"Ο βιαστής είσαι εσύ" ΚΑΙ στο Σύνταγμα

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Εμμ... nope. Εντελώς nope. Ίσως σε μυθιστορήματα που γράφτηκαν μετά το 1980 και ταινίες. Αλλά στην πραγματική ζωή αυτό που θα συνέβαινε είναι ότι θα θεωρούσαν ότι ο Γιώργης ατίμασε την Μαριγούλα και πρέπει να την αποκαταστήσει, θα έτρωγε ξύλο από την οικογένειά του και ίσως από την οικογένεια της Μαριγούλας. Κι αν δεν δεχόταν να την πάρει, θα κατέληγε ή στο νοσοκομείο ή στον τάφο από τα αδέρφια της Μαριγούλας.

plot twist: η Μαριγούλα δεν έχει αδέρφια αλλά τρεις αδερφές και δεν έχει πατέρα αλλά μάνα - χήρα => Ο Γιώργης στο βαθμό που τον πιάνει κάποια εξαιρετική αναλαμπή τιμιότητας (ίσως είναι διανοητικά καθυστερημένος ή ίσως δεν έχει 100% ελληνικό αίμα) απλά σηκώνεται και φεύγει. Λίγους μήνες μετά η Μαριγούλα δέχεται κι εκείνη τις τακτικές επισκέψεις του παπά, του μπακάλη και των μισών ανδρών του χωριού, οπως έχουν μάθει να κάνουν η μάνα της και οι μεγαλύτερες αδερφές της. Άλλωστε δεν υπήρχε περίπτωση να την παντρευτεί κανείς, η μοίρα της ως πουτάνα σφραγίστηκε το δευτερόλεπτο που πέθανε ο μοναδικός άντρας συγγενής της.

Καλά τα σενάρια παίδες αλλά για ποια εποχή μιλάμε;

Δεν μιλάμε για εποχή. Μιλάμε για λογοτεχνία.

[Ασέβαστος]

Το ίδιο θα μπορούσαν να πουν κι οι γυναίκες. Σ αυτό το μόουντ που ζείτε τώρα ζούσαν οι γυναίκες για χιλιετίες. Οι γυναίκες φταίνε για όλα. Ρωτήστε κάνα σοφό της αρχαιότητας κάνα Πατέρα να σας πει.

δεν ισχυει.

στην πατριαρχια, οι γυναικες ηταν κατι σαν διακοσμητικα στοιχεια. ολη την ευθυνη την εφερε ο αντρας στον οποιο "ανηκαν". π.χ. αν εκανε καμμια κουτσκουκελα η κορη/γυναικα/αδελφη σου, εσυ ησουν που δεν ειχες μουτρα να εμφανιστεις στο καφενειο του χωριου, εσυ φορτωνωσουν το μεγαλυτερο μερος της ξεφτιλας.

Ελα καμάρι μου που θα ζούσες εσύ το μεγαλυτερο μέρος της ξεφτίλας στο καφενείο! Κατ αρχήν, μονο σε σας επιτρεπόταν το καφενείο. Την Μαριγούλα την όμορφη αδερφή σου δε θα τη δέχονταν καν.

Ας πούμε οτι η Μαριγούλα γουστάριζε το Γιώργη και δώστου ματιές, δώστου ραβασακια, πιαστηκανε χερι χερι οσο τρέχανε στα δάση και στη γέφυρα έπεσε κι ενα φιλάκι αλλά για κακή τους τύχη τους ειδε ο κυρΠαναής ο βοσκός και τους έχει κάνει βούκινο στο χωριό. Η Μαριγούλα θα βαφτιζόταν πορνίδιο απ εκεινη τη στιγμή και για όλη τη ζωή της. Αν δεν τις έτρωγε απ τον Πατέρα σας, θα τις έτρωγε απο σένα κι αν δε τις ετρωγε απο σενα θα τις έτρωγε απ τη μάνα της επειδή ντροπιασε την οικογένεια δηλαδή τους Αντριδοι. Ο Γιωργης τώρα, ανάλογα και με τη φάση θα τον είχατε είτε ως τετυμπόι, είτε ως μάγκα, είτε ως διακορευτή αλλά με κατανόηση, είτε ως θύμα (για τη μάνα του Γιώργη δηλαδή θα ήταν σίγουρα το θύμα που υπέκυψε στα θελγητρα της ξετσίπωτης αδερφής σου).

