Επιστροφή στα '80s

[Αρίστος]

Η καλυτερη δεκαετια ηταν η 1975-1985.

Παρεπιπτοντως απο το 1986 και μετα ξεκινησε η πρεζα στα Εξαρχεια και η πλατεια χαλασε.

Ενω απο το 1989 επεσε ο υπαρκτος και ξεκινησαν τα καραβανια των μεταναστων απο Αλβανια για Ελλαδα...

κατι που σημανε το τελος της ξενοιαστης και ασφαλους νυχτερινης Αθηνας.

.

[ΓΑΛΗ]

τιποτα ρε Πουλχερια... πιχι εχω εναν γνωστο ακινετονακια που λεει ''σαν την δεκαετια του 1987 δεν εχει''

Οκ, κατάλαβα.

Παίζεις στη φάση "πσυχή Βαθγιά και Πλέργια γνώση".

[Πλέριος]

τιποτα ρε Πουλχερια... πιχι εχω εναν γνωστο ακινετονακια που λεει ''σαν την δεκαετια του 1987 δεν εχει''

Οκ, κατάλαβα.

Παίζεις στη φάση "πσυχή Βαθγιά και Πλέργια γνώση".

καποιοι παιζουμε εξωπχορουμικα γρια περδικα... ya know, τις ζουλαμε τις ντοματες

[ΓΑΛΗ]

τιποτα ρε Πουλχερια... πιχι εχω εναν γνωστο ακινετονακια που λεει ''σαν την δεκαετια του 1987 δεν εχει''

Οκ, κατάλαβα.

Παίζεις στη φάση "πσυχή Βαθγιά και Πλέργια γνώση".

καποιοι παιζουμε εξωπχορουμικα γρια περδικα... ya know, τις ζουλαμε τις ντοματες

Ναι, φαίνεται. Γι' αυτό και σταλκάρετε τις γριές πέρδικες. Προσοχή, στα ζουμάκια από τις ντομάτες.

[Imperium]

Ελλάδα όχι, τι να κάνω το 80; να δω Στάθη Ψάλτη;

Και για να κλείνουμε το θέμα όποιος έχει συνδέσει τα 80's μόνον με τον Στάθη Ψάλτη, είναι τελείως εκτός θέματος.

Εννοειται

Σωστά.
Γίνεται να μην ανέφεραν και τον Μουστακα;

[ΓΑΛΗ]

Και για να κλείνουμε το θέμα όποιος έχει συνδέσει τα 80's μόνον με τον Στάθη Ψάλτη, είναι τελείως εκτός θέματος.

Εννοειται

Σωστά.
Γίνεται να μην ανέφεραν και τον Μουστακα;

Ο Μουστάκας ήταν σε άλλη κατηγορία. Στους παλιούς κωμικούς, που επειδή είχε σταματήσει η παραγωγή των ελληνικών ταινιών (ένεκα ποιοτικής καταθλιπτικής καλλιτεχνικής φάσης) είχαν ως μόνη επαγγελματική διέξοδο τις ξεπέτες στις βιντεοταινίες και τα σήριαλ.

[Ερμής]

Πάλι ρε γκρινιάζετε στο ποιος την έχει πιο σκληρή;

[ΓΑΛΗ]

Πάλι ρε γκρινιάζετε στο ποιος την έχει πιο σκληρή;

Όχι βρε, απλώς κάποιοι προσπαθούν να καταδείξουν ότι όποιος είναι ακόλουθος της χ ή ψ ινφλουένσερ, που δημιουργεί "τάσεις" έχει σήμερα ψηλότερο επίπεδο από όσους έβλεπαν ροδοκοπανατζίδικες ταινίες.

