Η κατάργηση του θεσμού της οικογένειας

[Γυφτάκι]

Ο θεσμός της οικογένειας δημιουργήθηκε για να έχουν τα παιδιά των ανθρώπων μια στοιχειωδώς σταθερή βάση υπό την αιγίδα μιας συγκεκριμένης προστασίας για ένα χρονικό διάστημα πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των ζώων.

Οπότε, όσο ισχύει ο παράγων της "ανηλικότητας", οι όποιες μορφές/αντικαταστάσεις θα κινούνται σε αντίστοιχες προσομοιώσεις.

Τέτοιες κουταμάρες λέει κανείς όταν αντί να διαβάζει ανθρωπολογία και κοινωνική ιστορία προτιμά να κατεβάζει πράγματα από την κούτρα του. Για να μεγαλώσουν τα παιδιά χρειάζονται απλώς ενα kinship network (δίκτυο συγγένειας όπου η συγγένεια δεν ορίζεται κατ' ανάγκη από τους δεσμούς αίματος) και σε καμία περίπτωση αυτό το kinship network δεν είναι ανθρωπολογική ανάγκη να παίρνει την μορφή της γνωστής σε μας πυρηνικής οικογένειας ή οποιουδήποτε άλλου σχηματισμού μοιάζει με αυτήν.

Bρε καλό μου, προσπάθησε να αντιληφθείς ότι γράφεις σαν γιδοβοσκός με δίψα για μάθηση, που ανακάλυψε το φως το αληθινόν μέσω επιμόρφωσης από τσαττζουτουπου και αποσπασματικά κοπυπάστε των αναρχικομμουνιστικών ιδεών, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και τελικά ...πως μπορεί να καταργηθεί ο θεσμός της οικογένειας;
Με έναν Νόμο και ένα άρθρο;

Απο τα πάνω προς τα κάτω...

Έστω ως υπόθεση εργασίας
Τι ακριβως ζητάνε άτομα με τις ιδέες του νηματοθετη
Να απαγορεύεται στους ανθρώπους να παντρεύονται και να φτιάχνουν οικογένεια;
Και αυτή ή απαγόρευση θα γίνει μέσω νόμου;


Ο θεσμός της οικογένειας στην μορφή που υπάρχει σήμερα δημιουργήθηκε μέσω οικονομικών υλικών ιστορικών συνθηκών και υα μεταβληθεί ή καταργηθεί όταν το επιβάλουν αυτές οι ιστορικές υλικές συνθήκες

[Antipnevma]

Και τελικά ...πως μπορεί να καταργηθεί ο θεσμός της οικογένειας;
Με έναν Νόμο και ένα άρθρο;

Απο τα πάνω προς τα κάτω...

Έστω ως υπόθεση εργασίας
Τι ακριβως ζητάνε άτομα με τις ιδέες του νηματοθετη
Να απαγορεύεται στους ανθρώπους να παντρεύονται και να φτιάχνουν οικογένεια;
Και αυτή ή απαγόρευση θα γίνει μέσω νόμου;


Ο θεσμός της οικογένειας στην μορφή που υπάρχει σήμερα δημιουργήθηκε μέσω οικονομικών υλικών ιστορικών συνθηκών και υα μεταβληθεί ή καταργηθεί όταν το επιβάλουν αυτές οι ιστορικές υλικές συνθήκες

Παππού, δεν διάβασες το κείμενο αλλά επιμένεις να εκφέρεις την αποψάρα σου περί του θέματος. Τα άτομα με τις ιδέες του νηματοθέτη λέγονται αναρχικοί. Στο κείμενο σου λέει ξεκάθαρα ότι η προοπτική κατάργησης της πυρηνικής οικογένειας πάει οπωσδήποτε πακέτο με την κατάργηση του καπιταλισμού και του κράτους. Οι ερωτήσεις που κάνεις είναι ανάξιες λόγου. Οι επαναστάσεις όπως γνωρίζει κάθε νοήμων άνθρωπος δεν νομοθετούνται και οι 'υλικές συνθήκες' δεν λένε τίποτε αν δεν υπάρχει ανατρεπτική συνείδηση ικανή να αρπάζει τις ευκαιρίες και να μολύνει σαν επιθετική ασθένεια τις ανοιχτές ψυχολογικές και σωματικές πληγές του κάθε υπό ανατροπή συστήματος. Όση παρακμή και να υπάρχει στη Ρώμη αν δεν σκάσει ένας Αλάριχος με τσεκούρι δεν γίνεται δουλειά.