Στην καλή περίπτωση, αν ο Πατερας σας ψηνόταν με το ΓΙώργη, θα τους παντρεύατε να ξεπλύνετε τη ντροπή, που και παλι θα σας κυνηγούσε στα πηγαδάκια του καφενείου " Τους βλέπεις αυτούς; Ο Γιώργης ο καημένος αναγκάστηκε να παντρευτεί το πουταναριό, κρίμα το παλικάρι" Οταν περνούσε ο πανικός εσύ θα ήσουν ο καλός αδερφός Ασέβαστος που ειχε την ατυχία να έχει μια εξ όλης και προόλης αδερφή, αλλά τυχερά ειναι αυτά; Τί να κανουμε; Δε φταις εσυ.

Την ξεφτίλα που θα ζούσε η ομορφη αδερφόλα σου η Μαριγούλα, για όλη της ζωή, ούτε που την σκέφτηκες. Απο την ιδια την οικογένειά της ή αυτής που θα έφτιαχνε στο μέλλον, μέχρι τον φούρνο και την εκκλησία θα έπρεπε να αντιμετωπίζει ατιμωτικά βλέμματα και σχόλια φορεβα.Κι οχι μονο για το φιλάκι που έδωσε κάποτε με το ΓΙώργη στη γέφυρα, αλλά κι επειδή τα γλυκά που έφερε στην εκκλησία δεν ήταν τόσο ωραία, κι αν ήταν θα είναι επειδή είναι μάγισσα η Μαριγούλα, έτσι μάγεψε και τον Γιώργη. Και τί; Δεν έσπασε η παρθενια της τη πρωτη νυχτα του γάμου; Δε μάτωσε το σεντόνι; Δε του σηκώνεται του συζυγου; Δε μπορεί να του κάνει γιούς; Για όλα φταίγανε οι Μαριγούλες.

δεν ειναι λαθος η ιστορια σου. καπως ετσι θα συνεβαιναν τα πραγματα, αναλογα και για το ποσο παλια μιλαμε, η για ποιο μερος. η μαριγουλα για την οικογενεια της και για τον κοσμο γενικοτερα, δεν ηταν κατι παραπανω απο μια κατσικα η ενα σκυλι. πραγματι θα τραβουσε οσα ειπες, αν δεν τη λιθοβολουσαν κιολα. οπως θα σκοτωναν ενα σκυλι που δαγκωσε καποιον.

η ευθυνη ομως, που για αυτην μιλουσαμε, θα βαραινε τον "ιδιοκτητη" του "σκυλιου". που δεν τη μεγαλωσε σωστα, που δεν της εδωσε αρχες, που δεν την εχει μαντρωμενη σωστα και με κοντο λουρι. η μαριγουλα ζωντανο ειναι, δεν καταλαβαινει και πολλα.

και τους αντρες της οικογενειας θα τους βαραινε η ντροπη για παντα. κι αν ηθελαν καπως να μετριασουν την ξεφτιλα, ειτε θα ρισκαραν τη ζωη τους πηγαίνοντας με τις καραμπινες να παντρεψουν με το ζορι το γαμπρο (που ειχε κι αυτος οικογενεια με καραμπινες) ειτε θα πλερωναν χοντρη προικα για να βρεθει αλλος αντρας (ξεφτιλας κι αυτος) να την παρει ξεπαρθενιασμενη.

κανεναν δε βολευε τελικα αυτη η κατασταση. σιγουρα μεγαλυτερο προβλημα ειχαν οι γυναικες, αλλα και για τους αντρες κακη κατασταση ηταν. γιαυτο και αλλαξε.

[ΓΑΛΗ]

η ευθυνη ομως, που για αυτην μιλουσαμε, θα βαραινε τον "ιδιοκτητη" του "σκυλιου". που δεν τη μεγαλωσε σωστα, που δεν της εδωσε αρχες, που δεν την εχει μαντρωμενη σωστα και με κοντο λουρι. η μαριγουλα ζωντανο ειναι, δεν καταλαβαινει και πολλα.

Τα "σκυλιά" γεννιούνται από "σκυλιά" και όχι από ανθρώπους.

Αυτό που εννοώ είναι ότι αν ήταν "ζώο" η Μαριγούλα θα ήταν ζώο και ο "ιδιοκτήτης" της.

Βασικό.