[Πλέριος]

αποσο ξερω και θυμαμαι, αυτοι που επαιζαν σε ροδα τσαντα και τα ρεστα ηταν κατι εραστες με τιμπερλαντ
οι αλλοι, οι ασχημοι, τραβιοταν με κατι Rain Parade και τετοια

ψιλα γραμματα βεβαια, δεν ειχε κανει και το come out ο Σπανουδακης

[AlienWay]

Οποιος γυρνούσε από τη δουλειά στο σπίτι και έκανε τις ψιλοδουλειές του σπιτιού του, είχε τις εξής επιλογές:
1ον: Να παρακολουθήσει τη στριφνή κρατική τηλεόραση ΜΠΑΣ ΚΑΙ είχε κάτι ενδιαφέρον (που δεν)
2ον: Να βάλει ραδιόφωνο και να γράψει κάνα καλό τραγούδι σε κασέτα.
3ον: Να βγει έξω και να βρεθεί με φίλους, γιατί τα δυο πρώτα τα βαριότανε .

Η κοινωνικοποίηση τότε ήταν πιο έντονη γιατί δεν υπήρχε ούτε ίντερνετ, ούτε πλατφόρμες ταινιών, ούτε καν ιδιωτική τηλεόραση να προβάλλει καμια σαχλαμάρα.

Τα περισσότερα αγαθά ήταν υλικά και όχι ψηφιακά.

[sharp]

Ρε συ, το βλέπεις λες και όσοι πέρναγαν καλά τότε, την είχαν δει φιλόσοφοι ή εξερευνητές του σύμπαντος. Δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Μια και το αναφέρεις πάντως, ακόμη και σε ό,τι αφορούσε διαβάσματα, κουλτούρα κλπ αυτά έπαιζαν πολύ πιο δυνατά τότε.

Κι επαναλαμβάνω ότι αυτό δεν έχει να κάνει με νοσταλγία ηλικίας. Οι νέοι τότε διασκέδαζαν με όλη τη σημασία του όρου (ανεξαρτήτως καλλιέργειας) πολύ περισσότερο απ' ό,τι σήμερα.

Αυτό το τελευταίο γιατί το λες; Δεν νομίζω ότι μπορεί να κρίνει κανείς, εκτός κι αν υπήρξε νέος και στις δύο εποχές.

Μπορεί να κρίνει αν είναι κάτι που έχει ακούσει να λέγεται συχνά ακόμη και από τους νέους. Και όταν λέω νέους αναφέρομαι σε ηλικίες από 20 μέχρι 35+.

Ακόμη και σε αμιγώς οπτικό πλαίσιο της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, εκλείπει το στοιχείο της χαράς, του γέλιου και για να κανονισθεί το οτιδήποτε διασκεδαστικό με παρέα, πρέπει να ορισθεί μέρα, ώρα και χρόνος συνάντησης. Παλιά, αυτό ήταν αυθόρμητο και κάτι καθημερινό αν και δεν υπήρχαν κινητά. Προέκυπτε, δεν ήταν προγραμματισμένο.

Όσο για τις συνάξεις των παλιότερων, που γίνονται μια στο τόσο εθιμικά κι αυτές έχουν καταντήσει βαρετές γιατί μονίμως αναφέρονται στο "θυμάσαι τότε που" και "θυμάστε αυτή τη φάση" και γέλια και χαρές και οκ θα τα πεις μια, δυο τρεις, στο τέλος είναι όντως σα να βλέπεις μια ταινία ξανά και ξανά. Ε, σ' αυτήν τη φάση, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό το νετφλιξ.

Αυτό θυμίζει το "στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτές μπαλκονόπορτες"...

Ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν κινητά ήσαν τα πράγματα όπως τα περιγράφεις. Σήμερα διασκεδάζουν παίζοντας βίντεο γκέιμς με κάποιον από τη Σουηδία. Ή παίρνουν το αεροπλάνο να επισκεφτούν φίλους που βρίσκονται χλμ μακριά πιο εύκολα και απλά. Το πιο είναι διασκεδαστικότερο δεν μπορώ να το κρίνω, γιατί θα έπρεπε να είμαι σήμερα νέος, αλλά πάλι θα αγνοούσα την αίσθηση του τότε. Άλλωστε και οι πιο παλιοί τα ίδια έλεγαν "παλιότερα βγαίναμε στη γειτονιά και παίζαμε, ενώ τώρα μιλάμε όλη μέρα στο τηλέφωνο".