Ο 21ος αιώνας θα ταρακουνήσει συθέμελα το παγκόσμιο καπιταλιστικό στερέωμα και θα γεννήσει καταστροφές τέτοιες που ποτέ δεν είδε ούτε και πρόκειται να ξαναδεί η ανθρωπότητα. Ο Κονδύλης έγραφε το 1998 «Η διάδοση της μαζικής δημοκρατίας σε παγκόσμια κλίμακα όχι μόνο δεν θα γεννήσει παντού πιστά αντίγραφα, αλλά θα αλλάξει και αυτήν την ίδια στις μητροπολιτικές χώρες, πυροδοτώντας παράλληλα οξύτατους αγώνες κατανομής. Αν ο 20ος αιώνας σήμανε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηρισθεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης.

Ποιά συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα, που, καθώς πιστεύω θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε.»

Η παγκόσμια αναρχική επανάσταση που θα έρθει τις επόμενες δεκαετίες θα εκμεταλλευτεί τις κοσμοϊστορικές ευκαιρίες που θα εμφανιστούν μέσα σε αυτή την άνευ προηγουμένου κοσμοχαλασιά κινούμενη σε 4 γενικούς άξονες που θα θίξω σε άλλο νήμα: την κομμουνικοποίηση, την κατάργηση, την γενική συνέλευση και την κομμούνα. Η κομμούνα θα είναι το κύτταρο κοινωνικής αναπαραγωγής που θα αναλάβει όλες τις λειτουργίες της σημερινής οικογένειας.

[Antipnevma]

Μια χαρά τα λες . Αλλά τι περιμένετε για να εφαρμόσετε στην πράξη αυτά τα περί κοινοβιακής ζωής και συλλογικής φροντίδας κτλ κτλ ;; Υποθέτω θα υπάρχει κόσμος που σκέφτεται έτσι . Κάντε λοιπόν την αρχή για να δώσετε κι ένα παράδειγμα μιας καλύτερης κοινωνίας που θα παρακινήσει κι άλλους να σας μιμηθούν .

Αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει στην Ελλάδα κόσμος που σκέφτεται έτσι ελλείψει αληθινού αναρχικού κινήματος.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοι αναρχικοί. Υπάρχουν κυρίως αναρχοκομμουνιστές.

Ο αναρχοκομμουνισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από τον αναρχισμό. Χρησιμεύει ως όρος μόνο για να ξεχωρίζει τους αναρχικούς ως επαναστατικό κίνημα από διάφορα ουτοπιστικά φιλοσοφικά ρεύματα όπως τους αναρχοκαπιταλιστές, τους αναρχοπρωτογονιστές κτλ.

Ο αναρχισμός προήλθε ιστορικά από την ίδια πηγή με τον λεγόμενο κομμουνισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Έχει τον ίδιο στόχο με τον κομμουνισμό, δηλαδή την αταξική κοινωνία. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο κομμουνισμός είναι αυταρχικός και εξουσιαστικός εκ καταβολής. Δηλαδή θέλει να καταλάβει τους κρατικούς θεσμούς και να τους 'εξανθρωπίσει', να τους 'εκδημοκρατίσει' και τέτοιες παπαριές. Ο αναρχικοί ζητούν τον άμεσο ξεριζωμό όλων των εξουσιαστικών δομών.

Ο λεγόμενος κομμουνισμός χρησίμεψε ως εργαλείο των ανωτέρων τάξεων φτωχών και ταπεινωμένων λαών να ξεφύγουν από τα νύχια των προηγμένων ιμπεριαλιστικών χωρών μέσω της γραφειοκρατικής διεύθυνσης του καπιταλισμού και να εξασφαλίσουν έτσι την πολιτική τους ανεξαρτησία. Αφού επιτέλεσε εξαίσια αυτόν τον ιστορικό ρόλο εξέπνευσε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν ούτε και θα γίνει ποτέ ικανός να φέρει την αταξική κοινωνία. Ως γνωστόν οι αναρχικοί είχαν προβλέψει δεκαετίες πριν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων ότι η λεγόμενη δικτατορία του προλεταριάτου δεν θα έφερνε τους προλετάριους στην εξουσία αλλά μια νέα άρχουσα τάξη γραφειοκρατών.

