσει.

Σε αντίθεση με τα παλαιότερα κριτήρια, που μάλλον εξοβέλιζαν τη φαντασία και πρότειναν ένα υποκατάστατο αυτής, το οποίο ήταν -κατά τη γνώμη μου- ρηχό.

Αλλά, κάπου ώπα. Τα έργα της Alyssa Monks που έβαλα στη δεύτερη σελίδα, είναι δυνατόν να μη θεωρούνται καλά;

Spoiler alert: Θεωρούνται αντικειμενικά καλά.

Αλλά υποκειμενικά τώρα, αυτό:



Είναι κακό;

Για κάποιο λόγο, δείχνεις να το έχεις πάρει προσωπικά και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί.

Οπότε, θα το θέσω διαφορετικά. Μπορείς να ξεχωρίσεις τις διαφορές στην τεχνοτροπία των καλλιτεχνών; Στον τρόπο που αποδίδουν το φως, το χρώμα, την ένταση, τη γαλήνη, την ατμόσφαιρα, τη "μυρωδια" αυτού που θέλουν να αποδώσουν; Την τεχνική στις πινελιές που χρησιμοποιουν;

Ή πιστεύεις ότι αν έλεγες σε πέντε ή δέκα ζωγράφους ανεξαρτήτως εποχής να ζωγραφίσουν μια γάτα που τρώει ένα πουλί, μία ερωτική ή επική σκηνή ενός ιστορικού γεγονότος, μια νεκρή φύση με τα ίδια φρούτα ή ένα πορτραίτο, θα κέρδιζε αυτός που το απέδωσε καλύτερα ως πιο πιστή φωτογραφία;

[AlienWay]

Δεν έχουν αλλάξει τα κριτήρια.

Κριτήριο πάντοτε παραμένει η σύγκριση με τα ομοειδή και σύγχρονα έργα του ιδίου πολιτισμικού πλαισίου.

AlienWay

κάπου έχεις μπερδέψει τις κατηγορίες. Μεταμοντέρνες οι δύο τελευταίες γάτες γιατί;

Γιατί είναι όλα στο ίδιο πολιτιστικό πλαίσιο.

Δεν είναι μεταμοντέρνα τα δύο τελευταία. ΟΛΑ είναι metamodern. Δεν είναι postmodern.

Το γιατί, δε μπορώ να στο εξηγήσω εγώ, είπαμε, εγώ είμαι στραβάδι. Ενδεχομένως, υπάρχει ακόμη μια σύγχυση μεταξύ πολύ σύγχρονων έργων και metamodernism (το μεταφράζουν μέτα-μεταμοντερνισμό) με αποτέλεσμα να βάζουν μέσα στον μετα-μεταμοντερνισμό και έργα που είναι πολύ σύγχρονα, μόνο και μόνο γιατί είναι πολύ σύγχρονα.

Ή ίσως γιατί οι ίδιοι οι καλλιτέχνες τα χαρακτηρίζουν έτσι.