[Ασέβαστος]

plot twist: η Μαριγούλα δεν έχει αδέρφια αλλά τρεις αδερφές και δεν έχει πατέρα αλλά μάνα - χήρα => Ο Γιώργης στο βαθμό που τον πιάνει κάποια εξαιρετική αναλαμπή τιμιότητας (ίσως είναι διανοητικά καθυστερημένος ή ίσως δεν έχει 100% ελληνικό αίμα) απλά σηκώνεται και φεύγει. Λίγους μήνες μετά η Μαριγούλα δέχεται κι εκείνη τις τακτικές επισκέψεις του παπά, του μπακάλη και των μισών ανδρών του χωριού, οπως έχουν μάθει να κάνουν η μάνα της και οι μεγαλύτερες αδερφές της. Άλλωστε δεν υπήρχε περίπτωση να την παντρευτεί κανείς, η μοίρα της ως πουτάνα σφραγίστηκε το δευτερόλεπτο που πέθανε ο μοναδικός άντρας συγγενής της.

κι αυτη η ιστορια, στεκει.

εκτος αν ειχαν ενα θειο, ξαδερφο, κλπ, οποτε θα ηταν δικη του ευθυνη να ταιζει ολα αυτα τα θυληκα, να τα προικισει, και να φροντιζει για την τιμη τους, μην και τις κουτουπωσει κανεις, να βγουν οι καραμπινες.

[Ίφιδα]

.

Καλά εντάξει, λειτουργείς με το παράδειγμα που έδωσα προηγουμένως, δεν υπήρξε ποτέ κακομεταχείριση γυναικών κι αν υπήρξε ήταν σε τόσο απειροελάχιστο ποσοστό που δεν αξίζει σχολιασμού. Εσείς είστε τα θύματα κι οι γυναίκες οι θύτες. Δεν έχω όρεξη για τρολιες, αν είναι τρολιές.

σιγουρα μεγαλυτερο προβλημα ειχαν οι γυναικες, αλλα και για τους αντρες κακη κατασταση ηταν. γιαυτο και αλλαξε.

Θα συμφωνήσω πως ήταν κακή για τους περισσότερους, εξάλλου θύματα της πατριαρχίας ηταν και οι περισσοτεροι αντρες.



Όποιος δε, θεωρεί, ότι όσα έγραψα ήταν λογοτεχνία κι όχι πραγματικότητα , απλώς δειχνει ότι ζει στον δικό του γαμημένο μικρόκοσμό και δεν αφιέρωσε λεπτό απ τη ζωή του για να μάθει πως ζούσε ο μισός πληθυσμός της ανθρωπότητας τα παλαιότερα χρόνια. Και μεγαλύτερα θύματα απ όλους, τα παιδια

[Ασέβαστος]

η ευθυνη ομως, που για αυτην μιλουσαμε, θα βαραινε τον "ιδιοκτητη" του "σκυλιου". που δεν τη μεγαλωσε σωστα, που δεν της εδωσε αρχες, που δεν την εχει μαντρωμενη σωστα και με κοντο λουρι. η μαριγουλα ζωντανο ειναι, δεν καταλαβαινει και πολλα.

Τα "σκυλιά" γεννιούνται από "σκυλιά" και όχι από ανθρώπους.

Αυτό που εννοώ είναι ότι αν ήταν "ζώο" η Μαριγούλα θα ήταν ζώο και ο "ιδιοκτήτης" της.

Βασικό.

λιγο-πολυ, ναι. μιλαμε για ζωωδεις καταστασεις προηγουμενων αιωνων (η και οχι, σε καποια μερη του κοσμου). αλλα ετσι ηξεραν, ετσι εκαναν. μην ξεχναμε οτι διατηρουσαν ισως και σκλαβους, η σε νεοτερες εποχες ειχαν υπηρετρια στο σπιτι, που τη φωναζαν "δουλα" δεν ειναι και πολυ δικαιο να τους μετραμε με τη σημερινη ηθικη.

[ΓΑΛΗ]

Όποιος δε, θεωρεί, ότι όσα έγραψα ήταν λογοτεχνία κι όχι πραγματικότητα , απλώς δειχνει ότι ζει στον δικό του γαμημένο μικρόκοσμό και δεν αφιέρωσε λεπτό απ τη ζωή του για να μάθει πως ζούσε ο μισός πληθυσμός της ανθρωπότητας τα παλαιότερα χρόνια. Και μεγαλύτερα θύματα απ όλους, τα παιδια

Σαφώς και δεν είναι λογοτεχνία. Ήταν έτσι και χειρότερα.

Αλλά ήταν.

[AlienWay]

Στην ιστορία της Μαριγούλας όπως διατυπώθηκε, υπάρχει ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Είναι το φαινόμενο του "μετά Χριστού προφήτη" που πρεσβεύει ο σύγχρονος φεμινισμός (ειδικά στην χώρα μας).