Το πρόβλημα με τους εν Ελλάδι 'αναρχικούς' έχει πολλές πτυχές. Πρώτον πάρα πολλοί απ' αυτούς είναι ξεκάθαρα πιο κοντά στον μαρξισμό-λενινισμό απ' ότι στον αναρχισμό. Δεύτερον πρόκειται συνήθως για πλουσιόπαιδα που ασκούν ανεγκέφαλη βία άνευ πολιτικού περιεχομένου για λόγους εκτόνωσης και αυτοπραγμάτωσης δηλαδή πρόκειται για το αριστερό αντίστοιχο της ακροδεξιάς βίας των πληβίων στα γήπεδα και τα πεζοδρόμια. Γι' αυτό άλλωστε και ασχολούνται μονίμως με τον 'φασισμό'. Τρίτον έχουν κλικαδόρικη, όχι κινηματική νοοτροπία και είναι σαφώς περισσότερο προσηλωμένοι στο παρελθόν απ' ό,τι στο παρόν.

Το αναρχικό κίνημα χρειάζεται μαζικότατη στήριξη στην κοινωνία για να πετύχει. Αυτή η στήριξη μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με κινηματική πολιτική και όχι με γελοίες κλίκες βίας και τρομοκρατίας. Επίσης οι αναρχικοί να πάψουν αμέσως κάθε διάλογο και κάθε επαφή με τους σιχαμένους μαρξιστές-λενινιστές και να τους δουν με την ίδια ακριβώς άτεγκτη αντιπαλότητα που βλέπουν όλους τους υπόλοιπους εντός του πολιτικού φάσματος.

[Ιδεολόγος]

Αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει στην Ελλάδα κόσμος που σκέφτεται έτσι ελλείψει αληθινού αναρχικού κινήματος.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοι αναρχικοί. Υπάρχουν κυρίως αναρχοκομμουνιστές.

Ο αναρχοκομμουνισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από τον αναρχισμό. Χρησιμεύει ως όρος μόνο για να ξεχωρίζει τους αναρχικούς ως επαναστατικό κίνημα από διάφορα ουτοπιστικά φιλοσοφικά ρεύματα όπως τους αναρχοκαπιταλιστές, τους αναρχοπρωτογονιστές κτλ.

Ο αναρχισμός προήλθε ιστορικά από την ίδια πηγή με τον λεγόμενο κομμουνισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Έχει του ίδιο στόχο με τον κομμουνισμό, δηλαδή την αταξική κοινωνία. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο κομμουνισμός είναι αυταρχικός και εξουσιαστικός εκ καταβολής. Δηλαδή θέλει να καταλάβει τους κρατικούς θεσμούς και να τους 'εξανθρωπίσει', να τους 'εκδημοκρατίσει' και τέτοιες παπαριές. Ο αναρχικοί ζητούν τον άμεσο ξεριζωμό όλων των εξουσιαστικών δομών.

Ο λεγόμενος κομμουνισμός χρησίμεψε ως εργαλείο των ανωτέρων τάξεων των φτωχών και και ταπεινωμένων λαών να ξεφύγουν από τα νύχια των προηγμένων ιμπεριαλιστικών χωρών μέσω της γραφειοκρατικής διεύθυνσης του καπιταλισμού και να εξασφαλίσουν έτσι την πολιτική τους ανεξαρτησία. Αφού επιτέλεσε εξαίσια αυτόν τον ιστορικό ρόλο εξέπνευσε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν ούτε και θα γίνει ποτέ ικανός να φέρει την αταξική κοινωνία. Ως γνωστόν οι αναρχικοί είχαν προβλέψει δεκαετίες πριν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων ότι η λεγόμενη δικτατορία του προλεταριάτου δεν θα έφερνε τους προλετάριους στην εξουσία αλλά μια νέα άρχουσα τάξη γραφειοκρατών.