[ΓΑΛΗ]

αποσο ξερω και θυμαμαι, αυτοι που επαιζαν σε ροδα τσαντα και τα ρεστα ηταν κατι εραστες με τιμπερλαντ
οι αλλοι, οι ασχημοι, τραβιοταν με κατι Rain Parade και τετοια

ψιλα γραμματα βεβαια, δεν ειχε κανει και το come out ο Σπανουδακης

Ο μόνος ωραίος που έπαιζε στα ροδοκοπανατζίδικα ήταν ο Μιχαλόπουλος.

Τον θυμάμαι στο θεατρικό "Ξανθιά φράουλα" με τον Λογοθέτη και τον Αρζόγλου και στην "Ιφιγένεια" του Κακογιάννη.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό το τελευταίο γιατί το λες; Δεν νομίζω ότι μπορεί να κρίνει κανείς, εκτός κι αν υπήρξε νέος και στις δύο εποχές.

Μπορεί να κρίνει αν είναι κάτι που έχει ακούσει να λέγεται συχνά ακόμη και από τους νέους. Και όταν λέω νέους αναφέρομαι σε ηλικίες από 20 μέχρι 35+.

Ακόμη και σε αμιγώς οπτικό πλαίσιο της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, εκλείπει το στοιχείο της χαράς, του γέλιου και για να κανονισθεί το οτιδήποτε διασκεδαστικό με παρέα, πρέπει να ορισθεί μέρα, ώρα και χρόνος συνάντησης. Παλιά, αυτό ήταν αυθόρμητο και κάτι καθημερινό αν και δεν υπήρχαν κινητά. Προέκυπτε, δεν ήταν προγραμματισμένο.

Όσο για τις συνάξεις των παλιότερων, που γίνονται μια στο τόσο εθιμικά κι αυτές έχουν καταντήσει βαρετές γιατί μονίμως αναφέρονται στο "θυμάσαι τότε που" και "θυμάστε αυτή τη φάση" και γέλια και χαρές και οκ θα τα πεις μια, δυο τρεις, στο τέλος είναι όντως σα να βλέπεις μια ταινία ξανά και ξανά. Ε, σ' αυτήν τη φάση, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό το νετφλιξ.

Αυτό θυμίζει το "στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτές μπαλκονόπορτες"...

Ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν κινητά ήσαν τα πράγματα όπως τα περιγράφεις. Σήμερα διασκεδάζουν παίζοντας βίντεο γκέιμς με κάποιον από τη Σουηδία. Ή παίρνουν το αεροπλάνο να επισκεφτούν φίλους που βρίσκονται χλμ μακριά πιο εύκολα και απλά. Το πιο είναι διασκεδαστικότερο δεν μπορώ να το κρίνω, γιατί θα έπρεπε να είμαι σήμερα νέος, αλλά πάλι θα αγνοούσα την αίσθηση του τότε. Άλλωστε και οι πιο παλιοί τα ίδια έλεγαν "παλιότερα βγαίναμε στη γειτονιά και παίζαμε, ενώ τώρα μιλάμε όλη μέρα στο τηλέφωνο".

Δεν αναφέρομαι σε παιχνίδια στη γειτονιά και ολόκληρα καρπούζια αλλά σε καθημερινές εξόδους. Κατά τα άλλα, εδώ έχουν αποκοπεί παρέες επειδή άλλαξαν περιοχή στην Αττική και τρόπο ζωής κι εσύ μου μιλάς για φτηνά αεροπορικά εισιτήρια για να δεις φίλους...

[sharp]

Μπορεί να κρίνει αν είναι κάτι που έχει ακούσει να λέγεται συχνά ακόμη και από τους νέους. Και όταν λέω νέους αναφέρομαι σε ηλικίες από 20 μέχρι 35+.

Ακόμη και σε αμιγώς οπτικό πλαίσιο της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, εκλείπει το στοιχείο της χαράς, του γέλιου και για να κανονισθεί το οτιδήποτε διασκεδαστικό με παρέα, πρέπει να ορισθεί μέρα, ώρα και χρόνος συνάντησης. Παλιά, αυτό ήταν αυθόρμητο και κάτι καθημερινό αν και δεν υπήρχαν κινητά. Προέκυπτε, δεν ήταν προγραμματισμένο.