Για τη κάθε Μαριγούλα που υπέφερε πριν 50 χρόνια, αγωνίζονται εκ των υστέρων, οι σύγχρονες φεμινίστριες.

Αντί δηλαδή να διοργανώσουν μία γιορτή για το γεγονός ότι τα φεμινιστικά αιτήματα έχουν ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, παριστάνουν ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, αν αναλογιστούμε ότι η πρόοδος που επέρχεται στη δυτική σκέψη, είναι πιθανό να λειτουργεί ανεξάρτητα από τους κοινωνικούς αγώνες. Λένε κάποιοι ότι ακόμη κι αν δεν υπήρχαν οι φεμινίστριες του 2ου κύματος στα 70s να διαδηλώνουν με την ατζέντα που διαδήλωναν, η ατζέντα αυτή θα ικανοποιούνταν έτσι κι αλλιώς. Ωστόσο το πιο πιθανό είναι να συνέβησαν και τα δύο ταυτόχρονα. Δηλαδή από μόνη της η δυτική σκέψη να προόδευσε, αλλά η πρόοδός της να επιταχύνθηκε με τη βοήθεια των φεμινιστικών αγώνων.

Και το ερώτημα είναι κατά πόσο τιμά τον φεμινισμό (και την αριστερά κατ' επέκταση), το να αγωνίζεται κάποιος στο παρόν εναντίον καταστάσεων που επικρατούσαν στο παρελθόν.

Θα πει βέβαια κάποιος "μα οι βιασμοί και σήμερα γίνονται". Οι βιασμοί πάντα θα γίνονται, όσο θα υπάρχουν οι ψυχικές διαταραχές που τους τροφοδοτούν. Το πρόβλημα είναι ότι μπαίνουν στην ίδια ατζέντα με ζητήματα "καταπίεσης", "πατριαρχίας" κλπ, τα οποία ο δυτικός κόσμος τα έχει λύσει σε μεγάλο βαθμό.

Μετά Χριστόν προφήτισσες λοιπόν.

[stargazer]

Την ίδια εποχή που γινόντουσαν αυτά στα χωριά, στην Αθήνα γίνονταν παρτούζες.

Πιστεύω ότι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία καθορίζεται απ τον τόπο και τον χρόνο για τον οποίο συζητάμε. Δεν ήταν πάντα και παντού έτσι, ακόμα και στην αρχαιότητα υπήρχε η Σπάρτη αλλά και η Ρώμη αργότερα.

[hellegennes]

Εμμ... nope. Εντελώς nope. Ίσως σε μυθιστορήματα που γράφτηκαν μετά το 1980 και ταινίες. Αλλά στην πραγματική ζωή αυτό που θα συνέβαινε είναι ότι θα θεωρούσαν ότι ο Γιώργης ατίμασε την Μαριγούλα και πρέπει να την αποκαταστήσει, θα έτρωγε ξύλο από την οικογένειά του και ίσως από την οικογένεια της Μαριγούλας. Κι αν δεν δεχόταν να την πάρει, θα κατέληγε ή στο νοσοκομείο ή στον τάφο από τα αδέρφια της Μαριγούλας.

plot twist: η Μαριγούλα δεν έχει αδέρφια αλλά τρεις αδερφές και δεν έχει πατέρα αλλά μάνα - χήρα => Ο Γιώργης στο βαθμό που τον πιάνει κάποια εξαιρετική αναλαμπή τιμιότητας (ίσως είναι διανοητικά καθυστερημένος ή ίσως δεν έχει 100% ελληνικό αίμα) απλά σηκώνεται και φεύγει. Λίγους μήνες μετά η Μαριγούλα δέχεται κι εκείνη τις τακτικές επισκέψεις του παπά, του μπακάλη και των μισών ανδρών του χωριού, οπως έχουν μάθει να κάνουν η μάνα της και οι μεγαλύτερες αδερφές της. Άλλωστε δεν υπήρχε περίπτωση να την παντρευτεί κανείς, η μοίρα της ως πουτάνα σφραγίστηκε το δευτερόλεπτο που πέθανε ο μοναδικός άντρας συγγενής της.