Το πρόβλημα με τους εν Ελλάδι 'αναρχικούς' έχει πολλές πτυχές. Πρώτον πάρα πολλοί απ' αυτούς είναι ξεκάθαρα πιο κοντά στον μαρξισμό-λενινισμό απ' ότι στον αναρχισμό. Δεύτερον πρόκειται συνήθως για πλουσιόπαιδα που ασκούν ανεγκέφαλη βία άνευ πολιτικού περιεχομένου για λόγους εκτόνωσης και αυτοπραγμάτωσης δηλαδή πρόκειται για το αριστερό αντίστοιχο της ακροδεξιάς βίας των πληβίων στα γήπεδα και τα πεζοδρόμια. Γι' αυτό άλλωστε και ασχολούνται μονίμως με τον 'φασισμό'. Τρίτον έχουν κλικαδόρικη, όχι κινηματική νοοτροπία και είναι σαφώς περισσότερο προσηλωμένοι στο παρελθόν απ' ό,τι στο παρόν.

Το αναρχικό κίνημα χρειάζεται μαζικότατη στήριξη στην κοινωνία για να πετύχει. Αυτή η στήριξη μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με κινηματική πολιτική και όχι με γελοίες κλίκες βίας και τρομοκρατίας. Επίσης οι αναρχικοί να πάψουν αμέσως κάθε διάλογο και κάθε επαφή με τους σιχαμένους μαρξιστές-λενινιστές και να τους δουν με την ίδια ακριβώς άτεγκτη αντιπαλότητα που βλέπουν όλους τους υπόλοιπους εντός του πολιτικού φάσματος.

Μου αρέσουν όλα όσα λες. Αλλά με καταβάλει ο προβληματισμός και δεν μπορώ να πω τίποτα με σιγουριά. Στέκομαι στο ότι λες δεν κάνω διάλογο με τους μαρξιστές. Δεν το παίρνω απόλυτα ούτε απαιτώ από μία φράση να έχει απόλυτη αλήθεια. Απλά θέτω το ότι τα κινήματα θέλουν ανθρώπους, Κι αυτό είναι ο το υποκείμενο της όλης φάσης. Οπότε κάνεις διάλογο με όλους και για τα πάντα. Ακόμα και για πράγματα που τα αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα όπως ψυχολογία των ανθρώπων, συναισθήματα κλπ.

[Antipnevma]

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοι αναρχικοί. Υπάρχουν κυρίως αναρχοκομμουνιστές.

Ο αναρχοκομμουνισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από τον αναρχισμό. Χρησιμεύει ως όρος μόνο για να ξεχωρίζει τους αναρχικούς ως επαναστατικό κίνημα από διάφορα ουτοπιστικά φιλοσοφικά ρεύματα όπως τους αναρχοκαπιταλιστές, τους αναρχοπρωτογονιστές κτλ.

Ο αναρχισμός προήλθε ιστορικά από την ίδια πηγή με τον λεγόμενο κομμουνισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Έχει του ίδιο στόχο με τον κομμουνισμό, δηλαδή την αταξική κοινωνία. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο κομμουνισμός είναι αυταρχικός και εξουσιαστικός εκ καταβολής. Δηλαδή θέλει να καταλάβει τους κρατικούς θεσμούς και να τους 'εξανθρωπίσει', να τους 'εκδημοκρατίσει' και τέτοιες παπαριές. Ο αναρχικοί ζητούν τον άμεσο ξεριζωμό όλων των εξουσιαστικών δομών.

Ο λεγόμενος κομμουνισμός χρησίμεψε ως εργαλείο των ανωτέρων τάξεων των φτωχών και και ταπεινωμένων λαών να ξεφύγουν από τα νύχια των προηγμένων ιμπεριαλιστικών χωρών μέσω της γραφειοκρατικής διεύθυνσης του καπιταλισμού και να εξασφαλίσουν έτσι την πολιτική τους ανεξαρτησία. Αφού επιτέλεσε εξαίσια αυτόν τον ιστορικό ρόλο εξέπνευσε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν ούτε και θα γίνει ποτέ ικανός να φέρει την αταξική κοινωνία. Ως γνωστόν οι αναρχικοί είχαν προβλέψει δεκαετίες πριν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων ότι η λεγόμενη δικτατορία του προλεταριάτου δεν θα έφερνε τους προλετάριους στην εξουσία αλλά μια νέα άρχουσα τάξη γραφειοκρατών.