Όσο για τις συνάξεις των παλιότερων, που γίνονται μια στο τόσο εθιμικά κι αυτές έχουν καταντήσει βαρετές γιατί μονίμως αναφέρονται στο "θυμάσαι τότε που" και "θυμάστε αυτή τη φάση" και γέλια και χαρές και οκ θα τα πεις μια, δυο τρεις, στο τέλος είναι όντως σα να βλέπεις μια ταινία ξανά και ξανά. Ε, σ' αυτήν τη φάση, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό το νετφλιξ.

Αυτό θυμίζει το "στη Χούντα κοιμόμασταν με ανοιχτές μπαλκονόπορτες"...

Ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν κινητά ήσαν τα πράγματα όπως τα περιγράφεις. Σήμερα διασκεδάζουν παίζοντας βίντεο γκέιμς με κάποιον από τη Σουηδία. Ή παίρνουν το αεροπλάνο να επισκεφτούν φίλους που βρίσκονται χλμ μακριά πιο εύκολα και απλά. Το πιο είναι διασκεδαστικότερο δεν μπορώ να το κρίνω, γιατί θα έπρεπε να είμαι σήμερα νέος, αλλά πάλι θα αγνοούσα την αίσθηση του τότε. Άλλωστε και οι πιο παλιοί τα ίδια έλεγαν "παλιότερα βγαίναμε στη γειτονιά και παίζαμε, ενώ τώρα μιλάμε όλη μέρα στο τηλέφωνο".

Δεν αναφέρομαι σε παιχνίδια στη γειτονιά και ολόκληρα καρπούζια αλλά σε καθημερινές εξόδους. Κατά τα άλλα, εδώ έχουν αποκοπεί παρέες επειδή άλλαξαν περιοχή στην Αττική και τρόπο ζωής κι εσύ μου μιλάς για φτηνά αεροπορικά εισιτήρια για να δεις φίλους...

Και τότε άμα άλλαζες περιοχή χανόσουν από την παρέα. Δεν άλλαξε τίποτε ως προς αυτό. Ίσα, ίσα που η μετακίνηση σήμερα είναι ευκολώτερη.
Από την άλλη, γιατί πρέπει να βγεις για να πεις ότι διασκεδάζεις; Σήμερα διασκεδάζουν οι άνθρωποι παρεΐστικα και από σπίτι, όπως κάνεις κι εσύ γράφοντας στο πχόρουμ. Δεν καταλαβαίνεις ότι το Ίντερνετ άλλαξε εντελώς τον τρόπο ζωής και φυσικά και την διασκέδαση;

[ΓΑΛΗ]

Οποιος γυρνούσε από τη δουλειά στο σπίτι και έκανε τις ψιλοδουλειές του σπιτιού του, είχε τις εξής επιλογές:
1ον: Να παρακολουθήσει τη στριφνή κρατική τηλεόραση ΜΠΑΣ ΚΑΙ είχε κάτι ενδιαφέρον (που δεν)
2ον: Να βάλει ραδιόφωνο και να γράψει κάνα καλό τραγούδι σε κασέτα.
3ον: Να βγει έξω και να βρεθεί με φίλους, γιατί τα δυο πρώτα τα βαριότανε .

Η κοινωνικοποίηση τότε ήταν πιο έντονη γιατί δεν υπήρχε ούτε ίντερνετ, ούτε πλατφόρμες ταινιών, ούτε καν ιδιωτική τηλεόραση να προβάλλει καμια σαχλαμάρα.

Τα περισσότερα αγαθά ήταν υλικά και όχι ψηφιακά.

Ακριβώς. Δεν θυμάμαι ούτε μία μέρα που να μέναμε σπίτι για να δούμε τηλεόραση.

Η συγκεκριμένη κοινωνικοποίηση που αναφέρεις έπαιζε και σε καθημερινές συνάξεις στα σπίτια, ακόμη και για τους οικογενειάρχες. Μπορεί να έχω ζήσει σε άλλο πλανήτη, τί να πω;