Καλά τα σενάρια παίδες αλλά για ποια εποχή μιλάμε;

Όπως είπε ο Εξαρχίδης, αυτό είναι λογοτεχνικό αφήγημα, όχι πραγματικότητα. Δεν γίνεται να μην δεν είχε καθόλου άντρες συγγενείς. Αν δεν είχε πατέρα και αδέρφια θα είχε θείους και ξαδέρφια. Εκτός κι αν θέλουμε να το κάνουμε ακόμα πιο μυθιστόρημα και να πούμε ότι οι γονείς της ήταν μοναχοπαίδια και οι παππούδες αμφότεροι είχαν πεθάνει*.


* εξίσου απίθανο με όλες τις άλλες ματσακονιές, μιας και η πιθανότητα μια γυναίκα να ήταν ανύπαντρη στα 25 της, όπου οι παππούδες της θα ήταν max 50, είναι 25 φορές μικρότερη από την πιθανότητα να ισχύουν όλες οι υπόλοιπες υποθέσεις που κάναμε.

[hellegennes]

Καλά εντάξει, λειτουργείς με το παράδειγμα που έδωσα προηγουμένως, δεν υπήρξε ποτέ κακομεταχείριση γυναικών κι αν υπήρξε ήταν σε τόσο απειροελάχιστο ποσοστό που δεν αξίζει σχολιασμού. Εσείς είστε τα θύματα κι οι γυναίκες οι θύτες. Δεν έχω όρεξη για τρολιες, αν είναι τρολιές.

Κακομεταχείριση υπήρξε. Τα υπόλοιπα λογοτεχνικά που έγραψες δεν υπήρχαν.

Οπου κακομεταχείριση = η γυναίκα δεν είχε άποψη, έτρωγε ξύλο, δούλευε το ίδιο και περισσότερο από τους άντρες, η προσβολή και η υποτίμηση ήταν η καθημερινότητά τους και με το παραμικρό τις χαρακτήριζαν πουτάνες (αν μιλούσαν με άλλους άντρες, αν είχαν άποψη ή ακόμα κι αν απλώς ήταν πολύ όμορφες). Βέβαια πουτάνες τις χαρακτήριζαν πρώτα και κύρια οι άλλες γυναίκες και δευτερευόντως οι άντρες.

Αλλά το σενάριο που περιέγραψες είναι λάθος.

[AlienWay]

(Λάθος νήμα)

[ΓΑΛΗ]

η ευθυνη ομως, που για αυτην μιλουσαμε, θα βαραινε τον "ιδιοκτητη" του "σκυλιου". που δεν τη μεγαλωσε σωστα, που δεν της εδωσε αρχες, που δεν την εχει μαντρωμενη σωστα και με κοντο λουρι. η μαριγουλα ζωντανο ειναι, δεν καταλαβαινει και πολλα.

Τα "σκυλιά" γεννιούνται από "σκυλιά" και όχι από ανθρώπους.

Αυτό που εννοώ είναι ότι αν ήταν "ζώο" η Μαριγούλα θα ήταν ζώο και ο "ιδιοκτήτης" της.

Βασικό.

λιγο-πολυ, ναι. μιλαμε για ζωωδεις καταστασεις προηγουμενων αιωνων (η και οχι, σε καποια μερη του κοσμου). αλλα ετσι ηξεραν, ετσι εκαναν. μην ξεχναμε οτι διατηρουσαν ισως και σκλαβους, η σε νεοτερες εποχες ειχαν υπηρετρια στο σπιτι, που τη φωναζαν "δουλα" δεν ειναι και πολυ δικαιο να τους μετραμε με τη σημερινη ηθικη.

Ε, αυτό λέω. Και η όποια ολοκληρωτική τάση, συνήθεια, πες το όπως θες, ίσχυε και για τους άντρες της οικογένειας και ήταν επίσης άδικη και καταπιεστική. Όπως αυτό που ανέφερες για την υποχρέωση των αρσενικών αδελφών να προικίσουν και να παντρέψουν τις αδελφές τους (ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας) και μετά να φροντίσουν για τη δική τους ζωή. Και δεν νομίζω ότι όλοι οι άντρες έπαιρναν τις νιες που αγαπούσαν ή ήθελαν. Τα προξενιά ήταν απόφαση των πατεράδων και των δύο συμβαλλομένων μερών. Μόνον οι πλούσιοι είχαν δικαίωμα επιλογής.

Αυτό που εννοώ είναι ότι το να συγχέουμε την πατριαρχία γενικώς και αορίστως με αμιγώς αντρική νοοτροπία, είναι λάθος. Οι γιοι δεν ήταν πατριάρχες αλλά επίσης υποτακτικοί. Πατριαρχία σήμαινε την εξουσία τόσο του αρχηγού της οικογένειας όσο και την εξουσία του ενός γενικότερα. Ακόμη και όταν ο αρχηγός του κράτους ήταν γυναίκα, όπως οι βασίλισσες πχ, το σύστημα ήταν πατριαρχικό.