Το πρόβλημα με τους εν Ελλάδι 'αναρχικούς' έχει πολλές πτυχές. Πρώτον πάρα πολλοί απ' αυτούς είναι ξεκάθαρα πιο κοντά στον μαρξισμό-λενινισμό απ' ότι στον αναρχισμό. Δεύτερον πρόκειται συνήθως για πλουσιόπαιδα που ασκούν ανεγκέφαλη βία άνευ πολιτικού περιεχομένου για λόγους εκτόνωσης και αυτοπραγμάτωσης δηλαδή πρόκειται για το αριστερό αντίστοιχο της ακροδεξιάς βίας των πληβίων στα γήπεδα και τα πεζοδρόμια. Γι' αυτό άλλωστε και ασχολούνται μονίμως με τον 'φασισμό'. Τρίτον έχουν κλικαδόρικη, όχι κινηματική νοοτροπία και είναι σαφώς περισσότερο προσηλωμένοι στο παρελθόν απ' ό,τι στο παρόν.

Το αναρχικό κίνημα χρειάζεται μαζικότατη στήριξη στην κοινωνία για να πετύχει. Αυτή η στήριξη μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με κινηματική πολιτική και όχι με γελοίες κλίκες βίας και τρομοκρατίας. Επίσης οι αναρχικοί να πάψουν αμέσως κάθε διάλογο και κάθε επαφή με τους σιχαμένους μαρξιστές-λενινιστές και να τους δουν με την ίδια ακριβώς άτεγκτη αντιπαλότητα που βλέπουν όλους τους υπόλοιπους εντός του πολιτικού φάσματος.

Μου αρέσουν όλα όσα λες. Αλλά με καταβάλει ο προβληματισμός και δεν μπορώ να πω τίποτα με σιγουριά. Στέκομαι στο ότι λες δεν κάνω διάλογο με τους μαρξιστές. Δεν το παίρνω απόλυτα ούτε απαιτώ από μία φράση να έχει απόλυτη αλήθεια. Απλά θέτω το ότι τα κινήματα θέλουν ανθρώπους, Κι αυτό είναι ο το υποκείμενο της όλης φάσης. Οπότε κάνεις διάλογο με όλους και για τα πάντα. Ακόμα και για πράγματα που τα αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα όπως ψυχολογία των ανθρώπων, συναισθήματα κλπ.

Οι αναρχικοί όντας αναρχικοί δεν μπορούν ούτε για αστείο να ανέχονται ανθρώπους που σοβαρά πιστεύουν ότι είναι το άλας της γης και εγείρουν την αξίωση να αναλάβουν εξουσία εις βάρος της κοινωνίας. Τέτοιοι άνθρωποι για τον αναρχικό είναι άσπονδοι εχθροί και δεν μας ενδιαφέρει τι χρώμα σημαία κραδαίνουν. Οι αναρχικοί έκαναν μιά φορά το τραγικό λάθος συνεργασίας με αυταρχικούς αριστεριστές στο παρελθόν σε Ρωσία και Ισπανία και δεν πρόκειται να επαναληφθεί.

Το ποσό πολιτικά στείρος είναι ο χώρος του μαρξισμού-λενινισμού φαίνεται ξεκάθαρα από την πληθώρα των διαφόρων αυτιστικών σεχτών στις οποίες είναι κατακερματισμένοι. Το αναρχικό κίνημα οφείλει το λιγότερο να τους αρχίζει στις ντομάτες και τις σφαλιάρες.

Ο Anark εξηγεί μια χαρά τους λόγους που δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε με δαύτους.

[ΓΑΛΗ]

Οι αναρχικοί όντας αναρχικοί δεν μπορούν ούτε για αστείο να ανέχονται ανθρώπους που σοβαρά πιστεύουν ότι είναι το άλας της γης και εγείρουν την αξίωση να αναλάβουν εξουσία εις βάρος της κοινωνίας.

Oι σημερινοί "αναρχικοί" πάντως, πασών ηλικιών μια χαρά ανέχονται οικογενειακούς και θεσμικούς κηδεμόνες, που τους αντιμετωπίζουν ως ευάλωτους ανήλικους.

[BOOMER]

Οι αναρχικοί όντας αναρχικοί δεν μπορούν ούτε για αστείο να ανέχονται ανθρώπους που σοβαρά πιστεύουν ότι είναι το άλας της γης και εγείρουν την αξίωση να αναλάβουν εξουσία εις βάρος της κοινωνίας. Τέτοιοι άνθρωποι για τον αναρχικό είναι άσπονδοι εχθροί και δεν μας ενδιαφέρει τι χρώμα σημαία κραδαίνουν. Οι αναρχικοί έκαναν μιά φορά το τραγικό λάθος συνεργασίας με αυταρχικούς αριστεριστές στο παρελθόν σε Ρωσία και Ισπανία και δεν πρόκειται να επαναληφθεί.

Το ποσό πολιτικά στείρος είναι ο χώρος του μαρξισμού-λενινισμού φαίνεται ξεκάθαρα από την πληθώρα των διαφόρων αυτιστικών σεχτών στις οποίες είναι κατακερματισμένοι. Το αναρχικό κίνημα οφείλει το λιγότερο να τους αρχίζει στις ντομάτες και τις σφαλιάρες.

Ο Anark εξηγεί μια χαρά τους λόγους που δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε με δαύτους.

Εγώ πάντως βλέπω ότι συνυπάρχουμε μια χαρά ,ειδικά μετά το ξεβρώμισμα της πλατείας Εξαρχείων. Απ τη στιγμή που αναρχικοί και σέχτες κάθεστε ήσυχα ήσυχα με την ουρά στα σκέλια και κλαψουρίζετε σε φόρα και σόσιαλ ,είστε πιο ακίνδυνοι κι από τους ψεκασμένους.

[Ιδεολόγος]

Ο αναρχοκομμουνισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από τον αναρχισμό. Χρησιμεύει ως όρος μόνο για να ξεχωρίζει τους αναρχικούς ως επαναστατικό κίνημα από διάφορα ουτοπιστικά φιλοσοφικά ρεύματα όπως τους αναρχοκαπιταλιστές, τους αναρχοπρωτογονιστές κτλ.

Ο αναρχισμός προήλθε ιστορικά από την ίδια πηγή με τον λεγόμενο κομμουνισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Έχει του ίδιο στόχο με τον κομμουνισμό, δηλαδή την αταξική κοινωνία. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο κομμουνισμός είναι αυταρχικός και εξουσιαστικός εκ καταβολής. Δηλαδή θέλει να καταλάβει τους κρατικούς θεσμούς και να τους 'εξανθρωπίσει', να τους 'εκδημοκρατίσει' και τέτοιες παπαριές. Ο αναρχικοί ζητούν τον άμεσο ξεριζωμό όλων των εξουσιαστικών δομών.

Ο λεγόμενος κομμουνισμός χρησίμεψε ως εργαλείο των ανωτέρων τάξεων των φτωχών και και ταπεινωμένων λαών να ξεφύγουν από τα νύχια των προηγμένων ιμπεριαλιστικών χωρών μέσω της γραφειοκρατικής διεύθυνσης του καπιταλισμού και να εξασφαλίσουν έτσι την πολιτική τους ανεξαρτησία. Αφού επιτέλεσε εξαίσια αυτόν τον ιστορικό ρόλο εξέπνευσε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν ούτε και θα γίνει ποτέ ικανός να φέρει την αταξική κοινωνία. Ως γνωστόν οι αναρχικοί είχαν προβλέψει δεκαετίες πριν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων ότι η λεγόμενη δικτατορία του προλεταριάτου δεν θα έφερνε τους προλετάριους στην εξουσία αλλά μια νέα άρχουσα τάξη γραφειοκρατών.