Η πατριαρχία γενικώς, δεν είναι θέμα φύλου αλλά νοοτροπίας και πρακτικής. Κάποιος πρέπει να είναι ο αρχηγός.

[Athos]

plot twist: η Μαριγούλα δεν έχει αδέρφια αλλά τρεις αδερφές και δεν έχει πατέρα αλλά μάνα - χήρα => Ο Γιώργης στο βαθμό που τον πιάνει κάποια εξαιρετική αναλαμπή τιμιότητας (ίσως είναι διανοητικά καθυστερημένος ή ίσως δεν έχει 100% ελληνικό αίμα) απλά σηκώνεται και φεύγει. Λίγους μήνες μετά η Μαριγούλα δέχεται κι εκείνη τις τακτικές επισκέψεις του παπά, του μπακάλη και των μισών ανδρών του χωριού, οπως έχουν μάθει να κάνουν η μάνα της και οι μεγαλύτερες αδερφές της. Άλλωστε δεν υπήρχε περίπτωση να την παντρευτεί κανείς, η μοίρα της ως πουτάνα σφραγίστηκε το δευτερόλεπτο που πέθανε ο μοναδικός άντρας συγγενής της.

Καλά τα σενάρια παίδες αλλά για ποια εποχή μιλάμε;

φιφτις

[Athos]

Στην ιστορία της Μαριγούλας όπως διατυπώθηκε, υπάρχει ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Είναι το φαινόμενο του "μετά Χριστού προφήτη" που πρεσβεύει ο σύγχρονος φεμινισμός (ειδικά στην χώρα μας).

Για τη κάθε Μαριγούλα που υπέφερε πριν 50 χρόνια, αγωνίζονται εκ των υστέρων, οι σύγχρονες φεμινίστριες.

Αντί δηλαδή να διοργανώσουν μία γιορτή για το γεγονός ότι τα φεμινιστικά αιτήματα έχουν ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, παριστάνουν ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, αν αναλογιστούμε ότι η πρόοδος που επέρχεται στη δυτική σκέψη, είναι πιθανό να λειτουργεί ανεξάρτητα από τους κοινωνικούς αγώνες. Λένε κάποιοι ότι ακόμη κι αν δεν υπήρχαν οι φεμινίστριες του 2ου κύματος στα 70s να διαδηλώνουν με την ατζέντα που διαδήλωναν, η ατζέντα αυτή θα ικανοποιούνταν έτσι κι αλλιώς. Ωστόσο το πιο πιθανό είναι να συνέβησαν και τα δύο ταυτόχρονα. Δηλαδή από μόνη της η δυτική σκέψη να προόδευσε, αλλά η πρόοδός της να επιταχύνθηκε με τη βοήθεια των φεμινιστικών αγώνων.

Και το ερώτημα είναι κατά πόσο τιμά τον φεμινισμό (και την αριστερά κατ' επέκταση), το να αγωνίζεται κάποιος στο παρόν εναντίον καταστάσεων που επικρατούσαν στο παρελθόν.

Θα πει βέβαια κάποιος "μα οι βιασμοί και σήμερα γίνονται". Οι βιασμοί πάντα θα γίνονται, όσο θα υπάρχουν οι ψυχικές διαταραχές που τους τροφοδοτούν. Το πρόβλημα είναι ότι μπαίνουν στην ίδια ατζέντα με ζητήματα "καταπίεσης", "πατριαρχίας" κλπ, τα οποία ο δυτικός κόσμος τα έχει λύσει σε μεγάλο βαθμό.

Μετά Χριστόν προφήτισσες λοιπόν.

γενικά η αριστερά σήμερα δεν έχει ούτε θεωρητικό όραμα ούτε στην πράξη προτάσεις
και η ζωτική της ύπαρξη προσδιορίζεται στο κυνήγι "εχθρών"
Και επειδή "εχθροί" δε βρίσκονται στις δυτικές δημοκρατίες
φτιάχνει παλέτα διάφορων -ισμών
με αναβίωση φαντασμάτων του απώτερου παρελθόντος,
προσεταιρισμό διαταραγμένων περιθωριακών ομάδων
και διασύνδεση τους με καταξιωμένες κοινωνικές έννοιες