Το πρόβλημα με τους εν Ελλάδι 'αναρχικούς' έχει πολλές πτυχές. Πρώτον πάρα πολλοί απ' αυτούς είναι ξεκάθαρα πιο κοντά στον μαρξισμό-λενινισμό απ' ότι στον αναρχισμό. Δεύτερον πρόκειται συνήθως για πλουσιόπαιδα που ασκούν ανεγκέφαλη βία άνευ πολιτικού περιεχομένου για λόγους εκτόνωσης και αυτοπραγμάτωσης δηλαδή πρόκειται για το αριστερό αντίστοιχο της ακροδεξιάς βίας των πληβίων στα γήπεδα και τα πεζοδρόμια. Γι' αυτό άλλωστε και ασχολούνται μονίμως με τον 'φασισμό'. Τρίτον έχουν κλικαδόρικη, όχι κινηματική νοοτροπία και είναι σαφώς περισσότερο προσηλωμένοι στο παρελθόν απ' ό,τι στο παρόν.

Το αναρχικό κίνημα χρειάζεται μαζικότατη στήριξη στην κοινωνία για να πετύχει. Αυτή η στήριξη μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με κινηματική πολιτική και όχι με γελοίες κλίκες βίας και τρομοκρατίας. Επίσης οι αναρχικοί να πάψουν αμέσως κάθε διάλογο και κάθε επαφή με τους σιχαμένους μαρξιστές-λενινιστές και να τους δουν με την ίδια ακριβώς άτεγκτη αντιπαλότητα που βλέπουν όλους τους υπόλοιπους εντός του πολιτικού φάσματος.

Μου αρέσουν όλα όσα λες. Αλλά με καταβάλει ο προβληματισμός και δεν μπορώ να πω τίποτα με σιγουριά. Στέκομαι στο ότι λες δεν κάνω διάλογο με τους μαρξιστές. Δεν το παίρνω απόλυτα ούτε απαιτώ από μία φράση να έχει απόλυτη αλήθεια. Απλά θέτω το ότι τα κινήματα θέλουν ανθρώπους, Κι αυτό είναι ο το υποκείμενο της όλης φάσης. Οπότε κάνεις διάλογο με όλους και για τα πάντα. Ακόμα και για πράγματα που τα αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα όπως ψυχολογία των ανθρώπων, συναισθήματα κλπ.

Οι αναρχικοί όντας αναρχικοί δεν μπορούν ούτε για αστείο να ανέχονται ανθρώπους που σοβαρά πιστεύουν ότι είναι το άλας της γης και εγείρουν την αξίωση να αναλάβουν εξουσία εις βάρος της κοινωνίας. Τέτοιοι άνθρωποι για τον αναρχικό είναι άσπονδοι εχθροί και δεν μας ενδιαφέρει τι χρώμα σημαία κραδαίνουν. Οι αναρχικοί έκαναν μιά φορά το τραγικό λάθος συνεργασίας με αυταρχικούς αριστεριστές στο παρελθόν σε Ρωσία και Ισπανία και δεν πρόκειται να επαναληφθεί.

Το ποσό πολιτικά στείρος είναι ο χώρος του μαρξισμού-λενινισμού φαίνεται ξεκάθαρα από την πληθώρα των διαφόρων αυτιστικών σεχτών στις οποίες είναι κατακερματισμένοι. Το αναρχικό κίνημα οφείλει το λιγότερο να τους αρχίζει στις ντομάτες και τις σφαλιάρες.

Ο Anark εξηγεί μια χαρά τους λόγους που δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε με δαύτους.

Δεν το πιστεύω αυτό αλλά δεν έχει σημασία. Ούτε θα έλεγα για πολιτική στειρότητα. Εξάλλου είναι οι μόνοι από όλο το φάσμα της κοινωνίας που μιλάνε για αταξική κοινωνία. Συνεπώς είναι μονόδορομος ο διάλογος μαζί τους. Εγώ λέω και για διάλογο ακόμα και με τους φασίστες. Δεν είναι θέμα του τι πάστα είναι ο καθένας. Κοινωνία χωρίς ανθρώπους δεν γίνεται. Με ποιους λοιπόν θα προχωρήσεις;

[Antipnevma]

Μου αρέσουν όλα όσα λες. Αλλά με καταβάλει ο προβληματισμός και δεν μπορώ να πω τίποτα με σιγουριά. Στέκομαι στο ότι λες δεν κάνω διάλογο με τους μαρξιστές. Δεν το παίρνω απόλυτα ούτε απαιτώ από μία φράση να έχει απόλυτη αλήθεια. Απλά θέτω το ότι τα κινήματα θέλουν ανθρώπους, Κι αυτό είναι ο το υποκείμενο της όλης φάσης. Οπότε κάνεις διάλογο με όλους και για τα πάντα. Ακόμα και για πράγματα που τα αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα όπως ψυχολογία των ανθρώπων, συναισθήματα κλπ.

Οι αναρχικοί όντας αναρχικοί δεν μπορούν ούτε για αστείο να ανέχονται ανθρώπους που σοβαρά πιστεύουν ότι είναι το άλας της γης και εγείρουν την αξίωση να αναλάβουν εξουσία εις βάρος της κοινωνίας. Τέτοιοι άνθρωποι για τον αναρχικό είναι άσπονδοι εχθροί και δεν μας ενδιαφέρει τι χρώμα σημαία κραδαίνουν. Οι αναρχικοί έκαναν μιά φορά το τραγικό λάθος συνεργασίας με αυταρχικούς αριστεριστές στο παρελθόν σε Ρωσία και Ισπανία και δεν πρόκειται να επαναληφθεί.

Το ποσό πολιτικά στείρος είναι ο χώρος του μαρξισμού-λενινισμού φαίνεται ξεκάθαρα από την πληθώρα των διαφόρων αυτιστικών σεχτών στις οποίες είναι κατακερματισμένοι. Το αναρχικό κίνημα οφείλει το λιγότερο να τους αρχίζει στις ντομάτες και τις σφαλιάρες.

Ο Anark εξηγεί μια χαρά τους λόγους που δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε με δαύτους.

Δεν το πιστεύω αυτό αλλά δεν έχει σημασία. Ούτε θα έλεγα για πολιτική στειρότητα. Εξάλλου είναι οι μόνοι από όλο το φάσμα της κοινωνίας που μιλάνε για αταξική κοινωνία. Συνεπώς είναι μονόδορομος ο διάλογος μαζί τους. Εγώ λέω και για διάλογο ακόμα και με τους φασίστες. Δεν είναι θέμα του τι πάστα είναι ο καθένας. Κοινωνία χωρίς ανθρώπους δεν γίνεται. Με ποιους λοιπόν θα προχωρήσεις;

Ο διάλογος μεταξύ ετεροδόξων είναι αδύνατος και μεταξύ ομοδόξων περιττός. Είναι άλλο πράγμα το να κάνεις προπαγάνδα και άλλο πράγμα το να κάνεις διάλογο. Προπαγάνδα κάνουμε εννοείται προς όλες τις κατευθύνσεις άλλα διάλογο μόνο με φίλους. Ο διάλογος με αυταρχικούς αριστεριστές δεν είναι μονόδρομος που λες αλλά αδιέξοδο και στο παρελθόν οδήγησε στον γκρεμό, όχι μόνο τους αναρχικούς οι οποίοι ρουφιανεύονταν, διώκονταν και δολοφονούνταν από τους κομμουνιστές και αλλά και ολόκληρες κοινωνίες και δεν εννοώ μόνο τη ρωσική. Μια αναρχική συνείδηση σε ώριμο στάδιο ανάπτυξης δεν τρέφει κανένα αίσθημα συμπάθειας και συνδιαλλαγής με μαρξιστές-λενινιστές. Πορευόμαστε έτσι όχι μόνο για λόγους αρχής (άμα ήταν να ανεχόμαστε wannabe σταλινάκους δεν θα λεγόμασταν αναρχικοί), αλλά και για λόγους τιμής (δεν συγχωρούμε ποτέ τις προδοσίες τους). Προχωράμε μόνο με ανθρώπους που ούτε ανέχονται ούτε ζητάνε εξουσία. Τίποτε άλλο.

Αυτά τα δύο άρθρα εξηγούν επαρκέστατα με διάφορους τρόπους γιατί δεν γίνεται συνεργασία μ' αυτούς.

https://crimethinc.com/1997/04/11/your- ... ng-as-fuck

https://anarchopac.com/2021/01/16/nonco ... atformism/